Psyche
alle pijlers
alles hebben en toch alles kwijt (ben op)
dinsdag 18 augustus 2009 om 20:34
na lang twijfelen toch dit topic aangemaakt...
Het gaat niet goed... ik dacht dat ik een aantal weken geleden in n dal zat, maar ik kan het nu niet allemaal meer overzien. ik beleef alles als een roes, er zit een afstand tussen mijn handelen en hoe ik het ervaar. voel me zo down. ik weet niet meer wat ik wil, voel en waar ik voor sta, ben mezelf kwijt. Steeds vaker de gedachten alles te willen ontvluchten. gewoon niks, rust.
ik ben geschrokken van de volgende constatering: ik zou het voor mezelf niet erg vinden om dood te gaan, ik leef nog voor en door anderen ook al weten ze het niet. ik zie de dood niet als enige oplossing, maar weet het gewoon allemaal niet het verlangen wordt steeds een beetje groter
waardoor het komt??? ik weet het niet, ik kan denk ik gewoon niet goed om gaan met emoties ik kan ze niet eens meer goed plaatsen ben stiekem erg onzeker, lage zelfwaardering, moet alles kunnen en het liefst ook nog eens perfect. maak me ontzettend druk over hoe ik overkom op anderen.
ik heb me altijd heel groot gehouden voor de buitenwereld, ben altijd de vrolijkheid zelve... al is dat aan de buitenkant.
Ik werk zelf in de hulpverlening, en ik kan nog min of meer een knop om zetten en het bekende masker...maar goed gaat het niet, het legt ook wel druk op me merk ik. heb me daarom sinds deze week toch ziek gemeld.
Heb sinds een aantal dagen mijn ouders en beste vriendin verteld hoe ik me voel, en die nare gedachten. erg moeilijk!
sommige mensen hebben t niet aan zien komen. twijfels slaan toe. voel me echt een zwakkeling. ik weet van alle adviezen waarom kan ik mezelf er dan niet toe zetten??? stel ik me aan? doe ik het voor de aandacht? ach weet het gewoon niet
ben nu bij het ggz, ben zojuist begonnen aan een behandeling voor mn eetstoornis natuurlijk ook erg spannend. 2 dagen dagbehandeling in de week in groepsverband.
zit ook 5 weken aan de antidepressiva. vorige week bij de huisarts geweest, heb aangegeven dat ik op ben en hoe ik me voel en waar ik mee loop...die was nogal geschrokken. Ze heeft me aangemeld bij een ander ggz met een crisisprocedure. heb ervoor gekozen om toch maar geen opname te doen. Krijg wel hulp al is het traject voor de komende periode nogal onduidelijk. Daarbij is het ook nog niet zeker dat de behandeling van mijn eetstoornis nu door kan gaan, en ik wacht al zolang.
ik wil wel verder, ik kan nu nog verder... maar hoelang? mijn kaarsje brand op, mijn energie is op, ik ben op
Het is niet mn bedoeling om mensen te choqueren. ik merk dat ik behoefte heb om even wat dingen hier schrijven. en hoop dat jullie reacties me helpen.
Het gaat niet goed... ik dacht dat ik een aantal weken geleden in n dal zat, maar ik kan het nu niet allemaal meer overzien. ik beleef alles als een roes, er zit een afstand tussen mijn handelen en hoe ik het ervaar. voel me zo down. ik weet niet meer wat ik wil, voel en waar ik voor sta, ben mezelf kwijt. Steeds vaker de gedachten alles te willen ontvluchten. gewoon niks, rust.
ik ben geschrokken van de volgende constatering: ik zou het voor mezelf niet erg vinden om dood te gaan, ik leef nog voor en door anderen ook al weten ze het niet. ik zie de dood niet als enige oplossing, maar weet het gewoon allemaal niet het verlangen wordt steeds een beetje groter
waardoor het komt??? ik weet het niet, ik kan denk ik gewoon niet goed om gaan met emoties ik kan ze niet eens meer goed plaatsen ben stiekem erg onzeker, lage zelfwaardering, moet alles kunnen en het liefst ook nog eens perfect. maak me ontzettend druk over hoe ik overkom op anderen.
ik heb me altijd heel groot gehouden voor de buitenwereld, ben altijd de vrolijkheid zelve... al is dat aan de buitenkant.
