Psyche
alle pijlers
altijd vriendelijk: alsof dat wat oplevert....
dinsdag 11 maart 2008 om 21:31
Hoi allemaal,
Wie herkent dit in zichzelf: je bent bij de kapper en de kapper wil net je haar gaan verven . Op dat moment gaat de telefoon van jouw kapper : " Ik moet even de telefoon opnemen hoor, vind je zeker niet erg?" Nee hoor, denk je, die 5 minuten, dat gaat wel, maar ja na 15 minuten komt ze terug en dan pas gaat je kappersbehandeling verder en jij komt de laat op op je volgende afspraak. Balen.....
Of: je bent op een open dag als bezoeker en een medewerker neem daart wil foto's maken van een collega die dicht bij jou staat. Alleen... je staat er zelf meer op en later denk je dat het niet om de collega ging maar om jou zodat jij met je hoofd op marketingmateriaal komt...Balen...
Of: een collega van jou heeft een kindje gekregen en je belt vriendelijk op met de vraag hoe het gaat. Je vraagt naar de naam en hoort een geen gangbare naam en vraagt of zij het nog een keer wilt herhalen. Dan doet ze en zegt meteen: " Ja, dat is te moeilijk voor jou hoor, lachend" . Niet leuk, maar zeg je dat tegen een net bevallen vrouw. Zij zit waarschijnlijk nog herstellende en kan dit wel heel naar opvatten. Want ja, zo is het waarschijnlijk niet bedoelt maar het voelt wel ROT. Reageer je dan?
Of: je bent
Herken je dit en zo ja, hoe ga je hier mee om. Mijn uitstraling is vriendelijk,(denk ik), te aardig haast. En dat vind ik echt heel naarw worden.En alles waar " te" voor staat, is niet goed, toch?! Ik ben liever dominter, maar dat ben ik alleen niet!
Ik heb vaak het idee dat mensen daar misbruik van maken, omdat ik snel iets goed vind, hoe kom ik daar van af...
Leerpuntje en ik hoop op nuttige tips
Wie herkent dit in zichzelf: je bent bij de kapper en de kapper wil net je haar gaan verven . Op dat moment gaat de telefoon van jouw kapper : " Ik moet even de telefoon opnemen hoor, vind je zeker niet erg?" Nee hoor, denk je, die 5 minuten, dat gaat wel, maar ja na 15 minuten komt ze terug en dan pas gaat je kappersbehandeling verder en jij komt de laat op op je volgende afspraak. Balen.....
Of: je bent op een open dag als bezoeker en een medewerker neem daart wil foto's maken van een collega die dicht bij jou staat. Alleen... je staat er zelf meer op en later denk je dat het niet om de collega ging maar om jou zodat jij met je hoofd op marketingmateriaal komt...Balen...
Of: een collega van jou heeft een kindje gekregen en je belt vriendelijk op met de vraag hoe het gaat. Je vraagt naar de naam en hoort een geen gangbare naam en vraagt of zij het nog een keer wilt herhalen. Dan doet ze en zegt meteen: " Ja, dat is te moeilijk voor jou hoor, lachend" . Niet leuk, maar zeg je dat tegen een net bevallen vrouw. Zij zit waarschijnlijk nog herstellende en kan dit wel heel naar opvatten. Want ja, zo is het waarschijnlijk niet bedoelt maar het voelt wel ROT. Reageer je dan?
Of: je bent
Herken je dit en zo ja, hoe ga je hier mee om. Mijn uitstraling is vriendelijk,(denk ik), te aardig haast. En dat vind ik echt heel naarw worden.En alles waar " te" voor staat, is niet goed, toch?! Ik ben liever dominter, maar dat ben ik alleen niet!
Ik heb vaak het idee dat mensen daar misbruik van maken, omdat ik snel iets goed vind, hoe kom ik daar van af...
Leerpuntje en ik hoop op nuttige tips
woensdag 19 maart 2008 om 19:20
Daarom stata er ook dat ik het heel normaal vind om het zo te doen, wat voor jou normaal is weet ik niet.
Ik weet wel dat als sommige mensen jou echt niet interesseren dat je dat uitstraalt. En dat ervaren de meeste mensen niet als een prettige uitstraling.
Het is aan jou om daar iets aan te doen of niet. Het lijkt mij niet leuk om gezien te worden als afstandelijk / arrogant.
