Psyche
alle pijlers
Borderline en kinderen?
dinsdag 18 juli 2017 om 19:43
dinsdag 18 juli 2017 om 20:47
dinsdag 18 juli 2017 om 20:50
Dat je al bewust bent van sommige valkuilen en openstaat voor andermans ideeën maakt jou al heel anders dan Iemand anders met borderline.eline188 schreef: ↑18-07-2017 19:43Hoi Hoi,
In januari ben ik gediagnosticeerd met Borderline. Door therapie heb ik mij daar enigzins bij neer kunnen leggen, alleen maak ik me zorgen om de toekomst. Ik ben nu 23 en heb een behoorlijk aanwezige kinderwens. Ik ben alleen bang dat ik 'mijn kinderen' ,als ik die al kan krijgen, zou verpesten. Ik werk met kinderen en vind het ontzettend leuk, maar ik ben toch ook wel blij als ik weer thuis ben. Na een dag stage/werk moet ik ook echt even bijkomen. Ik ben zo bang dat als ik zelf kids heb ik er op een bepaalt moment zat van ze zou zijn.
Zijn er hier mensen met Borderline en kinderen? Hoe gaan jullie daarmee om? En waar loop je tegenaan? Of merk je het juist niet?
Liefs
Ik ken een vrouw met deze diagnose. Die vond dat ze geen probleem had en de rest van de wereld was gek.
Ik denk oprecht dat als jij in therapie gaat en begeleiding krijgt dat je een hele leuke moeder kan worden.
dinsdag 18 juli 2017 om 20:52
Ik pak het niet zozeer persoonlijk op hoor. Ik vind het alleen heel kwalijk dat ik de indruk heb dat je je bps cliënten als 1 homogene groep lijkt te zien en die groep hele negatieve kenmerken toeschrijft. Als dat niet zo is heb ik het misschien verkeerd gelezen of misschien heb jij onduidelijk geformuleerd.Coco87 schreef: ↑18-07-2017 20:46Jammer dat je het je zo persoonlijk aantrekt en direct de aanval ingaat. Als mijn reacties niet duidelijk zijn of op een zere plek komen dan zou het je sieren om dat gewoon te benoemen. Op een forum mag iedereen in elk topic reageren en ik denk dat er niets mis is met wat kritische oogpunten.
dinsdag 18 juli 2017 om 20:52
Ik heb niet het hele topic gelezen.
Je kinderen lopen op twee manieren een risico: ze kunnen jouw genetische kwetsbaarheid voor psychische problemen erven, en daar kan je niks aan doen. Ze kunnen ook problemen krijgen doordat er een aanzienlijke kans is dat jij door je borderline geen optimale moeder kan zijn. Daar heb je wel invloed op.
Ik heb geen ervaring met borderline, maar heb zelf een ernstige en bijna onbehandelbare bipolaire stoornis. Een van de redenen waarom ik zelf geen kinderen heb. Ik moet er niet aan denken dat mijn kinderen mijn kloteziekte zouden erven en ik wil het ze ook niet aandoen om met een depressieve moeder op te groeien. Het is dat mijn ziekte niet in onze familie voorkomt en mijn ouders niet konden weten dat ik dit zou krijgen, maar anders had ik het ze ont-zet-tend kwalijk genomen dat ze mij op de wereld hadden gezet.
Neem alsjeblieft niet het risico dat het fout loopt, neem je verantwoordelijkheid en krijg geen kinderen!
Je kinderen lopen op twee manieren een risico: ze kunnen jouw genetische kwetsbaarheid voor psychische problemen erven, en daar kan je niks aan doen. Ze kunnen ook problemen krijgen doordat er een aanzienlijke kans is dat jij door je borderline geen optimale moeder kan zijn. Daar heb je wel invloed op.
Ik heb geen ervaring met borderline, maar heb zelf een ernstige en bijna onbehandelbare bipolaire stoornis. Een van de redenen waarom ik zelf geen kinderen heb. Ik moet er niet aan denken dat mijn kinderen mijn kloteziekte zouden erven en ik wil het ze ook niet aandoen om met een depressieve moeder op te groeien. Het is dat mijn ziekte niet in onze familie voorkomt en mijn ouders niet konden weten dat ik dit zou krijgen, maar anders had ik het ze ont-zet-tend kwalijk genomen dat ze mij op de wereld hadden gezet.
Neem alsjeblieft niet het risico dat het fout loopt, neem je verantwoordelijkheid en krijg geen kinderen!
