Psyche
alle pijlers
Borderline/Narcistisch/Anti-sociaal
woensdag 23 april 2008 om 11:29
Hallo allemaal,
Ik heb net te horen gekregen dat mijn ex-vriend (de vader van mijn kind) lijdt aan maar liefst drie persoonlijkheidsstoornissen:
Borderline, de narcistische persoonlijkheidsstoornis en de anti-sociale persoonlijkheidsstoornis.
Natuurlijk wist ik al lang dat er iets grondig mis was met hem, maar toch schrok ik ontzettend van deze diagnose. Vooral dat anti-sociale is niet mis, als ik de informatie die op internet staat mag geloven.
Heeft iemand ervaring met deze combinatie van stoornissen (of 1 van deze stoornissen) en weet iemand hoe het zit met erfelijkheid?
Mijn grootste zorg is op dit moment mijn zoon van 1.
Wij wonen al bijna een jaar niet meer bij zijn vader en een omgangsregeling is niet gemakkelijk te realiseren. Mijn ex ligt steeds dwars en er valt niet op een redelijke manier met hem te praten. Heeft iemand ervaring met de omgang tussen een kind en iemand met bovenstaande aandoeningen?
Heeft iemand tips?
Alvast bedankt!
Groetjes, Augustus
Ik heb net te horen gekregen dat mijn ex-vriend (de vader van mijn kind) lijdt aan maar liefst drie persoonlijkheidsstoornissen:
Borderline, de narcistische persoonlijkheidsstoornis en de anti-sociale persoonlijkheidsstoornis.
Natuurlijk wist ik al lang dat er iets grondig mis was met hem, maar toch schrok ik ontzettend van deze diagnose. Vooral dat anti-sociale is niet mis, als ik de informatie die op internet staat mag geloven.
Heeft iemand ervaring met deze combinatie van stoornissen (of 1 van deze stoornissen) en weet iemand hoe het zit met erfelijkheid?
Mijn grootste zorg is op dit moment mijn zoon van 1.
Wij wonen al bijna een jaar niet meer bij zijn vader en een omgangsregeling is niet gemakkelijk te realiseren. Mijn ex ligt steeds dwars en er valt niet op een redelijke manier met hem te praten. Heeft iemand ervaring met de omgang tussen een kind en iemand met bovenstaande aandoeningen?
Heeft iemand tips?
Alvast bedankt!
Groetjes, Augustus
woensdag 23 april 2008 om 11:37
Ik weet dat bordeline wel erfelijjk kan zijn.En heb er ook ervaring mee de moeder van mijn vriendin heeft bordeline nou en dat is helemaal niet leuk.Zal ff kort vertellen wat ze allemaal heeft gedaan.Verschillende zelfmoord pogingen,de kids en mij geslagen,huishuoden vewaarlozen,niet meer douchen,mensen tegen elkaar opzetten,schreeuwen over straat,haar inmiddels ex man mishandelen en zo zijn er nog wel honderden andere dingen.Ze wou zich ook nooit laten opnemen en nu zit ze wel in een instelling omdat ze zijn gaan scheiden dus moest ze wel ze is wel door de politie opgehaald.
woensdag 23 april 2008 om 11:50
Dat klinkt heftig Sungirl!
Weet je ook of er in de familie van je vriendin nog meer 'gevallen' van borderline voorkomen?
Zo extreem als jij het beschrijft heeft mijn ex het (nog) niet. Hij is al 44 (een stuk ouder als ik) en bij hem zie je vooral dat hij geen verantwoordelijkheid aankan. Niet in zijn baan (wordt overal ontslagen), niet in zijn financieen (schulden, koopt alles wat los en vast zit), niet in zijn huis (het is een vreselijke rotzooi) en ook niet voor zijn kind.
Weet je ook of er in de familie van je vriendin nog meer 'gevallen' van borderline voorkomen?
