Psyche
alle pijlers
Angst paniek veel verdriet en zo eenzaam
vrijdag 18 december 2020 om 03:31
Lig in bed zo te huilen heb vandaag de hele dag paniek gehad dag nummer 6 ofzo na paar goede weken is het er weer volop
Ik kan er met niemand over praten heb het gevoel dat ik erin stik zo verloren en alleen
Partner doet net alsof ik me best aanstel en moppert vooral dat het huis niet schoon is en dat ik de hele week geen eten heb gekookt
M’n moeder met wie ik dit juist kon bespreken en me veilig voelde is overleden dat is ook de reden dat ik terugvallen heb
Vriendinnen ebben er echt geen zin meer in 2018 ook terugval gehad en nu ook weer maanden op en af
Lig rillend onder m’n dekbed en kan wel gillen van de angst en de eenzaamheid
K slik ad en heb therapie maar zij was deze week ziek
Iemand wat opbeurende woorden voor me
Ik kan er met niemand over praten heb het gevoel dat ik erin stik zo verloren en alleen
Partner doet net alsof ik me best aanstel en moppert vooral dat het huis niet schoon is en dat ik de hele week geen eten heb gekookt
M’n moeder met wie ik dit juist kon bespreken en me veilig voelde is overleden dat is ook de reden dat ik terugvallen heb
Vriendinnen ebben er echt geen zin meer in 2018 ook terugval gehad en nu ook weer maanden op en af
Lig rillend onder m’n dekbed en kan wel gillen van de angst en de eenzaamheid
K slik ad en heb therapie maar zij was deze week ziek
Iemand wat opbeurende woorden voor me
vrijdag 18 december 2020 om 03:52
Wat ontzettend vervelend voor je. Ik herken het ook wel. Is voor mij gelukkig wel al weer aantal jaren geleden. Had daar ook hulp van een psycholoog bij. Wat mij enorm heeft geholpen heeft is fysiek bezig zijn. Ik had heel erg de neiging de hele dag op bed/bank te liggen met de tv aan, maar dat helpt in ieder geval niet. Als ik nu in zeldzame gevallen een slechte dag heb, mag ik maximaal een halve dag op de bank liggen en daarna moet ik wat gaan doen. In die slechte periode deed ik dat echt in stapjes. 10 dingen strijken bv en dan mocht ik weer een uurtje op de bank. Besef ook dat het voor je man heel zwaar is, ook al kan je er niks aan doen. Je mag me gerust een PB sturen als je meer wil praten.
vrijdag 18 december 2020 om 04:51
vrijdag 18 december 2020 om 05:07
vrijdag 18 december 2020 om 07:26
Ik herken het niet, maar ik vind het heel rot voor je. Ik kan me er niets bij voorstellen omdat ik heel makkelijk kan genieten van kleine dingen en ik vind altijd wel iets om te doen.
Wat is jouw dagritme dan?
Het lijkt alsof je jezelf geen doelen stelt, als het huis ook niet fijn opgeruimd is.
Ik vond de post hier boven mooi: geef jezelf een klein doel per dag en geniet ervan dat dat je lukt. Dus vandaag zorg je dat je woonkamer opgeruimd, schoon en gezellig is bijv.
Kom je wel buiten? Wandel je? Sport je? Dat helpt mij heel erg voor mijn mind. Probeer te denken in mogelijkheden
Take care!
Wat is jouw dagritme dan?
Het lijkt alsof je jezelf geen doelen stelt, als het huis ook niet fijn opgeruimd is.
Ik vond de post hier boven mooi: geef jezelf een klein doel per dag en geniet ervan dat dat je lukt. Dus vandaag zorg je dat je woonkamer opgeruimd, schoon en gezellig is bijv.
Kom je wel buiten? Wandel je? Sport je? Dat helpt mij heel erg voor mijn mind. Probeer te denken in mogelijkheden
Take care!
vrijdag 18 december 2020 om 07:31
Wat naar, al kan ik hier (gelukkig) niet over meepraten omdat ik het niet herken.
Wellicht heb je al een hele kluif aan je eigen gevoel maar mogelijk kan je partner je minder steunen omdat dit voor hem ook heel erg zwaar is.
Hem meetrekken in jouw eenzaamheid en verdriet waardoor je ook niet goed voor je zelf en elkaar kunt zorgen gaat jullie beiden niet helpen.
Is een soort van dagprogramma/structuur niet iets wat zinvol kan zijn?
Al zijn het maar kleine dingen zoals een eenvoudige maaltijd koken of een ommetje maken?
