Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 3
woensdag 29 november 2017 om 22:29
Deel 2
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
maandag 12 februari 2018 om 23:31
Ja. Als ik afspreek met anderen buiten, op een terras bijvoorbeeld, vind ik hen niet omdat ik hen niet herkenDymphnatam schreef: ↑12-02-2018 22:44Hoort het niet/ moeilijk kunnen herkennen van gezichten ook bij autisme trouwens?
Zelfs mijn zus niet...
dinsdag 13 februari 2018 om 06:58
Niet per se.Dymphnatam schreef: ↑12-02-2018 22:44Hoort het niet/ moeilijk kunnen herkennen van gezichten ook bij autisme trouwens?
Maar eigenlijk is geen enkel apart kenmerk typerend voor autisme, het is de combinatie.
Dat is ook de reden dat ik me bijv erger aan het feit dat mensen heel makkelijk zeggen dat ze autistische trekjes hebben, want die trekjes zijn wat mij betreft pas autistisch als ze daadwerkelijk door autisme komen.
Een beetje vergelijkbaar met dat mensen een verkoudheid omschrijven met 'griepverschijnselen'. Als de verkoudheid veroorzaakt wordt door het griepvirus (waarbij het dan gepaard gaat met andere verschijnselen) dan kun je het een griepverschijnsel noemen.
Maar een verkoudheid op zich is niet meteen een griepverschijnsel.
Moeite met sociale contacten kan een kenmerk zijn van autisme, maar als het niet door autisme veroorzaakt wordt is het dus geen autistisch trekje.
Vind ik.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 13 februari 2018 om 07:06
Dat van die cognitieve tussenstap herken ik bij mezelf en door mensen zonder autisme is mij verzekerd dat zij dat niet hebben.Renee_ schreef: ↑12-02-2018 22:24Ja, hier zo iemand! Ik lees af en toe mee op dit topic, maar wil hier wel graag op reageren. Onlangs kreeg ik de diagnose autisme (lichte vorm) en in b.v. de prikkelgevoeligheid herken ik me wel heel sterk, maar dus niet in het moeite hebben met sociale interactie/inleven in anderen, integendeel, zoals familie en vrienden ook beamen is dat juist een van mijn sterkere kanten. Dat ik in sociaal contact een cognitieve tussenstap zou moeten maken (zoals door andere schrijfster aan gerefereerd wordt) is ook niet het geval (niet anders volgens mij dan mensen zonder autisme). Ik leg makkelijk contact met mensen en zou mezelf omschrijven als tamelijk attent (ook dat benoemen mensen in mijn omgeving) zonder dat me dat moeite oid kost. Het is wel zo dat ik graag op mezelf ben, cq. niet veel behoefte heb aan veel sociaal contact/vrienden (wel heb ik een sterke behoefte aan hecht emotioneel contact met een of twee mensen) en als ik afspreek met mensen heb ik daar zelden zin in, maar dat gevoel verdwijnt snel op het moment dat ik de ander zie. Afijn, wat betreft de diagnose blijf ik die sociale interactie dus een lastig punt vinden, maar ik krijg binnenkort psycho-educatie, misschien dat dan het een en ander duidelijk(er) wordt.
Ik waag dat te betwijfelen.
Daarbij valt me op dat mensen heel vaak invullen dat ze een ander kunnen aanvoelen, maar dat mijn ervaring is dat daar een heleboel invulling bij zit, die vaak niet klopt.
Door mijn cognitieve tussenstap ben ik me meer bewust van het feit dat ik iets 'invul' voor een ander vanuit mijn eigen referentiekader en dat het dus zaak is om mijn idee te verifiëren.
Dat zouden meer mensen moeten doen.
Ik was onlangs bij een bijeenkomst waar een bepaalde begeleiding of behandeling voor autisten werd besproken, waarin je dan leert om die cognitieve tussenstap niet meer nodig te hebben, maar je dus daadwerkelijk te kunnen verplaatsen in een ander.
Dat werd gebracht alsof mensen na die therapie lichtjaren verder waren in hun ontwikkeling dan wij, autisten die nog die cognitieve tussenstap nodig hadden. Toen ik de discussie aanging werd gezegd dat ik dat ook niet kon begrijpen, omdat ik nog niet zo ver was in mijn ontwikkeling.
En dan ging het over een ontwikkeling die je ergens in je kleutertijd doormaakt, maar die autisten niet (goed) doormaken.
Ze zei dus eigenlijk dat ik in mijn peutertijd was blijven hangen.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 13 februari 2018 om 08:58
Over welke behandeling/therapie ging dat?Solomio schreef: ↑13-02-2018 07:06[....]
Ik was onlangs bij een bijeenkomst waar een bepaalde begeleiding of behandeling voor autisten werd besproken, waarin je dan leert om die cognitieve tussenstap niet meer nodig te hebben, maar je dus daadwerkelijk te kunnen verplaatsen in een ander.
Dat werd gebracht alsof mensen na die therapie lichtjaren verder waren in hun ontwikkeling dan wij, autisten die nog die cognitieve tussenstap nodig hadden. Toen ik de discussie aanging werd gezegd dat ik dat ook niet kon begrijpen, omdat ik nog niet zo ver was in mijn ontwikkeling.
