Psyche
alle pijlers
Borderline
dinsdag 21 januari 2020 om 14:23
Hoi allemaal,
Ik heb dus een zoon met borderline waar ik knetter gek van wordt.
Voel me vaak alleen op de wereld en weet ik me geen raad met zijn gedrag. Ik heb er erg veel verdriet van. Hij sloopt het hele gezin. Bang voor zijn buien, doodswens. Negatieve energie hangt om m. Overgevoelig, liegen. Er is altijd wat. Bang verschikkelijk bang als hij belt appt of bij me in de buurt is. Ik als moeder wil graag leven maar als ik uit eten of op vakantie, terrasje noem maar op belt hij altijd met rottingheid. Zelden wat leuks. We gaan kapot. Altijd geld vragen. Gat in zijn hand negatief en elke dag wat anders willen.
Ben bang dat ik een hekel aan mijn eigen kind krijg. Hij wil niet geholpen worden maar ik mag wel al 7 jaar zijn doodswens aanhoren. Denk dat ik nu zelf door draai. Ik wil leven maar kan toch moeilijk zeggen donderop?
Ik heb dus een zoon met borderline waar ik knetter gek van wordt.
Voel me vaak alleen op de wereld en weet ik me geen raad met zijn gedrag. Ik heb er erg veel verdriet van. Hij sloopt het hele gezin. Bang voor zijn buien, doodswens. Negatieve energie hangt om m. Overgevoelig, liegen. Er is altijd wat. Bang verschikkelijk bang als hij belt appt of bij me in de buurt is. Ik als moeder wil graag leven maar als ik uit eten of op vakantie, terrasje noem maar op belt hij altijd met rottingheid. Zelden wat leuks. We gaan kapot. Altijd geld vragen. Gat in zijn hand negatief en elke dag wat anders willen.
Ben bang dat ik een hekel aan mijn eigen kind krijg. Hij wil niet geholpen worden maar ik mag wel al 7 jaar zijn doodswens aanhoren. Denk dat ik nu zelf door draai. Ik wil leven maar kan toch moeilijk zeggen donderop?
dinsdag 21 januari 2020 om 15:32
Wie zegt dat ze dat niet gedaan hebben? Vaak blijft het in de jeugd beperkt tot wat spijbelen en gedoe, komt er iets van begeleiding en dat houdt het onder controle en als iemand 18 is valt dat weg en ontploft de hele boel.YellowLemon schreef: ↑21-01-2020 15:27Feit blijft dat je met een minderjarig kind die stappen kan nemen als het zo ernstig is en dat het mij lijkt dat je die verplichting ook hebt als ouder.
Daarbij willen heel veel ouders het heel lang goed houden en vangen ze de ergste problemen op, waardoor het echt ontploft als hun kind volwassen is. Ouders die alles op alles hebben gezet om hun kind gelukkig op te voeden, en die dan als het kind 18/19/22/23 is met lege handen staan omdat er dan niets meer op te vangen valt en iemand niets meer wil. En niemand kan dan ook wat voor je doen, als je zo’n exemplaar in huis hebt wonen
dinsdag 21 januari 2020 om 16:27
Zelfde als ik en me dochter ook. We Willen gewoon rust.
Normaal de feest of verjaardagen kunnen vieren zonder dat het feestje vergalt wordt. Of gewoon werken of studeren zonder nare appjes of telefoontjes. Leven zonder onnodige zorgen. Voel me sloof die de scherven mag ruimen. Me dochter staat op een ladder die elke keer omver getrapt wordt.
dinsdag 21 januari 2020 om 17:02
"Hij wil niet geholpen worden maar ik mag wel al 7 jaar zijn doodswens aanhoren. "
Voor jou is het erg maar hoe denk je dat hij zich voelt ?
Als hij gedachten aan de dood heeft, zal het voor hem nog veel erger zijn.
Je komt op een forum en mensen hebben hier een mening.
Of mag er alleen maar gereageerd worden met ach wat zielig voor je?
Er bestaat ook bemoeizorg als hij een zorgmijder is.
Leer grenzen stellen en laat hem niet over je grens heen gaan.
dinsdag 21 januari 2020 om 17:15
Flower350 schreef: ↑21-01-2020 17:02"Hij wil niet geholpen worden maar ik mag wel al 7 jaar zijn doodswens aanhoren. "
Voor jou is het erg maar hoe denk je dat hij zich voelt ?
Dat besef ik maar al te goed. Alleen intreseert het hem geen zak hoe wij ons voelen.
En ook eerlijk zijn. En me niet in de maling nemen. Ik voel juist anders had ik m allang de deur uit gezet.
