Psyche
alle pijlers
Basaal gevoel van eenzaamheid
woensdag 5 oktober 2022 om 18:18
Hey,
Wat vervelend dat je je zo voelt!
Ik heb dat heel lang gehad, maar voor mij is echt het beste wat ik heb gedaan: vrijwilligerswerk doen. Dat maakt dat ik me nuttig voel voor andere mensen en dat maakt dat ook mijn eenzaamheid minder wordt. Bovendien heb ik daar ook nieuwe vrienden leren kennen, dus dat is echt op allerlei manieren heel waardevol gebleken. Vaak is eenzaamheid iets anders dan alleen zijn, je wil van waarde zijn voor een ander en waardevolle connecties aangaan. Dan is dit misschien een manier.
Wat vervelend dat je je zo voelt!
Ik heb dat heel lang gehad, maar voor mij is echt het beste wat ik heb gedaan: vrijwilligerswerk doen. Dat maakt dat ik me nuttig voel voor andere mensen en dat maakt dat ook mijn eenzaamheid minder wordt. Bovendien heb ik daar ook nieuwe vrienden leren kennen, dus dat is echt op allerlei manieren heel waardevol gebleken. Vaak is eenzaamheid iets anders dan alleen zijn, je wil van waarde zijn voor een ander en waardevolle connecties aangaan. Dan is dit misschien een manier.
viamia wijzigde dit bericht op 05-10-2022 18:20
3.58% gewijzigd
woensdag 5 oktober 2022 om 18:22
Ik herken het zelf niet, maar het lijkt me wel een heel naar gevoel!
Zomaar wat overwegingen:
-Heb je ook geen familie, ouders, broers/zussen met wie je omgaat?
-Hoe komt het dat die afstand is ontstaan in vriendschappen? Ben jij zelf iemand die hier veel energie in steekt, of houd je zelf ook afstand? Zo ja, weet je waarom?
-Het kan ook zijn dat je toevallig vrienden hebt die wat afstandelijk zijn. Is dat zo?
-Hoe komt het dat je je in je relatie eenzaam voelt?
Ik denk dat het hebben van fijne contacten en vriendschappen heel erg valt of staat met de moeite en energie die je erin steekt. Vaak krijg je terug, wat je zelf geeft. Anderzijds is de samenleving wel veel individualistischer. Mensen zitten ebn blijven soms ook wel erg binnen hun eigen kring.
Zomaar wat overwegingen:
-Heb je ook geen familie, ouders, broers/zussen met wie je omgaat?
-Hoe komt het dat die afstand is ontstaan in vriendschappen? Ben jij zelf iemand die hier veel energie in steekt, of houd je zelf ook afstand? Zo ja, weet je waarom?
-Het kan ook zijn dat je toevallig vrienden hebt die wat afstandelijk zijn. Is dat zo?
-Hoe komt het dat je je in je relatie eenzaam voelt?
Ik denk dat het hebben van fijne contacten en vriendschappen heel erg valt of staat met de moeite en energie die je erin steekt. Vaak krijg je terug, wat je zelf geeft. Anderzijds is de samenleving wel veel individualistischer. Mensen zitten ebn blijven soms ook wel erg binnen hun eigen kring.
woensdag 5 oktober 2022 om 18:49
Ik persoonlijk denk dat als mensen zeggen "zonder hen had ik het niet gered" dat ze eigenlijk bedoelen dat ze het heel fijn vonden dat er mensen waren op het moment dat ze het nodig hadden. Want in wezen redt bijna iedereen het natuurlijk, ook die mensen die niet zoveel anderen om zich heen hebben.
Wat mij vooral opvalt is dat je je eenzaam voelt in je relatie. Kan het zijn dat het helemaal niet zo'n hele leuke relatie is en daar best meer in te winnen valt? Ik lat ook, er zit 2 uur reistijd tussen zijn en mijn huis maar ik heb altijd het gevoel dat hij er op energetisch niveau voor me is. Hij juicht onzichtbaar aan de zijlijn en heeft mijn rug, altijd. Ook als we niet samen zijn voelt het wel warm omdat hij in mijn leven is en net zoveel van mij houdt als ik van hem.
