Psyche
alle pijlers
Anti depressiva ja of nee?
maandag 28 oktober 2019 om 14:05
Eigenlijk ben ik al sinds mijn puberteit depressief. Soms gaat het beter, soms minder, maar weg is het nooit geweest.
Mede door mijn vervelende jeugd en het zal deels ook aanleg kunnen zijn. Ik kom zelf uit een gezin waar een groot taboe ligt op psychische aandoeningen en werd dus als aandachtstrekker of aansteller weggezet. Maar dat het niet goed ging met me is voornamelijk genegeerd en verzwegen.
Ik heb het dus geleerd te verbloemen. Maar ik hou dat niet meer vol.
Maar inmiddels loop ik al bij de 4e psycholoog (in 20 jaar). En zij wil eigenlijk dat ik toch eens antidepressiva ga slikken.
ik heb dat jaren weten af te houden (ben ook bij een psychiater gestopt daarom).
Ik ben namelijk heel bang voor dat soort middelen. Ik heb van dichtbij meegemaakt dat het ook averechts werkt (psychoses bij een vriendin). Ze slikt ze nog, maar voelt niks meer.
En als ik ervaringen lees/hoor word ik ook niet vrolijk.
Komt bij dat ik een chronische ziekte heb die ook depressieve klachten kan veroorzaken.
Ik heb dat (natuurlijk) ook met die specialist besproken, maar ik krijg geen duidelijkheid of ad dan nog iets kan betekenen. Op het patiëntenforum van mijn aandoening waren er evenveel voor als tegenstanders, dus voor sommigen doet het wel iets.
Bijwerkingen nemen zij voor lief (of vallen mee bij hen).
Wat mij ook weerhoud is dat je dit niet even probeert. Als het na een aantal maanden niet of averechts blijkt te werken, blijkt het voor soms ook lastig om weer af te bouwen.
Bovendien hebben bijna alle ad darmklachten als bij werkingen. En daar heb ik al zoveel last van (ben erg vaak aan de diarree want zou ook een prikkelbare darm hebben. Krijg niet duidelijk hoe dat komt). Nog meer klachten en ik kan de deur niet meer uit.
Ook hoor ik van veel mensen dat ze erg aankomen, en ik ben nu al te zwaar (ondanks alle diarree...). Lijkt futiel, maar als je even nadenkt hoe wij in deze maatschappij dikke mensen benaderen, is dat wel iets waar ik heel bang voor ben. Ik voel me nu al een buitenstaander.
Ik kan maar niet beslissen (en ik moest het eigenlijk deze week laten weten!)
Mede door mijn vervelende jeugd en het zal deels ook aanleg kunnen zijn. Ik kom zelf uit een gezin waar een groot taboe ligt op psychische aandoeningen en werd dus als aandachtstrekker of aansteller weggezet. Maar dat het niet goed ging met me is voornamelijk genegeerd en verzwegen.
Ik heb het dus geleerd te verbloemen. Maar ik hou dat niet meer vol.
Maar inmiddels loop ik al bij de 4e psycholoog (in 20 jaar). En zij wil eigenlijk dat ik toch eens antidepressiva ga slikken.
ik heb dat jaren weten af te houden (ben ook bij een psychiater gestopt daarom).
Ik ben namelijk heel bang voor dat soort middelen. Ik heb van dichtbij meegemaakt dat het ook averechts werkt (psychoses bij een vriendin). Ze slikt ze nog, maar voelt niks meer.
En als ik ervaringen lees/hoor word ik ook niet vrolijk.
Komt bij dat ik een chronische ziekte heb die ook depressieve klachten kan veroorzaken.
Ik heb dat (natuurlijk) ook met die specialist besproken, maar ik krijg geen duidelijkheid of ad dan nog iets kan betekenen. Op het patiëntenforum van mijn aandoening waren er evenveel voor als tegenstanders, dus voor sommigen doet het wel iets.
