Psyche
alle pijlers
Ambulante Detox
vrijdag 14 juli 2023 om 12:52
Hoi!
Dit is even pittig voor me, maar zou graag via hier ervaringsverhalen willen horen (als die er zijn). Ik had anoniem kunnen gaan voor deze vraag, maar het zou helpen te erkennen dat dit echt MIJN probleem is, ook hier.
Ik drink al jaren lang veel te veel. Ik werkte in de Horeca, en een drankje (een heleboel) na werk was natuurlijk normaal. Hoe ik opgegroeid ben, ook mijn ouders houden van een drankje, dus als het lekker weer is een wit biertje in de middag, maar ook met de lunch een wit wijntje, tijdens het avond eten wijntje en 's avonds nog een biertje en een wijntje...Het is sowieso al teveel, maar dit was altijd normaal.
Echter ben ik zeer verslavingsgevoelig en drink ik nu teveel. Ook stiekem soms. Ik word niet meer dronken. De arts noemde me een functionele alcoholist. Ik heb in het bos rondom ons huis her en der wel wat flessen liggen, zodat ik tijdens het uitlaten van de hond hier en daar even een slok kan nemen. Het gaat nergens over, en ik schaam me er ook diep voor.
Sinds kort ben ik het traject met verslavingszorg aangegaan. Ik wil dit namelijk niet meer. Mijn ouders (ik woon weer thuis) zijn hier bij betrokken en ook meegegaan naar de afspraken. Maandag ga ik echt met de detox beginnen.
Ik vind dit zo heftig, ik vind dat ik dit zelf zou moeten kunnen, maar dit lukt gewoon niet helaas. Maandag krijg ik de nulmeting, dan wordt alles gemeten en moet ik ook blazen. Daarna komt elke dag 2 keer iemand om alles weer te meten moet ik ook weer blazen. Stiekem verstopt drinken is er dan dus echt niet meer bij. Ik krijg 4 keer per dag diazepam tegen de ontwenningsverschijnselen, extra B1 injecties omdat dat blijkbaar ook mis gaat als je te veel alcohol drinkt. Ik ga zo naar het ziekenhuis om bloed te prikken, en daarna wordt dit nog 2 keer per week gedaan om te checken (en hopelijk is er dan vooruitgang).
Ik ga er van uit dat ik volgende week dus een hele zware week aanga, en hoop en wil echt dat ik het red. Ik mag miet rijden, fietsen of paardrijden met de Diazepam op, dus zal me zeer opgesloten voelen. De artsen zeiden dat ik waarschijnlijk veel ga slapen, en enorm chagrijnig kan gaan zijn....Ik zie er tegen op, als ik dit doorzet, wat ik wil, mag ik mijn leven lang nooit meer drinken, omdat zo'n verlsaving chronisch is, en elke trigger weer aanzet om toch weer teveel te gaan drinken. Poeh, ik vind het heftig, maar ga het doen maandag.
Wie heeft ervaring, of heeft zin me een hart onder de riem te steken af en toe?
Alvast bedankt!
Dit is even pittig voor me, maar zou graag via hier ervaringsverhalen willen horen (als die er zijn). Ik had anoniem kunnen gaan voor deze vraag, maar het zou helpen te erkennen dat dit echt MIJN probleem is, ook hier.
Ik drink al jaren lang veel te veel. Ik werkte in de Horeca, en een drankje (een heleboel) na werk was natuurlijk normaal. Hoe ik opgegroeid ben, ook mijn ouders houden van een drankje, dus als het lekker weer is een wit biertje in de middag, maar ook met de lunch een wit wijntje, tijdens het avond eten wijntje en 's avonds nog een biertje en een wijntje...Het is sowieso al teveel, maar dit was altijd normaal.
Echter ben ik zeer verslavingsgevoelig en drink ik nu teveel. Ook stiekem soms. Ik word niet meer dronken. De arts noemde me een functionele alcoholist. Ik heb in het bos rondom ons huis her en der wel wat flessen liggen, zodat ik tijdens het uitlaten van de hond hier en daar even een slok kan nemen. Het gaat nergens over, en ik schaam me er ook diep voor.
Sinds kort ben ik het traject met verslavingszorg aangegaan. Ik wil dit namelijk niet meer. Mijn ouders (ik woon weer thuis) zijn hier bij betrokken en ook meegegaan naar de afspraken. Maandag ga ik echt met de detox beginnen.