Het is bekend dat dat nu juist heel zwaar is maar inmiddels heb je ook al kunnen ondervinden dat langdurig op de bank/in bed ook niet de oplossing is...
Wellicht heb je al een hele kluif aan je eigen gevoel maar mogelijk kan je partner je minder steunen omdat dit voor hem ook heel erg zwaar is.
Hem meetrekken in jouw eenzaamheid en verdriet waardoor je ook niet goed voor je zelf en elkaar kunt zorgen gaat jullie beiden niet helpen.
Is een soort van dagprogramma/structuur niet iets wat zinvol kan zijn?
Al zijn het maar kleine dingen zoals een eenvoudige maaltijd koken of een ommetje maken?
Het is bekend dat dat nu juist heel zwaar is maar inmiddels heb je ook al kunnen ondervinden dat langdurig op de bank/in bed ook niet de oplossing is...
vrijdag 18 december 2020 om 07:40
Klinkt alsof je heel erg de moed verloren hebt terwijl je anders verwachtte. Tegen angst is het moeilijk vechten. Want vechten kost nóg meer adrenaline en die veroorzaakt nu juist de paniek.
Om rustig te worden zou ik nu maar weer wat meer aarden: houd je bezig met dat wat je innerlijke zekerheid versterkt en is rust, reinheid en regelmaat. Daardoor behoud je ook je relatie. En niet met het attaqueren van jezelf want al lijkt dat de oplossing: het helpt niet. Sterkte!
Om rustig te worden zou ik nu maar weer wat meer aarden: houd je bezig met dat wat je innerlijke zekerheid versterkt en is rust, reinheid en regelmaat. Daardoor behoud je ook je relatie. En niet met het attaqueren van jezelf want al lijkt dat de oplossing: het helpt niet. Sterkte!
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 18 december 2020 om 07:44
Wat naar Punttaart. Wanneer is je moeder overleden? Was het plotseling? Hebben jullie kinderen?
Mijn ouders zijn beide overleden en ik herken de wanhoop en de eenzaamheid. Toen mijn moeder overleed waren onze twee kinderen 0 en 1, en hoewel dat het zwaar maakte, gaven zij me ook een reden om uit bed te komen.
Mijn partner was beide keren juist een enorme steun voor me, maar er haakten wel vriendinnen af en ook dat voelt heel naar. Ik heb nu weinig vriendinnen over. Ik denk ook omdat
mijn ouders jong overleden en vriendinnen in een andere fase zaten.
Sterkte!
Mijn ouders zijn beide overleden en ik herken de wanhoop en de eenzaamheid. Toen mijn moeder overleed waren onze twee kinderen 0 en 1, en hoewel dat het zwaar maakte, gaven zij me ook een reden om uit bed te komen.
Mijn partner was beide keren juist een enorme steun voor me, maar er haakten wel vriendinnen af en ook dat voelt heel naar. Ik heb nu weinig vriendinnen over. Ik denk ook omdat
mijn ouders jong overleden en vriendinnen in een andere fase zaten.
Sterkte!
vrijdag 18 december 2020 om 08:20
Dat vind ik niet echt een klein doel.Because schreef: ↑18-12-2020 07:26Ik herken het niet, maar ik vind het heel rot voor je. Ik kan me er niets bij voorstellen omdat ik heel makkelijk kan genieten van kleine dingen en ik vind altijd wel iets om te doen.
Wat is jouw dagritme dan?
Het lijkt alsof je jezelf geen doelen stelt, als het huis ook niet fijn opgeruimd is.
Ik vond de post hier boven mooi: geef jezelf een klein doel per dag en geniet ervan dat dat je lukt. Dus vandaag zorg je dat je woonkamer opgeruimd, schoon en gezellig is bijv.
Kom je wel buiten? Wandel je? Sport je? Dat helpt mij heel erg voor mijn mind. Probeer te denken in mogelijkheden
Take care!
Punttaart, wat vervelend voor je
Er worden al tips gegeven als dingen gaan doen, kleine doelen stellen, kan je partner je daar ook mee helpen? Dat je sámen wat doet (wandelen bijvoorbeeld) en daar hopelijk wat positiefs uit kunt halen. Ook voor jullie beiden? Niet dat je voor je doelen afhankelijk van hem moet zijn, maar wel dat je (ook) samen wat kunt doen.
Sterkte.
Later is nu
vrijdag 18 december 2020 om 08:39
Jeetje dat klinkt echt ontzettend zwaar..een hele dikke knuffel voor jou!!.
Wat naar dat je man doet alsof je je aanstelt, en ook nog zeurt over het huishouden en eten.
Dan ook nog de enige met wie je daar over kon praten, je moeder, overleden.
