Psyche
alle pijlers
Basaal gevoel van eenzaamheid
vrijdag 7 oktober 2022 om 14:27
FallAgain schreef: ↑05-10-2022 23:02Ik herken het ook.
Na jarenlange mishandeling; ik heb geen bodem onder mijn bestaan. Geen verbinding.
In drie jaar tijd zijn vier naasten overleden (drie zelfdodingen en één ongeluk). Klap op klap.
Meestal zitten mensen niet op verdriet te wachten.
Ja, eenzaamheid herken ik enorm.
Wat naar voor je
vrijdag 7 oktober 2022 om 14:35
Dank voor je reactie. Naar voor je dat jij dit (ook) zo ervaart. Ik denk ook dat het veel moeilijker is om op latere leeftijd hechte vriendschappen te ontwikkelen dan in je 20-er jaren. Dat merk ik iig. Dat je in het buitenland woont zal het aangaan van vriendschappen ook niet makkelijker maken denk ik. Ik heb hetzelfde, ik kan ook niet geloven dat mensen echt van mij houden. Of dat ze me niet zullen verlaten.watdoejedan schreef: ↑06-10-2022 04:54Zeer herkenbaar. Al vanaf mijn tienerjaren heb ik dit gevoel gehad. Soms heel sterk, soms minder. Vriendschappen die in mijn 20-30er jaren wel goed waren zijn in de loop der jaren behoorlijk verwaterd.
Nadat ik acht jaar geleden naar het buitenland ben verhuisd ben ik er nooit in geslaagd diepgaande vriendschappen te ontwikkelen. Mijn vrouw is lief, maar ik kan ook niet alles uit 1 persoon halen. Waar de meeste mannen over voetbal en auto’s willen praten, heb ik meer met economie, kunst, tuinieren. Ben ik te veeleisend? Is mijn ‘liefde-antenne’ stuk? Ik kan mij niet voorstellen dat mensen echt van mij houden. Of dat ze over mij praten als ik er niet bij ben, goed of negatief.
Ik zie er normaal uit en kom eigenlijk best wel gemakkelijk in contact met anderen, maar ik voel bijna nooit een echte klik. Verder hebben de meeste mensen ook drukke banen en dergelijke, ik werk niet zo veel meer. Waardoor ik dus ook geen collega’s heb of iets dergelijks. Toen ik verhuisde kon ik geen werk vinden (voelde niet fijn) en ben toen zelf begonnen met het verhuren van woningen. Maar af en toe een raam fixen of mailtje sturen brengt me natuurlijk niet onder de mensen.
Ik heb twee lieve kinderen, maar die zijn jong (3 en 6). Hou zielsveel van hen, maar daar heb ik natuurlijk ook geen diepgaande gesprekken mee.
Sorry dat ik je niet kan helpen, ik heb de oplossing zelf ook nog niet gevonden. Hopelijk helpt het dat je weet dat je in ieder geval niet de enige bent en dat iedereen een kruis te dragen heeft. Eenzaamheid, ziekte, armoede. Het hoort waarschijnlijk bij het leven.
Ben jij wel eens in therapie geweest om uit te zoeken waar dat gevoel bij jou vandaan komt ?
vrijdag 7 oktober 2022 om 15:44
Ja in de praktijk brengen is moeilijk maar het is ontzettend tof om te merken dat je verandert.H73 schreef: ↑07-10-2022 09:24Dank voor je reactie. Ik denk dat het ook in mijn geval met hechting te maken kan hebben idd. En ook bij mijn partner zie ik dat (ik denk dat er bij hem sprake is van vermijdende hechting).
Goed van je dat je in therapie bent en daarmee vorderingen hebt gemaakt. Wel moeilijk voor jou dat je partner hier niet in mee is gegroeid. Mijn partner is sinds kort zelf in therapie, ik hoop dat hij er verder mee komt.