Ik vind dit zo heftig, ik vind dat ik dit zelf zou moeten kunnen, maar dit lukt gewoon niet helaas. Maandag krijg ik de nulmeting, dan wordt alles gemeten en moet ik ook blazen. Daarna komt elke dag 2 keer iemand om alles weer te meten moet ik ook weer blazen. Stiekem verstopt drinken is er dan dus echt niet meer bij. Ik krijg 4 keer per dag diazepam tegen de ontwenningsverschijnselen, extra B1 injecties omdat dat blijkbaar ook mis gaat als je te veel alcohol drinkt. Ik ga zo naar het ziekenhuis om bloed te prikken, en daarna wordt dit nog 2 keer per week gedaan om te checken (en hopelijk is er dan vooruitgang).
Ik ga er van uit dat ik volgende week dus een hele zware week aanga, en hoop en wil echt dat ik het red. Ik mag miet rijden, fietsen of paardrijden met de Diazepam op, dus zal me zeer opgesloten voelen. De artsen zeiden dat ik waarschijnlijk veel ga slapen, en enorm chagrijnig kan gaan zijn....Ik zie er tegen op, als ik dit doorzet, wat ik wil, mag ik mijn leven lang nooit meer drinken, omdat zo'n verlsaving chronisch is, en elke trigger weer aanzet om toch weer teveel te gaan drinken. Poeh, ik vind het heftig, maar ga het doen maandag.
Wie heeft ervaring, of heeft zin me een hart onder de riem te steken af en toe?
Alvast bedankt!
*bladora* wijzigde dit bericht op 14-07-2023 12:58
0.04% gewijzigd
donderdag 3 augustus 2023 om 20:19
Het lijkt me een soort van vanzelfsprekendheid dat je ouders, nu jij weer bij hen woont, in de ouderrol schieten. En in die rol 'vergeten' dat je een volwassen vrouw bent. Ik denk dat je ze dit niet eens kwalijk kunt nemen, al is het natuurlijk niet acceptabel dat ze jouw grenzen overschrijden.
Ik denk wel dat, zolang je bij hen woont, dit blijft spelen en ook dat zij zich (als ouders) verantwoordelijk voelen voor jouw probleem en daar als ouders mee proberen te dealen. Het gevolg is wel dat jij daarmee in de rol van 'dochter' wordt geduwd. Je kunt je afvragen of dat voor jou en je proces wenselijk is. Hoeveel persoonlijke ruimte, voorwaarden en (keuze)vrijheid heb jij nodig om jouw leven weer op de rails te krijgen en in te richten zodat jij weer vooruit kan? En, realistisch bekeken, lukt dat bij je ouders of beknot je hen dan teveel?
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
donderdag 3 augustus 2023 om 21:07
Een dag per keer, Bladora. Super knap dat je dit in gang hebt gezet. Ook al is het geen rechte lijn. Je kan dit! Onward and upwards!
Lees je al quit lit? Is dus echt een ding. Ik heb er veel aan gehad.
Ik denk dat het aan jou is om te vertellen over je drankproblemen. Ook al is het goed bedoeld van je ouders, tijd voor een goed gesprek? Wel superfijn dat ze je zo steunen.
Sowieso is het nuchter zijn van iemand een spiegel voor de mensen om hem heen. Ik had in ieder geval wat bijzondere reacties omdat ik een drankje afsloeg.
Drank is zo doordrongen in de samenleving. En uiteindelijk is bijna iedereen gevoelig voor de verslavende werking , het is tenslotte een harddrug. Laat ie niet wijsmaken dat je raar of anders bent, je zit alleen wat verder in het proces.
Lees je al quit lit? Is dus echt een ding. Ik heb er veel aan gehad.
- Clare Pooly heeft een book, €4,50 op ibooks, maar blog is gratis.
http://mummywasasecretdrinker.blogspot ... days.html
Toevoeging: eerste blog http://mummywasasecretdrinker.blogspot. ... nker.html
- Evi Hansen Sinds ik niet meer drink, staat op Kobo-abo.
- Annie Grace The Naked mind
Ik denk dat het aan jou is om te vertellen over je drankproblemen. Ook al is het goed bedoeld van je ouders, tijd voor een goed gesprek? Wel superfijn dat ze je zo steunen.
