Psyche
alle pijlers
Behoefte lotgenotencontact ouders kinderen met angst/paniek
vrijdag 1 december 2023 om 19:10
Dag, ik had hier al eerder een topic geopend over mijn dochter met een angststoornis. Vandaag heeft ze het 1e gesprek gehad. Ik verwacht dat er binnenkort naast gesprekken misschien ook gestart wordt met medicatie omdat eerst de heftigste angst iets minder moet zijn( ze heeft nu wel lorazepam, helpt wel iets maar niet voldoende). Ik heb zelf vanmorgen ook fijn kunnen spreken met haar behandelaar waarbij ik heb aangegeven dat ik het lastig vind om de grens te trekken tussen veel bij haar zijn en meebewegen met haar(angst) of soms juist grenzen trekken en haar iets meer pushen. Ik heb al waardevolle adviezen gekregen maar ik denk dat ik het ook fijn vind om met andere ouders te sparren die in hetzelfde schuitje zitten. Zijn hier ouders of hebben jullie tips waar ik die kan vinden?
vrijdag 1 december 2023 om 19:26
Hoi, geen lotgenoot hier... ik heb wel twee kinderen als dat helpt. Wat ik denk eigenlijk is dat niet alleen je dochter nu eerst moet/mag ontspannen maar jij ook. Dus niet meteen op de volgende trein stappen met wat moet ik nu doen of laten maar gewoon even laten gaan en gebeuren. Voelt het goed en rustig om veel bij haar te zijn dan doe je dat. Hebben jullie over een tijdje wat goede dagen gehad en voelt het alsof er misschien rek in zit dan kun je kijken of dat klopt. Maar die pammetjes krijg je vooral voor ontspanning lijkt me dus leg daar ook maar even jullie, dus ook jij ja, de focus op. Let even goed op je lichaam. Hoe voel je je? Laat je spieren los enzo....
Lorem Ipsum
vrijdag 1 december 2023 om 19:38
Mijn zoon (16)heeft op het moment last van angst/paniekaanvallen.
Is 1,5 week geleden slachtoffer geweest van een gewapende beroving.
Heeft van de huisarts lorazepam gekregen maar zegt dat ie daar paranoide van wordt.
Hier is nog geen sprake van grenzen gaan oprekken,daarvoor is het trauma nog te vers maar ik lees wel graag even mee.
Succes voor jou en je dochter,hopelijk gaan de gesprekken haar en jullie helpen
Is 1,5 week geleden slachtoffer geweest van een gewapende beroving.
Heeft van de huisarts lorazepam gekregen maar zegt dat ie daar paranoide van wordt.
Hier is nog geen sprake van grenzen gaan oprekken,daarvoor is het trauma nog te vers maar ik lees wel graag even mee.
Succes voor jou en je dochter,hopelijk gaan de gesprekken haar en jullie helpen
vrijdag 1 december 2023 om 20:13
Ik heb zelf onlangs een aantal maanden met een angst-/paniekstoornis gekampt.
Ik zit nu aan de antidepressiva (SSRI), maar het heeft helaas de eerste drie weken van slikken verergering van de klachten veroorzaakt.
In die tijd vond ik het fijn dat ik bij een handjevol mensen terecht kon (dus niet 1) en dat ik kon huilen wanneer ik wilde. Mijn man heeft me iedere avond op de bank suf gewreven over mijn rug. Douchen hielp, wandelen hielp, thuis keutelen, sieraden maken, podcasts luisteren en rust van werk heeft me er doorheen geholpen.
Heel veel sterkte met je dochter. Laat haar zelf vertellen en stel vooral niet continue de vraag hoe ze zich voelt. Dat werkte in mijn geval averechts.
Hoe oud is je dochter?
Kan het zijn dat ze teveel haar best op school moet doen. Vooral meisjes hebben hier last van.
Ik zit nu aan de antidepressiva (SSRI), maar het heeft helaas de eerste drie weken van slikken verergering van de klachten veroorzaakt.
