Psyche
alle pijlers
Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI
maandag 21 maart 2016 om 21:37
Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 12 februari 2017 om 20:16
quote:dilligaf schreef op 12 februari 2017 @ 20:15:
Wat leuk Alice, om zo aan de slag te zijn met je hobby en nieuwe mensen te ontmoeten. En kaassoufles zijn lekker!
Mijn kinderen waren dit weekend bij hun vader en dan duren de zondagen echt lang. Aan de andere kant zijn ze op een leeftijd dat ze veel met vrienden weg zijn of aan het leren of aan het gamen zijn.. Ik heb in geen tijden een boek gelezen, ik ga 'over liefde en loslaten' eens opzoeken.
De ideale man Zandvogel, is toch juist leuk, een beetje zwijmelen..
Ik heb die van mij enige tijd geleden mogen ontmoeten Siem de Jong (een voetballer, voor wie het niet weet). Hij is 'in het echt' op z'n minst net zo leuk als op tv haha..
Morgen weer aan het werk.. Niks loopt momenteel lekker in m'n leven, ook m'n werk niet, maar ik hou de moed erin. Ik hoop dat de bewuste collega geen contact zoekt. Maar dat denk ik eigenlijk niet, ik denk dat hij geen moment nadenkt over mijn gevoelens.
Wat leuk Alice, om zo aan de slag te zijn met je hobby en nieuwe mensen te ontmoeten. En kaassoufles zijn lekker!
Mijn kinderen waren dit weekend bij hun vader en dan duren de zondagen echt lang. Aan de andere kant zijn ze op een leeftijd dat ze veel met vrienden weg zijn of aan het leren of aan het gamen zijn.. Ik heb in geen tijden een boek gelezen, ik ga 'over liefde en loslaten' eens opzoeken.
De ideale man Zandvogel, is toch juist leuk, een beetje zwijmelen..
Ik heb die van mij enige tijd geleden mogen ontmoeten Siem de Jong (een voetballer, voor wie het niet weet). Hij is 'in het echt' op z'n minst net zo leuk als op tv haha..
Morgen weer aan het werk.. Niks loopt momenteel lekker in m'n leven, ook m'n werk niet, maar ik hou de moed erin. Ik hoop dat de bewuste collega geen contact zoekt. Maar dat denk ik eigenlijk niet, ik denk dat hij geen moment nadenkt over mijn gevoelens.
maandag 13 februari 2017 om 02:09
Zand: wat lief dat je dat zegt
Qua dat alleenzijn en dan verdrietig worden: is het dan bij elkaar niet gewoon eenzaam voelen, wat je vanmiddag beschreef?
En ook wat de reacties daarop zijn: het is herkenbaar.
Maar wat me opvalt: waarom probeert iedereen dat dan toch alleen op te lossen?
Stukje wandelen of onder een dekentje op de bank comfortabel maken voor jezelf.
Maar alsof er dus ergens voorgeschreven staat dat je je in je eentje op zo'n (zon)dag gelukkig moet zien te voelen, of dat het anders zou betekenen dat je niet goed met jezelf overweg kan/ niet van jezelf zou houden/ je niet kunt vermaken met jezelf oid?!
Het valt me op dat oplossingen gezocht worden in thuis/ eigen omgeving blijven: badkamer schoonmaken, wasje doen, stukje wandelen, onder een dekentje op de bank jezelf comfortabel maken.
Weer eea in je eentje dus?
Waarom toch vinden dat je alleen de tijd moet kunnen doorkomen, jezelf vermaken of dan maar iets nuttigs doen, waarom geen andere mensen opzoeken, of zelf uitnodigen, of iets ondernemen waarbij je jezelf tracteert op nieuwe indrukken, contact met andere volwassenen, andere ideeen dan die je al kent van jezelf?
Zijn we zo weinig creatief? (ja, "we", want ik ken dat soort "lege" dagen ook wel, hoor!)
Is er niks te verzinnen waar je plezier aan beleeft, en eens niét in je eigen gevoelens en gedachten blijft, die je dus al kent, niks nieuws brengen, herhaling betekent?
Hoewel ik een voorstander ben van jezelf niet ontlopen, en juist jezelf op te zoeken ("me-time" te nemen, kijken wat er van binnen naar buiten komt, dus niet lezen of tv kijken of forummen oid, maar jezelf gelegenheid geven om boven te laten komen wat naar de oppervlakte wil, als je jezelf eens even niét ergens mee bezighoudt.
Ik merkte dat ik niet per se zondagen, maar sommige avonden bij voorbaat "leeg" leken, en ik dat gaandeweg bij voorbaat uit de weg ging. Niet om mezelf te ontlopen, want ik bén relatief al veel alleen (geweest) en was niet voor niks op zoek naar ander werk (erbij) en andere ervaringen/omgevingen/indrukken en oa weer begonnen met dat (bij)baantje met veel contact buitenshuis, en zwemmen enzo.
Want je kunt ook tevéél met alleen jezelf zijn!
Als single héb je relatief al zoveel meer "me-time" die je naar eigen zin ook alleen kunt doorbrengen, meer zelfs dan je zelf gekozen zou hebben als je de keuze had.
Het is gewoon óók interessant wat anderen denken, vinden, doen, verzinnen, het is imo regelrechte ónzin om te denken dat als je van jezelf houdt je altijd maar graag alleen met jezelf bent, terwijl er zoveel andere, nieuwe, nog onbekende "input" te vinden is, en het heel normaal is om met anderen in contact te willen zijn, met iig andere dingen in aanraking te komen en te ervaren dan het bekende te herhalen!
Hoe fijn en leuk je het ook met jezelf vindt en je misschien zelfs nooit verveelt, (en soms dan maar ff niet zo leuk vindt, een dipje hebt): er is nog een hele wereld buiten onze denk- en gevoelswereld om, buiten eigen bezigheden, kennis en interesses!
Waarom zou gelukkig met jezelf zijn moeten inhouden dat je in je eentje thuis moet zijn dan, hooguit even naar buiten in de eigen buurt en dan weer snel naar binnen?
Waarom niet ergens héén gaan/willen?
Waarom -als je geen onderdeel van een stel bent- dan maar -buiten je werk- weinig/niks ondernemen van wat je dan waarschijnlijk samen met iemand wél zou doen?
Juist in contact met anderen en je relaties met anderen kan zoveel verrijken, en dat hoef je dan niet als afleiding te doen of te beschouwen, maar als noodzaak als mens om je te blijven spiegelen aan anderen, of je te laten inspireren, kennis te maken met waar je zelf misschien niet op zou komen (want eigen normaalwaardes, gewoontes, waar je je bekend en comfortabel bij voelt).
Je hebt dan toch ff ándere gesprekken, onderwerpen en insteek dan die van jezelf, je hoort wat anderen meemaken, gedaan hebben, wat hún bezighoudt.
Ja, ik heb soms ook teveel de neiging om (de comfortzone) op te zoeken wat & wie ik al ken, een beperkte groep met wie ik meeleef en eea deel (aan dagelijkse dingen en soms wat dieper), ik kan (naast eigen gezin) inmiddels putten uit een aardig "netwerkje" aan familie en vriend(inn)en
Helemaal nu ik zelf dus niet kan kletsen, en ook niet kon telefoneren, en natuurlijk maar bar zelf weinig beleefde afgelopen anderhalve week, is het heel fijn om te luisteren wat anderen te zeggen hebben. Veelzeggend soms ook, hahaha.
In stamkroeg vonden ze het zeer vermakelijk en natuurlijk kon ik het commentaar verwachten dat het "lekker rustig" was dat ik niet sprak.
(Eigenlijk vonden ze het maar saai).
Toen ik duidelijk maakte dat ik niks had meegemaakt ziek thuis, en dus ook (net zo) daar graag was om hun verhalen aan te horen, zeiden ze: "wij hebben ook niks meegemaakt, niks interessants gedaan".
Het is soms net Cheers, daar.
In elk geval was er naast een klein groepje bekenden ook een interessante (mij onbekende) man, die eea aan nieuwe impulsen bracht, een ongewoon leven tot dusver geleid, andere gespreksonderwerpen dan gewoonlijk (daar), andere werelden gezien, leuke verteller met een andere, verfrissende kijk op het leven!
Hoewel ik dus niet kon converseren toch een soort wederzijdse interesse/waardering, je merkt gewoon dat het klikt zeg maar. Hij was met vrouw en kinderen hier neergestreken om zich te settelen (komt hier oorspronkelijk vandaan en zijn familie ook), toch weer jammer dat zo'n intrigerend type dan weer bezet is, haha).
