Psyche
alle pijlers
alles persoonlijk aantrekken
zondag 6 juni 2010 om 14:51
Ik ben erachter dat ik zelfs hele kleine dingen heel persoonlijk aantrek. bijvoorbeeld als ik op mn werk een klein punt van kritiek krijg. of zoals van de week dat ik van iemand uit de straat
een klacht krijg over een van mijn katten. ik denk dan meteen
dat 'de hele straat' mij stom vind.
ik weet het niet zeker, maar ik denk niet dat ik de enige ben.
ik hoop op een of andere manier dat iemand mij kan vertellen
of er truukjes zijn om hier vanaf te komen, want ik word er helemaal gek van. helluuup..!!
een klacht krijg over een van mijn katten. ik denk dan meteen
dat 'de hele straat' mij stom vind.
ik weet het niet zeker, maar ik denk niet dat ik de enige ben.
ik hoop op een of andere manier dat iemand mij kan vertellen
of er truukjes zijn om hier vanaf te komen, want ik word er helemaal gek van. helluuup..!!
zondag 6 juni 2010 om 15:00
Herkenbaar! Is het iets van de laatste tijd of heb je dit altijd al zo gehad? Het kan verschillende soorten oorzaken hebben, emotioneel maar ook biologisch.
Kan zijn dat je erg onzeker bent, maar het kan ook zijn dat je gewoon een beetje meer emotioneel bent dan anders door bijvoorbeeld hormonen, leeftijd, cyclus...
Probeer jezelf te "ontcijferen" en blijf, hoe je je ook voelt, óók rationeel- je weet dat je dingen overdrijft en dat je gevoel hierbij niet altijd klopt, gebruik die info om te relativeren.
Kan zijn dat je erg onzeker bent, maar het kan ook zijn dat je gewoon een beetje meer emotioneel bent dan anders door bijvoorbeeld hormonen, leeftijd, cyclus...
Probeer jezelf te "ontcijferen" en blijf, hoe je je ook voelt, óók rationeel- je weet dat je dingen overdrijft en dat je gevoel hierbij niet altijd klopt, gebruik die info om te relativeren.
zondag 6 juni 2010 om 15:11
quote:Ste_ schreef op 06 juni 2010 @ 15:09:
Ik heb dit ook, ik voel me constant aangevallen. Het beinvloedt echt heel erg mijn omgang met mensen.
Ik zou er eigenlijk schijt aan moeten hebben wat mensen van me vinden, maar dat heb ik totaal niet.Nope, mensen die schijt hebben aan wat mensen van ze vinden zijn sociaal kansloze types. Waarom zou je dat willen zijn?
Ik heb dit ook, ik voel me constant aangevallen. Het beinvloedt echt heel erg mijn omgang met mensen.
Ik zou er eigenlijk schijt aan moeten hebben wat mensen van me vinden, maar dat heb ik totaal niet.Nope, mensen die schijt hebben aan wat mensen van ze vinden zijn sociaal kansloze types. Waarom zou je dat willen zijn?
zondag 6 juni 2010 om 15:12
@rider
Klopt, maar je kunt het ook overdrijven. Zoals TO zegt, als één buurman iets zegt, meteen denken: de hele straat vindt mij stom. Dat is een emotionele reactie, geen rationele. Tuurlijk kun je wat met dat kritiekpuntje, maar je moet niet denken dat jij als persoon wordt afgeschreven doordat je 1 kritiekpuntje hebt.
Klopt, maar je kunt het ook overdrijven. Zoals TO zegt, als één buurman iets zegt, meteen denken: de hele straat vindt mij stom. Dat is een emotionele reactie, geen rationele. Tuurlijk kun je wat met dat kritiekpuntje, maar je moet niet denken dat jij als persoon wordt afgeschreven doordat je 1 kritiekpuntje hebt.
zondag 6 juni 2010 om 15:13
quote:rider schreef op 06 juni 2010 @ 15:11:
Kritiek IS ook persoonlijk. Niets mis mee dus om je kritiek persoonlijk aan te trekken. De kunst is wel te blijven luisteren, en je alléén de kritiek die geuit wordt aan te trekken.Kritiek op jouw gedrag, ja. Dus niet op jou als persoon. Dat onderscheid moet je proberen te maken.