Ik zou dat huishouden en eten mooi laten, en dan maakt of bestelt je man maar wat voor jullie.
Wat naar dat hij jou niet steunt, geen begrip heeft en niet voor je zorgt nu.
Heb je het idee dat de therapie werkt?.
Wat zou je helpen om rustiger te worden?.
Zou buiten de ad om, andere medicatie zoals kalmering kunnen helpen?.
Of misschien een opname om tot rust te komen?.
Ik vind het ontzettend naar voor je.
Kun je met iemand bellen, sensoor bijvoorbeeld?.
Ff een eindje wandelen en uitwaaien?.
Heb je volgende week weer wel therapie?.
Heel veel sterkte iig.
Wat naar dat je man doet alsof je je aanstelt, en ook nog zeurt over het huishouden en eten.
Dan ook nog de enige met wie je daar over kon praten, je moeder, overleden.
Ik zou dat huishouden en eten mooi laten, en dan maakt of bestelt je man maar wat voor jullie.
Wat naar dat hij jou niet steunt, geen begrip heeft en niet voor je zorgt nu.
Heb je het idee dat de therapie werkt?.
Wat zou je helpen om rustiger te worden?.
Zou buiten de ad om, andere medicatie zoals kalmering kunnen helpen?.
Of misschien een opname om tot rust te komen?.
Ik vind het ontzettend naar voor je.
Kun je met iemand bellen, sensoor bijvoorbeeld?.
Ff een eindje wandelen en uitwaaien?.
Heb je volgende week weer wel therapie?.
Heel veel sterkte iig.
vrijdag 18 december 2020 om 09:24
Wat naar! Ik herken het deels (andere angst problemen). Maar wat ontzettend naar dat je vriend je niet steunt. Is hij al een keer mee geweest naar je therapeut? Misschien dat hij het dan wat beter begrijpt? En heb je al een keer meditatie geprobeerd? Op YouTube kun je veel begeleide meditaties vinden, helpt mij soms wel.
vrijdag 18 december 2020 om 09:30
Hoi lieve Punttaart,
Wat een prut situatie! Je had het over een terug val in 2018 en dan weer volgens jezelf.. maar heel veel mensen met psychische klachten hebben nu een terugval door de corona, dat is helemaal niet raar. Het is ook gewoon een hele moeilijke periode voor ieder mens, en dat je het nu even niet red is helemaal niet erg. Probeer voor jezelf te accepteren dat het nu even niet gaat, dan kan je partner het misschien ook makkelijker accepteren.
Die kleine doelen lijkt me heel fijn voor je om te doen. En dan ook echt een klein doel, geen hele woonkamer. Wat zijn de dingen die nu niet lukken en wat je wel graag zou willen. Stel je wilt graag wel dat er eten op tafel staat.. begin jij dan met alleen het boodschappenlijstje maken, dan kan je vriend ( als hij tijd heeft ) de boodschappen doen en koken. ( of samen koken ) Als je dat een paar keer gelukt is kun je bijvoorbeeld en het lijstje en koken doen. en het dan telkens uitbreiden. En wees ook trots op de dingentjes die je wel gedaan hebt!
Dat je vriend zo reageert is misschien wel omdat hij het zelf ook amper red, of ook last heeft van stress. Probeer wat liever voor elkaar te zijn en te blijven praten samen.
Wat mij momenteel hierdoorheen sleept is dat ik ontzettend vast blijf houden aan mijn structuur en dwanghandelingen. Dan hou ik voor mijn gevoel controle over alles. Ook ik heb een terugval door de Corona maar door mijn structuur kom ik hierdoor.
Ook jij komt hierdoor! Wees lief voor jezelf, en geef jezelf af en toe een hele kleine schop onder je kont, schrijf hier op het forum van je af. Heel erg veel sterkte! En ik hoop dat je weer kleine lichtpuntjes in je leven kan krijgen
Wat een prut situatie! Je had het over een terug val in 2018 en dan weer volgens jezelf.. maar heel veel mensen met psychische klachten hebben nu een terugval door de corona, dat is helemaal niet raar. Het is ook gewoon een hele moeilijke periode voor ieder mens, en dat je het nu even niet red is helemaal niet erg. Probeer voor jezelf te accepteren dat het nu even niet gaat, dan kan je partner het misschien ook makkelijker accepteren.
Die kleine doelen lijkt me heel fijn voor je om te doen. En dan ook echt een klein doel, geen hele woonkamer. Wat zijn de dingen die nu niet lukken en wat je wel graag zou willen. Stel je wilt graag wel dat er eten op tafel staat.. begin jij dan met alleen het boodschappenlijstje maken, dan kan je vriend ( als hij tijd heeft ) de boodschappen doen en koken. ( of samen koken ) Als je dat een paar keer gelukt is kun je bijvoorbeeld en het lijstje en koken doen. en het dan telkens uitbreiden. En wees ook trots op de dingentjes die je wel gedaan hebt!
