Psyche
alle pijlers
Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI
maandag 21 maart 2016 om 21:37
Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 18 februari 2017 om 17:32
Hier ook iets typisch ontdekt: de dubbele (letterlijke en figuurlijke) betekenis van "onkies" ontdekt.
Maar goed dat ik daar de humor van kan inzien, dat daar weleens een correlatie tussen kan bestaan (net als in allerlei uitdrukkingen)
en nee, dat ga ik niet uitleggen, tis voor mezelf dat ik daar in de verte een soort van verband in zie en tevens letterlijk en figuurlijk bevrijding ervaar van loslaten (met dank aan het zelfhelend vermogen).
Oh, en stem doet het weer, zij het nog wat schor en als ik teveel klets ook overslaand, maar er komt tot mijn grote vreugde weer geluid uit!
Fijn weekend, meiden!
Maar goed dat ik daar de humor van kan inzien, dat daar weleens een correlatie tussen kan bestaan (net als in allerlei uitdrukkingen)
en nee, dat ga ik niet uitleggen, tis voor mezelf dat ik daar in de verte een soort van verband in zie en tevens letterlijk en figuurlijk bevrijding ervaar van loslaten (met dank aan het zelfhelend vermogen).
Oh, en stem doet het weer, zij het nog wat schor en als ik teveel klets ook overslaand, maar er komt tot mijn grote vreugde weer geluid uit!
Fijn weekend, meiden!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 18 februari 2017 om 17:58
zaterdag 18 februari 2017 om 18:28
quote:cloudwalker schreef op 18 februari 2017 @ 17:02:
Is t al niet een mooi gegeven dat, wat er ook gebeurt, je jezelf kan herpakken? Als ik een rotdag heb dan is mijn gedachte tegenwoordig vaak dat het een dag is en niet een slecht leven. En dat is helpend.
Klinkt goed Alice! Ik ben dus helemaal niet buiten geweest nog. Ben erg futloos. Misschien maandag maar even m'n bloed laten prikken. Want in m'n koppie zit t wel ok, alleen m'n lichaam werkt ff niet mee verdorie.
Ja eigenlijk best wel, lief dat je dat zegt, vind ik wel een compliment.
En inderdaad, het is idd maar een dan en dat gaat over. (Moet aan Tomorrow denken, uit Annie
)
Goed dat je dat even laat checken als je je zo slap voelt, ik hoop dat er wat uitkomt.
Ik heb dat ook wat sneller, dat ik me futloos voel, maar dan komt door mijn 'chronische' eehh.. ding (is niet echt een ziekte) waardoor ik licht chronisch vermoeid ben.
Suzy: fijn dat je stem het weer doet .
Voor zangers is het echt Dante's hellekring dus ik leefde erg met je mee...
Is t al niet een mooi gegeven dat, wat er ook gebeurt, je jezelf kan herpakken? Als ik een rotdag heb dan is mijn gedachte tegenwoordig vaak dat het een dag is en niet een slecht leven. En dat is helpend.
Klinkt goed Alice! Ik ben dus helemaal niet buiten geweest nog. Ben erg futloos. Misschien maandag maar even m'n bloed laten prikken. Want in m'n koppie zit t wel ok, alleen m'n lichaam werkt ff niet mee verdorie.
Ja eigenlijk best wel, lief dat je dat zegt, vind ik wel een compliment.
En inderdaad, het is idd maar een dan en dat gaat over. (Moet aan Tomorrow denken, uit Annie
)Goed dat je dat even laat checken als je je zo slap voelt, ik hoop dat er wat uitkomt.
Ik heb dat ook wat sneller, dat ik me futloos voel, maar dan komt door mijn 'chronische' eehh.. ding (is niet echt een ziekte) waardoor ik licht chronisch vermoeid ben.
Suzy: fijn dat je stem het weer doet .
Voor zangers is het echt Dante's hellekring dus ik leefde erg met je mee...
zaterdag 18 februari 2017 om 19:19
Ok even een vraag tussendoor. Ik heb een paar kleine gebruiksaanwijzingen. (Lees issues) Nou vind ik het lastig om te bepalen wat bij mij hoort te blijven en waar ik een ander op aan mag/kan spreken.
Situatie: vriend (gewoon goeie vriend) begint gesprek op app, ik reageer, hij reageert, ik reageer, hij reageert. Een week later! En dan niet 1 keer, maar dat doet ie vaker. Ik word hier onzeker van. (Dat is een van m'n issues) Mag/kan ik hem hier op wijzen/aanspreken/vertellen dat ik dit moeilijk vind? Of moet ik hier zelf mee leren omgaan?
Ik heb dit trouwens ook met vriendinnen alleen niet zo extreem. Heb t ook met mannen die ik leuk vind. Eigenlijk mannen in t algemeen.
Daarom vind ik het lastig, want is t de manier van communiceren? -ja ik vind de manier gewoon kak
-of is het dat ik met mannen in het algemeen niet goed kan communiceren.
Iemand??
Situatie: vriend (gewoon goeie vriend) begint gesprek op app, ik reageer, hij reageert, ik reageer, hij reageert. Een week later! En dan niet 1 keer, maar dat doet ie vaker. Ik word hier onzeker van. (Dat is een van m'n issues) Mag/kan ik hem hier op wijzen/aanspreken/vertellen dat ik dit moeilijk vind? Of moet ik hier zelf mee leren omgaan?
Ik heb dit trouwens ook met vriendinnen alleen niet zo extreem. Heb t ook met mannen die ik leuk vind. Eigenlijk mannen in t algemeen.
