Psyche
alle pijlers
Als je het ineens niet meer van je uiterlijk moet hebben.
zondag 2 juli 2023 om 09:51
Ik wist even niet of dit bij beauty of psyche moest maar heb het maar bij psyche gezet aangezien er momenteel weinig sprake meer is van beauty
Ik was vroeger knap. Model-geweest-knap. Ik was danseres in discotheken ik had vriendjes bij de vleet. Ik was hartstikke onzeker over van alles maar stiekem wist ik wel dat ik door mijn uiterlijk met heel veel wegkwam. Ik was het gewend dat er altijd werd geflirt en ik overal waar ik kwam aandacht kreeg. So far voor mijn jongere jaren want die tijd ligt inmiddels echt wel achter mij.
Ik ben richting 50 en dik in de overgang met de nadruk op dik. Ik moet intens mijn best doen om er wat van te maken en geen kip draait zijn hoofd nog voor me om. Ineens moet ik het van andere dingen gaan hebben en dat maakt me intens onzeker. Want wie ben ik eigenlijk? Ik kan helemaal niks. Ik kan me niet meer verschuilen achter mijn masker en niemand fluit naar me of flirt nog met me. Ik ben uitgerangeerd en tel niet meer mee. Mijn dochters hebben mijn plekje ingenomen en ik voel me afgedankt. En dan te bedenken dat het alleen nog maar erger gaat worden en dat, mocht ik het geluk hebben, 100 word ik nog minstens een halve eeuw moet doorgaan zonder dat ik nog bewonderd word om mijn buitenkant en ik van binnen ook niks waard ben. Ik val gigantisch door de mand. Want ik ben onzekerder dan ooit.
Mijn man kust de grond onder mijn voeten en ik hoor telkens hoe goed ik er uitzie voor mijn leeftijd!! Wtf hoezo ‘voor mijn leeftijd’??? Ik vind dat ineens de kloterigste dooddoener ever. Dat is hetzelfde zeggen als dat je lelijk bent in mijn hoofd.
Ja ik zie heus wel dat ik voor mijn leeftijdscategorie objectief gezien mij in mijn handjes mag knijpen maar niemand die denkt: goh daar loopt een goed uitziende vrouw van middelbare leeftijd. Mijn vruchtbaarheid is opgedroogd.
Ik ben officieel alleen nog maar knap voor mijn man en ik merk echt dat ik daar enorm van baal.
Sorry voor mijn klaagzang maar wie herkent dit en misschien kunnen we het er hier een beetje samen over hebben.
Ik was vroeger knap. Model-geweest-knap. Ik was danseres in discotheken ik had vriendjes bij de vleet. Ik was hartstikke onzeker over van alles maar stiekem wist ik wel dat ik door mijn uiterlijk met heel veel wegkwam. Ik was het gewend dat er altijd werd geflirt en ik overal waar ik kwam aandacht kreeg. So far voor mijn jongere jaren want die tijd ligt inmiddels echt wel achter mij.
Ik ben richting 50 en dik in de overgang met de nadruk op dik. Ik moet intens mijn best doen om er wat van te maken en geen kip draait zijn hoofd nog voor me om. Ineens moet ik het van andere dingen gaan hebben en dat maakt me intens onzeker. Want wie ben ik eigenlijk? Ik kan helemaal niks. Ik kan me niet meer verschuilen achter mijn masker en niemand fluit naar me of flirt nog met me. Ik ben uitgerangeerd en tel niet meer mee. Mijn dochters hebben mijn plekje ingenomen en ik voel me afgedankt. En dan te bedenken dat het alleen nog maar erger gaat worden en dat, mocht ik het geluk hebben, 100 word ik nog minstens een halve eeuw moet doorgaan zonder dat ik nog bewonderd word om mijn buitenkant en ik van binnen ook niks waard ben. Ik val gigantisch door de mand. Want ik ben onzekerder dan ooit.