Sowieso is het nuchter zijn van iemand een spiegel voor de mensen om hem heen. Ik had in ieder geval wat bijzondere reacties omdat ik een drankje afsloeg.
Drank is zo doordrongen in de samenleving. En uiteindelijk is bijna iedereen gevoelig voor de verslavende werking , het is tenslotte een harddrug. Laat ie niet wijsmaken dat je raar of anders bent, je zit alleen wat verder in het proces.
oscha_ wijzigde dit bericht op 03-08-2023 21:27
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
5.18% gewijzigd
vrijdag 4 augustus 2023 om 12:18
Jeetje Bladora, ik lees dit nu pas! Ik lees je ook al heel lang en over het algemeen met veel herkenning vanuit mijn eigen leven, zeker toen je nog in het buitenland werkte. Ik schrik ervan dat het zo uit de hand is gelopen maar wat ontzettend sterk van je dat je deze verslaving bent gaan aanpakken. En geweldig dat je dit op een manier doet dat er ook geen weg terug is, met alle controles en medicijnen.
Met betrekking tot je ouders dank ik inderdaad dat het goed zou zijn een plan te maken om weer op jezelf te gaan wonen. Is het mogelijk met je therapeut te werken aan een tijdschema met duidelijke doelen? Is het te doen met je huidige baan / salaris iets te huren, wellicht in de buurt van je ouders maar wel zelfstandig? En daarna, als je verder bent in het afkickproces en weer je eigen plek hebt, te gaan kijken naar werk waar meer toekomst in zit? Terug naar de horeca lijkt me niet de geschikte stap, maar rustig gaan uitvinden waar je jezelf over 5 jaar - nuchter! - ziet?
Met betrekking tot je ouders dank ik inderdaad dat het goed zou zijn een plan te maken om weer op jezelf te gaan wonen. Is het mogelijk met je therapeut te werken aan een tijdschema met duidelijke doelen? Is het te doen met je huidige baan / salaris iets te huren, wellicht in de buurt van je ouders maar wel zelfstandig? En daarna, als je verder bent in het afkickproces en weer je eigen plek hebt, te gaan kijken naar werk waar meer toekomst in zit? Terug naar de horeca lijkt me niet de geschikte stap, maar rustig gaan uitvinden waar je jezelf over 5 jaar - nuchter! - ziet?
vrijdag 4 augustus 2023 om 15:54
Hi Bladora,
Wat klote joh, je terugval! Ik kan er helaas over mee praten (en helaas ook meer dan eens). Het enige dat helpt is je blik vooruit te blijven richten en niet te denken ‘f*ck it, het is nu toch al mis gegaan en ik heb het nu toch al verpest’. Ja, het is mis gegaan, maar daarmee verlies je niet de dagen die wél goed zijn gegaan.
Ik las iets over een zuchtremmer. Die heb ik ook gehad, maar werkte voor mij onvoldoende. Alsnog kun je zucht ervaren, maar er gebeurt niets als je er doorheen drinkt. Niet in de zin van dat je er ziek van wordt. De combinatie met Refusal of Antabus heb ik nooit voorgelegd gekregen, anders had het misschien beter gewerkt.
Uit jouw verhaal van ‘s ochtends de flessen nog zien staan, vind ik ook niet zozeer zucht blijken. Meer dat de gelegenheid de dief maakt, als je begrijpt wat ik bedoel. En heel begrijpelijk; ik weet 100% zeker dat ik ook voor de bijl gegaan zou zijn (en misschien nog steeds wel, alleen komt er hier geen drank meer in huis. Ook niet als wij onze verjaardag vieren. En komen mensen daarom niet, dan is dat ook ok, inmiddels). Ik hoop echter dat de combinatie van Refusal en (ik denk) Campral je weer een stukje verder gaat helpen.