Daarom vind ik het lastig, want is t de manier van communiceren? -ja ik vind de manier gewoon kak
-of is het dat ik met mannen in het algemeen niet goed kan communiceren.
Iemand??
zaterdag 18 februari 2017 om 19:38
Ik denk dat je er mee om moet leren gaan, want ik denk niet dat als je aan geeft hier moeite mee te hebben, er concreet iets veranderd. Daarnaast zijn mensen niet verplicht om te reageren natuurlijk. Maar ik snap je gevoel heel goed, ik heb ook zo'n vriend.
Die begint dan een gesprek op whatsapp, en dan ineens is het stil. Het heeft jaren geduurd voordat ik dat kon accepteren. Je moet er niet onzeker van worden want het ligt niet aan jou. Ik denk dat mensen die dit zo doen, dat met iedereen wel doen (daarom denk ik niet dat er iets zou veranderen als je het aan zou geven).
Die begint dan een gesprek op whatsapp, en dan ineens is het stil. Het heeft jaren geduurd voordat ik dat kon accepteren. Je moet er niet onzeker van worden want het ligt niet aan jou. Ik denk dat mensen die dit zo doen, dat met iedereen wel doen (daarom denk ik niet dat er iets zou veranderen als je het aan zou geven).
zaterdag 18 februari 2017 om 19:42
@cloud: als het een gewone vriend is wat maakt het dan uit wanneer hij reageert?? Dat zou je alleen wat uitmaken als je wellicht meer voor deze man voelt. Als je er niks van wilt moet je gewoon accepteren dat hij zo is. En anders moet je bij jezelf nagaan of er misschien van jou kant uit niet iets meer speelt.
zaterdag 18 februari 2017 om 19:49
Thanks dilligaf en aiksje. Het is een gewone vriend en zoals ik schreef, ik heb dat met al m'n mannelijke whatsappers. (De mannen waar ik veel om geef, mss is dat verheldender)In het communiceren met hen via app word ik meteen onzeker.
Maar er is maar eentje die werkelijk na een week pas reageert. En ik zit niet een week in de rats hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar het spookt wel door m'n kop.
En daarom ook de vraag of ik daar iets van kan of mag zeggen. Maar nee, beter van niet dus?
Maar er is maar eentje die werkelijk na een week pas reageert. En ik zit niet een week in de rats hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar het spookt wel door m'n kop.
En daarom ook de vraag of ik daar iets van kan of mag zeggen. Maar nee, beter van niet dus?
zaterdag 18 februari 2017 om 19:53
Maar waarom word je onzeker als het gewone vrienden zijn? Er is toch echt totaal geen reden voor om onzeker te worden?
Mijn beste vriend en ik hebben dat ook wel eens. Ik denk dan alleen maar 'hij zal wel druk zijn en ik hoor het wel wanneer hij weer tijd heeft'.
Als je er wat van gaat zeggen kan de andere kant denken dat je hem leuk vind. Althans als dat bij mij zou gebeuren zou ik dat echt denken.
Mijn beste vriend en ik hebben dat ook wel eens. Ik denk dan alleen maar 'hij zal wel druk zijn en ik hoor het wel wanneer hij weer tijd heeft'.
Als je er wat van gaat zeggen kan de andere kant denken dat je hem leuk vind. Althans als dat bij mij zou gebeuren zou ik dat echt denken.
zaterdag 18 februari 2017 om 19:55
Nee ik kan ook geen enkele reden bedenken waarom ik er onzeker van moet worden. Maar het is er toch.
Staat trouwens wel los van t feit dat ik het zoiezo zwaar irritant vind als iemand een gesprek begint en vervolgens niet reageert. Of na een week. Alleen bij een vriendin zou t niet zo'n big issue zijn. Zou ik er wel wat van zeggen btw.
Staat trouwens wel los van t feit dat ik het zoiezo zwaar irritant vind als iemand een gesprek begint en vervolgens niet reageert. Of na een week. Alleen bij een vriendin zou t niet zo'n big issue zijn. Zou ik er wel wat van zeggen btw.
zaterdag 18 februari 2017 om 20:00
Mja wat voor contact is het dan daadwerkelijk? is het dan de aandacht die je krijgt? Geeft dat je weer een boost om door te gaan? Een paar lieve leuke woordjes van een man en je kan weer doorgaan?
Het is toch raar dat je dat dan niet bij vrouwelijke contacten hebt. Dan heeft het toch wel degelijk iets te maken met een gevoelsdingetje of iets.
Het is toch raar dat je dat dan niet bij vrouwelijke contacten hebt. Dan heeft het toch wel degelijk iets te maken met een gevoelsdingetje of iets.
zaterdag 18 februari 2017 om 20:03
zaterdag 18 februari 2017 om 21:39
Herkenbaar hoor Cloudwalker, ik heb dat ook. Met verschillende mensen, zeker ook met een (goede ) vriend.
Ik krijg soms een beetje het gevoel dat die ander maar bepaalt wanneer er contact is, plotseling geen antwoord zonder een (in mijn ogen) een goede afsluiting van een gesprek, en een tijd later beginnen ze weer.
Ik ben daar ook gevoelig voor, en al ben ik heus flink gegroeid in mijn zelfbeeld kom ik er achter dat ik nog lang niet ben waar ik graag zou willen zijn.
Dat anderen me niet meer van mijn stuk kunnen brengen, dat ik sta voor wie ik ben en mijn principes, en niet altijd de aardige muts uit moet hangen...
Veel geschreven hier de laatste tijd, moet de rust eens vinden om weer goed bij te lezen!