Ik weet wel dat als sommige mensen jou echt niet interesseren dat je dat uitstraalt. En dat ervaren de meeste mensen niet als een prettige uitstraling.
Het is aan jou om daar iets aan te doen of niet. Het lijkt mij niet leuk om gezien te worden als afstandelijk / arrogant.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
donderdag 20 maart 2008 om 09:55
Ik herken enigszins wat je zegt Alinevere van mijzelf vroeger. Maar misschien heb ik het mis. Ik was heel verlegen, erg serieus, sociaal gezien geen wonder, voelde me snel opgelaten bij mensen die "anders" waren dan ik. Wist bij god niet wat ik moest zeggen en daar gingen mijn hersenen direct van op slot 
.
Er zijn een paar dingen veranderd waardoor ik er nu al jaren heel anders in sta. Ik vind nu iedereen interessant. Ik ontdekte dat het vooral de confrontatie met mijn eigen onvermogen was waardoor ik al gauw dacht dat ik geen klik zou hebben met iemand. Dat lag niet aan die ander maar aan mij. Het is makkelijker om de "schuld" bij de ander te leggen. Zo kun je jezelf ontlopen. Maar daardoor mis je iets heel belangrijks, nl verbondenheid met mensen in het algemeen. De wereld wordt een stuk leuker wanneer je het zo ervaart, iig da's mijn ervaring.
Het is een stukje nederigheid wat geleerd kan worden. Wie ben ik om te denken dat die ander niet interessant is? Wie zegt dat ik niets kan leren van dat mens? Dat ik geen plezier kan hebben met diegene? Ik was niet arrogant maar ik begrijp wel dat sommige mensen dat dachten. Ik was juist ontzettend onzeker. In essentie kwam het erop neer dat ik voelde dat ik niets te melden had wat leuk zou zijn voor die ander omdat ik niet goed was in begrijpen wat die ander boeide.
Ik denk dat je een stuk openheid, onbevangenheid in jezelf kunt stimuleren door eerlijk te kijken naar jezelf en je gedrag hierin, het waarom ervan. Dat je mensen niet langer in hokjes stopt maar ieder mens wat je ontmoet veel meer als een individu beschouwt waar je geen oordeel over mag/moet hebben, zeker niet als je niet de moeite hebt gedaan om diegene eerst te leren kennen.
Ik ben de gemeenschappelijkheid van mensen gaan zien. De verschillen zijn er maar we lijken allemaal best wel veel op elkaar . Sindsdien kan ik zelfs gesprekken over koetjes en kalfjes uitstekend waarderen, waar ik vroeger een pokkehekel aan had. Het is leuk om contact van mens tot mens te maken en dat hoeft niet altijd van hoogwaardig intellectueel bevredigend niveau te zijn om toch heel fijn en waardevol te voelen. Het is fijn om de wereld, je tijd, aandacht en plezier te delen met andere mensen.
.Er zijn een paar dingen veranderd waardoor ik er nu al jaren heel anders in sta. Ik vind nu iedereen interessant. Ik ontdekte dat het vooral de confrontatie met mijn eigen onvermogen was waardoor ik al gauw dacht dat ik geen klik zou hebben met iemand. Dat lag niet aan die ander maar aan mij. Het is makkelijker om de "schuld" bij de ander te leggen. Zo kun je jezelf ontlopen. Maar daardoor mis je iets heel belangrijks, nl verbondenheid met mensen in het algemeen. De wereld wordt een stuk leuker wanneer je het zo ervaart, iig da's mijn ervaring.
Het is een stukje nederigheid wat geleerd kan worden. Wie ben ik om te denken dat die ander niet interessant is? Wie zegt dat ik niets kan leren van dat mens? Dat ik geen plezier kan hebben met diegene? Ik was niet arrogant maar ik begrijp wel dat sommige mensen dat dachten. Ik was juist ontzettend onzeker. In essentie kwam het erop neer dat ik voelde dat ik niets te melden had wat leuk zou zijn voor die ander omdat ik niet goed was in begrijpen wat die ander boeide.
Ik denk dat je een stuk openheid, onbevangenheid in jezelf kunt stimuleren door eerlijk te kijken naar jezelf en je gedrag hierin, het waarom ervan. Dat je mensen niet langer in hokjes stopt maar ieder mens wat je ontmoet veel meer als een individu beschouwt waar je geen oordeel over mag/moet hebben, zeker niet als je niet de moeite hebt gedaan om diegene eerst te leren kennen.
