Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?



Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.



Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.



Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V



Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen





Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Alice: wat een mooi inzicht weer.

Ik zit idd "gewoon" standaard in die basis, ik hoef daar niet speciaal op te focussen, maar dat ging ook niet van de ene op de andere dag, mezelf zijn.



Qua mannelijke aandacht, daar moet ik ff over nadenken hoe dat in zijn werk gaat.

Je dicht me nu teveel credits toe, haha, maar als ze belangstelling tonen is het wel om zoals ik ben.

What you see is what you get.

Ik doe iig niets om in het gevlei te komen, om "leuk over te komen" of zo.

En ik raak niet snel onder de indruk van iemand.

Mensen m/v voelen zich iha snel vertrouwd/vertrouwelijk en relaxt bij mij, alsof ik al een bekende ben.



In de zin van dat als ik iemand niet zie staan, nog geen 1000 complimenten of gekwijl wat een leuke vrouw ik ben daar verandering in kunnen brengen.

Ik "weet" precies door wie ik "gezien" word, wie mij sexueel aantrekkelijk vinden, getrouwd of niet, al gebeurt daar dan verder niks mee.

Afgelopen weekend dus (eindelijk weer eens) een onbekende leukerd, die ook nog eens een boeiend persoon bleek, dan vang ik zijn blikken wel en andersom, waaruit iig wederzijdse interesse blijkt (en niet in platte zin, niet als potentiele vreemdganger of zo).

En dan weet ik natuurlijk nog niet dat diegene niet vrij is, de klik is met de persoon.

Dan zorg ik wel dat ik op eoa manier bij diegene in de buurt en met hem in gesprek kom, als die gelegenheid zich voordoet.

En als het een bezet iemand blijkt, blijft de interesse qua persoon, maar niet flirterig, dan blijft het "friendzone", maar met een soort onuitgesproken "weten" dus, dat als diegene vrij was, we achter elkaar aan zouden gaan of zoiets.

Soort smeulende of misschien peilende, bestuderende of brutale blikken haha, langer aankijken dan "gepast", blik vasthouden of zo, ik weet niet wát het is, ik ben geen flirt en daar ook niet goed in.

Wat dus overblijft is dan elkaar een "aantrekkelijk, interessant mens, leuke gesprekspartner" vinden, dat je elkaar opvalt en mag, meer niet.



Nou komt dat niet vaak voor, hoor, denk dat niet.

Het zijn vaker (single) mannen die, als ik ze zelf totaal niet zie staan, en zonder enige aanmoediging, blik, gebaar van mijn kant zich (imo) opdringen, om zich heen roepen hoe geweldig ik ben, aantrekkelijk, sexy of wat dan ook, mee uit (eten) vragen enz en dat vind ik alleen maar zeer irritant!

Soms vanuit het niets (heb je nauwelijks een woord gewisseld, dus puur op uiterlijk al dat gedweep, terwijl ze daar zelf al eoa karakter bij bedenken, ik kan wel een bitch zijn, toch?) en soms na een nietszeggend oppervlakkig praatje, maar zonder enig signaal van mijn kant dat er wederzijdse interesse is.

En -erger dan dat, want dat kan nog zijn, dat iemand dat soort antennes niet heeft of gewoon hoopt- bij duidelijk afwenden, afstandelijk doen, zelfs duidelijk zeggen dat je geen interesse hebt, gewoon daarmee doorgaan (aandacht geven, complimenteren en dat werkt dan niet bij mij, he).



En andersom is het ook zeker niet zo dat elke man op wie ik mijn oog laat vallen, mij ook ziet staan, hoor!

Ik ben zeker geen schoonheid, wel op eoa manier soms in the picture maar dat is meer totale uitstraling, en ik denk wel dat het er zeker mee te maken heeft dat ik niet verlegen zit om een vent of mannelijke aandacht, niet "behoeftig" overkom, omdat ik dat ook niet bén.

En ik ben ook vrij constant, altijd wel opgewekt en gezellig, onderhoudend, gemakkelijk open en totáál niet bezig met hoe ik overkom op anderen of wat ze van mij vinden.



Er hangt dan ook niks vanaf, omdat ik niks hoop en nergens naar op zoek ben.

Paar weken terug ook een onbekende met aantrekkelijke, open, prettige, joviale uitstraling, waar dus niet zo'n soort "klik" mee was.

