Psyche
alle pijlers
Bang voor de dood
dinsdag 25 januari 2022 om 23:24
Dag allemaal,
Sinds een half jaar of wat heb ik af en toe gevoelens van angst voor de dood. Het begon toen ik een dierbare verloor (was al erg oud maar toch moeilijk, de eerste die ik verloor die dichtbij me stond). Nu is er ook een goede vriendin letterlijk doodziek en het is een kwestie van weken voor haar.
Ik denk nu veel na over de dood en het grijpt me af en toe echt aan, ik word er angstig en onrustig van als ik in zo’n gedachtenspiraal zit. Vooral het onvermijdelijke en het feit dat het gewoon allemaal ophoudt (of niet, maar dat weten we niet). Ik heb af en toe ook wel eens van die momenten dat ik om me heen kijk en denk; over 100 jaar zijn jullie er allemaal niet meer.
Ook het nadenken over de dood van dierbaren (ouders, siblings) kan me ontzettend aangrijpen.
Is dit voor iemand herkenbaar? Hoe ben je ermee omgegaan? Welke gedachtes hielpen je?
Groetjes
Ps. Ben niet depressief verder ofzo, ik vind het leven juist leuk en wil niet dat het ooit ophoudt
Sinds een half jaar of wat heb ik af en toe gevoelens van angst voor de dood. Het begon toen ik een dierbare verloor (was al erg oud maar toch moeilijk, de eerste die ik verloor die dichtbij me stond). Nu is er ook een goede vriendin letterlijk doodziek en het is een kwestie van weken voor haar.
Ik denk nu veel na over de dood en het grijpt me af en toe echt aan, ik word er angstig en onrustig van als ik in zo’n gedachtenspiraal zit. Vooral het onvermijdelijke en het feit dat het gewoon allemaal ophoudt (of niet, maar dat weten we niet). Ik heb af en toe ook wel eens van die momenten dat ik om me heen kijk en denk; over 100 jaar zijn jullie er allemaal niet meer.
Ook het nadenken over de dood van dierbaren (ouders, siblings) kan me ontzettend aangrijpen.
Is dit voor iemand herkenbaar? Hoe ben je ermee omgegaan? Welke gedachtes hielpen je?
Groetjes
Ps. Ben niet depressief verder ofzo, ik vind het leven juist leuk en wil niet dat het ooit ophoudt
dinsdag 25 januari 2022 om 23:31
Zeker als iemand in de buurt van je eigen leeftijd sterft of gaat sterven, dan komt de dood ineens heel dichtbij. De dood is niet eerlijk maar wel onvermijdelijk en dat kan beangstigend zijn, net als het intense verdriet wat erbij komt kijken. En toch, het leven is een cyclus, de meeste mensen willen ook niet sterven, we hechten aan het leven en aan wat we kennen.
Probeer het ook zo te zien, we weten allemaal dat we sterven alleen niet wanneer. Daar kun je 2 conclusies uit trekken. Het is zo beangstigend dat je stopt met leven omdat je bang bent voor de dood, of je gaat intenser leven omdat je maar "tijdelijk" leeft dus er dan maar alles eruit proberen te halen.
Ik ben ouder en ben al veel familie en vrienden kwijtgeraakt maar de herinneringen zijn geweldig en uiteindelijk is het ook mijn beurt maar nu leef ik nog. Dat is wat mij helpt.
Probeer het ook zo te zien, we weten allemaal dat we sterven alleen niet wanneer. Daar kun je 2 conclusies uit trekken. Het is zo beangstigend dat je stopt met leven omdat je bang bent voor de dood, of je gaat intenser leven omdat je maar "tijdelijk" leeft dus er dan maar alles eruit proberen te halen.
Ik ben ouder en ben al veel familie en vrienden kwijtgeraakt maar de herinneringen zijn geweldig en uiteindelijk is het ook mijn beurt maar nu leef ik nog. Dat is wat mij helpt.
woensdag 26 januari 2022 om 00:00
woensdag 26 januari 2022 om 00:07
Ik ben niet bang voor de dood wanneer ik zelf dood ga. Ik ben er dan niet meer. Geen idee waar ik dan ben en óf ik dan überhaupt nog ben.
Gisteren bij Nachtdieren gezien dat mannen geregeld klaarkomen wanneer zij sterven. Dat geeft een burger moed, dat is toch een mooie manier om te gaan? Ik ga ervan uit dat vrouwen dat ook doen, wij laten alleen geen bewijs achter.
Ik ben wel soms bang mijn dochter te verliezen. Dat lijkt me zo moeilijk. Zonder haar verder moeten, zou zo een enorme leegte in mij achter laten, die ik niet meer zou kunnen vullen.
Gisteren bij Nachtdieren gezien dat mannen geregeld klaarkomen wanneer zij sterven. Dat geeft een burger moed, dat is toch een mooie manier om te gaan? Ik ga ervan uit dat vrouwen dat ook doen, wij laten alleen geen bewijs achter.
