Psyche
alle pijlers
Antidepresivia slikken of niet?
maandag 18 mei 2009 om 19:52
Hallo,
Vanaf jongs af aan ben ik eigelijk altijd al verlegen en terughoudend geweest.
Vroeger sloeg ik me er wel doorheen, hoe moeilijk ook wel soms.
Ik heb sinds mijn 21ste ook best veel psycholgen gezien en had therapie gevolgd van een half jaar.
En ja, daar zit je dan in therapie met allemaal verschillende mensen die nou net niet hebben wat jij hebt. (leek wel erger) kortom het hielp allemaal niks.
Ze hadden het wel over de medicijnen voor mij, maar ben er altijd fel op tegen geweest.
Nu in het heden krijg ik lijkt wel steeds meer last van angst gevoelens en paniekgevoelens.
( durf geen auto te rijden, vliegtuig in, berg op enz)
Daardoor lijkt het wel alsof ik steeds meer angst krijg.
Baal zo vanmezelf!
Sinds 4 jaar heb ik daardoor denk ik ook last van hartritmestoornissen.( maakt je nog banger)
vorige week naar de arts gestapt, en die schreef me paroxetine voor.
Ik heb alle verhalen op internet gelezen en nu durf ik ze echt niet meer te slikken.
Al die bijwerkingen, zo eng.
Wie herkent mijn verhaal?
Iemand ervaringen mee?
Hoop het!
Mandy
Mandy
Vanaf jongs af aan ben ik eigelijk altijd al verlegen en terughoudend geweest.
Vroeger sloeg ik me er wel doorheen, hoe moeilijk ook wel soms.
Ik heb sinds mijn 21ste ook best veel psycholgen gezien en had therapie gevolgd van een half jaar.
En ja, daar zit je dan in therapie met allemaal verschillende mensen die nou net niet hebben wat jij hebt. (leek wel erger) kortom het hielp allemaal niks.
Ze hadden het wel over de medicijnen voor mij, maar ben er altijd fel op tegen geweest.
Nu in het heden krijg ik lijkt wel steeds meer last van angst gevoelens en paniekgevoelens.
( durf geen auto te rijden, vliegtuig in, berg op enz)
Daardoor lijkt het wel alsof ik steeds meer angst krijg.
Baal zo vanmezelf!
Sinds 4 jaar heb ik daardoor denk ik ook last van hartritmestoornissen.( maakt je nog banger)
vorige week naar de arts gestapt, en die schreef me paroxetine voor.
Ik heb alle verhalen op internet gelezen en nu durf ik ze echt niet meer te slikken.
Al die bijwerkingen, zo eng.
Wie herkent mijn verhaal?
Iemand ervaringen mee?
Hoop het!
Mandy
Mandy
donderdag 28 mei 2009 om 11:16
donderdag 28 mei 2009 om 11:18
quote:calvijn1 schreef op 28 mei 2009 @ 09:42:
[...]
Tuurlijk, een lekker boswandeling en je bent weer helemaal beter.
Je wilt niet weten hoe vaak dat gezegd wordt. Alsof het zó simpel is
:puke: idd.
Ik ben blij met mijn paroxedinges. Heerlijke pillen, ze zorgen ervoor dat ik geen labiel wrak meer ben, maar langzaam maar zeker weer gewoon kan leven. En normaal na kan denken enzo.
Een fijne steun in de rug in moeilijke tijden.
Sterkte.
[...]
Tuurlijk, een lekker boswandeling en je bent weer helemaal beter.
Je wilt niet weten hoe vaak dat gezegd wordt. Alsof het zó simpel is
:puke: idd.
Ik ben blij met mijn paroxedinges. Heerlijke pillen, ze zorgen ervoor dat ik geen labiel wrak meer ben, maar langzaam maar zeker weer gewoon kan leven. En normaal na kan denken enzo.
Een fijne steun in de rug in moeilijke tijden.