En dan ging het over een ontwikkeling die je ergens in je kleutertijd doormaakt, maar die autisten niet (goed) doormaken.
Ze zei dus eigenlijk dat ik in mijn peutertijd was blijven hangen.
En werd dat op die manier gebracht door mensen met autisme?
Wat is dan precies het voordeel wanneer je die tussenstap niet zou hoeven maken?
dinsdag 13 februari 2018 om 09:10
Degene die die therapie bedacht heeft had twee cliënten meegebracht die het idd zo brachten.
Als ik hier zeg om welke behandeling het gaat is er een kans dat ik herkend word. Ik was namelijk bij die bijeenkomst de enige kritische vragensteller.
Ik kan je een pb sturen, maar dat is ook maat een wilde gok of die aankomt.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 13 februari 2018 om 09:14
Dat begrijp ik.Solomio schreef: ↑13-02-2018 09:10Degene die die therapie bedacht heeft had twee cliënten meegebracht die het idd zo brachten.
Als ik hier zeg om welke behandeling het gaat is er een kans dat ik herkend word. Ik was namelijk bij die bijeenkomst de enige kritische vragensteller.
Ik kan je een pb sturen, maar dat is ook maat een wilde gok of die aankomt.
En je pb is aangekomen.
dinsdag 13 februari 2018 om 09:15
dinsdag 13 februari 2018 om 09:20
Martine Delfos heeft het ook over de diverse sociaal emotionele ontwikkelingsleeftijden binnen een persoon met autisme en hoe de hulpverlening/begeleiding daarop zou moeten/kunnen aansluiten.Solomio schreef: ↑13-02-2018 07:06Dat van die cognitieve tussenstap herken ik bij mezelf en door mensen zonder autisme is mij verzekerd dat zij dat niet hebben.
Ik waag dat te betwijfelen.
Daarbij valt me op dat mensen heel vaak invullen dat ze een ander kunnen aanvoelen, maar dat mijn ervaring is dat daar een heleboel invulling bij zit, die vaak niet klopt.
Door mijn cognitieve tussenstap ben ik me meer bewust van het feit dat ik iets 'invul' voor een ander vanuit mijn eigen referentiekader en dat het dus zaak is om mijn idee te verifiëren.
Dat zouden meer mensen moeten doen.
Ik was onlangs bij een bijeenkomst waar een bepaalde begeleiding of behandeling voor autisten werd besproken, waarin je dan leert om die cognitieve tussenstap niet meer nodig te hebben, maar je dus daadwerkelijk te kunnen verplaatsen in een ander.
Dat werd gebracht alsof mensen na die therapie lichtjaren verder waren in hun ontwikkeling dan wij, autisten die nog die cognitieve tussenstap nodig hadden. Toen ik de discussie aanging werd gezegd dat ik dat ook niet kon begrijpen, omdat ik nog niet zo ver was in mijn ontwikkeling.
En dan ging het over een ontwikkeling die je ergens in je kleutertijd doormaakt, maar die autisten niet (goed) doormaken.
Ze zei dus eigenlijk dat ik in mijn peutertijd was blijven hangen.
http://www.mdelfos.nl/2012-GZ-Psych-MAS1P.pdf
dinsdag 13 februari 2018 om 09:36
Mijn eigen psych betwijfelt dat zelfs, zegt dat het bij mensen zonder autisme ook soms 'n gok is. En dat de hoogfunctionerende autist juist meer cognitieve vaardigheden heeft dan de doorsnee mens juist doordat ze via 'n soort berekening werken met wat ze al eerder hebben gezien.Dat van die cognitieve tussenstap herken ik bij mezelf en door mensen zonder autisme is mij verzekerd dat zij dat niet hebben.
Ik waag dat te betwijfelen.
Overigens ben ik ook heel slecht in het herkennen van gezichten.
dinsdag 13 februari 2018 om 09:58
Namen ben ik ook slecht in. En al helemaal namen bij gezichten.Kwebbeltje91 schreef: ↑13-02-2018 09:42Ik ben juist heel slecht met namen. Gezichten kan ik goed onthouden.
Ik ben ook slecht in het zoeken naar iets wat ik kwijt ben. Stel dat ik een schaar zoek, dan heb ik er niets aan om dat te bedenken. Ik moet me het plaatje voor de geest halen van hoe die schaar eruit ziet, zodat ik het plaatje herken zodra ik het zie.
