Psyche
alle pijlers
Bijna geen netwerk, voel me rot
donderdag 8 oktober 2009 om 16:25
Hallo,
ik ben al langer lid van dit forum onder een andere naam, maar wilde helemaal anoniem even mijn hart luchten.
Zoals de titel al zegt heb ik maar een klein netwerk van mensen om me heen. Eigenlijk zijn deze mensen allemaal familie of collega's. Als ik eerlijk moet zijn heb ik geen vrienden, alleen maar kennissen en dan enkel vage ook nog.
Lange tijd vond ik dat wel best; ik had het druk genoeg met mijn gezin en werk, maar de laatste tijd breekt het me echt op.
Ik voel me er somber door en jaloers op mensen die wel vrienden om zich heen hebben.
Vroeger op school had ik ook niet zo'n uitgebreide vriendenkring en eigenlijk is elk contact van toen nu wel verwaterd.
Contact met andere moeders op de school van mijn kinderen heb ik ook niet. Vorig jaar heb ik regelmatig vrijwilligerswerk op school gedaan in de hoop wat mensen tegen te komen, maar daar is niks uitgekomen. Ik heb gemerkt dat veel moeders elkaar al heel lang kennen (van vroeger misschien) en mij er niet bij hoeven.
Zoek een leuke hobby zou je zeggen, dat zou ik wel willen, maar ik weet niet wat. Ik ben niet echt sportief, en teamsport is lastig met mijn werk (onregelmatige diensten) en ik ben niet creatief (kan absoluut niet tekenen of schilderen). Als ik bij wijze van spreken zou gaan fitnessen, ben je toch weer alleen bezig en veel anderen gaan al met een vriendin sporten. Dan val ik er weer buiten.
Getver, ik realiseer me dat het een enorm klaagverhaal is geworden en ik weet ook niet echt wat ik van jullie verwacht. Misschien alleen maar een 'luisterend oor'.
Bedankt voor het lezen.
groetjes Nunja
ik ben al langer lid van dit forum onder een andere naam, maar wilde helemaal anoniem even mijn hart luchten.
Zoals de titel al zegt heb ik maar een klein netwerk van mensen om me heen. Eigenlijk zijn deze mensen allemaal familie of collega's. Als ik eerlijk moet zijn heb ik geen vrienden, alleen maar kennissen en dan enkel vage ook nog.
Lange tijd vond ik dat wel best; ik had het druk genoeg met mijn gezin en werk, maar de laatste tijd breekt het me echt op.
Ik voel me er somber door en jaloers op mensen die wel vrienden om zich heen hebben.
Vroeger op school had ik ook niet zo'n uitgebreide vriendenkring en eigenlijk is elk contact van toen nu wel verwaterd.
Contact met andere moeders op de school van mijn kinderen heb ik ook niet. Vorig jaar heb ik regelmatig vrijwilligerswerk op school gedaan in de hoop wat mensen tegen te komen, maar daar is niks uitgekomen. Ik heb gemerkt dat veel moeders elkaar al heel lang kennen (van vroeger misschien) en mij er niet bij hoeven.
Zoek een leuke hobby zou je zeggen, dat zou ik wel willen, maar ik weet niet wat. Ik ben niet echt sportief, en teamsport is lastig met mijn werk (onregelmatige diensten) en ik ben niet creatief (kan absoluut niet tekenen of schilderen). Als ik bij wijze van spreken zou gaan fitnessen, ben je toch weer alleen bezig en veel anderen gaan al met een vriendin sporten. Dan val ik er weer buiten.
Getver, ik realiseer me dat het een enorm klaagverhaal is geworden en ik weet ook niet echt wat ik van jullie verwacht. Misschien alleen maar een 'luisterend oor'.
Bedankt voor het lezen.
groetjes Nunja
donderdag 8 oktober 2009 om 16:34
donderdag 8 oktober 2009 om 16:41
Mhh, herken het wel hoor, zou ook niet weten wat je er precies aan kunt doen, sommige mensen hebben de vriendschap aan hun broek hangen. Nou ken ik er ook wel die iedereen waar ze ooit mee hebben gewerkt of naast hebben gewoond 'vrienden' noemen, daar heb ik toch veel strengere regels voor eigenlijk.