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
dinsdag 18 juli 2017 om 20:54
Jij wil je punt duidelijk maken en dat is prima! Maar ik vind de manier hoe het gezegd wordt niet fijn. Daarom vind ik het onvriendelijk. Nogmaals ik ben opzoek naar ervaringen van mensen met Borderline en kinderen.Coco87 schreef: ↑18-07-2017 20:44Beetje jammer dat je mij onvriendelijk noemt omdat ik iets zeg dat (blijkbaar) niet in je straatje past. Ik heb je ook tips gegeven over dat je in behandeling opzoek kunt gaan naar zelfinzicht en handvatten.
Daarnaast veralgemeniseer ik niet, maar geef ik aan wat mijn ervaring ermee is. Daar kun je niet van zeggen of het juist of onjuist is. Nogmaals jammer dat beweert wordt dat ik de waarheid probeer te verkondigen terwijl mijn reacties onderuit gehaald worden met een "eigen" waarheid.
Ik weet het misschien pas sinds januari maar ik ben er al zeker anderhalf jaar meebezig met psychologen. En ik laat alles behalve een spoor van ellende achter
Jij verteld jouw waarheid, maar betekent dat mijn waarheid niet klopt?
dinsdag 18 juli 2017 om 20:55
Wij kunnen die druk niet aan, tenminste, ik spreek voor mezelf . Die belasting is teveel, ik werk dan ook parttime, anders explodeer ik van alle doodnormale dagelijkse dingen, en dan nog een krijsend kind.korreltjezoutje schreef: ↑18-07-2017 20:52Welke moeder is er niet moe na het werk, of met een fulltime baan,, en met krijsende kinderen of een huilbaby?
dinsdag 18 juli 2017 om 20:55
Dankjewel dat is heel fijn om te lezenkorreltjezoutje schreef: ↑18-07-2017 20:50Dat je al bewust bent van sommige valkuilen en openstaat voor andermans ideeën maakt jou al heel anders dan Iemand anders met borderline.
Ik ken een vrouw met deze diagnose. Die vond dat ze geen probleem had en de rest van de wereld was gek.
Ik denk oprecht dat als jij in therapie gaat en begeleiding krijgt dat je een hele leuke moeder kan worden.
dinsdag 18 juli 2017 om 20:55
Mijn moeder heeft borderline, manisch depressief, psychoses en schizofrenie.
En 4 kinderen.
En wij allen hebben een normale jeugd gehad.
Mede dankzij mijn vader. Er was er maar 1 ziek en de rest draaide gewoon door was zijn motto.
En ja ze is wel meer dan 1x opgenomen geweest maar ik ben daar niet rotter uitgekomen.
Wellicht dat 4 kinderen te veel is geweest voor haar maar dat is nu eenmaal zoals het is.
Het ligt ook aan de mate van je ziektebeeld en de mensen om je heen.
En natuurlijk had ik liever een 'gewone' moeder maar ik zou me ook geen raad weten zonder haar.
Ze is echt de liefste moeder die ik mij wensen kan.
En 4 kinderen.
En wij allen hebben een normale jeugd gehad.
Mede dankzij mijn vader. Er was er maar 1 ziek en de rest draaide gewoon door was zijn motto.
En ja ze is wel meer dan 1x opgenomen geweest maar ik ben daar niet rotter uitgekomen.
Wellicht dat 4 kinderen te veel is geweest voor haar maar dat is nu eenmaal zoals het is.
Het ligt ook aan de mate van je ziektebeeld en de mensen om je heen.
En natuurlijk had ik liever een 'gewone' moeder maar ik zou me ook geen raad weten zonder haar.
Ze is echt de liefste moeder die ik mij wensen kan.
dinsdag 18 juli 2017 om 20:56
Juist doordat de diagnose bij iedereen heel anders kan uitpakken heb je helemaal niets aan de ervaringen van anderen. Niets.
dinsdag 18 juli 2017 om 20:57
Als je in de ggz -in dit geval- veel met bps clienten te maken hebt dan kun je voor een groot deel inderdaad 1 homogene groep ervan maken. Je ziet veel dezelfde kenmerken, heel belangrijke kenmerken, die zorgen voor de problemen waar ze in het leven tegenaan lopen. Hoewel, meestal is het vooral de omgeving die de problemen ervaart. Zoveel leed en verdriet bij familie. En prive heb ik dezelfde ervaring. Natuurlijk kun je stellen dat niet iedereen exact hetzelfde is, maar een belangrijke criteria van bps is de omgang/relaties met anderen dus dat vind ik niet iets om maar weg te wuiven. Ik vind het dus meer dan goed om stil te staan bij het effect dat bps op de omgeving kan hebben.. en het opvoeden van kinderen met waarschijnlijk een partner zullen het meest dichtbij staan en dus die effecten het meest ervaren.sam1968 schreef: ↑18-07-2017 20:52Ik pak het niet zozeer persoonlijk op hoor. Ik vind het alleen heel kwalijk dat ik de indruk heb dat je je bps cliënten als 1 homogene groep lijkt te zien en die groep hele negatieve kenmerken toeschrijft. Als dat niet zo is heb ik het misschien verkeerd gelezen of misschien heb jij onduidelijk geformuleerd.