Sterkte.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
donderdag 28 mei 2009 om 17:26
Ik heb 2 jaar Seroxat geslikt en ik ben 30 kilo aangekomen. Ook kon ik er niet meer tegen dat ik niks meer voelde.. behalve de depressie waren ook alle goede gevoelens verdwenen.
Maar toch als ik ze weer nodig zou hebben zou ik ze weer nemen..
Maar toch als ik ze weer nodig zou hebben zou ik ze weer nemen..
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
donderdag 28 mei 2009 om 19:25
quote:Maeijken schreef op 28 mei 2009 @ 17:26:
Ik heb 2 jaar Seroxat geslikt en ik ben 30 kilo aangekomen. Ook kon ik er niet meer tegen dat ik niks meer voelde.. behalve de depressie waren ook alle goede gevoelens verdwenen.
Maar toch als ik ze weer nodig zou hebben zou ik ze weer nemen..
Ik heb eerst paratoxetine geslikt maar daar werd ik dus ook héél gevoelloos van.
Na slik ik citalopram (40mg) en gaat het steeds beter.
Ik heb 2 jaar Seroxat geslikt en ik ben 30 kilo aangekomen. Ook kon ik er niet meer tegen dat ik niks meer voelde.. behalve de depressie waren ook alle goede gevoelens verdwenen.
Maar toch als ik ze weer nodig zou hebben zou ik ze weer nemen..
Ik heb eerst paratoxetine geslikt maar daar werd ik dus ook héél gevoelloos van.
Na slik ik citalopram (40mg) en gaat het steeds beter.
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 29 mei 2009 om 14:09
Ik slik ook citalopram en dat bevalt erg goed. Ben 1 x gestopt en kreeg weer een terugval. Gelukkig slaat het nu weer goed aan. Geen last van bijwerkingen overigens.
Nog wel een aanvulling op het huisarts versus psychiater versus psycholoog verhaal. Ik zou je willen aanraden naar een psychiater te gaan. Klinkt zwaar, maar die hebben er gewoon het meeste verstand van. Anders naar de huisarts, psychologen weten nl helemaal niets van medicatie, die behandelen op een andere manier.
Nog wel een aanvulling op het huisarts versus psychiater versus psycholoog verhaal. Ik zou je willen aanraden naar een psychiater te gaan. Klinkt zwaar, maar die hebben er gewoon het meeste verstand van. Anders naar de huisarts, psychologen weten nl helemaal niets van medicatie, die behandelen op een andere manier.
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
zondag 7 juni 2009 om 19:23
Hoi Mandy,
Ik zeg niet doen.....
Probeer aub wat anders, ik spreek uit ervaring.
Als ik het kon terug draaien was ik er nooit aan begonnen.
Zowieso al de begin fase van het slikken van paroxentine. Ik werd dubbel zo angstiger, iedere ochtend misselijk kon niet meer normaal eten en viel kilo's af. Er werd mij verteld dat het een paar weken nodig had om je lichaam er aan te laten wennen.
Is ook wel gebeurd maar had ook tijdens het slikken van de medicijn behoorlijke lastige dagen.
Het zal me ongetewijfeld ook wel geholpen hebben maar nee ik heb er spijt van dat ik er aan begonnen ben want nu ben ik aan het worstelen om van dit medicijn af te komen.
En de verschijnselen daarvan zijn net zo erg als toen ik er aan moest beginnen.
Angstig, huilbuien, misselijk, etc. etc.
Ik zeg niet doen.....
Probeer aub wat anders, ik spreek uit ervaring.
Als ik het kon terug draaien was ik er nooit aan begonnen.
Zowieso al de begin fase van het slikken van paroxentine. Ik werd dubbel zo angstiger, iedere ochtend misselijk kon niet meer normaal eten en viel kilo's af. Er werd mij verteld dat het een paar weken nodig had om je lichaam er aan te laten wennen.
Is ook wel gebeurd maar had ook tijdens het slikken van de medicijn behoorlijke lastige dagen.