Ik werk zelf in de hulpverlening, en ik kan nog min of meer een knop om zetten en het bekende masker...maar goed gaat het niet, het legt ook wel druk op me merk ik. heb me daarom sinds deze week toch ziek gemeld.
Heb sinds een aantal dagen mijn ouders en beste vriendin verteld hoe ik me voel, en die nare gedachten. erg moeilijk!
sommige mensen hebben t niet aan zien komen. twijfels slaan toe. voel me echt een zwakkeling. ik weet van alle adviezen waarom kan ik mezelf er dan niet toe zetten??? stel ik me aan? doe ik het voor de aandacht? ach weet het gewoon niet
ben nu bij het ggz, ben zojuist begonnen aan een behandeling voor mn eetstoornis natuurlijk ook erg spannend. 2 dagen dagbehandeling in de week in groepsverband.
zit ook 5 weken aan de antidepressiva. vorige week bij de huisarts geweest, heb aangegeven dat ik op ben en hoe ik me voel en waar ik mee loop...die was nogal geschrokken. Ze heeft me aangemeld bij een ander ggz met een crisisprocedure. heb ervoor gekozen om toch maar geen opname te doen. Krijg wel hulp al is het traject voor de komende periode nogal onduidelijk. Daarbij is het ook nog niet zeker dat de behandeling van mijn eetstoornis nu door kan gaan, en ik wacht al zolang.
ik wil wel verder, ik kan nu nog verder... maar hoelang? mijn kaarsje brand op, mijn energie is op, ik ben op
Het is niet mn bedoeling om mensen te choqueren. ik merk dat ik behoefte heb om even wat dingen hier schrijven. en hoop dat jullie reacties me helpen.
dinsdag 18 augustus 2009 om 20:43
Heel veel sterkte! Het moet vreselijk voor je zijn. Een vriendin van mij heeft zulke klachten ook gehad. Hoewel ze nooit meer van de antidepressiva afkomt (ze vertelde dat zij een stofje in haar hersenen tekort komt en daardoor depressief is) heeft ze nu een goed leven, al moet ze zichzelf in acht nemen. Niet te veel willen, hulp van anderene aannemen etc. Ik hoop dat jij er net zo goed uitkomt als zij, want als je je weer wat beter voelt zal je levenslust toenemen. Je beeld is nu ietwat vertroebeld.
dinsdag 18 augustus 2009 om 20:46
Heftig verhaal! al vertel je niet heel veel.
Vooral vind ik het heel dapper dat je je gevoelens naar de huisarts en je naasten hebt kunnen uiten.
Je bent volgens mij hiermee een goede afslag ingeslagen!
Ergens van binnen heb je dan toch het besef gehad dat je wél de moeite waard bent om hulp te krijgen, en dat je de dapperheid hebt om die te vragen.
Nu doorzetten!
Vooral vind ik het heel dapper dat je je gevoelens naar de huisarts en je naasten hebt kunnen uiten.
Je bent volgens mij hiermee een goede afslag ingeslagen!
Ergens van binnen heb je dan toch het besef gehad dat je wél de moeite waard bent om hulp te krijgen, en dat je de dapperheid hebt om die te vragen.
Nu doorzetten!
dinsdag 18 augustus 2009 om 20:51
dinsdag 18 augustus 2009 om 20:56
Ik ken het gevoel. Op een gegeven moment voel je je 'op' en dan kun je niet geloven dat je ooit weer energie zult hebben. Op is op.
Maar dit gevoel gaat voorbij. Misschien over een maand, misschien over een half jaar... maar er komt een dag dat je denkt: hey, ik voel weer iets. Ik kan me weer ergens op verheugen. Ik heb weer zin om iets te doen.
Ik vind het heel knap dat je hulp hebt gezocht en daarin zo eerlijk geweest bent. Ik hoop dat je snel terecht kunt bij de therapie.
