Psyche
alle pijlers
als kind mishandeld, nu getekend?
woensdag 26 mei 2010 om 19:13
Hoooi,
Ik ga hier door het leven als klein_visje, ben een jonge vrouw van 25 jaar. Als kind ben ik door mijn moeder mishandeld (geestelijk, lichamelijk) en door mijn stiefvader(seksueel)
Ben door de kinderbescherming uit huis gehaald en heb vervolgens overal en nergens gewoond. Ik woon nu ergens in het westen van nederland, maar durf niet meer te zeggen waar. Ik ben jarenlang in therapie geweest en nog steeds bezig, af en toe zinkt de moed me in de schoenen.
Ik ben benieuwd of er hier lotgenoten zijn, en zo ja, op welke manier heeft het je leven beinvloed? Niet op een positieve manier, dat snap ik. Maar meer: waar loop je tegenaan? Kan je mensen nog vertrouwen?
Ik ga hier door het leven als klein_visje, ben een jonge vrouw van 25 jaar. Als kind ben ik door mijn moeder mishandeld (geestelijk, lichamelijk) en door mijn stiefvader(seksueel)
Ben door de kinderbescherming uit huis gehaald en heb vervolgens overal en nergens gewoond. Ik woon nu ergens in het westen van nederland, maar durf niet meer te zeggen waar. Ik ben jarenlang in therapie geweest en nog steeds bezig, af en toe zinkt de moed me in de schoenen.
Ik ben benieuwd of er hier lotgenoten zijn, en zo ja, op welke manier heeft het je leven beinvloed? Niet op een positieve manier, dat snap ik. Maar meer: waar loop je tegenaan? Kan je mensen nog vertrouwen?
woensdag 26 mei 2010 om 19:23
Ik ben op mijn 15e uit huis gegaan wegens mishandeling. Ik denk niet dat mijn situatie wat ernst betreft vergelijkbaar is met de jouwe, maar toch.
Het heeft mijn leven wel degelijk positief beïnvloed. Het heeft mij een drive gegeven om er zelf iets moois van te maken en die drive had ik anders waarschijnlijk niet (zo sterk) gehad. Ik heb er door geleerd dat ik sterk ben en alles aan kan, als ik maar wil.
Het heeft mijn leven wel degelijk positief beïnvloed. Het heeft mij een drive gegeven om er zelf iets moois van te maken en die drive had ik anders waarschijnlijk niet (zo sterk) gehad. Ik heb er door geleerd dat ik sterk ben en alles aan kan, als ik maar wil.
woensdag 26 mei 2010 om 19:25
[quote]nummerzoveel schreef op 26 mei 2010 @ 19:23:
Ik ben op mijn 15e uit huis gegaan wegens mishandeling. Ik denk niet dat mijn situatie wat ernst betreft vergelijkbaar is met de jouwe, maar toch.
Het heeft mijn leven wel degelijk positief beïnvloed. Het heeft mij een drive gegeven om er zelf iets moois van te maken en die drive had ik anders waarschijnlijk niet (zo sterk) gehad. Ik heb er door geleerd dat ik sterk ben en alles aan kan, als ik maar wil.[/quote]
Heel mooi en sterk
Ik ben op mijn 15e uit huis gegaan wegens mishandeling. Ik denk niet dat mijn situatie wat ernst betreft vergelijkbaar is met de jouwe, maar toch.
Het heeft mijn leven wel degelijk positief beïnvloed. Het heeft mij een drive gegeven om er zelf iets moois van te maken en die drive had ik anders waarschijnlijk niet (zo sterk) gehad. Ik heb er door geleerd dat ik sterk ben en alles aan kan, als ik maar wil.[/quote]
Heel mooi en sterk
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 26 mei 2010 om 19:26
Ja, ik kan er over meepraten en ja, het tekent je. Op alle manieren heeft het invloed tot in elke cel van je lichaam.
Belangrijk is te beseffen dat je op geen enkele wijze verantwoordelijk bent voor wat er met je gebeurt is. Je was een slachtoffer en dat had je niet verdiend. Het is niet zo dat jij geen respect verdiende, het is je helaas alleen niet gegeven. Je bent nu volwassen en bent vanaf dit punt wel volledig verantwoordelijk voor je leven en je geluk. Therapie zal tijd nodig hebben, maar alleen werken als je dat beseft.
Maar ja. absoluut, je kan mensen weer vertrouwen. Het leven kan weer mooi worden en je kunt er sterker uitkomen. Maar het is niet makkelijk. Zoek veel steun en vermijd leun.