Dat je vriend zo reageert is misschien wel omdat hij het zelf ook amper red, of ook last heeft van stress. Probeer wat liever voor elkaar te zijn en te blijven praten samen.
Wat mij momenteel hierdoorheen sleept is dat ik ontzettend vast blijf houden aan mijn structuur en dwanghandelingen. Dan hou ik voor mijn gevoel controle over alles. Ook ik heb een terugval door de Corona maar door mijn structuur kom ik hierdoor.
Ook jij komt hierdoor! Wees lief voor jezelf, en geef jezelf af en toe een hele kleine schop onder je kont, schrijf hier op het forum van je af. Heel erg veel sterkte! En ik hoop dat je weer kleine lichtpuntjes in je leven kan krijgen
vrijdag 18 december 2020 om 10:35
ik heb de afgelopen maanden voor het eerst te maken gehad met paniekaanvallen ( door langdurig lopen met pijnklachten) wat mij geholpen heeft is idd brein actief afleiden. Dat lukte eerste niet door iets fysieks te gaan doen, maar toen ben ik vanaf de bank documentaires gaan kijken ipv makkelijk weg te kijken series waarbij je gedachten nog steeds blijven malen. ( geen zware onderwerpen, maar merkte dat ik bij docu's wat meer bij de les moest blijven)
daarna lukte het om van de bank af te komen en achter de pc fotoboeken te gaan maken ter afleiding. ( met de Top4000 op de achtergrond)
Nu lukt het inmiddels om buiten ( in de tuin) te lopen, te staan.
Ik heb sinds een week of 3 weer een Headspace account en dat helpt me heel goed. Is mindfulness en de eerste dagen heb ik dezelfde meditatie wel 3 x achter elkaar aangezet ( ik volg er nu het 30 dagen programma voor managing anxiety)
Helpt ook goed bij inslapen voor mij. ( VGZ heeft een gratis app en die is in het Nederlands mocht je dat prettiger vinden)
Ik heb ook veel gelezen en gekeken op Youtube over health anxiety ( wat ik nu heb) daar las ik en zag ik soms letterlijk mijn eigen verhaal en dat bracht veel rust.
Sterkte, wees lief voor jezelf en hopelijk voel je je snel wat lichter.
daarna lukte het om van de bank af te komen en achter de pc fotoboeken te gaan maken ter afleiding. ( met de Top4000 op de achtergrond)
Nu lukt het inmiddels om buiten ( in de tuin) te lopen, te staan.
Ik heb sinds een week of 3 weer een Headspace account en dat helpt me heel goed. Is mindfulness en de eerste dagen heb ik dezelfde meditatie wel 3 x achter elkaar aangezet ( ik volg er nu het 30 dagen programma voor managing anxiety)
Helpt ook goed bij inslapen voor mij. ( VGZ heeft een gratis app en die is in het Nederlands mocht je dat prettiger vinden)
Ik heb ook veel gelezen en gekeken op Youtube over health anxiety ( wat ik nu heb) daar las ik en zag ik soms letterlijk mijn eigen verhaal en dat bracht veel rust.
Sterkte, wees lief voor jezelf en hopelijk voel je je snel wat lichter.
vrijdag 18 december 2020 om 11:03
Mag ik vragen waarom je dat weer vraagt ?CherokeeRose1977 schreef: ↑18-12-2020 10:46Wat heb je gedaan met al de adviezen en tips die je in je eerdere (soortgelijke) topics hebt gekregen?
Heel veel heb ik daarmee gedaan en het ging ook best goed maar nu niet dus dan wil ik graag van me af praten s
vrijdag 18 december 2020 om 11:34
Ik snap de vraag wel. Je krijgt nu namelijk dezelfde tips als in het vorige topic (actief bezig zijn, afleiding zoeken en een manier zoeken om toch in beweging te komen).
Ik ga nog een andere tip geven, die je in het vorige topic niet kreeg: overleg eens met je man, de huisarts en de psycholoog of wat extra hulp een (tijdelijke) oplossing zou kunnen zijn. Schoonmaakhulp bijvoorbeeld, of iemand die jou helpt om een dagindeling te maken en je steunt, zodat jij je aan die indeling kan houden. Die mensen zijn er. Misschien helpt dat je om ervoor te zorgen dat je iets makkelijker door je dag heen komt.
vrijdag 18 december 2020 om 11:57
Misschien is het gewoon het gevoel hebben dat er op dit moment iemand luistert, waar je naar op zoek bent en dat gevoel geven tips uit een eerder topic je misschien niet, ik weet het niet.