Ik ben wel soms bang mijn dochter te verliezen. Dat lijkt me zo moeilijk. Zonder haar verder moeten, zou zo een enorme leegte in mij achter laten, die ik niet meer zou kunnen vullen.
...
woensdag 26 januari 2022 om 00:25
Een tijd gehad, maar mijn vader is overleden en ik zag dat de dood hem een soort rust gaf. Wel chronisch ziek geweest en geleden. Ik denk dat er een soort acceptatie bij komt kijken. Een natuurlijk proces. Ik geloof in leven na de dood, maar niet de 100% zekerheid daarvan maakt mij heel soms nog angstig. Dat vind ik bij mezelf menselijk, omdat ik de controle zoek.
En er werd gedreigd met de hel. Dat komt soms opspelen, maar met logisch nadenken vind ik weer rust.
Als het ophoudt zal je er nooit besef van hebben en als het leven doorgaat dan kan het niet anders dat de verhalen waar zijn over bijna dood-ervaringen. Maar dat is ook weer zo persoonlijk. Het geeft mij rust.
En er werd gedreigd met de hel. Dat komt soms opspelen, maar met logisch nadenken vind ik weer rust.
Als het ophoudt zal je er nooit besef van hebben en als het leven doorgaat dan kan het niet anders dat de verhalen waar zijn over bijna dood-ervaringen. Maar dat is ook weer zo persoonlijk. Het geeft mij rust.
woensdag 26 januari 2022 om 00:33
Ik snap gerust dat je liever leeft. Ooit houdt het een keer op, maar zolang dat niet aan de orde is, doe vooral waar je blij van wordt. Maar vooraf angstig zijn is niet nodig.
Weet ook niet of het ermee te maken heeft dat ik een keer bijna verdronken ben. Ik probeerde uit alle macht weer boven te komen (was in heftige golven in de zee) en dat lukte maar niet. Toen ik de kracht ook niet meer had, kwam er echt een soort rust over me heen, van dat was het dan. Een ogenblik later werd ik gered door de strandwacht, maar dat moment van rust dat ik ervaren heb, heeft er denk ik ook wel mee te maken dat ik die angst totaal niet heb.
Weet ook niet of het ermee te maken heeft dat ik een keer bijna verdronken ben. Ik probeerde uit alle macht weer boven te komen (was in heftige golven in de zee) en dat lukte maar niet. Toen ik de kracht ook niet meer had, kwam er echt een soort rust over me heen, van dat was het dan. Een ogenblik later werd ik gered door de strandwacht, maar dat moment van rust dat ik ervaren heb, heeft er denk ik ook wel mee te maken dat ik die angst totaal niet heb.
woensdag 26 januari 2022 om 06:16
Voor siblings is geen goed Nederlands woord. Ik vind het wel mooi, broers en/of zussen maar zonder m/v zeg maar.
(even volkomen off topic)
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
woensdag 26 januari 2022 om 06:38
woensdag 26 januari 2022 om 07:16
Zoals hierboven ook al is gezegd, er is geen Nederlands woord voor.
Ik vind Siblings een betere omschrijving dan broers/zussen. Zeker omdat genders tegenwoordig helemaal niet zo vanzelfsprekend zijn.
On topic.
Ik ben helemaal niet bang voor de dood.
Ik weet dat het leven eindig is en daarom wil ik eruit halen wat er in zit.
Als ik morgen op mijn sterfbed lig wil ik kunnen terugkijken op een vol en liefdevol leven.
Of in ieder geval volle en liefdevolle jaren.
Ik wil niet dood.
Ik wil nog genieten van mijn leven, mijn kinderen, mijn man en de mensen om mij heen.
Ik wil ook niet dat zij dood gaan.
Maar er is maar een vast gegeven in het leven en dat is de dood. Dat is op de een of andere manier juist rustgevend vind ik.
En omdat je niet weet wanneer men gaat moet je je leven zo goed mogelijk invullen.
En dat is voor iedereen persoonlijk natuurlijk.
woensdag 26 januari 2022 om 08:55
Wie niet? We ontwikkelen trucjes om er niet aan te hoeven denken. Door middel van religie, levensbeschouwing en dergelijke. En tenslotte heb je kans dat je zo ziek en gebrekkig wordt dat je je levenseinde zelfs gaat verwelkomen. Je hoeft er dus niet aan te denken voordat je het nodig hebt.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 26 januari 2022 om 09:03
Ik niet. Lijkt me heerlijk om niets meer te hoeven te doen en eindelijk rust te hebben.retrostar schreef: ↑26-01-2022 08:55Wie niet? We ontwikkelen trucjes om er niet aan te hoeven denken. Door middel van religie, levensbeschouwing en dergelijke. En tenslotte heb je kans dat je zo ziek en gebrekkig wordt dat je je levenseinde zelfs gaat verwelkomen. Je hoeft er dus niet aan te denken voordat je het nodig hebt.
woensdag 26 januari 2022 om 13:08
Ook bekent als Thanatophobia. Ik had daar vroeger meer last van, tegenwoordig nog af en toe. Waarschijnlijk ook aangewakkerd door jong verlies.