Hoe dan ook, als je buiten je eigen deur komt, zie en hoor je nog eens wat, verruim je je eigen blikveld, letterlijk en figuurlijk.
Vandaag ook weer, ik ben in de auto gestapt, spontaan naar mijn kinderen gereden, op de bonnefooi, ik wilde ze gewoon graag zien.
Ja, okay, ik heb de mazzel dat dat kán, dat ik die héb, natuurlijk, en dat ze een halfuurtje verderop wonen (niet 400 km verderop zoals bij Amy).
Dan is het fijn dat zoon iets vertelt over wat hem bezighoudt en tegen mij aanhoudt (ik kon alleen maar minimaal terugfluisteren, vragen stellen) en hij nam ook de gelegenheid om te koken voor mij en zijn zus, die ook langskwam (en ex die later thuiskwam, net uit het buitenland).
Opeens als gezin spontaan samenzijn en samen eten, dat had ik anders gemist, als ik thuis was gebleven!
Of als ik had afgewacht of ze weer eens bij mij zouden langskomen.
Zo zal het bij de meesten van jullie ook zijn, dat je dierbaren kunt opzoeken of uitnodigen, misschien wat vaker gewoon doen?
Ik heb me voorgenomen iig om ook weer vaker mensen spontaan langs te gaan bij deze of gene, en hier thuis uit te nodigen, te koken, samen te eten, ik vind het fijn om op die manier mijn zorgzaamheid te uiten,
Wat ik ermee wil zeggen is: soms is het juist goéd om die "leegte" met jezelf aan te gaan, zeker als je normaal gesproken al vrij volgepland zit of zou willen zijn en anders wel afleiding/vermaak zoekt of jezelf bezighoudt uit angst voor dips/ eenzame gevoelens of wat er ook aan de oppervlakte zou kunnen komen.
En soms is het een teken dat je gewoon wel weer wat meer inhoud, betrokkenheid, betekenis en (echte) connectie in je leven kunt gebruiken (en die zelf initieren).
Het is vaak niet zozeer gemis van een partner/relatie, maar gebrek aan eigen initiatief, te weinig zelf aktief zijn, te weinig interesse of variatie in je leven, oa voor sommigen misschien omdat ze bepaalde dingen uitsluiten die ze wel zouden doen met iemand samen.
Maar moet je dan je leven dan ook maar "in de wacht zetten"?
Je vrije tijd zien door te komen, je maar zien te vermaken of nuttig te maken?
Ik doe ook eigenlijk (te) weinig bijzonders, ben best een gewoontemens, maar ik ben ervan overtuigd dat je daar op den duur niet blij van wordt, als er te weinig evenwicht of variatie zit in met jezelf alleenzijn en wat je daarbuiten doet of meekrijgt van/met anderen (niet alleen bekende anderen, maar ook dmv creatieve uitingen zoals theater/cultuur/muziek en alles wat je verder maar interesseert.
Ik blijf erop hameren dat "alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf" niet betekent dat je alleen maar met jezelf in harmonie moet zien te komen oid, geen andere mensen nodig denkt te hebben daarbij, want er is meer in de wereld dan eigen bril, wat let je om zelf aktief een variëteit aan ervaringen op te zoeken, waaronder andere mensen en hun ervaringen?
En soms kan dat trouwens heel verhelderend zijn voor jezelf, als je in kaart brengt wát je idd daadwerkelijk weerhoudt om iets te gaan beleven..
Of misschien niet eens (meer) wéét wat je nou echt leuk of interessant vindt en plezier in zouden hebben!
Je verdiepen in anderen (en waar zij plezier aan beleven) kan ook de nodige diepgang (en inspiratie) brengen, ideeen opdoen waar je zelf niet aan zou denken!
En dus niet uit angst dat je eigen leven te "leeg" zou zijn, maar omdat de buitenwereld eea mee kan brengen en nieuwe aspecten in jezelf kan aanboren, verruimen, je je in de ogen van anderen kunt spiegelen en leert over jezelf.
Het is maar een simpel voorbeeldje: ik ben dól op mijn katten, ik mis mijn eigen hondje, en daar kan ik het bij laten, en tóch ben ik nu al gek op het hondje van vriendin, daar af en toe een rondje mee te lopen, te lachen om de capriolen, het felle karaktertje, te knuffelen en om te geven, ook al is ze maar even "te leen" en niet van mij.
Natuurlijk herinnert ze me aan het gemis van mijn eigen hond, er is altijd weer ruimte voor nieuw, het hoeft geen of-of te zijn: het is én-én!
Ik had eindelijk weer een grote pan eten gemaakt vd week, de hele week de buren niet gezien of gesproken, en een portie apart gehouden voor buurvrouw, toen ze precies aan de deur stond met een lege schone bewaarbak (van de vorige portie) en 3 bananen voor mij.
Dat zijn net die kleine dingen die meetellen en plezier en zin aan het leven geven (voor mij dan, he).
Dat kleine beetje zorgzaamheid kun je overal kwijt, Zand, ook straks als je zoon uitvliegt!
Alleen voor mezelf (hoeven) zorgen: ik vind daar geen bal aan, gewoon!
En -niet aan jou maar iha geldt voor iedereen en is minstens zo belangrijk- dat óók kunnen ontvangen van anderen, want daar ontbreekt het soms aan.
Anderen willen vaak ook behulpzaam kunnen zijn, kunnen geven aan jóu en op die manier laten zien dat ze om je geven en zich ook betrokken voelen bij jou.
En veel plezier morgen, Zand!
Oh, btw, stem keert voorzichtig aan terug, , wel heel schor nog, maar er komt weer soort van geluid uit, al probeer ik het nog maar niet en moet ik het nog rust geven.
Bijzondere ervaring was het iig, haha, sommige mensen gaan dan automatisch terugfluisteren bijvoorbeeld.
De enigen die er niet hartelijk om lachten waren tot nu toe de kassières met wie ik dagelijks een praatje maak, die vonden het erg en leefden volop mee, haha.
Anyway, kan niet wachten tot ik weer "normaal" ben en ook mijn energie hersteld is!
Wat kan je toch eea extra waarderen als het niet vanzelfsprekend is, he!
Leerzaam wel, ik ga maar eens wat vaker mijn mond houden..
Qua dat alleenzijn en dan verdrietig worden: is het dan bij elkaar niet gewoon eenzaam voelen, wat je vanmiddag beschreef?
En ook wat de reacties daarop zijn: het is herkenbaar.
Maar wat me opvalt: waarom probeert iedereen dat dan toch alleen op te lossen?
Stukje wandelen of onder een dekentje op de bank comfortabel maken voor jezelf.
Maar alsof er dus ergens voorgeschreven staat dat je je in je eentje op zo'n (zon)dag gelukkig moet zien te voelen, of dat het anders zou betekenen dat je niet goed met jezelf overweg kan/ niet van jezelf zou houden/ je niet kunt vermaken met jezelf oid?!
Het valt me op dat oplossingen gezocht worden in thuis/ eigen omgeving blijven: badkamer schoonmaken, wasje doen, stukje wandelen, onder een dekentje op de bank jezelf comfortabel maken.
Weer eea in je eentje dus?
Waarom toch vinden dat je alleen de tijd moet kunnen doorkomen, jezelf vermaken of dan maar iets nuttigs doen, waarom geen andere mensen opzoeken, of zelf uitnodigen, of iets ondernemen waarbij je jezelf tracteert op nieuwe indrukken, contact met andere volwassenen, andere ideeen dan die je al kent van jezelf?
Zijn we zo weinig creatief? (ja, "we", want ik ken dat soort "lege" dagen ook wel, hoor!)
Is er niks te verzinnen waar je plezier aan beleeft, en eens niét in je eigen gevoelens en gedachten blijft, die je dus al kent, niks nieuws brengen, herhaling betekent?
Hoewel ik een voorstander ben van jezelf niet ontlopen, en juist jezelf op te zoeken ("me-time" te nemen, kijken wat er van binnen naar buiten komt, dus niet lezen of tv kijken of forummen oid, maar jezelf gelegenheid geven om boven te laten komen wat naar de oppervlakte wil, als je jezelf eens even niét ergens mee bezighoudt.
Ik merkte dat ik niet per se zondagen, maar sommige avonden bij voorbaat "leeg" leken, en ik dat gaandeweg bij voorbaat uit de weg ging. Niet om mezelf te ontlopen, want ik bén relatief al veel alleen (geweest) en was niet voor niks op zoek naar ander werk (erbij) en andere ervaringen/omgevingen/indrukken en oa weer begonnen met dat (bij)baantje met veel contact buitenshuis, en zwemmen enzo.