Wat maakt dat jij je eenzaam voelt in je relatie?
Wat mij vooral opvalt is dat je je eenzaam voelt in je relatie. Kan het zijn dat het helemaal niet zo'n hele leuke relatie is en daar best meer in te winnen valt? Ik lat ook, er zit 2 uur reistijd tussen zijn en mijn huis maar ik heb altijd het gevoel dat hij er op energetisch niveau voor me is. Hij juicht onzichtbaar aan de zijlijn en heeft mijn rug, altijd. Ook als we niet samen zijn voelt het wel warm omdat hij in mijn leven is en net zoveel van mij houdt als ik van hem.
Wat maakt dat jij je eenzaam voelt in je relatie?
...
woensdag 5 oktober 2022 om 19:50
Wat goed dat vrijwilligerswerk jou zoveel brengt (en dank voor het advies !) . Mag ik vragen welk vrijwilligerswerk je doet ?viamia schreef: ↑05-10-2022 18:18Hey,
Wat vervelend dat je je zo voelt!
Ik heb dat heel lang gehad, maar voor mij is echt het beste wat ik heb gedaan: vrijwilligerswerk doen. Dat maakt dat ik me nuttig voel voor andere mensen en dat maakt dat ook mijn eenzaamheid minder wordt. Bovendien heb ik daar ook nieuwe vrienden leren kennen, dus dat is echt op allerlei manieren heel waardevol gebleken. Vaak is eenzaamheid iets anders dan alleen zijn, je wil van waarde zijn voor een ander en waardevolle connecties aangaan. Dan is dit misschien een manier.
woensdag 5 oktober 2022 om 19:58
Mijn partner is een goed mens, hij deugt echt, is betrouwbaar en een goede vader voor mijn kind. Maar ik mis een echt diepe emotionele connectie met hem. En ik mis warmte. Hij geeft me bijv nooit een knuffel of compliment. We hebben trouwens ook al jaren geen sex meer.. het is dus eigenlijk meer een vriendschap dan een relatie. Of een verstandshuwelijk zou je ook kunnen zeggen.Rooss4.0 schreef: ↑05-10-2022 18:49Ik persoonlijk denk dat als mensen zeggen "zonder hen had ik het niet gered" dat ze eigenlijk bedoelen dat ze het heel fijn vonden dat er mensen waren op het moment dat ze het nodig hadden. Want in wezen redt bijna iedereen het natuurlijk, ook die mensen die niet zoveel anderen om zich heen hebben.
Wat mij vooral opvalt is dat je je eenzaam voelt in je relatie. Kan het zijn dat het helemaal niet zo'n hele leuke relatie is en daar best meer in te winnen valt? Ik lat ook, er zit 2 uur reistijd tussen zijn en mijn huis maar ik heb altijd het gevoel dat hij er op energetisch niveau voor me is. Hij juicht onzichtbaar aan de zijlijn en heeft mijn rug, altijd. Ook als we niet samen zijn voelt het wel warm omdat hij in mijn leven is en net zoveel van mij houdt als ik van hem.
Wat maakt dat jij je eenzaam voelt in je relatie?
Ik denk eigenlijk dat mijn vriend niet echt in staat is om een diepe band met mensen aan te gaan. Zo heeft hij geen hechte vriendschappen. En hij is veel op zichzelf. Op de dagen dat hij niet bij mij is voel ik ook geen lijntje met hem. We sturen dan hooguit twee appjes op zo’n dag naar elkaar.. Ik heb juist wel veel behoefte aan een diepe connectie met mensen. Aan emotionele intimiteit. Maar ik heb dat dus niet met hem helaas. We zijn even in relatie therapie geweest maar t heeft niet geholpen. We kunnen natuurlijk ook niet wezenlijk veranderen wie we zijn. We zijn te verschillend denk ik…
woensdag 5 oktober 2022 om 20:04
In mijn leven is het zo gelopen dat mensen die dan veel voor me betekenden dood gingen of ver weg gingen. Het contact verwaterde vanzelf.