Het zal me ongetewijfeld ook wel geholpen hebben maar nee ik heb er spijt van dat ik er aan begonnen ben want nu ben ik aan het worstelen om van dit medicijn af te komen.
En de verschijnselen daarvan zijn net zo erg als toen ik er aan moest beginnen.
Angstig, huilbuien, misselijk, etc. etc.
zondag 7 juni 2009 om 20:13
quote:calvijn1 schreef op 28 mei 2009 @ 09:42:
[...]
Tuurlijk, een lekker boswandeling en je bent weer helemaal beter.
Je wilt niet weten hoe vaak dat gezegd wordt. Alsof het zó simpel is
en@ calvijn1 en fleurtje
Heb je mijn bericht eigenlijk wel gelezen en gegoogled op Runningtherapie? Dit wordt namelijk toegepast in de psychiatrie en ik gebruik het in plaats van A.D. 's . Het zal je verbazen maar het werkt! Waarom vergelijk je dit eigenlijk met een simpele boswandeling. Dat slaat echt nergens op. Runningtherapie gaat over kleine doelen stellen, jezelf belonen, goed met je zelf omgaan en ondertussen maakt je lichaam zelf serotonine aan.
Ik vind jullie reaktie op mijn goedbedoelde en effectieve voorstel ontieglijk bot! Kraak je wel vaker mensen af die proberen te helpen? Zegt veel over jezelf.
In het verleden heb ik wel A.D gebruikt, nu kan ik het zo. Trek zelf maar je conclusie.
[...]
Tuurlijk, een lekker boswandeling en je bent weer helemaal beter.
Je wilt niet weten hoe vaak dat gezegd wordt. Alsof het zó simpel is
en@ calvijn1 en fleurtje
Heb je mijn bericht eigenlijk wel gelezen en gegoogled op Runningtherapie? Dit wordt namelijk toegepast in de psychiatrie en ik gebruik het in plaats van A.D. 's . Het zal je verbazen maar het werkt! Waarom vergelijk je dit eigenlijk met een simpele boswandeling. Dat slaat echt nergens op. Runningtherapie gaat over kleine doelen stellen, jezelf belonen, goed met je zelf omgaan en ondertussen maakt je lichaam zelf serotonine aan.
Ik vind jullie reaktie op mijn goedbedoelde en effectieve voorstel ontieglijk bot! Kraak je wel vaker mensen af die proberen te helpen? Zegt veel over jezelf.
In het verleden heb ik wel A.D gebruikt, nu kan ik het zo. Trek zelf maar je conclusie.
zondag 7 juni 2009 om 20:16
Fijn dat het bij jou helpt, Jane. Maar voor geldt hetzelfde als voor msNiceday: waar jij wel of niet bij gebaat bent, zegt niks over hoe het bij een ander werkt.
Dus zeg dat het bij jou werkt, maar veralgemeniseer het niet zo. Ik vind het ontieglijk bot dat iemand met zo'n achterlijk advies kwam op het moment dat ik met een hand pillen op de bank zit. Dát vind ik pas bot. En dom. En link. En zelfs in de psychiatie zullen ze dat weten en niet adviseren aan iemand die zo depressief als een deur is.
Dus zeg dat het bij jou werkt, maar veralgemeniseer het niet zo. Ik vind het ontieglijk bot dat iemand met zo'n achterlijk advies kwam op het moment dat ik met een hand pillen op de bank zit. Dát vind ik pas bot. En dom. En link. En zelfs in de psychiatie zullen ze dat weten en niet adviseren aan iemand die zo depressief als een deur is.
zondag 7 juni 2009 om 20:35
Hoi Fleur,
Nu snap ik je reaktie niet helemaal. Mijn tip van Runningtherapie is gericht op het verhaal van Mandy niet op jou. Zij heeft last van angstgevoelens.
Voor angststoornissen en depressie's worden a.d.'s voorgeschreven maar ook runningtherapie. Het is niet alleen maar hardlopen, terwijl je alleen met hardlopen al serotonine aanmaakt. Het is een therapievorm. Geadviseerd door mijn huisarts.
