Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 om 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
maandag 17 december 2018 om 02:10
Dus dat. Ik was vroeger doodsbenauwd voor ballonnen, ik heb tot mijn 26e oud en nieuw in huis gevierd, mijn eigen, bij iemand anders of bij mijn ouders. Vorig jaar en dit jaar vier ik het op mijn Caribische eiland, waarschijnlijk in een restaurant of een strandtent met vrienden en vage kennissen. Als er muziek is dan hoor ik niet dat er in de rest van de stad van alles wordt afgestoken. Ik heb ook een keer oud en nieuw in centerparcs gevierd met vrienden, was ook erg fijn en relatief rustig.Wojak schreef: ↑15-12-2018 22:53Hoi, allemaal.Ik lurk al een tijdje, maar "durfde" nog niet mee te schrijven omdat ik pas dit jaar mijn diagnose ASS heb gekregen en het daarnaast een heftige tijd is geweest door het overlijden van mijn moeder en moeten verhuizen, dus ik kwam er steeds maar niet aan toe.
Bij deze dus m'n eerst post hier.
Ik ben ook geen liefhebber van vuurwerk. Eigenlijk haat ik alles wat plotseling een hard geluid kan geven. Zelfs van ballonnen krijg ik het op m'n zenuwen als er eentje al geploft is, er nog een hele tros hangt en ik niet weg kan (verjaardag oid). Dan blijf ik verwachten dat er ieder moment nog zo'n rubberen luchtbom afgaat.
Ze zijn hier niet zo van de bommen zoals in NL, wel houden ze van miljoenenklappers, meters en meters rotjes die allemaal achter mekaar knetteren, dat is een continu lawaai, dus dat is minder storend dan onverwachte knallen.
Ik zuip gewoon veel dan heb ik sowieso minder zenuwen
maandag 17 december 2018 om 02:21
Hey Alex, welkom. Wat knap dat je zo goed een leven hebt opgebouwd in NL. Het is niet makkelijk een nieuw leven te starten vanuit een ander(e) land/cultuur. Je spreekt 2 wereldtalen, dus je komt er wel, je Nederlands is heel prima voor een niet-native spreker.Alex2017 schreef: ↑16-12-2018 18:07Hallo,
Normaal gesproken plaats ik liever mijn eigen topic, maar ik werd door mensen hier naartoe gestuurd. Dat ik hier mijn problemen kan opschrijven, ik had al eerder andere topics over mijn probleem opgeschreven, maar ik wil mijn laatste topic hier kwijtraken. Hier komt mijn verhaal dan:
Ik ben een man van 24 jaar oud, nog woonachtig bij mijn ouders (wel geprobeerd om zelf te wonen met mijn vorige ex relatie) en ik heb autisme, ja daarom ben ik hier.
Vanaf vlakbij mijn tiende kwam ik hier naar Nederland verhuizen. Mijn vader is Nederlands en mijn moeder is Zuid-Amerikaans. Daarnaast spreek ik drie talen en dat is sowieso Nederlands, Engels en mijn moedertaal Spaans.
Het werd voor mij een grote stap om hier te verhuizen, ik moest mijn cultuur en familie verlaten. Ik was voordat ik naar Nederland kwam bezig met mijzelf te ontwikkelen zoals: sociaal zijn, inlevingsvermogen en het accepteren van de maatschappij in mijn eigen moederland. Ik voelde me een ¨buitenaardse wezen¨, toen ik hier kwam, alles was ook anders qua maatschappij en nostalgie dringde van binnen + mijn autisme maakt het dubbel moeilijk voor mij.
Mijn sociale leven hier was al niet te best geweest voor mij. Het engiste wat ik kon hebben is maximaal 4 of 5 vrienden, waarvan een paar weggegaan zijn. Door mijn autisme, maar ook, omdat het verkeerde mensen waren en liever wilde vermijden om niet in de problemen te komen. Mijn probleem is nu dat mijn eigen vrienden een eigen leven gaan leiden, ik ben bang dat ik ze niet meer gaan zien en eenzaam ga worden. Het engiste wat ik nu heb is een vriend die ik vaker spreek, een vriendin en een vriendin waar ik nu een relatie begin te krijgen. Ik zit te denken of ik op voetbal ga beginnen medio 2019, als de nieuwe seizoen gaat beginnen. Zodat ik nieuwe contacten ga zoeken en nieuwe vrienden maakt. Ik wil niet door mijn autisme eenzaam voelen en depressief worden. Ik denk dat het een oplossing zou kunnen zijn om niet eenzaam te voelen.
