Autisme wie ook? Deel 3

Jouw gedrag op dit forum, overal tegenaan schoppen, spreekt tegen dat je het wel best vindt hoe jouw leven eruit ziet op sociaal gebied.

redbulletje schreef: ↑

12-06-2018 17:41

Is dat na sluitingstijd of terwijl er gewoon nog gillende koters rond rennen?

Na sluitingstijd. Er komen wel een paar mensen met kinderen. Maar daar heb ik geen last van, die vermaken zich in de speeltuin. Hangen niet steeds om de volwassenen heen.

multomap schreef: ↑

12-06-2018 17:47

Jouw gedrag op dit forum, overal tegenaan schoppen, spreekt tegen dat je het wel best vindt hoe jouw leven eruit ziet op sociaal gebied.

Waarom spreekt dat tegen? Ik kan op forums prima mijn ei kwijt door me op de onderwerpen waar ik 'n irritatie bij voel, lekker in af te reageren. Althans, zo is forummen bij mij ooit begonnen. Helaas is het anno nu al weer 'n kwestie van wikken en wegen wat je post en hoe zodat je niet te vaak tegen 'n ban op loopt. Schriftelijk discussiëren kost me veel minder energie dan mondeling terwijl ik er tegelijkertijd energie uit haal.

Ik slik ook AD, maar wel voor depressie. Ik wil wel aan mijn psychiater gaan vragen of er iets is wat me kan helpen met prikkelverwerking, want het komt me nogal mijn keel uit dat ik gewoon zo vreselijk weinig voor elkaar kan krijgen.

Vandaag was weer een 'iedereen klinkt als 'blahblah' dag'. Dus niet de telefoon op hoeven nemen :')

Heb gister trouwens kennis gemaakt met de jongeren van de groep waar ik ga wonen. Van de 9 waren er 6, 5 jongens en 1 meisje. Jongens waren rustig, meisje was erg erg druk en praatte heel hard. Kan je ook weer eens zien dat er veel verschil in kan zitten. Was wel erg gezellig gelukkig.

Herkenbaar Kohaku, hier is het wel goed verdeelt qua bewoners. Helft mannen, andere helft vrouwen. De mannen zijn over het algemeen iets drukker maar ik heb ook wat vrouwelijke huisgenoten die druk kunnen zijn
Ik ben wel iemand die me veel terugtrekt. Daar krijg ik hier ook alle ruimte voor dus daar ben ik echt blij mee. Ik kook ook op mijn eigen appartement. Sommige dagen ga ik in de huiskamer zitten, en op andere dagen blijf ik gewoon lekker thuis.

hondenmens schreef: ↑

12-06-2018 17:50

Na sluitingstijd. Er komen wel een paar mensen met kinderen. Maar daar heb ik geen last van, die vermaken zich in de speeltuin. Hangen niet steeds om de volwassenen heen.

Klinkt alles bij elkaar wel druk als je met meerdere personen dat feest geeft en dus ook van al die personen vrienden komen. Heb jij daar zelf voor gekozen of is dat voor jou besloten dat jij mee moet organiseren (en dus aanwezig moet zijn)?

redbulletje schreef: ↑

12-06-2018 17:57

Waarom spreekt dat tegen? Ik kan op forums prima mijn ei kwijt door me op de onderwerpen waar ik 'n irritatie bij voel, lekker in af te reageren. Althans, zo is forummen bij mij ooit begonnen. Helaas is het anno nu al weer 'n kwestie van wikken en wegen wat je post en hoe zodat je niet te vaak tegen 'n ban op loopt. Schriftelijk discussiëren kost me veel minder energie dan mondeling terwijl ik er tegelijkertijd energie uit haal.

Wat valt er af te reageren als je zo blij bent met hoe je leeft?
En afreageren op onderwerpen die je, naar eigen zeggen, uit je eigen leven hebt geband? Zoveel tevredenheid daarmee zie ik dan niet hoor.

En een discussie mag, is prima, maar ongenuanceerd je mening overal droppen is gewoon geen prettige houding. Niet IRL en niet online. Dan bloedt een forum dood want daar valt verder niet over te praten.

Maar goed, geloof dat het praten tegen een muur is......daar vind ik een forum dan weer niet voor.

multomap schreef: ↑

12-06-2018 18:18

Wat valt er af te reageren als je zo blij bent met hoe je leeft?
En afreageren op onderwerpen die je, naar eigen zeggen, uit je eigen leven hebt geband? Zoveel tevredenheid daarmee zie ik dan niet hoor.