Vecht op dit moment even mijn eigen Battle. Ik weet dat loslaten het beste is, maar waarom is dat toch zo moeilijk?! Waarom geef ik een thuis aan iemand die geen relatie wil en als ik grenzen trek dan komen er acties die mij pijn doen. Wat afstand, en het begint weer van voor af aan. Ik zie ineens de patronen heel helder, maar zie ook dat ik het laat gebeuren. Maar nu is het genoeg, ik trek een dikke, vette streep hier en nu -----------------------
Verder gaat het heus wel goed, gestopt met roken alweer 4 maanden en in een maand tijd 5 kilo afgevallen (nog 10 te gaan...) Ik ben beter geworden met contacten onderhouden en uitjes afspreken.
Al stuit ik dus wel regelmatig op bovenstaande...contact gemaakt, wat afgesproken, nog eens berichtjes gestuurd en dan blijft het stil. Tot ik na 1-2 maanden ineens een berichtje krijg 'ik mis je, zie je zo zelden'.
Ik begrijp het ook niet altijd die communicatieregels, maar ik neem aan dat het mijn gebrek is. Ik ben geloof ik uberbeleefd en doordenk alles teveel. Soms vraag ik me af of ik autistische trekken heb
Ik krijg soms een beetje het gevoel dat die ander maar bepaalt wanneer er contact is, plotseling geen antwoord zonder een (in mijn ogen) een goede afsluiting van een gesprek, en een tijd later beginnen ze weer.
Ik ben daar ook gevoelig voor, en al ben ik heus flink gegroeid in mijn zelfbeeld kom ik er achter dat ik nog lang niet ben waar ik graag zou willen zijn.
Dat anderen me niet meer van mijn stuk kunnen brengen, dat ik sta voor wie ik ben en mijn principes, en niet altijd de aardige muts uit moet hangen...
Veel geschreven hier de laatste tijd, moet de rust eens vinden om weer goed bij te lezen!
Vecht op dit moment even mijn eigen Battle. Ik weet dat loslaten het beste is, maar waarom is dat toch zo moeilijk?! Waarom geef ik een thuis aan iemand die geen relatie wil en als ik grenzen trek dan komen er acties die mij pijn doen. Wat afstand, en het begint weer van voor af aan. Ik zie ineens de patronen heel helder, maar zie ook dat ik het laat gebeuren. Maar nu is het genoeg, ik trek een dikke, vette streep hier en nu -----------------------
Verder gaat het heus wel goed, gestopt met roken alweer 4 maanden en in een maand tijd 5 kilo afgevallen (nog 10 te gaan...) Ik ben beter geworden met contacten onderhouden en uitjes afspreken.
Al stuit ik dus wel regelmatig op bovenstaande...contact gemaakt, wat afgesproken, nog eens berichtjes gestuurd en dan blijft het stil. Tot ik na 1-2 maanden ineens een berichtje krijg 'ik mis je, zie je zo zelden'.
Ik begrijp het ook niet altijd die communicatieregels, maar ik neem aan dat het mijn gebrek is. Ik ben geloof ik uberbeleefd en doordenk alles teveel. Soms vraag ik me af of ik autistische trekken heb
zaterdag 18 februari 2017 om 22:28
Ok ben dus niet de enige die gevoelig is daarvoor. Én er zijn dus meer mensen die zo communiceren. Denk dat het toch een stukje is wat dusdanig diep zit dat dit blijft triggeren. Even mee leren omgaan dus. Ik denk ook teveel en vooral invullen voor de ander. Als er een prijs voor zou zijn, dan had ik die.
Jeetje Amy gestopt met roken, hoe doe je zoiets? Ik merk dat ik nog niet standvastig genoeg ben om dat voor elkaar te boksen. Moet ook niet alles tegelijk willen denk ik dan maar.
En wb die patronen, het is al hartstikke goed dat je ze doorhebt. Dat is vaak al moeilijk. Merk dat zelf ook.
Jeetje Amy gestopt met roken, hoe doe je zoiets? Ik merk dat ik nog niet standvastig genoeg ben om dat voor elkaar te boksen. Moet ook niet alles tegelijk willen denk ik dan maar.
En wb die patronen, het is al hartstikke goed dat je ze doorhebt. Dat is vaak al moeilijk. Merk dat zelf ook.
zaterdag 18 februari 2017 om 23:12
quote:cloudwalker schreef op 18 februari 2017 @ 17:58:
Onkies? Daar heb ik echt nog nooit van gehoord... *voel me een beetje dom nu*
Wat naar buiten gaan betreft, denk idd dat ik mezelf even een schop moet geven en straks even een rondje moet gaan doen. Het is makkelijk om in dat cirkeltje te blijven hangen he...Haha, ik bedoelde "niet kies" en dat betekent zoiets als "not done", niet netjes, hoort niet..
Onkies? Daar heb ik echt nog nooit van gehoord... *voel me een beetje dom nu*
Wat naar buiten gaan betreft, denk idd dat ik mezelf even een schop moet geven en straks even een rondje moet gaan doen. Het is makkelijk om in dat cirkeltje te blijven hangen he...Haha, ik bedoelde "niet kies" en dat betekent zoiets als "not done", niet netjes, hoort niet..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 18 februari 2017 om 23:35
Suzy wat een prachtige post over geluk en bestendigheid, geloven in je veerkracht. Komt voor mij even precies op het goede moment om dese zojuist te lezen.
