Psyche
alle pijlers
Autisme, Wie ook? Deel 2
vrijdag 5 augustus 2016 om 13:28
zaterdag 20 augustus 2016 om 15:00
quote:lisa198 schreef op 20 augustus 2016 @ 13:46:
Ik vind dat ook zo raar, je hebt nou toch eenmaal verschillende vormen van autisme waarom allemaal op 1 hoop gooien?Omdat het per diagnosticus afhankelijk was welke vorm je kreeg. Kreeg je bij de een klassiek, kon je bij de volgende PDD-NOS krijgen en bij weer een ander Asperger. Daarnaast is uit onderzoek gebleken dat het voor onderzoek en dergelijke naar autisme niet uitmaakt of iemand Asperger of PDD-NOS of klassiek heeft omdat de verschillen te klein zijn.
Ik vind dat ook zo raar, je hebt nou toch eenmaal verschillende vormen van autisme waarom allemaal op 1 hoop gooien?Omdat het per diagnosticus afhankelijk was welke vorm je kreeg. Kreeg je bij de een klassiek, kon je bij de volgende PDD-NOS krijgen en bij weer een ander Asperger. Daarnaast is uit onderzoek gebleken dat het voor onderzoek en dergelijke naar autisme niet uitmaakt of iemand Asperger of PDD-NOS of klassiek heeft omdat de verschillen te klein zijn.
zaterdag 20 augustus 2016 om 15:10
quote:lisa198 schreef op 20 augustus 2016 @ 13:46:
Ik vind dat ook zo raar, je hebt nou toch eenmaal verschillende vormen van autisme waarom allemaal op 1 hoop gooien?Die verschillende vormen van autisme blijken helemaal niet zo verschillend te zijn, vandaar alles onder één naam. En dan per individu kijken waar diegene het meeste hinder van ondervindt.
Ik vind dat ook zo raar, je hebt nou toch eenmaal verschillende vormen van autisme waarom allemaal op 1 hoop gooien?Die verschillende vormen van autisme blijken helemaal niet zo verschillend te zijn, vandaar alles onder één naam. En dan per individu kijken waar diegene het meeste hinder van ondervindt.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zaterdag 20 augustus 2016 om 15:14
quote:lisa198 schreef op 20 augustus 2016 @ 14:47:
Ik heb toch het idee dat klassiek autisme weer (heel) anders is dan asperger. Maar misschien zit ik wel helemaal onjuist. Bij klassiek autisme zie ik toch echt zo'n stereotype persoon die nauwelijks functioneren terwijl ik bij Asperger denk aan mensen met een beetje autisme. Hmmm misschien moet ik me er wat meer in verdiepen.
Oké heel gauw even op internet gekeken. Zag dit op autismecentraal staan 'Voor de aanpak, benadering en behandeling van mensen met een autismespectrumstoornis zijn de geclaimde verschillen weinig relevant.' en 'De term Asperger syndroom wordt vooral gebruikt wanneer het gaat om een begaafde persoon, die als kind geen vertraging had in de spraakontwikkeling.'
In het eerste boek dat ik over autisme las werd Asperger omschreven als een 'diagnose voor ouders die er nog niet aan wilden dat hun kind autisme had'.
Een soort eufemisme dus.
Ik heb nog steeds de indruk dat er veel ouders zijn die minder moeite hebben met de diagnose Asperger dan met autisme. Want bij Asperger is meteen duidelijk dat het kind wel slim is.
Ik ben zelf groot voorstander van één naam: ASS. Juist omdat de genoemde verschillen helemaal niet bestaan, maar door veel mensen wel anders worden beschouwd.
Ik heb toch het idee dat klassiek autisme weer (heel) anders is dan asperger. Maar misschien zit ik wel helemaal onjuist. Bij klassiek autisme zie ik toch echt zo'n stereotype persoon die nauwelijks functioneren terwijl ik bij Asperger denk aan mensen met een beetje autisme. Hmmm misschien moet ik me er wat meer in verdiepen.
Oké heel gauw even op internet gekeken. Zag dit op autismecentraal staan 'Voor de aanpak, benadering en behandeling van mensen met een autismespectrumstoornis zijn de geclaimde verschillen weinig relevant.' en 'De term Asperger syndroom wordt vooral gebruikt wanneer het gaat om een begaafde persoon, die als kind geen vertraging had in de spraakontwikkeling.'
In het eerste boek dat ik over autisme las werd Asperger omschreven als een 'diagnose voor ouders die er nog niet aan wilden dat hun kind autisme had'.
Een soort eufemisme dus.
Ik heb nog steeds de indruk dat er veel ouders zijn die minder moeite hebben met de diagnose Asperger dan met autisme. Want bij Asperger is meteen duidelijk dat het kind wel slim is.
Ik ben zelf groot voorstander van één naam: ASS. Juist omdat de genoemde verschillen helemaal niet bestaan, maar door veel mensen wel anders worden beschouwd.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zaterdag 20 augustus 2016 om 15:40
Zoals ik het begrepen heb kan de ene persoon met autisme bijvoorbeeld erg veel praten, terwijl de andere juist bijna niets durft te zeggen, maar beide hebben een probleem met overprikkeling, een communicatieprobleem en een probleem met wederkerigheid in een gesprek. Bij de ene uit het zich alleen helemaal anders dan bij de andere.
