Psyche
alle pijlers
Ambulante Detox
vrijdag 14 juli 2023 om 12:52
Hoi!
Dit is even pittig voor me, maar zou graag via hier ervaringsverhalen willen horen (als die er zijn). Ik had anoniem kunnen gaan voor deze vraag, maar het zou helpen te erkennen dat dit echt MIJN probleem is, ook hier.
Ik drink al jaren lang veel te veel. Ik werkte in de Horeca, en een drankje (een heleboel) na werk was natuurlijk normaal. Hoe ik opgegroeid ben, ook mijn ouders houden van een drankje, dus als het lekker weer is een wit biertje in de middag, maar ook met de lunch een wit wijntje, tijdens het avond eten wijntje en 's avonds nog een biertje en een wijntje...Het is sowieso al teveel, maar dit was altijd normaal.
Echter ben ik zeer verslavingsgevoelig en drink ik nu teveel. Ook stiekem soms. Ik word niet meer dronken. De arts noemde me een functionele alcoholist. Ik heb in het bos rondom ons huis her en der wel wat flessen liggen, zodat ik tijdens het uitlaten van de hond hier en daar even een slok kan nemen. Het gaat nergens over, en ik schaam me er ook diep voor.
Sinds kort ben ik het traject met verslavingszorg aangegaan. Ik wil dit namelijk niet meer. Mijn ouders (ik woon weer thuis) zijn hier bij betrokken en ook meegegaan naar de afspraken. Maandag ga ik echt met de detox beginnen.
Ik vind dit zo heftig, ik vind dat ik dit zelf zou moeten kunnen, maar dit lukt gewoon niet helaas. Maandag krijg ik de nulmeting, dan wordt alles gemeten en moet ik ook blazen. Daarna komt elke dag 2 keer iemand om alles weer te meten moet ik ook weer blazen. Stiekem verstopt drinken is er dan dus echt niet meer bij. Ik krijg 4 keer per dag diazepam tegen de ontwenningsverschijnselen, extra B1 injecties omdat dat blijkbaar ook mis gaat als je te veel alcohol drinkt. Ik ga zo naar het ziekenhuis om bloed te prikken, en daarna wordt dit nog 2 keer per week gedaan om te checken (en hopelijk is er dan vooruitgang).
Ik ga er van uit dat ik volgende week dus een hele zware week aanga, en hoop en wil echt dat ik het red. Ik mag miet rijden, fietsen of paardrijden met de Diazepam op, dus zal me zeer opgesloten voelen. De artsen zeiden dat ik waarschijnlijk veel ga slapen, en enorm chagrijnig kan gaan zijn....Ik zie er tegen op, als ik dit doorzet, wat ik wil, mag ik mijn leven lang nooit meer drinken, omdat zo'n verlsaving chronisch is, en elke trigger weer aanzet om toch weer teveel te gaan drinken. Poeh, ik vind het heftig, maar ga het doen maandag.
Wie heeft ervaring, of heeft zin me een hart onder de riem te steken af en toe?
Alvast bedankt!
Dit is even pittig voor me, maar zou graag via hier ervaringsverhalen willen horen (als die er zijn). Ik had anoniem kunnen gaan voor deze vraag, maar het zou helpen te erkennen dat dit echt MIJN probleem is, ook hier.
Ik drink al jaren lang veel te veel. Ik werkte in de Horeca, en een drankje (een heleboel) na werk was natuurlijk normaal. Hoe ik opgegroeid ben, ook mijn ouders houden van een drankje, dus als het lekker weer is een wit biertje in de middag, maar ook met de lunch een wit wijntje, tijdens het avond eten wijntje en 's avonds nog een biertje en een wijntje...Het is sowieso al teveel, maar dit was altijd normaal.
Echter ben ik zeer verslavingsgevoelig en drink ik nu teveel. Ook stiekem soms. Ik word niet meer dronken. De arts noemde me een functionele alcoholist. Ik heb in het bos rondom ons huis her en der wel wat flessen liggen, zodat ik tijdens het uitlaten van de hond hier en daar even een slok kan nemen. Het gaat nergens over, en ik schaam me er ook diep voor.