Doordat in het verleden een relatie stuk liep ben ik ook wel mensen kwijtgeraakt en omdat manlief niet zo'n mensenliefhebber is, dus eens wat leuks doen met andere stellen komt zelden voor.
Ik liep er heel erg tegen aan toen mijn moeder overleed, ik wilde het wel van de daken schreeuwen en iedereen die ik kende opbellen om het te vertellen, dat bleken toen opeens best weinig mensen te zijn eigenlijk.
Maar goed, affijn, ik weet eigenlijk niet waarom ik reageer op je, want ik heb helemaal geen oplossing eigenlijk, alleen dat ik dat soms ook als vervelend ervaar. Aan de andere kant wordt ik soms ook wel gewoon plaatsvervangend moe om de verhalen van andere mensen met drukke sociale levens aan te horen, dat zou ik dan ook weer niet willen.
Weet je nog vroeger, liep je op het schoolplein of op de speelplaats gewoon op een meisje af en je was hartsvriendin van elkaar, die spontane klik die mis ik wel eens, als volwassene moet je eerst zoveel investeren voordat je zover bent lijkt het wel.
Doordat in het verleden een relatie stuk liep ben ik ook wel mensen kwijtgeraakt en omdat manlief niet zo'n mensenliefhebber is, dus eens wat leuks doen met andere stellen komt zelden voor.
Ik liep er heel erg tegen aan toen mijn moeder overleed, ik wilde het wel van de daken schreeuwen en iedereen die ik kende opbellen om het te vertellen, dat bleken toen opeens best weinig mensen te zijn eigenlijk.
Maar goed, affijn, ik weet eigenlijk niet waarom ik reageer op je, want ik heb helemaal geen oplossing eigenlijk, alleen dat ik dat soms ook als vervelend ervaar. Aan de andere kant wordt ik soms ook wel gewoon plaatsvervangend moe om de verhalen van andere mensen met drukke sociale levens aan te horen, dat zou ik dan ook weer niet willen.
Weet je nog vroeger, liep je op het schoolplein of op de speelplaats gewoon op een meisje af en je was hartsvriendin van elkaar, die spontane klik die mis ik wel eens, als volwassene moet je eerst zoveel investeren voordat je zover bent lijkt het wel.
donderdag 8 oktober 2009 om 16:42
Mijn man is ook zo'n einzelganger. Hij gaat trouwens wel eens op stap met zijn broer en vrienden daarvan. Die vrienden hebben inderdaad vriendinnen die ik wel eens ontmoet heb op verjaardagen enzo. Maar weet je (en ik weet dat ik nu heel verwend ga klinken), die zijn gewoon mijn type niet. Ik vind wat ze te melden hebben niet interessant.
Ik heb 1 buurvrouw, zij is wat ouder. Daar heb ik wel eens kofiie mee gedronken, maar echt gedeelde interesses hebben we niet.
Misschien ben ik ook wel te kieskeurig, ik weet het niet.
Ik heb 1 buurvrouw, zij is wat ouder. Daar heb ik wel eens kofiie mee gedronken, maar echt gedeelde interesses hebben we niet.
Misschien ben ik ook wel te kieskeurig, ik weet het niet.
donderdag 8 oktober 2009 om 16:43
quote:Propje39 schreef op 08 oktober 2009 @ 16:41:
Weet je nog vroeger, liep je op het schoolplein of op de speelplaats gewoon op een meisje af en je was hartsvriendin van elkaar, die spontane klik die mis ik wel eens, als volwassene moet je eerst zoveel investeren voordat je zover bent lijkt het wel.Dat ja, het lijkt inderdaad alsof je op volwassen leeftijd gewoon geen vrienden meer kan maken. Je moet je meenemen uit je jeugd en anders sta je alleen.