Ik ben de gemeenschappelijkheid van mensen gaan zien. De verschillen zijn er maar we lijken allemaal best wel veel op elkaar
. Sindsdien kan ik zelfs gesprekken over koetjes en kalfjes uitstekend waarderen, waar ik vroeger een pokkehekel aan had. Het is leuk om contact van mens tot mens te maken en dat hoeft niet altijd van hoogwaardig intellectueel bevredigend niveau te zijn om toch heel fijn en waardevol te voelen. Het is fijn om de wereld, je tijd, aandacht en plezier te delen met andere mensen.
donderdag 20 maart 2008 om 11:13
[quote]:
Alinevere ; hoe doe ik ? Wat schrikt jou af ?[/quote
Nou, hoe je, je voordoet bij een stel mensen die denigrerend doen over campings enzo... dat je dan zegt dat je de hele dag storys leest... maar okay, je bent niet ECHT zo en dat vind ik interessant. Het idee dat ik kan proberen om achter de FACADE van mensen te kijken! Jij trekt een andere FACADE op en volgens mij krijg je dan niet ECHT contact met iemand.
Alinevere ; hoe doe ik ? Wat schrikt jou af ?[/quote
Nou, hoe je, je voordoet bij een stel mensen die denigrerend doen over campings enzo... dat je dan zegt dat je de hele dag storys leest... maar okay, je bent niet ECHT zo en dat vind ik interessant. Het idee dat ik kan proberen om achter de FACADE van mensen te kijken! Jij trekt een andere FACADE op en volgens mij krijg je dan niet ECHT contact met iemand.
donderdag 20 maart 2008 om 11:27
Felicitaatje, als ik iedereen van mijzelf interessant zou moeten vinden dan vind ik dat een enorme druk op mijzelf leggen. Er zijn zo veel mensen!
Ik heb de laatste jaren geaccepteerd dat het niet met iedereen hoeft te klikken. Met de een klikt het ontzettend goed en met de ander heb ik echt gevoelsmatig helemaal niks. Nou en? Prima toch. Als je elkaar maar niet tot last bent. Leven en laten leven.....
En met sommige mensen wil ik gewoon niks te maken hebben omdat ik ze niet vertrouw.
Mensen die blijken te roddelen op het werk of in de buurt.... Dan BEN ik maar afstandelijk of arrogant voor hen. Ik hoef toch niet met IEDEREEN vriendjes te worden? Ik weet dat ik niet afstandelijk en arrogant BEN en dat weten mijn vrienden ook en daar gaat het om!
Ik heb de laatste jaren geaccepteerd dat het niet met iedereen hoeft te klikken. Met de een klikt het ontzettend goed en met de ander heb ik echt gevoelsmatig helemaal niks. Nou en? Prima toch. Als je elkaar maar niet tot last bent. Leven en laten leven.....
En met sommige mensen wil ik gewoon niks te maken hebben omdat ik ze niet vertrouw.
Mensen die blijken te roddelen op het werk of in de buurt.... Dan BEN ik maar afstandelijk of arrogant voor hen. Ik hoef toch niet met IEDEREEN vriendjes te worden? Ik weet dat ik niet afstandelijk en arrogant BEN en dat weten mijn vrienden ook en daar gaat het om!
donderdag 20 maart 2008 om 11:29
Ik denk eerder dat je op die manier mensen kunt confronteren met het feit dat ze bij voorbaat al iemand veroordelen en dus zelf al geen echt contact (kunnen) leggen. Het moment dat je conclusies trekt, hou je op met aandachtig kijken en blijf je makkelijk bij je standpunt. En dan kijk je al snel over alles heen wat je blik, je visie zou kunnen veranderen.