Bij mij weet ook de hele familie van mijn verslaving (via mijn ouders). Ik voel af en toe ook de blikken op de sporadische familiefeestjes die we hebben. Ik bedenk me dan maar dat mijn ouders er ook behoefte aan hebben om erover te praten. Mijn hele vriendenkring en die van mijn vriend weten het ook (mijn vriend is ook verslaafde in herstel, dus we hebben elkaar wel uitgezocht…). Het ‘fijne’ is dan dat je zéker niet in hun bijzijn gaat drinken en dat iedereen het snapt dat wij om 22:30/23:00 aftaaien van een feestje, omdat het gros veel gedronken heeft tegen die tijd en je dan pas merkt dat mensen gewoon best irritant kunnen worden als je zelf niet drinkt (dubbele tong, drie keer hetzelfde verhaal. Had ik écht niet in de gaten toen ik zelf nog dronk. Ik vond mezelf altijd nog behoorlijk eloquent).
Hou vol, 1 stap tegelijk. En een stap terug is ontzettend balen (ik baalde met name heel erg van mezelf, nog even los van mijn omgeving), maar ga daarna met goede moed weer verder. Blik vooruit! Je kunt er achteraf toch niets meer aan veranderen.
Je hebt de stappen van erkenning en accepteren dat je hulp nodig hebt al gezet en bent er vol mee aan de slag gegaan. Ik heb me, toen ik in de kliniek zat, laten vertellen dat rond de 4% van de verslaafden deze stap zet. Ik heb er veel over gelezen daarna een ben geneigd dat lage percentage wel te geloven, ook omdat het gros van de mensen zichzelf helemaal niet verslaafd vindt. Maar ook omdat velen uit schaamte geen hulp zoeken.
Fijn dat je eerlijk bent en de draad weer oppakt. Het blijft klote, een verslaving. Je komt er ook niet meer van af. Een verslaving valt ook niemand te verwijten. Het er niets aan doen valt mensen wél te verwijten.
Wat klote joh, je terugval! Ik kan er helaas over mee praten (en helaas ook meer dan eens). Het enige dat helpt is je blik vooruit te blijven richten en niet te denken ‘f*ck it, het is nu toch al mis gegaan en ik heb het nu toch al verpest’. Ja, het is mis gegaan, maar daarmee verlies je niet de dagen die wél goed zijn gegaan.
Ik las iets over een zuchtremmer. Die heb ik ook gehad, maar werkte voor mij onvoldoende. Alsnog kun je zucht ervaren, maar er gebeurt niets als je er doorheen drinkt. Niet in de zin van dat je er ziek van wordt. De combinatie met Refusal of Antabus heb ik nooit voorgelegd gekregen, anders had het misschien beter gewerkt.
Uit jouw verhaal van ‘s ochtends de flessen nog zien staan, vind ik ook niet zozeer zucht blijken. Meer dat de gelegenheid de dief maakt, als je begrijpt wat ik bedoel. En heel begrijpelijk; ik weet 100% zeker dat ik ook voor de bijl gegaan zou zijn (en misschien nog steeds wel, alleen komt er hier geen drank meer in huis. Ook niet als wij onze verjaardag vieren. En komen mensen daarom niet, dan is dat ook ok, inmiddels). Ik hoop echter dat de combinatie van Refusal en (ik denk) Campral je weer een stukje verder gaat helpen.
Bij mij weet ook de hele familie van mijn verslaving (via mijn ouders). Ik voel af en toe ook de blikken op de sporadische familiefeestjes die we hebben. Ik bedenk me dan maar dat mijn ouders er ook behoefte aan hebben om erover te praten. Mijn hele vriendenkring en die van mijn vriend weten het ook (mijn vriend is ook verslaafde in herstel, dus we hebben elkaar wel uitgezocht…). Het ‘fijne’ is dan dat je zéker niet in hun bijzijn gaat drinken en dat iedereen het snapt dat wij om 22:30/23:00 aftaaien van een feestje, omdat het gros veel gedronken heeft tegen die tijd en je dan pas merkt dat mensen gewoon best irritant kunnen worden als je zelf niet drinkt (dubbele tong, drie keer hetzelfde verhaal. Had ik écht niet in de gaten toen ik zelf nog dronk. Ik vond mezelf altijd nog behoorlijk eloquent).
Hou vol, 1 stap tegelijk. En een stap terug is ontzettend balen (ik baalde met name heel erg van mezelf, nog even los van mijn omgeving), maar ga daarna met goede moed weer verder. Blik vooruit! Je kunt er achteraf toch niets meer aan veranderen.