Mijn man kust de grond onder mijn voeten en ik hoor telkens hoe goed ik er uitzie voor mijn leeftijd!! Wtf hoezo ‘voor mijn leeftijd’??? Ik vind dat ineens de kloterigste dooddoener ever. Dat is hetzelfde zeggen als dat je lelijk bent in mijn hoofd.
Ja ik zie heus wel dat ik voor mijn leeftijdscategorie objectief gezien mij in mijn handjes mag knijpen maar niemand die denkt: goh daar loopt een goed uitziende vrouw van middelbare leeftijd. Mijn vruchtbaarheid is opgedroogd.
Ik ben officieel alleen nog maar knap voor mijn man en ik merk echt dat ik daar enorm van baal.
Sorry voor mijn klaagzang maar wie herkent dit en misschien kunnen we het er hier een beetje samen over hebben.
zondag 2 juli 2023 om 10:58
Allereerst iedereen bedankt die de moeite heeft genomen te reageren. Laat ik eerlijk zijn dit is geen first world problem en het ís ook best oppervlakkig. I know. Betekent niet dat het niet besproken mag worden hoop ik?
Ik denk dat ik objectief nog steeds een mooie vrouw ben. Dat geloof ik echt wel. Maar sexy en gewild of dat mannen hun hoofd omdraaien? Echt no way!
Misschien dat het een ‘ding’ is omdat ik bijna mijn hele leven dat wél heb gehad. Ik was als baby en jong meisje al knap. En kreeg overal de hele dag aandacht al vanaf de kinderwagen volgens mijn moeder.
Ik ben oprecht niet specifiek ergens goed in. Heb geen groot talent of bijzondere hobby’s waar ik mee kan ‘shinen’. Ja ik kon vroeger leuk dansen maar dat ziet er nu vooral sneu uit. Ik vind het lastig mijn weg te vinden in de wereld als niet interessante en vruchtbare vrouw. Geen wereld probleem en idd klinkt het vrij leeg maar ik zit er toch mee.
Als ik nu foto’s van mezelf terug zie van vroeger denk ik: Kanonne ik was écht heel erg mooi! Ik heb wel mooie kinderen geproduceerd dus de genen zijn wel doorgegeven maar ja dat is het dan ook wel.
Terwijl ik dit zo typ schaam ik me ook wel weer een beetje voor mezelf. En vind ik het stom dat het überhaupt een ding is in mijn leven. Ik heb zoveel om dankbaar voor te zijn dus wat emmer ik eigenlijk?
Overigens zei iemand hierboven dat ik dankbaar moest zijn dat ik gezond ben. Maar dat is een aanname aangezien ik niet gezond ben. Ik lijd aan een aantal chronische ziektes helaas.
Ik denk dat ik objectief nog steeds een mooie vrouw ben. Dat geloof ik echt wel. Maar sexy en gewild of dat mannen hun hoofd omdraaien? Echt no way!
Misschien dat het een ‘ding’ is omdat ik bijna mijn hele leven dat wél heb gehad. Ik was als baby en jong meisje al knap. En kreeg overal de hele dag aandacht al vanaf de kinderwagen volgens mijn moeder.
Ik ben oprecht niet specifiek ergens goed in. Heb geen groot talent of bijzondere hobby’s waar ik mee kan ‘shinen’. Ja ik kon vroeger leuk dansen maar dat ziet er nu vooral sneu uit. Ik vind het lastig mijn weg te vinden in de wereld als niet interessante en vruchtbare vrouw. Geen wereld probleem en idd klinkt het vrij leeg maar ik zit er toch mee.
Als ik nu foto’s van mezelf terug zie van vroeger denk ik: Kanonne ik was écht heel erg mooi! Ik heb wel mooie kinderen geproduceerd dus de genen zijn wel doorgegeven maar ja dat is het dan ook wel.
Terwijl ik dit zo typ schaam ik me ook wel weer een beetje voor mezelf. En vind ik het stom dat het überhaupt een ding is in mijn leven. Ik heb zoveel om dankbaar voor te zijn dus wat emmer ik eigenlijk?