In die tijd vond ik het fijn dat ik bij een handjevol mensen terecht kon (dus niet 1) en dat ik kon huilen wanneer ik wilde. Mijn man heeft me iedere avond op de bank suf gewreven over mijn rug. Douchen hielp, wandelen hielp, thuis keutelen, sieraden maken, podcasts luisteren en rust van werk heeft me er doorheen geholpen.
Heel veel sterkte met je dochter. Laat haar zelf vertellen en stel vooral niet continue de vraag hoe ze zich voelt. Dat werkte in mijn geval averechts.
Hoe oud is je dochter?
Kan het zijn dat ze teveel haar best op school moet doen. Vooral meisjes hebben hier last van.
vrijdag 1 december 2023 om 22:34
Mijn dochter heeft hier ook last van, wij gaan nu een traject in van EMDR omdat ze trauma vermoedden in haar zeer vroege jeugd (voor haar 3e levensjaar)
Ze heeft toen een paar keer in het ziekenhuis gelegen en het kan zijn dat ze daar pre verbaal trauma aan over heeft gehouden wat zich nu uit in angsten en verlatingsangst.
Is ze al in behandeling bij een (kinder) psycholoog? Hoe oud is je dochter?
Die van mij is 11 jaar
Ze heeft toen een paar keer in het ziekenhuis gelegen en het kan zijn dat ze daar pre verbaal trauma aan over heeft gehouden wat zich nu uit in angsten en verlatingsangst.
Is ze al in behandeling bij een (kinder) psycholoog? Hoe oud is je dochter?
Die van mij is 11 jaar
vrijdag 1 december 2023 om 23:57
Mijn dochter heeft periodes veel last gehad van angsten. Momenteel gaat het gelukkig weer wat beter maar het keert helaas regelmatig, in meer of mindere mate, toch weer terug. Ze slikt antidepressiva die ook helpt tegen angsten.
Ik herken wel jouw dilemma van meebewegen VS grenzen stellen. Die afweging is iedere keer weer zo lastig en je weet vaak niet waar je goed aan doet.
Ik herken wel jouw dilemma van meebewegen VS grenzen stellen. Die afweging is iedere keer weer zo lastig en je weet vaak niet waar je goed aan doet.
zaterdag 2 december 2023 om 08:53
MIND naasten centraal is een organisatie die zich inzet voor familie en naasten van mensen met psychische kwetsbaarheden. Zij hebben ook lotgenotengroepen.
https://naastencentraal.nl/wat-doen-we/contactgroepen/
https://naastencentraal.nl/wat-doen-we/contactgroepen/
zaterdag 2 december 2023 om 10:19
@turquasi, ja ik probeer ook bewust op mezelf te letten hoor! Dank voor je reactie.
@coetje, jee wat ontzettend heftig! Heel veel sterkte!
@lonelycat, ja ik weet het...heftig he?
@because, mijn dochter is 15. Nee, ik heb niet het idee dat school te veel van haar vraagt. Ze heeft vorig jaar te weinig gedaan( veel plezier gemaakt en niet genoeg aan school gedaan) waardoor ze een niveau omlaag is gegaan. Stof is nu erg makkelijk voor haar...maar momenteel gaat ze niet eens naar school...Bedankt verder voor je advies vanuit eigen ervaring, neem ik mee.
@Sjaaneke, jouw dochter is ook nog jong, jeetje. Mijn dochter is 15. Maar toen ze 11 was is ze met succes behandeld voor haar overgeeffobie. Maar helaas na een paar goede jaren nu een forse terugval met ernstige paniek en angst erbij. Vorige week intake gehad, gisteren heeft ze 1e gesprek gehad bij kinderpsycholoog. Maar de paniek is nog te hevig nu, ze moet eerst stabiliseren voordat behandeling inhoudelijk kan beginnen. Maar ze gaat vanaf nu wel wekelijks naar haar toe, gisteren hebben ze samen gewandeld en gepraat. Maar ik vermoed dat ze misschien nog wel wat/andere medicatie gaat krijgen...