Met mijn carriere ben ik ook niet helemaal tevreden mee. Ik had een opleiding gedaan (bedrijfsadministratie) + een baan erbij, om mijn opleiding te betalen. Nu werk ik als magazijnmedewerker en miscchien krijg ik een vast contract. Nou om eerlijk te zijn, het is niet goed of slecht. De goede kant, is dat ik mijn eerste vast misschien mijn eerste vast contract krijgt, maar aan de andere kant, ik wil niet heel mijn leven zwaar werk gaan doen en het is niet mijn toekomst en dromen. Ik ga begin 2019 opnieuw beginnen met een thuisopleiding om een beter toekomst te hebben en dat ik een betere baan kan hebben, dan wat ik nu aan het doen ben.
Mijn laatste ding is mijn relatie dat bijna oficieel is. Ik wil er beter ermee worden, hoe ga ik het aanpakken, hoe doe ik het dat het goed blijft. Dat zit ik veel te denken, ik wil niet voorkomen dat ik ga falen. Ik kan haar niet 24 uur de hele tijd controleren, anders werk het nooit. Mijn vorige relatie van drie jaar lang heeft me wijzer gemaakt en nu weet ik een beetje wat ik wel en niet moet doen.
Hopelijk is mijn topic goed geschreven door mij, ik heb best wel moeite om mijn drie talen tegelijk te gebruiken, maar ik doe wel mijn best om mijn Nederlands goed te hebben. Hopelijk helpt deze topic om mij te motiveren, ik kijk er graag naar uit naar jullie reacties.
Gr ....
Ik wil nog wel een keer Spaans leren maar ik ben niet zo gemotiveerd om eraan te beginnen, het zou me wel helpen om het Papiaments beter te leren, aangezien dat een mengsel is van Spaans en Nederlands.
Weet je bijna-verkering dat je autisme hebt? Ik heb zelf weinig ervaring met relaties maar ik denk dat communiceren belangrijk is, desnoods vraag haar wat ze van je verwacht wanneer je het niet weet, daarbij hoef je niet meteen specifiek te vertellen dat je autisme hebt, maar gewoon elk mens is uniek dus jij ook en je kan dingen ook omschrijven zonder ze te labelen snap je? Ik weet niet zo goed uit te leggen wat ik bedoel.
Houd ons op de hoogte als je wil.
maandag 17 december 2018 om 02:37
Ik heb een ex die mij bij alles wat ik 'fout deed' verweet dat ik autisme had en dat hij zeker wist dat niemand anders zo'n autist zou willen.
Daarna kort een relatie gehad waar hij wel begripvol was maar dat liep ook mis.
Nu heb ik een ex/oude liefde waar het mee lijkt aan de wakkeren maar ik hou het steeds af omdat ik me klote voel, maar hij accepteert mij.
Daarna kort een relatie gehad waar hij wel begripvol was maar dat liep ook mis.
Nu heb ik een ex/oude liefde waar het mee lijkt aan de wakkeren maar ik hou het steeds af omdat ik me klote voel, maar hij accepteert mij.
maandag 17 december 2018 om 13:02
Ik kom ook meeschrijven. Vandaag heb ik een één-na-laatste gesprek van het diagnosetraject gehad met mijn psycholoog (in januari nog de evaluatie van hoe nu verder), en er is inderdaad uitgekomen dat ik op het spectrum zit. Ik had al zo'n vermoeden, daarom ging ik het traject ook in. Ergens is het vooral opluchting, weten dat ik niet gek ben, ik ben gewoon autistisch. Dat ik tegen dingen aan loop komt niet omdat ik een stommerd ben die niet genoeg haar best doet, maar door hoe mijn hersenen in elkaar zitten. Dat idee. Aan de andere kant voelt het toch als 'oh jee, en nou?' want nu is het hek van de dam, en heeft het officieel geen zin meer om te proberen normaal te zijn.
Oh ja, ik heb een hele fijne relatie. Man heeft asperger, dat hij veel van de dingen waar ik tegenaan loop herkende was een van de redenen om dingen uit te gaan zoeken. Momenteel geen werk, ik zit in de ziektewet, nog van een burn-out die ik vorig jaar opliep. Zo raar, als autist is het blijkbaar geen goed idee om in een call-center kantoortuin inclusief herrie van ruim honderd telefonerende collega's te gaan werken
Oh ja, ik heb een hele fijne relatie. Man heeft asperger, dat hij veel van de dingen waar ik tegenaan loop herkende was een van de redenen om dingen uit te gaan zoeken. Momenteel geen werk, ik zit in de ziektewet, nog van een burn-out die ik vorig jaar opliep. Zo raar, als autist is het blijkbaar geen goed idee om in een call-center kantoortuin inclusief herrie van ruim honderd telefonerende collega's te gaan werken
dinsdag 18 december 2018 om 08:50
Nogal pijnlijk voor je dat die ex (uit die 1e zin) zo tegen je heeft gedaan.Dollop schreef: ↑17-12-2018 02:37Ik heb een ex die mij bij alles wat ik 'fout deed' verweet dat ik autisme had en dat hij zeker wist dat niemand anders zo'n autist zou willen.
