Angst onder ogen komen en doorzetten

Hadden ze daar maar een pilletje tegen, tegen hypochondrie.

Je begint bij een nieuwe baan en je angsten steken weer de kop op. Klinkt mij heel logisch in de oren. Zo heb je de controle over de nieuwe situatie. Dat is niet zo, maar dat denk jij wel.

Ga door met die therapie. Je bent hier niet in een dag aan gekomen. Je bent het ook niet in een dag kwijt. Sterkte!

Je overlevingsmechanisme treed in werking. Verandering, spanning, nieuws op komst. Logisch dat dit nu gebeurd.
Linksom of rechtsom......het zal zich aandienen. Enige remedie.....het bevechten. Bevechten door de juiste therapie.

Je kunt het, echt!

Nieuwe baan geeft gewoon veel stress.

En stress geeft bij jou deze gedachten. Stress is heel normaal in zo'n situatie. Probeer iets te doen wat je een beetje rust geeft. Geen ziektes googlen maar iets anders. Het wordt vanzelf dinsdag en daarna wordt het ook vanzelf woensdag. En dat je zenuwachtig bent is helemaal niet erg.

Waarschijnlijk heeft het alles te maken met je nieuwe baan. Ik herken het, maar dan vanuit mijn eetstoornis. Vlak voordat ik aan de slag ging in mijn nieuwe baan, kreeg ik ook een flinke terugval. Je valt dan terug in 'oud' gedrag, dat geeft je rust op een bepaalde manier. Waarschijnlijk gaat het beter als je aan je nieuwe werk gewend bent en als dat een tijdje goed gaat.. alle begin is moeilijk.

Het is echt heel normaal dat dit gebeurd. Ik herken het.

Een psychische ziekte uit zich op deze manier. Het is een manier om met emoties, gevoelens en angsten te dealen. Dit is de manier die jij je hebt aangeleerd of die jij aangeleerd hebt gekregen.

Onprettig? Ja.
Ongewenst? Ja.

Kun je het bevechten? Ja.

Wees een beetje milder voor jezelf. Vorig jaar juni laatste onderzoek laten doen,niet bloedproeven. Betekend dat je ern half jaar sterk bent geweest in het bevechten.
Eens een terugval of stap terug in die spiraal aan vele stappen die jij zet betekend niet meteen het einde. Vanuit die ene stap terug ga je weer vele stappen vooruit maken.

Misschien kan dit een beetje helpen, want ik herken me er ook nogal in. Ik kan obsessief honderden wetenschappelijke artikelem gaan lezen wanneer ik iets wil begrijpen over een of andere aandoening dat ik heb.

Wat is het exact dat je bang voor bent? Dat er iets ernstig zal gebeuren en je lichaam er chronischr gevolgen aan krijgt of misschien zelfs dood gaan? Zo ja? Waarom ben je daar bang voor? Misschien helpt dit om dit op te schrijven allemaal.

Zou het misschien ook helpen om te denken dat al die stress die je angst veroorzaakt de kans alleen maar groter wordt dat er iets mis zal gaan in je lichaam?

Als je de angst confronteert dan gaan ze vaak weg. Dus als je een of andere kramp voelt, het gewoon laten krampen en je eigen ding verder doen. Het accepteren van wat er zou mogen komen laten komen. Dan zul je zien day er niks aan de hand is en een deel van je angst geconfronteerd en overwonnen hebben.

Daarnaast is het vaak ook juist goed dat als je voelt dat er iets mis is in je lichaam en gewoon zo laten en je lichaam het zelf oplost. Zo bouwt je imuunsysteem extra weerstand er tegen en blijft die actief waardoor je in de toekomst minder risico op iets loopt en dus minder van die complicaties gaat krijgen in plaats van dat je alles door de huisarts laat oplossen. Je lichaam kan zelf wonderen verrichten als je maar gezond leeft en jij je lichaam intern actief blijft houden.

Ik weet zeker dat het heel lastig is en dit te overwinnen een van de moeilijkste dingen ooit is. Maar confrontatie met je angst en merken dat er niks ergs gebeurt is vaak de meest efficiente oplossing. Als het je lukt je angst te confronteren, vooral wanneer die zoveel controle op je heeft, dan mag je zeker je hele leven daarop trots blijven. Stel je confronteert die angst en je voelt je enorm paniekerig dan is het een kwestie van dat paniek gevoel over je heen te laten lopen en je lichaam en geest te observeren met wat er aan de hand is en zo leer jij jezelf beter kennen en te begrijpen en dus makkelijker wetend hoe je zoeits kunt ovetwinnen.

Famke, heb je negatieve ervaringen met werk dat je er zo bang voor bent? (Bijv. Faalangst, continue slechte beoordelingen of weggestuurd worden, gepest worden). Spanning voor een nieuwe baan is heel normaal, maar zoals jij het beschrijft klinkt het alsof je in het verleden niet zoveel geluk hebt gehad op banen...

Fijn dat het bloedprikken je rust heeft gegeven. Kan me voorstellen dat het een opluchting is. En nu gewoon lekker naast je neerleggen he.