Die ging nogal in eigen gezelschap op, keek ook niet om zich heen of zo, en dat kan betekenen dat ie iha niet open staat, maar ook dat hem gewoon niemand opvalt,incl ikzelf, het is natuurlijk niet zo dat je voor iedereen automatisch interessant bent, die jouw interesse wekt, he.



Daarnaast speelt misschien mee dat ik een eigenaardige smaak heb als het om mannen gaat, waar ik op "val" in de zin van wat ik een sexy uitstraling vind (ik noem het altijd een bepaalde golflengte), die zich meer uit in een bepaalde houding dan uiterlijk, en ik dat niet verwacht in het dagelijkse leven zomaar tegen te komen. Dus ik verwacht gewoon bij voorbaat helemaal niks als ik uit ga, behalve een gezellige avond met bekenden. Ik kijk ook niet om me heen, het gebeurt ook maar zelden dat iemand míj (positief) opvalt.



Neem mij niet als voorbeeld voor eoa strategie die "werkt", want hoewel het fijn is om waardering te merken (door m/v) en soms je "begeerd" te weten, schiet ik er ook niet veel mee op in de zin van dat ik daar ook geen relatie(s) aan overhoud en als dat is wat jij wél graag zou hebben, is het niet zo dat dat een (ge)liefde heeft opgeleverd, he

Ook een scharrel of minnaar haal ik doorgaans niet uit dagelijks leven of bij het uitgaan, dat zou té toevallig zijn (in verleden trouwens weleens, en toch niet wat ik daarin "zoek"). De kans dat iemand (die daar komt) op eenzelfde seksuele golflengte zit is vrij klein.

Het gaat iig (tot nu toe) vaak niet samen met het type wat ik aantrekkelijk vind als geliefde/levenspartner, en dat is misschien ook maar een overtuiging die gebaseerd is op mijn ervaring in de liefde/verliefdheid, wil niet zeggen dat het niet bestaat (en ik heb daar een glimp van opgevangen dat het wel zou kunnen bestáán en samengaan in 1 persoon).

Ex was (tot nu toe iig) mijn grote Liefde, maar ging (en gaat) dat (jammer genoeg) niet samen.



Ik heb hem overigens gisteren wel 1 grote rode roos gegeven, haha, met een knipoog, "voor je verzameling", ik hoop niet dat ie daar iets van denkt verder, was meer als kleine blijk van waardering hoe we met elkaar omgaan, en dat ik dat heel speciaal vind, dat we nog steeds om elkaar geven en zo op ons gemak zijn bij elkaar, zo vertrouwd, relaxt, betrokken.

Gek is dat, andere mannen en vrouwen passeren, en waarschijnlijk omdat je ook nog een band als ouders hebt, maar dit lijkt toch blijvend (afgezien van een ontbrekende lange periode zonder die betrokkenheid), al beschouwen we dat allebei meer als familie van elkaar zijn, op een manier dus zoals je van je kinderen houdt, het soort liefde die hoort bij "geliefd" zijn zonder begeerte (die je als geliefden zou voelen).



Hoe dan ook, ik denk dat het idd zo relaxt is iha met mannen omdat ik niet behoeftig ben, niet als gemis ervaar, niet zit te wachten op een man om mijn leven te veraangenamen, en het eerder uitzondering en dus een grote verrassing is als er wél iemand langskomt en wederzijdse begeerte/aantrekking is.



En dan word ik trouwens ook wel onzeker(der), hoor.

Het is gemakkelijk om zelfverzekerd te zijn als dat niet wordt uitgedaagd, he.

Als iemand mij écht boeit, is er namelijk wél een belang bij hoe diegene jóu ziet!

Dan ga je (proberen) door diens ogen naar jezelf te kijken (en ja, dat is dan met je eigen filter/bril) en dat betekent automatisch dat je niét (langer) in je eigen "centrum"/kern blijft (van eigenliefde, want die "denkt" niet in de zin van "ben ik de lust & liefde van diegene wel waard" en als je daarin verankerd kan blijven, blijft het "puur" en zuiver.

Je wordt namelijk (pas) kwetsbaar, als je jezelf (onbewust) tóch gaat "meten" aan de ander (en wat die belangrijk vindt) en je dus ook extra bewust wordt van je eigen tekortkomingen, meestal die je van jezelf al niet zo geweldig vindt en dan bewust van wordt wat (precies die) ander wel zouden kunnen vinden.



Dat gebeurt dus als je in de laag van eigenwaarde terecht komt: ben ik wel goed (genoeg) en van waarde voor diegene?

En waaróp je dan wel/niet gewaardeerd wordt.