Zelf heb ik bijvoorbeeld als er heel veel prikkels binnenkomen dat ik zelf heel veel kan gaan praten...om de rest buiten te sluiten.
Dit werkt voor mij goed om mij staande te houden, maar is voor anderen erg irritant. Ik heb dan ook bijvoorbeeld niet door dat ik ineens veel te hard praat. Weet niet hoeveel ruimt ik in mag nemen, maar soms voel ik mij zo op mijn gemak dat ik per ongeluk over die grens ga en dan wordt ik daar op aangesproken en dan vind ik dat veel erger dan ik op dat moment laat blijken, het doet heel veel pijn, want het is niet mijn bedoeling.
En de volgende keer ben ik extra nerveus, durf ik weinig initiatief te nemen.
Maar het basisprobleem is dat ik op die momenten zelf die grens niet automatisch aanvoel, dat ik de situatie niet kan overzien en in de war raak. Daardoor ga ik dan daarna weer erg veel zitten analyseren, want ik wil snappen wat er is gebeurd en controle krijgen en overzicht.
Zelf heb ik bijvoorbeeld als er heel veel prikkels binnenkomen dat ik zelf heel veel kan gaan praten...om de rest buiten te sluiten.
Dit werkt voor mij goed om mij staande te houden, maar is voor anderen erg irritant. Ik heb dan ook bijvoorbeeld niet door dat ik ineens veel te hard praat. Weet niet hoeveel ruimt ik in mag nemen, maar soms voel ik mij zo op mijn gemak dat ik per ongeluk over die grens ga en dan wordt ik daar op aangesproken en dan vind ik dat veel erger dan ik op dat moment laat blijken, het doet heel veel pijn, want het is niet mijn bedoeling.
En de volgende keer ben ik extra nerveus, durf ik weinig initiatief te nemen.
Maar het basisprobleem is dat ik op die momenten zelf die grens niet automatisch aanvoel, dat ik de situatie niet kan overzien en in de war raak. Daardoor ga ik dan daarna weer erg veel zitten analyseren, want ik wil snappen wat er is gebeurd en controle krijgen en overzicht.
zaterdag 20 augustus 2016 om 15:49
quote:Solomio schreef op 20 augustus 2016 @ 05:50:
[...]
Als ik iemand verwacht ben ik zeer ruim op tijd klaar. Geen kans dat iemand er al is terwijl ik nog met een tandenborstel in mijn mond sta.
Inderdaad, moet er niet aan denken. Als er iemand langskomt ben ik zeker een uur op voorhand netjes zodat er nog rustig wat koffie gedronken kan worden en zo, en natuurlijk loop ik dan tegen de muren op wanneer ze een half uur te laat zijn en nergens te bespeuren zijn.
Sorry, maar tandenborstel in de mond? Loop toch heen met die hippiementaliteit. Zelfs functioneer ik beter in een ietwat formelere omgeving tov die "laat maar waaien" cultuur, omdat de regels daarbij duidelijker zijn; misschien anderen die dit herkennen?
[...]
Als ik iemand verwacht ben ik zeer ruim op tijd klaar. Geen kans dat iemand er al is terwijl ik nog met een tandenborstel in mijn mond sta.
Inderdaad, moet er niet aan denken. Als er iemand langskomt ben ik zeker een uur op voorhand netjes zodat er nog rustig wat koffie gedronken kan worden en zo, en natuurlijk loop ik dan tegen de muren op wanneer ze een half uur te laat zijn en nergens te bespeuren zijn.
Sorry, maar tandenborstel in de mond? Loop toch heen met die hippiementaliteit. Zelfs functioneer ik beter in een ietwat formelere omgeving tov die "laat maar waaien" cultuur, omdat de regels daarbij duidelijker zijn; misschien anderen die dit herkennen?
zaterdag 20 augustus 2016 om 16:06
quote:hondenmens schreef op 20 augustus 2016 @ 16:02:
Ik dacht dat je bij Asperger vaak ook hoogbegaafd bent. En dat je bij Klassiek Autisme ook een verstandelijke beperking hebt. Niet altijd, ik ken ook een man met Asperger die zwakbegaafd is. Maar ik kan het mis hebben.Hoeft niet altijd. Als ik het goed heb begrepen gaat Asperger vaak gepaard met een sterk taalgevoel, wat bij kinderen al gauw ouwelijk overkomt (voor mijn kinderen en mij geldt dat volop). Eén van de kinderen met diagnose is ook hoogbegaafd, bij mij is het IQ niet bekend.
Ik dacht dat je bij Asperger vaak ook hoogbegaafd bent. En dat je bij Klassiek Autisme ook een verstandelijke beperking hebt. Niet altijd, ik ken ook een man met Asperger die zwakbegaafd is. Maar ik kan het mis hebben.Hoeft niet altijd. Als ik het goed heb begrepen gaat Asperger vaak gepaard met een sterk taalgevoel, wat bij kinderen al gauw ouwelijk overkomt (voor mijn kinderen en mij geldt dat volop). Eén van de kinderen met diagnose is ook hoogbegaafd, bij mij is het IQ niet bekend.
zaterdag 20 augustus 2016 om 16:17
quote:hondenmens schreef op 20 augustus 2016 @ 16:02:
Ik dacht dat je bij Asperger vaak ook hoogbegaafd bent. En dat je bij Klassiek Autisme ook een verstandelijke beperking hebt. Niet altijd, ik ken ook een man met Asperger die zwakbegaafd is. Maar ik kan het mis hebben.