Want je kunt ook tevéél met alleen jezelf zijn!
Als single héb je relatief al zoveel meer "me-time" die je naar eigen zin ook alleen kunt doorbrengen, meer zelfs dan je zelf gekozen zou hebben als je de keuze had.
Het is gewoon óók interessant wat anderen denken, vinden, doen, verzinnen, het is imo regelrechte ónzin om te denken dat als je van jezelf houdt je altijd maar graag alleen met jezelf bent, terwijl er zoveel andere, nieuwe, nog onbekende "input" te vinden is, en het heel normaal is om met anderen in contact te willen zijn, met iig andere dingen in aanraking te komen en te ervaren dan het bekende te herhalen!
Hoe fijn en leuk je het ook met jezelf vindt en je misschien zelfs nooit verveelt, (en soms dan maar ff niet zo leuk vindt, een dipje hebt): er is nog een hele wereld buiten onze denk- en gevoelswereld om, buiten eigen bezigheden, kennis en interesses!
Waarom zou gelukkig met jezelf zijn moeten inhouden dat je in je eentje thuis moet zijn dan, hooguit even naar buiten in de eigen buurt en dan weer snel naar binnen?
Waarom niet ergens héén gaan/willen?
Waarom -als je geen onderdeel van een stel bent- dan maar -buiten je werk- weinig/niks ondernemen van wat je dan waarschijnlijk samen met iemand wél zou doen?
Juist in contact met anderen en je relaties met anderen kan zoveel verrijken, en dat hoef je dan niet als afleiding te doen of te beschouwen, maar als noodzaak als mens om je te blijven spiegelen aan anderen, of je te laten inspireren, kennis te maken met waar je zelf misschien niet op zou komen (want eigen normaalwaardes, gewoontes, waar je je bekend en comfortabel bij voelt).
Je hebt dan toch ff ándere gesprekken, onderwerpen en insteek dan die van jezelf, je hoort wat anderen meemaken, gedaan hebben, wat hún bezighoudt.
Ja, ik heb soms ook teveel de neiging om (de comfortzone) op te zoeken wat & wie ik al ken, een beperkte groep met wie ik meeleef en eea deel (aan dagelijkse dingen en soms wat dieper), ik kan (naast eigen gezin) inmiddels putten uit een aardig "netwerkje" aan familie en vriend(inn)en
Helemaal nu ik zelf dus niet kan kletsen, en ook niet kon telefoneren, en natuurlijk maar bar zelf weinig beleefde afgelopen anderhalve week, is het heel fijn om te luisteren wat anderen te zeggen hebben. Veelzeggend soms ook, hahaha.
In stamkroeg vonden ze het zeer vermakelijk en natuurlijk kon ik het commentaar verwachten dat het "lekker rustig" was dat ik niet sprak.
(Eigenlijk vonden ze het maar saai).
Toen ik duidelijk maakte dat ik niks had meegemaakt ziek thuis, en dus ook (net zo) daar graag was om hun verhalen aan te horen, zeiden ze: "wij hebben ook niks meegemaakt, niks interessants gedaan".
Het is soms net Cheers, daar.
In elk geval was er naast een klein groepje bekenden ook een interessante (mij onbekende) man, die eea aan nieuwe impulsen bracht, een ongewoon leven tot dusver geleid, andere gespreksonderwerpen dan gewoonlijk (daar), andere werelden gezien, leuke verteller met een andere, verfrissende kijk op het leven!
Hoewel ik dus niet kon converseren toch een soort wederzijdse interesse/waardering, je merkt gewoon dat het klikt zeg maar. Hij was met vrouw en kinderen hier neergestreken om zich te settelen (komt hier oorspronkelijk vandaan en zijn familie ook), toch weer jammer dat zo'n intrigerend type dan weer bezet is, haha).
Hoe dan ook, als je buiten je eigen deur komt, zie en hoor je nog eens wat, verruim je je eigen blikveld, letterlijk en figuurlijk.
Vandaag ook weer, ik ben in de auto gestapt, spontaan naar mijn kinderen gereden, op de bonnefooi, ik wilde ze gewoon graag zien.
Ja, okay, ik heb de mazzel dat dat kán, dat ik die héb, natuurlijk, en dat ze een halfuurtje verderop wonen (niet 400 km verderop zoals bij Amy).
Dan is het fijn dat zoon iets vertelt over wat hem bezighoudt en tegen mij aanhoudt (ik kon alleen maar minimaal terugfluisteren, vragen stellen) en hij nam ook de gelegenheid om te koken voor mij en zijn zus, die ook langskwam (en ex die later thuiskwam, net uit het buitenland).
Opeens als gezin spontaan samenzijn en samen eten, dat had ik anders gemist, als ik thuis was gebleven!
Of als ik had afgewacht of ze weer eens bij mij zouden langskomen.
Zo zal het bij de meesten van jullie ook zijn, dat je dierbaren kunt opzoeken of uitnodigen, misschien wat vaker gewoon doen?
Ik heb me voorgenomen iig om ook weer vaker mensen spontaan langs te gaan bij deze of gene, en hier thuis uit te nodigen, te koken, samen te eten, ik vind het fijn om op die manier mijn zorgzaamheid te uiten,
Wat ik ermee wil zeggen is: soms is het juist goéd om die "leegte" met jezelf aan te gaan, zeker als je normaal gesproken al vrij volgepland zit of zou willen zijn en anders wel afleiding/vermaak zoekt of jezelf bezighoudt uit angst voor dips/ eenzame gevoelens of wat er ook aan de oppervlakte zou kunnen komen.
En soms is het een teken dat je gewoon wel weer wat meer inhoud, betrokkenheid, betekenis en (echte) connectie in je leven kunt gebruiken (en die zelf initieren).
Het is vaak niet zozeer gemis van een partner/relatie, maar gebrek aan eigen initiatief, te weinig zelf aktief zijn, te weinig interesse of variatie in je leven, oa voor sommigen misschien omdat ze bepaalde dingen uitsluiten die ze wel zouden doen met iemand samen.
Maar moet je dan je leven dan ook maar "in de wacht zetten"?
Je vrije tijd zien door te komen, je maar zien te vermaken of nuttig te maken?
Ik doe ook eigenlijk (te) weinig bijzonders, ben best een gewoontemens, maar ik ben ervan overtuigd dat je daar op den duur niet blij van wordt, als er te weinig evenwicht of variatie zit in met jezelf alleenzijn en wat je daarbuiten doet of meekrijgt van/met anderen (niet alleen bekende anderen, maar ook dmv creatieve uitingen zoals theater/cultuur/muziek en alles wat je verder maar interesseert.
Ik blijf erop hameren dat "alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf" niet betekent dat je alleen maar met jezelf in harmonie moet zien te komen oid, geen andere mensen nodig denkt te hebben daarbij, want er is meer in de wereld dan eigen bril, wat let je om zelf aktief een variëteit aan ervaringen op te zoeken, waaronder andere mensen en hun ervaringen?
En soms kan dat trouwens heel verhelderend zijn voor jezelf, als je in kaart brengt wát je idd daadwerkelijk weerhoudt om iets te gaan beleven..
Of misschien niet eens (meer) wéét wat je nou echt leuk of interessant vindt en plezier in zouden hebben!
Je verdiepen in anderen (en waar zij plezier aan beleven) kan ook de nodige diepgang (en inspiratie) brengen, ideeen opdoen waar je zelf niet aan zou denken!
En dus niet uit angst dat je eigen leven te "leeg" zou zijn, maar omdat de buitenwereld eea mee kan brengen en nieuwe aspecten in jezelf kan aanboren, verruimen, je je in de ogen van anderen kunt spiegelen en leert over jezelf.
Het is maar een simpel voorbeeldje: ik ben dól op mijn katten, ik mis mijn eigen hondje, en daar kan ik het bij laten, en tóch ben ik nu al gek op het hondje van vriendin, daar af en toe een rondje mee te lopen, te lachen om de capriolen, het felle karaktertje, te knuffelen en om te geven, ook al is ze maar even "te leen" en niet van mij.
Natuurlijk herinnert ze me aan het gemis van mijn eigen hond, er is altijd weer ruimte voor nieuw, het hoeft geen of-of te zijn: het is én-én!
Ik had eindelijk weer een grote pan eten gemaakt vd week, de hele week de buren niet gezien of gesproken, en een portie apart gehouden voor buurvrouw, toen ze precies aan de deur stond met een lege schone bewaarbak (van de vorige portie) en 3 bananen voor mij.
Dat zijn net die kleine dingen die meetellen en plezier en zin aan het leven geven (voor mij dan, he).