Volgens mij hoef je nu niet te zoeken naar oorzaken van dit gevoel. Ik krijg het idee dat je veel piekert over: waar komt dit vandaan, hoe had ik het kunnen voorkomen?
Maak je daar nu niet druk over. Eerst beter worden en dan kun je achteraf zien hoe je een volgende depressie kunt voorkomen.
Je bent geen zwakkeling, je bent geen aanstelster. Je hebt een depressie en dat kan de beste overkomen.
Neem je rust, kijk of er kleine dingen zijn waar je van kunt genieten. En blijf vooral hier schrijven.
Maar dit gevoel gaat voorbij. Misschien over een maand, misschien over een half jaar... maar er komt een dag dat je denkt: hey, ik voel weer iets. Ik kan me weer ergens op verheugen. Ik heb weer zin om iets te doen.
Ik vind het heel knap dat je hulp hebt gezocht en daarin zo eerlijk geweest bent. Ik hoop dat je snel terecht kunt bij de therapie.
Volgens mij hoef je nu niet te zoeken naar oorzaken van dit gevoel. Ik krijg het idee dat je veel piekert over: waar komt dit vandaan, hoe had ik het kunnen voorkomen?
Maak je daar nu niet druk over. Eerst beter worden en dan kun je achteraf zien hoe je een volgende depressie kunt voorkomen.
Je bent geen zwakkeling, je bent geen aanstelster. Je hebt een depressie en dat kan de beste overkomen.
Neem je rust, kijk of er kleine dingen zijn waar je van kunt genieten. En blijf vooral hier schrijven.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:02
Ga deze weg stap voor stap (ook al ken je alle adviezen, zoals je schrijft, zie je het misschien van een afstand terwijl je er midden in staat nu en met weinig energie). Houd vol. Ik hoop dat je veel steun krijgt van de mensen om je heen, wat goed en dapper dat je open bent geweest naar je ouders en beste vriendin toe.
Wat goed dat je hulp hebt gezocht.
Ik hoop dat je snel duidelijkheid krijgt over de behandeling.
Wat goed dat je hulp hebt gezocht.
Ik hoop dat je snel duidelijkheid krijgt over de behandeling.
dinsdag 18 augustus 2009 om 22:37
Je schrijft dat je vijf weken geleden bent begonnen met het slikken van anti-depressiva. Kijk eens in de bijsluiter; ik werd namelijk toen ik ze ging slikken gewaarschuwd dat tijdens de eerste periode je gevoelens somberder kunnen worden, met suïcidale neigingen als dieptepunt.
Verder sluit ik me aan bij wat al geschreven is: goed dat je hulp hebt gezocht, dat de mensen die van je houden nu weten hoe je eraan toe bent. Zij kunnen nu een vinger aan de pols houden. En weet, dit is een traject dat je wel zelf, maar zeker niet alleen hoeft te gaan! Heel veel sterkte!
Verder sluit ik me aan bij wat al geschreven is: goed dat je hulp hebt gezocht, dat de mensen die van je houden nu weten hoe je eraan toe bent. Zij kunnen nu een vinger aan de pols houden. En weet, dit is een traject dat je wel zelf, maar zeker niet alleen hoeft te gaan! Heel veel sterkte!
woensdag 19 augustus 2009 om 10:03
wederom bedankt voor de lieve reacties, doet me erg goed!
Ik weet idd dat de klachten kunnen verergeren met gebruik AD... maar ik voel me al 2 weken zo ontzettend down, dit hou ik niet zolang meer vol ben ik bang
en ja, miss ben ik wel teveel bezig met waar het vandaan komt, maar ik wil er zo graag vanaf 't blijft in mn hoofd spoken... gelukkig lukt het wel om dat wat beter los te laten
op naar een nieuwe dag;)
Ik weet idd dat de klachten kunnen verergeren met gebruik AD... maar ik voel me al 2 weken zo ontzettend down, dit hou ik niet zolang meer vol ben ik bang
en ja, miss ben ik wel teveel bezig met waar het vandaan komt, maar ik wil er zo graag vanaf 't blijft in mn hoofd spoken... gelukkig lukt het wel om dat wat beter los te laten
op naar een nieuwe dag;)
woensdag 19 augustus 2009 om 11:32
Dus eigenlijk is je stemming naar beneden gegaan, sinds 3 weken na je met AD begon?