Zo extreem als jij het beschrijft heeft mijn ex het (nog) niet. Hij is al 44 (een stuk ouder als ik) en bij hem zie je vooral dat hij geen verantwoordelijkheid aankan. Niet in zijn baan (wordt overal ontslagen), niet in zijn financieen (schulden, koopt alles wat los en vast zit), niet in zijn huis (het is een vreselijke rotzooi) en ook niet voor zijn kind.
woensdag 23 april 2008 om 11:55
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
Als ik er niet voor betaald voor zou krijgen zou ik mijn vingers er never nooit aan branden.
woensdag 23 april 2008 om 12:38
Hoi Augustus 82,
Pittig hoor, die diagnose. Maar de situatie lijkt me voor jou ook erg lastig. Je wilt natuurlijk het beste voor je kind.
Ik heb zelf ooit de diagnose Borderline gekregen. Zo heftig als hier in de vorige berichten wordt beschreven hoeft het niet altijd te zijn hoor. Dat is een standaardbeeld dat mensen hebben. Neem maar eens een kijkje op het Borderline-topic, dan zie je dat het ook anders kan, dat we met name onszelf dwarszitten, maar dat terzijde.
Je vraagt naar erfelijkheid. Ik weet dat Borderline erfelijk kan zijn maar dat het eerder naar voren komt als kinderen een onveilige jeugd hebben, soms met een geschiedenis van misbruik en/of mishandeling. Dat is bij mij niet het geval, ik kom juist uit een heel hecht (té hecht misschien) gezin. Erfelijkheid is nooit onderzocht. In mijn geval denk ik wel dat die kwetsbaarheid geërfd is, als ik zo kijk naar sommige familieleden.
Als ik jou was zou ik er meer informatie over opzoeken, bijv. op de webiste www.moeilijkemensen.nl Daar vind je al veel info. Verder is het jouw taak om je kind een zo veilig mogelijke omgeving te bieden, al snap ik dat dat in deze situatie heel lastig kan zijn. Succes en sterkte.
Pittig hoor, die diagnose. Maar de situatie lijkt me voor jou ook erg lastig. Je wilt natuurlijk het beste voor je kind.
Ik heb zelf ooit de diagnose Borderline gekregen. Zo heftig als hier in de vorige berichten wordt beschreven hoeft het niet altijd te zijn hoor. Dat is een standaardbeeld dat mensen hebben. Neem maar eens een kijkje op het Borderline-topic, dan zie je dat het ook anders kan, dat we met name onszelf dwarszitten, maar dat terzijde.
Je vraagt naar erfelijkheid. Ik weet dat Borderline erfelijk kan zijn maar dat het eerder naar voren komt als kinderen een onveilige jeugd hebben, soms met een geschiedenis van misbruik en/of mishandeling. Dat is bij mij niet het geval, ik kom juist uit een heel hecht (té hecht misschien) gezin. Erfelijkheid is nooit onderzocht. In mijn geval denk ik wel dat die kwetsbaarheid geërfd is, als ik zo kijk naar sommige familieleden.
Als ik jou was zou ik er meer informatie over opzoeken, bijv. op de webiste www.moeilijkemensen.nl Daar vind je al veel info. Verder is het jouw taak om je kind een zo veilig mogelijke omgeving te bieden, al snap ik dat dat in deze situatie heel lastig kan zijn. Succes en sterkte.
woensdag 23 april 2008 om 13:05
Zoals je beroepsmatig misschien ook weet kunnen deze mensen ook enorm charmant zijn.....zo ook mijn ex in het begin. Na twee maanden bleek ik onverwacht zwanger en toen vond ik dat ik het aan het ongeboren kind verplicht was onze relatie een kans te geven. Toen kwamen de lijken uit alle kasten vallen..... Het zegt ook wel iets over mij dat ik nog ruim een jaar geprobeerd heb te redden wat er te redden viel. En hij kon heel goed doen alsof.