IQ staat al een poosje los van de diagnose.
Mijn oudste is hoogbegaafd en had daarnaast de diagnose klassiek autisme.
Aspergers hebben wel altijd minimaal een normaal IQ, zijn dus ook lang niet allemaal hoogbegaafd.
Ik dacht dat je bij Asperger vaak ook hoogbegaafd bent. En dat je bij Klassiek Autisme ook een verstandelijke beperking hebt. Niet altijd, ik ken ook een man met Asperger die zwakbegaafd is. Maar ik kan het mis hebben.
IQ staat al een poosje los van de diagnose.
Mijn oudste is hoogbegaafd en had daarnaast de diagnose klassiek autisme.
Aspergers hebben wel altijd minimaal een normaal IQ, zijn dus ook lang niet allemaal hoogbegaafd.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zaterdag 20 augustus 2016 om 16:20
zaterdag 20 augustus 2016 om 16:22
quote:shisha schreef op 20 augustus 2016 @ 15:40:
Zoals ik het begrepen heb kan de ene persoon met autisme bijvoorbeeld erg veel praten, terwijl de andere juist bijna niets durft te zeggen, maar beide hebben een probleem met overprikkeling, een communicatieprobleem en een probleem met wederkerigheid in een gesprek. Bij de ene uit het zich alleen helemaal anders dan bij de andere.
Zelf heb ik bijvoorbeeld als er heel veel prikkels binnenkomen dat ik zelf heel veel kan gaan praten...om de rest buiten te sluiten.
Dit werkt voor mij goed om mij staande te houden, maar is voor anderen erg irritant. Ik heb dan ook bijvoorbeeld niet door dat ik ineens veel te hard praat. Weet niet hoeveel ruimt ik in mag nemen, maar soms voel ik mij zo op mijn gemak dat ik per ongeluk over die grens ga en dan wordt ik daar op aangesproken en dan vind ik dat veel erger dan ik op dat moment laat blijken, het doet heel veel pijn, want het is niet mijn bedoeling.
En de volgende keer ben ik extra nerveus, durf ik weinig initiatief te nemen.
Maar het basisprobleem is dat ik op die momenten zelf die grens niet automatisch aanvoel, dat ik de situatie niet kan overzien en in de war raak. Daardoor ga ik dan daarna weer erg veel zitten analyseren, want ik wil snappen wat er is gebeurd en controle krijgen en overzicht.Bij mij ligt het er heel erg aan of ik de mensen waarmee ik dan ben ken. Bij familie ga ik altijd heel veel praten bij overprikkeling en bij onbekenden (en dat is iedereen buiten familie in mijn geval) sluit ik me af en komt er geen zinnig woord meer uit, behalve als ik een heel belangrijk gesprek heb; met school, psychiater etc dan kraam ik nog wel eens onzin uit.
Zoals ik het begrepen heb kan de ene persoon met autisme bijvoorbeeld erg veel praten, terwijl de andere juist bijna niets durft te zeggen, maar beide hebben een probleem met overprikkeling, een communicatieprobleem en een probleem met wederkerigheid in een gesprek. Bij de ene uit het zich alleen helemaal anders dan bij de andere.
Zelf heb ik bijvoorbeeld als er heel veel prikkels binnenkomen dat ik zelf heel veel kan gaan praten...om de rest buiten te sluiten.
Dit werkt voor mij goed om mij staande te houden, maar is voor anderen erg irritant. Ik heb dan ook bijvoorbeeld niet door dat ik ineens veel te hard praat. Weet niet hoeveel ruimt ik in mag nemen, maar soms voel ik mij zo op mijn gemak dat ik per ongeluk over die grens ga en dan wordt ik daar op aangesproken en dan vind ik dat veel erger dan ik op dat moment laat blijken, het doet heel veel pijn, want het is niet mijn bedoeling.
En de volgende keer ben ik extra nerveus, durf ik weinig initiatief te nemen.
Maar het basisprobleem is dat ik op die momenten zelf die grens niet automatisch aanvoel, dat ik de situatie niet kan overzien en in de war raak. Daardoor ga ik dan daarna weer erg veel zitten analyseren, want ik wil snappen wat er is gebeurd en controle krijgen en overzicht.Bij mij ligt het er heel erg aan of ik de mensen waarmee ik dan ben ken. Bij familie ga ik altijd heel veel praten bij overprikkeling en bij onbekenden (en dat is iedereen buiten familie in mijn geval) sluit ik me af en komt er geen zinnig woord meer uit, behalve als ik een heel belangrijk gesprek heb; met school, psychiater etc dan kraam ik nog wel eens onzin uit.
zaterdag 20 augustus 2016 om 17:11
quote:oemiee1234 schreef op 20 augustus 2016 @ 16:20:
Hoe ging dat dan vroeger met jullie taalontwikkeling? 'Hadden' jullie allemaal de asperger variant en werd de diagnose pas laat gesteld of zijn er hier ook die pas met 5 ofzo begonnen te praten waarbij het autisme al vroeg duidelijk was?