Als hij gedachten aan de dood heeft, zal het voor hem nog veel erger zijn.
Als je die gedachten hebt pak je hulp aan en weigert hij niet.
Je komt op een forum en mensen hebben hier een mening.
Of mag er alleen maar gereageerd worden met ach wat zielig voor je?
Ben absoluut niet zielig. Maar vind het wel zielig dat me dochter chronisch pijn heeft door de stress.
Er bestaat ook bemoeizorg als hij een zorgmijder is.
Pas bij de huisarts gezeten maar er gebeurt niks.
Leer grenzen stellen en laat hem niet over je grens heen gaan.
dinsdag 21 januari 2020 om 17:18
dinsdag 21 januari 2020 om 17:24
Heel veel sterkte!
Een goede vriendin van mij haar zoon heeft ( ook begonnen in de puberteit) ook borderline, en al van alles meegemaakt. Politie vaak aan de deur, brandstichting in haar eigen huis, opnames noem maar op. En het valt echt niet mee! Ik heb ontzettend met haar te doen als ze weer in zak en as zit. Voor haar zoon is het natuurlijk hartstikke erg, maar voor mensen die dichtbij diegene staan net zo!
Een goede vriendin van mij haar zoon heeft ( ook begonnen in de puberteit) ook borderline, en al van alles meegemaakt. Politie vaak aan de deur, brandstichting in haar eigen huis, opnames noem maar op. En het valt echt niet mee! Ik heb ontzettend met haar te doen als ze weer in zak en as zit. Voor haar zoon is het natuurlijk hartstikke erg, maar voor mensen die dichtbij diegene staan net zo!
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
dinsdag 21 januari 2020 om 18:01
Mee eens en stel hem een ultimatum. En ga niet mee met gemanipuleer over zelfmoord.Emma93 schreef: ↑21-01-2020 15:21Ik denk dat je hem gewoon het huis uit moet zetten. Het klinkt als een zeer ingewikkelde persoon en borderliners zijn gewoon geen leuke mensen. Ik zou dus voor jezelf en de rest van het gezin kiezen. Misschien leert hij ook nog wat van meer eigen verantwoordelijkheid.
Voortaan hier oostenwind en alle ruimte aan bodemloze putten van pure slechtheid. Juli 2020
dinsdag 21 januari 2020 om 18:26
Ervaring met een borderliner in zeer naaste omgeving. Ze zuigen je echt helemaal op. Manipuleren je en chanteren je met zelfmoord. Je helpt hem niet met steeds de zooi opruimen, of erger voorkomen. Ik deed dat ook. Heb hem gezegd zich aan te melden bij ggz voor hulp. Op zichzelf laten wonen, met bewindvoering. Is welkom voor een bakkie of gezelligheid , voor problemen mag hij naar de instanties. Ik weet deze stap neem je niet makkelijk is een soort proces. Gaat nu met hem ietrs beter en ik kom beetje bij beetje tot rust. Duidelijkheid is het beste. Hij komt niet meer op de eerste plaats. Maar het is zwaar.
dinsdag 21 januari 2020 om 18:45
dinsdag 21 januari 2020 om 18:50
Ja suoerhandig. Met iemand die niet wil in gezinstherapie. Hoe zie je dat voor je? Opsluiten in de auto en over je schouder naar de therapeut?Avage schreef: ↑21-01-2020 18:45Knettergek van je zoon of was je dat al ?
Hoe kom je erop om je zo te laten gaan over je kind met psychische problemen.
Een kind met borderline (of welke stoornis dan ook) is altijd onderdeel van een gezinsdynamiek. Wel eens gezinstherapie overwogen, ipv enkel hem te laten opnemen?
dinsdag 21 januari 2020 om 19:26
Het is mij wel duidelijk waar de psychische problematiek van zoon vandaan komt.Avage schreef: ↑21-01-2020 18:45Knettergek van je zoon of was je dat al ?
Hoe kom je erop om je zo te laten gaan over je kind met psychische problemen.
Een kind met borderline (of welke stoornis dan ook) is altijd onderdeel van een gezinsdynamiek. Wel eens gezinstherapie overwogen, ipv enkel hem te laten opnemen?
dinsdag 21 januari 2020 om 20:05
En terecht.YellowLemon schreef: ↑21-01-2020 15:24Ja bij borderline is dat blijkbaar normaal. Dat zijn vervelende mensen. Maar als het bijvoorbeeld om een zwakbegaafd kind was gegaan waardoor je niet onbezorgd op je terrasje kan zitten, of een fysiek gehandicapt kind dan waren de reacties heel anders geweest.