Overigens zei iemand hierboven dat ik dankbaar moest zijn dat ik gezond ben. Maar dat is een aanname aangezien ik niet gezond ben. Ik lijd aan een aantal chronische ziektes helaas.
lilalovelace wijzigde dit bericht op 02-07-2023 10:59
0.07% gewijzigd
zondag 2 juli 2023 om 10:58
Voor mijn gevoel ben ik geen 50. Dat klinkt heel stom, maar je ‘bewustzijn’ wordt na je pakweg 38e niet meer ouder. Het is wel apart dat je op een gegeven moment alleen nog maar volwassen kinderen hebt en jonge collega’s je ‘u’ of ‘mevrouw’ noemen als ze binnenkomen. Pas als ik een spiegel tegenkom denk ik ‘oh ja, ik ben oud’.Moondag schreef: ↑02-07-2023 10:54Ik zie heel vaak van dit soort topics hier op Viva en ik begrijp het echt niet, waarom laat je je eigenwaarde zo erg van anderen afhangen? Als je weet dat je mooi bent heb je die bevestiging toch niet nodig? En die mannen die je op straat aandacht geven zullen dat echt niet alleen bij jou doen. Je zegt dat je man je super mooi vindt, waarom nog die aandacht nodig hebben van andere mannen? Natuurlijk is een complimentje op straat af en toe fijn maar je lijkt er echt naar te zoeken en dat vind dat voor jezelf best triest.
Je bent 50 dan weet je toch dat er andere dingen belangrijker zijn..
Excuus als dit wat gemeen overkomt maar ik vind, zoals ook al gezegd is, je best oppervlakkig en erg onzeker overkomen.
zondag 2 juli 2023 om 11:02
Dank voor je uitleg misschien dat ik dit later dan ook ga krijgen, ben nog lang geen 50 misschien dat ik over 25 jaar ook zo praatKamilleT schreef: ↑02-07-2023 10:58Voor mijn gevoel ben ik geen 50. Dat klinkt heel stom, maar je ‘bewustzijn’ wordt na je pakweg 38e niet meer ouder. Het is wel apart dat je op een gegeven moment alleen nog maar volwassen kinderen hebt en jonge collega’s je ‘u’ of ‘mevrouw’ noemen als ze binnenkomen. Pas als ik een spiegel tegenkom denk ik ‘oh ja, ik ben oud’.
zondag 2 juli 2023 om 11:03
Nou ja, vanaf nu wordt het alleen maar erger he? Dus vandaag valt nog mee.Lilalovelace schreef: ↑02-07-2023 10:58Allereerst iedereen bedankt die de moeite heeft genomen te reageren. Laat ik eerlijk zijn dit is geen first world problem en het ís ook best oppervlakkig. I know. Betekent niet dat het niet besproken mag worden hoop ik?
Ik denk dat ik objectief nog steeds een mooie vrouw ben. Dat geloof ik echt wel. Maar sexy en gewild of dat mannen hun hoofd omdraaien? Echt no way!
Misschien dat het een ‘ding’ is omdat ik bijna mijn hele leven dat wél heb gehad. Ik was als baby en jong meisje al knap. En kreeg overal de hele dag aandacht al vanaf de kinderwagen volgens mijn moeder.
Ik ben oprecht niet specifiek ergens goed in. Heb geen groot talent of bijzondere hobby’s waar ik mee kan ‘shinen’. Ja ik kon vroeger leuk dansen maar dat ziet er nu vooral sneu uit. Ik vind het lastig mijn weg te vinden in de wereld als niet interessante en vruchtbare vrouw. Geen wereld probleem en idd klinkt het vrij leeg maar ik zit er toch mee.
Als ik nu foto’s van mezelf terug zie van vroeger denk ik: Kanonne ik was écht heel erg mooi! Ik heb wel mooie kinderen geproduceerd dus de genen zijn wel doorgegeven maar ja dat is het dan ook wel.