Sinds kort ben ik het traject met verslavingszorg aangegaan. Ik wil dit namelijk niet meer. Mijn ouders (ik woon weer thuis) zijn hier bij betrokken en ook meegegaan naar de afspraken. Maandag ga ik echt met de detox beginnen.
Ik vind dit zo heftig, ik vind dat ik dit zelf zou moeten kunnen, maar dit lukt gewoon niet helaas. Maandag krijg ik de nulmeting, dan wordt alles gemeten en moet ik ook blazen. Daarna komt elke dag 2 keer iemand om alles weer te meten moet ik ook weer blazen. Stiekem verstopt drinken is er dan dus echt niet meer bij. Ik krijg 4 keer per dag diazepam tegen de ontwenningsverschijnselen, extra B1 injecties omdat dat blijkbaar ook mis gaat als je te veel alcohol drinkt. Ik ga zo naar het ziekenhuis om bloed te prikken, en daarna wordt dit nog 2 keer per week gedaan om te checken (en hopelijk is er dan vooruitgang).
Ik ga er van uit dat ik volgende week dus een hele zware week aanga, en hoop en wil echt dat ik het red. Ik mag miet rijden, fietsen of paardrijden met de Diazepam op, dus zal me zeer opgesloten voelen. De artsen zeiden dat ik waarschijnlijk veel ga slapen, en enorm chagrijnig kan gaan zijn....Ik zie er tegen op, als ik dit doorzet, wat ik wil, mag ik mijn leven lang nooit meer drinken, omdat zo'n verlsaving chronisch is, en elke trigger weer aanzet om toch weer teveel te gaan drinken. Poeh, ik vind het heftig, maar ga het doen maandag.
Wie heeft ervaring, of heeft zin me een hart onder de riem te steken af en toe?
Alvast bedankt!
*bladora* wijzigde dit bericht op 14-07-2023 12:58
0.04% gewijzigd
woensdag 26 juli 2023 om 11:41
Ha Bladora, wat heb je al goede stappen gezet! Ik herken jouw proces een beetje vanuit de ouderkant. Mijn zoon was in januari zover dat hij de stap heeft gezet om af te kicken van drugs en drank. Hij woont ook thuis en we hebben hem hierin begeleid en zitten nog steeds in dit proces. Een heel zwaar en intensief proces.
Naast de lichamelijke afkickverschijnselen kwamen daar ook de stemmingswisselingen en depressieve gevoelens bij. Hij is nu nog steeds in herstel (maar dat blijf je levenslang heb ik inmiddels geleerd). We praten en wandelen heel veel en hij heeft ook steun van zijn vrienden nadat hij hen zijn excuses voor zijn gedrag heeft aangeboden. Daar ben ik ze heel dankbaar voor.
Heb jij ook naast je ouders mensen om je heen die het weten en je kunnen steunen? De eerste tijd zal pittig zijn, maar zoals ik las heb je de eerste week heel goed doorstaan. En die week is ook alweer op de helft, zet hem op!
Wat ons motto is hier thuis: je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen!
Dus ventileer hier ook lekker als het even niet goed voelt of als je een moeilijk moment hebt.
Naast de lichamelijke afkickverschijnselen kwamen daar ook de stemmingswisselingen en depressieve gevoelens bij. Hij is nu nog steeds in herstel (maar dat blijf je levenslang heb ik inmiddels geleerd). We praten en wandelen heel veel en hij heeft ook steun van zijn vrienden nadat hij hen zijn excuses voor zijn gedrag heeft aangeboden. Daar ben ik ze heel dankbaar voor.
Heb jij ook naast je ouders mensen om je heen die het weten en je kunnen steunen? De eerste tijd zal pittig zijn, maar zoals ik las heb je de eerste week heel goed doorstaan. En die week is ook alweer op de helft, zet hem op!
Wat ons motto is hier thuis: je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen!
Dus ventileer hier ook lekker als het even niet goed voelt of als je een moeilijk moment hebt.
zondag 30 juli 2023 om 22:18
Hoi allemaal! Weer even terug van even helemaal niks 
.