Ik ben zelf ook meerdere keren in therapie geweest en heb daarmee meer inzicht in mezelf gekregen. Allen het in de praktijk brengen vind ik (nog) moeilijk.. Ik herken wat je zegt het verlangen naar meer nabijheid maar dat tegelijkertijd heel spannend vinden.
Mensen lijken soms makkelijk te zeggen: is het nog wel een leuke man voor je/ zou je niet verder kijken/ enz.
Zelf denk ik dan: maar ik ben ook niet de makkelijkste! Mijn partner en ik zijn allebei beschadigd en we missen allebei dingen bij elkaar. We hebben daar ook allebei verdriet om.
Maar er is ook veel wél. Bij mijn partner ben ik bijvoorbeeld blij dat hij erkent dat hij ook beschadigd is zodat ik niet het gevoel heb dat het allemaal aan mij ligt.
Mijn partner houdt van me en geeft me bij wijze van spreken 60% van wat ik nodig heb. Maar meer heeft hij niet in huis. Hij geeft me 100% van wat hij te geven heeft en omgekeerd is dat ook zo.
Ik kan me focussen op wat ik mis maar ik kan ook blij zijn met een partner die me alles geeft wat hij te geven heeft. En dan is er eigenlijk ook een heleboel wél.
Ik hoop dat jouw partner ook wat aan zijn aandeel in jullie relatie kan verbeteren.
vrijdag 7 oktober 2022 om 21:32
Ja denk dat dat idd wel deels zo is…. Ik mis idd veel in mijn relatie maar vind het ook moeilijk om iets te veranderen aan de huidige situatie. Komt voor een groot deel ook door onze zoon - die het niet makkelijk heeft gehad (zacht uitgedrukt) oa vanwege gezondheidsproblemen . Ben bang dat het voor hem op dit moment heel erg moeilijk zou zijn als de vertrouwde situatie zoals die nu is teveel zou veranderen. Daarnaast is het beeld wat ik hierboven schetste van mijn relatie wel erg negatief, terwijl er zeker ook goede dingen zijn in onze relatie. Maar ik denk er wel eens over hoe het zou zijn met een andere partner, iemand die beter bij mij zou passen , die mijn behoeftes meer zou vervullen.. Heb het er onlangs ook over gehad met mijn vriend, dat we elkaar misschien beter niet meer als partner kunnen beschouwen en wat wij hebben dus niet langer als relatie…. Want dat is het eigenlijk gewoon niet (meer) wat we hebben.
zaterdag 8 oktober 2022 om 11:25
Even een oprechte vraag, geen kritiek.
Hoe voel je je over jezelf, vind je jezelf een leuk persoon? Doe je bijv wat je leuk vindt en heb je het gevoel dat je energie krijgt van de dingen die je onderneemt in je leven?
Met wat ik je hoor zeggen klinkt het alsof je echt een afstand voelt tussen jezelf en de mensen om je heen.
Dat kan zijn omdat er simpelweg geen aansluiting meer is, ga naar je gevoel luisteren, wanneer je echt doet wat je leuk vind en daar enthousiast in bent dan straal je dat uit en trek je vaak mensen aan die op dezelfde golflengte zitten als jij.
KIjk even goed naar jezelf, wat heb je nodig, wat zou je nu kunnen gaan doen (gewoon lekker in je eentje) waarvan je denkt, jaaaaa daar heb ik nu echt zin in!
Hoe voel je je over jezelf, vind je jezelf een leuk persoon? Doe je bijv wat je leuk vindt en heb je het gevoel dat je energie krijgt van de dingen die je onderneemt in je leven?
Met wat ik je hoor zeggen klinkt het alsof je echt een afstand voelt tussen jezelf en de mensen om je heen.
Dat kan zijn omdat er simpelweg geen aansluiting meer is, ga naar je gevoel luisteren, wanneer je echt doet wat je leuk vind en daar enthousiast in bent dan straal je dat uit en trek je vaak mensen aan die op dezelfde golflengte zitten als jij.