Zelfs een paar keer bij een 'relatietherapeut' gezeten die hem gelijk gaf en alle problemen op mijn zogenaamde 'post-natale depressie' gooide.....ben dus eigenlijk ook wel opgelucht dat het nu eindelijk 'bekend' is wat hij heeft...
Zelfs een paar keer bij een 'relatietherapeut' gezeten die hem gelijk gaf en alle problemen op mijn zogenaamde 'post-natale depressie' gooide.....ben dus eigenlijk ook wel opgelucht dat het nu eindelijk 'bekend' is wat hij heeft...
woensdag 23 april 2008 om 13:21
Advies: zoek een derde partij om een omgangsregeling te realiseren, áls je al een omgangsregeling wilt.
Ik denk dat dit de eerste vraag moet zijn. Daarbij is dan ook meteen de vraag: heeft jouw ex-vriend jullie kind erkend (is hij juridisch vader) en heeft hij gezag over jullie kind. In deze laatste twee gevallen heeft hij in principe recht op omgang met zijn kind, als hij dit afdwingt.
Juist bij iemand met dergelijke persoonlijkheidsstoornissen is het belangrijk afspraken zo zakelijk mogelijk te houden, en is een formele omgangsregeling dan volgens mij het meest wenselijke. De drie persoonlijksstoornissen die jij noemt, kenmerken zich alledrie onder andere door de instabiliteit in het aangaan en volhouden van relaties. Daarmee bedoel ik 'relaties' in de breedste zin van het woord, dus ook de relatie die jouw ex-vriend met jullie zoon heeft. Met name bij een narcistische en antisociale persoonlijkheidsstoornissen zijn relaties erg gericht op de eigen behoefte, vrij instrumenteel ('wat kan ik halen bij...').
Er bestaan ook omgangshuizen die een rol kunnen spelen in het opstellen/uitvoeren van omgang van gescheiden ouders met hun kind. Als de persoonlijkheidsstoornissen van jouw vriend officieel gediagnosticeerd zijn en op papier staan, sta je volgens mij sterk als je (met behulp van een advocaat) naar de rechter zou stappen om een dergelijke omgangsregeling te vragen.
Succes!
Ik denk dat dit de eerste vraag moet zijn. Daarbij is dan ook meteen de vraag: heeft jouw ex-vriend jullie kind erkend (is hij juridisch vader) en heeft hij gezag over jullie kind. In deze laatste twee gevallen heeft hij in principe recht op omgang met zijn kind, als hij dit afdwingt.
Juist bij iemand met dergelijke persoonlijkheidsstoornissen is het belangrijk afspraken zo zakelijk mogelijk te houden, en is een formele omgangsregeling dan volgens mij het meest wenselijke. De drie persoonlijksstoornissen die jij noemt, kenmerken zich alledrie onder andere door de instabiliteit in het aangaan en volhouden van relaties. Daarmee bedoel ik 'relaties' in de breedste zin van het woord, dus ook de relatie die jouw ex-vriend met jullie zoon heeft. Met name bij een narcistische en antisociale persoonlijkheidsstoornissen zijn relaties erg gericht op de eigen behoefte, vrij instrumenteel ('wat kan ik halen bij...').
Er bestaan ook omgangshuizen die een rol kunnen spelen in het opstellen/uitvoeren van omgang van gescheiden ouders met hun kind. Als de persoonlijkheidsstoornissen van jouw vriend officieel gediagnosticeerd zijn en op papier staan, sta je volgens mij sterk als je (met behulp van een advocaat) naar de rechter zou stappen om een dergelijke omgangsregeling te vragen.
Succes!
Peas on earth!
woensdag 23 april 2008 om 16:43
Ik denk maar ik ben geen expert (alleen ervaring met twee mensen die narcistisch zijn en een vriend die borderline heeft, dus geen professionele achtergrond) dat wanneer jij ervoor kunt zorgen dat de thuissituatie van je kind veilig, rustig en stabiel is en je een goede middenweg vindt in oog hebben voor zijn behoeften en tegelijkertijd zelf een consequente en duidelijke ouder te zijn, je iig de goede omstandigheden creeert waarbij dit zo min mogelijk gestimuleerd wordt, mocht het erin zitten.