En een discussie mag, is prima, maar ongenuanceerd je mening overal droppen is gewoon geen prettige houding. Niet IRL en niet online. Dan bloedt een forum dood want daar valt verder niet over te praten.

Maar goed, geloof dat het praten tegen een muur is......daar vind ik een forum dan weer niet voor.

Een forum bloedt juist dood als alle neuzen naar dezelfde kant staan. Dan is er toch niets te beleven?
Voor mij is forummen gewoon een hobby, een ander slaat op 'n boksbal.

redbulletje schreef: ↑

12-06-2018 18:06

Klinkt alles bij elkaar wel druk als je met meerdere personen dat feest geeft en dus ook van al die personen vrienden komen. Heb jij daar zelf voor gekozen of is dat voor jou besloten dat jij mee moet organiseren (en dus aanwezig moet zijn)?

Ik mag meedoen. Dan hebben we alles in 1 keer gehad. Het is wel druk ja. Maar er staan picknicktafels dus je zit met kleine groepjes. En het is buiten te doen en dan heb ik minder last van de prikkels. Het organisatie werk zelf doet mijn familie. Ik hoef alleen maar aanwezig te zijn en me op mijn gasten richten. Meer verwachten ze ook niet van mij. Ik kan 's middags gewoon mijn ding doen en bij mijn hondjes zijn. In mijn eentje ga ik zoiets echt niet organiseren.

redbulletje schreef: ↑

12-06-2018 18:22

Een forum bloedt juist dood als alle neuzen naar dezelfde kant staan. Dan is er toch niets te beleven?
Voor mij is forummen gewoon een hobby, een ander slaat op 'n boksbal.

Pfffffft, het gaat helemaal niet om 'alle neuzen dezelfde kant op', het gaat om de manier waarop jij je mening verkondigt. Zonder enig meegevoel, zonder enigszins zelfs maar een poging te doen om rekening te houden met een ander.
Alleen maar ikke-ikke-ikke, waarbij je regelmatig anderen echt pijn doet, maar daar lijk je ook nog van te genieten.
Mensen zoals jij geven autisme een slecht imago, terwijl ik jou dingen zie doen onder het mom van autisme die daar helemaal niet bijhoren.

Ik heb een vraag.... Wat is jullie ervaring met autisme en ouder worden?

Hebben jullie er minder last van omdat je er bv mee om leert gaan. Of krijg je juist meer last van autisme?

Ik zelf krijg er eerlijk gezegd meer last van. Mijn begeleider zegt dat dit ook normaal is, omdat hoe ouder de mens word, hoe minder fit je sowieso word.

Dat de aftakeling van alle mensen zeg maar begint na je +/- 30e.

Ik vraag het omdat ik het best pijnlijk vind dat autisme klachten erger worden.

Mijn huisarts zegt trouwens dat autisme minder word. Dus meningen onder professionels zijn verschillend.

Wat is jullie ervaring?

Ik heb er nu wel minder last van ja. Ik ben nog vrij jong vergeleken met de rest (ik ben 26). Ik weet beter wat mijn grenzen zijn (alleen aangeven is nog wel wat lastig) en hoe ik beter met mijn autisme om kan gaan.

Ik heb er eigenlijk geen ervaring mee omdat ik nog maar kort weet dat ik autistisch ben maar ik heb goede hoop dat ik er goed mee om kan leren gaan en straks minder problemen ervaar, ook al ben ik al over de 30.

Solomio schreef: ↑

12-06-2018 19:13

Pfffffft, het gaat helemaal niet om 'alle neuzen dezelfde kant op', het gaat om de manier waarop jij je mening verkondigt. Zonder enig meegevoel, zonder enigszins zelfs maar een poging te doen om rekening te houden met een ander.
Alleen maar ikke-ikke-ikke, waarbij je regelmatig anderen echt pijn doet, maar daar lijk je ook nog van te genieten.
Mensen zoals jij geven autisme een slecht imago, terwijl ik jou dingen zie doen onder het mom van autisme die daar helemaal niet bijhoren.

Ik was altijd al zo, dus ruim voordat ik wist dat ik autist was. Ben juist de afgelopen jaren wat rustiger/minder opvliegend geworden.