Nieuwe vrienden maken probeer ik niet heel hard, want ik ben er zoveel verloren dat het bijna een vloek lijkt. Ook ga ik met veel mensen om, maar daar zal ik niet snel een vriendschap uit halen, dat zijn oppervlakkigere contacten.
Ik weet dat ik er vrijwel alleen voor sta, want mijn familiekring is ultraklein en ik heb geen partner waar ik op kan terugvallen.
Daardoor voel ik me wel alleen, maar ik leef mijn leven, ik heb hobby's en ik doe leuke dingen.
Nieuwe vrienden maken probeer ik niet heel hard, want ik ben er zoveel verloren dat het bijna een vloek lijkt. Ook ga ik met veel mensen om, maar daar zal ik niet snel een vriendschap uit halen, dat zijn oppervlakkigere contacten.
Ik weet dat ik er vrijwel alleen voor sta, want mijn familiekring is ultraklein en ik heb geen partner waar ik op kan terugvallen.
Daardoor voel ik me wel alleen, maar ik leef mijn leven, ik heb hobby's en ik doe leuke dingen.
woensdag 5 oktober 2022 om 20:23
Aureel schreef: ↑05-10-2022 18:22Ik herken het zelf niet, maar het lijkt me wel een heel naar gevoel!
Zomaar wat overwegingen:
-Heb je ook geen familie, ouders, broers/zussen met wie je omgaat?
-Hoe komt het dat die afstand is ontstaan in vriendschappen? Ben jij zelf iemand die hier veel energie in steekt, of houd je zelf ook afstand? Zo ja, weet je waarom?
-Het kan ook zijn dat je toevallig vrienden hebt die wat afstandelijk zijn. Is dat zo?
-Hoe komt het dat je je in je relatie eenzaam voelt?
Ik denk dat het hebben van fijne contacten en vriendschappen heel erg valt of staat met de moeite en energie die je erin steekt. Vaak krijg je terug, wat je zelf geeft. Anderzijds is de samenleving wel veel individualistischer. Mensen zitten ebn blijven soms ook wel erg binnen hun eigen kring.
Door jouw reactie begin ik te denken dat ‘afstand’ eigenlijk wel the key word is… Ik heb ouders en een broer maar ook in het contact met hen ervaar ik afstand. Het contact is afgepast en afgemeten, we gaan nooit spontaan bij elkaar langs, bellen elkaar nooit. Eens in de zoveel tijd spreken we af en dan hebben we best goede en ook diepgaande gesprekken, maar t is allemaal een soort van ‘afgebakend’, als je begrijpt wat ik bedoel. Op momenten dat het niet goed gaat bijv maar ook bij mooie gebeurtenissen / successen hebben we geen (spontaan) contact. En in mijn vriendschappen is het eigenlijk net zo. Ik heb idd misschien ook wel afstandelijke vrienden denk ik.. Maar ik hou zelf toch ook afstand nu ik erover nadenk (terwijl ik dat eigenlijk niet wil..)
woensdag 5 oktober 2022 om 21:25
woensdag 5 oktober 2022 om 21:32
Als je relatie van geen kant in jouw behoeften voorziet dan is er -lijkt me- niet zo heel veel redenen meer om deze relatie in stand te houden. Hij is de vader van je kind als ik het goed begrijp dus jullie kunnen er vrij makkelijk voor kiezen elkaar op vriendschappelijke basis te blijven zien.H73 schreef: ↑05-10-2022 19:58Mijn partner is een goed mens, hij deugt echt, is betrouwbaar en een goede vader voor mijn kind. Maar ik mis een echt diepe emotionele connectie met hem. En ik mis warmte. Hij geeft me bijv nooit een knuffel of compliment. We hebben trouwens ook al jaren geen sex meer.. het is dus eigenlijk meer een vriendschap dan een relatie. Of een verstandshuwelijk zou je ook kunnen zeggen.
Dan kan jij op zoek naar een man die jou wél warmte, knuffels, seks en verbinding te bieden heeft.
Ik denk dat ik eenzamer zou zijn met dan zonder deze relatie. Als je geen relatie hebt dan is het maar duidelijk en hoef je ook niks te verwachten op dit gebied.