Daarna kort een relatie gehad waar hij wel begripvol was maar dat liep ook mis.
Nu heb ik een ex/oude liefde waar het mee lijkt aan de wakkeren maar ik hou het steeds af omdat ik me klote voel, maar hij accepteert mij.
Erg respectloos en dit heb je zeker niet verdient.
Helaas leven we in een tijd dat mensen steeds meer vooringenomen en harder zich opstellen.
Mensen met autisme worden snel veroordeeld en in hokjes gestopt.
Dat is niet fair en onterecht.
Zelf heb ik in het verleden een opname gehad en daar heb ik ook hulpverleners meegemaakt die niets anders deden als mij een stigma over autisme op te dringen.
Daar kwam bij dat ze weinig kennis hadden van autisme en mijn persoonlijke situatie en achtergrond.
Ik voelde mij steeds kort gehouden en daar baalde ik erg van.
Heb het uiteindelijk nog wel een half jaar volgehouden, maar het heeft me niet echt goed gedaan.
dinsdag 18 december 2018 om 09:41
ik vind het soms nog wel grappig wat de term asperger doet , met name dan bij artsen!Lee2017 schreef: ↑18-12-2018 08:50Nogal pijnlijk voor je dat die ex (uit die 1e zin) zo tegen je heeft gedaan.
Erg respectloos en dit heb je zeker niet verdient.
Helaas leven we in een tijd dat mensen steeds meer vooringenomen en harder zich opstellen.
Mensen met autisme worden snel veroordeeld en in hokjes gestopt.
Dat is niet fair en onterecht.
Zelf heb ik in het verleden een opname gehad en daar heb ik ook hulpverleners meegemaakt die niets anders deden als mij een stigma over autisme op te dringen.
Daar kwam bij dat ze weinig kennis hadden van autisme en mijn persoonlijke situatie en achtergrond.
Ik voelde mij steeds kort gehouden en daar baalde ik erg van.
Heb het uiteindelijk nog wel een half jaar volgehouden, maar het heeft me niet echt goed gedaan.
Ik heb al jaren hoofdpijn& depresieve klachten, meer dan wss stress gerelateerd.
Heb al tal van artsen, specialisten gezien en zoek zelf ook veel op , zo kom ik vaak uit op wat minder courante zaken omdat ik al de rest al geprobeerd heb zeg maar.
Ik heb mezelf wat ingelezen dan voor ik bij een specialist kom en dat zal er ook mee te maken hebben maar als het woord asperger valt dan heb ik al zo vaak meegemaakt dat de toon van de arts veranderd naar alsof ik hoog intelligent ben , dan praten ze tegen me alsof ik een mede arts ben met alle termen en het Latijn enz.
Is echt soms grappig om te mee te maken , artsen zeggen zelfs vaak dan tegen mij dingen als "tja , het is niet makkelijk zo intelligent zijn he..."
Ik weet men IQ , ben zeker bovengemiddeld maar ver van geniaal
dinsdag 18 december 2018 om 12:40
Ergens is dit ook begrijpbaar. Een deel van de personen met ass zet hun diagnose in wanneer dit hen uitkomt en lijken weinig tot geen inspanningen te leveren om hun eigen functioneren te verbeteren, wat maakt dat ze zichzelf in een uitzonderingspositie plaatsen waar de medemens mee rekening dient te houden.Lee2017 schreef: ↑18-12-2018 08:50Nogal pijnlijk voor je dat die ex (uit die 1e zin) zo tegen je heeft gedaan.
Erg respectloos en dit heb je zeker niet verdient.
Helaas leven we in een tijd dat mensen steeds meer vooringenomen en harder zich opstellen.
Mensen met autisme worden snel veroordeeld en in hokjes gestopt.
Dat is niet fair en onterecht.
Zelf heb ik in het verleden een opname gehad en daar heb ik ook hulpverleners meegemaakt die niets anders deden als mij een stigma over autisme op te dringen.
Daar kwam bij dat ze weinig kennis hadden van autisme en mijn persoonlijke situatie en achtergrond.
Ik voelde mij steeds kort gehouden en daar baalde ik erg van.
Heb het uiteindelijk nog wel een half jaar volgehouden, maar het heeft me niet echt goed gedaan.
Daarbij komt nog dat het spectrum zo breed is waardoor het voor kennissen zowat onmogelijk wordt om in te schatten welke beperkingen één autist precies ervaart.