Heb je dat bij je arts aangekaart? Ben je nu meer down dan voor de AD?
Misschien moet er gekeken worden of je wel goede medicatie hebt.
Hoe slaap je?
Mijn ervaring is dat -als ik redelijk slaap tijdens een depressie - het nog net vol te houden is. Dan tel ik de uren tot het weer bedtijd is.
Als je niet slaapt is het helemaal ellendig.
Heb je dat bij je arts aangekaart? Ben je nu meer down dan voor de AD?
Misschien moet er gekeken worden of je wel goede medicatie hebt.
Hoe slaap je?
Mijn ervaring is dat -als ik redelijk slaap tijdens een depressie - het nog net vol te houden is. Dan tel ik de uren tot het weer bedtijd is.
Als je niet slaapt is het helemaal ellendig.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 19 augustus 2009 om 16:05
quote:Moonlight82 schreef op 19 augustus 2009 @ 11:32:
Dus eigenlijk is je stemming naar beneden gegaan, sinds 3 weken na je met AD begon?
Heb je dat bij je arts aangekaart? Ben je nu meer down dan voor de AD?
Misschien moet er gekeken worden of je wel goede medicatie hebt.
Hoe slaap je?
Mijn ervaring is dat -als ik redelijk slaap tijdens een depressie - het nog net vol te houden is. Dan tel ik de uren tot het weer bedtijd is.
Als je niet slaapt is het helemaal ellendig.
idd stemming is naar beneden gegaan na gebruik AD, dit is aangekaart maar schijnbaar een bekende bijwerking (staat ook in de bijsluiter) dus moet het een kans geven.
slapen... ahum ontzettend veel, slaap ongeveer 11/ 12 uur per nacht en regelmatig overdag ook nog. dit is iets wat al langer bestond, maar sinds de depressie wel erger is geworden (vooral het overdag slapen)\
hoe gaat het nu met jou depressie?
Dus eigenlijk is je stemming naar beneden gegaan, sinds 3 weken na je met AD begon?
Heb je dat bij je arts aangekaart? Ben je nu meer down dan voor de AD?
Misschien moet er gekeken worden of je wel goede medicatie hebt.
Hoe slaap je?
Mijn ervaring is dat -als ik redelijk slaap tijdens een depressie - het nog net vol te houden is. Dan tel ik de uren tot het weer bedtijd is.
Als je niet slaapt is het helemaal ellendig.
idd stemming is naar beneden gegaan na gebruik AD, dit is aangekaart maar schijnbaar een bekende bijwerking (staat ook in de bijsluiter) dus moet het een kans geven.
slapen... ahum ontzettend veel, slaap ongeveer 11/ 12 uur per nacht en regelmatig overdag ook nog. dit is iets wat al langer bestond, maar sinds de depressie wel erger is geworden (vooral het overdag slapen)\
hoe gaat het nu met jou depressie?
woensdag 19 augustus 2009 om 16:32
donderdag 20 augustus 2009 om 09:34
Hoi Simply_me, hoe heb je vannacht geslapen? Hoe is het met je?
Ik weet even niet zo goed wat ik kan zeggen, maar ik zou graag laten weten dat ik mee lees en hoop dat je blijft schrijven. Vertel hoe het met je is, wat je vandaag doet, wat je kwijt wilt.
Heb je misschien nog even fijn gepraat met je vriendin?
Ik weet even niet zo goed wat ik kan zeggen, maar ik zou graag laten weten dat ik mee lees en hoop dat je blijft schrijven. Vertel hoe het met je is, wat je vandaag doet, wat je kwijt wilt.