Belangrijk is te beseffen dat je op geen enkele wijze verantwoordelijk bent voor wat er met je gebeurt is. Je was een slachtoffer en dat had je niet verdiend. Het is niet zo dat jij geen respect verdiende, het is je helaas alleen niet gegeven. Je bent nu volwassen en bent vanaf dit punt wel volledig verantwoordelijk voor je leven en je geluk. Therapie zal tijd nodig hebben, maar alleen werken als je dat beseft.
Maar ja. absoluut, je kan mensen weer vertrouwen. Het leven kan weer mooi worden en je kunt er sterker uitkomen. Maar het is niet makkelijk. Zoek veel steun en vermijd leun.
woensdag 26 mei 2010 om 19:27
meds: dat laatste ben ik het niet mee eens. Je hebt er pas hulp bij nodig als het je belemmert of in de weg zit. Er zijn ook voldoende mensen die zonder hulp een manier hebben gevonden om ermee te leven.
TO: Ik ben niet lichamelijik of sexueel mishandeld thuis, heb wel een jeugd gehad met een alcoholist als vader en een moeder die er meer niet dan wel was. Veel zorgen voor dus in plaats van voor gezorgd worden. Ik merk dat dat me nu nog beinvloed omdat ik mezelf te veel wegcijfer voor mensen en vooral erg bezig ben met of het met iedereen in mijn omgeving goed gaat. De up side: ik ben er ook erg sterk van geworden, laat me door praktisch niets uit het veld slaan en pak veel zelfstandig aan. Jouw situatie is natuurlijk heel anders, maar ik kan me voorstellen dat het ook op jou op meerdere manieren invloed heeft?
TO: Ik ben niet lichamelijik of sexueel mishandeld thuis, heb wel een jeugd gehad met een alcoholist als vader en een moeder die er meer niet dan wel was. Veel zorgen voor dus in plaats van voor gezorgd worden. Ik merk dat dat me nu nog beinvloed omdat ik mezelf te veel wegcijfer voor mensen en vooral erg bezig ben met of het met iedereen in mijn omgeving goed gaat. De up side: ik ben er ook erg sterk van geworden, laat me door praktisch niets uit het veld slaan en pak veel zelfstandig aan. Jouw situatie is natuurlijk heel anders, maar ik kan me voorstellen dat het ook op jou op meerdere manieren invloed heeft?
Dat zeg ik....
woensdag 26 mei 2010 om 19:29
Ga niet in details treden omdat ze er niet doen. Letterlijk en figuurlijk getekend door mijn jeugd. Het heeft behoorlijk wat hobbels op mijn weg geworpen. Maar alle hobbels genomen.
Gezegend met hele lieve en dierbare en betrouwbare vrienden die me hebben laten zien dat niet alle mensen slecht zijn.
En zoals nummerzoveel zegt, had ik het niet meegemaakt had ik nu waarschijnlijk niet zo stevig in mijn eigen schoenen gestaan en trots geweest op mijn eigen leven.
Vergeten nooit, vergeven bij vlagen wel soms ook niet maar dan geef ik mezelf even de ruimte om te rouwen en dan weer verder.
Ik heb nu (ben 38) gelukkig en tevreden met mezelf, het verleden en ben benieuwd naar de toekomst
Gezegend met hele lieve en dierbare en betrouwbare vrienden die me hebben laten zien dat niet alle mensen slecht zijn.
En zoals nummerzoveel zegt, had ik het niet meegemaakt had ik nu waarschijnlijk niet zo stevig in mijn eigen schoenen gestaan en trots geweest op mijn eigen leven.
Vergeten nooit, vergeven bij vlagen wel soms ook niet maar dan geef ik mezelf even de ruimte om te rouwen en dan weer verder.
Ik heb nu (ben 38) gelukkig en tevreden met mezelf, het verleden en ben benieuwd naar de toekomst
Heb ik dat?!
woensdag 26 mei 2010 om 19:33
Het heeft mijn leven wel degelijk positief beïnvloed. Het heeft mij een drive gegeven om er zelf iets moois van te maken en die drive had ik anders waarschijnlijk niet (zo sterk) gehad. Ik heb er door geleerd dat ik sterk ben en alles aan kan, als ik maar wil.[/quote]
zouden zo mijn woorden kunnen zijn. Mooi gezegd!
zouden zo mijn woorden kunnen zijn. Mooi gezegd!
woensdag 26 mei 2010 om 19:40
quote:websje schreef op 26 mei 2010 @ 19:27:
meds: dat laatste ben ik het niet mee eens. Je hebt er pas hulp bij nodig als het je belemmerd of in de weg zit.