En dat zijn je eigen onzekerheden, die er niet toe doen in de kern, en pas gaan opspelen als je jezelf gaat vergelijken met iemand buiten jezelf, of gaat voorstellen wat diegene ideaal zou vinden, of "goed" voor zichzelf vindt (of "goed genoeg").



Liefde werkt zo niet, maar mensen (incl ikzelf) zijn toch geneigd dat te vertalen in waarde/waarderen om alleen al te "peilen" of je wel evenwaardig aan elkaar bent.

Als 2 mensen echt verliefd op elkaar worden, is dat niet omdat ze het perfecte ideaalplaatje gevonden hebben, het is iets wat "ondanks de "gebreken"/minpunten/onvolkomenheden" gebeurt.

Het is ook geen (bewuste) keuze, het gebeurt, of niet.



Daarom is het analyseren wat ik zie op datingtopics zo zinloos: je kunt niet (redelijk of gevoelsmatig) benoemen waaróm iemand een "geschikte" partner zou zijn obv argumenten/ uiterlijk/ gewenste eigenschappen/ leefwijze en toekomstplannen.

Dus dat "wegen" obv geschiktheid (voor een evt relatie) is niet waar het om gaat, dat gaat meer om (die laag van) eigenwaarde en waarde, dan liefde/verliefdheid voélen.

(en sommigen gaan dat pas voelen als het zo'n beetje "klopt" qua evenwaardigheid)..



En daarom gaat het zo vaak ook mis als je de ander overwaardeert of andersom overgewaardeerd wordt door de ander.

Dan is er ook réden voor onzekerheid, want kan de 1 of de ander dat nooit waarmaken en zal dat vroeg of laat opbreken, of zal 1 of beiden het idee hebben "moeite te moeten doen" om de aandacht van de ander vast te kunnen houden.

Laat ik zo zeggen dat de angst natuurlijk groter is dat diegene belangstelling voor willekeurig wie zou kunnen opvatten als je jezelf laag inschat dan wanneer je jezelf hoog inschat (iig gelijkwaardig).



Ik lees vaak dus een onzekerheid in de (eigen) basis die de ander ophemelt, en ja, dan krijg je zo'n verstandhouding dat alleen nog maar wordt afgevraagd wat die ander vindt (en doet en aan signalen geeft) en dat interpreteren naar of diegene jóu de moeite waard vindt (en dus een permanente (en ongezonde) hang naar "zekerheid" die van de ander moet afhangen, van diens signalen en blijken dat het "nog goed zit". En meteen vervallen in het eigen "ongeloof" en angst, dat diens gevoelens ook af aan het nemen zijn, als dat ff uitblijft.

Dus dan wordt gevoel verward of gelijkgesteld met de uitingen daarvan en hoeveelheid (kwantiteit van) aandacht/tijd/"moeite" iemand doet.

En ook nog eens naar eigen projectie: zelf doorlopend in verbinding willen zijn (uit die onzekerheid of dat gevoel niet kunnen vasthouden als er ff géén contact en bevestiging is).

Er loopt nu bijv zo'n topic van een man die beseft dat ie daarmee zijn vriendin juist wegjaagt en noemt het "aandacht géven", maar in werkelijkheid (en dat geeft ie nu ook toe) is het aandacht vrágen: zelf appen met als doel die bevestiging terug te krijgen die híj nodig heeft om het vertrouwen in hun samen vast te kunnen houden, omdat ie dat anders niet zelfstandig kan geloven.





Een kleine mate van onzekerheid is natuurlijk heel normaal, heeft iedereen, je wordt kwetsbaar als je om iemand gaat geven en dus als het gaat om of gevoelens (in gelijke mate) beantwoord worden, maar veel mensen beseffen niet dat als je zó'n grote mate van afhankelijkheid vertoont dat dat alsmaar nodig is om erin te kunnen geloven (laat staan op vertrouwen) alleen maar voortkomt uit een eigen basis van onveilige, angstige hechting.

Dan moet de ander als het ware steeds opnieuw herhalen om je te overtuigen dat je wél de moeite waard bent, of zijn/haar liefde waard bent, (en dan gaat het eigenlijk geeneens om liefde, maar om signalen in de vorm van aandacht).

En dat zal nooit genoeg zijn, en als het dan na een paar maanden van "veroveringsfase" richting (al dan niet uitgesproken) "zekerheid" gaat dat je voor elkaar "gaat", een "setje" bent, en daar dus vertrouwen uit zou moeten kunnen putten, blíjft diegene dan die aandacht & bevestiging nodig hebben.