...
woensdag 5 oktober 2022 om 21:33
Wat naar voor je zeg ! En knap dat je ondanks die nare ervaringen wat van je leven maakt / blijft maken ! Respectparbleumondieu schreef: ↑05-10-2022 20:04In mijn leven is het zo gelopen dat mensen die dan veel voor me betekenden dood gingen of ver weg gingen. Het contact verwaterde vanzelf.
Nieuwe vrienden maken probeer ik niet heel hard, want ik ben er zoveel verloren dat het bijna een vloek lijkt. Ook ga ik met veel mensen om, maar daar zal ik niet snel een vriendschap uit halen, dat zijn oppervlakkigere contacten.
Ik weet dat ik er vrijwel alleen voor sta, want mijn familiekring is ultraklein en ik heb geen partner waar ik op kan terugvallen.
Daardoor voel ik me wel alleen, maar ik leef mijn leven, ik heb hobby's en ik doe leuke dingen.
woensdag 5 oktober 2022 om 22:53
Ik herken dat gevoel van verlatenheid wel. Het is niet te verdragen.
Ik heb geleerd dat het op zulke momenten belangrijk is om verbinding te maken. Een vriendin bellen, partner een knuffel geven, en vooral tegen mezelf zeggen: dit kan ik verdragen, het is een golf die me overspoelt en ook weer wegtrekt.
Ik herken ook dat het altijd op de achtergrond aanwezig is. Het zorgt ervoor dat ik, hoeveel leuke dingen ik ook heb, het leven moeilijk vind.
Wat mij helpt, is het besef dat het gevoel er is vanuit een onveilige hechting. Het is dus niet mijn eigen schuld maar het is een logisch gevolg vanuit mijn jeugd. Net als het gevoel dat ik geduld wordt, dat mensen me liever niet om zich heen hebben, maar ik besta nu eenmaal dus ik word geduld.
Ook dat is een gevolg van onveilige hechting en dus geen algemene waarheid (ook al voelt het wel zo).
Op een bepaalde manier vind ik het troostend te weten dat meer mensen dit gevoel kennen omdat ik me er een beetje een alien mee voel. Het gaat dieper dan 'gewone' eenzaamheid.
Ik herken ook wat je zegt over je partner. De mijne is ook echt een lieve man maar veel diepgang in het contact is er niet. Ik ben al jaren in therapie en kan inmiddels meer nabijheid hanteren maar hij groeit daarin niet met me mee en dat vind ik verdrietig.
Maar goed, ik heb zelf ook genoeg minpunten, verlang naar meer nabijheid en zou het tegelijk ook niet aan kunnen. Dat is ingewikkeld.
Ik weet niet of je hier wat aan hebt?
Ik heb geleerd dat het op zulke momenten belangrijk is om verbinding te maken. Een vriendin bellen, partner een knuffel geven, en vooral tegen mezelf zeggen: dit kan ik verdragen, het is een golf die me overspoelt en ook weer wegtrekt.
Ik herken ook dat het altijd op de achtergrond aanwezig is. Het zorgt ervoor dat ik, hoeveel leuke dingen ik ook heb, het leven moeilijk vind.
Wat mij helpt, is het besef dat het gevoel er is vanuit een onveilige hechting. Het is dus niet mijn eigen schuld maar het is een logisch gevolg vanuit mijn jeugd. Net als het gevoel dat ik geduld wordt, dat mensen me liever niet om zich heen hebben, maar ik besta nu eenmaal dus ik word geduld.
Ook dat is een gevolg van onveilige hechting en dus geen algemene waarheid (ook al voelt het wel zo).
Op een bepaalde manier vind ik het troostend te weten dat meer mensen dit gevoel kennen omdat ik me er een beetje een alien mee voel. Het gaat dieper dan 'gewone' eenzaamheid.
Ik herken ook wat je zegt over je partner. De mijne is ook echt een lieve man maar veel diepgang in het contact is er niet. Ik ben al jaren in therapie en kan inmiddels meer nabijheid hanteren maar hij groeit daarin niet met me mee en dat vind ik verdrietig.