Dat kleine beetje zorgzaamheid kun je overal kwijt, Zand, ook straks als je zoon uitvliegt!
Alleen voor mezelf (hoeven) zorgen: ik vind daar geen bal aan, gewoon!
En -niet aan jou maar iha geldt voor iedereen en is minstens zo belangrijk- dat óók kunnen ontvangen van anderen, want daar ontbreekt het soms aan.
Anderen willen vaak ook behulpzaam kunnen zijn, kunnen geven aan jóu en op die manier laten zien dat ze om je geven en zich ook betrokken voelen bij jou.
En veel plezier morgen, Zand!
Oh, btw, stem keert voorzichtig aan terug, , wel heel schor nog, maar er komt weer soort van geluid uit, al probeer ik het nog maar niet en moet ik het nog rust geven.
Bijzondere ervaring was het iig, haha, sommige mensen gaan dan automatisch terugfluisteren bijvoorbeeld.
De enigen die er niet hartelijk om lachten waren tot nu toe de kassières met wie ik dagelijks een praatje maak, die vonden het erg en leefden volop mee, haha.
Anyway, kan niet wachten tot ik weer "normaal" ben en ook mijn energie hersteld is!
Wat kan je toch eea extra waarderen als het niet vanzelfsprekend is, he!
Leerzaam wel, ik ga maar eens wat vaker mijn mond houden..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 13 februari 2017 om 02:32
Dilligaf: niet tegenop zien dat je collega gaat zien en hij zich niet bekommert om jouw gevoelens!
Kijk hem recht in de ogen, meer hoeft niet.
En dan niet met een gekwetste blik, maar zelfverzekerd en trots (op jezelf).
Je hoeft niks te zeggen en ook niet op hem te reageren, hij zal het zelf wel voelen als jij erboven gaat staan (boven de situatie): dat is vele malen sterker, laat zijn eigen geweten maar spreken (en zo niet, dan niet, dat is zijn gebrek dan, zijn gevoelloosheid, of iig behept met een armoedig gevoelsleven).
Zelfs geen gedachten of gevoelens meer aan verspillen!
Prachtig lied trouwens (nu op radio): Skin.
Wat een prachtige, diepe stem!
Ik stelde me een mooie donkere man voor bij die stem (had ik maar niet gekeken op youtube haha), na zijn vorige mooie nummer (Human).
Hoe een stem kan bekoren, he, dat diepe vibre/timbre of hoe je dat ook noemt!
Dat brengt me bij Alice: wat heerlijk als je een mooie zangstem hebt!
En plezier in hebt en ook nog anderen daarvan kunt laten meegenieten!
Dat vind ik echt een talent, hoor, ben er jaloers op!
(zeker nu haha).
Kijk hem recht in de ogen, meer hoeft niet.
En dan niet met een gekwetste blik, maar zelfverzekerd en trots (op jezelf).
Je hoeft niks te zeggen en ook niet op hem te reageren, hij zal het zelf wel voelen als jij erboven gaat staan (boven de situatie): dat is vele malen sterker, laat zijn eigen geweten maar spreken (en zo niet, dan niet, dat is zijn gebrek dan, zijn gevoelloosheid, of iig behept met een armoedig gevoelsleven).
Zelfs geen gedachten of gevoelens meer aan verspillen!
Prachtig lied trouwens (nu op radio): Skin.
Wat een prachtige, diepe stem!
Ik stelde me een mooie donkere man voor bij die stem (had ik maar niet gekeken op youtube haha), na zijn vorige mooie nummer (Human).
Hoe een stem kan bekoren, he, dat diepe vibre/timbre of hoe je dat ook noemt!
Dat brengt me bij Alice: wat heerlijk als je een mooie zangstem hebt!
En plezier in hebt en ook nog anderen daarvan kunt laten meegenieten!
Dat vind ik echt een talent, hoor, ben er jaloers op!
(zeker nu haha).
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 13 februari 2017 om 06:51
dank Suzy!!!
Wil er wel even bij zeggen dat dat zeker niet vanzelf gaat.
Zeker klassiek zingen is absoluut topsport en ik moet er best hard voor werken maar dat doe ik ook graag, de stem is zo'n byzonder instrument.
Erg goed stuk wat je schrijft, samenvattend bedoel je denk ik te zeggen dat je echt niet 24/7 comfi met jezelf moet zijn maar dat je soms best behoefte kan hebben naar anderen.
Logisch eigenlijk, mensen zijn tenslotte ook eigenlijk kuddedieren .
Fijne dag allen!
Ps is het niet weer een x tijd voor iets van een forummeet ?
Wil er wel even bij zeggen dat dat zeker niet vanzelf gaat.
Zeker klassiek zingen is absoluut topsport en ik moet er best hard voor werken maar dat doe ik ook graag, de stem is zo'n byzonder instrument.
Erg goed stuk wat je schrijft, samenvattend bedoel je denk ik te zeggen dat je echt niet 24/7 comfi met jezelf moet zijn maar dat je soms best behoefte kan hebben naar anderen.
Logisch eigenlijk, mensen zijn tenslotte ook eigenlijk kuddedieren .
Fijne dag allen!
Ps is het niet weer een x tijd voor iets van een forummeet ?
maandag 13 februari 2017 om 07:25
Ja die behoefte aan anderen is hier aanwezig hoor. Maar soms ook lekker niet Vaak op zondag niet haha
Heb best veel vrienden en een redelijk druk social life en vind me-time ook lekker. En ja ook verplicht ik mezelf 1 dag in t weekend even niks te doen. Ben altijd een paar dagen van de leg na een drukke avond/nacht en moet dan echt ven mezelf de zondag alleen zijn. Zoals afgelopen zaterdag, feestje gehad, extreem laat geworden. Ik weet van tevoren dat ik daar dagen last van ga hebben.
Jaloers Alice! Ik kan dus echt helemaal niet zingen, althans ik zing zo vals als een ongestelde kraai.
Forum meet? Mag ik dan ook komen?
Heb best veel vrienden en een redelijk druk social life en vind me-time ook lekker. En ja ook verplicht ik mezelf 1 dag in t weekend even niks te doen. Ben altijd een paar dagen van de leg na een drukke avond/nacht en moet dan echt ven mezelf de zondag alleen zijn. Zoals afgelopen zaterdag, feestje gehad, extreem laat geworden. Ik weet van tevoren dat ik daar dagen last van ga hebben.
Jaloers Alice! Ik kan dus echt helemaal niet zingen, althans ik zing zo vals als een ongestelde kraai.
Forum meet? Mag ik dan ook komen?
maandag 13 februari 2017 om 07:36
Mooie posts weer Suzy. Ik zie hem eigenlijk nooit, ik spreek hem vooral op de chat die wij op het werk hebben. Zijn naam staat bovenaan vanwege het vele contact dat we hadden (ik geef het toe, ook veel privé). Dus elke keer als ik nu m'n mail open, staat die naam daar, dat kun je ook niet wijzigen..
Maar goed, ik heb besloten dat als hij privé begint te praten, via het werk of via whatsapp (ik heb hem immers niet geblokkeerd, want dan staat zn nummer nog in mn telefoon. Dat is nu verwijderd), dat ik hem negeer. Als hij werkgerelateerd begint te praten is het een ander verhaal. Maar ik durf er geld op te zetten dat hij me niet meer privé aan zal spreken en allang blij is dat ik niet begin. Ik heb er gek genoeg niet eens behoefte meer aan, terwijl ik zaterdag nog in alle staten was en uitleg wilde eisen..
Suzy, je schreef dit:
Het is vaak niet zozeer gemis van een partner/relatie, maar gebrek aan eigen initiatief, te weinig zelf aktief zijn, te weinig interesse of variatie in je leven, oa voor sommigen misschien omdat ze bepaalde dingen uitsluiten die ze wel zouden doen met iemand samen.
Maar moet je dan je leven dan ook maar "in de wacht zetten"?
Je vrije tijd zien door te komen, je maar zien te vermaken of nuttig te maken?
Ik heb niet veel vrienden, ik ben er een hoop kwijt geraakt wegens allerlei omstandigheden (ik ken ook verder niemand die alleenstaand is, mensen doen toch vaak dingen met hun partner in het weekend). Ik doe dus eigenlijk altijd alles alleen, of met m'n kinderen. Ik heb inderdaad het gevoel dat m'n leven 'on hold' staat, al jaren. Ik zit niet heel ruim in de slappe was en ik zet mezelf helemaal opzij voor m'n kinderen (eentje studeert, dat kost gewoon heel veel geld). Ik doe wel dingen voor mezelf hoor (sportwedstrijden en concerten, shoptripjes naar Londen, dat soort dingen) maar over het algemeen voelt het alsof ik er niet toe doet. Dat doe ik mezelf aan, dat weet ik ook wel.. Het is niet voor niets dat ik al jaren geen relatie meer heb gehad, ik zet mezelf gewoon aan de kant, alsof ik er voor mezelf niet eens meer toe doe.. Daar moet ik echt aan werken.