Het gaat hartstikke goed! Geen idee waarom ik die alcohol telkens maar nodig had. Ik heb er ook geen trek meer in. Ik slaap veel beter, heb veel meer energie, en zin in dingen. Mijn dag draait niet meer om wanneer ik weer naar de winkel kan, (om drank te kopen) maar om leuke(re) dingen. Paardrijden, met de hond lopen, en gewoon relaxen, zonder een wijntje. Ik drink nu gewoon een lekker kopje thee.
Mijn bloeddruk is gegaan van 151/107 naar 110/61. En dat in amper 2 weken. Mijn leverwaarden worden over 2 maanden weer gemeten, vast ook beter dan!
Kortom, het gaat dus goed, en jullie berichtjes doen me ook goed. Ik weet dat ik nog een lange weg te gaan hebv (moet nog steeds 2/3 keer per week naar de VNN). Maar heb wel het idee dat ik op de goede weg ben!
Ik heb ook geen illusies wat betreft dit alles, maar voor nu gaat het dus gewoon goed, hopelijk kan ik dit in stand houden.
.Het gaat hartstikke goed! Geen idee waarom ik die alcohol telkens maar nodig had. Ik heb er ook geen trek meer in. Ik slaap veel beter, heb veel meer energie, en zin in dingen. Mijn dag draait niet meer om wanneer ik weer naar de winkel kan, (om drank te kopen) maar om leuke(re) dingen. Paardrijden, met de hond lopen, en gewoon relaxen, zonder een wijntje. Ik drink nu gewoon een lekker kopje thee.
Mijn bloeddruk is gegaan van 151/107 naar 110/61. En dat in amper 2 weken. Mijn leverwaarden worden over 2 maanden weer gemeten, vast ook beter dan!
Kortom, het gaat dus goed, en jullie berichtjes doen me ook goed. Ik weet dat ik nog een lange weg te gaan hebv (moet nog steeds 2/3 keer per week naar de VNN). Maar heb wel het idee dat ik op de goede weg ben!
Ik heb ook geen illusies wat betreft dit alles, maar voor nu gaat het dus gewoon goed, hopelijk kan ik dit in stand houden.
zondag 30 juli 2023 om 23:17
Weer een week als niet-drinker erbij 
Wat super fijn voor je dat je zo vroeg in het gestopt zijn al dingen opmerkt die nu fijner zijn en lekkerder voelen. De eerste tastbare winst is binnen!
Geeft het een goed gevoel dat je nog meerdere keren per week de structuur houdt van de VNN?
Succes met je volgende week!
Wat super fijn voor je dat je zo vroeg in het gestopt zijn al dingen opmerkt die nu fijner zijn en lekkerder voelen. De eerste tastbare winst is binnen!
Geeft het een goed gevoel dat je nog meerdere keren per week de structuur houdt van de VNN?
Succes met je volgende week!
dinsdag 1 augustus 2023 om 12:17
Ik heb een werkboek meegekregen waar ik alles in bij houd. Slapen, maar bijvoorbeeld ook wanneer ik 'trek' krijg en wat ik dan doe. Deze neem ik dan weer mee naar mijn therapie sessies om het te bespreken.
Gisteren had ik een behoorlijke tegenvaller, moest bij mijn verpleegkundige komen om Refusal te slikken (moet onder toezicht) blies ik ineens 0.36! ik had in de haast om naar de Ggz te gaan snel even een dopper gevuld, maar daar zat nog jenever in van slechtere tijden... (dat proefte ik dus niet eens). Mocht dus de medicatie niet nemen, en moest 's middags weer terugkomen. Toen bloes ik gelukkig 0 en mocht ik de Refusal wel innemen. Gelukkig ben ik niet ziek geworden.