Afgezien daarvan, hoe moet ik weten dat jij met een hand pillen op de bank zit?
Als jij je depressief voelt vind ik dat wel degelijk erg en ik hoop dat jij en de rest van de forummers de komende tijd zich veel gelukkiger gaat voelen. Daar was mijn tip ook op gericht.
Als je dat onderuit probeert te halen irriteert me dat wel dat kun je vast wel begrijpen.
Verder wens ik je het beste.
groet,
Jane
Nu snap ik je reaktie niet helemaal. Mijn tip van Runningtherapie is gericht op het verhaal van Mandy niet op jou. Zij heeft last van angstgevoelens.
Voor angststoornissen en depressie's worden a.d.'s voorgeschreven maar ook runningtherapie. Het is niet alleen maar hardlopen, terwijl je alleen met hardlopen al serotonine aanmaakt. Het is een therapievorm. Geadviseerd door mijn huisarts.
Afgezien daarvan, hoe moet ik weten dat jij met een hand pillen op de bank zit?
Als jij je depressief voelt vind ik dat wel degelijk erg en ik hoop dat jij en de rest van de forummers de komende tijd zich veel gelukkiger gaat voelen. Daar was mijn tip ook op gericht.
Als je dat onderuit probeert te halen irriteert me dat wel dat kun je vast wel begrijpen.
Verder wens ik je het beste.
groet,
Jane
zondag 7 juni 2009 om 20:39
Als je zit te twijfelen of je een AD zal nemen, dan zou je inderdaad kunnen beginnen met te gaan hardlopen. In ieder geval is het spreekwoord 'baat het niet, dan schaad het niet' van toepassing hierop. Het heeft geen negatieve bijwerkingen en je kan op elk moment alsnog beslissen om te beginnen met een AD.
Mijn ervaring is ook dat sporten zeker kan helpen bij het verminderen van een depressie. Helaas hebben veel mensen niet meer de kracht en doorzettingsvermogen om vanuit de depressie te gaan hardlopen, maar daar zul je je over heen moeten zetten. Sporten schijnt net zo goed te werken als een AD - dit heb ik van meerdere ervaringsdeskundigen gehoord.
Overigens kan zwemmen ook goed helpen.
Natuurlijk is het sporten an sich niet 'het' middel tegen een depressie, maar het is een goed uitgangspunt van waaruit jezelf weer verder kan gaan. Je zult uiteraard -net zoals bij het gebruik van medicijnen' meer moeten doen, op alle facetten.
Mijn ervaring is ook dat sporten zeker kan helpen bij het verminderen van een depressie. Helaas hebben veel mensen niet meer de kracht en doorzettingsvermogen om vanuit de depressie te gaan hardlopen, maar daar zul je je over heen moeten zetten. Sporten schijnt net zo goed te werken als een AD - dit heb ik van meerdere ervaringsdeskundigen gehoord.
Overigens kan zwemmen ook goed helpen.
Natuurlijk is het sporten an sich niet 'het' middel tegen een depressie, maar het is een goed uitgangspunt van waaruit jezelf weer verder kan gaan. Je zult uiteraard -net zoals bij het gebruik van medicijnen' meer moeten doen, op alle facetten.
zondag 7 juni 2009 om 22:52
@Dorinde, inderdaad het kan helpen zoals je aangeeft. Gelukkig werkt het voor heel wat mensen.
@Matamata, inderdaad werkt sporten goed en als je depressief bent is het heel moeilijk je ergens toe te zetten. In een groep is wat makkelijker en gezelliger en r.t. is nog wat meer.
@Mandy, wat vind jij er allemaal van en hoe gaat het?
@Matamata, inderdaad werkt sporten goed en als je depressief bent is het heel moeilijk je ergens toe te zetten. In een groep is wat makkelijker en gezelliger en r.t. is nog wat meer.