Goed, ik ga de fiets richting werk pakken.. Fijne dag allemaal, hopelijk laat de zon zich nog even zien
Maar goed, ik heb besloten dat als hij privé begint te praten, via het werk of via whatsapp (ik heb hem immers niet geblokkeerd, want dan staat zn nummer nog in mn telefoon. Dat is nu verwijderd), dat ik hem negeer. Als hij werkgerelateerd begint te praten is het een ander verhaal. Maar ik durf er geld op te zetten dat hij me niet meer privé aan zal spreken en allang blij is dat ik niet begin. Ik heb er gek genoeg niet eens behoefte meer aan, terwijl ik zaterdag nog in alle staten was en uitleg wilde eisen..
Suzy, je schreef dit:
Het is vaak niet zozeer gemis van een partner/relatie, maar gebrek aan eigen initiatief, te weinig zelf aktief zijn, te weinig interesse of variatie in je leven, oa voor sommigen misschien omdat ze bepaalde dingen uitsluiten die ze wel zouden doen met iemand samen.
Maar moet je dan je leven dan ook maar "in de wacht zetten"?
Je vrije tijd zien door te komen, je maar zien te vermaken of nuttig te maken?
Ik heb niet veel vrienden, ik ben er een hoop kwijt geraakt wegens allerlei omstandigheden (ik ken ook verder niemand die alleenstaand is, mensen doen toch vaak dingen met hun partner in het weekend). Ik doe dus eigenlijk altijd alles alleen, of met m'n kinderen. Ik heb inderdaad het gevoel dat m'n leven 'on hold' staat, al jaren. Ik zit niet heel ruim in de slappe was en ik zet mezelf helemaal opzij voor m'n kinderen (eentje studeert, dat kost gewoon heel veel geld). Ik doe wel dingen voor mezelf hoor (sportwedstrijden en concerten, shoptripjes naar Londen, dat soort dingen) maar over het algemeen voelt het alsof ik er niet toe doet. Dat doe ik mezelf aan, dat weet ik ook wel.. Het is niet voor niets dat ik al jaren geen relatie meer heb gehad, ik zet mezelf gewoon aan de kant, alsof ik er voor mezelf niet eens meer toe doe.. Daar moet ik echt aan werken.
Goed, ik ga de fiets richting werk pakken.. Fijne dag allemaal, hopelijk laat de zon zich nog even zien
maandag 13 februari 2017 om 09:36
Grappig Suzy
Dat je zegt veel plezier morgen, dat raakt bij mij iets aan
Ex riep dat vaak zomaar, in ons oppervlakkige contact, dan had hij helemaal niet geïnformeerd of kennis van mijn bezigheden, en riep hij maar uit gemak "veel plezier"
Dat vond ik best wel storend, omdat ik vind dat je niet iemand veel plezier gaat wensen, als je niet weet wat ze gaan doen. Maar ja, dat is een lang verhaal.
Jij weet blijkbaar iets over mijn dag vandaag? neem ik aan dan
Wat je schrijft klopt zeker, al vind ik het vaak lastig hoor. Want om mensen te gaan opzoeken juist als ik in een dip zit, vind ik ook weer niet echt oke
Ik heb vandaag en morgen en eigenlijk de hele week een drukke week, zie ik veel mensen, dus vandaar uit wilde ik juist graag genieten van een rustige zondag alleen thuis. (Wat ik waarschijnlijk de rest van het jaar niet meer ga beleven)
Alleen juist dan loop je natuurlijk tegen jezelf aan, wat oke is, maar ja ik was dus wel even verdrietig.
Ik heb ook wel mensen opgezocht, online dan, even appen of bellen met iemand helpt ook al.
En kletsen buiten met andere hondenmensen, is ook fijn.
Ik zoek liever mensen op vanuit een neutrale bui, n dus niet vanuit behoeftigheid, of om uit een dip te komen, als je begrijpt wat ik bedoel. En dan is het dus zaak om er zelf voor te zorgen dat je weer in balans komt, voordat je de deur uit gaat.
Vind ik dan.
Een fijne dag allemaal!
Hier is de zon weer te zien
Dat je zegt veel plezier morgen, dat raakt bij mij iets aan
Ex riep dat vaak zomaar, in ons oppervlakkige contact, dan had hij helemaal niet geïnformeerd of kennis van mijn bezigheden, en riep hij maar uit gemak "veel plezier"
Dat vond ik best wel storend, omdat ik vind dat je niet iemand veel plezier gaat wensen, als je niet weet wat ze gaan doen. Maar ja, dat is een lang verhaal.
Jij weet blijkbaar iets over mijn dag vandaag? neem ik aan dan
Wat je schrijft klopt zeker, al vind ik het vaak lastig hoor. Want om mensen te gaan opzoeken juist als ik in een dip zit, vind ik ook weer niet echt oke
Ik heb vandaag en morgen en eigenlijk de hele week een drukke week, zie ik veel mensen, dus vandaar uit wilde ik juist graag genieten van een rustige zondag alleen thuis. (Wat ik waarschijnlijk de rest van het jaar niet meer ga beleven)
Alleen juist dan loop je natuurlijk tegen jezelf aan, wat oke is, maar ja ik was dus wel even verdrietig.
Ik heb ook wel mensen opgezocht, online dan, even appen of bellen met iemand helpt ook al.
En kletsen buiten met andere hondenmensen, is ook fijn.
Ik zoek liever mensen op vanuit een neutrale bui, n dus niet vanuit behoeftigheid, of om uit een dip te komen, als je begrijpt wat ik bedoel. En dan is het dus zaak om er zelf voor te zorgen dat je weer in balans komt, voordat je de deur uit gaat.
Vind ik dan.
Een fijne dag allemaal!
Hier is de zon weer te zien
"When it rains, look for rainbows. When it's dark, look for stars.."
maandag 13 februari 2017 om 09:42
Welkom Zinerva!
Nog even over de podcast, ik heb m helemaal afgeluisterd en het viel toch een beetje tegen eerlijk gezegd.
Ik weet nog niet precies waarom. Het waren meerdere dingen.
Ik vond hem een beetje onderdanig doen, ofzo, terwijl ik het juist altijd zo'n sterke man vond. Hij is wel helemaal hoteldebotel gek op haar ofzo, en tja nou ja, kweetniet. Het is een gevoel wat ik er bij kreeg.
En dat ze wel heel erg gingen verkopen op het einde. Die trainingen zijn kneiterduur, ik heb nog op de website gekeken van die nieuwe school of hoe ze het ook noemen, maar kwam er niet uit hoe en wat nou precies. Dat viel me tegen want ze doen zich zo professioneel overkomen, er waren ook meerdere dingen gewoon nog niet af op die site, tja dat is niet mijn stijl haha. Ik zou zo nooit m'n website online zetten en zeker niet als ik honderden euro's vraag voor m'n diensten. Beetje jammer
Nog even over de podcast, ik heb m helemaal afgeluisterd en het viel toch een beetje tegen eerlijk gezegd.
Ik weet nog niet precies waarom. Het waren meerdere dingen.
Ik vond hem een beetje onderdanig doen, ofzo, terwijl ik het juist altijd zo'n sterke man vond. Hij is wel helemaal hoteldebotel gek op haar ofzo, en tja nou ja, kweetniet. Het is een gevoel wat ik er bij kreeg.
En dat ze wel heel erg gingen verkopen op het einde. Die trainingen zijn kneiterduur, ik heb nog op de website gekeken van die nieuwe school of hoe ze het ook noemen, maar kwam er niet uit hoe en wat nou precies. Dat viel me tegen want ze doen zich zo professioneel overkomen, er waren ook meerdere dingen gewoon nog niet af op die site, tja dat is niet mijn stijl haha. Ik zou zo nooit m'n website online zetten en zeker niet als ik honderden euro's vraag voor m'n diensten. Beetje jammer
"When it rains, look for rainbows. When it's dark, look for stars.."
maandag 13 februari 2017 om 09:52
quote:cloudwalker schreef op 13 februari 2017 @ 08:29:
Hoi zinerva! Welkom! Hier ook een single mom
Al 3 jaar
Jongens. De zon schijnt hier!! Ik ben blij
Ik ben ook blij!!!
Waarom? Geen idee, ik werk alleen want collega is ziek maar het gaat wel lekker,
niet extreem druk. (en alleen werken heeft ook zn voordelen...)