Maar goed, ik heb zelf ook genoeg minpunten, verlang naar meer nabijheid en zou het tegelijk ook niet aan kunnen. Dat is ingewikkeld.
Ik weet niet of je hier wat aan hebt?
woensdag 5 oktober 2022 om 23:02
donderdag 6 oktober 2022 om 04:54
Zeer herkenbaar. Al vanaf mijn tienerjaren heb ik dit gevoel gehad. Soms heel sterk, soms minder. Vriendschappen die in mijn 20-30er jaren wel goed waren zijn in de loop der jaren behoorlijk verwaterd.
Nadat ik acht jaar geleden naar het buitenland ben verhuisd ben ik er nooit in geslaagd diepgaande vriendschappen te ontwikkelen. Mijn vrouw is lief, maar ik kan ook niet alles uit 1 persoon halen. Waar de meeste mannen over voetbal en auto’s willen praten, heb ik meer met economie, kunst, tuinieren. Ben ik te veeleisend? Is mijn ‘liefde-antenne’ stuk? Ik kan mij niet voorstellen dat mensen echt van mij houden. Of dat ze over mij praten als ik er niet bij ben, goed of negatief.
Ik zie er normaal uit en kom eigenlijk best wel gemakkelijk in contact met anderen, maar ik voel bijna nooit een echte klik. Verder hebben de meeste mensen ook drukke banen en dergelijke, ik werk niet zo veel meer. Waardoor ik dus ook geen collega’s heb of iets dergelijks. Toen ik verhuisde kon ik geen werk vinden (voelde niet fijn) en ben toen zelf begonnen met het verhuren van woningen. Maar af en toe een raam fixen of mailtje sturen brengt me natuurlijk niet onder de mensen.
Ik heb twee lieve kinderen, maar die zijn jong (3 en 6). Hou zielsveel van hen, maar daar heb ik natuurlijk ook geen diepgaande gesprekken mee.
Sorry dat ik je niet kan helpen, ik heb de oplossing zelf ook nog niet gevonden. Hopelijk helpt het dat je weet dat je in ieder geval niet de enige bent en dat iedereen een kruis te dragen heeft. Eenzaamheid, ziekte, armoede. Het hoort waarschijnlijk bij het leven.
Nadat ik acht jaar geleden naar het buitenland ben verhuisd ben ik er nooit in geslaagd diepgaande vriendschappen te ontwikkelen. Mijn vrouw is lief, maar ik kan ook niet alles uit 1 persoon halen. Waar de meeste mannen over voetbal en auto’s willen praten, heb ik meer met economie, kunst, tuinieren. Ben ik te veeleisend? Is mijn ‘liefde-antenne’ stuk? Ik kan mij niet voorstellen dat mensen echt van mij houden. Of dat ze over mij praten als ik er niet bij ben, goed of negatief.
Ik zie er normaal uit en kom eigenlijk best wel gemakkelijk in contact met anderen, maar ik voel bijna nooit een echte klik. Verder hebben de meeste mensen ook drukke banen en dergelijke, ik werk niet zo veel meer. Waardoor ik dus ook geen collega’s heb of iets dergelijks. Toen ik verhuisde kon ik geen werk vinden (voelde niet fijn) en ben toen zelf begonnen met het verhuren van woningen. Maar af en toe een raam fixen of mailtje sturen brengt me natuurlijk niet onder de mensen.
Ik heb twee lieve kinderen, maar die zijn jong (3 en 6). Hou zielsveel van hen, maar daar heb ik natuurlijk ook geen diepgaande gesprekken mee.
Sorry dat ik je niet kan helpen, ik heb de oplossing zelf ook nog niet gevonden. Hopelijk helpt het dat je weet dat je in ieder geval niet de enige bent en dat iedereen een kruis te dragen heeft. Eenzaamheid, ziekte, armoede. Het hoort waarschijnlijk bij het leven.
donderdag 6 oktober 2022 om 07:20
Iedereen is eenzaam natuurlijk hoeveel anderen ook om je geven maar als je steeds druk bezig bent merk je dat minder. Pas als je erover na gaat denken, of als je ineens merkt dat in een geval van tegenslag je er alleen voorstaat en de anderen weinig kunnen doen dan merk je het ineens en dan voel je het ook. Maar daarna leef je gewoon weer verder en vergeet je het weer.