Ik zou zotussendoor ook kritisch kijken naar gedrag, of het normaal kindergedrag is of extremer en in het laatste geval tijdig aan de bel trekken. Mijn zus heeft een kind van een man met een narcistische stoornis en hun kind is een heel pittige tante. Ze zijn gescheiden en zij zorgt voor haar. Toen het echt de spuigaten uitliep heeft ze er professionele hulp bij gekregen en die zijn heel positief over haar als ouder, het is alleen wel een kind met een handleiding en daar helpen ze haar bij.
Maar goed, dit is een reactie van een leek. Heel veel succes en kracht gewenst, het lijkt me een moeilijke situatie in veel opzichten.
Ik zou zotussendoor ook kritisch kijken naar gedrag, of het normaal kindergedrag is of extremer en in het laatste geval tijdig aan de bel trekken. Mijn zus heeft een kind van een man met een narcistische stoornis en hun kind is een heel pittige tante. Ze zijn gescheiden en zij zorgt voor haar. Toen het echt de spuigaten uitliep heeft ze er professionele hulp bij gekregen en die zijn heel positief over haar als ouder, het is alleen wel een kind met een handleiding en daar helpen ze haar bij.
Maar goed, dit is een reactie van een leek. Heel veel succes en kracht gewenst, het lijkt me een moeilijke situatie in veel opzichten.
woensdag 23 april 2008 om 18:12
Persoonlijkheidsstoornissen zijn voor een gedeelte aanleg en erfelijk, maar openbaren zich vaak door 'omstandigheden'. Onder de 18 jaar worden bijna nooit persoonlijkheidsstoornissen gediagnosticeerd, omdat je ze vaak pas in je late pubertijd ontwikkelt.
Zoals hierboven al gezegd is opgroeien in een veilige omgeving belangrijk; maar dit geldt voor ieder kind! Ik zou jouw kind niet anders behandelen dan een ander kind, je hebt immers nog geen idee van hoe hij zich gaat ontwikkelen. En ik ga er vanuit dat je sowieso een veilige en stabiele basis aan je kind wil bieden. En móchten er toch dingen gaan komen waarover je zorgen maakt, schroom dan niet om hulp in te roepen (maar ook dit geldt voor ieder ander kind).
PrinsesopdeErwt beschrijft goed hoe je zou kunnen omgaan met die omgangsregeling. Probeer zelf 'neutraal' te blijven (zakelijk, zonder emoties).
Wanneer er een rechtszaak komt over de omgangsregeling omdat jullie er als ouders niet uitkomen, zal de Raad voor de Kinderbescherming waarschijnlijk betrokken worden. Zij onderzoeken wat het beste is voor jullie kind. Zoals gezegd zijn er "omgangshuizen" en ook wordt er soms een regeling gemaakt dat een ouder zijn kind alleen mag zien onder toezicht (en dit kan bvb ook iemand uit jullie persoonlijke netwerk zijn die jullie beide vertrouwen).
Zoals hierboven al gezegd is opgroeien in een veilige omgeving belangrijk; maar dit geldt voor ieder kind! Ik zou jouw kind niet anders behandelen dan een ander kind, je hebt immers nog geen idee van hoe hij zich gaat ontwikkelen. En ik ga er vanuit dat je sowieso een veilige en stabiele basis aan je kind wil bieden. En móchten er toch dingen gaan komen waarover je zorgen maakt, schroom dan niet om hulp in te roepen (maar ook dit geldt voor ieder ander kind).
PrinsesopdeErwt beschrijft goed hoe je zou kunnen omgaan met die omgangsregeling. Probeer zelf 'neutraal' te blijven (zakelijk, zonder emoties).