dinsdag 18 juli 2017 om 21:01
Ik snap wat je zegt, maar het is toch ook niet verkeerd om ervaringen van anderen te lezen? Juist daardoor en een goed inzicht in wie ik ben wil ik uiteindelijk een overwogen keuze kunnen maken.
dinsdag 18 juli 2017 om 21:02
dinsdag 18 juli 2017 om 21:03
Dat ik ervaring hebt die jij niet wilt horen (wat logisch is) , wil niet zeggen dat ik vind dat het mijn waarheid is. Ik wordt ervan beticht de waarheid te prediken, maar dat doe ik dus niet. Ik ga dus ook niet in op de vraag of jouw waarheid we klopt, want op die -persoonlijke- tour ga ik niet het niet spelen. Ik suggereer ook nergens dat jij een spoor van ellende achterlaat. Als je op een forum een vraag stelt kun je ook reacties verwachten die je niet leuk vindt. Die zijn niet geschreven om jou te benadelen (althans, de mijne niet). Als je dat wel zo opvat is het raadzaam om te kijken hoe dat komt. Daarom zeg ik: zelfinzicht ontwikkelen is stap nr 1 voor je nu.eline188 schreef: ↑18-07-2017 20:54Jij wil je punt duidelijk maken en dat is prima! Maar ik vind de manier hoe het gezegd wordt niet fijn. Daarom vind ik het onvriendelijk. Nogmaals ik ben opzoek naar ervaringen van mensen met Borderline en kinderen.
Ik weet het misschien pas sinds januari maar ik ben er al zeker anderhalf jaar meebezig met psychologen. En ik laat alles behalve een spoor van ellende achter
Jij verteld jouw waarheid, maar betekent dat mijn waarheid niet klopt?
dinsdag 18 juli 2017 om 21:06
Oke ik heb een goede deal! Ik ga verder met mijn traject, dan doe jij iets aan je schrijfstijl. Dan kan niemand het verkeerd opvattenCoco87 schreef: ↑18-07-2017 21:03Dat ik ervaring hebt die jij niet wilt horen (wat logisch is) , wil niet zeggen dat ik vind dat het mijn waarheid is. Ik wordt ervan beticht de waarheid te prediken, maar dat doe ik dus niet. Ik ga dus ook niet in op de vraag of jouw waarheid we klopt, want op die -persoonlijke- tour ga ik niet het niet spelen. Ik suggereer ook nergens dat jij een spoor van ellende achterlaat. Als je op een forum een vraag stelt kun je ook reacties verwachten die je niet leuk vindt. Die zijn niet geschreven om jou te benadelen (althans, de mijne niet). Als je dat wel zo opvat is het raadzaam om te kijken hoe dat komt. Daarom zeg ik: zelfinzicht ontwikkelen is stap nr 1 voor je nu.
dinsdag 18 juli 2017 om 21:09
Nee ik ben zelf geen moeder met een bps. Maar ik wil je toch wat stof tot nadenken geven.
In het eerste artikel staat goed omschreven wat het verband is tussen hechting en een bps. En in de andere twee artikelen wat een kind nodig heeft om zich veilig te hechten.
Het is behoorlijk lastig voor iemand met hechtingsproblematiek/een bps om zelf de intergenerationele patronen te doorbreken. Ik denk zelf dat je allereerst moet slagen in je behandeling, in die mate dat je (bijna) vrij bent van de kenmerken die bij een bps horen. Daarnaast moet je bedenken dat ouderschap een ontzettend groot appel op je doet. En dán nog bedenken wat een kind nodig heeft om zich veilig te hechten. Succes.
https://www.google.nl/amp/s/www.nrc.nl/ ... 531467/amp
https://kiind.nl/hechting-is-van-levensbelang/
https://kiind.nl/domino-effect-onveilige-hechting/
In het eerste artikel staat goed omschreven wat het verband is tussen hechting en een bps. En in de andere twee artikelen wat een kind nodig heeft om zich veilig te hechten.