Terwijl ik dit zo typ schaam ik me ook wel weer een beetje voor mezelf. En vind ik het stom dat het überhaupt een ding is in mijn leven. Ik heb zoveel om dankbaar voor te zijn dus wat emmer ik eigenlijk?
Overigens zei iemand hierboven dat ik dankbaar moest zijn dat ik gezond ben. Maar dat is een aanname aangezien ik niet gezond ben. Ik lijd aan een aantal chronische ziektes helaas.
zondag 2 juli 2023 om 11:03
zondag 2 juli 2023 om 11:03
Ik ben het hiermee eens, vooral met het laatste. Als ik naar een foto kijk van toen ik een jonge tiener was dan zie ik een schat van een meid met een grappig en best wel knap gezicht maar in de tijd toen de foto genomen werd stierf ik duizend doden omdat ik mezelf zo lelijk vond. Alles aan me zowat.KamilleT schreef: ↑02-07-2023 10:41Eigenlijk zijn al mijn USP’s verdwenen. Ik ben allang niet meer de slankste en de slimste. Tegenwoordig mag ik blij zijn met sjans van gevorderde vijftigers en zestigers, mijn werk doe ik voor 80% op ervaring de snelheid van denken neemt in rap tempo af.
Ik vind er ook niets aan maar het is wat het is. Het meest jammere vind ik dat ik als twintiger of dertiger niet besefte hoe leuk ik eruit zag, ik was veel te druk bezig met letten op mijn gewicht. Wellicht kijk ik over twintig jaar terug op foto’s van nu en vind dan nog steeds dat ik er best mocht zijn.
Dan moet het maar zoals het kan
zondag 2 juli 2023 om 11:03
Ik heb nog een jong kind dus ik zit nog volop in het leven dat ik ook leidde in mijn thirties. En merk ook dat de meeste mensen die ik via mijn jongste kind heb leren kennen zich er helemaal niet van bewust zijn dat ik 10 jaar ouder ben dan zij. Dus dat scheelt, op dagdagelijkse basis leef ik nog het leven dat bij mijn innerlijke leeftijd past. Maar inderdaad, op het werk ben ik wel die oude taart. Ik vergeet dat dus ook vaak, en vind het echt enorm confronterend om te zien dat met name mijn allerjongste medewerkers (wiens leidinggevende ik ben) mij ook echt een oude mevrouw vinden.KamilleT schreef: ↑02-07-2023 10:58Voor mijn gevoel ben ik geen 50. Dat klinkt heel stom, maar je ‘bewustzijn’ wordt na je pakweg 38e niet meer ouder. Het is wel apart dat je op een gegeven moment alleen nog maar volwassen kinderen hebt en jonge collega’s je ‘u’ of ‘mevrouw’ noemen als ze binnenkomen. Pas als ik een spiegel tegenkom denk ik ‘oh ja, ik ben oud’.
Am Yisrael Chai!
zondag 2 juli 2023 om 11:04
Ik vind niet dat je hoeft te zien dat ik ‘geleefd’ heb zoals iemand hier zei. Juist niet! Gelukkig heb ik geen aanleg voor rimpels maar is mijn zandloper figuur wel naar zijn grootje. Mijn taille is verdwenen en mijn borsten zijn ineens enorm. Mijn grijze haren verf ik al sinds jaar en dag dus daar stoor ik me niet aan. Ik doe behoorlijk veel aan mijn uiterlijk maar op een gegeven moment verlies je het toch.
Het is ook gewoon een hele rare periode. Van ‘ ik zou eventueel nog zwanger kunnen worden mocht ik dat willen’ tot: het is echt definitief einde oefening. Ergens doet dat wat met mijn hoofd.
En ik twijfel idd aan alles ineens.
Mijn dochters hebben gelukkig genoeg zelfvertrouwen en een goede carrière en zijn in tegen stelling dat mijzelf wel echt ergens goed in. Ik hobbelde er altijd maar wat tussendoor. Ik weet wel dan anderen altijd vonden dat ik het goed voor elkaar had ook met relatie en werk etc maar ik vond het altijd maar meh
Het is ook gewoon een hele rare periode. Van ‘ ik zou eventueel nog zwanger kunnen worden mocht ik dat willen’ tot: het is echt definitief einde oefening. Ergens doet dat wat met mijn hoofd.