Als je je relaties tot de anderen onder de loep gaat nemen dan ga je ook vaak twijfelen. En dat maakt dat de relaties minder goed verlopen. Ik denk dat je vriendschap gewoon moet doen en en niet over na moet gaan denken.
Als je je relaties tot de anderen onder de loep gaat nemen dan ga je ook vaak twijfelen. En dat maakt dat de relaties minder goed verlopen. Ik denk dat je vriendschap gewoon moet doen en en niet over na moet gaan denken.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 6 oktober 2022 om 20:31
Ik vind dit toch iets te makkelijk gezegd, hoe naar ik het ook vind wat je hebt meegemaakt. Maar hiermee schuif je het eigenlijk op anderen af, terwijl dat niet per definitie zo is. Ik heb namelijk een tegengestelde ervaring. Ik ruim 5 jaar met depressies gekampt en was ontroerd door de steun die ik kreeg in zware tijden. Zo zie je op n=2 al 2 verschillende ervaringen.FallAgain schreef: ↑05-10-2022 23:02Ik herken het ook.
Na jarenlange mishandeling; ik heb geen bodem onder mijn bestaan. Geen verbinding.
In drie jaar tijd zijn vier naasten overleden (drie zelfdodingen en één ongeluk). Klap op klap.
Meestal zitten mensen niet op verdriet te wachten.
Ja, eenzaamheid herken ik enorm.
donderdag 6 oktober 2022 om 23:27
vrijdag 7 oktober 2022 om 09:24
Dank voor je reactie. Ik denk dat het ook in mijn geval met hechting te maken kan hebben idd. En ook bij mijn partner zie ik dat (ik denk dat er bij hem sprake is van vermijdende hechting).zakdoek schreef: ↑05-10-2022 22:53Ik herken dat gevoel van verlatenheid wel. Het is niet te verdragen.
Ik heb geleerd dat het op zulke momenten belangrijk is om verbinding te maken. Een vriendin bellen, partner een knuffel geven, en vooral tegen mezelf zeggen: dit kan ik verdragen, het is een golf die me overspoelt en ook weer wegtrekt.
Ik herken ook dat het altijd op de achtergrond aanwezig is. Het zorgt ervoor dat ik, hoeveel leuke dingen ik ook heb, het leven moeilijk vind.
Wat mij helpt, is het besef dat het gevoel er is vanuit een onveilige hechting. Het is dus niet mijn eigen schuld maar het is een logisch gevolg vanuit mijn jeugd. Net als het gevoel dat ik geduld wordt, dat mensen me liever niet om zich heen hebben, maar ik besta nu eenmaal dus ik word geduld.
Ook dat is een gevolg van onveilige hechting en dus geen algemene waarheid (ook al voelt het wel zo).
Op een bepaalde manier vind ik het troostend te weten dat meer mensen dit gevoel kennen omdat ik me er een beetje een alien mee voel. Het gaat dieper dan 'gewone' eenzaamheid.
Ik herken ook wat je zegt over je partner. De mijne is ook echt een lieve man maar veel diepgang in het contact is er niet. Ik ben al jaren in therapie en kan inmiddels meer nabijheid hanteren maar hij groeit daarin niet met me mee en dat vind ik verdrietig.
Maar goed, ik heb zelf ook genoeg minpunten, verlang naar meer nabijheid en zou het tegelijk ook niet aan kunnen. Dat is ingewikkeld.
Ik weet niet of je hier wat aan hebt?
Goed van je dat je in therapie bent en daarmee vorderingen hebt gemaakt. Wel moeilijk voor jou dat je partner hier niet in mee is gegroeid. Mijn partner is sinds kort zelf in therapie, ik hoop dat hij er verder mee komt.
Ik ben zelf ook meerdere keren in therapie geweest en heb daarmee meer inzicht in mezelf gekregen. Allen het in de praktijk brengen vind ik (nog) moeilijk.. Ik herken wat je zegt het verlangen naar meer nabijheid maar dat tegelijkertijd heel spannend vinden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