Volgens mijn ouders was ik een snelle prater. Ze denken dat ik iets voorliep op leeftijdsgenootjes. Op mijn 3e kende ik al veel vervoegingen. Dat veel praten had ik alleen bij mijn ouders. Toen ik naar school ging praatte ik nooit uit mezelf en gaf antwoorden van 1 lettergreep. Soms gaf ik helemaal geen antwoord als iemand me iets vroeg.
In groep 1 hadden mijn ouders wel al een vermoeden van Autisme. Ze kregen veel moeilijker contact met me als ze iets over school vroegen. Dan begon ik over iets anders te praten. Maar dit kwam omdat ik vaak buitengesloten werd door de juf en er niet graag over praatte.
Hoe ging dat dan vroeger met jullie taalontwikkeling? 'Hadden' jullie allemaal de asperger variant en werd de diagnose pas laat gesteld of zijn er hier ook die pas met 5 ofzo begonnen te praten waarbij het autisme al vroeg duidelijk was?
Volgens mijn ouders was ik een snelle prater. Ze denken dat ik iets voorliep op leeftijdsgenootjes. Op mijn 3e kende ik al veel vervoegingen. Dat veel praten had ik alleen bij mijn ouders. Toen ik naar school ging praatte ik nooit uit mezelf en gaf antwoorden van 1 lettergreep. Soms gaf ik helemaal geen antwoord als iemand me iets vroeg.
In groep 1 hadden mijn ouders wel al een vermoeden van Autisme. Ze kregen veel moeilijker contact met me als ze iets over school vroegen. Dan begon ik over iets anders te praten. Maar dit kwam omdat ik vaak buitengesloten werd door de juf en er niet graag over praatte.
zaterdag 20 augustus 2016 om 17:57
Ik heb nouwelijks brabbeltaal gehad, sprak alles vrijwel meteen goed uit, ook al snel veel "moeilijke" woorden als kind.
Ik vind taal juist helemaal geweldig, rijmen ook en woordgrapjes.
Mijn gevoelens uiten via taal vond ik wel erg moeilijk.
Maar ik was erg slecht met rekenen, draaide cijfers om, getallen zeiden mij niet veel.
Toch is oom dat gelukt, bleek een gat in de informatie te zitten bij mij, ik moest de tafels leren en toen kwam het goed met rekenen.
Wel opvallend is dat ik echt hardop tegen mezelf ben gaan zeggen; rekenen moet je gewoon zien als een ander soort taal, met andere regels. Dat hielp een beetje.
Ook opvallend misschien is dat ik niet met poppen speelde.
Ik vond dat te nep.
Ik vind taal juist helemaal geweldig, rijmen ook en woordgrapjes.
Mijn gevoelens uiten via taal vond ik wel erg moeilijk.
Maar ik was erg slecht met rekenen, draaide cijfers om, getallen zeiden mij niet veel.
Toch is oom dat gelukt, bleek een gat in de informatie te zitten bij mij, ik moest de tafels leren en toen kwam het goed met rekenen.
Wel opvallend is dat ik echt hardop tegen mezelf ben gaan zeggen; rekenen moet je gewoon zien als een ander soort taal, met andere regels. Dat hielp een beetje.
Ook opvallend misschien is dat ik niet met poppen speelde.
Ik vond dat te nep.
zaterdag 20 augustus 2016 om 17:59
quote:shisha schreef op 20 augustus 2016 @ 17:57:
Ik heb nouwelijks brabbeltaal gehad, sprak alles vrijwel meteen goed uit, ook al snel veel "moeilijke" woorden als kind.
Ik vind taal juist helemaal geweldig, rijmen ook en woordgrapjes.
Mijn gevoelens uiten via taal vond ik wel erg moeilijk.
Maar ik was erg slecht met rekenen, draaide cijfers om, getallen zeiden mij niet veel.
Toch is ook dat gelukt, bleek een gat in de informatie te zitten bij mij, ik moest de tafels leren en toen kwam het goed met rekenen, maar ik blijf er erg langzaam in als ik geen fouten wil maken.
Wel opvallend is dat ik echt hardop tegen mezelf ben gaan zeggen; rekenen moet je gewoon zien als een ander soort taal, met andere regels. Dat hielp een beetje.
Ook opvallend misschien is dat ik niet met poppen speelde.
Ik vond dat te nep.Sorry, quote gedaan ipv wijzigen
Ik heb nouwelijks brabbeltaal gehad, sprak alles vrijwel meteen goed uit, ook al snel veel "moeilijke" woorden als kind.
Ik vind taal juist helemaal geweldig, rijmen ook en woordgrapjes.
Mijn gevoelens uiten via taal vond ik wel erg moeilijk.
Maar ik was erg slecht met rekenen, draaide cijfers om, getallen zeiden mij niet veel.
Toch is ook dat gelukt, bleek een gat in de informatie te zitten bij mij, ik moest de tafels leren en toen kwam het goed met rekenen, maar ik blijf er erg langzaam in als ik geen fouten wil maken.