@Anne1235, ja ik vind dat dilemma zo lastig. Ik wil haar die veiligheid bieden, maar ook niet te, ze moet ook nog haar eigen regie houden! Maar lastig hoor...ik denk dat je soms pas achteraf weet waar je goed aan gedaan hebt. Wat voor angsten heeft jouw dochter?
@hope19, dank voor de tip! Ik zal eens op de site kijken.
@coetje, jee wat ontzettend heftig! Heel veel sterkte!
@lonelycat, ja ik weet het...heftig he?
@because, mijn dochter is 15. Nee, ik heb niet het idee dat school te veel van haar vraagt. Ze heeft vorig jaar te weinig gedaan( veel plezier gemaakt en niet genoeg aan school gedaan) waardoor ze een niveau omlaag is gegaan. Stof is nu erg makkelijk voor haar...maar momenteel gaat ze niet eens naar school...Bedankt verder voor je advies vanuit eigen ervaring, neem ik mee.
@Sjaaneke, jouw dochter is ook nog jong, jeetje. Mijn dochter is 15. Maar toen ze 11 was is ze met succes behandeld voor haar overgeeffobie. Maar helaas na een paar goede jaren nu een forse terugval met ernstige paniek en angst erbij. Vorige week intake gehad, gisteren heeft ze 1e gesprek gehad bij kinderpsycholoog. Maar de paniek is nog te hevig nu, ze moet eerst stabiliseren voordat behandeling inhoudelijk kan beginnen. Maar ze gaat vanaf nu wel wekelijks naar haar toe, gisteren hebben ze samen gewandeld en gepraat. Maar ik vermoed dat ze misschien nog wel wat/andere medicatie gaat krijgen...
@Anne1235, ja ik vind dat dilemma zo lastig. Ik wil haar die veiligheid bieden, maar ook niet te, ze moet ook nog haar eigen regie houden! Maar lastig hoor...ik denk dat je soms pas achteraf weet waar je goed aan gedaan hebt. Wat voor angsten heeft jouw dochter?
@hope19, dank voor de tip! Ik zal eens op de site kijken.
zaterdag 2 december 2023 om 13:04
Richt je niet te veel op de medicatie. Behandeling is echt de key en medicatie is puur ter ondersteuning en dat ze wat meer openstaat voor de invloed van de behandeling
Kind hier krijgt sertraline en olanzapine. Maar dit is pas sinds kort. Toen ze jonger was hebben ze geweigerd om medicatie te geven.
Kind hier krijgt sertraline en olanzapine. Maar dit is pas sinds kort. Toen ze jonger was hebben ze geweigerd om medicatie te geven.
zaterdag 2 december 2023 om 15:13
Ja, dat was ze wel...ze hier drie weken terug mee gestopt omdat wij misschien dachten dat dat misschien ook een oorzaak kon zijn. Maar situatie is niet veranderd sindsdien.Intotheunknown schreef: ↑02-12-2023 13:01Is je dochter aan de anticonceptiepil? Ik heb in mijn pubertijd ook veel last gehast van angst en paniekaanvallen. Heb het idee, achteraf, dat dit verergerde door de pil.
zaterdag 2 december 2023 om 15:14
Klopt wat je zegt hoor! Ik heb geen idee wat ze medicamenteus nu wel/niet doen...ik hou me vast aan de professionals.lonelycat schreef: ↑02-12-2023 13:04Richt je niet te veel op de medicatie. Behandeling is echt de key en medicatie is puur ter ondersteuning en dat ze wat meer openstaat voor de invloed van de behandeling
Kind hier krijgt sertraline en olanzapine. Maar dit is pas sinds kort. Toen ze jonger was hebben ze geweigerd om medicatie te geven.
zaterdag 2 december 2023 om 21:15
Medicatie is een ondersteuning inderdaad, maar precies die ondersteuning kan het mogelijk maken de handvatten uit therapie toe te passen, omdat het de scherpste randjes van de angst weghaalt.