KIjk even goed naar jezelf, wat heb je nodig, wat zou je nu kunnen gaan doen (gewoon lekker in je eentje) waarvan je denkt, jaaaaa daar heb ik nu echt zin in!
zaterdag 8 oktober 2022 om 11:33
Tuurlijk.dertien schreef: ↑06-10-2022 20:31Ik vind dit toch iets te makkelijk gezegd, hoe naar ik het ook vind wat je hebt meegemaakt. Maar hiermee schuif je het eigenlijk op anderen af, terwijl dat niet per definitie zo is. Ik heb namelijk een tegengestelde ervaring. Ik ruim 5 jaar met depressies gekampt en was ontroerd door de steun die ik kreeg in zware tijden. Zo zie je op n=2 al 2 verschillende ervaringen.
Na een suïcidepoging (van mijzelf) werd men boos en kreeg ik toch vooral te horen hoe erg dit was voor hun. ("Het is erger voor ons"). Als er feestjes zijn, hoor ik dat pas achteraf. Via via hoor ik dat men mij een aansteller noemt. Toen ik nog werkte, betekende een periode ziek-zijn einde contract.
En jarenlange mishandeling is NIET mijn schuld.
zaterdag 8 oktober 2022 om 11:39
Heel veel sterkteFallAgain schreef: ↑05-10-2022 23:02Ik herken het ook.
Na jarenlange mishandeling; ik heb geen bodem onder mijn bestaan. Geen verbinding.
In drie jaar tijd zijn vier naasten overleden (drie zelfdodingen en één ongeluk). Klap op klap.
Meestal zitten mensen niet op verdriet te wachten.
Ja, eenzaamheid herken ik enorm.
Hatsjikideee...
zaterdag 8 oktober 2022 om 11:47
Bedankt.
Algemeen: in aanvulling op mijn eerdere posts: ik zit zelf in een euthanasietraject en de heftigheid van ziek-zijn die ik ervaar, is iets wat ik nergens kwijt kan. Ik bedoel dit niet als vingerwijzen, maar ik merk dat mensen niet weten hoe hiermee om te gaan. Op mijn laatste verjaardag bijvoorbeeld geen felicitaties meer. En dan wederom dat ik wel van ánderen moet begrijpen hoe zwaar het is. Ik begrijp veel. Maar dat begrip gaat nogal eens één kant uit.
zaterdag 8 oktober 2022 om 13:28
Dat ervaar ik ook een beetje als mijn 'lot': ik begrijp anderen wel maar zij mij niet.FallAgain schreef: ↑08-10-2022 11:47Bedankt.
Algemeen: in aanvulling op mijn eerdere posts: ik zit zelf in een euthanasietraject en de heftigheid van ziek-zijn die ik ervaar, is iets wat ik nergens kwijt kan. Ik bedoel dit niet als vingerwijzen, maar ik merk dat mensen niet weten hoe hiermee om te gaan. Op mijn laatste verjaardag bijvoorbeeld geen felicitaties meer. En dan wederom dat ik wel van ánderen moet begrijpen hoe zwaar het is. Ik begrijp veel. Maar dat begrip gaat nogal eens één kant uit.
Ergens snap ik dat ook: als je niet weet dat het nog veel erger kan, dan is het ergste wat je zelf in kunt voelen dus 'het ergste'. En als diegene zelf met 'het ergste' heeft leren omgaan, dan denkt hij dat anderen dat ook kunnen want het is toch ongeveer hetzelfde...
Eerlijk gezegd snap ik ook dat mensen niet weten hoe te reageren op je verjaardag. Als ze je feliciteren kun je ze gevoelloos vinden en als ze je niet feliciteren kun je ze lomp vinden. Zoiets is gewoon ingewikkeld voor mensen en veel mensen reageren dan maar niet uit angst om het verkeerd te doen. Tja en niet reageren is óók verkeerd. Ik snap wel dat dat moeilijk is (want tja, ik snap hun wel...