Ik zat even in een rot moment, oa gemis van een dierbare dat me even naar de keel greep, ongesteld, hoofdpijn en overprikkeld. Nouja het recept voor een aanval van ellendigheid en rotgevoel. Maar ik voelde het en het mocht er zijn juist omdat ik wist; dit is een moment, en het is niet permanent. Ik ga me heus beter voelen na wat rust en teruggaan naar mezelf. En plotsklaps voelde ik me al wat lichter (dat ik de tranen liet komen, hielp ook!)
En nu voel ik me neutraal, oke. Het is idd de basisstemming waarin je je comfortabel moet voelen en dan voelt het vertrouwd binnenin jezelf.
Het is fijn om niet direct alles 'ellendig' te zien en bang te zijn dat het zo blijft, maar in plaats daarvan juist te beseffen en ook meteen te voelen dat het een momentopname is. Plus de objecten waarop de rotstekeningen gefocust is (in mijn geval; de dierbare en datgene dat me aan hem deed denken, plus iemand die vanavond een bepaalde opmerking maakte) krijgen ineens niet zon belangrijke rol. Want het ligt niet aan diegenen. Of aan de situatie. Dat ik zo reageer, zit in mij. Dat het mij een ellendig gevoel oproept, zit in mij. Als het niet A en B waren geweest, was het wel X en Z geweest dat me dit gevoel gaf. Daarmee eigen je je gevoel toe en krijgen externe factoren minder macht. Wat het vertrouwen in jezelf vergroot.
Weet niet of ik nog te volgen ben maar wou dit toch even delen.
Een (laat) welkom nog aan alle nieuwe schrijvers. Leuk dat jullie zo actief zijn en het topic weer wat drukker is. Ik heb lang actief mee geschreven, laatste maanden veel minder tot niet, maar lees nu en dan nog eens wat. Heb zo veel aan dit topic gehad en blijkbaar nu dan ook weer (nog steeds). Toch kom ik hier niet meer veel omdat ik me niet meer zo op m'n plek voel. Maar ik vind het heel mooi te zien hoe jullie hier een plekje vinden / gevonden hebben en met elkaar van elkaar, leren en groeien. Blijf vooral delen, deze manier van delen vermenigvuldigt echt het geluk. Geweldig, dit forum, dit topic, de mensen hier.
Ik zat even in een rot moment, oa gemis van een dierbare dat me even naar de keel greep, ongesteld, hoofdpijn en overprikkeld. Nouja het recept voor een aanval van ellendigheid en rotgevoel. Maar ik voelde het en het mocht er zijn juist omdat ik wist; dit is een moment, en het is niet permanent. Ik ga me heus beter voelen na wat rust en teruggaan naar mezelf. En plotsklaps voelde ik me al wat lichter (dat ik de tranen liet komen, hielp ook!)
En nu voel ik me neutraal, oke. Het is idd de basisstemming waarin je je comfortabel moet voelen en dan voelt het vertrouwd binnenin jezelf.
Het is fijn om niet direct alles 'ellendig' te zien en bang te zijn dat het zo blijft, maar in plaats daarvan juist te beseffen en ook meteen te voelen dat het een momentopname is. Plus de objecten waarop de rotstekeningen gefocust is (in mijn geval; de dierbare en datgene dat me aan hem deed denken, plus iemand die vanavond een bepaalde opmerking maakte) krijgen ineens niet zon belangrijke rol. Want het ligt niet aan diegenen. Of aan de situatie. Dat ik zo reageer, zit in mij. Dat het mij een ellendig gevoel oproept, zit in mij. Als het niet A en B waren geweest, was het wel X en Z geweest dat me dit gevoel gaf. Daarmee eigen je je gevoel toe en krijgen externe factoren minder macht. Wat het vertrouwen in jezelf vergroot.
Weet niet of ik nog te volgen ben maar wou dit toch even delen.
Een (laat) welkom nog aan alle nieuwe schrijvers. Leuk dat jullie zo actief zijn en het topic weer wat drukker is. Ik heb lang actief mee geschreven, laatste maanden veel minder tot niet, maar lees nu en dan nog eens wat. Heb zo veel aan dit topic gehad en blijkbaar nu dan ook weer (nog steeds). Toch kom ik hier niet meer veel omdat ik me niet meer zo op m'n plek voel. Maar ik vind het heel mooi te zien hoe jullie hier een plekje vinden / gevonden hebben en met elkaar van elkaar, leren en groeien. Blijf vooral delen, deze manier van delen vermenigvuldigt echt het geluk. Geweldig, dit forum, dit topic, de mensen hier.
zondag 19 februari 2017 om 10:40
Suzy, ok nou snap ik wat je scheef wat beter idd... onkies, mooi woord haha
Storm, hoezo voel je je hier niet meer zo op je plek? (Ik ken je nog van een tijdje geleden, heb m'n nick veranderd )
Wat je schrijft over dat 'het zit in jezelf' daar ben ik t wel mee eens. Soms moet ik ook situaties echt achteraf gaan reflecteren en dan zie ik dat niet mijn omgeving of de situatie iets veroorzaakte, maar mijn eigen reactie daarop, mijn (verkeerde) interpretatie. En ok, dat word getriggerd door iets, maar ík ben degene die er dan zo gevoelig voor is.
Ik ga straks even een wandeling maken in het bos! Het weer is dan niet zo geweldig maar moet er echt even uit vandaag.
Fijne zondag!
Storm, hoezo voel je je hier niet meer zo op je plek? (Ik ken je nog van een tijdje geleden, heb m'n nick veranderd
) Wat je schrijft over dat 'het zit in jezelf' daar ben ik t wel mee eens. Soms moet ik ook situaties echt achteraf gaan reflecteren en dan zie ik dat niet mijn omgeving of de situatie iets veroorzaakte, maar mijn eigen reactie daarop, mijn (verkeerde) interpretatie. En ok, dat word getriggerd door iets, maar ík ben degene die er dan zo gevoelig voor is.