Ik bedoel: sommigen kruipen maar al te graag in een hokje wanneer dit voordelig is, maar wanneer anderen hen in een hokje plaatsen is het plots een vooroordeel.
dinsdag 18 december 2018 om 13:20
Maar waar ligt de grens, vraag ik me dan af. Wanneer levert iemand zelf te weinig inspanning waardoor hij zichzelf in een uitzonderingspositie plaatst?Valdemar_II schreef: ↑18-12-2018 12:40Ergens is dit ook begrijpbaar. Een deel van de personen met ass zet hun diagnose in wanneer dit hen uitkomt en lijken weinig tot geen inspanningen te leveren om hun eigen functioneren te verbeteren, wat maakt dat ze zichzelf in een uitzonderingspositie plaatsen waar de medemens mee rekening dient te houden.
Daarbij komt nog dat het spectrum zo breed is waardoor het voor kennissen zowat onmogelijk wordt om in te schatten welke beperkingen één autist precies ervaart.
Ik bedoel: sommigen kruipen maar al te graag in een hokje wanneer dit voordelig is, maar wanneer anderen hen in een hokje plaatsen is het plots een vooroordeel.
Ik zie het wel bij mijn collega met ASS. Zelf kan ze heel slecht tegen kritiek. Dan vind ze dat er geen rekening met haar Autisme wordt gehouden. Over anderen (ook met ASS) klaagt ze vaak. Als iemand langzaam is of weinig uit zichzelf doet vind ze dat diegene zich verschuilt achter zijn/haar handicap.
dinsdag 18 december 2018 om 13:24
Ik ben ook niet geniaal maar vind het juist wel fijn dat artsen zoals oncologen en gyneacologen niet doen alsof ik maar 'n domme leek ben. Ik lees me doorgaans erg goed in en kan dus prima meekomen in 'n medisch gesprek en ik voel me wel serieus genomen. Al voordat bekend was dat ik 'n asperger was trouwens.kv12 schreef: ↑18-12-2018 09:41ik vind het soms nog wel grappig wat de term asperger doet , met name dan bij artsen!
Ik heb al jaren hoofdpijn& depresieve klachten, meer dan wss stress gerelateerd.
Heb al tal van artsen, specialisten gezien en zoek zelf ook veel op , zo kom ik vaak uit op wat minder courante zaken omdat ik al de rest al geprobeerd heb zeg maar.
Ik heb mezelf wat ingelezen dan voor ik bij een specialist kom en dat zal er ook mee te maken hebben maar als het woord asperger valt dan heb ik al zo vaak meegemaakt dat de toon van de arts veranderd naar alsof ik hoog intelligent ben , dan praten ze tegen me alsof ik een mede arts ben met alle termen en het Latijn enz.
Is echt soms grappig om te mee te maken , artsen zeggen zelfs vaak dan tegen mij dingen als "tja , het is niet makkelijk zo intelligent zijn he..."
Ik weet men IQ , ben zeker bovengemiddeld maar ver van geniaal
dinsdag 18 december 2018 om 13:31
Daar zit zeker ook wel een kern van waarheid in.Valdemar_II schreef: ↑18-12-2018 12:40Ergens is dit ook begrijpbaar. Een deel van de personen met ass zet hun diagnose in wanneer dit hen uitkomt en lijken weinig tot geen inspanningen te leveren om hun eigen functioneren te verbeteren, wat maakt dat ze zichzelf in een uitzonderingspositie plaatsen waar de medemens mee rekening dient te houden.
Daarbij komt nog dat het spectrum zo breed is waardoor het voor kennissen zowat onmogelijk wordt om in te schatten welke beperkingen één autist precies ervaart.
Ik bedoel: sommigen kruipen maar al te graag in een hokje wanneer dit voordelig is, maar wanneer anderen hen in een hokje plaatsen is het plots een vooroordeel.
dinsdag 18 december 2018 om 14:43
@ Hondenmens: ik denk dat er geen scherpe grens is maar dat je omgeving snel oppikt wanneer je een inspanning levert.
Er is een groot verschil tussen nooit op bezoek gaan omdat het moeilijk is en af en toe op bezoek gaan ondanks dat het moeilijk is; de houding van je familie verschilt enorm. En ik denk dat dit op vele vlakken zo werkt.
Er is een groot verschil tussen nooit op bezoek gaan omdat het moeilijk is en af en toe op bezoek gaan ondanks dat het moeilijk is; de houding van je familie verschilt enorm. En ik denk dat dit op vele vlakken zo werkt.
dinsdag 18 december 2018 om 15:27
Ik ben niet normaal. Ik ben hoogintelligent en kan veel,maar zal altijd op hetzelfde vastlopen. Het zal wel. Tot nu toe altijd netjes meegedaan en nu lukt het niet meer.Nanny_Gytha_Ogg schreef: ↑17-12-2018 13:02Ik kom ook meeschrijven. Vandaag heb ik een één-na-laatste gesprek van het diagnosetraject gehad met mijn psycholoog (in januari nog de evaluatie van hoe nu verder), en er is inderdaad uitgekomen dat ik op het spectrum zit. Ik had al zo'n vermoeden, daarom ging ik het traject ook in. Ergens is het vooral opluchting, weten dat ik niet gek ben, ik ben gewoon autistisch. Dat ik tegen dingen aan loop komt niet omdat ik een stommerd ben die niet genoeg haar best doet, maar door hoe mijn hersenen in elkaar zitten. Dat idee. Aan de andere kant voelt het toch als 'oh jee, en nou?' want nu is het hek van de dam, en heeft het officieel geen zin meer om te proberen normaal te zijn.