Wanneer er een rechtszaak komt over de omgangsregeling omdat jullie er als ouders niet uitkomen, zal de Raad voor de Kinderbescherming waarschijnlijk betrokken worden. Zij onderzoeken wat het beste is voor jullie kind. Zoals gezegd zijn er "omgangshuizen" en ook wordt er soms een regeling gemaakt dat een ouder zijn kind alleen mag zien onder toezicht (en dit kan bvb ook iemand uit jullie persoonlijke netwerk zijn die jullie beide vertrouwen).
woensdag 23 april 2008 om 18:58
woensdag 23 april 2008 om 21:59
Volgens mij is het trouwens niet zo dat een persoonlijkheidsstoornis voor een volgende generatie eenzelfde personlijkheidsstoornis betekend. Narcistische vader wil niet zeggen een narcistsich kind.
Wat het wel kan zeggen is dat de structuur van het karakter sterker gevoelig is voor positieve en/of negatieve prikkels. Aangezien de opvoeding in het begin de grootste basis legt voor gedrag en besef, is dit een periode waarin je ondermijnend of opbouwend bezig kan zijn. Geef je kind veiligheid, structuur, liefde, zelfvertrouwen en het zal doorgaans een hoop kunnen hebben van de tegenslagen die bij het leven horen. Heeft je kind dit niet zo goed of vervormd meegekregen, dan zal een gevoelig kind minder goed om kunnen gaan met diezelfde tegenslagen en ze misschien op den duur ook onbewust gaan opzoeken.
Maar ik denk dat je welk kind dan ook erg ondermijnend kan opvoeden met diverse problemen tot gevolg. Ik denk dat je niet zo bang zou hoeven zijn voor genetische gevolgen, want ook -voor zover je dat kunt nagaan- normale kinderen kunnen aardige klappen van de molen oplopen.
Wat het wel kan zeggen is dat de structuur van het karakter sterker gevoelig is voor positieve en/of negatieve prikkels. Aangezien de opvoeding in het begin de grootste basis legt voor gedrag en besef, is dit een periode waarin je ondermijnend of opbouwend bezig kan zijn. Geef je kind veiligheid, structuur, liefde, zelfvertrouwen en het zal doorgaans een hoop kunnen hebben van de tegenslagen die bij het leven horen. Heeft je kind dit niet zo goed of vervormd meegekregen, dan zal een gevoelig kind minder goed om kunnen gaan met diezelfde tegenslagen en ze misschien op den duur ook onbewust gaan opzoeken.
Maar ik denk dat je welk kind dan ook erg ondermijnend kan opvoeden met diverse problemen tot gevolg. Ik denk dat je niet zo bang zou hoeven zijn voor genetische gevolgen, want ook -voor zover je dat kunt nagaan- normale kinderen kunnen aardige klappen van de molen oplopen.
woensdag 23 april 2008 om 22:04
ohja, ik heb ook ooit een borderline sticker geplakt gekregen, maar ook ik voldoe niet aan het stereotype borderline beeld. Pfff, zou er al moe van worden als ik er aan denk.
Wat ook kan zijn en wat ik zelf geloof is dat je de aandoening in de meest heftige vorm kunt hebben of in milde vorm. Dan scoor je wel net wat extremer dan gemiddeld op de scorelijst, waardoor je binnen de categorie valt. Maar dat maakt nog een wereld van verschil met alle symptomen in sterke mate hebben.
Het verschil tussen een heftig of moeilijk typje en een bijna onmogelijk of onhandelbaar typje
Wat ook kan zijn en wat ik zelf geloof is dat je de aandoening in de meest heftige vorm kunt hebben of in milde vorm. Dan scoor je wel net wat extremer dan gemiddeld op de scorelijst, waardoor je binnen de categorie valt. Maar dat maakt nog een wereld van verschil met alle symptomen in sterke mate hebben.