donderdag 20 maart 2008 om 11:43
Van mij moet je niks hoor
. Ik merk alleen aan je posts dat je moeite hebt met vertrouwen en je wat defensief opstelt. Ik veroordeel dat niet, het valt me gewoon op. En het is in feite niet nodig, je kunt zowel kritisch en helder zijn als ook open en welwillend. Wanneer je op je instincten durft te vertrouwen met mensen en weet waar je grenzen liggen en die goed in de gaten houdt, heb je eigenlijk bijzonder weinig te vrezen van de wereld. En dat is een heel prettig gevoel, vandaar mijn eerdere reactie.Ik hoef zelf ook niet vriendjes te zijn met iedereen en met de een heb ik ook meer dan met de ander, en toch merk ik dat hoe ruimer ik dat alles ga ervaren, hoe minder ik nog "niets" heb met iemand. Er is bijna altijd wel iets te vinden in mensen wat ik sympathiek kan vinden of waarderen. En dat moet niet, het is in feite geheel onnodig, het is niet alsof de wereld angstvallig wacht op mijn goedkeuring
. Maar het kleurt mijn blik op een bepaalde manier, ik ervaar rijkdom, inzicht, vriendelijkheid enz in veel mensen en in mijn contacten met hen.
donderdag 20 maart 2008 om 16:17
Akine, dat hoofdlettergebruik staat zo schreeuwerig ![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
Het grappige is, ik hoef ook niet persé met iedereen vriendjes te worden en toch ben ik het meestal wel. Misschien omdat ik én niet zo nodig hoef (dus niks geforceeerd doe) én omdat ik wel oprechte interesse in de mensheid in het algemeen heb
(en dus echt ben in m'n gedrag). En ik praat gewoon makkelijk met iedereen. Zet mij in een kamer met vreemden en binnen de kortste keren zit ik gezellig te kletsen. Soms over compleet niks, soms gaat het met vreemden opeens heel erg diep.
Het grappige is, ik hoef ook niet persé met iedereen vriendjes te worden en toch ben ik het meestal wel. Misschien omdat ik én niet zo nodig hoef (dus niks geforceeerd doe) én omdat ik wel oprechte interesse in de mensheid in het algemeen heb
(en dus echt ben in m'n gedrag). En ik praat gewoon makkelijk met iedereen. Zet mij in een kamer met vreemden en binnen de kortste keren zit ik gezellig te kletsen. Soms over compleet niks, soms gaat het met vreemden opeens heel erg diep.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
donderdag 20 maart 2008 om 21:46
Inderdaad! Ik kan me ook nooit voorstellen op het werk als collega's niet gedag zeggen tegen de schoonmaker of zitten te zeiken op de IT-dienst, of welke andere dienst dan ook. Gewoon omdat ik het zelf prettig vind, maar ook omdat het het leven gemakkelijker maakt. Zo heb ik dus ook een collega die bij de TD geen voorang heeft. Omdat ze altijd zit te zeiken en te vitten op ze.
Meestal denk ik dan: Die heeft zeker zelf nog nooit in een hulp of service verlenende dienst gewerkt. Ook bedank ik mensen meestal nadrukkelijk als je goed werk voor me hebben geleverd of als ze snel iets voor me hebben geregeld. Dan wi lik wel dat ze weten dat ik het waardeer.
Tja, je schiet er jezelf mee in de voet. Ook wordt ik er zelf vrolijker van als ik een leuk praatje heb gemaakt. Op zich inderdaad hoef je het niet met iedereen te vinden. Maar er zijn maar verdomd weinig mensen die ik niet in mijn buurt kan velen, eignelijk kan ik er zo 1, 2, 3 niet 1 bedenken. Wel kijk bij sommige mensen uit wat ik ze wel of niet vertel, want er zijn er bij die nogal van de roddel en de kletsklets zijn.
donderdag 20 maart 2008 om 21:51
:
[...]
Van mij moet je niks hoor
Ik hoef zelf ook niet vriendjes te zijn met iedereen en met de een heb ik ook meer dan met de ander, en toch merk ik dat hoe ruimer ik dat alles ga ervaren, hoe minder ik nog "niets" heb met iemand. Er is bijna altijd wel iets te vinden in mensen wat ik sympathiek kan vinden of waarderen. En dat moet niet, het is in feite geheel onnodig, het is niet alsof de wereld angstvallig wacht op mijn goedkeuring
Jij kunt het altijd zo mooi zeggen Feliciaatje! Vooral die laatste zin.
ikzelf vind het ook leuk om praatjes te maken met heel verschillende mensen. Het grappige is, is dat mensen soms als ze me kennen op grond van mijn politieke voorkeuren of levenswijze (ik ben best een beetje een geitewollesok/neohippie zeg maar) denken dat ik heel erg star ben, maar dan zijn ze verbaasd dat ik dat niet ben. Ik porbeer iedereen altijd zo open mogelijk te benaderen. Dat lukt natuurlijk ook niet altijd, maar het levert me wel heel veel op.
donderdag 20 maart 2008 om 22:09
Ik begin meestal zelf met u maar als ik merk dat de ander met je of jij begint dan stap ik daartoe ook over. Ben daar vrij makkelijk in. Kijk liever naar hoe ik in zijn totaliteit behandel word dan dat het van het woordje u af moet hangen.