En ik twijfel idd aan alles ineens.
Mijn dochters hebben gelukkig genoeg zelfvertrouwen en een goede carrière en zijn in tegen stelling dat mijzelf wel echt ergens goed in. Ik hobbelde er altijd maar wat tussendoor. Ik weet wel dan anderen altijd vonden dat ik het goed voor elkaar had ook met relatie en werk etc maar ik vond het altijd maar meh
zondag 2 juli 2023 om 11:05
zondag 2 juli 2023 om 11:06
Hier ben ik het mee eens!Lieneke schreef: ↑02-07-2023 10:11Wat een interessante OP en wat stel jij je open, kwetsbaar en eerlijk op TO!
Ik ga hier over nadenken, zelf voel ik me in de overgang ook steeds meer "onzichtbaar" worden. Of dat mijn eigen gedachten zijn over mezelf (buiten- en binnenkant) of dat ik nou werkelijk vanuit de buitenwereld minder signalen ontvang dat ik er aantrekkelijk uitzie weet ik eigenlijk niet.
Ik voel me ook steeds onzichtbaarder worden. Ik voel me steeds minder een sexy vrouw maar een vrouw van middelbare leeftijd met (levens)ervaring.
Het geeft mij ook wel ruimte om meer mezelf te kunnen zijn. Ik voel minder behoefte om te pleasen maar flirt ook nooit meer.
Mijn persoonlijkheid heeft zich meer ontwikkeld en dat maakt dat ontacten minder oppervlakkig zijn. Helemaal nu ik een chronische ziekte heb ontwikkeld.
Ik mis af en toe het lekker oppervlakkig flirten, het zorgeloze.
zondag 2 juli 2023 om 11:09
Lilalovelace schreef: ↑02-07-2023 11:05Was ik helemaal niet mee bezig eerlijk gezegd. Ik zat geloof ik nogal in een mooie mensen bubbel.
Misschien leer je in de toekomst genieten van een bubbel met ruïnes? Die trekken toch ook veel bekijks...
It won't stop until you wise up
zondag 2 juli 2023 om 11:13
Precies, zolang je er nog niet als een granny eruit ziet kun je nog best aantrekkingskracht hebben. Oudere vriendinnen van mij hadden dat ook nog heel langfelice71 schreef: ↑02-07-2023 10:37Richting de 50 is nog helemaal niet oud!
Als je ongelukkig bent met je looks nu, ga er dan wat aan doen.
Ik was ook niet meer zo happy met mezelf, terwijl ik er altijd best goed uit zag. Heb een personal trainer ingeschakeld en ben wat afgevallen. Hierdoor voel ik me zelfverzekerder en straal dat ook uit. En ik vind nu van mezelf dat ik er nog best mag zijn.
En ja, ik heb een paar grijze haren en wat lijntjes bij mijn ogen. En ik ben niet meer zo strak als 30 jaar geleden. Maar hé, ik heb ook geleefd!
Als je je zo rot voelt hierover dan is nu het moment om er wat aan te doen.. want je hebt nog heel veel mooie jaren voor je
Get on, boogie, turnin' me on
(Shine up, shine up) - Doris D And the Pins
(Shine up, shine up) - Doris D And the Pins
zondag 2 juli 2023 om 11:15
Henk-und-Roelie schreef: ↑02-07-2023 11:13Precies, zolang je er nog niet als een granny eruit ziet kun je nog best aantrekkingskracht hebben. Oudere vriendinnen van mij hadden dat ook nog heel lang
Maar is dat dan hét doel in het leven van de vrouw? Aantrekkingskracht hebben?
zondag 2 juli 2023 om 11:18
Ik zou me ook eerder druk maken over dat "niks kunnen" en jezelf nog niet kennen met 50. Ik denk dat het pas een probleem wordt als je altijd alleen op je uiterlijk hebt ingezet en in de veronderstelling bent dat je het alleen/vooral daarvan moet hebben.nerdopviva schreef: ↑02-07-2023 11:15Maar is dat dan hét doel in het leven van de vrouw? Aantrekkingskracht hebben?