Terwijl als je inmiddels samen bént dus voldoende "bewijs" zou moeten zijn dat het wel goed zit.



Het verschil dus ligt in eigen basis van veilige of onzekere of ronduit onveilige/angstige hechting.

Als je dat gevoel van er vertrouwen in hebben niet kunt vasthouden zónder aandacht & "bevestiging" is dat een duidelijk teken van eigen onvermogen en onveilige hechting.



De onzekerheid kan ook uit de relatie, omgang of situatie/omstandigheden zélf voortkomen, trouwens, als er ook eea/ zelfs misschien álle reden ís om onzeker te zijn over déze situatie met déze persoon.

Het vergt zelfkennis om het verschil te weten tussen waar die onzekerheid vandaan komt: een eigen onvermogen iha die ligt in een lage zelfwaardering (of van dat moment) en/of eigen beperkte vermogen om een verbinding die goed zit ook als veilig te voélen (dus zelf onveilige, angstige of onzekere hechting in de/elke relatie in te brengen, een ongeloof wat nauwelijks weg te nemen is, of steeds maar heel even, bijv als je bij elkaar bent en kunt waarnemen dat het goed zit, maar wegebt zodra je niet bij elkaar bent of in contact staat. Er niet op kunnen vertrouwen dus).

En bij bijv voor andere mensen heldere signalen zijn dat het goed zit, maar zelf aan bepaalde dingen ophangt (zoals appen, met woorden "bewijzen") terwijl allerlei dingen erop wijzen dat het goed gaat.

(voorbeeldje uit zo'n topic dat in daden vanalles gebeurt wat wijst richting relatie, zoals dat het heel goed voelt als ze samen zijn, introduceren bij familie & vrienden, vakantie vooruit boeken, toekomstplannen maken enz), maar de vrouw (in dit voorbeeld) twijfelt omdat ze het in woorden (appen) wil horen.



Liefde/gevoelens associeren met woorden (aandacht), terwijl uit alles blijkt dat het okay gaat, is een duidelijk teken van dat het toch echt in jezelf zit!



Daarentegen kan dus ook de situatie, bijv het gebrek aan daden die erop wijzen dat het goed gaat/zit die onzekerheid juist veróórzaken. Als het woorden tegenspreekt bijv. Je ziet dat bij "aan het lijntje houden": iemand appt wel, en zegt je graag weer te willen zien, maar het komt niet tot een afspraak, het wordt niet gestaafd met daden.

Dan nog kun je je afvragen of wat je onder daden verstaat (voor de een is eens in de 2 weken "daten" misschien werkelijk geinteresseerd zijn, gewoon de plaats die hij/zij genoeg vindt/ inruimt in eigen leven , de ander wil hele dagen appen en elkaar minstens 3x per week ontmoeten om serieuze interesse te voelen en verwacht die eigen normaalwaarde ook van de ander om te kunnen geloven dat die evenveel voelt als andersom): het is vaak projectie van eigen behoefte/normaalwaarde waaruit moet blijken dat het "ervoor gaan" is!



Maar goed, in het geval van jou, Dilligaf, is de situatie op zichzelf + bepaald gedrag al aanleiding genoeg voor twijfels en onzekerheid.

Iemand die nog in relatie met een ander zit, of daar maar nauwelijks uit weg is, en tijd nodig heeft of vraagt, dat ís op zich al onzeker, want dan zíjn er gewoon gemixte gevoelens en signalen en heb je geen idee of en wanneer "oude" gevoelens losgelaten zullen zijn en ook niet of tegen die tijd gevoelens voor jóu werkelijk de ruimte zouden krijgen. Die gevoelens zijn iig niet zuiver zolang bepaalde behoeften bijv juist voortkomen of (nog) beinvloed worden uit onvrede, frustraties en gebreken in de (recent) afgelopen relatie.

Ook als hij niet die andere vrouw ontmoet had, was het al uiterst onzeker, omdat als eea tzt wérkelijk verwerkt zou zijn, en hij vrij voor nieuwe ervaring, kunnen er heel andere dingen wenselijk zijn of belangrijk(er) blijken dan bijv een nieuwe liefde aangaan.