Weet je nog vroeger, liep je op het schoolplein of op de speelplaats gewoon op een meisje af en je was hartsvriendin van elkaar, die spontane klik die mis ik wel eens, als volwassene moet je eerst zoveel investeren voordat je zover bent lijkt het wel.Dat ja, het lijkt inderdaad alsof je op volwassen leeftijd gewoon geen vrienden meer kan maken. Je moet je meenemen uit je jeugd en anders sta je alleen.
donderdag 8 oktober 2009 om 16:48
donderdag 8 oktober 2009 om 16:53
donderdag 8 oktober 2009 om 16:55
Herkenbaar! Ik heb ook niet erg veel vriendinnen.
Mijn vriend heeft wel een vriendengroepje, maar met die dames heb ik dus echt helemaal niets!
Ik ga dan wel mee naar verjaardagen, maar val er altijd buiten.
Ze zijn al heel lang met elkaar bevriend en daar kom je gewoon niet tussen. En aan de andere kant, net als wat jij zegt, boeien de gesprekken waar hun het over hebben mij helemaal niet!
Zoals ik al zei heb ik wel een paar vriendinnen, maar die zijn wel op een hand te tellen. Ik heb hier laatst gereageerd op een oproepje bij contact. We hebben een tijdje via de mail contact gehad en gaan binnenkort iets afspreken.
Misschien dat jij ook een oproepje kunt plaatsen, of kunt reageren op de oproep van iemand anders?
Mijn vriend heeft wel een vriendengroepje, maar met die dames heb ik dus echt helemaal niets!
Ik ga dan wel mee naar verjaardagen, maar val er altijd buiten.
Ze zijn al heel lang met elkaar bevriend en daar kom je gewoon niet tussen. En aan de andere kant, net als wat jij zegt, boeien de gesprekken waar hun het over hebben mij helemaal niet!
Zoals ik al zei heb ik wel een paar vriendinnen, maar die zijn wel op een hand te tellen. Ik heb hier laatst gereageerd op een oproepje bij contact. We hebben een tijdje via de mail contact gehad en gaan binnenkort iets afspreken.
Misschien dat jij ook een oproepje kunt plaatsen, of kunt reageren op de oproep van iemand anders?
donderdag 8 oktober 2009 om 16:58
Ik ben op zoek naar contact. Zelfs die oppervlakkige gesprekjes op het plein heb ik niet. Alle ouders staan met elkaar al in groepjes en je komt er niet tussen. Toen mijn oudste net naar school ging ben ik er wel eens bij gaan staan, want al die nieuwe ouders kennen nog niemand denk je.
Maar nee, het merendeel kent elkaar al van vroeger of uit de buurt (ik woon in een andere buurt dan waar de school staat).
Nu heeft mijn zoon wel eens speelafspraakjes, maar dat leidt ook niet tot meer contact.
Het lijkt ook wel of ik steeds minder in staat ben om zelf contact te maken.
Maar nee, het merendeel kent elkaar al van vroeger of uit de buurt (ik woon in een andere buurt dan waar de school staat).
Nu heeft mijn zoon wel eens speelafspraakjes, maar dat leidt ook niet tot meer contact.
Het lijkt ook wel of ik steeds minder in staat ben om zelf contact te maken.
donderdag 8 oktober 2009 om 17:00
Herkenbaar nunja.
Een tijd geleden heb ik een topic geopend met een beetje dezelfde strekking, alleen dan omdat mijn man en ik geen kinderen hebben en ik merkte dat vriendschappen die er zijn dan ook heel anders worden. Wij hebben gewoon meer vrije tijd samen, ik werk 4 dagen, en soms vond ik het lastig onze vrije tijd in te vullen. Voor een ander misschien een luxe probleem maar ik zat er erg mee, meer dan mijn man trouwens.
Is het een idee om toch eens een moeder van vriendje/vriendinnetje van je kinderen op de koffie te vragen?
En ook al werk je onregelmatig, bij fitness kom je wel vaak dezelfde mensen tegen. En je collega's, zit daar niemand bij met wie je eens een keer iets kunt gaan doen?