@Mandy, wat vind jij er allemaal van en hoe gaat het?
zondag 7 juni 2009 om 23:04
Tussen twee haakjes zou ik nog wel willen vermelden dat in sommige gevallen psychologen en psychiaters erg snel naar medicijnen grijpen, terwijl in die gevallen sporten ook als substituut kunnen dienen. Eigenlijk zou elke behandelaar in ieder geval sporten moeten aanbevelen. En dan niet, zoals reeds eerder vermeld wandelen, maar minsten een half uur intensief sporten om de dag. Met intensief sporten bedoel ik dan waar je van gaat zweten en een hartslag van 120 ongeveer (maar ook weer niet te hoog).
maandag 8 juni 2009 om 16:56
Hoi jane, ( allemaal)
Ik ben inmiddels bijna 3 weken aan de paroxetine, bijwerking hoofdpijn nog en hartslag.
Ik heb nog niet het gevoel dat het werkt.
Wie herkent dit?
Verder ben ik van mening dat serotonine tekort, aangeboren kan zijn en het zo niet een twee drie op te lossen is.
Wie vind dit ook?
Verder sport ik ook sinds kort erbij en dat is heel ontspannend!
Mandy
Ik ben inmiddels bijna 3 weken aan de paroxetine, bijwerking hoofdpijn nog en hartslag.
Ik heb nog niet het gevoel dat het werkt.
Wie herkent dit?
Verder ben ik van mening dat serotonine tekort, aangeboren kan zijn en het zo niet een twee drie op te lossen is.
Wie vind dit ook?
Verder sport ik ook sinds kort erbij en dat is heel ontspannend!
Mandy
maandag 8 juni 2009 om 17:18
Hoi Mandy,
De klachten die je aangeeft herken ik zelf niet maar iedereen is anders. Het kan (volgens mijn huisarts) zes weken duren voordat paroxetine werkt.
Serotonine tekort kan wel aangeboren zijn, de een zijn hersenen is de andere niet. Wat ik wel frappant vind is dat 95 % van serotonine zich bevind in je darmen. Hoe vind je die dan. Zou haast denken, schepje pakken en overhevelen die boel.
Snelle oplossingen bestaan ook niet, en het is zeker geen schande om wat dan ook te hebben, gebruiken of uit te proberen.
Veel succes iig.
groet,
Jane
De klachten die je aangeeft herken ik zelf niet maar iedereen is anders. Het kan (volgens mijn huisarts) zes weken duren voordat paroxetine werkt.
Serotonine tekort kan wel aangeboren zijn, de een zijn hersenen is de andere niet. Wat ik wel frappant vind is dat 95 % van serotonine zich bevind in je darmen. Hoe vind je die dan. Zou haast denken, schepje pakken en overhevelen die boel.
Snelle oplossingen bestaan ook niet, en het is zeker geen schande om wat dan ook te hebben, gebruiken of uit te proberen.
Veel succes iig.
groet,
Jane
maandag 8 juni 2009 om 23:20
quote:matamata schreef op 07 juni 2009 @ 23:04:
Tussen twee haakjes zou ik nog wel willen vermelden dat in sommige gevallen psychologen en psychiaters erg snel naar medicijnen grijpen.
Vandaar dat een hoop medicatie niet meer vergoed word. Er gebruiken te veel mensen dat soort medicijnen terwijl er in veel "gevallen" nog alternatieven zijn. Overigens schrijven huisartsen ook veel te vaak en te snel voor. Ik ben van mening dat een huisarts niet echt de juiste arts is voor AD's, aangezien er zo veel meespeelt en er ook regelmatig een combi met therapie nodig is. Dan moet de huisarts in kleine gesprekjes beoordelen welke AD terwijl en zo veel verschillende zijn.
psychologen klopt niet want die mogen geen medicijnen uitschrijven.