Het is behoorlijk lastig voor iemand met hechtingsproblematiek/een bps om zelf de intergenerationele patronen te doorbreken. Ik denk zelf dat je allereerst moet slagen in je behandeling, in die mate dat je (bijna) vrij bent van de kenmerken die bij een bps horen. Daarnaast moet je bedenken dat ouderschap een ontzettend groot appel op je doet. En dán nog bedenken wat een kind nodig heeft om zich veilig te hechten. Succes.
https://www.google.nl/amp/s/www.nrc.nl/ ... 531467/amp
https://kiind.nl/hechting-is-van-levensbelang/
https://kiind.nl/domino-effect-onveilige-hechting/
•
dinsdag 18 juli 2017 om 21:11
Maar die mensen hebben wel 1 overeenkomst, die hebben allemaal borderline. Dus op zich niet zo gek als bepaalde eigenschappen vaker voorkomen in die groep.sam1968 schreef: ↑18-07-2017 20:52Ik pak het niet zozeer persoonlijk op hoor. Ik vind het alleen heel kwalijk dat ik de indruk heb dat je je bps cliënten als 1 homogene groep lijkt te zien en die groep hele negatieve kenmerken toeschrijft. Als dat niet zo is heb ik het misschien verkeerd gelezen of misschien heb jij onduidelijk geformuleerd.
dinsdag 18 juli 2017 om 21:11
Bedankt voor de artikelenFrizz schreef: ↑18-07-2017 21:09Nee ik ben zelf geen moeder met een bps. Maar ik wil je toch wat stof tot nadenken geven.
In het eerste artikel staat goed omschreven wat het verband is tussen hechting en een bps. En in de andere twee artikelen wat een kind nodig heeft om zich veilig te hechten.
Het is behoorlijk lastig voor iemand met hechtingsproblematiek/een bps om zelf de intergenerationele patronen te doorbreken. Ik denk zelf dat je allereerst moet slagen in je behandeling, in die mate dat je (bijna) vrij bent van de kenmerken die bij een bps horen. Daarnaast moet je bedenken dat ouderschap een ontzettend groot appel op je doet. En dán nog bedenken wat een kind nodig heeft om zich veilig te hechten. Succes.
https://www.google.nl/amp/s/www.nrc.nl/ ... 531467/amp
https://kiind.nl/hechting-is-van-levensbelang/
https://kiind.nl/domino-effect-onveilige-hechting/
dinsdag 18 juli 2017 om 21:11
Ik ken iemand met borderline die beter geen kind had kunnen krijgen, diagnose heeft ze 12jaar geleden gehad, kind is 3 en loopt achter met ontwikkeling. Deze vrouw is alleenstaand, co-ouderschap met ex.
Ik ken ook iemand die de diagnose pas heeft gehad toen er al kinderen waren, deze persoon heeft een stabiele sterke partner. Kinderen (2 onder de 4) ontwikkelen zich goed tot nu.
Zelf heb ik een moeder die in mijn jeugd veel last heeft gehad van psychische klachten, diagnose weet ik niet exact en boeit me niet eerlijk gezegd. Ik had (en heb) een sterke stabiele vader. Moeder is inmiddels trotse oma van bijna 3 kleinkinderen. Ze is stabiel en het gaat goed met haar. Ik heb niks overgehouden aan haar ziekte, ben een stabiele sterke vrouw.
Ik ken ook iemand die de diagnose pas heeft gehad toen er al kinderen waren, deze persoon heeft een stabiele sterke partner. Kinderen (2 onder de 4) ontwikkelen zich goed tot nu.
Zelf heb ik een moeder die in mijn jeugd veel last heeft gehad van psychische klachten, diagnose weet ik niet exact en boeit me niet eerlijk gezegd. Ik had (en heb) een sterke stabiele vader. Moeder is inmiddels trotse oma van bijna 3 kleinkinderen. Ze is stabiel en het gaat goed met haar. Ik heb niks overgehouden aan haar ziekte, ben een stabiele sterke vrouw.
cookie84 wijzigde dit bericht op 18-07-2017 21:14
0.47% gewijzigd
dinsdag 18 juli 2017 om 21:14
Toch denk ik dat het niet helpend is als je je alleen maar concentreert op de positieve verhalen die je hier hoort. Ten eerste is dit een forum en kan iedereen overal iets over typen, ten tweede zijn er gewoon echt voldoende negatieve verhalen over ouders met borderline.