Een tijd geleden heb ik een topic geopend met een beetje dezelfde strekking, alleen dan omdat mijn man en ik geen kinderen hebben en ik merkte dat vriendschappen die er zijn dan ook heel anders worden. Wij hebben gewoon meer vrije tijd samen, ik werk 4 dagen, en soms vond ik het lastig onze vrije tijd in te vullen. Voor een ander misschien een luxe probleem maar ik zat er erg mee, meer dan mijn man trouwens.
Is het een idee om toch eens een moeder van vriendje/vriendinnetje van je kinderen op de koffie te vragen?
En ook al werk je onregelmatig, bij fitness kom je wel vaak dezelfde mensen tegen. En je collega's, zit daar niemand bij met wie je eens een keer iets kunt gaan doen?
donderdag 8 oktober 2009 om 17:03
Ik kan je geen raad geven, want alles is zo herkenbaar.
Meeste van de tijd mis ik het helemaal niet. Mijn man en ik hebben 3 vriendenstellen waar we wel mee uit eten gaan, verder heb ik helemaal geen contact. Wel met mijn zus, moeder etc, maar op school niks, collega's niet en vriendinnen al helemaal niet.
Lijkt me wel heel leuk. Gewoon even bellen, of 's avonds even ergens wat drinken en bijkletsen. Op de een of andere manier lukt het niet. Ik heb me er een beetje bij neergelegd.
Meeste van de tijd mis ik het helemaal niet. Mijn man en ik hebben 3 vriendenstellen waar we wel mee uit eten gaan, verder heb ik helemaal geen contact. Wel met mijn zus, moeder etc, maar op school niks, collega's niet en vriendinnen al helemaal niet.
Lijkt me wel heel leuk. Gewoon even bellen, of 's avonds even ergens wat drinken en bijkletsen. Op de een of andere manier lukt het niet. Ik heb me er een beetje bij neergelegd.
donderdag 8 oktober 2009 om 17:05
Ik doe maar een gooi, maar deels kan zoiets ook liggen aan je persoonlijkheid. (geen idee of dat bij jou het geval is) Soms helpt het open te zijn. Misschien zelfs direct. mensen komen in ieder geval niet aan je deur aanbellen. Dus zal je het toch zelf moeten doen.
Als je geen teamspeler bent en ook niet wil gaan fitnessen zijn er heus nog wel andere hobby's die je kan doen. Tegenwoordig heb je bijv. ook dingen als zumba en yoga wat met "rittenkaarten" werkt. Dan kan je zelf bepalen wanneer je gaat. Mijn vriend doet karate daar geldt hetzelfde.
Waarom niet een advertentie? En dan bedoel ik niet ik ben Nunja en ik zoek vrienden, maar een uitgebreide open advertentie waarin je precies aangeeft wat je wel en wat je niet zoekt en op welke manier. Dan is de kans ook groter dat mensen reageren lijkt mij.
Als je geen teamspeler bent en ook niet wil gaan fitnessen zijn er heus nog wel andere hobby's die je kan doen. Tegenwoordig heb je bijv. ook dingen als zumba en yoga wat met "rittenkaarten" werkt. Dan kan je zelf bepalen wanneer je gaat. Mijn vriend doet karate daar geldt hetzelfde.
Waarom niet een advertentie? En dan bedoel ik niet ik ben Nunja en ik zoek vrienden, maar een uitgebreide open advertentie waarin je precies aangeeft wat je wel en wat je niet zoekt en op welke manier. Dan is de kans ook groter dat mensen reageren lijkt mij.
donderdag 8 oktober 2009 om 17:05
een beste vriend(in) heeft tijd nodig H-H, ik denk dat ze daar op doelt. (als ik zo vrij mag zijn)
maar ik heb zojuist mijn eigen OP gelezen lijkt wel.
hier ook herkenning dus!
relatie's verbroken verhuizingen opleidingen afgrond, allemaal oorzaken van mensen uit t oog verliezen of bewust geen contact meer mee hebben.
en intussen woon ik met mijn man en zoon in een voor ons beide (zoon is nog klein) onbekende stad. manlief is ook een behoorlijke einzelganger. het handje vol mensen dat we kennen woont overal, behalve in de buurt.
dus ja, mijn netwerk is ook familie en wat collega's.