Rot dat je je zo voelt. Ik heb je eerdere topics niet gelezen.
Mijn deelneming bij het verlies van je moeder. Misschien kan je wel nog steeds met haar praten, ook al is ze fysiek niet meer hier? Heeft ze een graf dat je kan bezoeken?
Ik weet niet of het jou kan helpen of je juist triester doet voelen....
Ik vind het ook wel rot hoe je man reageert. Mijn man snapt er ook niets van als ik me depressief voel (een depressie heb ik al lang niet meer gehad, maar ik voel wel wanneer ik wat afglij), maar ondanks dat hij er niets van snapt, is hij wel net heel bezorgd om me dan en stimuleert me om buiten te komen, met mensen te praten, vitamines te nemen enzo.
Het helpt niet dat er dan iemand is die nog harder aan je loopt te trekken. Kan je met hem wel praten en aangeven dat jij hém nu gewoon harder nodig hebt?
Ik heb bij dit soort topics altijd heel veel zin om heel hard te roepen dat er licht is aan het einde van de tunnel, ook al zie je nu alleen maar tunnel...ik hoop dat je de hulp en steun vindt die je daarvoor nodig hebt.
Rot dat je je zo voelt. Ik heb je eerdere topics niet gelezen.
Mijn deelneming bij het verlies van je moeder. Misschien kan je wel nog steeds met haar praten, ook al is ze fysiek niet meer hier? Heeft ze een graf dat je kan bezoeken?
Ik weet niet of het jou kan helpen of je juist triester doet voelen....
Ik vind het ook wel rot hoe je man reageert. Mijn man snapt er ook niets van als ik me depressief voel (een depressie heb ik al lang niet meer gehad, maar ik voel wel wanneer ik wat afglij), maar ondanks dat hij er niets van snapt, is hij wel net heel bezorgd om me dan en stimuleert me om buiten te komen, met mensen te praten, vitamines te nemen enzo.
Het helpt niet dat er dan iemand is die nog harder aan je loopt te trekken. Kan je met hem wel praten en aangeven dat jij hém nu gewoon harder nodig hebt?
Ik heb bij dit soort topics altijd heel veel zin om heel hard te roepen dat er licht is aan het einde van de tunnel, ook al zie je nu alleen maar tunnel...ik hoop dat je de hulp en steun vindt die je daarvoor nodig hebt.
vrijdag 18 december 2020 om 12:28
Dat is ook zo, alleen lijken mensen wel eens te vergeten dat ze zèlf door die tunnel naar dat licht moeten lopen.
Oftewel, je hebt zelf een behoorlijk aandeel in het verloop van je klachten.
Op bed blijven liggen brengt het licht ook geen stap dichterbij en houdt je gevangen in je angst en ellende.
Dat weet punttaart ook wel, maar op de een of andere manier kiest ze zelf steeds weer om passief te blijven.
Dat mag, maar weet dan dat je jezelf niet helpt en ook niet van anderen kan verlangen dat zij voor jou oplossingen aandragen. Of van een partner verlangen dat hij begrip blijft houden voor je situatie als je niets constructiefs doet om jezelf te helpen.
Je kunt alle oplossingen van de wereld bedenken en voorhouden, maar het valt of staat met je eigen inbreng en inzet.
En dan is het inderdaad licht aan het eind van de tunnel.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
vrijdag 18 december 2020 om 12:48
Goed gezegd.*Sikkepit* schreef: ↑18-12-2020 12:28Dat is ook zo, alleen lijken mensen wel eens te vergeten dat ze zèlf door die tunnel naar dat licht moeten lopen.
Oftewel, je hebt zelf een behoorlijk aandeel in het verloop van je klachten.
Op bed blijven liggen brengt het licht ook geen stap dichterbij en houdt je gevangen in je angst en ellende.
Dat weet punttaart ook wel, maar op de een of andere manier kiest ze zelf steeds weer om passief te blijven.
Dat mag, maar weet dan dat je jezelf niet helpt en ook niet van anderen kan verlangen dat zij voor jou oplossingen aandragen. Of van een partner verlangen dat hij begrip blijft houden voor je situatie als je niets constructiefs doet om jezelf te helpen.
Je kunt alle oplossingen van de wereld bedenken en voorhouden, maar het valt of staat met je eigen inbreng en inzet.
En dan is het inderdaad licht aan het eind van de tunnel.
Sterkte toegewenst TO.