Gisteren had ik een behoorlijke tegenvaller, moest bij mijn verpleegkundige komen om Refusal te slikken (moet onder toezicht) blies ik ineens 0.36! ik had in de haast om naar de Ggz te gaan snel even een dopper gevuld, maar daar zat nog jenever in van slechtere tijden... (dat proefte ik dus niet eens). Mocht dus de medicatie niet nemen, en moest 's middags weer terugkomen. Toen bloes ik gelukkig 0 en mocht ik de Refusal wel innemen. Gelukkig ben ik niet ziek geworden.
dinsdag 1 augustus 2023 om 14:24
Ik doe echt heel erg mijn best om een scenario te bedenken waarin ik een dopper waar al/nog vloeistof in zit aanvul met water en dan gebruik. Maar dat vergt bochten in mijn brein die ik op geen enkele manier kan nemen. Als je dit topic niet had geopend omdat je steun zoekt in het willen stoppen dan zou ik het gewoon wegklikken en nooit meer terugkomen. Maar ik vind het echt zo stoer van je hoe ver je al gekomen bent dat ik deze gewoon niet wil laten gaan. Steun is geen steun als je niet ook de bs benoemt. Geweldig dat je hulp hebt die je strak in het gareel houdt. Shit dat dit gebeurd is en heel veel succes weer met de volgende stappen.
dinsdag 1 augustus 2023 om 16:25
Nu weet ik niet hoe jenever smaakt maar wat gek dat je het niet geproefd hebt! Kan dat wellicht ook komen doordat smaak/geur wat naar de gallemiezen zijn door gebruik?
Gelukkig blies je smiddags 0 en mocht je je medicatie gewoon nemen. Petje af hoor, ook zeker voor je eerlijkheid en je tegenvallers. Nu was dit natuurlijk gewoon een stom ongelukje en hup weer verder.
You go!
Gelukkig blies je smiddags 0 en mocht je je medicatie gewoon nemen. Petje af hoor, ook zeker voor je eerlijkheid en je tegenvallers. Nu was dit natuurlijk gewoon een stom ongelukje en hup weer verder.
You go!
...
donderdag 3 augustus 2023 om 14:35
Hoi! Bedankt voor de reacties, sorry weer dat ik niet overal op reageer.
Afgelopen week was een pittige week, met veel triggers. en het gesprek met mijn therapeute vandaag heeft alles nog even wat heftiger gemaakt eigenlijk.
Ik had deze week een familie ding waar ik graag mee heen wilde. Bleek dat mijn ouders zonder mijn weten mij neven en nichten al hadden ingelicht over mijn situatie. Dus ik kreeg de hele tijd vragen over hoe het met me ging, en hoe knap ze alles vonden van me. Heel lief en attent, maar had het ze echt liever op een moment dat ik fijn vond zelf verteld.
Ook zijn we 2 keer uit eten geweest, waar iedereen bij het bekijken van de kaart me vroeg of ze dan wel een wijntje konden bestellen? Ik zei doe maar, want iedereen om ons heen drinkt toch al wijn...Als mijn ouders niks hadden gezegd had ik gewoon een spaatje rood besteld, en had niemand ooit wat gezegd, of gedacht
. Ik vond het zo naar.
Ik zit nu in een soort van loyaliteitskwestie met mijn ouders, ik heb van mijn probleem ook hun probleem gemaakt, en daar zitten we beiden mee doordat ik als volwassen vrouw thuis woon. Ze zijn echt de liefste ouders die ik kan wensen.
Mijn therapeute noemt het een invasie op mijn privacy, en buiten proportioneel, omdat ik ook mijn eigen privé moet hebben. Mijn ouders hebben het ook aan al hun vrienden verteld, dus ik voel me overal de alcoholist.
Gisteren ging ik vroeg naar bed, omdat ik wist dat iedereen een drankje op overleden tante wilde doen, ik wilde en kon daar gewoon niet bijzijn (triggers).
Maar toen ik 's ochtends de keuken aantrof met de glaasjes en de halve fles port, wilde ik ook wel een glas op haar drinken en kon mijn alcoholbrein het niet meer aan en heb ik ook maar een glaasje genomen.
Vanochtend ben ik weer naar de VVN geweest, en daar had ik dat dus dit gesprek, eigenlijk zit ik in een toxische omgeving voor mij, maar ik wil niemand tekort doen. Dus ook niet mijn vader door mij probleem zijn borrel onthouden.
Ik ging weer van mijn perfecte bloeddruk naar helemaal fout, door de combi refusal en het glaasje port, gelukkig blies ik wel 0 promillage.