Bijwerkingen nemen zij voor lief (of vallen mee bij hen).
Wat mij ook weerhoud is dat je dit niet even probeert. Als het na een aantal maanden niet of averechts blijkt te werken, blijkt het voor soms ook lastig om weer af te bouwen.
Bovendien hebben bijna alle ad darmklachten als bij werkingen. En daar heb ik al zoveel last van (ben erg vaak aan de diarree want zou ook een prikkelbare darm hebben. Krijg niet duidelijk hoe dat komt). Nog meer klachten en ik kan de deur niet meer uit.
Ook hoor ik van veel mensen dat ze erg aankomen, en ik ben nu al te zwaar (ondanks alle diarree...). Lijkt futiel, maar als je even nadenkt hoe wij in deze maatschappij dikke mensen benaderen, is dat wel iets waar ik heel bang voor ben. Ik voel me nu al een buitenstaander.
Ik kan maar niet beslissen (en ik moest het eigenlijk deze week laten weten!)
maandag 28 oktober 2019 om 14:14
Die bijwerkingen verschillen echt heel erg per persoon, en ook nog eens per middel. Daar kunnen we dus echt weinig over zeggen. Het is goed om deze angsten met een psychiater te bespreken en te kijken welk middel voor jou geschikt is. Nieuwere hebben bijvoorbeeld minder bijwerkingen. En ook je zorgen over afbouwen, dat verschilt ook per AD. Wel wordt geadviseerd om het pas na een jaar af te bouwen en dit onder strikte begeleiding te doen.
maandag 28 oktober 2019 om 14:15
Dat is bijzonder, psychiaters die ik ken raden het absoluut af voor zo kort. Eerste 6 weken heb je dan bijwerkingen (die vaak wel afnemen of weggaan) dus dan werkt het net 2 weken erna en daarna bijwerkingen van afbouwen?!
zo is mijn post mosterd-ig haha
maandag 28 oktober 2019 om 14:37
Je lichaam komt gewoon een stofje tekort dat het nodig heeft om zich beter te voelen. Je lichaam maakt dat zelf onvoldoende aan op dit moment. Met een medicijn kan je dat tekort aanvullen.
Kan best zijn dat je darmen dan ook beter worden. Ik heb een tijdje amitriptyline geslikt als pijnstiller. Officieel is dat een AD. Ik slikte het in een lage dosering 20-30mg, vanaf 60mg werkt het als antidepressivum.
Ik had er helemaal geen darmklachten van en ik begon er pas van aan te komen toen ik ziek werd en van het een op andere moment stil kwam te zitten (van dagelijks voor de klas, veel sporten). Veel AD hebben als bijwerking dat je meer eetlust krijgt en dat gaat een beetje onbewust. De lijst met bijwerkingen is afschrikwekkend maar je hoeft ook helemaal geen bijwerkingen te krijgen.
Als je al meer dan 20jr aan het sukkelen bent hiermee is lijkt mij wel de moeite waard om het een tijdje te proberen. Wat heb je te verliezen?
Kan best zijn dat je darmen dan ook beter worden. Ik heb een tijdje amitriptyline geslikt als pijnstiller. Officieel is dat een AD. Ik slikte het in een lage dosering 20-30mg, vanaf 60mg werkt het als antidepressivum.
Ik had er helemaal geen darmklachten van en ik begon er pas van aan te komen toen ik ziek werd en van het een op andere moment stil kwam te zitten (van dagelijks voor de klas, veel sporten). Veel AD hebben als bijwerking dat je meer eetlust krijgt en dat gaat een beetje onbewust. De lijst met bijwerkingen is afschrikwekkend maar je hoeft ook helemaal geen bijwerkingen te krijgen.
Als je al meer dan 20jr aan het sukkelen bent hiermee is lijkt mij wel de moeite waard om het een tijdje te proberen. Wat heb je te verliezen?
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 28 oktober 2019 om 14:41
Ik snap toch echt niet waar al die dramaverhalen over AD vandaan komen.
