Psyche
alle pijlers
Als je anders bent dan jouw familie
woensdag 26 januari 2022 om 17:43
Ik herken dat wel ja. Niet dat we niet van elkaar houden, maar ik denk, doe en voel dingen duidelijk anders dan het gezin waar ik uit kom.
Tja, het is zoals het is. Het is niet zo dat we elkaar door de verschillen negatief benaderen of ruzie maken; het is alleen belangrijk om duidelijk te communiceren en verwachtingen enzo uit te spreken.
Ik pas dan weer helemaal bij mijn schoonfamilie.
Waar loop je tegenaan?
Tja, het is zoals het is. Het is niet zo dat we elkaar door de verschillen negatief benaderen of ruzie maken; het is alleen belangrijk om duidelijk te communiceren en verwachtingen enzo uit te spreken.
Ik pas dan weer helemaal bij mijn schoonfamilie.
Waar loop je tegenaan?
What a nuanced anxiety
woensdag 26 januari 2022 om 17:49
Dank voor het delen Tyche.
Ik loop er zelf tegenaan dat ik ten eerste een nakomertje ben in een groot gezin, en daarnaast dat ik op een heel andere golflengte zit. Het is een boerenfamilie en de anderen zijn allemaal jong getrouwd en op het platteland gebleven. Als enige ben ik naar de stad vertrokken, heb ik nog wat doorgeleerd, en ben ik single.
Het verschil is dus best groot. Als we elkaar zien ben ik belangstellend, maar andersom komen er weinig vragen. Ik vermoed geen kwade wil maar dat ze werkelijk geen idee hebben wat zij mij moeten vragen.
Zij hebben redelijk veel contact met elkaar, ik hoor af en toe weleens wat maar sta meer aan de zijlijn.
Ik loop er zelf tegenaan dat ik ten eerste een nakomertje ben in een groot gezin, en daarnaast dat ik op een heel andere golflengte zit. Het is een boerenfamilie en de anderen zijn allemaal jong getrouwd en op het platteland gebleven. Als enige ben ik naar de stad vertrokken, heb ik nog wat doorgeleerd, en ben ik single.
Het verschil is dus best groot. Als we elkaar zien ben ik belangstellend, maar andersom komen er weinig vragen. Ik vermoed geen kwade wil maar dat ze werkelijk geen idee hebben wat zij mij moeten vragen.
Zij hebben redelijk veel contact met elkaar, ik hoor af en toe weleens wat maar sta meer aan de zijlijn.
woensdag 26 januari 2022 om 17:55
Check!
Ik herken me hier enorm in!
Ik heb nog oppervlakkig contact met ze. Omdat wij heel anders over het leven denken. Ik heb nooit een hele hechte band met ze gehad, en we hebben nooit goed kunnen praten. Toen ik uit huis ging stopten gelukkig de ruzies, nu ik ook hun religie vaarwel heb gezegd hebben we elkaar helemaal bijna niks meer te zeggen.
Wat koetjes en kalfjes. Niet de diepte in, geen gevoel en emotie. Zij zouden een hechtere band met mij willen, maar voor mij is dit het hoogst haalbare.
Ik herken me hier enorm in!
Ik heb nog oppervlakkig contact met ze. Omdat wij heel anders over het leven denken. Ik heb nooit een hele hechte band met ze gehad, en we hebben nooit goed kunnen praten. Toen ik uit huis ging stopten gelukkig de ruzies, nu ik ook hun religie vaarwel heb gezegd hebben we elkaar helemaal bijna niks meer te zeggen.
Wat koetjes en kalfjes. Niet de diepte in, geen gevoel en emotie. Zij zouden een hechtere band met mij willen, maar voor mij is dit het hoogst haalbare.
woensdag 26 januari 2022 om 18:13
Zeer herkenbaar. Ik heb me nooit thuis gevoeld in t gezin waar ik uitkom.