Hoi zinerva! Welkom! Hier ook een single mom
Al 3 jaar
Jongens. De zon schijnt hier!! Ik ben blij
Ik ben ook blij!!!
Waarom? Geen idee, ik werk alleen want collega is ziek maar het gaat wel lekker,
niet extreem druk. (en alleen werken heeft ook zn voordelen...)
maandag 13 februari 2017 om 14:34
Zand, haha, ja, had iets vernomen uit andere bronnen
Ik bedoelde als dipje veroorzaakt wordt door juist een lege dag voor je te zien.
Ik snap wat je bedoelt, ik vond ook altijd dat ik al in een goed humeur moest zijn als ik anderen opzocht.
Dat heb ik laten varen, soms is het iets wat je juist ff kunt delen en dan min of meer kwijt bent en soms kunnen (verhalen van) anderen afleiden en dat humeur "kantelen" alleen al door juist ff niet met jezelf bezig te zijn.
Zolang je een ander er niet echt mee belast (en dan vertrekt en de ander achterlaat met jouw stemming/perikelen) kun je best ook ff de mindere dingen delen die je bezighouden.
Het is denk ik toch een uitvloeisel van "ik moet het allemaal zelf kunnen", terwijl anderen daar best begrip voor hebben en herkenning in vinden, dat het bij jou ook niet altijd zonnig is.
Ik snap dat je "authentiek" wil zijn/ leven: maar authentiek betekent imo dat je niet alleen de mooie kanten van jezelf laat zien, maar ook de kwetsbare!
Ik heb zelf iig gemerkt dat ook dát verbindt, en zorgt dat mensen zich betrokken voelen en daardoor kunnen meeleven met wat werkelijk speelt in jezelf. Bovendien geef je daarmee indirect "toestemming" aan hun om ook bij jou hún perikelen te mogen bespreken.
Als ze je altijd maar stralend en blakend mogen zien, schept dat afstand, want dat zou op eoa manier niet menselijk zijn.
En het is gewoon ook fijn als anderen daar misschien wat luchtiger naar kijken of kunnen relativeren.
Bij vrouwen is met vriendinnen kunnen praten/ventileren over eea juist een heel bekend fenomeen wat helpt!
Het is dus afhankelijk van de oorzaak van je stemming.
En ook al zie je doorgaans al veel mensen in zo'n week, dat is toch anders als dat oppervlakkiger contacten zijn, bijv via werk, want dan kun je nog steeds een gebrek aan werkelijke verbinding ervaren.
En soms is het idd juist gebrek aan verbinding met jezelf en dan heb je juist me-time nodig.
Dieper contact met andere (en vooral empathische) volwassenen is nodig en belangrijk!
Ik bedoelde als dipje veroorzaakt wordt door juist een lege dag voor je te zien.
Ik snap wat je bedoelt, ik vond ook altijd dat ik al in een goed humeur moest zijn als ik anderen opzocht.
Dat heb ik laten varen, soms is het iets wat je juist ff kunt delen en dan min of meer kwijt bent en soms kunnen (verhalen van) anderen afleiden en dat humeur "kantelen" alleen al door juist ff niet met jezelf bezig te zijn.
Zolang je een ander er niet echt mee belast (en dan vertrekt en de ander achterlaat met jouw stemming/perikelen) kun je best ook ff de mindere dingen delen die je bezighouden.
Het is denk ik toch een uitvloeisel van "ik moet het allemaal zelf kunnen", terwijl anderen daar best begrip voor hebben en herkenning in vinden, dat het bij jou ook niet altijd zonnig is.
Ik snap dat je "authentiek" wil zijn/ leven: maar authentiek betekent imo dat je niet alleen de mooie kanten van jezelf laat zien, maar ook de kwetsbare!
Ik heb zelf iig gemerkt dat ook dát verbindt, en zorgt dat mensen zich betrokken voelen en daardoor kunnen meeleven met wat werkelijk speelt in jezelf. Bovendien geef je daarmee indirect "toestemming" aan hun om ook bij jou hún perikelen te mogen bespreken.
Als ze je altijd maar stralend en blakend mogen zien, schept dat afstand, want dat zou op eoa manier niet menselijk zijn.
En het is gewoon ook fijn als anderen daar misschien wat luchtiger naar kijken of kunnen relativeren.
Bij vrouwen is met vriendinnen kunnen praten/ventileren over eea juist een heel bekend fenomeen wat helpt!
Het is dus afhankelijk van de oorzaak van je stemming.
En ook al zie je doorgaans al veel mensen in zo'n week, dat is toch anders als dat oppervlakkiger contacten zijn, bijv via werk, want dan kun je nog steeds een gebrek aan werkelijke verbinding ervaren.
En soms is het idd juist gebrek aan verbinding met jezelf en dan heb je juist me-time nodig.
Dieper contact met andere (en vooral empathische) volwassenen is nodig en belangrijk!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 13 februari 2017 om 14:43
Hoi Zinerva, ik schrijf hier sinds zaterdag mee en het is best gezellig zo
Heb niks van 'de man in kwestie' vernomen. Ik heb wel wat collega's in vertrouwen genomen, die al van de situatie af wisten en 2 ervan zeiden dat ze eigenlijk niet eens verbaast zijn. Gek is dat, hoe blind je zelf soms kan zijn op dat gebied..
Hier schijnt hij ook, die mooie zon. De bloembollen komen ook al op in de voortuin, laat de lente maar komen.
Ik hou ervan om alleen te werken Alice, maar dat komt echt heel zelden voor helaas (zit op een vrij grote afdeling).
Heb niks van 'de man in kwestie' vernomen. Ik heb wel wat collega's in vertrouwen genomen, die al van de situatie af wisten en 2 ervan zeiden dat ze eigenlijk niet eens verbaast zijn. Gek is dat, hoe blind je zelf soms kan zijn op dat gebied..
Hier schijnt hij ook, die mooie zon. De bloembollen komen ook al op in de voortuin, laat de lente maar komen.
Ik hou ervan om alleen te werken Alice, maar dat komt echt heel zelden voor helaas (zit op een vrij grote afdeling).
maandag 13 februari 2017 om 15:07
quote:cloudwalker schreef op 13 februari 2017 @ 13:16:
Zand, dat verkoop praatje op t einde vond ik ook een no-go. Heb m toen afgezet. Nou je het zo zegt word hij wel wat ondergesneeuwd door haar. Alsnog vind ik m een schatje hoor
Ja en het eten, thee zetten en naar het toilet gaan tijdens de opnames.. heb ik nog niet eerder gezien in hun podcasts, ik vind dat vreemd (en storend..) het is niet live tenslotte, neem dan ff pauze tussen door, toch?
Maar goed, ik heb ook een afwijking wat betreft eet- en drink geluiden dus daar maak je mij geen fan mee
Zand, dat verkoop praatje op t einde vond ik ook een no-go. Heb m toen afgezet. Nou je het zo zegt word hij wel wat ondergesneeuwd door haar. Alsnog vind ik m een schatje hoor
Ja en het eten, thee zetten en naar het toilet gaan tijdens de opnames.. heb ik nog niet eerder gezien in hun podcasts, ik vind dat vreemd (en storend..) het is niet live tenslotte, neem dan ff pauze tussen door, toch?
Maar goed, ik heb ook een afwijking wat betreft eet- en drink geluiden dus daar maak je mij geen fan mee
"When it rains, look for rainbows. When it's dark, look for stars.."
maandag 13 februari 2017 om 15:13
quote:dilligaf schreef op 13 februari 2017 @ 07:36:
Mooie posts weer Suzy. Ik zie hem eigenlijk nooit, ik spreek hem vooral op de chat die wij op het werk hebben. Zijn naam staat bovenaan vanwege het vele contact dat we hadden (ik geef het toe, ook veel privé). Dus elke keer als ik nu m'n mail open, staat die naam daar, dat kun je ook niet wijzigen..
Maar goed, ik heb besloten dat als hij privé begint te praten, via het werk of via whatsapp (ik heb hem immers niet geblokkeerd, want dan staat zn nummer nog in mn telefoon. Dat is nu verwijderd), dat ik hem negeer. Als hij werkgerelateerd begint te praten is het een ander verhaal. Maar ik durf er geld op te zetten dat hij me niet meer privé aan zal spreken en allang blij is dat ik niet begin. Ik heb er gek genoeg niet eens behoefte meer aan, terwijl ik zaterdag nog in alle staten was en uitleg wilde eisen..