Ja dat ben ik met je eens
Er zijn ook voldoende mensen die zonder hulp een manier hebben gevonden om ermee te leven.
Hm die zie ik helaas minder frequent zeker als de ervaringen zo heftig zijn.
TO: Ik ben niet lichamelijik of sexueel mishandeld thuis, heb wel een jeugd gehad met een alcoholist als vader en een moeder die er meer niet dan wel was. Veel zorgen voor dus in plaats van voor gezorgd worden. Ik merk dat dat me nu nog beinvloed omdat ik mezelf te veel wegcijfer voor mensen en vooral erg bezig ben met of het met iedereen in mijn omgeving goed gaat. De up side: ik ben er ook erg sterk van geworden, laat me door praktisch niets uit het veld slaan en pak veel zelfstandig aan. Jouw situatie is natuurlijk heel anders, maar ik kan me voorstellen dat het ook op jou op meerdere manieren invloed heeft?
meds: dat laatste ben ik het niet mee eens. Je hebt er pas hulp bij nodig als het je belemmerd of in de weg zit.
Ja dat ben ik met je eens
Er zijn ook voldoende mensen die zonder hulp een manier hebben gevonden om ermee te leven.
Hm die zie ik helaas minder frequent zeker als de ervaringen zo heftig zijn.
TO: Ik ben niet lichamelijik of sexueel mishandeld thuis, heb wel een jeugd gehad met een alcoholist als vader en een moeder die er meer niet dan wel was. Veel zorgen voor dus in plaats van voor gezorgd worden. Ik merk dat dat me nu nog beinvloed omdat ik mezelf te veel wegcijfer voor mensen en vooral erg bezig ben met of het met iedereen in mijn omgeving goed gaat. De up side: ik ben er ook erg sterk van geworden, laat me door praktisch niets uit het veld slaan en pak veel zelfstandig aan. Jouw situatie is natuurlijk heel anders, maar ik kan me voorstellen dat het ook op jou op meerdere manieren invloed heeft?
woensdag 26 mei 2010 om 19:45
Mooi om te lezen dat er toch ook nog - voor zover dat kan - mensen sterker uit de strijd komen! Ik was nog een klein meisje van 4 en ja, ik zit nog steeds met een schuldgevoel en dat gaat niet zomaar verdwijnen. Sinds vorig jaar ben ik depressief, maar vorig jaar was ook een tijd vol veranderingen. Zo heb ik mijn vriend leren kennen waarmee ik nu bijna een jaar samen ben. Ik ben gestopt met mijn opleiding, heb me op de therapie gestort.
En ja, ook eind vorig jaar (weer) verhuisd. Nu weer langzaam aan gaan werken, weer een heel leven oppakken. Mijn stiefvader heeft tbs gekregen maar is eerder dan gepland vrij gekomen...vraag me niet waarom want ik snap er niks van ik ga iig niet meer alleen de straat op, want als ie me tegenkomt ben ik **** (sorry, kan het even niet opschrijven)
En ja, ook eind vorig jaar (weer) verhuisd. Nu weer langzaam aan gaan werken, weer een heel leven oppakken. Mijn stiefvader heeft tbs gekregen maar is eerder dan gepland vrij gekomen...vraag me niet waarom want ik snap er niks van ik ga iig niet meer alleen de straat op, want als ie me tegenkomt ben ik **** (sorry, kan het even niet opschrijven)
woensdag 26 mei 2010 om 19:45
Ben mijn hele leven psychisch en lichamelijk mishandeld, en ook ik ben getekend. Ik merk alleen dat sinds ik uit huis ben gevlucht (nu een half jaar geleden) meer moeite heb met de kleine dingetjes (bang om alleen te zijn, geluidjes (eigenlijk bang voor alles), weinig vertrouwen) me meer moeite kosten dan het omgaan met de herrineringen van vroeger (die duuw ik stiekem gewoon een beetje weg om er niet overna te hoeven denken)
Toch, denk ik dat het ligt aan hoe je kijkt. Als je er zelf voor wilt vechten om je ouders te bewijzen dat je het wel red(mijn geval), dan zul je er een hele hoop kracht uit putten. Toch loop ik in mijn huidige relatie (woon nu tijdelijk bij mijn vriend in huis) wel tegen een hele hoop problemen aan, gelukkig kan hij hier goed mee omgaan, maar voor hem is het helaas ook niet altijd makkelijk.
