Psyche
alle pijlers
Ben jij geworden zoals je vroeger had gehoopt?
vrijdag 18 augustus 2023 om 12:06
Vandaag ben ik mijn mailbox aan het opschonen van het emailadres dat ik al sinds 2008 heb. In 2008 was ik 21; inmiddels ben ik dus 36. Met het opschonen van alle mails (tienduizenden, letterlijk) krijg ik een kijkje in m'n 'vorige' leven.
Wat me opvalt is dat er 10 jaar geleden echt superveel gemaild werd! Het was eigenlijk de Whatsapp van tegenwoordig: foto's van stapavonden, afspraken maken, groepsmails etc. Er komen mails voorbij van heel veel exvriendjes, ik was er maar druk mee
Maar ook m'n beste vriendinnen, met wie ik nog steeds heel close ben. Allerlei relatie-perikelen passeren de revue. Mails binnen de vriendengroep, van m'n vader en moeder, van mijn huidige vriend in de periode dat we elkaar leerden kennen, oud studiegenootjes, reisgenootjes, collega's en andere kennissen uit m'n leven van toen.
En nu word ik daar een beetje nostalgisch van. Het leven zag er zo anders uit toen. Het voelde zo vrij, de wereld lag aan m'n voeten. Alles was nog mogelijk. Ik kan er niet echt de vinger opleggen waar dat nou in zit, want in theorie heb ik nog steeds een vrij leven. Geen kinderen (bewuste keuze), veel meer financiële vrijheid en nog steeds heel gelukkig met mijn vriend. Maar wel een serieuze baan, een hypotheek, minder vrije dagen, stress.
Het zet me aan het denken. Ben ik wel geworden wie ik wilde worden? Is dit het leven dat ik wil leiden? Ik was altijd zo'n vrije geest, maar ook ik leef eigenlijk het leven via gebaande paden. Dat steekt een beetje, nu ik herinnerd word aan wie ik was.
Een beetje filosofisch misschien, maar ik raakte er dus wat sentimenteel van. Is het herkenbaar voor iemand? Ben jij geworden wie je wilde worden? Wat zou jouw vroegere 'ik' van jouw huidige persoontje vinden?
Wat me opvalt is dat er 10 jaar geleden echt superveel gemaild werd! Het was eigenlijk de Whatsapp van tegenwoordig: foto's van stapavonden, afspraken maken, groepsmails etc. Er komen mails voorbij van heel veel exvriendjes, ik was er maar druk mee
Maar ook m'n beste vriendinnen, met wie ik nog steeds heel close ben. Allerlei relatie-perikelen passeren de revue. Mails binnen de vriendengroep, van m'n vader en moeder, van mijn huidige vriend in de periode dat we elkaar leerden kennen, oud studiegenootjes, reisgenootjes, collega's en andere kennissen uit m'n leven van toen. En nu word ik daar een beetje nostalgisch van. Het leven zag er zo anders uit toen. Het voelde zo vrij, de wereld lag aan m'n voeten. Alles was nog mogelijk. Ik kan er niet echt de vinger opleggen waar dat nou in zit, want in theorie heb ik nog steeds een vrij leven. Geen kinderen (bewuste keuze), veel meer financiële vrijheid en nog steeds heel gelukkig met mijn vriend. Maar wel een serieuze baan, een hypotheek, minder vrije dagen, stress.
Het zet me aan het denken. Ben ik wel geworden wie ik wilde worden? Is dit het leven dat ik wil leiden? Ik was altijd zo'n vrije geest, maar ook ik leef eigenlijk het leven via gebaande paden. Dat steekt een beetje, nu ik herinnerd word aan wie ik was.