Ik slik sarotex (nu ong 3 jaar en heb er veel baat bij) duurde wel lang voordat ik op de goede dosering zat, moest elke keer bloed prikken om de spiegel in mijn bloed te bepalen ook gebruik ik zn een doorslaper (word gelukkig vergoed bij mij, gelukkig is niet het goede woord want het bevestigd wel dat ik in het rijtje thuis hoor die het echt nodig heeft, daar had ik liever niet in gezeten
)
(ik bedoel overigens niet dat sommige het hiet niet nodig hebben hoor, daar kan ik natuurlijk niet over oordelen dus heb het alleen over mezelf)
Tussen twee haakjes zou ik nog wel willen vermelden dat in sommige gevallen psychologen en psychiaters erg snel naar medicijnen grijpen.
Vandaar dat een hoop medicatie niet meer vergoed word. Er gebruiken te veel mensen dat soort medicijnen terwijl er in veel "gevallen" nog alternatieven zijn. Overigens schrijven huisartsen ook veel te vaak en te snel voor. Ik ben van mening dat een huisarts niet echt de juiste arts is voor AD's, aangezien er zo veel meespeelt en er ook regelmatig een combi met therapie nodig is. Dan moet de huisarts in kleine gesprekjes beoordelen welke AD terwijl en zo veel verschillende zijn.
psychologen klopt niet want die mogen geen medicijnen uitschrijven.
Ik slik sarotex (nu ong 3 jaar en heb er veel baat bij) duurde wel lang voordat ik op de goede dosering zat, moest elke keer bloed prikken om de spiegel in mijn bloed te bepalen ook gebruik ik zn een doorslaper (word gelukkig vergoed bij mij, gelukkig is niet het goede woord want het bevestigd wel dat ik in het rijtje thuis hoor die het echt nodig heeft, daar had ik liever niet in gezeten
)(ik bedoel overigens niet dat sommige het hiet niet nodig hebben hoor, daar kan ik natuurlijk niet over oordelen dus heb het alleen over mezelf)
I Still Haven\'t Found What I\'m Looking For
maandag 8 juni 2009 om 23:24
quote:happyme2 schreef op 08 juni 2009 @ 23:20:
[...]
Vandaar dat een hoop medicatie niet meer vergoed word. Er gebruiken te veel mensen dat soort medicijnen terwijl er in veel "gevallen" nog alternatieven zijn. Overigens schrijven huisartsen ook veel te vaak en te snel voor. Ik ben van mening dat een huisarts niet echt de juiste arts is voor AD's, aangezien er zo veel meespeelt en er ook regelmatig een combi met therapie nodig is. Dan moet de huisarts in kleine gesprekjes beoordelen welke AD terwijl en zo veel verschillende zijn.
psychologen klopt niet want die mogen geen medicijnen uitschrijven.
Ik slik sarotex (nu ong 3 jaar en heb er veel baat bij) duurde wel lang voordat ik op de goede dosering zat, moest elke keer bloed prikken om de spiegel in mijn bloed te bepalen ook gebruik ik zn een doorslaper (word gelukkig vergoed bij mij, gelukkig is niet het goede woord want het bevestigd wel dat ik in het rijtje thuis hoor die het echt nodig heeft, daar had ik liever niet in gezeten)
(ik bedoel overigens niet dat sommige het hiet niet nodig hebben hoor, daar kan ik natuurlijk niet over oordelen dus heb het alleen over mezelf)
AD wordt nog gewoon vergoed. Kalmeringspillen en slaappillen vaak niet meer.
Een psychiater of huisarts bepaalt niet aan de hand van therapie en de achtergrond wat voor soort medicijnen er wordt voorgeschreven. Dat valt vaak wel in een gesprek te bepalen. Bijna alle AD's werken ongeveer hetzelfde. Er wordt hooguit aan de hand van aard van de klachten maar vooral ivm verwachtte bijwerkingen een bepaald medicijn voorgeschreven.
[...]
Vandaar dat een hoop medicatie niet meer vergoed word. Er gebruiken te veel mensen dat soort medicijnen terwijl er in veel "gevallen" nog alternatieven zijn. Overigens schrijven huisartsen ook veel te vaak en te snel voor. Ik ben van mening dat een huisarts niet echt de juiste arts is voor AD's, aangezien er zo veel meespeelt en er ook regelmatig een combi met therapie nodig is. Dan moet de huisarts in kleine gesprekjes beoordelen welke AD terwijl en zo veel verschillende zijn.
psychologen klopt niet want die mogen geen medicijnen uitschrijven.