Er kan bijv wel een grote behoefte aan vrijheid ontstaan tegen die tijd, om zich voorlopig helemaal niét te willen binden, ook niet aan iets leuks en fijns, maar gewoon eens een tijd lang een goede verbinding met zichzelf en eigen leven eens leven, zonder zich meteen weer vast te leggen. Het kan goed zijn dat ie met deze vrouw de rebound gaat beleven in de zin van "inhalen" wat gemist is in de vorige relatie, en als dat eenmaal vervuld is, niet veel overblijft om elkaar blijvend te kunnen boeien.



Als iemand in een rotsituatie zit, weet je nooit of het niet gewoon een grote behoefte aan (weer eens) wat leuks is, (en jij dat leuke moet zien te vervullen, he, het gemis wat er (al langere tijd) is, te gaan beleven) en dus daarom aantrekkelijk bent/lijkt.

Als die behoeftigheid eenmaal ingelost is, is het de vraag of dat het was, en of je op andere gronden wel "past" als iemand daardoor meer in zijn/haar gewone doen komt en wat dán weer op de voorgrond komt als belangrijk zijnde in het leven of in een (levens)partner.



En dan zijn er ook genoeg mensen die helemaal geen zin in vastigheden hebben, maar wel genot zoeken.

Die zich vast hebben voorgenomen om "van het leven te (gaan) genieten" en dat centraal gaan stellen om welke reden dan ook.

Vaak heel valide redenen voor hebben, hun leven fijn vinden zoals het is, ongeacht gevoelens voor een ander, toch maar beperkte ruimte hebben of maken voor lust en liefde.

Geen "gedoe" willen, geen verwachtingen, geen "stappen" willen maken met een geliefde in de zin van vastigheid en verplichtingen die uit een "echte" relatie voortvloeien en geen behoefte/zin hebben om echt deel van iemands leven te willen uitmaken en andersom geen echte plaats voor een ander is in eigen leven. Alleen op bepaalde momenten of (gewenste) gedeeltes van dat eigen leven, zoals hun zelf uitkomt.



Ik heb het idee dat er daar ook steeds meer van rondlopen, en ik ben daar een van.

Zeker na eerdere langere relaties gewoon niet meer zo onbevangen als voorheen zijn in de liefde, en minder centraal zetten in je leven, hooguit fijn en welkom mocht het zich aandienen, maar niet een allesoverheersend iets wat het leven moet verblijden of groot gemis oplevert om (op den duur) het essentiele verschil te zijn in gelukkig kunnen zijn of niet.

Vroeger, toen ik die (ge)liefde en "zekere relatie" dus hád, dacht ik dat de wereld zou instorten, de bodem onder mijn bestaan weg zou vallen zónder hem.

Nu weet ik dat dat niet gebeurt, heb ik dat "zekere" bij mezelf (ook) gevonden: ik kan goed mét en ook goed zónder geliefde leven.

En had ik het nog nooit/niet gekend, had ik dat misschien ook altijd als een groot gemis ervaren (dat weet ik dus niet want het viel in mijn schoot op een leeftijd dat het heel natuurlijk is dat je dat samen wílt opbouwen, samenwonen, alles wil meemaken, gezin stichten, als je zeker bent van elkaar en de liefde voor elkaar, er was ook geen twijfel mogelijk).



Het idee dat het niet hoéft, dat mijn leven zo ook oprecht okay is, geeft gewoon veel rust en ontbreekt een drive om op zoek te moeten/zijn naar iemand die mijn leven komt veraangenamen.

Nogmaals: welkom als dat gebeurt, en zou zeker een verrijking kunnen zijn, ik ken de toegevoegde waarde ervan, maar is dus niet iets wat ik mis in mijn leven. Misschien ook wel omdat ik me geliefd voel door voldoende mensen om me heen die belangrijk voor me zijn, en zelfs ook genoeg signalen krijg om me "begeerd" te kunnen voelen, en ik dat voldoende of "goed genoeg" vind om te weten dat ik ertoe doe, betekenis heb.



Voor mij is verbonden voelen mét vrijheid/in vrijheid denk ik belangrijker dan formeel te verbinden en welke naam je daaraan geeft, het gaat mij alleen nog om de kwaliteit van die verbindingen.

Om wát je voor elkaar voelt, en niet hoe vaak, of hoe vaak dat geuit wordt, of bepaalde verwachtingen heb waar dat aan zou moeten voldoen.



En verwachtingen ontstaan vaak wél, als er iemand "in beeld" is, zowel wat die ander verwacht als jijzelf.

Maar belangrijker dus voor mij is de inhoud van die relatie(s), het voélen van welke vorm van verbondenheid ook, ongeacht wat je nou wel of niet "hebt" met iemand, hoe je dat noemt, wat diegene "van jou" is, in welke relatie je tot elkaar staat.