Volgende week komt er een arts bij om te kijken of naast de refusal er ook een medicijn bij mag dat zorgt dat ik geen enkele alcohol meer wil, of 'trek' heb zoals ze dat noemen.
Wat een proces zeg, ik ben er erg verdrietig over. Maar de verslavingszorg is echt fantastisch dus ik ga er met hen uitkomen!
Afgelopen week was een pittige week, met veel triggers. en het gesprek met mijn therapeute vandaag heeft alles nog even wat heftiger gemaakt eigenlijk.
Ik had deze week een familie ding waar ik graag mee heen wilde. Bleek dat mijn ouders zonder mijn weten mij neven en nichten al hadden ingelicht over mijn situatie. Dus ik kreeg de hele tijd vragen over hoe het met me ging, en hoe knap ze alles vonden van me. Heel lief en attent, maar had het ze echt liever op een moment dat ik fijn vond zelf verteld.
Ook zijn we 2 keer uit eten geweest, waar iedereen bij het bekijken van de kaart me vroeg of ze dan wel een wijntje konden bestellen? Ik zei doe maar, want iedereen om ons heen drinkt toch al wijn...Als mijn ouders niks hadden gezegd had ik gewoon een spaatje rood besteld, en had niemand ooit wat gezegd, of gedacht
. Ik vond het zo naar.Ik zit nu in een soort van loyaliteitskwestie met mijn ouders, ik heb van mijn probleem ook hun probleem gemaakt, en daar zitten we beiden mee doordat ik als volwassen vrouw thuis woon. Ze zijn echt de liefste ouders die ik kan wensen.
Mijn therapeute noemt het een invasie op mijn privacy, en buiten proportioneel, omdat ik ook mijn eigen privé moet hebben. Mijn ouders hebben het ook aan al hun vrienden verteld, dus ik voel me overal de alcoholist.
Gisteren ging ik vroeg naar bed, omdat ik wist dat iedereen een drankje op overleden tante wilde doen, ik wilde en kon daar gewoon niet bijzijn (triggers).
Maar toen ik 's ochtends de keuken aantrof met de glaasjes en de halve fles port, wilde ik ook wel een glas op haar drinken en kon mijn alcoholbrein het niet meer aan en heb ik ook maar een glaasje genomen.
Vanochtend ben ik weer naar de VVN geweest, en daar had ik dat dus dit gesprek, eigenlijk zit ik in een toxische omgeving voor mij, maar ik wil niemand tekort doen. Dus ook niet mijn vader door mij probleem zijn borrel onthouden.
Ik ging weer van mijn perfecte bloeddruk naar helemaal fout, door de combi refusal en het glaasje port, gelukkig blies ik wel 0 promillage.
Volgende week komt er een arts bij om te kijken of naast de refusal er ook een medicijn bij mag dat zorgt dat ik geen enkele alcohol meer wil, of 'trek' heb zoals ze dat noemen.
Wat een proces zeg, ik ben er erg verdrietig over. Maar de verslavingszorg is echt fantastisch dus ik ga er met hen uitkomen!
donderdag 3 augustus 2023 om 14:44
Wat een domper zo na de eerste periode van euforie en blijdschap. Enerzijds is dit de echte wereld, waarschijnlijk zullen mensen jouw hele leven aan je vragen of ze wijn mogen bestellen en zul je restjes vinden op plekken waar je het niet verwacht.
Anderzijds is het jammer dat je ouders je op deze manier proberen te pamperen terwijl dit niet is wat je wenst.
Ze hadden je dit even mogen vragen, ik denk dat het goed is om dit gesprek alsnog aan te gaan en je ouders duidelijk te maken dat zij op mogen houden met overal vangnetten neerhangen.
Zit er een kans in dat je tussen nu en een poosje op jezelf gaat wonen?
Ben je ziek geworden van de combi alcohol en medicatie?
Anderzijds is het jammer dat je ouders je op deze manier proberen te pamperen terwijl dit niet is wat je wenst.