Wel opvallend is dat ik echt hardop tegen mezelf ben gaan zeggen; rekenen moet je gewoon zien als een ander soort taal, met andere regels. Dat hielp een beetje.
Ook opvallend misschien is dat ik niet met poppen speelde.
Ik vond dat te nep.Sorry, quote gedaan ipv wijzigen
zaterdag 20 augustus 2016 om 18:12
Op school vond ik dictees, ontleden en woord benoemen het leukst. Rekenen veel minder. Alleen rijtjes of tafels gingen goed. Vraagstukjes en meetkunde was een drama.
Ik had wel poppen en barbies, maar speelde er weinig mee. Die vond ik vooral mooi om naar te kijken.
Spelen deed ik met Lego, Playmobil en Polly Pockets. En natuurlijk buitenspeelgoed. Was een echt buitenkind.
Opvallend was dat ik wel ong. tot mijn 18 met de Lego speelde terwijl andere al volop uitgingen.
Ik had wel poppen en barbies, maar speelde er weinig mee. Die vond ik vooral mooi om naar te kijken.
Spelen deed ik met Lego, Playmobil en Polly Pockets. En natuurlijk buitenspeelgoed. Was een echt buitenkind.
Opvallend was dat ik wel ong. tot mijn 18 met de Lego speelde terwijl andere al volop uitgingen.
zaterdag 20 augustus 2016 om 18:29
Ik klom ook nog tot zeer ver in mijn tienertijd in bomen en bleef heel lang kinderlijk naïef.
Eigenlijk nu nog een beetje.
Toen viel het verschil al op, ik liep achter op de andere meiden, ik was nog veel meer een kind.
Ik dacht wel na over filosofische vragen en of er bvb leven was op een andere planeet, maar zij niet, zij lazen de yes, hielden van boybands...en ik niet.
Ik liet me wel meeslepen, las dan samen met mijn vriendinnetje de yes en ging mee naar de discotheek.
Alleen dan belde ik na een uur naar mijn vader en of hij mij alsjeblieft wilde komen halen, want er was veel te veel herrie en jongens die in mijn kont knepen en ik wist helemaal niet wat ik daar moest doen.
Ik kon ook niemand verstaan met die harde muziek.
Later heb ik wel geleerd om lol te maken en te dansen en dat wat alcohol daarbij ook helpt, maar ik kan mensen nog steeds erg slecht verstaan met veel muziek, dus dan ga ik ook gewoon echt om te dansen.
Eigenlijk nu nog een beetje.
Toen viel het verschil al op, ik liep achter op de andere meiden, ik was nog veel meer een kind.
Ik dacht wel na over filosofische vragen en of er bvb leven was op een andere planeet, maar zij niet, zij lazen de yes, hielden van boybands...en ik niet.
Ik liet me wel meeslepen, las dan samen met mijn vriendinnetje de yes en ging mee naar de discotheek.
Alleen dan belde ik na een uur naar mijn vader en of hij mij alsjeblieft wilde komen halen, want er was veel te veel herrie en jongens die in mijn kont knepen en ik wist helemaal niet wat ik daar moest doen.
Ik kon ook niemand verstaan met die harde muziek.
Later heb ik wel geleerd om lol te maken en te dansen en dat wat alcohol daarbij ook helpt, maar ik kan mensen nog steeds erg slecht verstaan met veel muziek, dus dan ga ik ook gewoon echt om te dansen.
zaterdag 20 augustus 2016 om 18:41
Vroeger speelde ik het liefste met jongensdingen, racebaan, treinen en voetballen op straat.
Blokken en daarmee bouwen vond ik ook geweldig.
Poppen deed ik niets mee.
Het de ene keer veel praten en de andere keer juist niet herken ik ook wel.
Laatst was er een beetje stress op het werk en dan ik ga ik over op een beetje hyper/veel praten, ik kreeg het zelf in de gaten en ik weet nog dat ik tegen een collega zei..''ik word geloof ik moe van mijzelf'' en anders ik wel zei ze
Vroeger als kind en tiener praatte ik wel maar vertelde niets uit mijn eigen, als mensen niets vroegen dan vertelde ik ook niets.
Dit herken ik ook bij mijn oudste dochter, ik wist nooit niet wat er allemaal gebeurde op school want ze vertelde niets, hoorde vaak achteraf pas als er iets meegenomen had moeten worden naar school, uit haar eigen zei ze dit niet.
Nu nog steeds weet ik weinig van haar leven omdat ze niets verteld en als ik wat vraag mag ik al blij zijn als ik daar volledig antwoord op krijg.( vind ik wel lastig moet ik zeggen ).
Als kind zijnde was ze wel een hele vroege prater en haar zinsopbouw was ook goed, thuis praatte ze toen veel maar bij andere en op school juist niet.
Blokken en daarmee bouwen vond ik ook geweldig.
Poppen deed ik niets mee.
Het de ene keer veel praten en de andere keer juist niet herken ik ook wel.
Laatst was er een beetje stress op het werk en dan ik ga ik over op een beetje hyper/veel praten, ik kreeg het zelf in de gaten en ik weet nog dat ik tegen een collega zei..''ik word geloof ik moe van mijzelf'' en anders ik wel zei ze
Vroeger als kind en tiener praatte ik wel maar vertelde niets uit mijn eigen, als mensen niets vroegen dan vertelde ik ook niets.
