Psyche
alle pijlers
Angst dat mijn leven nu voorbij is
donderdag 13 december 2018 om 19:42
Ik heb het gevoel dat ik vastzit. Dat ik elke mogelijkheid heb benut en er geen uitweg is. Ik faal op het werk. Ik faal zelfs met het zoeken naar nieuw werk. Ik smeek het uwv om een jobcoach, die hebben zij niet. Ik smeek mijn therapeut om mee te denken, mij te begeleiden in het zoeken naar nieuwe zingeving, een ander soort baan.
Geen tijd.
Ik heb recht op ww, spaargeld en dan maar minimale bijstand waar ik niet van rondkom want ik woon thuis.
Ik denk soms echt dat dit het einde is, heb alles opgebruikt en ik kan het niet meer oplossen. Help mij aub...
Geen tijd.
Ik heb recht op ww, spaargeld en dan maar minimale bijstand waar ik niet van rondkom want ik woon thuis.
Ik denk soms echt dat dit het einde is, heb alles opgebruikt en ik kan het niet meer oplossen. Help mij aub...
vrijdag 1 maart 2019 om 16:03
vrijdag 1 maart 2019 om 17:43
Ja, hier sluit ik me erg bij aan. Vanwege je niet-invoelende posts op dit forum, maar ook vanwege het feit dat je echt niet begreep waarom je gedrag op je leidinggevende vervelend over kon/kan komen. Doe je niet expres, maar geeft wel aan dat je sociale 'handicap' je behoorlijk limiteert, en een ander type functie waarschijnlijk passender is.multomap schreef: ↑01-03-2019 15:12Mijn advies zou zijn om weg te gaan uit het onderwijs, in ieder geval als docent. Misschien kun je wel naar niet-lesgevende functies kijken. Dit baseer ik op jouw posts op dit forum waaruit blijkt dat je weinig inzicht hebt in het functioneren van mensen die niet hetzelfde zijn als jij. En er zullen maar weinig mensen zijn zoals jij. Doe jezelf een plezier en ga op zoek naar een andere functie.
Is dat eerlijk zijn? Je overspannenheid dateert van vóór deze diagnose, dus 'mede daarom' is feitelijk onjuist. Het heeft alleen een éxtra zwaarte gecreëerd in je leven, maar dat is iets anders dan wat je nu beweert. En waaruit blijkt het laatste dat je typt? Wat heb je geleerd en op welke manier heb je hard gewerkt?
vrijdag 1 maart 2019 om 18:17
'Overal'? Je bent pas net bezig met solliciteren, nog zoekende naar de sector die bij je past, en solliciteert ook niet echt in de meest handige periode qua stabiliteit. 'Overal afgewezen' is weer erg zwart/wit en dramatisch Dollop. Het komt écht wel goed.
vrijdag 1 maart 2019 om 18:21
Ga daar samen met de werkvermogensspecialist mee aan de slag. Wat kun je, wat wil je en wat is passend.
Niet nu vanuit paniek vanalles gaan roepen of ondernemen. Bespreek met je psycholoog hoe je de burn-out het best aan kunt pakken, zoek hulp bij je vermoedelijke ASS en laat je begeleiden in de zoektocht naar passend werk.
Maar nu eerst, pas op de plaats en verwerken wat er nu allemaal aan de hand is.
Niet nu vanuit paniek vanalles gaan roepen of ondernemen. Bespreek met je psycholoog hoe je de burn-out het best aan kunt pakken, zoek hulp bij je vermoedelijke ASS en laat je begeleiden in de zoektocht naar passend werk.