Ongeveer 1 miljoen Nederlanders gebruiken AD, dat zou vast niet zo zijn als het allemaal zo dramatisch was.
Realiseer je dat je bijv op internet vooral de narigheid leest, niet de succesverhalen.
Ik slik al ruim 15 jaar AD, heb na 1 stoppoging samen met de psychiater besloten de AD te blijven gebruiken.
Geen bijwerkingen gehad in het begin en sinds ik het gebruik veel minder depressieve periodes gehad.
Ongeveer 1 miljoen Nederlanders gebruiken AD, dat zou vast niet zo zijn als het allemaal zo dramatisch was.
Realiseer je dat je bijv op internet vooral de narigheid leest, niet de succesverhalen.
Ik slik al ruim 15 jaar AD, heb na 1 stoppoging samen met de psychiater besloten de AD te blijven gebruiken.
Geen bijwerkingen gehad in het begin en sinds ik het gebruik veel minder depressieve periodes gehad.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
maandag 28 oktober 2019 om 14:43
Tot op heden zijn er totaal geen aanwijzingen dat mensen idd een tekort hebben aan bijv serotonine.
AD vullen dat ook helemaal niet aan, maar zorgen dat het wat langer werkzaam blijft.
Waarom het werkt weten ze ook nog nauwelijks.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
maandag 28 oktober 2019 om 14:46
maandag 28 oktober 2019 om 14:50
maandag 28 oktober 2019 om 14:52
Ik las laatst dat vrouwen met ernstig PMS het 1 week per maand kunnen slikken en dat dat ook werkt dan.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
maandag 28 oktober 2019 om 14:57
Klopt inderdaad. Je moet dan beginnen vlak voor het moment dat je klachten normaal gesproken beginnen (bij de 1 is dat 1 week voor de menstruatie, bij de ander al direct na de eisprong)
maandag 28 oktober 2019 om 15:11
Ik heb het zelf ongeveer een jaar geslikt en toen langzaam afgebouwd. Ik had het echt nodig om op de been te blijven tijdens een depressie, om de ergste angsten, paniek en enge gedachten beheersbaar te houden. Ik heb tijdens het opbouwen en afbouwen echt veel last van bijwerkingen gehad. Tijdens het gebruik veel minder, maar ik ben er wel door aangekomen. Ik zeg nu dat ik het liever nooit meer wil gebruiken. Ik vond de op- en afbouwperiode zo heftig. Maar het heeft me in mijn diepste dal er wel van weerhouden dat ik tegen een boom reed en ervoor gezorgd dat ik nog enigszins heb kunnen functioneren. Lastige keuze voor jou.... want als ik het zo lees zal het niet om tijdelijk gebruik gaan, maar echt voor hele lange tijd, of begrijp ik dat verkeerd?
maandag 28 oktober 2019 om 15:11
maandag 28 oktober 2019 om 15:13
Ik vraag me toch af waar die AD-angst vandaan komt? Of zijn dat dan mensen die helemaal geen medicijnen gebruiken?
Lees de bijsluiter van paracetamol eens, daar vergaat je de lust ook wel, maar dat slikken de meesten probleemloos.
Lees de bijsluiter van paracetamol eens, daar vergaat je de lust ook wel, maar dat slikken de meesten probleemloos.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
maandag 28 oktober 2019 om 15:15
Ik ken best wat mensen met slechte ervaringen, alleen die dan wel obv 1 AD meteen alle AD's afschrijven. Terwijl daar in mijn ervaring echt nog een wereld van verschil tussen zit.
maandag 28 oktober 2019 om 15:35
Mijn ervaring met antidepressiva (en andere psychofarmaca) zijn dat ik de bijwerkingen wel had en de vermeende werking niet.
Alleen daar kan een een ander dus helemaal niets mee. Ieder mens is anders. Bij psychische problemen is dat nog veel meer dan bij somatische problemen. Dat het bij de een volstaat om een stofje aan te vullen maakt dus echt niet dat dat bij een ander ook zo is.