Ik slik sarotex (nu ong 3 jaar en heb er veel baat bij) duurde wel lang voordat ik op de goede dosering zat, moest elke keer bloed prikken om de spiegel in mijn bloed te bepalen ook gebruik ik zn een doorslaper (word gelukkig vergoed bij mij, gelukkig is niet het goede woord want het bevestigd wel dat ik in het rijtje thuis hoor die het echt nodig heeft, daar had ik liever niet in gezeten
)(ik bedoel overigens niet dat sommige het hiet niet nodig hebben hoor, daar kan ik natuurlijk niet over oordelen dus heb het alleen over mezelf)
AD wordt nog gewoon vergoed. Kalmeringspillen en slaappillen vaak niet meer.
Een psychiater of huisarts bepaalt niet aan de hand van therapie en de achtergrond wat voor soort medicijnen er wordt voorgeschreven. Dat valt vaak wel in een gesprek te bepalen. Bijna alle AD's werken ongeveer hetzelfde. Er wordt hooguit aan de hand van aard van de klachten maar vooral ivm verwachtte bijwerkingen een bepaald medicijn voorgeschreven.
dinsdag 9 juni 2009 om 21:30
Hoi Mandy,
ik kan je alleen maar mijn eigen ervaring geven, dus ik dring dit zeker niet aan je op.
Ik heb ook lange tijd ad gebruikt, diverse soorten zelfs. Bij mij vlakte het me erg af, ik was mijzelf niet meer, kwam veel aan, maar had wel een minder last van die angstgevoelens.
Toen ben ik ook begonnen met hardlopen, in therapievorm dan, dus met begeleiding, en de eerste weken waren ontzettend zwaar, ik had veel weerstand, maar toen mijn conditie en uithoudingsvermogen beter werd, leerde ik ook door te zetten en was ik uiteindelijk erg trots op mezelf dat ik het toch had gedaan. En het heeft mij persoonlijk echt geholpen om te stoppen met de AD, waardoor ik meer van mezelf terugkreeg en mijn kilo's weer kwijtraakte. Bij mij was de ad in het begin nodig om de scherpste kantjes eraf te halen. Ik weet wel dat ik als ik er nog eens last van krijg, toch eerder het hardlopen op zal pakken dan te starten met ad.
Maar nogmaals, dit is mijn ervaring.
ik kan je alleen maar mijn eigen ervaring geven, dus ik dring dit zeker niet aan je op.
Ik heb ook lange tijd ad gebruikt, diverse soorten zelfs. Bij mij vlakte het me erg af, ik was mijzelf niet meer, kwam veel aan, maar had wel een minder last van die angstgevoelens.
Toen ben ik ook begonnen met hardlopen, in therapievorm dan, dus met begeleiding, en de eerste weken waren ontzettend zwaar, ik had veel weerstand, maar toen mijn conditie en uithoudingsvermogen beter werd, leerde ik ook door te zetten en was ik uiteindelijk erg trots op mezelf dat ik het toch had gedaan. En het heeft mij persoonlijk echt geholpen om te stoppen met de AD, waardoor ik meer van mezelf terugkreeg en mijn kilo's weer kwijtraakte. Bij mij was de ad in het begin nodig om de scherpste kantjes eraf te halen. Ik weet wel dat ik als ik er nog eens last van krijg, toch eerder het hardlopen op zal pakken dan te starten met ad.
Maar nogmaals, dit is mijn ervaring.
dinsdag 9 juni 2009 om 21:33
@ jane:
ik vind het super dat je dit ook aandraagt.