Gele_Suikerspin schreef: ↑

13-06-2018 13:51

Ik heb een vraag.... Wat is jullie ervaring met autisme en ouder worden?

Hebben jullie er minder last van omdat je er bv mee om leert gaan. Of krijg je juist meer last van autisme?

Ik zelf krijg er eerlijk gezegd meer last van. Mijn begeleider zegt dat dit ook normaal is, omdat hoe ouder de mens word, hoe minder fit je sowieso word.

Dat de aftakeling van alle mensen zeg maar begint na je +/- 30e.

Ik vraag het omdat ik het best pijnlijk vind dat autisme klachten erger worden.

Mijn huisarts zegt trouwens dat autisme minder word. Dus meningen onder professionels zijn verschillend.

Wat is jullie ervaring?

Ik kreeg meer last van prikkels en daardoor is mijn autisme uiteindelijk boven water gekomen. Hoe ouder, hoe minder flexibel denk ik. En nu ik de overgang er overheen krijg kan ik helemaal niets meer verdragen.

goede dag


ik heb vraagje aan iedereen

ik zal binnen kort een afspraak maken om mij zelf te laten testen op autisme.
wat ik me afvraag is stel voor uit de uitslag komt dat ik autisme heb word er dan domweg een stempel op je gedrukt dat zichtbaar is.
beetje moeilijk uit te leggen met zichtbaar maar bedoel bijvoorbeeld als je rijbewijs heb dan word dit vermeld bij instansies.
het zal voor me zelf veel opklaring geven als ik inderdaad autisme heb maar wil niet dat er werkelijk een stempel word gezet als zij is anders dus laten we daar maar omheen lopen.

Als de uitslag terug word gekoppeld naar je huisarts komt het in je medisch dossier.

Als je een uitkering hebt, en je de informatie door geeft aan het uwv, komt het in je dossier bij het uwv.

Verder komt het nergens. Tenzij je het dus doorgeeft.

Als je medische klachten hebt in de toekomst kunnen ze je autisme er bij betrekken. Dit kan positief zijn maar oook negatief zijn.

Verder als je een uitkering wil op basis van aitisme, zullen ze je helaas ook gaan behandelen als iemand met autisme.

Voor je rijbewijs heeft het geen gevolgen, tenzij je medicatie hebt of krijgt waarbij je niet mag auto rijden.

Gele_Suikerspin schreef: ↑

13-06-2018 15:00

Als de uitslag terug word gekoppeld naar je huisarts komt het in je medisch dossier.

Als je een uitkering hebt, en je de informatie door geeft aan het uwv, komt het in je dossier bij het uwv.

Verder komt het nergens. Tenzij je het dus doorgeeft.

Als je medische klachten hebt in de toekomst kunnen ze je autisme er bij betrekken. Dit kan positief zijn maar oook negatief zijn.

Verder als je een uitkering wil op basis van aitisme, zullen ze je helaas ook gaan behandelen als iemand met autisme.

ik heb op dit moment al een uitkering bij de uwv maar ik werk ook gewoon.
in wat voor opzichte kan autisme vermeld bij uwv in negatief wezen?
ik kan me er niet een voorbeeld op zetten

Gele_Suikerspin schreef: ↑

13-06-2018 15:01

Voor je rijbewijs heeft het geen gevolgen, tenzij je medicatie hebt of krijgt waarbij je niet mag auto rijden.

rijbewijs was gewoon voorbeeld
maar ik snap inderdaad wel als je medicatie krijgt dat jouw verhindert dat je niet mag auto rijden.

Bij het uwv kan 't volgens mij alleen maar positief bijdragen in geval je in de ziektewet zit.

Mijn rijbewijs heb ik al meer dan 30 jaar, dat zal nu niet opeens 'n issue worden.

Gele_Suikerspin schreef: ↑

13-06-2018 13:51

Ik heb een vraag.... Wat is jullie ervaring met autisme en ouder worden?

Hebben jullie er minder last van omdat je er bv mee om leert gaan. Of krijg je juist meer last van autisme?

Ik zelf krijg er eerlijk gezegd meer last van. Mijn begeleider zegt dat dit ook normaal is, omdat hoe ouder de mens word, hoe minder fit je sowieso word.

Dat de aftakeling van alle mensen zeg maar begint na je +/- 30e.