)Mij geeft het wel lucht om me te realiseren en accepteren dat mijn moeilijkste gevoelens nu juist voor veel mensen niet te begrijpen zijn. En dat maakt weer eenzaam, en dan ben ik weer dankbaar voor lotgenoten die dat wél begrijpen en ben ik weer ietsje minder eenzaam.
Maar goed, zo werkt het voor mij, voor jou is het weer anders.
zaterdag 8 oktober 2022 om 14:10
Zo bedoel ik dat zelf ook, inderdaad. Ik begrijp ook wel hoor, dat mensen wellicht niet weten hoe ze moeten reageren op mijn verjaardag, bijvoorbeeld. Maar onder aan de streep komt het er dus op neer dat ik continu op mijn vingers word getikt dat ik anderen moet begrijpen. Dan ga ik dus alsnog voorbij aan mijn eigen gevoel, omdat ik rekening moet houden met anderen. Andersom geldt dat dan weer niet.zakdoek schreef: ↑08-10-2022 13:28Dat ervaar ik ook een beetje als mijn 'lot': ik begrijp anderen wel maar zij mij niet.
Ergens snap ik dat ook: als je niet weet dat het nog veel erger kan, dan is het ergste wat je zelf in kunt voelen dus 'het ergste'. En als diegene zelf met 'het ergste' heeft leren omgaan, dan denkt hij dat anderen dat ook kunnen want het is toch ongeveer hetzelfde...
Eerlijk gezegd snap ik ook dat mensen niet weten hoe te reageren op je verjaardag. Als ze je feliciteren kun je ze gevoelloos vinden en als ze je niet feliciteren kun je ze lomp vinden. Zoiets is gewoon ingewikkeld voor mensen en veel mensen reageren dan maar niet uit angst om het verkeerd te doen. Tja en niet reageren is óók verkeerd. Ik snap wel dat dat moeilijk is (want tja, ik snap hun wel...
Mij geeft het wel lucht om me te realiseren en accepteren dat mijn moeilijkste gevoelens nu juist voor veel mensen niet te begrijpen zijn. En dat maakt weer eenzaam, en dan ben ik weer dankbaar voor lotgenoten die dat wél begrijpen en ben ik weer ietsje minder eenzaam.
Maar goed, zo werkt het voor mij, voor jou is het weer anders.
Dat maakt eenzaam.
zaterdag 8 oktober 2022 om 15:32
Ja dat maakt eenzaam.
Ik maak me er dan soms vanaf met zinnetjes als:
- ik snap dat het moeilijk te begrijpen is.
- ja, ingewikkeld hè... maar goed, blablabla.
Gewoon om uit het gesprek te komen. Ik moet zeggen dat ik eenzaamheid beter kan verdragen dan verwijten en/of onbegrip maar ook dat is persoonlijk.
Ik maak me er dan soms vanaf met zinnetjes als:
- ik snap dat het moeilijk te begrijpen is.
- ja, ingewikkeld hè... maar goed, blablabla.
Gewoon om uit het gesprek te komen. Ik moet zeggen dat ik eenzaamheid beter kan verdragen dan verwijten en/of onbegrip maar ook dat is persoonlijk.
zaterdag 8 oktober 2022 om 15:55
Hij zei mij wel te kunnen begrijpen. Maar het zelf anders te zien; hij beschouwt mij wel echt als zijn vriendin en wat wij hebben als relatie. We hebben dit onderwerp voor nu maar even geparkeerd.. Hij ziet zijn eigen tekortkomingen ook wel onder ogen. En is nu in therapie om aan zichzelf te werken. Zelf heb ik ook de nodige issues, ook daar hebben we het over gehad
. Al met al komen we door dit soort gesprekken wel dichter tot elkaar. Maar of er een blijvende verandering gaat komen in ons contact daar heb ik zo mijn twijfels over. Het is ook gewoon moeilijk om nog veranderen op onze leeftijd (we zijn allebei niet piepjong meer).
zaterdag 8 oktober 2022 om 15:57
Wat ontzettend heftig voor jeFallAgain schreef: ↑08-10-2022 11:47Bedankt.