Ik twijfel ook al jaren of mijn ouders wel echt mijn ouders zijn. Heb niks gemeen met ze ook niet met mijn zusje.
Ik sta zo anders in t leven en heb andere normen en waarden.
Ik heb geen contact met hun, mijn ouders hebben dat jaren geleden verbroken en mijn zusje volgt hun. Ik vind t jammer maar heeft wel rust gegeven ik hoef me niet meer te verantwoorden waarom ik ben zoals ik ben en waarom ik bepaalde dingen doe hun snappen niks van mijn leven werk hobby s reizen.
Ik twijfel ook al jaren of mijn ouders wel echt mijn ouders zijn. Heb niks gemeen met ze ook niet met mijn zusje.
Ik sta zo anders in t leven en heb andere normen en waarden.
Ik heb geen contact met hun, mijn ouders hebben dat jaren geleden verbroken en mijn zusje volgt hun. Ik vind t jammer maar heeft wel rust gegeven ik hoef me niet meer te verantwoorden waarom ik ben zoals ik ben en waarom ik bepaalde dingen doe hun snappen niks van mijn leven werk hobby s reizen.
woensdag 26 januari 2022 om 18:26
Ik. Met hele goede reden. Denk aan seksuele mishandeling op de meest nare manier door exman, ik ging. Zij kozen voor ex. Ouders inmiddels overleden. Zelf geen kinderen maar financieel klaar volgend jaar en ze bleven me maar lastig vallen. Blokkeerde ik een e-mail adres dan de volgende dag een nieuwe. Vandaag naar de notaris geweest. Is mijn partner er niet meer krijgen ze geen rode cent. Niks nada noppes. Alles gaat naar mijn schoonzusje en/ of een specifiek goed doel. Dat weten ze alleen niet 
woensdag 26 januari 2022 om 18:28
woensdag 26 januari 2022 om 18:42
O ja religie had ik inderdaad nog niet genoemd. Zij geloven, ik niet.OohBoy schreef: ↑26-01-2022 17:55Check!
Ik herken me hier enorm in!
Ik heb nog oppervlakkig contact met ze. Omdat wij heel anders over het leven denken. Ik heb nooit een hele hechte band met ze gehad, en we hebben nooit goed kunnen praten. Toen ik uit huis ging stopten gelukkig de ruzies, nu ik ook hun religie vaarwel heb gezegd hebben we elkaar helemaal bijna niks meer te zeggen.
Wat koetjes en kalfjes. Niet de diepte in, geen gevoel en emotie. Zij zouden een hechtere band met mij willen, maar voor mij is dit het hoogst haalbare.
Maar jij houdt dus zelf meer contact af en een hechtere band af. Dat is bij mij andersom en dat is ook wel hetgeen waar ik moeite mee heb.
woensdag 26 januari 2022 om 18:44
Ik bedoelde het gezin waar je uit komt/ in opgegroeid bent.Hammie4ever schreef: ↑26-01-2022 18:05Gezin of familie?
Gezin accepteer ik de verschillen en ga bepaalde onderwerpen uit de weg. Familie geen contact meer mee.
woensdag 26 januari 2022 om 18:45
Dat klinkt toch wel verdrietig. Hoe heb je dit een plek gegeven?appelwangetje schreef: ↑26-01-2022 18:13Zeer herkenbaar. Ik heb me nooit thuis gevoeld in t gezin waar ik uitkom.
Ik twijfel ook al jaren of mijn ouders wel echt mijn ouders zijn. Heb niks gemeen met ze ook niet met mijn zusje.
Ik sta zo anders in t leven en heb andere normen en waarden.