Zo ook nu met of ik iemand vriend(in) of kennis noem, gaat om de genegenheid en band die je voelt, ook al zou je elkaar maar oppervlakkig kennen, je kunt daar je eigen betekenis aan hechten maar het gaat er mij om of ik geef om iemand, of dat nu bij mij past of niet doet er vaak niet eens toe (vaak zelfs past het helemaal niet, qua "gelijkgestemdheid"/leefwijze of manier van doen, veel verschillen, en dondert dat ook helemaal niet om toch te klikken, ondanks de verschillen).



Momenteel ligt de nieuwe Happinez in de winkel met als titel "Vertrouwen" (kun jij op jezelf rekenen in voor- en tegenspoed?).

Denk dat dat die veilige basis betekent in jezelf.

In hoeverre kun je op jezelf rekenen in voor- en tegenspoed, dat is een hele goede graadmeter (hoe je dat op dit moment zou beantwoorden voor jezelf).



Of misschien beter gesteld: waarin reken je wel en niet op jezelf, op welke gebieden moeiteloos en op welke onzeker, want ik denk niet dat dat een constant gegeven is, het wordt ook uitgetest onder bepaalde omstandigheden en of je dan nog zo zeker bent van jezelf, dat je dat het hoofd kunt bieden, hoe je daaruit komt, misschien wel sterker dan je dacht bij eoa zelfoverwinning, en kunt geloven op een goede uitkomst van iets, ook als de tekenen ongunstig zijn, of je eraan kunt overgeven als iets werkelijk tegenzit, of accepteren/ bij neerleggen als het niet altijd goed afloopt.



Hoe je jezelf inschat hangt af van ervaringen met jezelf, he.

Jezelf leren kennen is onder allerlei omstandigheden, en als die nieuw zijn kun je dat niet weten, je kunt jezelf teleurstellen maar ook versteld staan als je krachtiger blijkt dan je dacht bijv.

Dingen halen je zelfvertrouwen soms onderuit, en andere vergroten die juist weer, gaat er denk ik om dat het totaalplaatje (over een langere termijn) jezelf wel bevalt en gebeurtenissen/omstandigheden je niet heel erg uit evenwicht halen, zowel niet naar de ene als de andere kant.



Uiteindelijk keer je weer terug naar je basisgevoel over jezelf, over het leven en geluk.

Ook als je positief uit je evenwicht raakt, en ook negatief, dat is ook aangetoond dat je na een bepaalde tijd terugkeert naar eigen basis.

Dus ook na de kick van verliefdheid, na de loterij winnen, maar ook na een teleurstelling of verlies kom je vroeg of laat weer op je pootjes terecht

En hoe vaker je dat ervaren hebt, hoe meer vertrouwen je daar ook aan kunt ontlenen denk ik, en misschien daarom dat ik niet verwacht dat een geliefde/verliefdheid mij langdurig gelukkig(er) zou maken, omdat zoiets op termijn niet bijdraagt aan je zelfvertrouwen en op jezelf vertrouwen, niet aan die basis iig, het is en blijft een omstandigheid en natuurlijk is het fijn(er) als je langdurig prettige omstandigheden meemaakt (zoals voldoende en uitdagend werk er ook 1 is, en je gezondheid enz), maar het bepaalt denk ik niet je zelfverzekerdheid (en dus niet de "zekerheid" in je leven dat alles goedkomt en goed blijft gaan met jou).

Die zekerheid kun je hooguit ontlenen met jezelf kennen hoe je met geluk en tegenslag omgaat en dat geen van beide je onderuit haalt, dat je er altijd weer doorheen komt en terugkeert naar eigen basis.



Nou heb ik "makkelijk lullen:, omdat ik standaard optimisme in mijn basis heb en dat heeft niet iedereen.

Zelfs in pessimistische tijden heb ik daardoor ergens diep in mezelf het vertrouwen, een "weten" in minstens de terugkeer van dat optimisme.

Ik denk dat je dat alleen maar kunt opbouwen door vaker te ervaren dat je ergens "sterker" uitgekomen bent.

Vloertegels zijn binnen (badkamer). Ik had ze iets meer leverkleur verwacht, tis toch lichtgrijzer dan ik dacht.