Ik ga straks even een wandeling maken in het bos! Het weer is dan niet zo geweldig maar moet er echt even uit vandaag.
Fijne zondag!
zondag 19 februari 2017 om 14:16
Amy, in jouw schoenen kan ik me de moeite met loslaten echt heel goed voorstellen, hoor.
Jullie waren zó close, in allerlei opzichten maar ook als vrienden, en dat zorgzame ook nog erbij.
Dat ís ook ongelooflijk shit dat dat nu ook onder druk is komen te staan.
En je wéét inmiddels dat jullie goed bij elkaar passen, plus allerlei gevoelens hebben voor elkaar, dat heb je ondervonden, hoe dat is, en dat is moeilijker afscheid van dat idee te moeten nemen dan wanneer je dat alleen maar had kunnen vermoeden of hopen.
Misschien gaat hij dat tzt nog inzien, als deze periode ook weer wat bezonken raakt.
(Na tijdelijke uitschieters omhoog en omlaag normaliseert dat (zie dat verhaal ergens hierboven) en keer je terug naar je basisgevoel, dat zal bij jou zo zijn en ook bij hem.
Iets (of iemand) kan tijdelijk naar het hoofd stijgen, of juist onderuit halen, maar vroeg of laat overheerst denk ik toch wel weer wat nou écht wezenlijk belangrijk is op de langere termijn.
Gelukkig komt er een nieuw boek van Jan Geurtz over loslaten, eens kijken wat zijn kijk daarop is.
Jeetje, wat enorm fijn dat je gestopt bent met roken!!
Voel je je bevrijd daarvan, in de zin van vrij daarvan zijn en zeker weten dat je dat ook nooit meer wil/ gaat doen?
Was je daardóór ook aangekomen of is dat het volgende wat je al wilde aanpakken?
Is ook in feite iets waar je aan gehecht was en wat je met succes losgelaten hebt, dus dat geeft denk ik toch wel vertrouwen in jezelf dat je daartoe in staat bent, en van je eigen kracht dat het je goed af gaat.
Super, hoor!
Heb je nieuwe goede gewoontes, zodat er ook iets fijns voor in de plaats is gekomen of nu meer ruimte/tijd voor hebt?
(en zodat het niet alleen máár iets missen is -en hem erbij-)?
Jullie waren zó close, in allerlei opzichten maar ook als vrienden, en dat zorgzame ook nog erbij.
Dat ís ook ongelooflijk shit dat dat nu ook onder druk is komen te staan.
En je wéét inmiddels dat jullie goed bij elkaar passen, plus allerlei gevoelens hebben voor elkaar, dat heb je ondervonden, hoe dat is, en dat is moeilijker afscheid van dat idee te moeten nemen dan wanneer je dat alleen maar had kunnen vermoeden of hopen.
Misschien gaat hij dat tzt nog inzien, als deze periode ook weer wat bezonken raakt.
(Na tijdelijke uitschieters omhoog en omlaag normaliseert dat (zie dat verhaal ergens hierboven) en keer je terug naar je basisgevoel, dat zal bij jou zo zijn en ook bij hem.
Iets (of iemand) kan tijdelijk naar het hoofd stijgen, of juist onderuit halen, maar vroeg of laat overheerst denk ik toch wel weer wat nou écht wezenlijk belangrijk is op de langere termijn.
Gelukkig komt er een nieuw boek van Jan Geurtz over loslaten, eens kijken wat zijn kijk daarop is.
Jeetje, wat enorm fijn dat je gestopt bent met roken!!
Voel je je bevrijd daarvan, in de zin van vrij daarvan zijn en zeker weten dat je dat ook nooit meer wil/ gaat doen?
Was je daardóór ook aangekomen of is dat het volgende wat je al wilde aanpakken?
Is ook in feite iets waar je aan gehecht was en wat je met succes losgelaten hebt, dus dat geeft denk ik toch wel vertrouwen in jezelf dat je daartoe in staat bent, en van je eigen kracht dat het je goed af gaat.
Super, hoor!
Heb je nieuwe goede gewoontes, zodat er ook iets fijns voor in de plaats is gekomen of nu meer ruimte/tijd voor hebt?
(en zodat het niet alleen máár iets missen is -en hem erbij-)?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 19 februari 2017 om 14:24
Storm: natuurlijk hoor je hier nog thuis: de titel alleenzijn moet je niet te letterlijk opvatten, er blijven -ook met een heerlijke relatie en verbonden aan een ander- altijd genoeg eigen worstelingen en issues over, die je toch echt alleen maar zelf kunt doen/aangaan/oplossen.
Het gaat hier eigenlijk om hoe gelukkig je sowieso met jezelf bent, ongeacht of je gelukkig met een ander bent, he.
Gaat om de interne zaken waar elk mens mee te maken heeft als het om zichzelf gaat, dus eigen gesteldheid/staat en eigen vermogens.
Jij krijgt evengoed de nodige eigen uitdagingen die je positief en negatief beinvloeden en testen in het leven, en hoe je daarop reageert en mee omgaat, of je je daarin nou bijgestaan voelt door een partner of niet, je moet het uiteindelijk toch zelf doen!
Het gaat hier eigenlijk om hoe gelukkig je sowieso met jezelf bent, ongeacht of je gelukkig met een ander bent, he.