Oh ja, ik heb een hele fijne relatie. Man heeft asperger, dat hij veel van de dingen waar ik tegenaan loop herkende was een van de redenen om dingen uit te gaan zoeken. Momenteel geen werk, ik zit in de ziektewet, nog van een burn-out die ik vorig jaar opliep. Zo raar, als autist is het blijkbaar geen goed idee om in een call-center kantoortuin inclusief herrie van ruim honderd telefonerende collega's te gaan werken
dinsdag 18 december 2018 om 16:03
Dat is zo maar ik heb wel het idee dat de meeste artsen snel het niveau min of meer kunnen inschatten en dan ook gepast uitleg geven.redbulletje schreef: ↑18-12-2018 13:24Ik ben ook niet geniaal maar vind het juist wel fijn dat artsen zoals oncologen en gyneacologen niet doen alsof ik maar 'n domme leek ben. Ik lees me doorgaans erg goed in en kan dus prima meekomen in 'n medisch gesprek en ik voel me wel serieus genomen. Al voordat bekend was dat ik 'n asperger was trouwens.
Maar soms merk ik dus eens het woord asperger gevallen is dat ze denken dat ze met een savant te doen hebben .
Een voorbeeld daarvan is een behandeling botox die ik op eigen vraag liet uitvoeren tegen bruxisme , de neuroloog had dit nog nooit gedaan.
Ik vertelde dus dat ik deze behandeling tegengekomen was en het een een kans wou geven .
Nadat ik vertelde over mijn autisme ging vervolgens alles in het Latijn , toppunt was dat de arts aan mij vroeg hoeveel eenheden ingespoten diende te worden en k had geen flauw benul daarvan.
dinsdag 18 december 2018 om 16:07
Ik ben helemaal niet zo intelligent als jij maar een terugekerend verhaal van mensen met autisme met bovengemiddelde intelligentie is dat ze erg vaak zo net voor hun 30ste levensjaar vastlopen , van kindsaf kunnen ze vaak met hun intelligentie gebreken compenseren zodat ze gewoon meedraaien in de maatschappij, vaak zonder het ook maar iemand merkt .
Maar blijkbaar naar de leeftijd van 30 toe lopen ze vast .
Bij mij ging het net zo.
dinsdag 18 december 2018 om 16:16
Ik heb 't zelfs tot begin 40 kunnen redden.kv12 schreef: ↑18-12-2018 16:07Ik ben helemaal niet zo intelligent als jij maar een terugekerend verhaal van mensen met autisme met bovengemiddelde intelligentie is dat ze erg vaak zo net voor hun 30ste levensjaar vastlopen , van kindsaf kunnen ze vaak met hun intelligentie gebreken compenseren zodat ze gewoon meedraaien in de maatschappij, vaak zonder het ook maar iemand merkt .
Maar blijkbaar naar de leeftijd van 30 toe lopen ze vast .
Bij mij ging het net zo.
dinsdag 18 december 2018 om 17:32
da's fijn
ik hoop dat ik ergens toch wat terug kan winnen op men depressie , ik kan momenteel werkelijk niks meer aan
een fijn avondje uit met een vriendin, zelfs zonder drukte ofzo zorgt vaak al voor 2 dagen pure ellende , alsof ik erdoor emotioneel helemaal plat geslagen word...
Ik besef maar goed genoeg dat ik nooit iemand word die fluitend en zorgeloos door het leven gaat maar het moet toch beter kunnen dan nu hoop ik.
dinsdag 18 december 2018 om 17:56
Ik ben ook gezegend met een goed stel hersens. Maar dat wil niet zeggen dat ik ze ook bewust zo in kan zetten of dat anderen er iets aan hebben. En ja, ik liep ook elke keer vast, maar bleef over het algemeen maar vallen en weer opstaan.
Totdat ik dus echt de kern van mijn problemen had ontdekt. En van daar uit, met wat ondersteuning van AD, kon gaan bouwen aan het "wie ben ik en wat past bij mij". Ik heb gelukkig niet van baan hoeven veranderen. Ben wat vocaler geworden over mijn kwaliteiten en wat ik van anderen nodig heb. En daar keek niemand gek van op. Ik word nu vaker gevraagd mijn kwaliteiten in te zetten voor anderen en daar heeft iedereen baat bij.