Ik hoop dat het traject jullie gaat helpen! Terugvallen is onwijs vervelend, maar geen signaal dat je het niet kan. Terugvallen helpt je leren wat je nodig hebt en wat je helpt. Hopelijk gaat je dochter steeds vaardiger worden in goed voor zichzelf zorgen tegen die angst!! Onwijs rot dat ze er zo’n last van heeft.
@Because, sterkte, de eerste weken zijn het ergst en kunnen inderdaad vreselijk zijn. Als het goed is wordt het steeds beter tot optimale werking na +/- 3 maanden.
@coetje, wat naar wat je zoon heeft meegemaakt! Besef dat klachten hebben de eerste periode na zo’n heftige gebeurtenis heel normaal is (hoewel ook heel vervelend) en hoort bij verwerken. Hopelijk hebben jullie goede tips van huisarts of slachtofferhulp gehad hierover. Genoeg ruimte om erover te praten, maar ook weer zaken oppakken stap voor stap en weer voelen dat hij dingen aan kan is belangrijk. Kleine successen geven een gevoel van controle wat heel belangrijk is na een heftige gebeurtenis waarin hij juist helemaal geen controle had. Sterkte voor je zoon!
Ik hoop dat het traject jullie gaat helpen! Terugvallen is onwijs vervelend, maar geen signaal dat je het niet kan. Terugvallen helpt je leren wat je nodig hebt en wat je helpt. Hopelijk gaat je dochter steeds vaardiger worden in goed voor zichzelf zorgen tegen die angst!! Onwijs rot dat ze er zo’n last van heeft.
@Because, sterkte, de eerste weken zijn het ergst en kunnen inderdaad vreselijk zijn. Als het goed is wordt het steeds beter tot optimale werking na +/- 3 maanden.
@coetje, wat naar wat je zoon heeft meegemaakt! Besef dat klachten hebben de eerste periode na zo’n heftige gebeurtenis heel normaal is (hoewel ook heel vervelend) en hoort bij verwerken. Hopelijk hebben jullie goede tips van huisarts of slachtofferhulp gehad hierover. Genoeg ruimte om erover te praten, maar ook weer zaken oppakken stap voor stap en weer voelen dat hij dingen aan kan is belangrijk. Kleine successen geven een gevoel van controle wat heel belangrijk is na een heftige gebeurtenis waarin hij juist helemaal geen controle had. Sterkte voor je zoon!
zaterdag 2 december 2023 om 22:42
Hier ook een kind met angstklachten, ze staat op de wachtlijst voor hulp. Bang om ziek te worden als ze van huis is en angst voor overgeven. Sinds een week of 6 beperkt het haar, dus gelijk aan de bel getrokken. Ik kamp zelf met angst en ik vermijd. Dat wil ik absoluut niet voor haar (alhoewel school al moeilijker wordt...).
Omdat ik snap hoe ze zich voelt, triggert dit bij mij ook ontzettend veel. Heel moeilijk vind ik het.
Omdat ik snap hoe ze zich voelt, triggert dit bij mij ook ontzettend veel. Heel moeilijk vind ik het.
zaterdag 2 december 2023 om 23:12
Geen lotgenoot maar ik voel voor jullie. Ik heb zelf een angststoornis en nu, achteraf gezien, had ik dit als kind waarschijnlijk ook al. Toen herkenden we het niet (behoorlijk vaak langs de huisarts met vage kwaaltjes waarvan ik nu weet wat het angst en paniek was) en dat heeft de behandeling nu wel moeilijker gemaakt. Ik vind het dus heel goed dat jullie dit zien bij kind, en er mee bezig zijn, eraan werken.
Ik wil ook zeggen: ik worstel nog steeds met angst, en bij vlagen durf ik ook echt het huis even niet uit en heb ik wekenlang meerdere paniekaanvallen per dag, en kan ik alleen maar huilend en bibberend op de bank liggen, en kan ik niet eten en durf ik niet op te staan om naar de wc te gaan. Desondanks heb ik een goede carrière, een gelukkig huwelijk, lieve vrienden en familie, veel gereisd en ben ik over het algemeen een gelukkig mens. Dit geldt niet voor iedereen, weet ik, maar angst hoéft niet altijd een waardevol leven in de weg te staan.