Maar nu eerst, pas op de plaats en verwerken wat er nu allemaal aan de hand is.
vrijdag 1 maart 2019 om 22:41
Ik begrijp niet zo goed waarom je nu bezig bent met re-integratie/nieuw werk zoeken? Toen mijn moeder de diagnose kreeg was dat wel het laatste wat ik wilde, en ik had nog wel een hele leuke baan. Mijn hoofd stond er gewoon echt niet naar om nieuwe projecten aan te nemen. Bovendien begint je moeder binnenkort aan de chemo, en dat is ook geen kattenpis. Ze gaat jouw hulp echt wel nodig hebben hoor. Mijn moeder mocht tijdens de periode bijv sowieso een week geen winkels in ivm lage weerstand, dus ik deed de boodschappen. En het huishouden. Mijn vader of ik kookte. Mijn moeder werd al misselijk van kookgeur dus dat kon ze echt niet zelf.
zaterdag 2 maart 2019 om 11:40
Ik vermoed dat werk/reintergratie de enige houvast is die dollop (iig voor haar gevoel) nog heeft. De onzekerheid van wel/geen diagnose en het niet weten hoe morgen, volgende week of volgende maand eruit ziet, maakt dat ze zich vastgrijpt aan dat waarvan ze het gevoel heeft er nog wel controle over te hebben. Werk dus, voor dollop.Maris_90 schreef: ↑01-03-2019 22:41Ik begrijp niet zo goed waarom je nu bezig bent met re-integratie/nieuw werk zoeken? Toen mijn moeder de diagnose kreeg was dat wel het laatste wat ik wilde, en ik had nog wel een hele leuke baan. Mijn hoofd stond er gewoon echt niet naar om nieuwe projecten aan te nemen. Bovendien begint je moeder binnenkort aan de chemo, en dat is ook geen kattenpis. Ze gaat jouw hulp echt wel nodig hebben hoor. Mijn moeder mocht tijdens de periode bijv sowieso een week geen winkels in ivm lage weerstand, dus ik deed de boodschappen. En het huishouden. Mijn vader of ik kookte. Mijn moeder werd al misselijk van kookgeur dus dat kon ze echt niet zelf.
zaterdag 2 maart 2019 om 13:45
Ja...Celaena_Aelin schreef: ↑02-03-2019 11:40Ik vermoed dat werk/reintergratie de enige houvast is die dollop (iig voor haar gevoel) nog heeft. De onzekerheid van wel/geen diagnose en het niet weten hoe morgen, volgende week of volgende maand eruit ziet, maakt dat ze zich vastgrijpt aan dat waarvan ze het gevoel heeft er nog wel controle over te hebben. Werk dus, voor dollop.
Net 113 gebeld, voel me zwaar depressief
zaterdag 2 maart 2019 om 14:40
Dollop, je raakt in paniek omdat al je houvast wegvalt. Dat, plus het gebrek aam duidelijkheid over de situatie van je moeder en de afwijzing van je (ex)vriend, maakt dat je je nu zo voelt.
Wat kan helpen is om een plan te maken. Een plan voor de dagen die je kunt overzien. Zet in dit plan dingen waar je invloed op hebt. Bijvoorbeeld wat je gaat eten, of je gaat gamen (en hoe lang), een wandeling of iets anders rondom beweging (desnoods ‘Nederland in Beweging’) en een (kleine) huishoudelijke klus. Op die manier heb je wat houvast, ontspanning en je hebt iets om te doen.
Wat kan helpen is om een plan te maken. Een plan voor de dagen die je kunt overzien. Zet in dit plan dingen waar je invloed op hebt. Bijvoorbeeld wat je gaat eten, of je gaat gamen (en hoe lang), een wandeling of iets anders rondom beweging (desnoods ‘Nederland in Beweging’) en een (kleine) huishoudelijke klus. Op die manier heb je wat houvast, ontspanning en je hebt iets om te doen.
zaterdag 2 maart 2019 om 15:50
Ik bel nu de HAP, crisisdienst is gesloten.Celaena_Aelin schreef: ↑02-03-2019 14:29Bel de huisartsenpost of de crisisdienst van de organisatie waar je ook behandeling hebt. Die kunnen de hulp bieden die je nodig hebt.
zaterdag 2 maart 2019 om 20:15