Kritiek IS ook persoonlijk. Niets mis mee dus om je kritiek persoonlijk aan te trekken. De kunst is wel te blijven luisteren, en je alléén de kritiek die geuit wordt aan te trekken.Kritiek op jouw gedrag, ja. Dus niet op jou als persoon. Dat onderscheid moet je proberen te maken.
zondag 6 juni 2010 om 15:14
quote:rider schreef op 06 juni 2010 @ 15:11:
[...]
Nope, mensen die schijt hebben aan wat mensen van ze vinden zijn sociaal kansloze types. Waarom zou je dat willen zijn?Ik weet niet of dat zo is hoor. Het is volgens mij voor jezelf een stuk gezonder om een gezonde dosis schijt te hebben aan wat anderen van je vinden. Natuurlijk niet wat betreft álles.
[...]
Nope, mensen die schijt hebben aan wat mensen van ze vinden zijn sociaal kansloze types. Waarom zou je dat willen zijn?Ik weet niet of dat zo is hoor. Het is volgens mij voor jezelf een stuk gezonder om een gezonde dosis schijt te hebben aan wat anderen van je vinden. Natuurlijk niet wat betreft álles.
zondag 6 juni 2010 om 15:14
@rider 2
Dat laatste ben ik niet met je eens... Dat ligt een beetje aan de situatie. Er zullen altijd mensen zijn die jou niet leuk vinden, want mensen zijn verschillend; niet iedereen heeft dezelfde waarden en normen en vindt dezelfde soort mensen leuk.
Kunst is om blij met jezelf te zijn. Natuurlijk zoekt iedereen ook een bevestiging bij anderen, door bijvoorbeeld vrienden, maar het is geen must dat iedereen jou leuk vindt.
Dat laatste ben ik niet met je eens... Dat ligt een beetje aan de situatie. Er zullen altijd mensen zijn die jou niet leuk vinden, want mensen zijn verschillend; niet iedereen heeft dezelfde waarden en normen en vindt dezelfde soort mensen leuk.
Kunst is om blij met jezelf te zijn. Natuurlijk zoekt iedereen ook een bevestiging bij anderen, door bijvoorbeeld vrienden, maar het is geen must dat iedereen jou leuk vindt.
zondag 6 juni 2010 om 15:18
quote:Linndaatje schreef op 06 juni 2010 @ 15:12:
@rider
Klopt, maar je kunt het ook overdrijven. Zoals TO zegt, als één buurman iets zegt, meteen denken: de hele straat vindt mij stom. Dat is een emotionele reactie, geen rationele. Tuurlijk kun je wat met dat kritiekpuntje, maar je moet niet denken dat jij als persoon wordt afgeschreven doordat je 1 kritiekpuntje hebt.Daarom zei ik dat het goed is je kritiek persoonlijk aan te trekken, maar wel luisteren naar de kritiek die geuit wordt, niet die je zelf verzint.
@rider
Klopt, maar je kunt het ook overdrijven. Zoals TO zegt, als één buurman iets zegt, meteen denken: de hele straat vindt mij stom. Dat is een emotionele reactie, geen rationele. Tuurlijk kun je wat met dat kritiekpuntje, maar je moet niet denken dat jij als persoon wordt afgeschreven doordat je 1 kritiekpuntje hebt.Daarom zei ik dat het goed is je kritiek persoonlijk aan te trekken, maar wel luisteren naar de kritiek die geuit wordt, niet die je zelf verzint.
zondag 6 juni 2010 om 15:19
zondag 6 juni 2010 om 15:26
Lastig MissP. Ik kan soms ook moeilijk relativeren en vooral vlak voordat ik ongesteld moet worden kan ik opmerkingen/gebeurtenissen moeilijk van me afzetten.