Het verschil tussen een heftig of moeilijk typje en een bijna onmogelijk of onhandelbaar typje
woensdag 23 april 2008 om 22:19
Dit is ook zéker geen 'standaard'-beeld van een borderline-persoonlijkheidsstoornis. Overigens ook geen 'standaard'-beeld van een antisociale persoonlijkheidsstoornis. Ik krijg je indruk dat je denkt dat het het 'asociaal' omgaan met mensen (zoals in het voorbeeld van Sungirl) bij jou de indruk heeft gewekt dat dit een antisociale persoonlijkheidsstoornis is, maar die kenmerkt zich zéker niet per se in die vorm.
Ik zie nergens geschreven trouwens dat dit een algemeen beeld is van mensen met borderline. Ik zie alleen staan dat een forummer geschreven heeft dat veel mensen dit beeld voor ogen krijgen als ze denken aan iemand met borderline.
Ik zie nergens geschreven trouwens dat dit een algemeen beeld is van mensen met borderline. Ik zie alleen staan dat een forummer geschreven heeft dat veel mensen dit beeld voor ogen krijgen als ze denken aan iemand met borderline.
Peas on earth!
woensdag 23 april 2008 om 23:04
Nou ja, prinses op de erwt, ik zal niet beweren dat men algemeen dat beeld heeft van borderliners. Maar ik merk in mijn eigen omgeving (en eerlijk=eerlijk, ook bij mezelf voordat ik dat stempel kreeg) dat er wel degelijk een bepaald beeld heerst over borderline waarin ik mezelf vooral NIET herken.
Mensen reageren vooral dat het heftige zuigende manipulerende en hysterische vrouwen zijn. Nou, dat ben ik toch echt niet hoor. Zeker niet zo overduidelijk als je aan zou nemen. En die opmerkingen heb ik niet zelf verzonnen. Geen wonder dat ik aan niemand iets over mijn eigen stempeltje zeg. Ik kijk wel uit!
Mensen reageren vooral dat het heftige zuigende manipulerende en hysterische vrouwen zijn. Nou, dat ben ik toch echt niet hoor. Zeker niet zo overduidelijk als je aan zou nemen. En die opmerkingen heb ik niet zelf verzonnen. Geen wonder dat ik aan niemand iets over mijn eigen stempeltje zeg. Ik kijk wel uit!
woensdag 23 april 2008 om 23:11
donderdag 24 april 2008 om 20:08
donderdag 24 april 2008 om 20:28
Toch vind ik het persoonlijk niet verstandig om een kind bij zo'n man te laten. Onder het mom van: hij heeft recht op zijn kind, het kind heeft recht op een vader etc etc.
Ik vind dat erg verstandelijk beredeneerd..
Besef wel wat je je kind aandoet om 1 keer in de zoveel tijd bij zo'n man te zijn.
Het kind houdt daar wel het e.e.a. aan over voor de rest van zijn/haar leven.
En als je het doet, doe het dan onder begeleiding, dus dat het niet voorkomt dat ze samen zijn. Dat zijn dan namelijk de momenten die je nooit kunt controleren en door de vader altijd verdraaid zullen worden. En wil je wachten op het moment dat je raar gedrag bij je kind gaat constateren? Dan is het dus al te laat en is het leed al geschied..
Wat doet jouw ex eigenlijk met de diagnose? Staat ie ervoor open en gaat hij er iets mee doen, dus hulp zoeken, of steekt ie z'n kop in het zand en houdt ie halsstarrig vol dat er met hem niets aan de hand is?
Ik vind dat erg verstandelijk beredeneerd..
Besef wel wat je je kind aandoet om 1 keer in de zoveel tijd bij zo'n man te zijn.
Het kind houdt daar wel het e.e.a. aan over voor de rest van zijn/haar leven.
En als je het doet, doe het dan onder begeleiding, dus dat het niet voorkomt dat ze samen zijn. Dat zijn dan namelijk de momenten die je nooit kunt controleren en door de vader altijd verdraaid zullen worden. En wil je wachten op het moment dat je raar gedrag bij je kind gaat constateren? Dan is het dus al te laat en is het leed al geschied..