Ze hadden je dit even mogen vragen, ik denk dat het goed is om dit gesprek alsnog aan te gaan en je ouders duidelijk te maken dat zij op mogen houden met overal vangnetten neerhangen.
Zit er een kans in dat je tussen nu en een poosje op jezelf gaat wonen?
Ben je ziek geworden van de combi alcohol en medicatie?
...
donderdag 3 augustus 2023 om 15:03
Wat knap en fijn dat je meteen open kaart hebt gespeeld bij de VVN. Ik kan niet zeggen dat ik er veel van weet, maar dat lijkt me zo'n stevige basis leggen onder je herstel. En je krijgt hulp omdat je hulp nodig hebt, dus niemand verwacht dat het makkelijk of foutloos zal gaan.
Worden je ouders nu je tijdelijk bij ze woont ook betrokken bij je herstel? Hebben zij weleens gesprekken, of jullie samen misschien, bij een hulpverlener?
Begrijpelijk dat het invasief en pittig voor je is dat je ouders zoveel hebben gedeeld met de mensen om hen heen. Het is een beetje lastig op te maken uit wat je deelt (en dat is uiteraard prima) of je ouders nou heel erg uit de bocht gevlogen zijn qua sharing is caring of dat de mensen om je heen misschien je probleem beter in de gaten hadden dan je dacht en je ouders opgelucht hebben gezegd "nou ze heeft hulp hoor!" Want dat lijkt me ook geen ondenkbaar scenario, of denk je van wel? Ik hoop dat jullie elkaar gaan vinden in wat voor kleine kring moet blijven en wat aan de grote klok mag.
Succes de komende tijd. De roze wolk is even op, nu wordt het noeste arbeid. Gelukkig weet je aan de start al dat het iedere inspanning waard zal zijn. Zet 'm op!
Worden je ouders nu je tijdelijk bij ze woont ook betrokken bij je herstel? Hebben zij weleens gesprekken, of jullie samen misschien, bij een hulpverlener?
Begrijpelijk dat het invasief en pittig voor je is dat je ouders zoveel hebben gedeeld met de mensen om hen heen. Het is een beetje lastig op te maken uit wat je deelt (en dat is uiteraard prima) of je ouders nou heel erg uit de bocht gevlogen zijn qua sharing is caring of dat de mensen om je heen misschien je probleem beter in de gaten hadden dan je dacht en je ouders opgelucht hebben gezegd "nou ze heeft hulp hoor!" Want dat lijkt me ook geen ondenkbaar scenario, of denk je van wel? Ik hoop dat jullie elkaar gaan vinden in wat voor kleine kring moet blijven en wat aan de grote klok mag.
Succes de komende tijd. De roze wolk is even op, nu wordt het noeste arbeid. Gelukkig weet je aan de start al dat het iedere inspanning waard zal zijn. Zet 'm op!
donderdag 3 augustus 2023 om 19:08
Ach wat naar! Kan me voorstellen dat je je enorm bekeken en opgelaten voelt/voelde. Niet leuk!
Qua toxisch, mja, dat vind ik een heftig label. Maar wat denk ik wél zo is, is dat je je in dit proces eigenlijk helemaal op je zelf moet kunnen richten (dat is al zwaar genoeg), maar je nu ook 'moet' dealen met de emoties van je ouders. En daar heb je nu gewoon geen plek of ruimte voor. Met zulke lieve ouders is het lastig om daar egoïstisch in te zijn.
Vind het wel een goed idee om je ouders eenmalig bij de gesprekken te betrekken. Maar dan vooral ook om af te bakenen en uit te leggen waarom begrenzen zo belangrijk is nu.
Zet 'm op Bladora, je doet het verder hartstikke goed!
Qua toxisch, mja, dat vind ik een heftig label. Maar wat denk ik wél zo is, is dat je je in dit proces eigenlijk helemaal op je zelf moet kunnen richten (dat is al zwaar genoeg), maar je nu ook 'moet' dealen met de emoties van je ouders. En daar heb je nu gewoon geen plek of ruimte voor. Met zulke lieve ouders is het lastig om daar egoïstisch in te zijn.