Een beetje filosofisch misschien, maar ik raakte er dus wat sentimenteel van. Is het herkenbaar voor iemand? Ben jij geworden wie je wilde worden? Wat zou jouw vroegere 'ik' van jouw huidige persoontje vinden?
vrijdag 18 augustus 2023 om 13:16
Ik denk dat voor mij het feit dat mijn leven niet zo voorspelbaar is, mij een gevoel van vrijheid geeft. Ik heb vrijwel geen verplichtingen, ik hoef voor niemand te zorgen en het niet weten waar ik volgend jaar om deze tijd ben/werk, voelt heel vrij. Misschien doe ik ergens een klus, misschien neem ik een paar maanden vrij, ik weet het niet, zie het dan wel weer.Sprookjesbos schreef: ↑18-08-2023 12:26Interessant! Behalve in mijn baan, heb ik eigenlijk ook een vrij leven. Ik kan gaan en staan waar ik wil, genoeg geld om dat te doen, een avontuurlijke vriend. Zelfs mijn baan in loondienst biedt vrijheid (veel vakantiedagen, zelf je dagen in mogen delen, thuiswerken als je wil, hoog salaris), maar toch voel ik me niet vrij. Ik weet niet zo goed waarom. Wat maakt dat jij wel veel vrijheid voelt?
vrijdag 18 augustus 2023 om 13:19
In grote lijnen wel.
Heb de baan die ik wilde, voldoende inkomen, huis , etc.
Natuurlijk zijn er ook verwachtingen niet uitgekomen, of had ik bepaalde zaken anders graag gezien, maar dat is niet anders.
Ik heb nooit kinderen gewild toen ik jong(er) was, ben ondertussen vader van 5 geweldige kinderen, die had ik als 20-er echt niet aan zien komen!
Wel had ik met de kennis van nu andere beslissingen genomen in het verleden, maar dat geldt voor iedereen neem ik aan.
Heb de baan die ik wilde, voldoende inkomen, huis , etc.
Natuurlijk zijn er ook verwachtingen niet uitgekomen, of had ik bepaalde zaken anders graag gezien, maar dat is niet anders.
Ik heb nooit kinderen gewild toen ik jong(er) was, ben ondertussen vader van 5 geweldige kinderen, die had ik als 20-er echt niet aan zien komen!
Wel had ik met de kennis van nu andere beslissingen genomen in het verleden, maar dat geldt voor iedereen neem ik aan.
swiessel wijzigde dit bericht op 18-08-2023 13:26
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
24.90% gewijzigd
vrijdag 18 augustus 2023 om 13:26
Ik betwijfel ook of dat ooit zal kunnen. Ik ben nu ruim twee jaar ziek en ik verwacht niet ooit volledig te herstellen. Op mijn best was ik 20% van voor ik ziek werd en dat was de eerste maanden van mijn ziekte. Nu ben ik al zeker 2,5 maand aan huis gekluisterd en kan ik ook daar vrij weinig.Sprookjesbos schreef: ↑18-08-2023 12:40Ik schrik wel van de reacties van jullie die een slechte gezondheid hebben. Dat lijkt me heel moeilijk om te accepteren!
Zelfs op mijn best moest ik nog een hele dag herstellen, van een paar uurtjes visite.
Ik hou wel hoop dat er verbetering mogelijk is en misschien dat als ik ooit in staat ben 50% van mijn oude zelf te worden ik in elk geval berusting kan vinden, maar nu weet ik niet hoe.
Wat overigens niet betekent dat ik continu somber en verdrietig ben. Ik kan nog steeds heel erg genieten van kleine dingen, maar echte voldoening is moeilijk te halen uit hoe mijn leven is en dit is dus zeker niet sat ik dacht dat mijn leven zou zijn nu ik midden30 ben.
En misschien is dat maar goed ook
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
vrijdag 18 augustus 2023 om 13:29
RightOude_Man_2 schreef: ↑18-08-2023 12:53oh en ik wilde vooral nooit groots en meeslepend leven. Gelukt. Ik ben extreem saai, onbeduidend en allerminst meeslepend.
No one ever made a difference by being like everyone else.
vrijdag 18 augustus 2023 om 13:30
BlauweTulp schreef: ↑18-08-2023 12:12Het is beter geworden dan ik had gehoopt. Qua werk had ik nooit een idee wat ik wilde doen en door mijn onzekerheid dacht ik dat er niet zo veel voor mij was weggelegd. Maar doe nu wel werk waar ik gelukkig van word.