Toch, denk ik dat het ligt aan hoe je kijkt. Als je er zelf voor wilt vechten om je ouders te bewijzen dat je het wel red(mijn geval), dan zul je er een hele hoop kracht uit putten. Toch loop ik in mijn huidige relatie (woon nu tijdelijk bij mijn vriend in huis) wel tegen een hele hoop problemen aan, gelukkig kan hij hier goed mee omgaan, maar voor hem is het helaas ook niet altijd makkelijk.
woensdag 26 mei 2010 om 19:52
Waar voel ik me schuldig over? Over alles. Over het feit dat ik geboren ben, want ik was 'niet gewenst'. Tja pa & ma, ook in 1984 waren er pilletjes en condooms...
Voel me schuldig omdat mn moeder alleen mij moest hebben, en niet mijn andere zusjes. Daar ging ze zo liefdevol mee om, en mij liet ze alle hoeken van de kamer zien.
Voel me schuldig nav het seksueel misbruik, IK was degene die aan mijn stiefvader vroeg: "papa, je zoent mama altijd op de mond, waarom mij niet"? Tja, de rest van het verhaal was dat ie na die vraag wel wat meer deed dan alleen een zoentje op de mond
Voel me schuldig omdat mn moeder alleen mij moest hebben, en niet mijn andere zusjes. Daar ging ze zo liefdevol mee om, en mij liet ze alle hoeken van de kamer zien.
Voel me schuldig nav het seksueel misbruik, IK was degene die aan mijn stiefvader vroeg: "papa, je zoent mama altijd op de mond, waarom mij niet"? Tja, de rest van het verhaal was dat ie na die vraag wel wat meer deed dan alleen een zoentje op de mond
woensdag 26 mei 2010 om 19:57
Lieve meid,
Ik denk dat je dan toch echt hulp moet gaan zoeken. Dit is niet iets waar jij ooit een aandeel in hebt gehad, waarin je ooit een aantoonbare schuld hebt gehad. Jij was/bent slachtoffer in deze situatie, niet je ouders of je zusjes. Het was niet jou fout.
Ik wet dat het vanuit mijn positie heel makkelijk is om dit te vertellen, en dat je gevoel je heel iets anders verteld. Heb je het hierover wel eens met je zusjes gehad, of niet? Misschien ben je in deze situatie toch niet de enige, ookal lijkt het misschien wel zo.
Ik denk dat je dan toch echt hulp moet gaan zoeken. Dit is niet iets waar jij ooit een aandeel in hebt gehad, waarin je ooit een aantoonbare schuld hebt gehad. Jij was/bent slachtoffer in deze situatie, niet je ouders of je zusjes. Het was niet jou fout.
Ik wet dat het vanuit mijn positie heel makkelijk is om dit te vertellen, en dat je gevoel je heel iets anders verteld. Heb je het hierover wel eens met je zusjes gehad, of niet? Misschien ben je in deze situatie toch niet de enige, ookal lijkt het misschien wel zo.
woensdag 26 mei 2010 om 20:01
Oh, maar ik heb ook hulp Tinks.
Zit op dit moment aan de anti-depressiva, loop bij een psychiater en een psycholoog. Geloof dat ik al met al ruim 10 jaar in therapie zit, al lijkt het gevoelsmatig veel en veel langer. En het is ook niet zo dat ik niet weet dat het niet mijn schuld is(dat komt er lekker uit zeg)maar het is veel meer het gevoel.
Gevoel en verstand spreken elkaar hierin dus flink tegen en dat zaait verwarring. Mijn moeder was gisteren jarig en dat zal er veel mee te maken hebben. Dat je je dan toch weer beseft dat je best wel een moeder mist, helemaal als je met je vriend verloofd bent en trouwplannen hebt.
Zit op dit moment aan de anti-depressiva, loop bij een psychiater en een psycholoog. Geloof dat ik al met al ruim 10 jaar in therapie zit, al lijkt het gevoelsmatig veel en veel langer. En het is ook niet zo dat ik niet weet dat het niet mijn schuld is(dat komt er lekker uit zeg)maar het is veel meer het gevoel.