Vind het wel een goed idee om je ouders eenmalig bij de gesprekken te betrekken. Maar dan vooral ook om af te bakenen en uit te leggen waarom begrenzen zo belangrijk is nu.
Zet 'm op Bladora, je doet het verder hartstikke goed!
donderdag 3 augustus 2023 om 19:33
De problemen waar je nu tegenaan loopt zijn natuurlijk lastig en vervelend, maar ik had ze, eerlijk gezegd, al een beetje aan zien komen.
Dat loyaliteitsconflict lijkt me een onvermijdelijk iets: je woont als volwassen vrouw bij je ouders in hun huis en er is een buitengewone situatie ontstaan die z'n weerslag op iedereen heeft. Het is geweldig hoe je ouders je bijstaan en wat ze voor je doen, maar tegelijk trekt dat ook een wissel op hun eigen leven, gewoonten en geneugten.
Je merkt nu dat de scheidslijn van wat jouw privacy en autonomie is, in deze situatie onduidelijk en vaag is. Ongemerkt en waarschijnlijk onwetend hebben je ouders die overschreden. Tegelijk kunnen zij ook niet echt vrij leven in hun eigen huis omdat ze rekening met jou moeten houden. Ook hier wringt de privacy en autonomie.
De vraag hier is wat je van elkaar kunt verlangen. Jij noemt de situatie toxisch en zo zul je dat ervaren. Maar is het redelijk om van je ouders te eisen dat ze zich moeten aanpassen in de vrijheid een drankje te kunnen drinken wanneer zij dat willen?
Ik denk dat het heel belangrijk is dat jullie hier een goed gesprek over gaan hebben en ook vaststellen wat redelijk en wenselijk is zolang jij bij hun inwoont.
Persoonlijk denk ik dat het voor jou en je ouders beter zou zijn, als jij op eigen benen gaat staan en je eigen, zelfstandige leven weer oppakt.
Onderschat niet de gevolgen van deze situatie op lange duur voor jullie allemaal. Laat het er niet op aankomen, maar anticipeer en neem tijdig beslissingen voordat ze 'voor je' genomen worden. Jullie zijn nu allemaal redelijk en van goede wil, dus zorg dat je er nu in goede harmonie uitkomt.
Verder schouderklopje voor jou. Je doet t super!
Dat loyaliteitsconflict lijkt me een onvermijdelijk iets: je woont als volwassen vrouw bij je ouders in hun huis en er is een buitengewone situatie ontstaan die z'n weerslag op iedereen heeft. Het is geweldig hoe je ouders je bijstaan en wat ze voor je doen, maar tegelijk trekt dat ook een wissel op hun eigen leven, gewoonten en geneugten.
Je merkt nu dat de scheidslijn van wat jouw privacy en autonomie is, in deze situatie onduidelijk en vaag is. Ongemerkt en waarschijnlijk onwetend hebben je ouders die overschreden. Tegelijk kunnen zij ook niet echt vrij leven in hun eigen huis omdat ze rekening met jou moeten houden. Ook hier wringt de privacy en autonomie.
De vraag hier is wat je van elkaar kunt verlangen. Jij noemt de situatie toxisch en zo zul je dat ervaren. Maar is het redelijk om van je ouders te eisen dat ze zich moeten aanpassen in de vrijheid een drankje te kunnen drinken wanneer zij dat willen?
Ik denk dat het heel belangrijk is dat jullie hier een goed gesprek over gaan hebben en ook vaststellen wat redelijk en wenselijk is zolang jij bij hun inwoont.
Persoonlijk denk ik dat het voor jou en je ouders beter zou zijn, als jij op eigen benen gaat staan en je eigen, zelfstandige leven weer oppakt.
Onderschat niet de gevolgen van deze situatie op lange duur voor jullie allemaal. Laat het er niet op aankomen, maar anticipeer en neem tijdig beslissingen voordat ze 'voor je' genomen worden. Jullie zijn nu allemaal redelijk en van goede wil, dus zorg dat je er nu in goede harmonie uitkomt.
Verder schouderklopje voor jou. Je doet t super!
*sikkepit* wijzigde dit bericht op 03-08-2023 20:05
0.17% gewijzigd
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