en ook hier zou ik niet zo 1 2 3 een oplossing weten.
woon je niet toevallig in t zuiden?
maar ik heb zojuist mijn eigen OP gelezen lijkt wel.
hier ook herkenning dus!
relatie's verbroken verhuizingen opleidingen afgrond, allemaal oorzaken van mensen uit t oog verliezen of bewust geen contact meer mee hebben.
en intussen woon ik met mijn man en zoon in een voor ons beide (zoon is nog klein) onbekende stad. manlief is ook een behoorlijke einzelganger. het handje vol mensen dat we kennen woont overal, behalve in de buurt.
dus ja, mijn netwerk is ook familie en wat collega's.
en ook hier zou ik niet zo 1 2 3 een oplossing weten.
woon je niet toevallig in t zuiden?
donderdag 8 oktober 2009 om 17:08
donderdag 8 oktober 2009 om 17:10
Nunja, misschien heb ik het wel helemaal bij het verkeerde einde hoor, maar ik krijg toch een beetje het gevoel dat je het anderen kwalijk neemt dat ze geen contact met je leggen.
Een contact begint altijd met geven, niet met vragen. Als je alleen maar vraagt dan moet je er doorgaans ergens voor betalen , en dan bedoel ik bijvoorbeeld mijn contact met de cassiere van de super.
Nodig eens een andere moeder uit op de koffie, geef een andere moeder aandacht door een praatje aan te knopen of een compliment te maken, stel voor om iemand te helpen ergens mee. Vriendschappen ontstaan niet spontaan, je moet er iets voor doen. En wat je geeft krijg je terug, kan op een andere manier zijn dan je verwacht, maar ik geloof daar echt wel in.
Een contact begint altijd met geven, niet met vragen. Als je alleen maar vraagt dan moet je er doorgaans ergens voor betalen , en dan bedoel ik bijvoorbeeld mijn contact met de cassiere van de super.
Nodig eens een andere moeder uit op de koffie, geef een andere moeder aandacht door een praatje aan te knopen of een compliment te maken, stel voor om iemand te helpen ergens mee. Vriendschappen ontstaan niet spontaan, je moet er iets voor doen. En wat je geeft krijg je terug, kan op een andere manier zijn dan je verwacht, maar ik geloof daar echt wel in.
donderdag 8 oktober 2009 om 17:10
quote:lotje__ schreef op 08 oktober 2009 @ 17:06:
overigens, oproepje hier op viva.... zet niet heel veel zoden aan de dijk...
Heb jij daar ervaring mee dan?
Ja, ben gewoon benieuwd hoor, aangezien ik binnenkort met iemand ga afspreken die ik via een oproepje heb leren kennen. Ben zelf beetje bang dat het stroef gaat verlopen, haha.
overigens, oproepje hier op viva.... zet niet heel veel zoden aan de dijk...
Heb jij daar ervaring mee dan?
Ja, ben gewoon benieuwd hoor, aangezien ik binnenkort met iemand ga afspreken die ik via een oproepje heb leren kennen. Ben zelf beetje bang dat het stroef gaat verlopen, haha.
donderdag 8 oktober 2009 om 17:10
Met de ouders van school lijkt er gewoon een muur tussen ons te staan, ik zou me geen raad weten als zo iemand op de koffie komt. Dat bedoel ik, het lijkt wel of ik steeds minder contact kan maken.
Een paar jaar geleden deed ik een eenjarige cursus. Hoewel niemand elkaar kende van te voren, ontstonden er overal in de groep hechte vriendschappen, waar ik nergens bij hoorde. We hadden best lol, maar ik voelde me er altijd buiten. Dat werd helemaal pijnlijk duidelijk toen we de certificaten uitgereikt kregen (gebeurde een beetje feestelijk, we hadden toch een jaar eraan gewerkt). Iedereen was blij en happy samen, afspraken om nog even de stad in te gaan werden spontaan gemaakt en ik...werd compleet genegeerd. Nee, dat is geen aanname, ik ging zelfs bij een groepje staan om wat te vragen, maar echt niemand reageerde. Achteraf heb ik echt zitten janken hierom. dat we geen vrienden waren oké, maar dit was te erg.