Ik weet nog dat ik veel met babyborns speelde en ik heel graag moeder wilde worden. Ik weet nog dat toen ik 10 jaar was dacht ik dat het kon vanaf m'n 18e en dat ik dan gelijk een baby zou willen op mn 18e. Tuurlijk 'kon' het op mn 18e, maar eenmaal die leeftijd was ik er helemaal niet mee bezig. Nu ben ik bijna 30 en zijn er nog geen kinderen en de kans is best aanwezig dat die er niet komen. Hoe dan ook geniet ik meer van het leven dan ik als kind had verwacht.
Ik werd gepest, had geen fijne thuissituatie dus had niet een heel rooskleurig beeld van de toekomst. Eenmaal uit huis 8 jaar geleden is mijn leven zoveel beter geworden. Ondanks de onvervulde kinderwens ben ik toch gelukkiger.
mooi!!!
Edit: ik vond mezelf ook lelijk vroeger en ben mezelf steeds knapper gaan vinden toen ik ouder werd. Ik ben vooral mezelf gaan waarderen en mijn mooie kanten gaan inzien. Dat maakt ook echt gelukkiger.
vrijdag 18 augustus 2023 om 13:30
Ben blij dat mijn mailbox niet zo vol zit, zeg! 
Mooi topic: goede maar ook verdrietige verhalen. Zet me wel aan het denken...
Als kind was ik best slim en geïnteresseerd in wetenschap ed, maar op de middelbare school werd ik een stuk luier en had ik helemaal geen zin om keihard te studeren op de universiteit.
Ik was ook een echte alfa: goed en geïnteresseerd in taal en cultuur. Nu, na een lange omweg, heb ik een vaste aanstelling bij een uni in een veel exactere wetenschap, dus uiteindelijk toch terecht gekomen waar ik al als kind in geïnteresseerd was.
Maar, daarnaast ook flinke psychische klachten waar ik nooit bij stil had gestaan (gelukkig) en daardoor denk ik nu regelmatig 'hoe ben ik zo'n gekkie geworden?, Wie is deze persoon nou ineens?'. En das best moeilijk.
Mooi topic: goede maar ook verdrietige verhalen. Zet me wel aan het denken...
Als kind was ik best slim en geïnteresseerd in wetenschap ed, maar op de middelbare school werd ik een stuk luier en had ik helemaal geen zin om keihard te studeren op de universiteit.
Ik was ook een echte alfa: goed en geïnteresseerd in taal en cultuur. Nu, na een lange omweg, heb ik een vaste aanstelling bij een uni in een veel exactere wetenschap, dus uiteindelijk toch terecht gekomen waar ik al als kind in geïnteresseerd was.
Maar, daarnaast ook flinke psychische klachten waar ik nooit bij stil had gestaan (gelukkig) en daardoor denk ik nu regelmatig 'hoe ben ik zo'n gekkie geworden?, Wie is deze persoon nou ineens?'. En das best moeilijk.
vrijdag 18 augustus 2023 om 13:32
Je doet je nickname eer aankindrebel schreef: ↑18-08-2023 12:16Als ik kind wist ik al: Ik wil vrij zijn als ik later groot ben. En dat is meer dan gelukt. Ik ben vrij van grote verantwoordelijkheden (bijvoorbeeld geen kinderen), vrij in mijn relatie, vrij in gaan en doen wat ik wil want ruim voldoende financiële middelen, vrij in werk want freelancer.
Ik ben geworden wat ik wilde en veel meer dan dat. Maar ik heb dan ook alleen maar keuzes gemaakt die daar naartoe leiden. Dus, ja. Heel bijzonder is dat niet. Ik ben gewoon recht op mijn doel afgegaan.
Mijn vroegere ik zou diep onder de indruk zijn.
.
vrijdag 18 augustus 2023 om 13:33
Wat een boeiende vraag! Ik vind het wel lastig om mijn verwachtingen van ooit terug te halen. Maar ik ben wel blij met hoe het leven nu is. Ik geniet van mijn baan, waar ik financieel zelfredzaam mee ben en waar ik iets mee kan bijdragen aan de wereld, met dat waar ik goed in ben. Dat vind ik al heel wat, zeker omdat ik de afgelopen 2 jaar wel stappen heb moeten zetten om dat voor elkaar te krijgen, vanuit een positie waar ik het minder naar mijn zin had.