Ik vraag het omdat ik het best pijnlijk vind dat autisme klachten erger worden.

Mijn huisarts zegt trouwens dat autisme minder word. Dus meningen onder professionels zijn verschillend.

Wat is jullie ervaring?

Ik krijg er minder last van, omdat ik mezelf steeds beter leer kennen en daardoor steeds beter in staat ben te doen wat goed voor me is, of niet te doen wat slecht voor me is.
Of dat betekent dat het autisme minder wordt? Ik denk dat je dat niet zo simpel kunt stellen.

Voor mij is het vergelijkbaar met mijn spierziekte: ik leef al jaren een vrij rustig leven, omdat mijn spieren snel pijnlijk en vermoeid zijn, dus heb ik weinig klachten. Maar de ziekte is er nog wel, die verandert niet.
Met ouder worden krijgen mensen vaak sowieso wat sneller last van bijv hun spieren en bij mij gebeurt dat ook, maar omdat ik al met slechtere spieren gestart ben lijkt het bij mij mss wat erger.

Datzelfde zie ik bij autisme: autisten hebben bijv vaak moeite met verandering, maar als je daar je leven op inricht kun je daar best goed mee leven. Bij het ouder worden kunnen bijna alle mensen slechter tegen verandering, wat bij autisten dan mss extra tot uiting komt, omdat die op dat gebied al met een achterstand begonnen.

Dat mensen bij het uwv anders naar je gaan kijken. Opmerkingen maken die voor jou pijnlijk zijn. Zoals, ja jij kunt dat niet wat jij bent autistisch. Dat kan hard zijn.

Verder kunnen ze je af gaan remmen in werk. Of juist pushen ander werk te doen ivm je beperkingen.

Als je bij alles maar onthoud dat jij dezelfde persoon blijft.

Alleen ben ik eerlijk, je omgeving en professionals kunnen je wel anders gaan behandelen.

Bv als je hoofdpijn hebt en naar de dokter gaat, zal die eerder er vanuit gaan dat de hoofdpijn door prikkels komt. Dat kan, hoeft niet.

Dit is mijn ervaring.

Het kan ook voordelen hebben, dat een arts meer de tijd voor je neemt omdat je autisme hebt. Of je naar een passende hulpverlener doorverwijst omdat hij weet van je autisme.

Ik denk dus dat het voor en nadelen heeft.

Gele_Suikerspin schreef: ↑

13-06-2018 15:12

Dat mensen bij het uwv anders naar je gaan kijken. Opmerkingen maken die voor jou pijnlijk zijn. Zoals, ja jij kunt dat niet wat jij bent autistisch. Dat kan hard zijn.

Verder kunnen ze je af gaan remmen in werk. Of juist pushen ander werk te doen ivm je beperkingen.

Als je bij alles maar onthoud dat jij dezelfde persoon blijft.

Alleen ben ik eerlijk, je omgeving en professionals kunnen je wel anders gaan behandelen.

Bv als je hoofdpijn hebt en naar de dokter gaat, zal die eerder er vanuit gaan dat de hoofdpijn door prikkels komt. Dat kan, hoeft niet.

Dit is mijn ervaring.

Het kan ook voordelen hebben, dat een arts meer de tijd voor je neemt in dat je autisme heeft. Of je naar een passende hulpverlener doorverwijst omdat hij weet van je autisme.

Ik denk dus dat het voor en nadelen heeft.

Ik wil juist niet meer werken, dus prima als ze er bij het uwv mee instemmen dat ik het niet meer aan kan. En ik ben niet van plan me in 'n job te laten pushen met mensen, prikkels, geestdodende repeterende bezigheden, wisselende diensten, lawaai etc etc.
En ik heb er bij een operatie gebruik van kunnen maken door een eenpersoonskamer te vragen. Tot nog toe dus alleen nog maar positieve ervaringen. Maar goed, ik heb m'n diagnose nog geen jaar, dus wie weet loop ik ook nog wel 'ns tegen negatieve ervaringen aan, maar nu dus nog niet.

Gele_Suikerspin schreef: ↑

13-06-2018 13:51

Ik heb een vraag.... Wat is jullie ervaring met autisme en ouder worden?