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
zondag 2 juli 2023 om 11:18
Vond ik de leukste ontdekking toen ik 38 werd, dat iederéén 38 is. Leeftijd maakt helemaal niet meer uit zodra je "oud" bent.KamilleT schreef: ↑02-07-2023 10:58Voor mijn gevoel ben ik geen 50. Dat klinkt heel stom, maar je ‘bewustzijn’ wordt na je pakweg 38e niet meer ouder. Het is wel apart dat je op een gegeven moment alleen nog maar volwassen kinderen hebt en jonge collega’s je ‘u’ of ‘mevrouw’ noemen als ze binnenkomen. Pas als ik een spiegel tegenkom denk ik ‘oh ja, ik ben oud’.
Mooi was ik al niet, in conventionele zin dan, dus ik voel me alleen maar steeds vrijer om mezelf te zijn nu ik ouder word. En tegenwoordig vinden mensen me wel mooi, omdat het meer om innerlijk/uitstraling gaat en dat heb ik wel ontwikkeld.
Als kind dacht ik al dat mooi zijn ook een andere kant zal hebben, precies wat TO beschrijft, dat je zelfbeeld erdoor gevormd wordt en wat dan als je je schoonheid verliest. Lijkt me oprecht een moeilijke levensfase.
zondag 2 juli 2023 om 11:19
Ik zeg, lekker veel voedingssupplementen slikken!
zondag 2 juli 2023 om 11:19
fashionvictim schreef: ↑02-07-2023 10:53Ik had hier ook wat last van. Ik ben heel lang een "aanstormend talent" in mijn vakgebied geweest en was altijd de uitblinker. De afgelopen jaren begon dat idd ook af te nemen en daar had ik ook moeite mee. Bovendien haalde ik er zelf ook geen voldoening meer uit, helemaal toen die... bewondering noem ik het maar even, dus wegviel. Kennelijk ben ik iemand die het toch wel nodig heeft om in de spotlights te staan, om uit te blinken.
Hoe ik dat heb opgelost is door in de breedte te gaan groeien, qua werk. Ik heb sinds kort werk dat enorm verwant was aan mijn oorspronkelijke werk, maar wel echt totaal andere skills van mij vraagt. Daardoor word ik zelf weer uitgedaagd en moet ik echt nieuwe dingen leren, wat heel spannend en daardoor leuk is. En doordat ik dat goed en snel doe, volgens mijn leidinggevende, krijg ik ook weer een beetje die bewondering van vroeger, dat mensen het zo knap en slim vinden.
Vast ook best oppervlakkig, dat ik daar zo gevoelig voor ben, maar ik heb nu tenminste weer lol in mijn werk en dat was door dat gevoel van dat ik oud en uitgerangeerd was wel een beetje weg.
Ja, dat herken ik wel. Ik werd als jonge vrouw erg aantrekkelijk gevonden, ik was niet zozeer mooi, maar grappig en karakteristiek en mannen liepen kwijlend achter me aan. En ook vrouwen vonden me leuk, ze wilden me leren kennen, met me op pad. Dat vond ik een erg fijne tijd, mijn zelfvertrouwen groeide en ik kreeg eindelijk het gevoel dat ik er best mocht wezen. Voor mij was dat haast levensreddend, ik heb me lang nutteloos en mislukt gevoeld.
Er zijn periodes geweest waarin ik flink aan het kloten was met werk, het is meerdere malen voorgekomen dat ik ergens totaal niet op mijn plaats zat. Dat tastte mijn zelfvertrouwen flink aan. Daardoor straalde ik niet meer, en ik trok me terug.
