Psyche
alle pijlers
alles persoonlijk aantrekken
zondag 6 juni 2010 om 14:51
Ik ben erachter dat ik zelfs hele kleine dingen heel persoonlijk aantrek. bijvoorbeeld als ik op mn werk een klein punt van kritiek krijg. of zoals van de week dat ik van iemand uit de straat
een klacht krijg over een van mijn katten. ik denk dan meteen
dat 'de hele straat' mij stom vind.
ik weet het niet zeker, maar ik denk niet dat ik de enige ben.
ik hoop op een of andere manier dat iemand mij kan vertellen
of er truukjes zijn om hier vanaf te komen, want ik word er helemaal gek van. helluuup..!!
een klacht krijg over een van mijn katten. ik denk dan meteen
dat 'de hele straat' mij stom vind.
ik weet het niet zeker, maar ik denk niet dat ik de enige ben.
ik hoop op een of andere manier dat iemand mij kan vertellen
of er truukjes zijn om hier vanaf te komen, want ik word er helemaal gek van. helluuup..!!
maandag 7 juni 2010 om 15:17
quote:rider schreef op 06 juni 2010 @ 15:11:
[...]
Nope, mensen die schijt hebben aan wat mensen van ze vinden zijn sociaal kansloze types. Waarom zou je dat willen zijn?Dit vind ik wel leuk gezegd! Dat is ook zo, eigenlijk ben je dan gewoon niet in staat om jezelf te ontwikkelen... Maar toch ik herken het en vind het ook heel moeilijk om goed om te gaan met kritiek. Soms durf ik bv niet eens meer terug naar een topick omdat ik er mijn mening heb gegeven en gezien heb dat er nogal wat mensen het er niet mee eens zijn. Ik vind dat sommige mensen dan meteen zo de neiging hebben je af te branden. Zo omgaan met kritiek dat het niet gelijk je hele stemming en alles naar beneden haalt, maar het positief te benaderen, ik zou willen dat daar een pilletje voor bestond.
[...]
Nope, mensen die schijt hebben aan wat mensen van ze vinden zijn sociaal kansloze types. Waarom zou je dat willen zijn?Dit vind ik wel leuk gezegd! Dat is ook zo, eigenlijk ben je dan gewoon niet in staat om jezelf te ontwikkelen... Maar toch ik herken het en vind het ook heel moeilijk om goed om te gaan met kritiek. Soms durf ik bv niet eens meer terug naar een topick omdat ik er mijn mening heb gegeven en gezien heb dat er nogal wat mensen het er niet mee eens zijn. Ik vind dat sommige mensen dan meteen zo de neiging hebben je af te branden. Zo omgaan met kritiek dat het niet gelijk je hele stemming en alles naar beneden haalt, maar het positief te benaderen, ik zou willen dat daar een pilletje voor bestond.
maandag 7 juni 2010 om 21:01
Ben blij te lezen dat ik niet de enige ben Missphoebe en anderen.
Vorige week zat ik met tranen in mijn ogen op het werk.
Trek me dingen persoonlijk aan, ik moest ergens mee helpen en diegene was niet echt duidelijk hoe die het wilde hebben, en later hoorde ik dat het niet meer hoefde, ik voelde me zo dom. Ik klapte zeg maar dicht.
Andere collega's van die afdeling zaten erbij en dacht dat ze me uitlachte...
Ik voel met dan weer zoals vroeger, klein en kwetsbaar en mensen lopen over me heen.
Terwijl het gewoon over werk gaat (gedrag) dus ja... ik let dan weer op hoe diezelfde collega's (bijv. andere dag) tegen me doen, bang dat ze over me gepraat hebben.
Nou fijn dit even hier kwijt te kunnen.
Vorige week zat ik met tranen in mijn ogen op het werk.
Trek me dingen persoonlijk aan, ik moest ergens mee helpen en diegene was niet echt duidelijk hoe die het wilde hebben, en later hoorde ik dat het niet meer hoefde, ik voelde me zo dom. Ik klapte zeg maar dicht.
Andere collega's van die afdeling zaten erbij en dacht dat ze me uitlachte...
Ik voel met dan weer zoals vroeger, klein en kwetsbaar en mensen lopen over me heen.
Terwijl het gewoon over werk gaat (gedrag) dus ja... ik let dan weer op hoe diezelfde collega's (bijv. andere dag) tegen me doen, bang dat ze over me gepraat hebben.
Nou fijn dit even hier kwijt te kunnen.
dinsdag 8 juni 2010 om 19:29
"Gelukkig" (zo wil ik het eigenlijk niet noemen, maar goed), zijn er meer mensen die dit gevoelen herkennen. Vandaag zat ik te janken in de auto op weg naar huis, ik klap dicht op het werk en dan weet ik niet meer hoe het moet (ondanks dat ik het opgeschreven). Ik ga twijfelen is het dit of is het dat, ik blokkeer of raak helemaal in paniek. Of als iemand met mij meekijkt dan gaat alles mis. Liefste zou ik mijn boeltje pakken en weglopen, maar dan weet ik dat ik dit ook weer bij een andere werkgever tegenkom. Soms heb ik het gevoel, dat ze denken dat ik het expres doe (geen idee hoe ik erbij kom), maar van de week zeiden ze dat ik niet zo onzeker moest zijn.
donderdag 10 juni 2010 om 13:39
een collega van mij zei laatst iets fijns. ik baal er van dat ik
best wel een persoontje ben met 'het hart op de tong'.
dit omdat ik ook wel es moet brullen terwijl ik dat op dat moment helemaal niet fijn vind...
mijn collega zei dus dat dat wel 1 heel groot voordeel heeft. namelijk: wij zijn het wel meteen kwijt en blijven er dus niet mee zitten...vond ik wel een goeie....
best wel een persoontje ben met 'het hart op de tong'.
dit omdat ik ook wel es moet brullen terwijl ik dat op dat moment helemaal niet fijn vind...
mijn collega zei dus dat dat wel 1 heel groot voordeel heeft. namelijk: wij zijn het wel meteen kwijt en blijven er dus niet mee zitten...vond ik wel een goeie....