Je hebt de stappen van erkenning en accepteren dat je hulp nodig hebt al gezet en bent er vol mee aan de slag gegaan. Ik heb me, toen ik in de kliniek zat, laten vertellen dat rond de 4% van de verslaafden deze stap zet. Ik heb er veel over gelezen daarna een ben geneigd dat lage percentage wel te geloven, ook omdat het gros van de mensen zichzelf helemaal niet verslaafd vindt. Maar ook omdat velen uit schaamte geen hulp zoeken.
Fijn dat je eerlijk bent en de draad weer oppakt. Het blijft klote, een verslaving. Je komt er ook niet meer van af. Een verslaving valt ook niemand te verwijten. Het er niets aan doen valt mensen wél te verwijten.
dinsdag 8 augustus 2023 om 13:16
Ook ouders willen hun verhaal kwijt kunnen. “Naar en dom” vind ík een nare reactie. Je kind is verslaafd! Persoonlijk? Ja! ‘Rondbazuinen’? Echt, hou eens op! Alsof je daar trots op bent. Fijn dat ze zich uitspreken!
dinsdag 8 augustus 2023 om 13:27
Ja eens. Ik vind het wel verschil maken of het op een familiefeest iverteld wordt met vage ooms of tantes. Wij hebben dit ook wel besproken met onze zoon. Ik wilde mijn verhaal ook kwijt en dat vond hij lastig, maar hij begreep het wel. In feite is zijn probleem ook ons probleem/ onze zorg geworden .
Het zou voor Bladora wel fijner geweest als dit ook besproken werd voordat het in wereld in kwam. Dat begrijp ik goed.
dinsdag 8 augustus 2023 om 13:29
Eens met Mir. Sowieso een mooie post van jou van afgelopen vrijdag.
Denk dat het waardevol is om dit proces vooral met de nodige nuance en rust te benaderen. In plaats van mensen te veroordelen en stellingen te betrekken. Inclusief jezelf veroordelen voor van alles en nog wat. Het proces is al uitdagend genoeg van zichzelf.
Hoe gaat het Bladora?
Denk dat het waardevol is om dit proces vooral met de nodige nuance en rust te benaderen. In plaats van mensen te veroordelen en stellingen te betrekken. Inclusief jezelf veroordelen voor van alles en nog wat. Het proces is al uitdagend genoeg van zichzelf.
Hoe gaat het Bladora?
woensdag 9 augustus 2023 om 12:49
Dank je wel, Courage. En nuance en rust: helemaal mee eens.Courage schreef: ↑08-08-2023 13:29Eens met Mir. Sowieso een mooie post van jou van afgelopen vrijdag.
Denk dat het waardevol is om dit proces vooral met de nodige nuance en rust te benaderen. In plaats van mensen te veroordelen en stellingen te betrekken. Inclusief jezelf veroordelen voor van alles en nog wat. Het proces is al uitdagend genoeg van zichzelf.
Hoe gaat het Bladora?
Ik hoop dat het goed met je gaat, Bladora. En als het even niet goed gaat, schroom dan niet om alsnog te schrijven. Het kan met vallen en opstaan, hè? Dat is niets om je voor te schamen.
woensdag 9 augustus 2023 om 15:06
Wat een lastige situatie. Ik vind dat je wel gelijk hebt dat je ouders een toxische invloed hebben. Hun tempo is duidelijk niet jouw tempo, zowel qua het inlichten van familie als dat jij nu alweer 's ochtends flessen drank op het aanrecht aantreft.
Maar goed, je kunt alleen jezelf veranderen en dat moet toch vanuit het hier en nu. Je bent waar je bent en een ander huis is zo makkelijk niet gevonden. Kun je misschien 's ochtends je eigen routine veranderen, dat je mogelijke borrelplekken niet tegenkomt? Zet een waterkoker/nespressootje of koelkastje in je eigen ruimte, zoiets?
Maar goed, je kunt alleen jezelf veranderen en dat moet toch vanuit het hier en nu. Je bent waar je bent en een ander huis is zo makkelijk niet gevonden. Kun je misschien 's ochtends je eigen routine veranderen, dat je mogelijke borrelplekken niet tegenkomt? Zet een waterkoker/nespressootje of koelkastje in je eigen ruimte, zoiets?
woensdag 9 augustus 2023 om 16:30
Wat een nare reactie.