Ik snap volledig dat je nu even in een diep dal zit, je bent net ingestort en ziet het allemaal even niet meer zitten. Maar je mag van mij aannemen dat het echt niet zo zwartgallig is als je nu denkt. Geef het wat tijd om door die eerste periode van "rouw" heen te komen.
Daarna kun je pas weer gaan kijken naar mogelijkheden.
Een goede therapeut (kan ook gewoon de POH bij de huisarts zijn, in mijn geval) kan je over het algemeen uitstekend helpen bij het identificeren van je basisprobleem (in mijn geval was het voornamelijk angst). Van daar uit kun je dan gaan uitwerken waarom bepaalde dingen niet werken of je te veel energie kosten en stress opleveren. Waarom je op sommige onderdelen blokkeert. Vervolgens kun je gaan kijken of daar een oplossing voor is, of dat je deze taken bijvoorbeeld kan overdragen aan iemand anders.
Geef het wat tijd... (ik zette ook heel erg mijn hakken in het zand omdat ik bang was voor het onbekende. De situatie waar ik in zat was verre van ideaal, maar ik wist in ieder geval wat ik had, wat ik kon verwachten, en hoeveel ik er onder te lijden had. Dat is gewoon een lichamelijke reactie. Het idee heeft tijd nodig om een plekje te vinden. Pas dan kun je weer langzaam aan open gaan staan voor veranderingen.)
woensdag 19 december 2018 om 09:11
Dit is heeul bevrijdend om te kunnen denken.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
woensdag 19 december 2018 om 19:50
Dat is het inderdaad, heb ik gemerkt.
Achteraf struikelde ik op mijn 14e al wbt het sociale contact met klasgenoten. Toen ik 19 was weer, struikelde ik over andere dingen die achteraf met mijn autisme te maken hadden, maar inderdaad, ik viel en stond weer op. Nog een aantal jaar weer, en een paar jaar later weer, en toen vorig jaar weer ... Ik ben nu bijna 34 en 20 jaar verder, en heb met mijn intelligentie en spiegelen een hoop kunnen compenseren tot nu toe, maar echt niet alles. Ik ben nu vooral wijs en verstandig genoeg geworden om niet meer maar weer op te staan en verder te strompelen.
Achteraf struikelde ik op mijn 14e al wbt het sociale contact met klasgenoten. Toen ik 19 was weer, struikelde ik over andere dingen die achteraf met mijn autisme te maken hadden, maar inderdaad, ik viel en stond weer op. Nog een aantal jaar weer, en een paar jaar later weer, en toen vorig jaar weer ... Ik ben nu bijna 34 en 20 jaar verder, en heb met mijn intelligentie en spiegelen een hoop kunnen compenseren tot nu toe, maar echt niet alles. Ik ben nu vooral wijs en verstandig genoeg geworden om niet meer maar weer op te staan en verder te strompelen.
woensdag 19 december 2018 om 19:58
ik had onlangs paar jaar terug ook diagnose, wel lichte vorm, en bij mij een dokteres die mij moest onderzoeken zei bij de eerste ontmoeting direct van paar seconden, je ziet er niet hoogbegaafd uit, BAM, hoe kan je dat weten op iemands uiterlijk, de meeste intelligente zien er maar raar uit. ik heb een gewoon secundair diploma van administratie in de technische is dat in Belgie, ik weet niet hoe ze dat in holland noemen maar heb een prima diploma om in kantoorwereld aan de slag te gaan. maar op mijn 18 wist ik totaal niet wat ik wou doen, ben 30 en weet het nog altijd niet, ik doe eigenlijk gewoon uit miserie administratie maar daar verveel ik mij rot. ik kan perfect alleen wonen, heb wel niet zo'n behoefte aan sociaal contact, kan muziek spelen en kan vanbuiten leren als de beste alsook snellezen. laat ons zeggen dat ik gemiddelde ben. als ze mij op straat tegenkomen en een babbeltje slaan zie je niet dat ik autisme heb, ik kan gewoon interacten.
woensdag 19 december 2018 om 22:07
Halo jajuken ben ook man uit belgie is jou al opgevallen dat dit soort forums in vlaanderen niet bestaat. Of heb ik daar over gezien kan ook, ben 29 diagnose op 15. Ik ben eerder een geval dat door angst verstijft is in echte contacten en die dus niet heeft. Verder eerder laag begaafd denk ik geen diploma ( deed buitengewoon onderwijs). Beschutte werkplaats vond mij te traag, heb nog 5 jaar vrijwilligers werk gedaan. Dit was kleding bakken samen met mijn vader een dag of 4 in de week. Maar financieel zat ik in het stelsel van gehandicapte dus uitkering pas op 21 gestart. Echt motiverend is dit ook niet bepaald om al 3 jaar zo te sleuren, en dan nog in het geval te zijn dat je ouders alles moeten bekostigen. ben dan ook gestopt na 5 jaar en woon nog steeds thuis, zit vooral veel op computer en tv waar ik wel plezier in vind. Op zich deed ik dat werk wel graag maar niet op de juiste manier. Het was zo dat ik totaal niets zij en mijn vader moest dit dan uitleggen als mensen dit opviel. Ik weet dat dit vreemd klinkt maar echt contact is altijd een moeilijke zaak geweest voor mij.