Een borderliner kan héél goed reguleren wat hij/zij doet, tegen wie en op welk moment.
Als hij bijvoorbeeld nieuwe mensen leert kennen en dit gedrag vertoont, laten zij nooit meer iets van zich horen.
Dat heeft de borderliner haarfijn door. Eerst moet iemand emotioneel gebonden raken, dan pas kun je dit soort gedrag gaan vertonen.
Zoiets als een narcist; kwam laatst ook een soort van wetenschappelijke verklaring voor (de narcist ziet wel gevoelens van anderen maar het kan hem gewoon niet schelen). De persoon kan zijn gedrag kiezen. Het is niet zo dat hij zelf een willoos slachtoffer is; hij heeft dit nodig en in plaats van therapie kiest hij voor de makkelijke route: andere mensen gebruiken om zijn 'fix' te krijgen.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
woensdag 22 januari 2020 om 01:08
Ze?Wijffie55 schreef: ↑21-01-2020 18:26Ervaring met een borderliner in zeer naaste omgeving. Ze zuigen je echt helemaal op. Manipuleren je en chanteren je met zelfmoord. Je helpt hem niet met steeds de zooi opruimen, of erger voorkomen. Ik deed dat ook. Heb hem gezegd zich aan te melden bij ggz voor hulp. Op zichzelf laten wonen, met bewindvoering. Is welkom voor een bakkie of gezelligheid , voor problemen mag hij naar de instanties. Ik weet deze stap neem je niet makkelijk is een soort proces. Gaat nu met hem ietrs beter en ik kom beetje bij beetje tot rust. Duidelijkheid is het beste. Hij komt niet meer op de eerste plaats. Maar het is zwaar.
Je weet dat borderline in verschillende gradaties voorkomt?
Er wordt vaak gezegd dat mensen met borderline manipuleren met zelfmoord, en dat je het niet serieus moet nemen.
En dat opzuigen? Daar ben je zelf altijd nog bij. Deze moeder heeft hulp nodig bij het stellen van grenzen.
Mensen hebben niet gekozen om een stoornis te krijgen he.
En dat manipuleren wordt al snel geroepen. Totdat je je kind ineens dood aantreft, of de politie bij je voor de deur staat, dan kan je jezelf wel voor je kop slaan dat je dacht dat het maar wat gemanipuleer was of wat chantage.
Zulke uitspraken moet je altijd serieus nemen, de persoon roept het niet voor niks.
Waarschijnlijk is deze man doodongelukkig.
woensdag 22 januari 2020 om 01:31
Ik ben zelf bekend met deze stoornis.
Hij schreeuwt om aandacht. Wat hebben jullie zelf gedaan als gezin om die jongen te helpen, te ondersteunen? Gewoon als gezin, dus zonder instanties, therapeuten etc. Praten jullie voldoende met hem? Laten jullie voldoende weten dat jullie er voor hem zijn? Weet hij dat jullie van hem houden, maw tonen jullie dat wel genoeg? Hij zal ook wel voelen dat hij 'knettergek' gevonden wordt en dat hij buiten de boot valt. Dat hij 'niet normaal' is en dat hij bang is.
Weet je wat het is? Iemand met borderline voelt zich vaak zo ontzettend onbegrepen. Zo alleen en leeg. En dat komt door stigma's rondom deze stoornis en omdat de omgeving daar ook naar handelt/denkt/naar gaat gedragen. En dat verergert de stoornis. Het is een vicieuze cirkel. Niet elke borderliner snijdt zichzelf of manipuleert. Hou alsjeblieft op met deze stomme stigma's en neem serieus wat hij voelt.
Jullie als gezin moeten ook een spiegel krijgen van jullie eigen gedrag naar hem toe.
Ik vind het echt sneu en ik voel met hem mee, omdat ik weet hoe het is. Het is echt heel pijnlijk als je het gevoel je bekruipt dat je niet normaal gevonden wordt. Dat je ouders je een last vinden. Dat doet wat met je, als je het gevoel hebt dat je je ouders teleurstelt. Zeker als kind. Het vormt je en je krijgt het gevoel dat 'toch niemand je vertrouwt' en 'dat toch niemand je leuk vindt' en 'dat je toch niks waard bent'. Mega klap op je zelfbeeld. Dus alsjeblieft let ook op dat hoe je hier schrijft, dat je dat niet naar hem laat zien. Want dat doet ongelovelijk veel zeer en zal de kenmerken alleen maar versterken.