Nee, geen handige actie van ouders maar ik ben overtuigd van hun goede bedoelingen.
Ze zijn ongetwijfeld trots op jou, Bladora, dat jij deze stap hebt durven zetten. En misschien ook verteld aan anderen zodat iedereen jou kan helpen en steunen.
Maar ik snap dat het voor jou, ongeacht hun goede en liefdevolle intenties, vervelend voelt.
Als het mogelijk is, wellicht toch iets meer afstand creëren tussen jou en je ouders? (En daarmee bedoel ik alleen fysieke afstand juist geen emotionele afstand)
donderdag 10 augustus 2023 om 10:09
Dat strookt niet helemaal met die jeneverflessen. Dat niet zelf mogen bepalen hoe en wanneer je het vertelt lijkt me erg pijnlijk, hoe goedbedoeld (waarschijnlijk) ookFrommeltje schreef: ↑09-08-2023 16:30Ze zijn ongetwijfeld trots op jou, Bladora, dat jij deze stap hebt durven zetten. En misschien ook verteld aan anderen zodat iedereen jou kan helpen en steunen.
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
donderdag 10 augustus 2023 om 10:56
Eens. Als is het maar dat je sommige mensen zelf op de hoogte zou willen brengen om iets meer context te geven. Of zodat je aan kunt geven waar je wel of niet bij zult zijn. Of dat je in stapjes mensen op de hoogte wilt brengen, zodat je niet overvoerd wordt met uitingen van sympathie, hoe goed bedoeld.Murgatroyd schreef: ↑10-08-2023 10:09Dat strookt niet helemaal met die jeneverflessen. Dat niet zelf mogen bepalen hoe en wanneer je het vertelt lijkt me erg pijnlijk, hoe goedbedoeld (waarschijnlijk) ook.
Super fijn dat je veel vertrouwen hebt in de verslavingszorg. Het helpt een berg dat je er positief tegenover staat!
Vervelend dat je één stap terug heb moeten doen, maar je weet dat het verkeerd is, je bent er eerlijk over geweest en je wilt niet verder terugvallen. Dat is toch al wel weer een halve stap vooruit.
Waarschijnlijk moet je dat ook accepteren, dat het niet altijd top of goed zal gaan. Belangrijker is, dat je inziet dat iets niet een stap in de goede richting is, en dan weer van richting te veranderen.
Niet makkelijk, maar dat betekent natuurlijk niet dat je het niet kunt!
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 10 augustus 2023 om 11:10
Ja, die snap ik ook wel weer. Een verslaving toegeven is moeilijk.dianaf schreef: ↑10-08-2023 10:56Eens. Als is het maar dat je sommige mensen zelf op de hoogte zou willen brengen om iets meer context te geven. Of zodat je aan kunt geven waar je wel of niet bij zult zijn. Of dat je in stapjes mensen op de hoogte wilt brengen, zodat je niet overvoerd wordt met uitingen van sympathie, hoe goed bedoeld.
Super fijn dat je veel vertrouwen hebt in de verslavingszorg. Het helpt een berg dat je er positief tegenover staat!
Vervelend dat je één stap terug heb moeten doen, maar je weet dat het verkeerd is, je bent er eerlijk over geweest en je wilt niet verder terugvallen. Dat is toch al wel weer een halve stap vooruit.
Waarschijnlijk moet je dat ook accepteren, dat het niet altijd top of goed zal gaan. Belangrijker is, dat je inziet dat iets niet een stap in de goede richting is, en dan weer van richting te veranderen.
Niet makkelijk, maar dat betekent natuurlijk niet dat je het niet kunt!
Fijne reactie!
Bladora, blijf alsjeblieft schrijven!
donderdag 10 augustus 2023 om 11:56
Hoi!
Bedankt voor alle lieve reacties! Doet me goed. Ik snap de reacties mbt mijn ouders, ik geloof toch wel echt dat zij het beste met me voor hebben.Het is hoe dan ook een struggle voor hen, net zoals het voor mij is.
Het gaat met vallen en opstaan goed op dit moment. Ik wil nooit meer dat een middel mijn leven zo gaat beheersen, maar ik moet er wel hard aan werken, helaas.
Ik krijg nu (onder toezicht van de VVN) 3 keer per week refusal, ipv 2 keer. Dit eigenlijk omdat ik niet ziek genoeg word van toch stiekem te drinken.