Uit eigen ervaring weet ik dat hardlopen je lichaam zelf voorziet van serotonine, ik ben vanuit een psych opname begonnen met hardlopen en het heeft me meer gebracht dan ad(die ik in het begin echt nodig had, zie bovenstaand bericht). In het begin had ik enorme weerstand, maar je leert ervan doorzetten, doelen stellen, en ergens voor gaan!
Tegelijkertijd besef ik dat het voor iedereen anders is, maar ik steun iig je mening.
Bij mij was het eerst ad, toen aangevuld met running therapie en daarna de ad afgebouwd, die combi werkte goed voor mij.
ik vind het super dat je dit ook aandraagt.
Uit eigen ervaring weet ik dat hardlopen je lichaam zelf voorziet van serotonine, ik ben vanuit een psych opname begonnen met hardlopen en het heeft me meer gebracht dan ad(die ik in het begin echt nodig had, zie bovenstaand bericht). In het begin had ik enorme weerstand, maar je leert ervan doorzetten, doelen stellen, en ergens voor gaan!
Tegelijkertijd besef ik dat het voor iedereen anders is, maar ik steun iig je mening.
Bij mij was het eerst ad, toen aangevuld met running therapie en daarna de ad afgebouwd, die combi werkte goed voor mij.
dinsdag 9 juni 2009 om 22:47
Hoi Flurry,
Wat leuk dat jij ook goed effect hebt met running therapie. Ik ben nu 2 maanden bezig, mijn trainer is op vakantie en we gaan gewoon door nu ja bijna elke keer.
Ik vind ook dat je leert doorgaan maar op een manier die bij je past. Schoonmaken enz. gaat nu ook beter. Zeg nu zelf als je een stuk kunt hardlopen dan kun je alles. Kleine doelen stellen en dan ongestoord tevreden zijn met wat je geaan hebt. Ik vind het heel cool en dat door running therapie, al die psychologen weten dat echt niet te bereiken.
Dat afbouwen van ad te gelijkertijd, heb ik van gehoord maar leuk dat het ook werkt voor je. Ben je al lang zonder?
Wat leuk dat jij ook goed effect hebt met running therapie. Ik ben nu 2 maanden bezig, mijn trainer is op vakantie en we gaan gewoon door nu ja bijna elke keer.
Ik vind ook dat je leert doorgaan maar op een manier die bij je past. Schoonmaken enz. gaat nu ook beter. Zeg nu zelf als je een stuk kunt hardlopen dan kun je alles. Kleine doelen stellen en dan ongestoord tevreden zijn met wat je geaan hebt. Ik vind het heel cool en dat door running therapie, al die psychologen weten dat echt niet te bereiken.
Dat afbouwen van ad te gelijkertijd, heb ik van gehoord maar leuk dat het ook werkt voor je. Ben je al lang zonder?
woensdag 10 juni 2009 om 08:49
Hai Jane,
ik ben nu al twee jaar zonder en heb me nog nooit zo goed gevoeld! Juist het leren doorzetten heeft me veel gebracht, het is net altijd makkelijk hoor, maar ik ga nu minder bij de pakken neerzitten als ik voel dat ik weer in een dipje schiet.
Je leert je schouders ergens onder zetten en ergens voor gaan!
Zo werkt het bij mij trouwens, ben nu wel gestopt met hardlopen, krijg last van mijn rug, heb een lichte artrose, wel balen, maar ga binnenkort eens bij een roeivereniging kijken, dat werkt voor mij ook wel denk ik!
Groetjes
ik ben nu al twee jaar zonder en heb me nog nooit zo goed gevoeld! Juist het leren doorzetten heeft me veel gebracht, het is net altijd makkelijk hoor, maar ik ga nu minder bij de pakken neerzitten als ik voel dat ik weer in een dipje schiet.
Je leert je schouders ergens onder zetten en ergens voor gaan!
Zo werkt het bij mij trouwens, ben nu wel gestopt met hardlopen, krijg last van mijn rug, heb een lichte artrose, wel balen, maar ga binnenkort eens bij een roeivereniging kijken, dat werkt voor mij ook wel denk ik!
Groetjes