Dit herken ik ook bij mijn oudste dochter, ik wist nooit niet wat er allemaal gebeurde op school want ze vertelde niets, hoorde vaak achteraf pas als er iets meegenomen had moeten worden naar school, uit haar eigen zei ze dit niet.
Nu nog steeds weet ik weinig van haar leven omdat ze niets verteld en als ik wat vraag mag ik al blij zijn als ik daar volledig antwoord op krijg.( vind ik wel lastig moet ik zeggen ).
Als kind zijnde was ze wel een hele vroege prater en haar zinsopbouw was ook goed, thuis praatte ze toen veel maar bij andere en op school juist niet.
zaterdag 20 augustus 2016 om 18:48
Ik sta bekend als druk: ik praat veel en graag.
Tegenwoordig is het wel minder en als het niet goed met me gaat val ik juist helemaal stil.
Ik was een kei in rekenen en in taal. Ben een uitgesproken beta-klant, vreemde talen waren een drama. Maar mijn Nederlands is wel prima.
Ik geef al jaren pabo-studenten bijles eigen vaardigheid rekenen en taal.
Tegenwoordig is het wel minder en als het niet goed met me gaat val ik juist helemaal stil.
Ik was een kei in rekenen en in taal. Ben een uitgesproken beta-klant, vreemde talen waren een drama. Maar mijn Nederlands is wel prima.
Ik geef al jaren pabo-studenten bijles eigen vaardigheid rekenen en taal.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zaterdag 20 augustus 2016 om 23:01
Ik praat ook veel en graag en kan druk zijn. Maar als het niet goed gaat ben ik ook stil of als ik indrukken moet verwerken.
Nederlandse les op school was mijn favoriete vak. Ik vond spelling en ontleden het leukst. Dictee kon ik niet goed onthouden en begrijpend lezen vond ik echt niet leuk. Ik heb dyscalculie en rekenen kan ik dus echt niet goed. Ze kunnen me in de winkel zo bedonderen, omdat ik nooit kan natellen of het teruggekregen bedrag daadwerkelijk klopt.
Nederlandse les op school was mijn favoriete vak. Ik vond spelling en ontleden het leukst. Dictee kon ik niet goed onthouden en begrijpend lezen vond ik echt niet leuk. Ik heb dyscalculie en rekenen kan ik dus echt niet goed. Ze kunnen me in de winkel zo bedonderen, omdat ik nooit kan natellen of het teruggekregen bedrag daadwerkelijk klopt.
zaterdag 20 augustus 2016 om 23:40
Klimmen heb ik nooit goed gekund. Was onhandig en had ook wel hoogtevrees.
Ik had het laatst nog met mijn moeder over mijn speelgedrag vroeger. We zagen een reclame van een vakantiepark. Daarop was een kinderclubje te zien. Eerst werd een verhaal verteld en daarna gingen ze samen schatten zoeken. Mijn moeder stond verbaasd hoe actief die kinderen meededen. Ze zei dat je mij daar geen plezier mee kon doen. Mij interesseerde zo'n verhaal niet en die vreemde kinderen vond ik maar niks. Ik wilde mijn eigen zin doen.
Wat ik zelf nog weet is dat ik me soms moeilijk aanpaste aan mijn "gast". Vooral in de kleuterklas. Kindjes die kwamen spelen na schooltijd die ik zelf gevraagd had. Het ging goed zolang ze hetzelfde wilden als ik. Als dat niet zo was, werd het een grote teleurstelling. Ik wilde zoveel mogelijk buitenspelen. Maar soms had ik wel eens een kind aan de haak geslagen dat alleen binnen wilde spelen. Dan moest ik meedoen, want het kind was gast. Een paar keer was ik de dans ontsprongen. Ik zat binnen no time met buurkinderen op het plantsoen. En wie speelde binnen met het kind? Mijn moeder
Shisha: Dat van die discotheek is ook herkenbaar. Alleen die kontknijpende jongens niet. Ik was toen 19. In die vond ik ook bijna niks leuk. Nu ben ik meer dingen leuk gaan vinden die me vroeger niet boeiden. Discotheek en cafés niet. Maar wel bioscoop, shoppen, op koffievisite gaan. Het ligt er ook erg aan met wie ik ben.
Ik had het laatst nog met mijn moeder over mijn speelgedrag vroeger. We zagen een reclame van een vakantiepark. Daarop was een kinderclubje te zien. Eerst werd een verhaal verteld en daarna gingen ze samen schatten zoeken. Mijn moeder stond verbaasd hoe actief die kinderen meededen. Ze zei dat je mij daar geen plezier mee kon doen. Mij interesseerde zo'n verhaal niet en die vreemde kinderen vond ik maar niks. Ik wilde mijn eigen zin doen.