Stom ook dat ze die vertikaal als panelen ophangen, zodat het licht er niet op valt/anders valt dan horizontaal (zoals ze uiteindelijk ook komen te liggen). Maar goed, het is prima, ik heb het wc-muurtje met kiezelmozaiek laten betegelen, en daar zitten div kiezelkleuren in, heb ff 1 tegel eronder gelegd en het matcht genoeg (voor zover ik kan zien, want het licht doet het niet, omdat voor het tegelwerk de schakelaar eraf is). We zien het wel, al vind ik deze tegel achteraf niet zo bijzonder als het leek en dat ik daar zoveel werkdagen op had hoeven wachten, soortgelijke had ik ook elders kunnen vinden.

Maar goed, de prijs is er ook naar en het wordt toch mooi!



Gisteren dus een gezellig avondje gehad, ben nog steeds snel moe trouwens, energie is nog niet op peil, maar wordt elke dag beter!

Vandaag was/is het heeeeeerlijk weer, ik had het gewoon te warm met mijn jas aan!

Zo even koffiedrinken bij buurvrouw, heb ik gisteren beloofd toen ik een minitaartje bracht, ook al kan ze me niet goed verstaan.



Laters!

Zo, ben net terug van boodschappen doen.

Kwam een exminnaar tegen (hier op forum bijgenaamd "Tarzan van de kassa", met wie ik nog weleens een beschuitje zou willen eten zeg maar) en ook die moest weer heel hard lachen dat ik mijn stem kwijt ben.

De zoveelste al!

Waarom vindt iedereen het zo vermakelijk?!

Het zorgt voor veel leedvermaak en ik heb hem dan ook "sadist!" nagesist

Hij liep breed lachend weg.



Omdat ik er blakend uitzie komt niet iedereen op het idee van griep natuurlijk, denken misschien dat ik te uitbundig gefeest heb of zo?!

Dus verdiende loon is of zo, eigen schuld: dit komt er nou van?

En verder natuurlijk hebben sommigen gewoon lol omdat ik algemeen bekend sta dat ik veel en vaak klets, dus wat een straf dat moet zijn voor mij (en dan daar lol om hebben alleen al, zelfs mijn moeder (van wie ik het nota bene héb he! Hoor wie het zegt!!) zei bij wijze van grap tegen dochter: "lekker rustig voor jullie, dan kunnen jullie nou eens lekker kletsen")



Stem is trouwens deels terug, zij het heel heel schor, dus die moet ik nog ff zoveel mogelijk ontzien.

Ik ben maar niet ongeduldig meer, je went eraan, blijkbaar.



Tja, dat beter voelen gaat op en af, beetje inspanning en ik heb al last van "koud zweet" en ik ben eind vd middag alweer moe, zo moe dat ik liefst een dutje zou doen.

Dat doe ik dan niet, want dan ben ik bang dat ik niet op een redelijke tijd 's avonds in slaap kom.

En dan heb ik na vanalles in huis gehaald te hebben om te koken daar eigenlijk bijna geen energie meer voor, + weinig eetlust, dus ik houd het bij simpeler dan ik van plan was.

Nou ja, het is maar ff zo.



Dilligat: goed dat je wat eyeopeners krijgt, ook hoe je met anderen omgaat of met jou om laat gaan eigenlijk.

Een aanrader vind ik nog steeds Coach jezelf naar Succes (zie de OP en boekenlijst daarin), dat geeft ook een heel andere instelling, ik denk dat je daar zeker iets aan kunt hebben, want als je je eigen houding (en over jezelf denkt, ingesteld bent, onbewust, en dat bewust maakt) verandert, veranderen anderen veelal vanzelf mee (zonder dat je daar iets voor hoeft te doen zelfs, dat is het bizarre, je uitstraling verandert dan en dat is vaak al genoeg! Je wordt dan ook anders benaderd. Vraag me niet hoe het werkt, maar dat is een ander sfeertje om je heen wat anderen onbewust ook aanvoelen of zo).

Toch maar even de uitgebreidere maaltijd aan het maken.



Dilli: geef jezelf dat boekje cadeau ( € 8, dus dat moet zeker kunnen voor jezelf!) en beschouw het als symbool voor een andere een levensinsteek, als een begin dat je dat jezelf waard vindt, en koop dan meteen bij de AH een bos lange rozen, kost € 3 en daar heb je vaak 2 weken plezier van!

Echt, jezelf iets gunnen hoeft niet veel geld te kosten.