Ik lees nu trouwens het boek 'Opdringerige gedachten overwinnen' van Martin Seif en het is één van de weinig boeken waar ik iets aan lijk te hebben (maar ook dat verschilt enorm per persoon).
Heel veel sterkte voor jullie en jullie kinderen, en vooral de mensen die zelf ook last hebben van een angststoornis - dat zal toch een extra moeilijke aanjager zijn.
Ik wil ook zeggen: ik worstel nog steeds met angst, en bij vlagen durf ik ook echt het huis even niet uit en heb ik wekenlang meerdere paniekaanvallen per dag, en kan ik alleen maar huilend en bibberend op de bank liggen, en kan ik niet eten en durf ik niet op te staan om naar de wc te gaan. Desondanks heb ik een goede carrière, een gelukkig huwelijk, lieve vrienden en familie, veel gereisd en ben ik over het algemeen een gelukkig mens. Dit geldt niet voor iedereen, weet ik, maar angst hoéft niet altijd een waardevol leven in de weg te staan.
Ik lees nu trouwens het boek 'Opdringerige gedachten overwinnen' van Martin Seif en het is één van de weinig boeken waar ik iets aan lijk te hebben (maar ook dat verschilt enorm per persoon).
Heel veel sterkte voor jullie en jullie kinderen, en vooral de mensen die zelf ook last hebben van een angststoornis - dat zal toch een extra moeilijke aanjager zijn.
zondag 3 december 2023 om 07:55
3 weken is nog niet zo lang. Nog even wat tijd geven
het is niet dat ik na het stoppen met de anticonceptiepil geen klachten meer heb. Maar wel minder. En misschien is er bij je dochter wel helemaal geen verband
zondag 3 december 2023 om 09:22
Dank voor je reactie. Ik realiseer me ook en dat zeg ik ook vaak tegen haar dat ze hier ook weer van gaat leren( ze ziet dit zelf nog niet in helaas). Dat ze hier weer sterker uit gaat komen...sailship schreef: ↑02-12-2023 21:15Medicatie is een ondersteuning inderdaad, maar precies die ondersteuning kan het mogelijk maken de handvatten uit therapie toe te passen, omdat het de scherpste randjes van de angst weghaalt.
Ik hoop dat het traject jullie gaat helpen! Terugvallen is onwijs vervelend, maar geen signaal dat je het niet kan. Terugvallen helpt je leren wat je nodig hebt en wat je helpt. Hopelijk gaat je dochter steeds vaardiger worden in goed voor zichzelf zorgen tegen die angst!! Onwijs rot dat ze er zo’n last van heeft.
@Because, sterkte, de eerste weken zijn het ergst en kunnen inderdaad vreselijk zijn. Als het goed is wordt het steeds beter tot optimale werking na +/- 3 maanden.
@coetje, wat naar wat je zoon heeft meegemaakt! Besef dat klachten hebben de eerste periode na zo’n heftige gebeurtenis heel normaal is (hoewel ook heel vervelend) en hoort bij verwerken. Hopelijk hebben jullie goede tips van huisarts of slachtofferhulp gehad hierover. Genoeg ruimte om erover te praten, maar ook weer zaken oppakken stap voor stap en weer voelen dat hij dingen aan kan is belangrijk. Kleine successen geven een gevoel van controle wat heel belangrijk is na een heftige gebeurtenis waarin hij juist helemaal geen controle had. Sterkte voor je zoon!
zondag 3 december 2023 om 09:27
De klachten die jij bij je dochter ziet herken ik bij mijn dochter...uiteindelijk is zij nu wel gestopt met school en ziet zij bijna niemand meer...heel verdrietig. Maar ik heb er vertrouwen in dat met behandeling er straks weer stapjes gezet gaan worden.Flipflop schreef: ↑02-12-2023 22:42Hier ook een kind met angstklachten, ze staat op de wachtlijst voor hulp. Bang om ziek te worden als ze van huis is en angst voor overgeven. Sinds een week of 6 beperkt het haar, dus gelijk aan de bel getrokken. Ik kamp zelf met angst en ik vermijd. Dat wil ik absoluut niet voor haar (alhoewel school al moeilijker wordt...).