Ik denk dat het ook een beetje zo werkt met gezichten herkennen. Maar dat is lastiger, omdat mensen zoveel gezichtsuitdrukkingen kunnen hebben, of hun haar kan anders zitten, of ze hebben een nieuwe jas. Ik herken dan het plaatje van die persoon niet zoals ik dat in mijn hoofd heb en dan loop ik hen straal voorbij.
dinsdag 13 februari 2018 om 10:01
Ik kwam wel 'ns een oudcollega tegen tijdens 'n wandeling. Geen naaste collega van mijn afdeling, maar wel iemand die ik regelmatig zag. Maar ik kon geen link leggen naar waar ik hem van hoorde te kennen toen hij me aansprak. Namen ben ik idd ook niet goed in. Ik volg al die nickname-wissels hier dan ook niet.
dinsdag 13 februari 2018 om 10:27
Dat heeft Delfos niet zelf bedacht, maar ik vind het zelf wel een duidelijk beeld.Case-je schreef: ↑13-02-2018 09:20Martine Delfos heeft het ook over de diverse sociaal emotionele ontwikkelingsleeftijden binnen een persoon met autisme en hoe de hulpverlening/begeleiding daarop zou moeten/kunnen aansluiten.
http://www.mdelfos.nl/2012-GZ-Psych-MAS1P.pdf
Het idee dat die cognitie een belemmering vormt komt natuurlijk vanuit de huidige zweefteefontwikkeling dat we meer vanuit ons gevoel moeten gaan leven.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 13 februari 2018 om 10:29
En wat is daar mis mee om meer vanuit je gevoel te leven?
dinsdag 13 februari 2018 om 10:32
Het niet kunnen herkennen van gezichten herken ik niet bij mijzelf. Ik moet een aantal keren in gedachten oefenen: Bij dat gezicht hoort die naam. Maar iemand zonder autisme kent ook niet van meet af aan alle gezichten. Hij zal bepaalde nieuwe mensen met een zekere regelmaat tegen moeten komen. Dat gaat bij mij ook zo.Dymphnatam schreef: ↑12-02-2018 22:44Hoort het niet/ moeilijk kunnen herkennen van gezichten ook bij autisme trouwens?
Het heeft wel tot het volgende tot gevolg. Stel, er zijn twee nieuwe collega's. Op hetzelfde moment maak ik kennis met die collega's. Ze stellen zich voor, en ik probeer de naam te onthouden. Dat lukt niet meteen. Maar de ene collega A kom ik een paar keer per dag tegen en de andere, B, maar één keer per week. Dan valt B op, dat ik A bij naam en bij gezicht ken, en B nog niet. Bij A heb ik diverse keren in mijn gedachten kunnen oefenen. Die gelegenheid had ik bij B veel minder.
Maar ik heb een keer op school meegemaakt dat ik van ongeveer 400 leerlingen (3e- en 4e-klassers) het gezicht en de naam ken. Daarnaast van ongeveer 75 collega's die op die locatie lesgaven. Ik vind het nog steeds vreemd dat ik een soort van smoelenboek in mijn hoofd had.
hans66 wijzigde dit bericht op 13-02-2018 10:38
26.00% gewijzigd
World of Warcraft: Legion
dinsdag 13 februari 2018 om 10:33
dinsdag 13 februari 2018 om 10:41
Over het herkennen van collega's, ik had een keer het volgende. Ik fietste ergens en toen reed er een auto voorbij. Die claxonneerde. Ik kijk in die richting en haalde mijn schouders op. Waarom claxonneerde hij mij?
De volgende dag zei een collega: "Ik claxonneerde naar jou, maar jij groette niet terug! Herkende je mij niet?" Ik: "Ja, maar niet aan jouw auto!" De meeste collega's herken ik niet aan hun auto waarmee ze soms op het werk komen.
De volgende dag zei een collega: "Ik claxonneerde naar jou, maar jij groette niet terug! Herkende je mij niet?" Ik: "Ja, maar niet aan jouw auto!" De meeste collega's herken ik niet aan hun auto waarmee ze soms op het werk komen.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 13 februari 2018 om 11:04
Ik volg op dit moment een opleiding waarbij ik in groepen zit met wisselende samenstelling. In beide groepen zit een klasgenote met lang blond haar en bepaalde gelaatstrekken. Ik kan ze na 4 maanden nog steeds niet uit elkaar houden.
Qua namen ben ik een ster geworden in het verzinnen van ezelsbruggetjes. Maar een hele nieuwe groep met veel nieuwe namen levert voor mij echt serieus problemen op.
Soms vallen namen ook spontaan uit mijn hoofd. Ik kan dan wel op de achternaam komen en weet via die weg ook wel weer de voornaam te bereiken.
Ik ben vanmorgen maar eens naar de huisarts geweest...
Qua namen ben ik een ster geworden in het verzinnen van ezelsbruggetjes. Maar een hele nieuwe groep met veel nieuwe namen levert voor mij echt serieus problemen op.
Soms vallen namen ook spontaan uit mijn hoofd. Ik kan dan wel op de achternaam komen en weet via die weg ook wel weer de voornaam te bereiken.
Ik ben vanmorgen maar eens naar de huisarts geweest...
dinsdag 13 februari 2018 om 11:23
Als namen er eenmaal inzitten krijg ik ze er lastig weer uit. Ik weet tot acht jaar terug bijna alle namen van de bewoners die bij mij op de groep zaten. Gezichten lijk ik minder goed te onthouden. Ik herken wel een gezicht, maar weet niet welke naam erbij hoort en/of waar ik die persoon van ken wanneer ik iemand zo tegenkom en ik niet heel vaak zie.
dinsdag 13 februari 2018 om 11:37