Ik zie het zelf ook helemaal niet als: deze persoon zegt je en jij, dan zullen ze wel minder respect voor me hebben of me voor minder vol aanzien. Het kan namelijk net zo goed zijn dat ze u afstandelijk vinden en je en jij wat persoonlijker.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 20 maart 2008 om 22:14
Ieder heeft zijn eigen manier om de ander te laten weten dat bepaalde opmerkingen minder goed zijn gevallen om wat voor reden dan ook. Bijvoorbeeld omdat je er zelf anders over denkt of omdat het eigenlijk op jezelf slaat maar dat weet die persoon niet.
Stel dat ze een bepaalde plek afkraken waar ik juist graag heen ga, dan zal ik gewoon zeggen, o, ik vind het juist super daar.
In principe een beetje dezelfde manier die jij hanteert, alleen maak jij er een soort showtje van. Waarbij je het risico loopt dat de ander het niet snapt en denkt dat je het serieus meent
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 20 maart 2008 om 22:21
zaterdag 22 maart 2008 om 12:39
felicitaatje, je uitspraak houdt mij erg bezig, dankje wel! Je hebt op een bepaalde manier mijn ogen geopend! Ik glimlach meer naar mensen die ik niet ken en ik krijg er een glimlach voor terug! Het leven wordt er leuker van.:
[...]
Ik hoef zelf ook niet vriendjes te zijn met iedereen en met de een heb ik ook meer dan met de ander, en toch merk ik dat hoe ruimer ik dat alles ga ervaren, hoe minder ik nog "niets" heb met iemand. Er is bijna altijd wel iets te vinden in mensen wat ik sympathiek kan vinden of waarderen. En dat moet niet, het is in feite geheel onnodig, het is niet alsof de wereld angstvallig wacht op mijn goedkeuring
zondag 23 maart 2008 om 00:26
Nee, het komt mij wat denigrerend over, bij het type mens waar ik het over heb, en juist bij hen kan ik er dan niet zo goed tegen, terwijl ik het normaal eigenlijk geen probleem vind. Ik heb door de jaren heen veel mensenkennis opgebouwd en ben ik ook echt een mensen-mens dus ik kan dat redelijk goed inschatten.
Maar goed zoals ik al eerder vertelde maak ik er ook geen punt van. Het is iets dat mij regelmatig opvalt, en dan vraag ik me af waarom dat is, waarom verschillende mensen er verschillende omgangsvormen op na houden. Toevallig had ik gister een oude man in de behandelkamer, vriendelijke man overigens die mij bedankte met juffrouw en ook jij en je zei. Op die leeftijd vinden ze volgens mij alles onder de 50 jong. Maar waarom juffrouw, dat 'jij' kan ik dan nog wel begrijpen. (De toon van de man was ook helemaal niet vervelend). Juffrouw betekent van oudsher toch ongehuwde jongevrouw, waarom zegt hij dat dan? Hij kan toch niet weten of ik wel of niet getrouwd ben, hoe oud ik ben etc.
Ik ben al ruim 10 jaar getrouwd, 2 grote kinderen en ik verf mijn haar omdat ik grijs word, ik bedoel maar, het hele jonge is er bij mij toch echt vanaf hoor.
Volgende keer maar eens vragen.
dinsdag 25 maart 2008 om 13:55
Ik word helemaal verlegen van jullie. Het is fijn om vanuit mijn hart te schrijven en te merken dat anderen me niet een mafkees vinden maar het juist waarderen. Dat heelt een stukje van mij grappig genoeg. Dus dankjulliewel!
En dankjewel voor de paaswensen Aline, het was heel gezellig bij de schoonouders hierzo. Jij ook een leuk pasen gehad?
En dankjewel voor de paaswensen Aline, het was heel gezellig bij de schoonouders hierzo. Jij ook een leuk pasen gehad?