Ik heb geen contact met hun, mijn ouders hebben dat jaren geleden verbroken en mijn zusje volgt hun. Ik vind t jammer maar heeft wel rust gegeven ik hoef me niet meer te verantwoorden waarom ik ben zoals ik ben en waarom ik bepaalde dingen doe hun snappen niks van mijn leven werk hobby s reizen.
woensdag 26 januari 2022 om 18:51
Heftige geschiedenis. Maar ik begrijp het eerlijk gezegd niet helemaal. Wie bleven je lastig vallen, jouw broers en zussen?BuzzieBee schreef: ↑26-01-2022 18:26Ik. Met hele goede reden. Denk aan seksuele mishandeling op de meest nare manier door exman, ik ging. Zij kozen voor ex. Ouders inmiddels overleden. Zelf geen kinderen maar financieel klaar volgend jaar en ze bleven me maar lastig vallen. Blokkeerde ik een e-mail adres dan de volgende dag een nieuwe. Vandaag naar de notaris geweest. Is mijn partner er niet meer krijgen ze geen rode cent. Niks nada noppes. Alles gaat naar mijn schoonzusje en/ of een specifiek goed doel. Dat weten ze alleen niet
Waarmee dan?
woensdag 26 januari 2022 om 18:53
En hoe ervaar je dat? En hoe ga je hier mee om?daenerys79 schreef: ↑26-01-2022 18:28Hoewel ik weet dat dat echt niet zo is, heb ik wel eens geroepen dat ik denk dat ik geadopteerd ben. Ik sta zo anders in het leven dan mijn ouders dat ooit deden. Ik denk over bijna alles anders. Dat botst vaak.
woensdag 26 januari 2022 om 19:06
Ik weet niet of je dat echt ooit een plek kan geven. Maar ik heb inmiddels genoeg andere lieve mensen om mij heen dus dat verzacht.2020Suzuki schreef: ↑26-01-2022 18:45Dat klinkt toch wel verdrietig. Hoe heb je dit een plek gegeven?
Enige rede dat ik geen dna test laat doen is dat als de uitslag is dat ik wel echt hun dochter ben ik niet zou weten hoe dat ik moet plaatsen, nu hou ik nog in mijn hoofd dat ik verwisseld ben in het ziekenhuis met de geboorte. Anders stort ik in ik zou namelijk niet kunnen snappen hoe je je eigen dochter anders zo kan behandelen als mijn ouders bij mij doen
Ik heb in mijn vorige post niet alles gezet.
woensdag 26 januari 2022 om 19:13
Heel herkenbaar wat je schrijft Suzuki. Ik ben ook de enige die heeft doorgeleerd en naar een andere stad is verhuisd van heel de familie (incl neefjes, nichtjes, aangetrouwd etc), zij wonen zelfs (nagenoeg) allemaal in dezelfde wijk.
Ik heb vaak het gevoel gehad dat ik een inhaalslag te maken had op leeftijdsgenoten/studiegenoten/collega’s, bijv als het gaat om emotionele ontwikkeling (grenzen aangeven, je kwetsbaar opstellen, emoties uitspreken, dialoog voeren, sorry zeggen, initiatief nemen, invloed uitoefenen) en algemene kennis.
Het contact met ouders/zusje/familie is nu beperkt, ik zie ze niet veel en als ik ze spreek is het contact oppervlakkig, veel geven en weinig terugkrijgen, helaas maar het is niet anders. Ik heb het geaccepteerd maar soms blijft het wel pijnlijk.
Ik heb vaak het gevoel gehad dat ik een inhaalslag te maken had op leeftijdsgenoten/studiegenoten/collega’s, bijv als het gaat om emotionele ontwikkeling (grenzen aangeven, je kwetsbaar opstellen, emoties uitspreken, dialoog voeren, sorry zeggen, initiatief nemen, invloed uitoefenen) en algemene kennis.