Heb je misschien nog even fijn gepraat met je vriendin?
zaterdag 22 augustus 2009 om 11:47
hey.
heb gisteren een fijne dag aan zee gehad met 2 vrienden van mij... deed me echt goed. er gewoon even lekker uit.
al ben ik nu helaas weer erg down en ontzettend aan het piekeren en prikkelbaar. aargh wordt er zo moe van die wisselende stemmingen. ik ga zo nog even in bed liggen, even slapen (alles ontvluchten) maar heb t gevoel dat nu even nodig te hebben.
ben ook erg bezig met de behandeling, er worden tegenstrijdige verhalen vanuit de hulpverening afgegeven, ondertussen de druk om te laten zien dat het beter gaat zodat ik mn behandeling kan voortzetten pfff het maakt me erg gefrustreerd/ boos allemaal.
nogmaals bedankt voor de lieve berichtjes, steund me echt!
als jullie iets kwijt willen, wees welkom he!
X itsme
heb gisteren een fijne dag aan zee gehad met 2 vrienden van mij... deed me echt goed. er gewoon even lekker uit.
al ben ik nu helaas weer erg down en ontzettend aan het piekeren en prikkelbaar. aargh wordt er zo moe van die wisselende stemmingen. ik ga zo nog even in bed liggen, even slapen (alles ontvluchten) maar heb t gevoel dat nu even nodig te hebben.
ben ook erg bezig met de behandeling, er worden tegenstrijdige verhalen vanuit de hulpverening afgegeven, ondertussen de druk om te laten zien dat het beter gaat zodat ik mn behandeling kan voortzetten pfff het maakt me erg gefrustreerd/ boos allemaal.
nogmaals bedankt voor de lieve berichtjes, steund me echt!
als jullie iets kwijt willen, wees welkom he!
X itsme
maandag 24 augustus 2009 om 14:15
Ik hoop echt dat je je hierdoorheen weet te slaan. Ik begrijp dat je er geen energie voor hebt, maar probeer elke dag even naar buiten te gaan. Ik heb zelf ook last van zware depressies, en ik begrijp je hopeloosheid. Antidepressiva duren ongeveer 6-8 weken voordat ze je gaan helpen. Ik hoop dat je hier blijft schrijven. Heel veel sterkte!
maandag 24 augustus 2009 om 14:29
maandag 24 augustus 2009 om 16:39
Hoi its_simply_me.
Ik lees je OP net pas. Ik herken veel van mezelf in je verhaal.
Het down zijn, de gedachten alles te willen ontvluchten, het niet erg vinden om dood te gaan, het nog leven voor en door anderen. Het werg bij mij van kwaad tot erger. Ik ben nooit een heel vrolijk iemand geweest, maar een tijd geleden barstte de bom.
Ik ben naar de huisarts gegaan, die mij door verwees naar een psycholoog. Ben in therapie gegaan, maar na een paar sessies gestopt. Het bleek niks voor mij te zijn.
Ondertussen was ik terug gegaan naar de dokter en die schreef me AD voor. Na een paar weken begon het te werken.
Ik zie het zonnetje weer schijnen, heb weer zin om dingen te doen, en krijg alles steeds meer op een rijtje.
Omdanks de vooruitgang, heb ik nog steeds af en toe een terug val. Dat schijnt normaal te zijn. En een echt zorgeloos persoon zal ik wel nooit worden, maar ik voel me nu wel echt stukken beter dan een tijd geleden.
Mijn reactie gaat wel over mij dan, maar ik probeer je hiermee te laten zien dat hoe erg het nu ook is....het word beter. stapje voor stapje.
Neem rust, zoveel als je nodig heb. Zorg dat je onder de mensen blijft komen. En stel geen hoge eisen aan jezelf.
Heel veel sterkte.
Ik lees je OP net pas. Ik herken veel van mezelf in je verhaal.
Het down zijn, de gedachten alles te willen ontvluchten, het niet erg vinden om dood te gaan, het nog leven voor en door anderen. Het werg bij mij van kwaad tot erger. Ik ben nooit een heel vrolijk iemand geweest, maar een tijd geleden barstte de bom.
Ik ben naar de huisarts gegaan, die mij door verwees naar een psycholoog. Ben in therapie gegaan, maar na een paar sessies gestopt. Het bleek niks voor mij te zijn.
Ondertussen was ik terug gegaan naar de dokter en die schreef me AD voor. Na een paar weken begon het te werken.