Hij zal zelf voor therapie moeten kiezen, daar kan je niks aan veranderen. Je kan wel voor jezelf een acceptatie punt krijgen en jullie als gezin een team vormen en dat voldoende laten zien. Meer kan je helaas niet doen.
Hij schreeuwt om aandacht. Wat hebben jullie zelf gedaan als gezin om die jongen te helpen, te ondersteunen? Gewoon als gezin, dus zonder instanties, therapeuten etc. Praten jullie voldoende met hem? Laten jullie voldoende weten dat jullie er voor hem zijn? Weet hij dat jullie van hem houden, maw tonen jullie dat wel genoeg? Hij zal ook wel voelen dat hij 'knettergek' gevonden wordt en dat hij buiten de boot valt. Dat hij 'niet normaal' is en dat hij bang is.
Weet je wat het is? Iemand met borderline voelt zich vaak zo ontzettend onbegrepen. Zo alleen en leeg. En dat komt door stigma's rondom deze stoornis en omdat de omgeving daar ook naar handelt/denkt/naar gaat gedragen. En dat verergert de stoornis. Het is een vicieuze cirkel. Niet elke borderliner snijdt zichzelf of manipuleert. Hou alsjeblieft op met deze stomme stigma's en neem serieus wat hij voelt.
Jullie als gezin moeten ook een spiegel krijgen van jullie eigen gedrag naar hem toe.
Ik vind het echt sneu en ik voel met hem mee, omdat ik weet hoe het is. Het is echt heel pijnlijk als je het gevoel je bekruipt dat je niet normaal gevonden wordt. Dat je ouders je een last vinden. Dat doet wat met je, als je het gevoel hebt dat je je ouders teleurstelt. Zeker als kind. Het vormt je en je krijgt het gevoel dat 'toch niemand je vertrouwt' en 'dat toch niemand je leuk vindt' en 'dat je toch niks waard bent'. Mega klap op je zelfbeeld. Dus alsjeblieft let ook op dat hoe je hier schrijft, dat je dat niet naar hem laat zien. Want dat doet ongelovelijk veel zeer en zal de kenmerken alleen maar versterken.
Hij zal zelf voor therapie moeten kiezen, daar kan je niks aan veranderen. Je kan wel voor jezelf een acceptatie punt krijgen en jullie als gezin een team vormen en dat voldoende laten zien. Meer kan je helaas niet doen.
woensdag 22 januari 2020 om 07:42
Zoek begeleiding hierbij. Je kan niet afgaan op een forum waar mensen roepen oh zet hem uit huis, als dat zo makkelijk was zat je niet zo diep. Zoek iemand waarmee je kna besluiten wat je wil en kijk samen hoe je dat kan doen. Bijvoorbeeld sociaal wijkteam, huisarts, psychiater, eventueel de wijkagent als die in het spel is.
Sterkte, lijkt me zwaar.
Sterkte, lijkt me zwaar.
woensdag 22 januari 2020 om 07:55
Het zal misschien komen doordat je verdrietig bent, maar ik vind dat je afschuwelijk praat over je kind. Je doet alsof het zijn eigen schuld die psychische klachten en je houding is geen applausje waard. Je kind heeft het zwaar en wat doe jij? Jij geeft jouw kind nog meer het gevoel dat het niet deugt. Er straalt nul komma nul liefde vanaf. Hoe denk je dat het goedkomt met je kind als jij er niet voor hem bent. Jij geen geduld hebt, geen liefde toont en geen begrip? Ik denk dat het tijd wordt dat je kritisch naar jezelf kijkt, want ik denk dat jijzelf een aandeel hebt in hoe dit verloopt. Wil je je kind helpen of niet? Als het dat eerste is, dan mag je beginnen met liefdevoller over hem praten.
Zoals je nu bezig bent, ben je geen voorbeeld voor je kind.
Zoals je nu bezig bent, ben je geen voorbeeld voor je kind.
woensdag 22 januari 2020 om 08:00
Jullie willen rust? Wat denk je dat je zoon wenst? Denk je dat hij het leuk vindt? Het gaat wel heel erg veel om jou hè? Je vindt een verjaardag of feestje vieren belangrijker dan de psychische toestand van je zoon? Ga eerst eens leren waar het om draait in dit leven.Lady43 schreef: ↑21-01-2020 16:27Zelfde als ik en me dochter ook. We Willen gewoon rust.
Normaal de feest of verjaardagen kunnen vieren zonder dat het feestje vergalt wordt. Of gewoon werken of studeren zonder nare appjes of telefoontjes. Leven zonder onnodige zorgen. Voel me sloof die de scherven mag ruimen. Me dochter staat op een ladder die elke keer omver getrapt wordt.