Algemeen: in aanvulling op mijn eerdere posts: ik zit zelf in een euthanasietraject en de heftigheid van ziek-zijn die ik ervaar, is iets wat ik nergens kwijt kan. Ik bedoel dit niet als vingerwijzen, maar ik merk dat mensen niet weten hoe hiermee om te gaan. Op mijn laatste verjaardag bijvoorbeeld geen felicitaties meer. En dan wederom dat ik wel van ánderen moet begrijpen hoe zwaar het is. Ik begrijp veel. Maar dat begrip gaat nogal eens één kant uit.
Sterkte
zaterdag 8 oktober 2022 om 16:26
H73 schreef: ↑08-10-2022 15:55Hij zei mij wel te kunnen begrijpen. Maar het zelf anders te zien; hij beschouwt mij wel echt als zijn vriendin en wat wij hebben als relatie. We hebben dit onderwerp voor nu maar even geparkeerd.. Hij ziet zijn eigen tekortkomingen ook wel onder ogen. En is nu in therapie om aan zichzelf te werken. Zelf heb ik ook de nodige issues, ook daar hebben we het over gehad
Soms is het goed om even dingen te parkeren en om ze los te laten.
Het lastige bij dit soort dingen is dat als je iets vind van hem of iets mist, je gauw denkt: ja, maar ik ben ook niet perfect en heb net zo goed mijn issues.
Iemand zei het hier al: er word te snel geroepen dat het mensen het moeten uitmaken, maar als het iets is wat in jezelf zit, is het niet perse iets wat altijd goed uitpakt. Omdat je later weer hetzelfde tegen kan komen.
Het is ook de vraag als je die verbondenheid mist, kan je ooit met iemand wel dat gevoel krijgen. En daarmee bedoel ik niet dat je in de relatie moet blijven zitten, dat zal je zelf moeten beslissen. Het zit in jezelf en en is lastig om die verbondenheid wel te voelen.
En soms is het gewoon klaar, is het op en dan is het prima om te stoppen.
Ik wil nog even zeggen dat ik dit een fijn topic vind waar ook ik veel aan heb.
zaterdag 8 oktober 2022 om 16:27
Miekje83 schreef: ↑08-10-2022 11:25Even een oprechte vraag, geen kritiek.
Hoe voel je je over jezelf, vind je jezelf een leuk persoon? Doe je bijv wat je leuk vindt en heb je het gevoel dat je energie krijgt van de dingen die je onderneemt in je leven?
Met wat ik je hoor zeggen klinkt het alsof je echt een afstand voelt tussen jezelf en de mensen om je heen.
Dat kan zijn omdat er simpelweg geen aansluiting meer is, ga naar je gevoel luisteren, wanneer je echt doet wat je leuk vind en daar enthousiast in bent dan straal je dat uit en trek je vaak mensen aan die op dezelfde golflengte zitten als jij.
KIjk even goed naar jezelf, wat heb je nodig, wat zou je nu kunnen gaan doen (gewoon lekker in je eentje) waarvan je denkt, jaaaaa daar heb ik nu echt zin in!