Het contact met ouders/zusje/familie is nu beperkt, ik zie ze niet veel en als ik ze spreek is het contact oppervlakkig, veel geven en weinig terugkrijgen, helaas maar het is niet anders. Ik heb het geaccepteerd maar soms blijft het wel pijnlijk.
woensdag 26 januari 2022 om 19:17
Precies zo is het bij mij. Dus lang niet zo heftig als de andere verhalen die ik hier lees. Totaal andere levensstijl, overtuigingen, gewoon hoe we in het leven staan. Hier ook geen ruzie verder, ik denk wel eens dat we elkaar daarvoor niet eens belangrijk genoeg vinden. Het contact is oppervlakkig, als mijn vader niet meer leeft denk ik niet dat we elkaar nog vaak gaan zien. Wel jammer, want ik zie ook hoe het anders kan. Maar echt heel erg vind ik het ook niet.tyche schreef: ↑26-01-2022 17:43Ik herken dat wel ja. Niet dat we niet van elkaar houden, maar ik denk, doe en voel dingen duidelijk anders dan het gezin waar ik uit kom.
Tja, het is zoals het is. Het is niet zo dat we elkaar door de verschillen negatief benaderen of ruzie maken; het is alleen belangrijk om duidelijk te communiceren en verwachtingen enzo uit te spreken.
Ik pas dan weer helemaal bij mijn schoonfamilie.
Waar loop je tegenaan?
Nothing happens for a reason
woensdag 26 januari 2022 om 19:31
Wat naar.. Wel fijn dat je genoeg andere lieve mensen om je heen hebt.appelwangetje schreef: ↑26-01-2022 19:06Ik weet niet of je dat echt ooit een plek kan geven. Maar ik heb inmiddels genoeg andere lieve mensen om mij heen dus dat verzacht.
Enige rede dat ik geen dna test laat doen is dat als de uitslag is dat ik wel echt hun dochter ben ik niet zou weten hoe dat ik moet plaatsen, nu hou ik nog in mijn hoofd dat ik verwisseld ben in het ziekenhuis met de geboorte. Anders stort ik in ik zou namelijk niet kunnen snappen hoe je je eigen dochter anders zo kan behandelen als mijn ouders bij mij doen
Ik heb in mijn vorige post niet alles gezet.
woensdag 26 januari 2022 om 19:36
Bedankt voor het delen. Wat jij schrijft is voor mij ook weer heel herkenbaar. Ik heb ook veel van die vaardigheden niet meegekregen van huis uit. En nog steeds vind ik dit moeilijk; opkomen voor mezelf, mezelf laten zien, het gevoel hebben er toe te doen..vicky87 schreef: ↑26-01-2022 19:13Heel herkenbaar wat je schrijft Suzuki. Ik ben ook de enige die heeft doorgeleerd en naar een andere stad is verhuisd van heel de familie (incl neefjes, nichtjes, aangetrouwd etc), zij wonen zelfs (nagenoeg) allemaal in dezelfde wijk.
Ik heb vaak het gevoel gehad dat ik een inhaalslag te maken had op leeftijdsgenoten/studiegenoten/collega’s, bijv als het gaat om emotionele ontwikkeling (grenzen aangeven, je kwetsbaar opstellen, emoties uitspreken, dialoog voeren, sorry zeggen, initiatief nemen, invloed uitoefenen) en algemene kennis.
Het contact met ouders/zusje/familie is nu beperkt, ik zie ze niet veel en als ik ze spreek is het contact oppervlakkig, veel geven en weinig terugkrijgen, helaas maar het is niet anders. Ik heb het geaccepteerd maar soms blijft het wel pijnlijk.
Goed van je dat het geaccperteerd hebt. Ik vind het nog steeds heel moeilijk (daarom opende ik natuurlijk ook dit topic
) Maar dit komt ook omdat de anderen wel een goed contact met elkaar hebben, en ik er (als enige) buiten lig. Is dat bij jou ook zo, of..?