Soms zou het leven iets meeslepender mogen, dat herken ik wel. Maar ik ben zelfstandig en gelukkig met fijne mensen om me heen.
Soms zou het leven iets meeslepender mogen, dat herken ik wel. Maar ik ben zelfstandig en gelukkig met fijne mensen om me heen.
vrijdag 18 augustus 2023 om 13:35
Leuk topic. Interessante reacties. Ik kom er nu achter dat ik vroeger geen beeld had van mijn toekomst (en nu nog steeds niet). Dus of ik nu ben zoals ik vroeger gehoopt had, geen idee. Wel zou ik bepaalde, levensbepalende zaken anders gedaan hebben, als ik mijn leven twintig jaar kon terugspoelen. Ik heb vaak het gevoel dat ik vastzit en heb veel verantwoordelijkheden die ik liever niet had gehad.
mcsteamy wijzigde dit bericht op 18-08-2023 13:35
1.01% gewijzigd
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
vrijdag 18 augustus 2023 om 13:37
Het is voor mij allemaal heel goed uitgepakt. Toen ik nog thuis woonde dacht ik echt dat er iets mis met mij was. Dat het aan mij lag dat ik me nergens thuis voelde en lastig was. Nu ik daarop terugkijk zie ik dat ik thuis geen ruimte kreeg om mezelf te zijn en afgerekend werd op mijn voorkeuren en keuzes.
Als volwassene ben ik super trots op mezelf. Ik heb goed geboerd, leuke mensen om me heen, zorg goed voor anderen en er wordt voor mij gezorgd... Ik kan een hoop en doe een hoop. Ik heb geen super spannende baan, maar wel iets dat aansluit op mijn talent en in een niche, dus daar heb ik geluk mee. Er is geen één element waarvan ik denk 'daar heb ik echt punten laten liggen'. Niet dat ik overal de beste in ben of hele excentrieke dingen meemaak, maar dat hoeft ook niet. Mijn vroegere ik zou ook trots zijn op mij!
Ik ben een tevreden mens en kijk er naar uit om mijn kinderen een andere omgeving te bieden (met meer ruimte en acceptatie), zodat zij de worsteling die ik achter de rug heb, kunnen overslaan.
Als volwassene ben ik super trots op mezelf. Ik heb goed geboerd, leuke mensen om me heen, zorg goed voor anderen en er wordt voor mij gezorgd... Ik kan een hoop en doe een hoop. Ik heb geen super spannende baan, maar wel iets dat aansluit op mijn talent en in een niche, dus daar heb ik geluk mee. Er is geen één element waarvan ik denk 'daar heb ik echt punten laten liggen'. Niet dat ik overal de beste in ben of hele excentrieke dingen meemaak, maar dat hoeft ook niet. Mijn vroegere ik zou ook trots zijn op mij!
Ik ben een tevreden mens en kijk er naar uit om mijn kinderen een andere omgeving te bieden (met meer ruimte en acceptatie), zodat zij de worsteling die ik achter de rug heb, kunnen overslaan.
pinaco wijzigde dit bericht op 18-08-2023 13:40
11.36% gewijzigd
vrijdag 18 augustus 2023 om 13:38
Ach... Lees je eigen motto nog even!mcsteamy schreef: ↑18-08-2023 13:35Leuk topic. Interessante reacties. Ik kom er nu achter dat ik vroeger geen beeld had van mijn toekomst (en nu nog steeds niet). Dus of ik nu ben zoals ik vroeger gehoopt had, geen idee. Wel zou ik bepaalde, levensbepalende zaken anders gedaan hebben, als ik mijn leven twintig jaar kon terugspoelen. Ik heb vaak het gevoel dat ik vastzit en heb veel verantwoordelijkheden die ik liever niet had gehad.
vrijdag 18 augustus 2023 om 13:41
Ik wilde niet perse "iets worden". Maat hed wel verwachtingen van het leven, dat er iets op mijn pad zou komen wat alles mooi en goed zou maken.
Inmiddels ben ik zo'n beetje middelbaar en als ik erover nadenk is er niets waar ik blij of trots op ben van wat ik heb gedaan. Had het achteraf allemaal anders willen doen. Eigenlijk ook een ander karakter gewild, want als ik nu overnieuw kon beginnen als mezelf zou toch weer hetzelfde gebeuren.