Omdat ik snap hoe ze zich voelt, triggert dit bij mij ook ontzettend veel. Heel moeilijk vind ik het.
Wat goed dat je ook hulp hebt gezocht voor je dochter. Hier waren forse wachtlijsten, omdat mijn dochter ineens zo hard achteruit ging konden we met spoed ergens sneller terecht. Trek wel weer opnieuw aan de bel als hulp te lang op zich laat wachten!
Ik ben zelf niet bekend met angst en vermijding, vind het dus ook wel lastig om helemaal te begrijpen hoe zij zich voelt...
zondag 3 december 2023 om 09:28
Ik heb geen idee of er een verband is...zou wel 'fijn' zijn als dit zo zou zijn( dan hoop ik dat het straks sowieso beter zal gaan)Intotheunknown schreef: ↑03-12-2023 07:553 weken is nog niet zo lang. Nog even wat tijd geven
zondag 3 december 2023 om 16:50
Ja daar heb je geen boodschap aan wanneer je er midden in zit, omdat het dan zo zwaar is. Heel naar
Eerst er doorheen komen.
maandag 4 december 2023 om 08:20
Ik had zelf in mijn jeugd paniekaanvallen, durfde vijf jaar lang amper iets te ondernemen want ik werd bang voor de paniekaanvallen zelf.
Mij hielp een goede therapeut eruit door me opnieuw te leren omgaan met mijn lichaam, de sensaties en paniekaaanvallen zelf te begrijpen en oefenen met deze te reguleren en het vertrouwen in mijn eigen kunnen handhaven te herstellen.
Cognitieve gedragstherapie, ademhalingsoefeningen, plekken waar ik een paniekaanval kreeg opzoeken en daar in praktijk brengen wat ik leerde.. en daar alles wat ik leerde toepassen, en wat de doorbrak was voor mijzelf was het moment dat ik me er ook niet langer voor schaamde ( schaamte kan een enorme rol spelen )zodra ik met al dat oefenen vanuit therapie erbij tegen mezelf zei, ik wil hieruit en hoef me daar niet voor te schamen, ging het met sprongen vooruit.
Er lag minder nadruk op een trauma, maar meer in het reguleren, ondergaan en accepteren.
Ik ben nog altijd gevoelig, drink niet te veel koffie en cola , let op mijn voeding, ademhaling, maar ben de angst wel voorbij gekomen op door te oefenen met de sensaties. ( ademen door een rietje, ronddraaien op een stoel en dan duizelig worden, ervaren dat het weer zakt als je iets voelt. )
Met liefdevolle begeleiding, niet te veel medelijden en ook alleen indien echt nodig medicatie ( oxazepam ) ipv elke dag medicatie.. werd mij de verantwoordelijkheid en controle over mezelf terug gegeven.
En nu jaaaaren later weet ik nog steeds hoe ik op mezelf kan rekenen mocht ik toch nog een keer een angstaanval krijgen.
Het trauma verwerken on ook aan bod komen toen de paniek hanteerbaar werd en steeds vaker weg bleef.
En ik weet niet of anderen hier iets aan hebben maar ik ben weer helemaal opgebloeid na 5 jaar verlamd te zijn geweest door angst.
Mij hielp een goede therapeut eruit door me opnieuw te leren omgaan met mijn lichaam, de sensaties en paniekaaanvallen zelf te begrijpen en oefenen met deze te reguleren en het vertrouwen in mijn eigen kunnen handhaven te herstellen.