Ik heb het nu nog wel eens als ik in de stille uurtjes lig te mijmeren. Je gedachtes kunnen je dan erg meeslepen. Ik heb daar maar een middel tegen, opstaan, licht aan en afleiding zoeken anders kan ik richting een paniek aanval gaan.
En het is inderdaad niet de kans op dood gaan, dat elk moment namelijk gebeuren, maar het onvermijdelijke er van.
Soms. ben ik jaloers op mensen die geloven in een leven na de dood.
Ik heb het nu nog wel eens als ik in de stille uurtjes lig te mijmeren. Je gedachtes kunnen je dan erg meeslepen. Ik heb daar maar een middel tegen, opstaan, licht aan en afleiding zoeken anders kan ik richting een paniek aanval gaan.
En het is inderdaad niet de kans op dood gaan, dat elk moment namelijk gebeuren, maar het onvermijdelijke er van.
Soms. ben ik jaloers op mensen die geloven in een leven na de dood.
Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rave at close of day; Rage, rage against the dying of the light.
woensdag 26 januari 2022 om 13:15
Klinkt misschien gek en egoïstisch wat ik nu ga zeggen, maar ik ben niet bang voor mijn eigen dood. Als ik dood ben, merk ik daar niets van. Ik ben wel bang voor de dood van mijn dierbaren. En vooral nu mijn ouders echt ouder worden, kan ik daar wel eens angstig van worden.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
Ik geloof er overigens wel in.
woensdag 26 januari 2022 om 17:18
Heb jij ooit met de dood te maken gehad? Ik denk dat iedereen wel een zekere angst voor de dood heeft.MockTurtle schreef: ↑26-01-2022 13:15Klinkt misschien gek en egoïstisch wat ik nu ga zeggen, maar ik ben niet bang voor mijn eigen dood. Als ik dood ben, merk ik daar niets van. Ik ben wel bang voor de dood van mijn dierbaren. En vooral nu mijn ouders echt ouder worden, kan ik daar wel eens angstig van worden.
woensdag 26 januari 2022 om 19:35
Ik heb net twee jonge collega’s verloren. De laatste heeft me echt aangegrepen. Van niets aan de hand, vage kwaaltjes, kreeg ze een doodvonnis (diagnose) en zes weken later was ze er niet meer. Daarbij heb ik ook nog de leeftijd die mijn moeder had toen ze ziek werd en 3 weken in coma lag. Het lijkt me vooral verschrikkelijk dat mijn kind me zou vinden als ik in mijn slaap overlijd. Dat lijkt me ook echt geen mooie dood, ik maak het liever bewust mee. Over minimaal 50 jaar.
woensdag 26 januari 2022 om 19:41
Ik heb inderdaad wel met de dood te maken gehad. En nee, voor mijn eigen dood ben ik niet bang. Waar ik wel een beetje angst voor heb, is dat ik bijvoorbeeld ziek word en een lijdensweg heb. Gelukkig sta ik daar niet al te vaak bij stil. Maar de dood zelf? Nee, waarom?
mockturtle wijzigde dit bericht op 26-01-2022 19:45
11.59% gewijzigd
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
woensdag 26 januari 2022 om 20:00
Ja ik ben wel bang voor de dood, voor mijzelf en ook wat er met mijn huisdieren dan zou gebeuren er is eigenlijk niemand waar ze dan terecht zouden kunnen toen daar een keer met een familielid over sprak was de reactie: ach die beesten gaan dan gewoon naar het asiel.
Nu hoop ik maar dat ik hen allemaal overleef, het zijn geen beesten het zijn mijn lieve dieren en ik ben echt bang wat er na mijn dood met hen zal gebeuren daar kan ik af toe paniek over voelen.
Nu hoop ik maar dat ik hen allemaal overleef, het zijn geen beesten het zijn mijn lieve dieren en ik ben echt bang wat er na mijn dood met hen zal gebeuren daar kan ik af toe paniek over voelen.
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
woensdag 26 januari 2022 om 21:41
Ach gos, kijk eens bij Stichting Dierennood. Die zoeken in zo'n geval een fijne plek voor huisdieren bij families die zich daarvoor hebben opgegeven.Muselet schreef: ↑26-01-2022 20:00Ja ik ben wel bang voor de dood, voor mijzelf en ook wat er met mijn huisdieren dan zou gebeuren er is eigenlijk niemand waar ze dan terecht zouden kunnen toen daar een keer met een familielid over sprak was de reactie: ach die beesten gaan dan gewoon naar het asiel.
Nu hoop ik maar dat ik hen allemaal overleef, het zijn geen beesten het zijn mijn lieve dieren en ik ben echt bang wat er na mijn dood met hen zal gebeuren daar kan ik af toe paniek over voelen.