Gaat om de interne zaken waar elk mens mee te maken heeft als het om zichzelf gaat, dus eigen gesteldheid/staat en eigen vermogens.
Jij krijgt evengoed de nodige eigen uitdagingen die je positief en negatief beinvloeden en testen in het leven, en hoe je daarop reageert en mee omgaat, of je je daarin nou bijgestaan voelt door een partner of niet, je moet het uiteindelijk toch zelf doen!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 19 februari 2017 om 14:48
Nonaaa, geen idee waar je het over hebt nu qua psych en leerstof, maar hoe kan iemand van buitenaf jou nou werkelijk kennen als je al een raadsel bent voor jezelf?
Hoe kan je van iemand anders iets verwachten, die nog altijd niet bij jou naar binnen kan kijken en zich nooit maar dan ook nooit helemaal in jou kan verplaatsen met alle jaren hoe je geleefd, gedacht, gewoond enz hebt, wat in aanleg jouw talenten en tekortkomingen zijn, als jij na al die jaren jezelf niet kent (en niemand trouwens), en daar een op maat gesneden oplossing voor kan bieden?
Dat kán toch helemaal niet bestaan, laat die verwachting vallen want zoiets is on-mo-ge-lijk!!
En wie wel beweert dat dat mogelijk is, zou ik toch ook hele dikke vraagtekens bij hebben.
En natuurlijk kun je je niet herkennen in iets wat jij niet kent en/of niet meegekregen hebt, da's logisch.
Als jij vanuit wantrouwen de wereld in blikt, kun je niet weten of begrijpen hoe het is als je in het volle vertrouwen de wereld in blikt.
Realiseer je svp dat je dmv televisie ook de nodige onzin meekrijgt, enorm veel oppervlakkige troep, buitenkant van de dingen, en gaat geloven dat je je zelfverzekerder kunt gaan voelen door die oppervalkte en buitenkant op te sieren en daar gaat het nu net niét om!
Er bestaan geen richtlijnen, aangeleerd "succes"gedrag of opsmuk waardoor je je van binnen beter gaat voelen, echt niet!!
Dan blijft het bij maniertjes, dat heeft niks met binnenin te maken.
Blijf svp kritisch op wat je leest, hoort, ziet en op die manieren "inneemt" aan info van buiten naar binnen!!
Kun je ipv wandelen niet gaan zwemmen oid?
Ergens koffie drinken, oefenen in oppervlakkig praatje maken met anderen?
Zo geisoleerd leven wordt niemand blij van, hoor, daar zou iedereen zelfs depri van ráken!
Zoek dan contact via oproepjes op het forum (zoals vorige topic waar mensen je wél mogen, begrijpen en ook eng vinden, en zelf ook de nodige schroom moeten overwinnen, dus dat ook van de ander begrijpen en niet teveel verwachten).
Televisie en ook een boek of tijdschrift is per definitie niét interactief, dat lijkt niet op een sociaal leven, maar bijv schrijven met forumbekenden dan weer wél: dat is reageren op elkaar en daarmee oefen je wel sociale capaciteiten.
Ik moet nu weg, kom er later nog op terug.
De kans dat je zoveel belang gaat hechten aan een beperkt aantal mensen (psych en arts) is natuurlijk groter als dat de enigen zijn met wie je contact hebt, ik vind dat geen goede ontwikkeling en zeker niet als je goedgelovig bent en makkelijk te manipuleren, de mening en capaciteiten van maar 2 mensen je enige referentiepunt vormen en je dat niet kunt afzetten tegen andere mensen en meningen, (zij het ook weer niet de verknipte kijk op het leven van huis uit), maar een breder referentiekader door onder de mensen te blíjven komen, op welke manier ook!
Een psych leert ook manipuleren, zodat ze dieper kunnen wroeten dan de doorsnee mens met hun vragen en zij het dat dat bedoeld is om (en dat je mag hopen dat) dat alleen wordt aangewend om iemand echt mee vooruit te helpen en niet om zichzelf te verrijken oid.
Terecht dat je kritisch blijft, maar bij jou is die kritiek beperkt tot of het wel 100% op jou toegesneden is, en dat is nu juist dus iets wat niet kán.
Goed dat je het hier ter discussie stelt en je twijfels uitspreekt dus!
In je eentje ben je te kwetsbaar om te kunnen beoordelen of dit wel de "juiste" methodes zijn voor jou en moet je je wel verlaten op (de ideeen van) die ene psych, en als dit niet goed voor je voelt, mag je daar best naar blijven luisteren en je vraagtekens bij zetten!
Hoe kan je van iemand anders iets verwachten, die nog altijd niet bij jou naar binnen kan kijken en zich nooit maar dan ook nooit helemaal in jou kan verplaatsen met alle jaren hoe je geleefd, gedacht, gewoond enz hebt, wat in aanleg jouw talenten en tekortkomingen zijn, als jij na al die jaren jezelf niet kent (en niemand trouwens), en daar een op maat gesneden oplossing voor kan bieden?
Dat kán toch helemaal niet bestaan, laat die verwachting vallen want zoiets is on-mo-ge-lijk!!
En wie wel beweert dat dat mogelijk is, zou ik toch ook hele dikke vraagtekens bij hebben.
En natuurlijk kun je je niet herkennen in iets wat jij niet kent en/of niet meegekregen hebt, da's logisch.
Als jij vanuit wantrouwen de wereld in blikt, kun je niet weten of begrijpen hoe het is als je in het volle vertrouwen de wereld in blikt.