Wat ik wel heb gemerkt is dat "een nachtje slapen" de wereld er anders uit doet zien.
Ook heb ik een tijdje hulp gezocht (o.a. voor dit probleem) om bepaalde zaken van me af te kunnen zetten.
Wat ik wel heb gemerkt is dat "een nachtje slapen" de wereld er anders uit doet zien.
Ook heb ik een tijdje hulp gezocht (o.a. voor dit probleem) om bepaalde zaken van me af te kunnen zetten.
zondag 6 juni 2010 om 15:40
nachtje slapen helpt bij mij ook heel erg!
het onzeker zijn hoort idd. wel bij mijn karakter.
moet er wel ff bij zeggen dat ik sinds 4 weken
van de AD af ben, daardoor ben ik nu ook nog wat emotioneler
en onzekerder. (zie andere topic van mij)
waarom ik het gevoel had dat 'de hele straat' mij stom vond:
die mevrouw kwam zelf naar mij toe, was later nog
even naar haar toegegaan. toen bemoeiden andere mensen
uit de straat zich daar heel erg mee. het kwam er opneer dat ik eerder met hun in gesprek was dan met de mevrouw die geklaagd had (word ik nu heel vaag of snappen we het nog..??)
heb daar toen niks van gezegd, wat me trouwens ook wel weer
een beetje een rotgevoel geeft maar goed.
maar goed mensen ouwehoeren toch wel over anderen,
maar werd wel onzeker van het idee dat ze waarschijnlijk ook
nog over mij en mijn beesten zaten te lullen.
rationeel weet ik dat ze echt geen uren, dagen en weken daarover kletsen.
niet echt nodig om onzeker te zijn over mening van anderen.
mensen zijn toch vooral met zichzelf bezig, en bovendien zo interessant ben ik ook weer niet
maar toch.......
ben wel heel erg blij met jullie reacties!
het onzeker zijn hoort idd. wel bij mijn karakter.
moet er wel ff bij zeggen dat ik sinds 4 weken
van de AD af ben, daardoor ben ik nu ook nog wat emotioneler
en onzekerder. (zie andere topic van mij)
waarom ik het gevoel had dat 'de hele straat' mij stom vond:
die mevrouw kwam zelf naar mij toe, was later nog
even naar haar toegegaan. toen bemoeiden andere mensen
uit de straat zich daar heel erg mee. het kwam er opneer dat ik eerder met hun in gesprek was dan met de mevrouw die geklaagd had (word ik nu heel vaag of snappen we het nog..??)
heb daar toen niks van gezegd, wat me trouwens ook wel weer
een beetje een rotgevoel geeft maar goed.
maar goed mensen ouwehoeren toch wel over anderen,
maar werd wel onzeker van het idee dat ze waarschijnlijk ook
nog over mij en mijn beesten zaten te lullen.
rationeel weet ik dat ze echt geen uren, dagen en weken daarover kletsen.
niet echt nodig om onzeker te zijn over mening van anderen.
mensen zijn toch vooral met zichzelf bezig, en bovendien zo interessant ben ik ook weer niet
maar toch.......
ben wel heel erg blij met jullie reacties!
zondag 6 juni 2010 om 16:26
zondag 6 juni 2010 om 16:47
Wat herkenbaar, je bent zeker niet de enige. Op dit moment ben ik net begonnen bij een nieuwe werkgever. Het zijn nieuwe werkzaamheden, totaal geen ervaring en niet de juiste opleiding.
Afgelopen week zat de persoon waarvan ik de taken overneem bij de leidinggevende op de kamer en de deur ging dicht. Op zo een moment denk ik het zal wel over mij gaan, dat ze me niet geschikt vindt.
Ik ben erg onzeker over mezelf maar ook in mijn doen. Door het twijfelen ga ik alles door elkaar gooien, voor anderen lijkt het dan net alsof ik het niet kan. Dit is erg frustrerend. Als ik iets "niet goed" doe en krijg dan "kritiek" (feedback) voel ik mij een "mislukkeling" en dan denk ik zie je nu wel dat ik het niet kan.