Wat ik zelf nog weet is dat ik me soms moeilijk aanpaste aan mijn "gast". Vooral in de kleuterklas. Kindjes die kwamen spelen na schooltijd die ik zelf gevraagd had. Het ging goed zolang ze hetzelfde wilden als ik. Als dat niet zo was, werd het een grote teleurstelling. Ik wilde zoveel mogelijk buitenspelen. Maar soms had ik wel eens een kind aan de haak geslagen dat alleen binnen wilde spelen. Dan moest ik meedoen, want het kind was gast. Een paar keer was ik de dans ontsprongen. Ik zat binnen no time met buurkinderen op het plantsoen. En wie speelde binnen met het kind? Mijn moeder
Shisha: Dat van die discotheek is ook herkenbaar. Alleen die kontknijpende jongens niet. Ik was toen 19. In die vond ik ook bijna niks leuk. Nu ben ik meer dingen leuk gaan vinden die me vroeger niet boeiden. Discotheek en cafés niet. Maar wel bioscoop, shoppen, op koffievisite gaan. Het ligt er ook erg aan met wie ik ben.
zaterdag 20 augustus 2016 om 23:52
quote:Valdemar_II schreef op 20 augustus 2016 @ 15:49:
[...]
Inderdaad, moet er niet aan denken. Als er iemand langskomt ben ik zeker een uur op voorhand netjes zodat er nog rustig wat koffie gedronken kan worden en zo, en natuurlijk loop ik dan tegen de muren op wanneer ze een half uur te laat zijn en nergens te bespeuren zijn.
Sorry, maar tandenborstel in de mond? Loop toch heen met die hippiementaliteit. Zelfs functioneer ik beter in een ietwat formelere omgeving tov die "laat maar waaien" cultuur, omdat de regels daarbij duidelijker zijn; misschien anderen die dit herkennen?
Loop zelf heen. Mijn god, een uur van te voren klaarzitten is ook niet normaal hoor, ga je dan een uur lang stil zitten klokkijken? Ik doe nog vaak wat laatste dingetjes 20 minuten voor de tijd (boodschappen en huis schoon = dag van te voren) zoals de thee/koffie vast klaarzetten en eventuele gebaksvorkjes enzo vooral als vader en kritische aanhangsel komen dan extra check of er niks is waar over te zeuren valt (ze heeft altijd wat te zeuren vanaf t moment dat ze binnenkomt, kan net zo goed niks doen aan t huishouden zodat xe daadwerkelijk wat te zeurem heeft).
Het is maar 1x voorgekomen dat ik nog tanden aan het poetsen was maar dat was voordat we ergens heengingen in de vroege ochtend en degene die mee reed was gewoon 10 minuten te vroeg. Ik doe geen 10 minuten over tandenpoetsen meestal.
[...]
Inderdaad, moet er niet aan denken. Als er iemand langskomt ben ik zeker een uur op voorhand netjes zodat er nog rustig wat koffie gedronken kan worden en zo, en natuurlijk loop ik dan tegen de muren op wanneer ze een half uur te laat zijn en nergens te bespeuren zijn.
Sorry, maar tandenborstel in de mond? Loop toch heen met die hippiementaliteit. Zelfs functioneer ik beter in een ietwat formelere omgeving tov die "laat maar waaien" cultuur, omdat de regels daarbij duidelijker zijn; misschien anderen die dit herkennen?
Loop zelf heen. Mijn god, een uur van te voren klaarzitten is ook niet normaal hoor, ga je dan een uur lang stil zitten klokkijken? Ik doe nog vaak wat laatste dingetjes 20 minuten voor de tijd (boodschappen en huis schoon = dag van te voren) zoals de thee/koffie vast klaarzetten en eventuele gebaksvorkjes enzo vooral als vader en kritische aanhangsel komen dan extra check of er niks is waar over te zeuren valt (ze heeft altijd wat te zeuren vanaf t moment dat ze binnenkomt, kan net zo goed niks doen aan t huishouden zodat xe daadwerkelijk wat te zeurem heeft).
Het is maar 1x voorgekomen dat ik nog tanden aan het poetsen was maar dat was voordat we ergens heengingen in de vroege ochtend en degene die mee reed was gewoon 10 minuten te vroeg. Ik doe geen 10 minuten over tandenpoetsen meestal.
zaterdag 20 augustus 2016 om 23:55
zaterdag 20 augustus 2016 om 23:59
quote:lisa198 schreef op 20 augustus 2016 @ 11:31:
Aangekomen op het feest viel het volgens mij niet meer zo op dat we te laat waren. Het was uiteindelijk nog wel gezellig. Heb wat rosé gedronken om wat bij te komen haha. En toen de bitterballen kwamen was ik helemaal happy. We zijn niet heel lang gebleven maar het was prima. (Achteraf denk ik dan altijd wtf heb ik me zo druk gemaakt)
Wat zijn sommige van jullie trouwens al vroeg wakker.Maar voor een bruiloftsfeest maak je toch ook geen afspraak met de bruid/gom hoe laat je er bent? Dat is een vanaf-tijd. Maar als je zus zegt ik ben er om 19:00 en ze is er pas om 20:30... Dan is het wel aso, maar de feestgangers zullen er weinig aanstoot aan nemen denk ik. Mooi dat je nog wel op tijd was voor de bitterballen
Aangekomen op het feest viel het volgens mij niet meer zo op dat we te laat waren. Het was uiteindelijk nog wel gezellig. Heb wat rosé gedronken om wat bij te komen haha. En toen de bitterballen kwamen was ik helemaal happy. We zijn niet heel lang gebleven maar het was prima. (Achteraf denk ik dan altijd wtf heb ik me zo druk gemaakt)
Wat zijn sommige van jullie trouwens al vroeg wakker.Maar voor een bruiloftsfeest maak je toch ook geen afspraak met de bruid/gom hoe laat je er bent? Dat is een vanaf-tijd. Maar als je zus zegt ik ben er om 19:00 en ze is er pas om 20:30... Dan is het wel aso, maar de feestgangers zullen er weinig aanstoot aan nemen denk ik. Mooi dat je nog wel op tijd was voor de bitterballen
zondag 21 augustus 2016 om 00:14
quote:Mother_Earth schreef op 20 augustus 2016 @ 18:41:
Vroeger speelde ik het liefste met jongensdingen, racebaan, treinen en voetballen op straat.