Realiseer je svp dat je dmv televisie ook de nodige onzin meekrijgt, enorm veel oppervlakkige troep, buitenkant van de dingen, en gaat geloven dat je je zelfverzekerder kunt gaan voelen door die oppervalkte en buitenkant op te sieren en daar gaat het nu net niét om!
Er bestaan geen richtlijnen, aangeleerd "succes"gedrag of opsmuk waardoor je je van binnen beter gaat voelen, echt niet!!
Dan blijft het bij maniertjes, dat heeft niks met binnenin te maken.
Blijf svp kritisch op wat je leest, hoort, ziet en op die manieren "inneemt" aan info van buiten naar binnen!!
Kun je ipv wandelen niet gaan zwemmen oid?
Ergens koffie drinken, oefenen in oppervlakkig praatje maken met anderen?
Zo geisoleerd leven wordt niemand blij van, hoor, daar zou iedereen zelfs depri van ráken!
Zoek dan contact via oproepjes op het forum (zoals vorige topic waar mensen je wél mogen, begrijpen en ook eng vinden, en zelf ook de nodige schroom moeten overwinnen, dus dat ook van de ander begrijpen en niet teveel verwachten).
Televisie en ook een boek of tijdschrift is per definitie niét interactief, dat lijkt niet op een sociaal leven, maar bijv schrijven met forumbekenden dan weer wél: dat is reageren op elkaar en daarmee oefen je wel sociale capaciteiten.
Ik moet nu weg, kom er later nog op terug.
De kans dat je zoveel belang gaat hechten aan een beperkt aantal mensen (psych en arts) is natuurlijk groter als dat de enigen zijn met wie je contact hebt, ik vind dat geen goede ontwikkeling en zeker niet als je goedgelovig bent en makkelijk te manipuleren, de mening en capaciteiten van maar 2 mensen je enige referentiepunt vormen en je dat niet kunt afzetten tegen andere mensen en meningen, (zij het ook weer niet de verknipte kijk op het leven van huis uit), maar een breder referentiekader door onder de mensen te blíjven komen, op welke manier ook!
Een psych leert ook manipuleren, zodat ze dieper kunnen wroeten dan de doorsnee mens met hun vragen en zij het dat dat bedoeld is om (en dat je mag hopen dat) dat alleen wordt aangewend om iemand echt mee vooruit te helpen en niet om zichzelf te verrijken oid.
Terecht dat je kritisch blijft, maar bij jou is die kritiek beperkt tot of het wel 100% op jou toegesneden is, en dat is nu juist dus iets wat niet kán.
Goed dat je het hier ter discussie stelt en je twijfels uitspreekt dus!
In je eentje ben je te kwetsbaar om te kunnen beoordelen of dit wel de "juiste" methodes zijn voor jou en moet je je wel verlaten op (de ideeen van) die ene psych, en als dit niet goed voor je voelt, mag je daar best naar blijven luisteren en je vraagtekens bij zetten!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 20 februari 2017 om 08:47
Nonaaa, ik had gisteren je post gelezen, je hebt m verwijderd inmiddels maar wat mij heel erg helpt is om te proberen niet meer vanuit angst te gaan denken/leven maar vanuit liefde, vanuit het goede. Best heel moeilijk maar het werkt wel. Er is zoveel wat gebeurd en gedacht word vanuit angsten. Misschien kan je er iets mee?
maandag 20 februari 2017 om 09:27
quote:cloudwalker schreef op 20 februari 2017 @ 08:47:
Nonaaa, ik had gisteren je post gelezen, je hebt m verwijderd inmiddels maar wat mij heel erg helpt is om te proberen niet meer vanuit angst te gaan denken/leven maar vanuit liefde, vanuit het goede. Best heel moeilijk maar het werkt wel. Er is zoveel wat gebeurd en gedacht word vanuit angsten. Misschien kan je er iets mee?
Dat probeer ik ook al een tijdje, is idd lastig maar het brengt je wel veel meer dan vooral handelen vanuit het ego.
Klinkt misschien een beetje raar, maar het feit dat ik me weer met het geloof /mijn geloof (niet heel streng, en ook niet hoe ik het van huis uit meegekregen heb, ik ben mn eigen weg aan het zoeken) bezig houd maakt het makkelijker, handelen vanuit liefde.
Maar goed dan spreek ik puur over mezelf.
Nonaaa, ik had gisteren je post gelezen, je hebt m verwijderd inmiddels maar wat mij heel erg helpt is om te proberen niet meer vanuit angst te gaan denken/leven maar vanuit liefde, vanuit het goede. Best heel moeilijk maar het werkt wel. Er is zoveel wat gebeurd en gedacht word vanuit angsten. Misschien kan je er iets mee?
Dat probeer ik ook al een tijdje, is idd lastig maar het brengt je wel veel meer dan vooral handelen vanuit het ego.
Klinkt misschien een beetje raar, maar het feit dat ik me weer met het geloof /mijn geloof (niet heel streng, en ook niet hoe ik het van huis uit meegekregen heb, ik ben mn eigen weg aan het zoeken) bezig houd maakt het makkelijker, handelen vanuit liefde.
Maar goed dan spreek ik puur over mezelf.
maandag 20 februari 2017 om 09:37
quote:Alicemorgan82 schreef op 20 februari 2017 @ 09:27:
[...]
Dat probeer ik ook al een tijdje, is idd lastig maar het brengt je wel veel meer dan vooral handelen vanuit het ego.
Klinkt misschien een beetje raar, maar het feit dat ik me weer met het geloof /mijn geloof (niet heel streng, en ook niet hoe ik het van huis uit meegekregen heb, ik ben mn eigen weg aan het zoeken) bezig houd maakt het makkelijker, handelen vanuit liefde.