Wat doet jouw ex eigenlijk met de diagnose? Staat ie ervoor open en gaat hij er iets mee doen, dus hulp zoeken, of steekt ie z'n kop in het zand en houdt ie halsstarrig vol dat er met hem niets aan de hand is?
donderdag 24 april 2008 om 20:32
Precious, ik weet niet zeker of je ook op mijn posts doelt, maar zo ja, wil ik je er even op wijzen dat ik expliciet geschreven heb dat de eerste vraag moet zijn óf je een omgangsregeling wilt, als met moeder een ex-partner met dergelijke problematiek.
Dat neemt echter niet weg dat een vader wel degelijk recht heeft op omgang met zijn kind. Een persoonlijkheidsstoornis is geen reden/grond om iedere vorm van contact tussen kind en vader te stoppen. Niet alleen een vader heeft recht op omgang met zijn kind, maar een kind heeft ook recht op omgang met zijn vader. Bij een vader met dergelijke problematiek is het echter wél belangrijk dat je bedenkt hóe je de omgang wilt vormgeven, dus bijvoorbeeld onder begeleiding. Het lijkt me absoluut belangrijk dat er zicht is op de manier waarop deze vader omgaat met zijn kind!
Dat neemt echter niet weg dat een vader wel degelijk recht heeft op omgang met zijn kind. Een persoonlijkheidsstoornis is geen reden/grond om iedere vorm van contact tussen kind en vader te stoppen. Niet alleen een vader heeft recht op omgang met zijn kind, maar een kind heeft ook recht op omgang met zijn vader. Bij een vader met dergelijke problematiek is het echter wél belangrijk dat je bedenkt hóe je de omgang wilt vormgeven, dus bijvoorbeeld onder begeleiding. Het lijkt me absoluut belangrijk dat er zicht is op de manier waarop deze vader omgaat met zijn kind!
Peas on earth!
donderdag 24 april 2008 om 20:46
Had je posts gelezen en inderdaad, ik ben het met je eens.
Alleen niet met dat een vader recht heeft op zijn kind en andersom.
Dat vind ik meer handelen naar "zoals het hoort" en er wordt dan voorbij gegaan of dat wel verstandig is en wat de gevolgen zijn etc etc.
Een persoonlijkheidsstoornis is inderdaad geen gegronde reden om de omgang af te schaffen, maar de stoornis waar hierover wordt gesproken is wel degelijk een dusdanige extreme stoornis waar een kind behoorlijk onder kan lijden.
In 1e instantie had ik ook die standaard overtuiging van "een kind heeft recht op en andersom"
Nu ik middenin een scheiding zit met een man die ook narcisme en antisociale stoornis heeft en ik me er een beetje in heb verdiept en ook zie hoe hij met zijn kind (van andere vrouw) omgaat. Heb ik daar toch een andere mening over gekregen.
Ik heb vrij regelmatig contact met de moeder van zijn dochter en het meisje (4 jr) wil helemaal niet meer naar haar pappa. Ze vind het gewoon niet leuk en heeft vaak hysterische buien als het pappaweekend er is en pappa op de stoep staat.
Als ze dan op zondagavond terugkomt van dat weekend zegt ze steevast tegen haar moeder: Nu hoef ik heeeeel lang niet meer naar pappa he mamma?
Ik ben nu toevallig ook het boek Monsterverbond aan het lezen en achterin staat ook nadrukkelijk beschreven dat het niet verstandig is om je kinderen bij zo'n man te laten.
Dit boek is geschreven door een therapeute die jarenlang ervanring heeft met dergelijke zaken.
Daarom is mijn mening gewijzigd ;)
Alleen niet met dat een vader recht heeft op zijn kind en andersom.
Dat vind ik meer handelen naar "zoals het hoort" en er wordt dan voorbij gegaan of dat wel verstandig is en wat de gevolgen zijn etc etc.