Ik zie het zonnetje weer schijnen, heb weer zin om dingen te doen, en krijg alles steeds meer op een rijtje.
Omdanks de vooruitgang, heb ik nog steeds af en toe een terug val. Dat schijnt normaal te zijn. En een echt zorgeloos persoon zal ik wel nooit worden, maar ik voel me nu wel echt stukken beter dan een tijd geleden.
Mijn reactie gaat wel over mij dan, maar ik probeer je hiermee te laten zien dat hoe erg het nu ook is....het word beter. stapje voor stapje.
Neem rust, zoveel als je nodig heb. Zorg dat je onder de mensen blijft komen. En stel geen hoge eisen aan jezelf.
Heel veel sterkte.
Ik heb geen motto.
maandag 24 augustus 2009 om 17:10
wat fijn dat er mensen zijn die mee lezen, dat motiveerd mij om hier te blijven posten!
@ cookinggirl--> hoe is het nu met je depressies? hopelijk gaat het beter met je. Echt dit gun ik niemand!
@iseo--> ik vond het dagje weg ook erg lekker, vermoeiend maar fijn.
Vandaag opzich wel een redelijk dagje, ben niet zo down (lees als de voorgaande tijd) maar kan me er vandaag even niet toe zetten ook maar iets te doen.
Moeders probeerd me met de goede bedoellingen te ''activeren'', maar wordt er prikkelbaar van.
m.b.t. de behandeling alleen maar onduidelijkheid... merk zelfs nu ik erover typ dat ik echt gefrustreerd ben.
Vorige week was ik na afloop van mn behandeling voor mn eetstoornis echt flink geirriteerd, ben een beetje bang voor herkenbaarheid dus ik denk dat ik er goed aan doen geen details neer te zetten. maar in het kort voel ik me onder druk gezet om te laten zien dat het beter gaat zodat ik mn behandeling kan voortzetten daarbij krijg ik van de 2 betrokken instellingen tegenstrijdige dingen te horen dus ik moet een keuze maken terwijl ik niet weet wat het alternatief is, en daarbij kan ik mn eigen gevoellens helemaal niet plaatsen simpel weg ''ik weet het gewoon niet''
Heb me dus afgelopen week ziek gemeld op mn werk... schuldgevoel alom, voel me ook nog eens zwak omdat ik het niet kan volhouden. Voel ook daar wel een bepaalde druk nou ja spreekt voor zich denk ik.
my story so far for today
fijne avond!
@ cookinggirl--> hoe is het nu met je depressies? hopelijk gaat het beter met je. Echt dit gun ik niemand!
@iseo--> ik vond het dagje weg ook erg lekker, vermoeiend maar fijn.
Vandaag opzich wel een redelijk dagje, ben niet zo down (lees als de voorgaande tijd) maar kan me er vandaag even niet toe zetten ook maar iets te doen.
Moeders probeerd me met de goede bedoellingen te ''activeren'', maar wordt er prikkelbaar van.
m.b.t. de behandeling alleen maar onduidelijkheid... merk zelfs nu ik erover typ dat ik echt gefrustreerd ben.
Vorige week was ik na afloop van mn behandeling voor mn eetstoornis echt flink geirriteerd, ben een beetje bang voor herkenbaarheid dus ik denk dat ik er goed aan doen geen details neer te zetten. maar in het kort voel ik me onder druk gezet om te laten zien dat het beter gaat zodat ik mn behandeling kan voortzetten daarbij krijg ik van de 2 betrokken instellingen tegenstrijdige dingen te horen dus ik moet een keuze maken terwijl ik niet weet wat het alternatief is, en daarbij kan ik mn eigen gevoellens helemaal niet plaatsen simpel weg ''ik weet het gewoon niet''
Heb me dus afgelopen week ziek gemeld op mn werk... schuldgevoel alom, voel me ook nog eens zwak omdat ik het niet kan volhouden. Voel ook daar wel een bepaalde druk nou ja spreekt voor zich denk ik.
my story so far for today
fijne avond!
maandag 24 augustus 2009 om 19:09