Mooie woorden, Miekje.
zaterdag 8 oktober 2022 om 16:38
Ik heb juist op momenten van tegenslag veel verbinding ervaren met mijn man en vrienden. Natuurlijk voelen anderen niet precies hetzelfde als ik, maar ik heb me heel erg gesteund gevoeld, heb gevoeld dat mensen echt en oprecht interesse hadden en bij me stonden. Dus ik ervaar eenzaamheid absoluut niet op die manier.retrostar schreef: ↑06-10-2022 07:20Iedereen is eenzaam natuurlijk hoeveel anderen ook om je geven maar als je steeds druk bezig bent merk je dat minder. Pas als je erover na gaat denken, of als je ineens merkt dat in een geval van tegenslag je er alleen voorstaat en de anderen weinig kunnen doen dan merk je het ineens en dan voel je het ook. Maar daarna leef je gewoon weer verder en vergeet je het weer.
zaterdag 8 oktober 2022 om 18:26
Dat zeg ik ook niet, mijn excuses als je dat toch ergens uit hebt afgeleid. Ik bedoel eigenlijk te zeggen dat je in mijn ogen niet kunt stellen dat alle mensen wegrennen voor verdriet/somberheid/ongeluk/etc.FallAgain schreef: ↑08-10-2022 11:33Tuurlijk.
Na een suïcidepoging (van mijzelf) werd men boos en kreeg ik toch vooral te horen hoe erg dit was voor hun. ("Het is erger voor ons"). Als er feestjes zijn, hoor ik dat pas achteraf. Via via hoor ik dat men mij een aansteller noemt. Toen ik nog werkte, betekende een periode ziek-zijn einde contract.
En jarenlange mishandeling is NIET mijn schuld.
zaterdag 8 oktober 2022 om 18:39
Dat zou ik ook zeker niet willen beweren.
Ik merk zelf alleen dat de heftigheid van mijn problematiek afschrikt, ofzo.
Maar in lichtere mate ook dat je het vooral niet te lang over rouw en verdriet moet hebben.
zondag 9 oktober 2022 om 17:16
Dat zijn goede vragen. Er zijn gelukkig zeker mensen met wie ik aansluiting voel hoor. Wel is het zo dat ik het moeilijk vind om te leven vanuit wat ik echt wil / vanuit waar ik behoefte aan heb. Ik laat me in mijn leven helaas (te) vaak leiden door angst. En blijf daardoor soms te lang hangen in dingen. Zo voel ik al best lang onvrede in mijn (pittige) baan maar durf ik de stap maar niet te zetten om iets anders te gaan zoeken. En ook mbt mijn relatie vind het het heel moeilijk om knopen door te hakken. En ik zou ook eigenlijk wel willen verhuizen, maar………. etc.Miekje83 schreef: ↑08-10-2022 11:25Even een oprechte vraag, geen kritiek.
Hoe voel je je over jezelf, vind je jezelf een leuk persoon? Doe je bijv wat je leuk vindt en heb je het gevoel dat je energie krijgt van de dingen die je onderneemt in je leven?
Met wat ik je hoor zeggen klinkt het alsof je echt een afstand voelt tussen jezelf en de mensen om je heen.
Dat kan zijn omdat er simpelweg geen aansluiting meer is, ga naar je gevoel luisteren, wanneer je echt doet wat je leuk vind en daar enthousiast in bent dan straal je dat uit en trek je vaak mensen aan die op dezelfde golflengte zitten als jij.
KIjk even goed naar jezelf, wat heb je nodig, wat zou je nu kunnen gaan doen (gewoon lekker in je eentje) waarvan je denkt, jaaaaa daar heb ik nu echt zin in!
Maar dat is een ander topic dan deze
. Want het is zeker niet zo dat ik in mijn huidige leven geen gelijkgestemden tegen kom. Maar je zet me wel aan het denken hoor
zondag 9 oktober 2022 om 18:14
Ik denk dat de meeste mensen graag een verbinding willen voelen en dat is denk ik moeilijker als iemand heftige problemen heeft. Het is dan moeilijker om balans te vinden in de interactie. De meeste mensen willen dat toch wel graag, dat de ervaringen op elkaar lijken. Als jij dan heel veel negatieve en moeilijke ervaringen hebt, dan vinden mensen het moeilijker om daarop aan te sluiten.
maandag 10 oktober 2022 om 20:45
Creatieveling schreef: ↑08-10-2022 16:26Soms is het goed om even dingen te parkeren en om ze los te laten.