Een persoonlijkheidsstoornis is inderdaad geen gegronde reden om de omgang af te schaffen, maar de stoornis waar hierover wordt gesproken is wel degelijk een dusdanige extreme stoornis waar een kind behoorlijk onder kan lijden.
In 1e instantie had ik ook die standaard overtuiging van "een kind heeft recht op en andersom"
Nu ik middenin een scheiding zit met een man die ook narcisme en antisociale stoornis heeft en ik me er een beetje in heb verdiept en ook zie hoe hij met zijn kind (van andere vrouw) omgaat. Heb ik daar toch een andere mening over gekregen.
Ik heb vrij regelmatig contact met de moeder van zijn dochter en het meisje (4 jr) wil helemaal niet meer naar haar pappa. Ze vind het gewoon niet leuk en heeft vaak hysterische buien als het pappaweekend er is en pappa op de stoep staat.
Als ze dan op zondagavond terugkomt van dat weekend zegt ze steevast tegen haar moeder: Nu hoef ik heeeeel lang niet meer naar pappa he mamma?
Ik ben nu toevallig ook het boek Monsterverbond aan het lezen en achterin staat ook nadrukkelijk beschreven dat het niet verstandig is om je kinderen bij zo'n man te laten.
Dit boek is geschreven door een therapeute die jarenlang ervanring heeft met dergelijke zaken.
Daarom is mijn mening gewijzigd ;)
donderdag 24 april 2008 om 22:26
Juist om de situaties die jij beschrijft, is het volgens mij zo belangrijk dat contact tussen vader en kind goed ingekaderd wordt. Als bezoeken begeleid worden, heeft een kind de kans om een positief contact met vader op te bouwen (ook al is dit contact miniem, bijvoorbeeld een uur per 2 weken, of zelfs nog minder), en ervaart een kind geen/nauwelijks last van de problematiek van zijn/haar vader.
Er is mijns inziens een wereld van verschil en nuance tussen een kind een weekend alleen bij vader laten en het kind helemaal geen contact met zijn vader laten hebben.
Er is mijns inziens een wereld van verschil en nuance tussen een kind een weekend alleen bij vader laten en het kind helemaal geen contact met zijn vader laten hebben.
Peas on earth!
donderdag 24 april 2008 om 22:31
En om die stelling nog iets verder door te trekken... zelfs in het Verdrag inzake de Rechten van het Kind staat beschreven dat een kind recht heeft op omgang met beide ouders en het recht heeft met beide ouders een band op te bouwen. Tenzij (jawel... daar komt het): dit in strijd is met zijn belang.
Dat laatste wordt dan deels weer ondervangen door een ander recht van het kind, namelijk het recht op passende zorg en steun, eventueel zorg die de staat aan ouders/opvoeders dient te bieden. Dat betekent dat het belangrijk is dat een kind, eventueel met ondersteuning van ouders door professionals, de kans krijgt een band met zijn vader op te bouwen, of in ieder geval contact te hebben, in welke vorm, frequentie en setting dan ook.
Dat laatste wordt dan deels weer ondervangen door een ander recht van het kind, namelijk het recht op passende zorg en steun, eventueel zorg die de staat aan ouders/opvoeders dient te bieden. Dat betekent dat het belangrijk is dat een kind, eventueel met ondersteuning van ouders door professionals, de kans krijgt een band met zijn vader op te bouwen, of in ieder geval contact te hebben, in welke vorm, frequentie en setting dan ook.
Peas on earth!
vrijdag 25 april 2008 om 02:10
Ik denk dat ze er ook nog meer bij heeft ik ga nu 12 jaar met mijn vriendin om en ik ken die moeder niet anders,Er zijn ook perioden dat het heel goed gaat dat ze dus bijna nergens last van heeft maar er hoeft maar dit te gebeuren en ze slaat weer helemaal om.En die stempel bordeline heeft ze 20 jaar geleden gekregen of zo.Maar het is in de loop der jaren steeds erger geworden.