Erg dat je je werk niet graag doet, zelf zou ik dingen als vrachtwagen chauffeur met bouw materialen wel graag doen, maar verkeersregels is voor mij al te complex om te onthouden. Nochtans in de krant stond haal je rijbewijs en je bent zo bezig ze zoeken er veel. Misschien een tip mochten die papieren je te veel worden. Samen met mijn schrik voor echte contacten maakt dit dat ik dus niet echt pas in het systeem. Van mij vragen ze aan mijn moeder in het gemeente huis kan hij wel een handtekening zetten voor nieuwe pas. Geeft een beetje een indruk van wat mensen denken van mij.
Erg dat je je werk niet graag doet, zelf zou ik dingen als vrachtwagen chauffeur met bouw materialen wel graag doen, maar verkeersregels is voor mij al te complex om te onthouden. Nochtans in de krant stond haal je rijbewijs en je bent zo bezig ze zoeken er veel. Misschien een tip mochten die papieren je te veel worden. Samen met mijn schrik voor echte contacten maakt dit dat ik dus niet echt pas in het systeem. Van mij vragen ze aan mijn moeder in het gemeente huis kan hij wel een handtekening zetten voor nieuwe pas. Geeft een beetje een indruk van wat mensen denken van mij.
woensdag 19 december 2018 om 22:26
pplakke:
de enige forum die ik ken in belgie is 9 lives. maar dat is niet zo over leven enzo zoals hier. Ik ben te gezond om in aanmerking te komen voor uitkering dus ik moet sowieso fulltime werken. in belgie moet je 66% handicapt zijn voor een uitkering, ik heb misschien maar 20% . geen probleem want elke dag thuis zitten zou ik de muren oplopen, je merkt wel dat ik op bepaalde vlakken autisme heb, ik heb nood aan duidelijke gestructureerde taken kort en bondig uitgelegd, als je begint over koetjes en kalfjes dan you lost me... als het me niet interesseert ben ik ook snel afgeleid, ik heb in alles wel iets een bepaalde interesse maar nooit echt een passie. als ik naar fabriekjobs zou gaan dan zou ik wel een bore out kunnen hebben. ik heb nood aan uitdagingen.
Wel een passie namelijk tekenen maar niet sterk genoeg om van hobby een beroep te maken. Ik heb wel spijt dat ik niks gedaan heb van grafische vormgeving ofzo, want nu in combinatie met werken is dat onmogelijk vooral omdat er veel praktijk is. ik woon nu alleen en dat lukt aardig, ik heb mijn eigen structuur ook op gebied van kosten, van zodra ze binnen komen betalen en de rest is voor boodschappen. ik kan niet samenwonen met iemand want dan moet ik teveel rekening houden met iemand.
de enige forum die ik ken in belgie is 9 lives. maar dat is niet zo over leven enzo zoals hier. Ik ben te gezond om in aanmerking te komen voor uitkering dus ik moet sowieso fulltime werken. in belgie moet je 66% handicapt zijn voor een uitkering, ik heb misschien maar 20% . geen probleem want elke dag thuis zitten zou ik de muren oplopen, je merkt wel dat ik op bepaalde vlakken autisme heb, ik heb nood aan duidelijke gestructureerde taken kort en bondig uitgelegd, als je begint over koetjes en kalfjes dan you lost me... als het me niet interesseert ben ik ook snel afgeleid, ik heb in alles wel iets een bepaalde interesse maar nooit echt een passie. als ik naar fabriekjobs zou gaan dan zou ik wel een bore out kunnen hebben. ik heb nood aan uitdagingen.