Suzy, je schreef dit:
Het is vaak niet zozeer gemis van een partner/relatie, maar gebrek aan eigen initiatief, te weinig zelf aktief zijn, te weinig interesse of variatie in je leven, oa voor sommigen misschien omdat ze bepaalde dingen uitsluiten die ze wel zouden doen met iemand samen.
Maar moet je dan je leven dan ook maar "in de wacht zetten"?
Je vrije tijd zien door te komen, je maar zien te vermaken of nuttig te maken?
Ik heb niet veel vrienden, ik ben er een hoop kwijt geraakt wegens allerlei omstandigheden (ik ken ook verder niemand die alleenstaand is, mensen doen toch vaak dingen met hun partner in het weekend). Ik doe dus eigenlijk altijd alles alleen, of met m'n kinderen. Ik heb inderdaad het gevoel dat m'n leven 'on hold' staat, al jaren. Ik zit niet heel ruim in de slappe was en ik zet mezelf helemaal opzij voor m'n kinderen (eentje studeert, dat kost gewoon heel veel geld). Ik doe wel dingen voor mezelf hoor (sportwedstrijden en concerten, shoptripjes naar Londen, dat soort dingen) maar over het algemeen voelt het alsof ik er niet toe doet. Dat doe ik mezelf aan, dat weet ik ook wel.. Het is niet voor niets dat ik al jaren geen relatie meer heb gehad, ik zet mezelf gewoon aan de kant, alsof ik er voor mezelf niet eens meer toe doe.. Daar moet ik echt aan werken.
Goed, ik ga de fiets richting werk pakken.. Fijne dag allemaal, hopelijk laat de zon zich nog even zien
Dilligaf, ik heb natuurlijk in dezelfde situatie gezeten als jij en helemaal opnieuw begonnen qua sociaal leven.
Alles stond in het begin in het teken van verwerking, zelfontplooiing en een fijn thuis & sfeer voor de kinderen garanderen.
Dat wil echt niet zeggen dat je zelf geen plezier meer mag hebben of alleen nog aan het werk bent en thuis aan het werk en dan nog "aan jezelf moet werken"!!
(dit ook even tegen de andere nieuwkomer hier!).
Aandacht aan je eigen levenslust blijven schenken is echt noodzakelijk!
En het is juist dát wat je je kinderen als voorbeeld het beste kunt meegeven: niet dat jouw privéleven een zware last is en de lol uit je leven verdwijnt na een scheiding, en ook niet dat je jezelf opoffert voor je kinderen, en dat je eigen leven voorbij is, daarmee geef je hen juist een last mee!
Het is heel heel belangrijk om de vrouw (en ook meisje in jou) die je bent (en niet in de rol van werknemer, moeder, huishoudster) in ere te houden, te koesteren, speels te blijven, sexy te blijven voelen, plezier te blijven maken!
Dat is echt de enige remedie tegen verbitteren!
Ik zie zoveel vrouwen zich dit voornemen en de vrouw in zichzelf compleet tekort doen omwille van de kinderen, terwijl het voor hetzelfde geld kan samengaan!
Het is per definitie géén goed voorbeeld dat het leven zou bestaan uit hard werken en aan jezelf werken en overwegend een grote opgave & verantwoordelijkheid is en jezelf maar weinig (fijns) gunnen!
Op die manier stel je jezelf nog steeds in dienst van anderen, ipv jezelf wat meer voorop zetten, wat vaak het hele euvel was omdat vrouwen iha zich al zo verantwoordelijk voelen voor de gesteldheid van anderen dat ze hun eigen behoeften en plezier (en oplaadpunten) ergens onderweg aan de wilgen hebben gehangen!
Het is heel hard nodig dat je nu juist ook zélf echt gaat leven ipv overleven!
Gun jezelf wél eea, doe wat je kunt om (weer opnieuw) te stralen!
Niet alleen door te verwerken maar óók ruimte nemen om het speelse in jezelf te hervinden!
Leer je kinderen dat bij tegenslag niet álle lol en zin in het leven voorbij hoeft te zijn, dat het een zware opgave is, want je (veer)kracht ligt in het je niet laten kleinkrijgen door omstandigheden, maar daardoorheen te blijven stralen en oog te houden voor alles wat er wél (nog steeds) de moeite waard is, incl jijzelf dus!
Dat hoeft niet per se veel geld te kosten!
Mooie posts weer Suzy. Ik zie hem eigenlijk nooit, ik spreek hem vooral op de chat die wij op het werk hebben. Zijn naam staat bovenaan vanwege het vele contact dat we hadden (ik geef het toe, ook veel privé). Dus elke keer als ik nu m'n mail open, staat die naam daar, dat kun je ook niet wijzigen..
Maar goed, ik heb besloten dat als hij privé begint te praten, via het werk of via whatsapp (ik heb hem immers niet geblokkeerd, want dan staat zn nummer nog in mn telefoon. Dat is nu verwijderd), dat ik hem negeer. Als hij werkgerelateerd begint te praten is het een ander verhaal. Maar ik durf er geld op te zetten dat hij me niet meer privé aan zal spreken en allang blij is dat ik niet begin. Ik heb er gek genoeg niet eens behoefte meer aan, terwijl ik zaterdag nog in alle staten was en uitleg wilde eisen..
Suzy, je schreef dit:
Het is vaak niet zozeer gemis van een partner/relatie, maar gebrek aan eigen initiatief, te weinig zelf aktief zijn, te weinig interesse of variatie in je leven, oa voor sommigen misschien omdat ze bepaalde dingen uitsluiten die ze wel zouden doen met iemand samen.
Maar moet je dan je leven dan ook maar "in de wacht zetten"?
Je vrije tijd zien door te komen, je maar zien te vermaken of nuttig te maken?
Ik heb niet veel vrienden, ik ben er een hoop kwijt geraakt wegens allerlei omstandigheden (ik ken ook verder niemand die alleenstaand is, mensen doen toch vaak dingen met hun partner in het weekend). Ik doe dus eigenlijk altijd alles alleen, of met m'n kinderen. Ik heb inderdaad het gevoel dat m'n leven 'on hold' staat, al jaren. Ik zit niet heel ruim in de slappe was en ik zet mezelf helemaal opzij voor m'n kinderen (eentje studeert, dat kost gewoon heel veel geld). Ik doe wel dingen voor mezelf hoor (sportwedstrijden en concerten, shoptripjes naar Londen, dat soort dingen) maar over het algemeen voelt het alsof ik er niet toe doet. Dat doe ik mezelf aan, dat weet ik ook wel.. Het is niet voor niets dat ik al jaren geen relatie meer heb gehad, ik zet mezelf gewoon aan de kant, alsof ik er voor mezelf niet eens meer toe doe.. Daar moet ik echt aan werken.
Goed, ik ga de fiets richting werk pakken.. Fijne dag allemaal, hopelijk laat de zon zich nog even zien
Dilligaf, ik heb natuurlijk in dezelfde situatie gezeten als jij en helemaal opnieuw begonnen qua sociaal leven.
Alles stond in het begin in het teken van verwerking, zelfontplooiing en een fijn thuis & sfeer voor de kinderen garanderen.
Dat wil echt niet zeggen dat je zelf geen plezier meer mag hebben of alleen nog aan het werk bent en thuis aan het werk en dan nog "aan jezelf moet werken"!!
(dit ook even tegen de andere nieuwkomer hier!).
Aandacht aan je eigen levenslust blijven schenken is echt noodzakelijk!
En het is juist dát wat je je kinderen als voorbeeld het beste kunt meegeven: niet dat jouw privéleven een zware last is en de lol uit je leven verdwijnt na een scheiding, en ook niet dat je jezelf opoffert voor je kinderen, en dat je eigen leven voorbij is, daarmee geef je hen juist een last mee!
Het is heel heel belangrijk om de vrouw (en ook meisje in jou) die je bent (en niet in de rol van werknemer, moeder, huishoudster) in ere te houden, te koesteren, speels te blijven, sexy te blijven voelen, plezier te blijven maken!
Dat is echt de enige remedie tegen verbitteren!
Ik zie zoveel vrouwen zich dit voornemen en de vrouw in zichzelf compleet tekort doen omwille van de kinderen, terwijl het voor hetzelfde geld kan samengaan!
Het is per definitie géén goed voorbeeld dat het leven zou bestaan uit hard werken en aan jezelf werken en overwegend een grote opgave & verantwoordelijkheid is en jezelf maar weinig (fijns) gunnen!
Op die manier stel je jezelf nog steeds in dienst van anderen, ipv jezelf wat meer voorop zetten, wat vaak het hele euvel was omdat vrouwen iha zich al zo verantwoordelijk voelen voor de gesteldheid van anderen dat ze hun eigen behoeften en plezier (en oplaadpunten) ergens onderweg aan de wilgen hebben gehangen!