Een paar jaar geleden deed ik een eenjarige cursus. Hoewel niemand elkaar kende van te voren, ontstonden er overal in de groep hechte vriendschappen, waar ik nergens bij hoorde. We hadden best lol, maar ik voelde me er altijd buiten. Dat werd helemaal pijnlijk duidelijk toen we de certificaten uitgereikt kregen (gebeurde een beetje feestelijk, we hadden toch een jaar eraan gewerkt). Iedereen was blij en happy samen, afspraken om nog even de stad in te gaan werden spontaan gemaakt en ik...werd compleet genegeerd. Nee, dat is geen aanname, ik ging zelfs bij een groepje staan om wat te vragen, maar echt niemand reageerde. Achteraf heb ik echt zitten janken hierom. dat we geen vrienden waren oké, maar dit was te erg.
donderdag 8 oktober 2009 om 17:14
quote:aisha24 schreef op 08 oktober 2009 @ 17:10:
[...]
Heb jij daar ervaring mee dan?
Ja, ben gewoon benieuwd hoor, aangezien ik binnenkort met iemand ga afspreken die ik via een oproepje heb leren kennen. Ben zelf beetje bang dat het stroef gaat verlopen, haha.
ik moet eerlijk toegeven, ik heb het niet zelf geplaatst, maar wel heel erg in de gaten gehouden.
tuurlijk ligt het ook aan de opzet van zo'n ad, en tuurlijk aan de hele insteek. zelfs de locatie speelt mee
waarom zou dat voor jou stroef gaan verlopen? anders bel je eerst nog n keertje als je dat niet al gedaan had. dan weet je of het 1 op 1 ook n btje klikt?
en hey, als t stroef loopt, dan ga je gewoon na de eerste kop koffie weer lekker je eigen weg
no harm done. (schrijf je dat zo?)
[...]
Heb jij daar ervaring mee dan?
Ja, ben gewoon benieuwd hoor, aangezien ik binnenkort met iemand ga afspreken die ik via een oproepje heb leren kennen. Ben zelf beetje bang dat het stroef gaat verlopen, haha.
ik moet eerlijk toegeven, ik heb het niet zelf geplaatst, maar wel heel erg in de gaten gehouden.
tuurlijk ligt het ook aan de opzet van zo'n ad, en tuurlijk aan de hele insteek. zelfs de locatie speelt mee
waarom zou dat voor jou stroef gaan verlopen? anders bel je eerst nog n keertje als je dat niet al gedaan had. dan weet je of het 1 op 1 ook n btje klikt?
en hey, als t stroef loopt, dan ga je gewoon na de eerste kop koffie weer lekker je eigen weg
no harm done. (schrijf je dat zo?)
donderdag 8 oktober 2009 om 17:16
Sorry dat ik telkens reageer hoor, maar het is echt heel erg herkenbaar.
Ik vroeg me laatst af of ik geen autistische trekjes heb ofzo, aangezien het bij mij ook zo moeizaam gaat.
Als ik om me heen kijk zie ik dat mensen zo makkelijk contact maken. Dan denk ik hoe doen ze dat toch!
Ik heb zelf vaak het idee dat het zo moeilijk gaat omdat ik er teveel bij nadenk. Hoe ik overkom en wat ik wel en niet moet zeggen. Dan klap ik gewoon helemaal dicht. Herken jij dat ook dan?
Terwijl ik wel een eigen winkel heb, en het met klanten superleuk is enzo.
Ik vroeg me laatst af of ik geen autistische trekjes heb ofzo, aangezien het bij mij ook zo moeizaam gaat.
Als ik om me heen kijk zie ik dat mensen zo makkelijk contact maken. Dan denk ik hoe doen ze dat toch!
Ik heb zelf vaak het idee dat het zo moeilijk gaat omdat ik er teveel bij nadenk. Hoe ik overkom en wat ik wel en niet moet zeggen. Dan klap ik gewoon helemaal dicht. Herken jij dat ook dan?
Terwijl ik wel een eigen winkel heb, en het met klanten superleuk is enzo.