Wel een passie namelijk tekenen maar niet sterk genoeg om van hobby een beroep te maken. Ik heb wel spijt dat ik niks gedaan heb van grafische vormgeving ofzo, want nu in combinatie met werken is dat onmogelijk vooral omdat er veel praktijk is. ik woon nu alleen en dat lukt aardig, ik heb mijn eigen structuur ook op gebied van kosten, van zodra ze binnen komen betalen en de rest is voor boodschappen. ik kan niet samenwonen met iemand want dan moet ik teveel rekening houden met iemand.
donderdag 20 december 2018 om 06:45
Ik denk niet dat dit iets voor mij is ben in 2 beschutte werkplaatsen geweest toen (heb geen rijbewijs dus meer ging niet). Nadien recht een brief voor uitkering gekregen intussen ook knie problemen dus fysiek werk is ook niet echt mogelijk meer. Het was toen alsof ze me niet wilde, terwijl als het voor school stages waren die gratis waren was er geen probleem toen zei ik ook niet veel. Ik heb daarna ook niets last gehad met die uitkering maar ook mijn ouders wisten weinig hoe dit ging uitdraaien. Tegenwoordig is er naar het schijnt meer begeleiding, toen Kwam ik daar op de vdab en heb onlangs gelezen dat ze eigenlijk niet mogen zeggen dat er voor sommige mensen er geen werk voor bestaat. Op die manier geraak je in een situatie dat je smorgens om half 6 vertrekt, op inzamelpunt waar vrijwilliger kleding opstapelt uit kledingbakken ( bv.stal ) vrachtwagen vol laad en tegen half 10 met 4 ton kleding naar firma gaat om te lossen. En nadien nog wat losse kledingbakken doet tot het half 3 is. Terwijl je dan pas op 21, 900 euro krijgt dit was allemaal puur toeval en omdat mijn vader net dit werk deed vrachtwagen stond thuis. Normaal werd dit niet verwacht van mij denk ik maar dit heeft mij op den duur zwaar gefrustreerd. Dat het toch allemaal niet uitmaakt want eigenlijk ben ik meer geval voor instelling of zo, toen die periode heb ik ook nog niet zo op internet rond gekeken over autisme. Ik schreef ook met enorm veel schrijffouten en ook rekenen kan ik niet goed. Eigenlijk had ik perfect iets simpel alleen kunnen doen, dan had ik geen stress. Iets tussen mensen in bw. dat was niets voor mij door de stress, maar op een of andere manier zal ik net te dom zijn of misschien te zwijgzaam zeg maar niets zeggen. Het is gewoon door niets te vragen weet ik niets, er word van alles in gang gezet en uiteindelijk weet ik zelfs niet waar ik blijf als mijn ouders weg zijn. Ik dacht dat dit niet bestond dat alleen ik dat had want niemand leek daar in interesse te hebben of iets van te weten. Misschien wel zonder dat ik er van af weet eigenlijk is het meer mijn schuld maar kan er niet aan doen zo iets doe je toch niet express. Uiteindelijk ben ik toch de de gehandicapte moet ik dan zelf alles weten of wat. Maar ik ben het gewoon om van niets te weten uiteindelijk een gezonde mens kan ook in een rolstoel belanden en plots niet meer alleen kunnen wonen. Dus op zich hangt iedereen die situatie boven het hoofd alleen weten ze het zo niet.
donderdag 20 december 2018 om 12:14
pplakke: jammer om te horen dat het bij u zo moeilijk is. eigenlijk nog moeilijker dan bij mij. Misschien kun je eens horen bij begeleid wonen moesten uw ouders ooit wegvallen. Er zijn natuurlijk wachtlijsten maar met meer info kan je u al meer voorbereiden voor de toekomst. En als je voorbereid bent en meer weet dan gaan uw ouders misschien ook meer begrip en respect hebben. En gaat er ook bij hun een last van hun schouders vallen.
Is dagcentrum anders niks voor u?
Er zijn dagcentrums voor mensen met mentale beperking. En ik denk dat uw autisme zwaarder is, misschien dat u dan recht heeft op een verhoogde tegemoetkoming, dat zijn bedragen van rond de 1000 euro tot 1300 euro. Dan moeten uw ouders ook al niet meer betalen voor u en kun je al iets meer doen of investeren in een toffe hobby.
Ik denk ook dat de jobs die u omschreef, inderdaad te hoog zijn, vooral op gebied van sociaal contact.
Ik zou moest ik u zijn informatie zoeken over begeleid wonen, dagcentrum om je in de dag toch bezig te kunnen houden en die hebben ook vervoer naar het centrum en informatie over verhoogde tegemoetkoming voor gehandicapten.
Is dagcentrum anders niks voor u?
Er zijn dagcentrums voor mensen met mentale beperking. En ik denk dat uw autisme zwaarder is, misschien dat u dan recht heeft op een verhoogde tegemoetkoming, dat zijn bedragen van rond de 1000 euro tot 1300 euro. Dan moeten uw ouders ook al niet meer betalen voor u en kun je al iets meer doen of investeren in een toffe hobby.
Ik denk ook dat de jobs die u omschreef, inderdaad te hoog zijn, vooral op gebied van sociaal contact.
Ik zou moest ik u zijn informatie zoeken over begeleid wonen, dagcentrum om je in de dag toch bezig te kunnen houden en die hebben ook vervoer naar het centrum en informatie over verhoogde tegemoetkoming voor gehandicapten.