Blokken en daarmee bouwen vond ik ook geweldig.
Poppen deed ik niets mee.
Het de ene keer veel praten en de andere keer juist niet herken ik ook wel.
Laatst was er een beetje stress op het werk en dan ik ga ik over op een beetje hyper/veel praten, ik kreeg het zelf in de gaten en ik weet nog dat ik tegen een collega zei..''ik word geloof ik moe van mijzelf'' en anders ik wel zei ze
Vroeger als kind en tiener praatte ik wel maar vertelde niets uit mijn eigen, als mensen niets vroegen dan vertelde ik ook niets.
Dit herken ik ook bij mijn oudste dochter, ik wist nooit niet wat er allemaal gebeurde op school want ze vertelde niets, hoorde vaak achteraf pas als er iets meegenomen had moeten worden naar school, uit haar eigen zei ze dit niet.
Nu nog steeds weet ik weinig van haar leven omdat ze niets verteld en als ik wat vraag mag ik al blij zijn als ik daar volledig antwoord op krijg.( vind ik wel lastig moet ik zeggen ).
Als kind zijnde was ze wel een hele vroege prater en haar zinsopbouw was ook goed, thuis praatte ze toen veel maar bij andere en op school juist niet.
Dat van die jongensachtige dingen leuk vinden en niet echt standaardpuberdingen of jongens achterna zitten, ik dacht dat het komt door mn lesbische inslag xeg maar. Ik had dat nooit onder het kopje autisme geschaard. Wel meer dingen die ik daaraan weet, als je je anders voelt dan anderen ligt t altijd daaraan.. Zelfs artsen gaan mee in die stelling.
Ik praat, neurie, hardop-zing veel of maak andere onzinnig lawaai vaak wel moet ik eerlijk bekennen. Maar als ik na een dag hard werken uit stage kwam en dan op de bank plofte verwachtte mijn moeder en stiefpaps altijd hele verhalen en conversaties, terwijl ik gewoon even in een boekje wou lezen. En honger.. Maak gewoon dat eten klaar denk ik dan en laat me even met rust. Ging echt altijd zo: halllloooo leg dat boekje eens weg we práten tegen je.
Vroeger speelde ik het liefste met jongensdingen, racebaan, treinen en voetballen op straat.
Blokken en daarmee bouwen vond ik ook geweldig.
Poppen deed ik niets mee.
Het de ene keer veel praten en de andere keer juist niet herken ik ook wel.
Laatst was er een beetje stress op het werk en dan ik ga ik over op een beetje hyper/veel praten, ik kreeg het zelf in de gaten en ik weet nog dat ik tegen een collega zei..''ik word geloof ik moe van mijzelf'' en anders ik wel zei ze
Vroeger als kind en tiener praatte ik wel maar vertelde niets uit mijn eigen, als mensen niets vroegen dan vertelde ik ook niets.
Dit herken ik ook bij mijn oudste dochter, ik wist nooit niet wat er allemaal gebeurde op school want ze vertelde niets, hoorde vaak achteraf pas als er iets meegenomen had moeten worden naar school, uit haar eigen zei ze dit niet.
Nu nog steeds weet ik weinig van haar leven omdat ze niets verteld en als ik wat vraag mag ik al blij zijn als ik daar volledig antwoord op krijg.( vind ik wel lastig moet ik zeggen ).
Als kind zijnde was ze wel een hele vroege prater en haar zinsopbouw was ook goed, thuis praatte ze toen veel maar bij andere en op school juist niet.
Dat van die jongensachtige dingen leuk vinden en niet echt standaardpuberdingen of jongens achterna zitten, ik dacht dat het komt door mn lesbische inslag xeg maar. Ik had dat nooit onder het kopje autisme geschaard. Wel meer dingen die ik daaraan weet, als je je anders voelt dan anderen ligt t altijd daaraan.. Zelfs artsen gaan mee in die stelling.
Ik praat, neurie, hardop-zing veel of maak andere onzinnig lawaai vaak wel moet ik eerlijk bekennen. Maar als ik na een dag hard werken uit stage kwam en dan op de bank plofte verwachtte mijn moeder en stiefpaps altijd hele verhalen en conversaties, terwijl ik gewoon even in een boekje wou lezen. En honger.. Maak gewoon dat eten klaar denk ik dan en laat me even met rust. Ging echt altijd zo: halllloooo leg dat boekje eens weg we práten tegen je.