De oplossing voor de een is zeker niet de oplossing voor de ander. Datzelfde is waar voor bijwerkingen.
Als je het zeker wilt weten dan zul je het moeten slikken. Als het werkt is het mooi, werkt het niet dan kijk je verder (of niet). Als het goed is weet je zelf het beste wat wel en niet goed voor je is.
Alleen daar kan een een ander dus helemaal niets mee. Ieder mens is anders. Bij psychische problemen is dat nog veel meer dan bij somatische problemen. Dat het bij de een volstaat om een stofje aan te vullen maakt dus echt niet dat dat bij een ander ook zo is.
De oplossing voor de een is zeker niet de oplossing voor de ander. Datzelfde is waar voor bijwerkingen.
Als je het zeker wilt weten dan zul je het moeten slikken. Als het werkt is het mooi, werkt het niet dan kijk je verder (of niet). Als het goed is weet je zelf het beste wat wel en niet goed voor je is.
maandag 28 oktober 2019 om 16:20
Nou ja in mijn omgeving twee mensen die het zelf gebuikt hebben er het mij dus heel erg afraden door hun ervaringen. Als ik bij paracetamol al die bijwerkingen zou hebben prefereer ik de hoofdpijn wel. En ad is wel iets ander spul dan paracetamol he. Als je met afbouwen zo ziek word dat je dood wil vind ik ook niet echt een aanrader (ervaringsverhaal uit eerste hand). Wellicht ken ik net de verkeerde mensen...
Wat mijn darmklachten en eetpatroon betreft; ik loop hier ook al heel lang mee en heb ook veel overleg en onderzoek voor gehad. Maar er is niks te vinden. De enige tip die ik kreeg was betere voeding (let een beetje op wat je eet), de rest was psychosomatisch (een specialist) of prikkelbare darm (de andere). Ik heb al voor kapitalen aan probiotica geslikt en dat hielp ook niks.
Ik voelde me zo niet gehoord dat ik dit allemaal een beetje zelf heb lopen uitvogelen, maar het lijkt wel of mijn darmen nergens op reageren, maar als ik ergens een medicijn voor krijg met in de bijwerkingen darmklachten ben ik echt de lul. Antibiotica slikken is gewoon twee weken aan de schijt. Zelf een ijzerkuurtje maakt mij erg ziek. Ik heb ook steeds een te laag HB. (Ga ik ook weer over bellen).
Ik eet gezond, maar blijf problemen houden. Of een diëtist hier nog bij kan helpen weet ik niet zo. Ook hier heb ik het met de huisarts over gehad, maar zij was gek genoeg nogal terughoudend hierin. Heeft me wel doorverwezen naar websites die ik zelf ook al had gezien.
Ik kan die bal nog eens gaan opgooien, maar of een dieet me door mijn depressie heen helpt?
Waar ik gewoon heel bang voor ben is dat ik de controle over mezelf kwijtraak, en daar heb ik wel wat over gelezen, zeker in de beginperiode met wennen. Ik moet ook zoveel ballen in de lucht houden terwijl ik zo moe ben (ik heb een deels thuiszittende autistische puber, naar een freelance baan, maar die baan kan wel even on hold). Ik heb gewoon geen mensen waar ik op terug kan vallen. Ik heb wel een man, maar hij kan de zorgen voor ons kind niet op zich nemen, dat loopt steeds mis.
Maar ik ben inmiddels wel wanhopig. Maar voel me ook een beetje klem gezet door de psycholoog. Ik wil het aan de ene kant ook best proberen. Maar ik weet ook dat je zo maanden bezig bent om het juiste middel in de juiste dosis te hebben. En ook dat houdt me tegen want ik moet blijven functioneren.
Aan de andere kant komt het dan nooit goed uit, want de zorgen om mijn kind gaan niet weg.