Mijn ervaring is dat met het ouder worden ik op een bepaalde manier minder tegen mijn klachten aanloop. Omdat ik inmiddels mijn leven al heel erg heb ingericht naar mijn (on)mogelijkheden. Ik weet beter wat ik wel en niet kan en het telkens tegen mijn eigen grenzen aanbotsen gebeurt nu een stuk minder. Omdat ik inmiddels weet dat daar mijn grens ligt. Ook is er een stukje acceptatie gegroeid, waar ik me eerst nog heel erg verzet heb tegen mijn beperkingen. Ik wilde er gewoon niet aan dat dit iets van mij was.

Aan de andere kant betekend het wel dat het voor mij ook min of meer een toekomst heeft vastgelegd die ik stiekem nog steeds niet wil. Waar ik vroeger (ben iets over de veertig) voor mijn gevoel nog alle kanten opkon, omdat ik de beperkingen hooguit als iets tijdelijks zag wat ik kon verslaan, weet ik nu dat dat zeer waarschijnlijk niet realistisch is. Ik moet het meer doen met wat het is. En dat vind ik niet altijd leuk.

Ik 'kan' een boel dingen voor mijn gevoel niet, zoals ik dat zou willen en daar baal ik wel eens van. Ik kan niet zoveel uur werken en wat ik werk heeft strictere randvoorwaarden nodig. Ik kan niet aan alles meedoen met mijn gezin. Ik heb veel noodzaak aan rust en ruimte en goddank heb ik het grootste werk van de opvoeding achter de rug, want dat viel me heel zwaar. Daar ervaar ik nu overigens wel weer lucht in. Dat ik dat gelukkig kan afstrepen als zijnde behaald. Verder ben ik beperkt in de hoeveelheid contact momenten die ik met andere mensen heb, staan mijn sociale contacten daardoor op een heel laag pitje en voel ik me ook enigzins afhankelijk van mijn man om die bij te houden. Mijn (t)huis is heel belangrijk voor me, omdat ik daar relatief veel tijd in mijn eentje doorbreng. Maar ik weet dus ook dat ik me vreselijk kan storen aan bepaalde burengeluiden en dat dat me gillend gek kan maken. Mijn ervaring uit de praktijk is inmiddels ook dat ik er hoe dan ook maar beter niks van kan zeggen, want dat valt verkeerd. Verder zijn vakanties dingen waar ik slecht mee om kan gaan en hoop ik wel ooit dat ik een manier vind om er beter mee om te gaan, zodat ik er ook daadwerkelijk van kan genieten of zelfs naar uitzien. Gelukkig loopt mijn relatie goed, omdat we nu na +20 jaar van elkaar weten hoe we tikken en kan ik er ook zijn met mijn beperkingen. En hij ook trouwens

Dus al met al is mijn conclusie dat ouder worden wel overzicht en rust heeft gebracht. Maar het heeft ook deuren dichtgedaan die eerder nog openstonden en daarmee bepaalde spannende vooruitzichten definitief gesloten. Ook heb ik de drukste fase uit mijn leven overleefd, dus ik kan me voorstellen dat dat bepaalde andere kleine deurtjes weer op een kiertje zet. Er komt letterlijk weer wat ademruimte.

Deze ontwikkeling geldt overigens voor iedereen hoor. Ook voor mensen zonder autisme. Want voor bijna iedereen maakt dat ouder worden betekend dat je jezelf beter leert kennen en weet wat wel en niet in je leven past en dat daarbij deuren dicht of open gaan. In die zin is ouder worden een zegen. Maar autisme specifiek zou ik het eerlijk gezegd niet goed weten. Kan me ook voorstellen dat ouder worden ook betekend dat je steeds verder en vaster komt te zitten in een bepaald leven. En als dat niet het leven is waar je blij van wordt, het steeds moeilijker wordt om daaruit te komen. Ook omdat je (door steeds verder terugtrekken en isolatie) omgeving vaak steeds verder van je af komt te staan als er niet iemand is in je omgeving die je daarbij bij de les houdt. Je moet dus wel extra je best blijven doen om je beperkingen niet de overhand te geven in je leven. En dat is moeilijk en kost veel energie. Maar het levert in mijn optiek wel wat op voor je latere leven. Blijf dus zoeken naar goede alternatieven om het leven de moeite waard te laten zijn en blijf investeren in een netwerk van mensen om je heen. Hoe sterk de neiging (bij mij iig) ook is om je af te zonderen of terug te trekken.