Het lastige bij dit soort dingen is dat als je iets vind van hem of iets mist, je gauw denkt: ja, maar ik ben ook niet perfect en heb net zo goed mijn issues.
Iemand zei het hier al: er word te snel geroepen dat het mensen het moeten uitmaken, maar als het iets is wat in jezelf zit, is het niet perse iets wat altijd goed uitpakt. Omdat je later weer hetzelfde tegen kan komen.
Het is ook de vraag als je die verbondenheid mist, kan je ooit met iemand wel dat gevoel krijgen. En daarmee bedoel ik niet dat je in de relatie moet blijven zitten, dat zal je zelf moeten beslissen. Het zit in jezelf en en is lastig om die verbondenheid wel te voelen.
En soms is het gewoon klaar, is het op en dan is het prima om te stoppen.
Ik wil nog even zeggen dat ik dit een fijn topic vind waar ook ik veel aan heb.
Fijn dat je wat aan dit topic hebt creatieveling
. Op wat voor manier heb jij met eenzaamheid / gebrek aan verbondenheid te maken..?
dinsdag 11 oktober 2022 om 11:02
H73 schreef: ↑09-10-2022 17:16Dat zijn goede vragen. Er zijn gelukkig zeker mensen met wie ik aansluiting voel hoor. Wel is het zo dat ik het moeilijk vind om te leven vanuit wat ik echt wil / vanuit waar ik behoefte aan heb. Ik laat me in mijn leven helaas (te) vaak leiden door angst. En blijf daardoor soms te lang hangen in dingen. Zo voel ik al best lang onvrede in mijn (pittige) baan maar durf ik de stap maar niet te zetten om iets anders te gaan zoeken. En ook mbt mijn relatie vind het het heel moeilijk om knopen door te hakken. En ik zou ook eigenlijk wel willen verhuizen, maar………. etc.
Maar dat is een ander topic dan deze
Hiermee geef je eigenlijk al je eigen antwoord op je gevoel van eenzaamheid, want het klinkt voor mij alsof je jezelf verlaten hebt, je hebt letterlijk je eigen leven op pauze gezet
Je ziet jezelf gespiegeld door de ogen van een ander, het gevoel, ze geven niet om mij, maar geef je wel om jezelf? Om wat jij wil en gelukkig van wordt?
Je zegt, "Dat is weer een ander onderwerp" maar zo werkt het natuurlijk niet in het leven
Alles staat in verbinding.Zoals het klinkt maak je je eigen wensen ondergeschikt aan je angst, en daarmee jezelf ook.
Jij vindt jezelf onbelangrijk en om je heen voel je, mensen vinden mij niet belangrijk genoeg om naar om te kijken, maar dit gevoel zit in jou.
In wat ik je hoor zeggen klinken allerlei verlangens door die je uitstelt of wegdrukt uit angst, nu wil ik niet beweren dat angst een peuleschilletje is, maar angst maakt wel dat je verwijderd raakt van jezelf, je gaat in je hoofd zitten en drijft weg in allerlei scenario's die er in feite helemaal niet zijn.
Ik herken zo wat je schrijft, en voor mij was echt de oplossing, kom weer bij jezelf, uit je hoofd en in je lijf (mij heeft Yin yoga daar erg bij geholpen)
Gun jezelf dingen, geef voedende aandacht aan jezelf, maak jezelf belangrijk, en dan komt de rest vanzelf.
Wat let je, zet lekker eens kleine stapjes voor jezelf, kom uit die pauze stand, misschien gewoon eens wat sollicitaties de deur uit doen, wat kan er gebeuren? je hebt al een baan. Hoogstens wordt je niet aangenomen, nou dan ben je weer een ervaring rijker en solliciteer je bij de volgende. Wordt je wel aangenomen heb je gewoon de keuze uit twee banen, hoe tof?!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