Vriendinnen reageren kwaad als ik ze dit vertel, dan zeggen ze Muppet je werkt er pas 2 weken, als dit bedrijf iemand wilt hebben die sneller alles onder de knie had, dan moesten ze iemand met ervaring kiezen.
Kortom: je bent echt niet de enige.
Afgelopen week zat de persoon waarvan ik de taken overneem bij de leidinggevende op de kamer en de deur ging dicht. Op zo een moment denk ik het zal wel over mij gaan, dat ze me niet geschikt vindt.
Ik ben erg onzeker over mezelf maar ook in mijn doen. Door het twijfelen ga ik alles door elkaar gooien, voor anderen lijkt het dan net alsof ik het niet kan. Dit is erg frustrerend. Als ik iets "niet goed" doe en krijg dan "kritiek" (feedback) voel ik mij een "mislukkeling" en dan denk ik zie je nu wel dat ik het niet kan.
Vriendinnen reageren kwaad als ik ze dit vertel, dan zeggen ze Muppet je werkt er pas 2 weken, als dit bedrijf iemand wilt hebben die sneller alles onder de knie had, dan moesten ze iemand met ervaring kiezen.
Kortom: je bent echt niet de enige.
zondag 6 juni 2010 om 20:56
Ik ben er voor een groot deel overheen gegroeid, maar nog niet helemaal... Dat over met deur dicht praten herken ik wel. Ik ben van vroeger gewoon gewend om uitgebreid bekritiseerd te worden over mijn lichaamshouding, gewicht, schoolresultaten, etc. dat ik blijkbaar denk dat iedereen zich met mij bezig houdt.
maandag 7 juni 2010 om 09:16
quote:Ste_ schreef op 06 juni 2010 @ 16:26:
Het is bij mij nog een graadje erger, bedenk ik me nu. Sinds ik op kamers woon ben ik, als ik mijn huisgenoten in de keuken of gang hoor praten, bang dat ze het over mij hebben. Dat ik iets verkeerds gedaan heb.
Nu weer, ik hoor ze praten, en ik ben bang dat het over mij gaat.
dit heb ik dus ook. bij mij in de straat als het lekker weer is
dan zitten er een paar buren bij elkaar die ik verder niet zo goed ken. sinds dat gedoe met mijn kat denk ik ook wel es dat ze over mij lullen.... rationeel denk ik andere dingen, zie vorige bericht.
dat helpt niet meteen, maar later wel. ik voel me nu weer een stuk beter. komt ook wel doordat ik er hier over praat (leve het viva-forum!!) maar zaterdag zei die buurvrouw me gewoon gedag.
dat zou ze niet doen als ze mij een dom/stom wicht zou vinden....
weet niet meer wie het zei, maar ik ben idd. hoogsensitief.
maar wat heeft dat met onzekerheid te maken??
Het is bij mij nog een graadje erger, bedenk ik me nu. Sinds ik op kamers woon ben ik, als ik mijn huisgenoten in de keuken of gang hoor praten, bang dat ze het over mij hebben. Dat ik iets verkeerds gedaan heb.
Nu weer, ik hoor ze praten, en ik ben bang dat het over mij gaat.
dit heb ik dus ook. bij mij in de straat als het lekker weer is
dan zitten er een paar buren bij elkaar die ik verder niet zo goed ken. sinds dat gedoe met mijn kat denk ik ook wel es dat ze over mij lullen.... rationeel denk ik andere dingen, zie vorige bericht.
dat helpt niet meteen, maar later wel. ik voel me nu weer een stuk beter. komt ook wel doordat ik er hier over praat (leve het viva-forum!!) maar zaterdag zei die buurvrouw me gewoon gedag.
dat zou ze niet doen als ze mij een dom/stom wicht zou vinden....
weet niet meer wie het zei, maar ik ben idd. hoogsensitief.
maar wat heeft dat met onzekerheid te maken??