Het is heel hard nodig dat je nu juist ook zélf echt gaat leven ipv overleven!
Gun jezelf wél eea, doe wat je kunt om (weer opnieuw) te stralen!
Niet alleen door te verwerken maar óók ruimte nemen om het speelse in jezelf te hervinden!
Leer je kinderen dat bij tegenslag niet álle lol en zin in het leven voorbij hoeft te zijn, dat het een zware opgave is, want je (veer)kracht ligt in het je niet laten kleinkrijgen door omstandigheden, maar daardoorheen te blijven stralen en oog te houden voor alles wat er wél (nog steeds) de moeite waard is, incl jijzelf dus!
Dat hoeft niet per se veel geld te kosten!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 13 februari 2017 om 15:13
Snap je post wel hoor Suzy 
Je hebt helemaal gelijk, het was bij mij ook geen dip doordat ik een lege dag voor me zag
Ik heb zelden een lege dag altijd nog 1001 dingen te doen.. vervelen is niet zo mijn ding, ik ben juist aan het oefenen in niks doen, en het loslaten dat dat dus mag en kan af en toe
Mijn dip kwam doordat er een plek met oud zeer werd aangeraakt
En ja ik heb wel mensen bij wie ik dan altijd aan kan kloppen, en weet de waarde daarvan!
Ik doe dat ook, gisteren ook gedeeld met 2 vriendinnen, zo fijn dat die er zijn, een daarvan appte savonds nog even om te checken dat vind ik dan zo lief
En dat doet me goed uiteraard
Tegenwoordig heb ik echt fijne vriendin-contacten, oa via hier, dat is iets wat ik nooit meer ga laten verwateren, want ik had dat niet, in m'n relatie-tijd. Ik was eigenlijk alleen maar met hem bezig, en met m'n drukke werk- en alleenstaande mama zijn.
Nu ik eindelijk vaker me-time heb, vind ik dat juist super fijn!
Je hebt helemaal gelijk, het was bij mij ook geen dip doordat ik een lege dag voor me zag
Ik heb zelden een lege dag altijd nog 1001 dingen te doen.. vervelen is niet zo mijn ding, ik ben juist aan het oefenen in niks doen, en het loslaten dat dat dus mag en kan af en toe
Mijn dip kwam doordat er een plek met oud zeer werd aangeraakt
En ja ik heb wel mensen bij wie ik dan altijd aan kan kloppen, en weet de waarde daarvan!
Ik doe dat ook, gisteren ook gedeeld met 2 vriendinnen, zo fijn dat die er zijn, een daarvan appte savonds nog even om te checken dat vind ik dan zo lief
En dat doet me goed uiteraard
Tegenwoordig heb ik echt fijne vriendin-contacten, oa via hier, dat is iets wat ik nooit meer ga laten verwateren, want ik had dat niet, in m'n relatie-tijd. Ik was eigenlijk alleen maar met hem bezig, en met m'n drukke werk- en alleenstaande mama zijn.
Nu ik eindelijk vaker me-time heb, vind ik dat juist super fijn!
"When it rains, look for rainbows. When it's dark, look for stars.."
maandag 13 februari 2017 om 15:20
@All: ben nog niet helemaal beter, heb klokje rond geslapen, werd gewekt door de aannemer (die had ik niet eens gehoord, tot ie me riep), lag zwaar te dromen en te transpireren, pff.
Wekker was niet afgegaan, nu halve dag kwijt!!
Blijkbaar had ik het toch nodig, want slapen als je ziek bent daar rust je niet van uit, dat is gewoon nodig voor herstel alleen al (en door die hoestbuien vorige week waren dat toch korte nachten).
Nu komt zo zus langs, werd tijd om elkaar weer ff te zien en te spreken (zal nog steeds fluisteren zijn), om eea af te stemmen weer.
Fijne middag meiden, geniet van het mooie weer buiten, hier zo prachtig zonnig!
Gauw ff naar de winkel eea in huis halen (morgen een jarige, dus toch bakken!)
Wekker was niet afgegaan, nu halve dag kwijt!!
Blijkbaar had ik het toch nodig, want slapen als je ziek bent daar rust je niet van uit, dat is gewoon nodig voor herstel alleen al (en door die hoestbuien vorige week waren dat toch korte nachten).
Nu komt zo zus langs, werd tijd om elkaar weer ff te zien en te spreken (zal nog steeds fluisteren zijn), om eea af te stemmen weer.
Fijne middag meiden, geniet van het mooie weer buiten, hier zo prachtig zonnig!
Gauw ff naar de winkel eea in huis halen (morgen een jarige, dus toch bakken!)
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 13 februari 2017 om 15:44
Hihi Suzy slaapkop...
Misschien mutsig en ik weet dat het vooral commerciele bullshit is maar toch vind ik het wel een beetje lastig, valentijnsdag morgen.
Geen drama en nee een relatie is niet ideaal, ik weet het maar je voelt je toch wat knullig als op zo'n dag de nadruk zo op stelletjes (yug ) is...
Herkenbaar?
Misschien mutsig en ik weet dat het vooral commerciele bullshit is maar toch vind ik het wel een beetje lastig, valentijnsdag morgen.
Geen drama en nee een relatie is niet ideaal, ik weet het maar je voelt je toch wat knullig als op zo'n dag de nadruk zo op stelletjes (yug ) is...
Herkenbaar?
maandag 13 februari 2017 om 16:03
Je hebt gelijk Suzy. Ik ben niet alleen gescheiden, ik ben ook nog eens weduwe, nu al weer 5 jaar alleen. En mijn kinderen hebben op hoog niveau gesport, dat kostte veel geld maar vooral ook veel tijd, waardoor er weinig voor mij overbleef. Ik realiseerde me vandaag dat ik eigenlijk best eens wat liever voor mezelf mag zijn. Ik koop bv nooit een bosje bloemen voor mezelf. Ik zou ook nooit ergens koffie gaan drinken want dat kan thuis ook, dat is immers goedkoper.. Ik bedoel, wat kost dat nou. En toch doe ik het niet, ik ben heel zuinig als het om mezelf gaat.
Ik ben inderdaad bang voor het moment dat allebei mn kinderen uitgevlogen zijn (duurt hopelijk nog even, maar tijd gaat snel), want wie blijft er dan over? Wie ben ik nog? Toen ik ging scheiden, ging ik van 3 naar 2 kinderen voor mijn gevoel(13 jaar geleden). Mijn latere partner was ziek, dus het draaide voornamelijk om hem. En na zijn overlijden, werd een goede vriendin ernstig ziek en draaide het om haar, tot haar overlijden.. Wat logisch is maar ik cijfer mezelf helemaal weg. Snap je wat ik bedoel? Ik weet niet meer wie ik ben. Daar moet ik echt aan werken.
Valentijnsdag vind ik ook vreselijk Alice, ondanks dat het ik er eigenlijk niets om geef. Nog 2 dagen en dan hebben we dat ook weer gehad
Ik ben inderdaad bang voor het moment dat allebei mn kinderen uitgevlogen zijn (duurt hopelijk nog even, maar tijd gaat snel), want wie blijft er dan over? Wie ben ik nog? Toen ik ging scheiden, ging ik van 3 naar 2 kinderen voor mijn gevoel(13 jaar geleden). Mijn latere partner was ziek, dus het draaide voornamelijk om hem. En na zijn overlijden, werd een goede vriendin ernstig ziek en draaide het om haar, tot haar overlijden.. Wat logisch is maar ik cijfer mezelf helemaal weg. Snap je wat ik bedoel? Ik weet niet meer wie ik ben. Daar moet ik echt aan werken.
Valentijnsdag vind ik ook vreselijk Alice, ondanks dat het ik er eigenlijk niets om geef. Nog 2 dagen en dan hebben we dat ook weer gehad
maandag 13 februari 2017 om 17:44
quote:dilligaf schreef op 13 februari 2017 @ 16:03:
Valentijnsdag vind ik ook vreselijk Alice, ondanks dat het ik er eigenlijk niets om geef. Nog 2 dagen en dan hebben we dat ook weer gehad
Ik ook niet maar toch voel je je als single dan best lullig....
Trouwens ben het met Suzy eens, wees lief voor je zelf hoor!!!!
Valentijnsdag vind ik ook vreselijk Alice, ondanks dat het ik er eigenlijk niets om geef. Nog 2 dagen en dan hebben we dat ook weer gehad
Ik ook niet maar toch voel je je als single dan best lullig....
Trouwens ben het met Suzy eens, wees lief voor je zelf hoor!!!!