Cognitieve gedragstherapie, ademhalingsoefeningen, plekken waar ik een paniekaanval kreeg opzoeken en daar in praktijk brengen wat ik leerde.. en daar alles wat ik leerde toepassen, en wat de doorbrak was voor mijzelf was het moment dat ik me er ook niet langer voor schaamde ( schaamte kan een enorme rol spelen )zodra ik met al dat oefenen vanuit therapie erbij tegen mezelf zei, ik wil hieruit en hoef me daar niet voor te schamen, ging het met sprongen vooruit.
Er lag minder nadruk op een trauma, maar meer in het reguleren, ondergaan en accepteren.
Ik ben nog altijd gevoelig, drink niet te veel koffie en cola , let op mijn voeding, ademhaling, maar ben de angst wel voorbij gekomen op door te oefenen met de sensaties. ( ademen door een rietje, ronddraaien op een stoel en dan duizelig worden, ervaren dat het weer zakt als je iets voelt. )
Met liefdevolle begeleiding, niet te veel medelijden en ook alleen indien echt nodig medicatie ( oxazepam ) ipv elke dag medicatie.. werd mij de verantwoordelijkheid en controle over mezelf terug gegeven.
En nu jaaaaren later weet ik nog steeds hoe ik op mezelf kan rekenen mocht ik toch nog een keer een angstaanval krijgen.
Het trauma verwerken on ook aan bod komen toen de paniek hanteerbaar werd en steeds vaker weg bleef.
En ik weet niet of anderen hier iets aan hebben maar ik ben weer helemaal opgebloeid na 5 jaar verlamd te zijn geweest door angst.
maandag 4 december 2023 om 08:25
Het is keihard werken maar de weg eruit bestaat.
Tegen ouders zou ik willen zeggen. als je zelf met wantrouwen/ angsten/ vermijden van kampt.. helicoptert, emoties moeilijk vind of bepaalde emoties zoals boosheid niet goed kan hanteren van anderen of zelf..
Dan heeft behalve het kind ook de ouder ondersteuning nodig, want er is vertrouwen in jezelf en in de wereld nodig.
Heel veel sterkte voor wie hier nog middenin zit.
Tegen ouders zou ik willen zeggen. als je zelf met wantrouwen/ angsten/ vermijden van kampt.. helicoptert, emoties moeilijk vind of bepaalde emoties zoals boosheid niet goed kan hanteren van anderen of zelf..
Dan heeft behalve het kind ook de ouder ondersteuning nodig, want er is vertrouwen in jezelf en in de wereld nodig.
Heel veel sterkte voor wie hier nog middenin zit.
maandag 4 december 2023 om 08:34
Wow dit komt even hard maar goed binnen, dank je voor deze reactie. Ik lees graag even mee, wie weet schrijf ik ook nog wat later, het doet al goed jullie ervaringen te lezen en de herkenning te voelen, ik worstel ook met de grens van hulp bieden, er extra zijn of een beetje pushen tot aanpakken het is zo moeilijk en het moeilijke is dat we nooit weten wanneer en op welk moment van de dag of week er plotseling weer een aanval komt, we proberen situaties te voorkomen of te vermijden maar willen niet in de ban van haar angsten en dwangstoornissen leven, het is echt zwaar zeker voor het kind zelf. Wel fijn TO dat de hulp nu op gang komt, veel sterkte voor jou en je dochter! Vergeet niet goed voor jezelf te zorgen en weet dat je altijd je best doet ook al weten we soms niet waar we goed aan doen, we doen wat we kunnen op het momentNomellamas schreef: ↑04-12-2023 08:25Het is keihard werken maar de weg eruit bestaat.
Tegen ouders zou ik willen zeggen. als je zelf met wantrouwen/ angsten/ vermijden van kampt.. helicoptert, emoties moeilijk vind of bepaalde emoties zoals boosheid niet goed kan hanteren van anderen of zelf..
Dan heeft behalve het kind ook de ouder ondersteuning nodig, want er is vertrouwen in jezelf en in de wereld nodig.
Heel veel sterkte voor wie hier nog middenin zit.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