Inmiddels ben ik zo'n beetje middelbaar en als ik erover nadenk is er niets waar ik blij of trots op ben van wat ik heb gedaan. Had het achteraf allemaal anders willen doen. Eigenlijk ook een ander karakter gewild, want als ik nu overnieuw kon beginnen als mezelf zou toch weer hetzelfde gebeuren.
vrijdag 18 augustus 2023 om 13:42
Wat een leuke vraag om over na te denken. Het doet me in elk geval beseffen dat ik inderdaad heel gelukkig ben nu.
Als jong kind al gescheiden ouders, moeder met zowel psychische problemen als een drankprobleem. Mijn thuissituatie voelde heel onveilig. Hierdoor in m’n jeugdjaren ook wat “verloren gelopen” en erg moeilijk gehad om mensen te vertrouwen.
Maar nu begin 30 heb ik een eigen veilige thuissituatie kunnen creëren met man en kind en daar ben ik heel gelukkig mee. En dat zou m’n jongere ik ook geweest zijn.
Als jong kind al gescheiden ouders, moeder met zowel psychische problemen als een drankprobleem. Mijn thuissituatie voelde heel onveilig. Hierdoor in m’n jeugdjaren ook wat “verloren gelopen” en erg moeilijk gehad om mensen te vertrouwen.
Maar nu begin 30 heb ik een eigen veilige thuissituatie kunnen creëren met man en kind en daar ben ik heel gelukkig mee. En dat zou m’n jongere ik ook geweest zijn.
vrijdag 18 augustus 2023 om 13:42
Die behoefte heb ik ook nooit gehad, behalve misschien toen ik nog heel jong had en dacht dat ik echt nog enorm ging veranderen qua persoonlijkheid.Oude_Man_2 schreef: ↑18-08-2023 12:53oh en ik wilde vooral nooit groots en meeslepend leven. Gelukt. Ik ben extreem saai, onbeduidend en allerminst meeslepend.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 18 augustus 2023 om 13:44
Wat mooi Pinaco!Pinaco schreef: ↑18-08-2023 13:37Het is voor mij allemaal heel goed uitgepakt. Toen ik nog thuis woonde dacht ik echt dat er iets mis met mij was. Dat het aan mij lag dat ik me nergens thuis voelde en lastig was. Nu ik daarop terugkijk zie ik dat ik thuis geen ruimte kreeg om mezelf te zijn en afgerekend werd op mijn voorkeuren en keuzes.
Als volwassene ben ik super trots op mezelf. Ik heb goed geboerd, leuke mensen om me heen, zorg goed voor anderen en er wordt voor mij gezorgd... Ik kan een hoop en doe een hoop. Ik heb geen super spannende baan, maar wel iets dat aansluit op mijn talent en in een niche, dus daar heb ik geluk mee. Er is geen één element waarvan ik denk 'daar heb ik echt punten laten liggen'. Niet dat ik overal de beste in ben of hele excentrieke dingen meemaak, maar dat hoeft ook niet. Mijn vroegere ik zou ook trots zijn op mij!
Ik ben een tevreden mens en kijk er naar uit om mijn kinderen een andere omgeving te bieden (met meer ruimte en acceptatie), zodat zij de worsteling die ik achter de rug heb, kunnen overslaan.
vrijdag 18 augustus 2023 om 13:45
Deze raakt me.Nummer19 schreef: ↑18-08-2023 13:42Wat een leuke vraag om over na te denken. Het doet me in elk geval beseffen dat ik inderdaad heel gelukkig ben nu.
Als jong kind al gescheiden ouders, moeder met zowel psychische problemen als een drankprobleem. Mijn thuissituatie voelde heel onveilig. Hierdoor in m’n jeugdjaren ook wat “verloren gelopen” en erg moeilijk gehad om mensen te vertrouwen.
Maar nu begin 30 heb ik een eigen veilige thuissituatie kunnen creëren met man en kind en daar ben ik heel gelukkig mee. En dat zou m’n jongere ik ook geweest zijn.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