Gevoel en verstand spreken elkaar hierin dus flink tegen en dat zaait verwarring. Mijn moeder was gisteren jarig en dat zal er veel mee te maken hebben. Dat je je dan toch weer beseft dat je best wel een moeder mist, helemaal als je met je vriend verloofd bent en trouwplannen hebt.
woensdag 26 mei 2010 om 20:05
quote:klein_visje schreef op 26 mei 2010 @ 20:01:
Gevoel en verstand spreken elkaar hierin dus flink tegen en dat zaait verwarring. Mijn moeder was gisteren jarig en dat zal er veel mee te maken hebben. Dat je je dan toch weer beseft dat je best wel een moeder mist, helemaal als je met je vriend verloofd bent en trouwplannen hebt.Dat gevoel ken ik heel goed, maar het is iets waartegen je toch zult moeten vechten. Het is compleet klote dat je je moeder mist, maar het is beter om geen contact te hebben. Want het gemis doet pijn, maar het contact waarschijnlijk nog veel meer. Heb je wel vriendinnen of mensen waarmee je het erover kunt hebben?
Gevoel en verstand spreken elkaar hierin dus flink tegen en dat zaait verwarring. Mijn moeder was gisteren jarig en dat zal er veel mee te maken hebben. Dat je je dan toch weer beseft dat je best wel een moeder mist, helemaal als je met je vriend verloofd bent en trouwplannen hebt.Dat gevoel ken ik heel goed, maar het is iets waartegen je toch zult moeten vechten. Het is compleet klote dat je je moeder mist, maar het is beter om geen contact te hebben. Want het gemis doet pijn, maar het contact waarschijnlijk nog veel meer. Heb je wel vriendinnen of mensen waarmee je het erover kunt hebben?
donderdag 27 mei 2010 om 16:02
quote:klein_visje schreef op 26 mei 2010 @ 19:52:
Waar voel ik me schuldig over? Over alles. Over het feit dat ik geboren ben, want ik was 'niet gewenst'. Tja pa & ma, ook in 1984 waren er pilletjes en condooms...
Voel me schuldig omdat mn moeder alleen mij moest hebben, en niet mijn andere zusjes. Daar ging ze zo liefdevol mee om, en mij liet ze alle hoeken van de kamer zien.
Voel me schuldig nav het seksueel misbruik, IK was degene die aan mijn stiefvader vroeg: "papa, je zoent mama altijd op de mond, waarom mij niet"? Tja, de rest van het verhaal was dat ie na die vraag wel wat meer deed dan alleen een zoentje op de mond Tja lieve schat, je hebt er eigenlijk zelf om gevraagd he? Teringlijers!
Waar voel ik me schuldig over? Over alles. Over het feit dat ik geboren ben, want ik was 'niet gewenst'. Tja pa & ma, ook in 1984 waren er pilletjes en condooms...
Voel me schuldig omdat mn moeder alleen mij moest hebben, en niet mijn andere zusjes. Daar ging ze zo liefdevol mee om, en mij liet ze alle hoeken van de kamer zien.
Voel me schuldig nav het seksueel misbruik, IK was degene die aan mijn stiefvader vroeg: "papa, je zoent mama altijd op de mond, waarom mij niet"? Tja, de rest van het verhaal was dat ie na die vraag wel wat meer deed dan alleen een zoentje op de mond Tja lieve schat, je hebt er eigenlijk zelf om gevraagd he? Teringlijers!
Je weet toch!
donderdag 27 mei 2010 om 16:05
Buiten het feit dat dat inderdaad kut is, is het ook nog geheel onterecht. En met je verstand weet je dat, maar het gevoel zegt natuurlijk weer iets heel andes.
@Meds: Ik ben inderdaad hard aan het werk met mezelf. Ben in therapie, werk nu weer 3 halve dagen, heb een vriend en woon sinds eind vorig jaar op mezelf.
Nee, kan niet zeggen dat het slecht met me gaat. Gisteren wel ff, maar dat heeft veel te maken met mijn moeders verjaardag. Roept dingen op, zorgt ff voor een rotgevoel. Maar life goes on and so do i.
@Meds: Ik ben inderdaad hard aan het werk met mezelf. Ben in therapie, werk nu weer 3 halve dagen, heb een vriend en woon sinds eind vorig jaar op mezelf.
Nee, kan niet zeggen dat het slecht met me gaat. Gisteren wel ff, maar dat heeft veel te maken met mijn moeders verjaardag. Roept dingen op, zorgt ff voor een rotgevoel. Maar life goes on and so do i.