woensdag 26 januari 2022 om 19:40
Ook bedankt voor het delen. En het is zeker jammer. Ik zie ook vaak hoe het anders kan, en dat vind ik zelf nog steeds erg pijnlijk.juliet64 schreef: ↑26-01-2022 19:17Precies zo is het bij mij. Dus lang niet zo heftig als de andere verhalen die ik hier lees. Totaal andere levensstijl, overtuigingen, gewoon hoe we in het leven staan. Hier ook geen ruzie verder, ik denk wel eens dat we elkaar daarvoor niet eens belangrijk genoeg vinden. Het contact is oppervlakkig, als mijn vader niet meer leeft denk ik niet dat we elkaar nog vaak gaan zien. Wel jammer, want ik zie ook hoe het anders kan. Maar echt heel erg vind ik het ook niet.
woensdag 26 januari 2022 om 19:49
Vroeger lachten ze mij uit omdat ik nooit te laat wilde komen en altijd op tijd vertrok voor alles, school, werk etc. Ze kwamen overal te laat altijd. Ze zijn zelfs een keer omgeroepen op schiphol. Dat is maar een klein voorbeeld.
Verder geef ik mijn vader gewoon geen gelijk meer. want dat heeft hij in mijn ogen gewoon vaak niet. Zo ga ik er tegenwoordig mee om. En als het te erg wordt hang ik op als hij belt of ga ik weg als ik op visite ben
Don't cry, buy a bag and move on.
woensdag 26 januari 2022 om 19:51
Heel herkenbaar. Ik ben anders dan mijn ouders, maar het verschil met mijn zus is nog veel groter, dag en nacht. Maar ik ben dol op hen allemaal. Als opgroeiende puber en twintiger heb ik er wel moeite mee gehad dat ik zo anders in het leven stond en me ook veel en hard afgezet. Ik heb me erbij neergelegd en ik neem hen zoals ze zijn, maar zij mij gelukkig ook, ondanks al mijn eigenaardigheden. Al is de relatie met mijn zus door het flinke verschil wel heel oppervlakkig.
In mijn familie ben ik helemaal het zwarte schaap, dat maakt me echt heel weinig uit.
In mijn familie ben ik helemaal het zwarte schaap, dat maakt me echt heel weinig uit.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
woensdag 26 januari 2022 om 19:59
Van kleins af aan had ik het gevoel er niet helemaal bij te horen. Ik weet dat ik als meisje van 8 al het idee had dat mijn ouders meer van mijn broers hielden dan van mij. En dat gevoel is eigenlijk nooit weggegaan, alleen nog maar meer bevestigd. Ik ben een gevoelsmens dus denk dat mijn jonge ik het heel goed aanvoelde.
We hebben nu al jaren geen contact meer. En dat is goed zo.
We hebben nu al jaren geen contact meer. En dat is goed zo.
woensdag 26 januari 2022 om 20:35
OohBoy schreef: ↑26-01-2022 17:55Check!
Ik herken me hier enorm in!
Ik heb nog oppervlakkig contact met ze. Omdat wij heel anders over het leven denken. Ik heb nooit een hele hechte band met ze gehad, en we hebben nooit goed kunnen praten. Toen ik uit huis ging stopten gelukkig de ruzies, nu ik ook hun religie vaarwel heb gezegd hebben we elkaar helemaal bijna niks meer te zeggen.
Wat koetjes en kalfjes. Niet de diepte in, geen gevoel en emotie. Zij zouden een hechtere band met mij willen, maar voor mij is dit het hoogst haalbare.
Hier ook zo.. alleen zou ik juist wel een betere band met ze willen, vanaf m'n ouders zit dat er juist niet in.
Ze vragen wel eens iets maar meer reactie dan 'ja joh het is wat' 'wat doe je eraan hé' gevolgd door een diepe zucht krijg ik niet. Terwijl ik soms best even wat meer bevestiging/ warmte zou willen van hun in wat ik allemaal op m'n bordje heb liggen.
Geeft mij een gevoel van eenzaamheid, alsof ik nergens thuis hoor. De belangstelling naar de kinderen voelt ook anders dan naar de andere kleinkinderen, die band is veel sterker..