Het is duidelijk dat ik opbloeide van applaus en het erg moeilijk kreeg wanneer ik minder gewaardeerd werd.
Nu, in de overgang, heb ik ook de neiging mezelf terug te trekken. Ik voel mijn frisheid verminderen, ik voel me ook letterlijk lichamelijk verwelken. Dat doet pijn, er is een soort rouw hierover. Gelukkig gaat het op mijn werk juist heel goed, dat was al veel langer zo, maar nu heb ik het nodig dit extra te ervaren.
Wat ik zo mooi vind van TO is dat ze onverbloemd meldt dat ze "niks kan". Dat is vast niet zo, maar zo voelt ze dat. Dat gevoel begrijp ik zó goed en ik vind het dapper dat ze dit onverbloemd durft te schrijven. Volgens mij zit daar eerlijkheid, kracht en moed achter. en kwetsbaarheid, ook een mooie eigenschap.
zondag 2 juli 2023 om 11:22
Eens!Lieneke schreef: ↑02-07-2023 11:19
Wat ik zo mooi vind van TO is dat ze onverbloemd meldt dat ze "niks kan". Dat is vast niet zo, maar zo voelt ze dat. Dat gevoel begrijp ik zó goed en ik vind het dapper dat ze dit onverbloemd durft te schrijven. Volgens mij zit daar eerlijkheid, kracht en moed achter. en kwetsbaarheid, ook een mooie eigenschap.
zondag 2 juli 2023 om 11:23
Echt? Ik lees het eerder als een probleem en een reden om in therapie te gaanLieneke schreef: ↑02-07-2023 11:19Wat ik zo mooi vind van TO is dat ze onverbloemd meldt dat ze "niks kan". Dat is vast niet zo, maar zo voelt ze dat. Dat gevoel begrijp ik zó goed en ik vind het dapper dat ze dit onverbloemd durft te schrijven. Volgens mij zit daar eerlijkheid, kracht en moed achter. en kwetsbaarheid, ook een mooie eigenschap.
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
zondag 2 juli 2023 om 11:23
35 is wel echt een overgang, van jonge vrouw naar vrouw, van Viva naar Flair, zeg maar (met 45 naar Linda, en met 65 naar Libelle). Met 38 ben je daar dan wel aan gewend, en hoe je dan denkt en voelt blijft het. Dat merkte ik ook toen ik een oudere buurvrouw had (80+). Zij kon echt nog de slappe lach hebben over dingen waar ik ook om moest lachen.Vage schreef: ↑02-07-2023 11:18Vond ik de leukste ontdekking toen ik 38 werd, dat iederéén 38 is. Leeftijd maakt helemaal niet meer uit zodra je "oud" bent.
Mooi was ik al niet, in conventionele zin dan, dus ik voel me alleen maar steeds vrijer om mezelf te zijn nu ik ouder word. En tegenwoordig vinden mensen me wel mooi, omdat het meer om innerlijk/uitstraling gaat en dat heb ik wel ontwikkeld.
Als kind dacht ik al dat mooi zijn ook een andere kant zal hebben, precies wat TO beschrijft, dat je zelfbeeld erdoor gevormd wordt en wat dan als je je schoonheid verliest. Lijkt me oprecht een moeilijke levensfase.
zondag 2 juli 2023 om 11:26
Ik ervaar juist het tegenovergestelde. Ben een 29 jarige, slanke vrouw. Vind mezelf niet bijzonder knap, ook niet lelijk, vooral gemiddeld. Ik val voornamelijk op mannen van rond de 40. Merk dat het voor mij erg gemakkelijk is om contact te leggen met hen, zij gaan er eigenlijk altijd wel op in. Maar tegelijkertijd merk ik ook dat (iets) oudere mannen vrouwen van mijn leeftijd, vooral vrouwen onder de 30, niet echt serieus nemen. Gesprekken worden al vrij snel seksueel getint en het lijkt alsof er nooit naar mij als persoon achter mijn uiterlijk/lichaam wordt gekeken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in