Allerlei kleine dingetjes kunnen nét ff dat verschil maken!

quote:cloudwalker schreef op 15 februari 2017 @ 19:45:

Hmm Tarzan van de kassa... dat klinkt veelbelovend Bijnaam Tarzan, dat moet wel leuk geweest zijn

Wel leuk dat je gewoon met m kan kletsen nog. Heb zelf ook 2 heren waarmee ik t bed gedeeld heb, als ik die tegenkom is t altijd gezellig nog. Even kletsen en geinen over hoe gezellig wel het wel niet gehad hebben destijds...

vind t toch leuk dat het ook zó kan!



Nou, we refereren zelden aan hoe gezellig het was haha, een enkele keerheeft hij ee toespeling gemaakt (van tijd tot tijd zien we elkaar in de supermarkt) maar met deze man ábsoluut die klik tussen de lakens, ja!

Eea lag destijds nogal lastig, en frustrerend verlopen uiteindelijk (lag gevoelig om div redenen), en die redenen spelen nu ook niet meer, dus in theorie zou het alsnog kunnen, het was nog niet "af" (ik spreek ff voor mezelf he).

Geen idee of ie momenteel iemand heeft, ik vraag er ook niet naar.

We waren (en zijn) geen relatiemateriaal voor elkaar en daar was ik ook niet naar op zoek, als minnaars passen we prima!



Ik was zwaar verlust destijds, maar joh, dat is al zo'n tijd geleden..

Het luidde trouwens destijds mijn "stralende periode" wel in (ik denk oa doordat ik op seksueel gebied ook mezelf kon zijn, zelfde golflengte, en in goede verbinding stond met mezelf).

Dat maakte mij tov hem trouwens té eager en ongeduldig, man man man ik heb wat af verlangd toen, pfff en dat schepte ook verwachtingen, een zekere druk voor hem denk ik, terwijl hij er nog niet helemaal uit was voor zichzelf (jawel, dit was zo'n "ouderwetse" man die juist verliefd nog hoog in het vaandel had staan, nog moest wennen aan of (hij) dat wel kon, "seks om de seks", uit louter lust).

Ik wekte dit gedeelte op, we waren allebei niet verliefd, we deelden bepaalde voorkeuren waar hij nog niet onverdeeld achter stond. Heb hem eigenlijk overgehaald, hij was daar nog niet zo zeker van/in.

En leken de rollen soms omgedraaid, omdat ik daar al "verder" in was.



Weet je, inmiddels ben je allebei zoveel jaar verder, en het is op zich jammer dat je van elkaar die ontwikkeling niet weet, zodat je elkaar blijft zien zoals je toen was, terwijl ik het bijv nu heel anders zou doen.

Ik was ooit ook zo'n ongeduldige, pusherige apperT (zij het dan smsen), eea zelf invullen, te snelle conclusies trekken enz.

Allemaal onzekerheid natuurlijk, lag zelf midden in scheiding, hij had ook nog eea te verwerken en daar liep dan ook nog eens een ingewikkelde, energieslurpende derde persoon doorheen, wat het er alleen maar ingewikkelder op maakte.



Als je elkaar nu een echt/elders zou spreken dan ff oppervlakkig in de supermarkt, zou je misschien nog eea kunnen rechtzetten, maar ik ga er niet achteraan lopen. Dat heeft niks met trots oid te maken, wel met dat hij het uiteindelijk onder die omstandigheden afkapte en ik dat tot de dag van vandaag respecteer, en evt (signalen van hernieuwde) interesse of initiatief toch echt van zijn kant zou moeten komen.

quote:cloudwalker schreef op 15 februari 2017 @ 19:45:

Hmm Tarzan van de kassa... dat klinkt veelbelovend Bijnaam Tarzan, dat moet wel leuk geweest zijn

Wel leuk dat je gewoon met m kan kletsen nog. Heb zelf ook 2 heren waarmee ik t bed gedeeld heb, als ik die tegenkom is t altijd gezellig nog. Even kletsen en geinen over hoe gezellig wel het wel niet gehad hebben destijds...

vind t toch leuk dat het ook zó kan!



Ik heb die bijnaam niet zelf verzonnen, dat was een andere woordkunstenaar haha.

Wel treffende omschrijving zoals altijd



Ik had wel een (heel andere) bijnaam voor deze Tarzan, en dat heeft ook weer eea opgeroepen.

Dat is weer een heel ander verhaal, maar die bijnaam kwam ik sindsdien minstens 2x per dag tegen, terwijl het toch ongewoon was.

Daarom oa dacht ik dat dit "zo moest zijn" en was het frustrerend om dat los te laten.

Later begon het te dagen dat het iets anders te betekenen had en iets anders in gang had gezet.