Maar goed dan spreek ik puur over mezelf.
Het is verdomde lastig zelfs. En betrap mezelf erop dat ik echt veel vanuit angsten doe/denk. Terwijl het 9 van de 10 keer onnodig is. Het is heel diep naar binnen kijken en voelen wat je echt voelt. Heel kwetsbaar opstellen, risico's nemen, niet bepaalde situaties uit de weg gaan. Juist voor mij het 'denken dat ik een mening mag hebben/er mag zijn/om iets mag vragen' is erg lastig. Als ik dan naar binnen ga en mezelf afvraag 'wat wil ík en wat voel ik' dan kan ik best vrij snel een keuze maken in wat ik ga doen.
Angsten zijn hardnekkig! En naar. Maar in mijn geval vaak overbodig.
[...]
Dat probeer ik ook al een tijdje, is idd lastig maar het brengt je wel veel meer dan vooral handelen vanuit het ego.
Klinkt misschien een beetje raar, maar het feit dat ik me weer met het geloof /mijn geloof (niet heel streng, en ook niet hoe ik het van huis uit meegekregen heb, ik ben mn eigen weg aan het zoeken) bezig houd maakt het makkelijker, handelen vanuit liefde.
Maar goed dan spreek ik puur over mezelf.
Het is verdomde lastig zelfs. En betrap mezelf erop dat ik echt veel vanuit angsten doe/denk. Terwijl het 9 van de 10 keer onnodig is. Het is heel diep naar binnen kijken en voelen wat je echt voelt. Heel kwetsbaar opstellen, risico's nemen, niet bepaalde situaties uit de weg gaan. Juist voor mij het 'denken dat ik een mening mag hebben/er mag zijn/om iets mag vragen' is erg lastig. Als ik dan naar binnen ga en mezelf afvraag 'wat wil ík en wat voel ik' dan kan ik best vrij snel een keuze maken in wat ik ga doen.
Angsten zijn hardnekkig! En naar. Maar in mijn geval vaak overbodig.
maandag 20 februari 2017 om 11:37
Ben gister nog ergens geweest waar ik wat mensen van "doelgroep" heb leren kennen.
Ik moet dan ook wel wat schroom overwinnen, hoor, als je niemand kent, maar ben altijd toch wel snel op mijn gemak, tenslotte staan de meeste mensen wel open voor een gesprekje.
Oa gesproken met een leuk stel dat me weer andere tips gaf.
Zo kun je toch weer nieuwe kennissen krijgen en kennis maken met wie het klikt en je willen introduceren in hun kringetje.
Het zijn iha open types, dat scheelt al.
Niet om op zoek te zijn naar eoa leukerd, want komend recratieseizoen zal ik verdomd weinig tijd hebben, maar op die manier kan ik er toch aandacht aan schenken, mijn ogen en oren de kost geven en iig een beter beeld krijgen van hoe ik daarin sta (op dit moment in mijn leven).
Ben al blij als ik straks ook nog aan hutje toe kom, als het elk weekend werken is (en doordeweeks div voorbereidingen) en misschien (hopelijk) in het hoogseizoen ook nog een of meer werkdagen kunnen meepikken.
Omdat het voor ons ook helemaal nieuw is, is dat lastig in te schatten hoe dat zal gaan, tis 1 grote gok soms, oa afhankelijk van weer en sfeer hoe drukbezocht iets zal zijn, wat je inkoopt & meeneemt (en hoe), waar vraag naar is en wat nauwelijks, dat kun je allemaal alleen maar leren door te ervaren (zeker zo'n eerste jaar).
Nu hier thuis maar ff de handen uit de mouwen steken, voor zover ik zelf iets kan doen (leegruimen & afval wegbrengen bijv).
Ben helemaal geen multitasker, dus alles wat je kunt afstrepen is weer meegenomen!
Ik moet dan ook wel wat schroom overwinnen, hoor, als je niemand kent, maar ben altijd toch wel snel op mijn gemak, tenslotte staan de meeste mensen wel open voor een gesprekje.
Oa gesproken met een leuk stel dat me weer andere tips gaf.
Zo kun je toch weer nieuwe kennissen krijgen en kennis maken met wie het klikt en je willen introduceren in hun kringetje.
Het zijn iha open types, dat scheelt al.
Niet om op zoek te zijn naar eoa leukerd, want komend recratieseizoen zal ik verdomd weinig tijd hebben, maar op die manier kan ik er toch aandacht aan schenken, mijn ogen en oren de kost geven en iig een beter beeld krijgen van hoe ik daarin sta (op dit moment in mijn leven).
Ben al blij als ik straks ook nog aan hutje toe kom, als het elk weekend werken is (en doordeweeks div voorbereidingen) en misschien (hopelijk) in het hoogseizoen ook nog een of meer werkdagen kunnen meepikken.
Omdat het voor ons ook helemaal nieuw is, is dat lastig in te schatten hoe dat zal gaan, tis 1 grote gok soms, oa afhankelijk van weer en sfeer hoe drukbezocht iets zal zijn, wat je inkoopt & meeneemt (en hoe), waar vraag naar is en wat nauwelijks, dat kun je allemaal alleen maar leren door te ervaren (zeker zo'n eerste jaar).
Nu hier thuis maar ff de handen uit de mouwen steken, voor zover ik zelf iets kan doen (leegruimen & afval wegbrengen bijv).
Ben helemaal geen multitasker, dus alles wat je kunt afstrepen is weer meegenomen!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