Verder ben ik vandaag ook begonnen met Bupropiom, een antidepressivum voorgeschreven door de verslavingsarts. Dit wordt ook voorgeschreven voor volwassen die ADHD hebben (waar bij mij een vermoeden van is, maar nog niet gediagnosticeerd) maar het verminderd ook de trek naar alcohol, omdat dit medcijn op de receptoren gaat zitten die juist alcohol willen.
ADHD kunnen ze pas volledig en goed diagnosticeren als ik volledig abstinent ben, dus dat duurt nog even. Wie weet dat ik zonder alcohol een heel ander mens word. Als dit de rusteloosheid die ik altijd voel gaat oplossen neem ik alle bijwerkingen voor lief!
Het goede nieuws is dat ik een baan heb gevonden, niet in NL, maar echt een baan die helemaal bij me past, over 1,5 maand mag ik dus weer verhuizen! Ik kijk er echt naar uit, en een verandering van omgeving zal me goed gaan doen, denk en hoop ik..
Ik vind het ook fijn voor mijn ouders, dat ik lekker weer mijn eigen spoor ga trekken, dat is ook veel logischer voor een vrouw van 39 uiteindelijk.
Bedankt voor alle lieve reacties! Doet me goed. Ik snap de reacties mbt mijn ouders, ik geloof toch wel echt dat zij het beste met me voor hebben.Het is hoe dan ook een struggle voor hen, net zoals het voor mij is.
Het gaat met vallen en opstaan goed op dit moment. Ik wil nooit meer dat een middel mijn leven zo gaat beheersen, maar ik moet er wel hard aan werken, helaas.
Ik krijg nu (onder toezicht van de VVN) 3 keer per week refusal, ipv 2 keer. Dit eigenlijk omdat ik niet ziek genoeg word van toch stiekem te drinken.
Verder ben ik vandaag ook begonnen met Bupropiom, een antidepressivum voorgeschreven door de verslavingsarts. Dit wordt ook voorgeschreven voor volwassen die ADHD hebben (waar bij mij een vermoeden van is, maar nog niet gediagnosticeerd) maar het verminderd ook de trek naar alcohol, omdat dit medcijn op de receptoren gaat zitten die juist alcohol willen.
ADHD kunnen ze pas volledig en goed diagnosticeren als ik volledig abstinent ben, dus dat duurt nog even. Wie weet dat ik zonder alcohol een heel ander mens word
. Als dit de rusteloosheid die ik altijd voel gaat oplossen neem ik alle bijwerkingen voor lief!Het goede nieuws is dat ik een baan heb gevonden, niet in NL, maar echt een baan die helemaal bij me past, over 1,5 maand mag ik dus weer verhuizen! Ik kijk er echt naar uit, en een verandering van omgeving zal me goed gaan doen, denk en hoop ik..
Ik vind het ook fijn voor mijn ouders, dat ik lekker weer mijn eigen spoor ga trekken, dat is ook veel logischer voor een vrouw van 39 uiteindelijk.
donderdag 10 augustus 2023 om 12:39
Goed om van je horen Bladora.
Het blijkt maar weer dat loskomen van een verslaving bepaald geen easy peasy is, maar ik heb bewondering voor je hoe het je het aanpakt en hoe serieus je bent.
Hopelijk gaat het vruchten afwerpen.
Super dat je een nieuwe baan hebt! Gefeliciteerd!
Ik denk ook dat dit een belangrijke factor is in je herstel: een nieuwe omgeving, nieuwe dagbesteding en inderdaad: je eigen spoor trekken.
Ik heb er alle vertrouwen in dat je je dat gaat lukken.
Zet 'm op!
Het blijkt maar weer dat loskomen van een verslaving bepaald geen easy peasy is, maar ik heb bewondering voor je hoe het je het aanpakt en hoe serieus je bent.
Hopelijk gaat het vruchten afwerpen.
Super dat je een nieuwe baan hebt! Gefeliciteerd!
Ik denk ook dat dit een belangrijke factor is in je herstel: een nieuwe omgeving, nieuwe dagbesteding en inderdaad: je eigen spoor trekken.
Ik heb er alle vertrouwen in dat je je dat gaat lukken.
Zet 'm op!
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
