Psyche
alle pijlers
Boven jezelf uitstijgen
donderdag 18 mei 2017 om 10:32
Hallo allemaal, ik lees al even mee en heb nu besloten toch eens zelf een topic aan te maken. Vandaag is weer zo'n dag.. knoop in mn maag, en balen als een stekker van mezelf. En toch niet in staat zijn om me vrolijker en opwekt te voelen.
Oorzaak.. gisteren was dochter aan het spelen bij buurmeisje (en klasgenootje) komt er een ander vriendinnetje langs met moeder om kaartje voor haar feestje te brengen. Wel voor buurmeisje. Dochter is niet uitgenodigd. Was ze beetje sip van, vorig jaar mochten ook alle andere meisjes uit de klas komen, behalve dochter en nog 1 meisje. Toch snap ik de moeder wel. Ze spelen nooit samen.. kunnen op school wel met elkaar uit de voeten, maar zijn geen vriendinnen. En de klas is behoorlijk gegroeid dan moet je keuzes gaan maken. Ik had het beter kunnen hebben als er meer kindjes niet mochten komen, maar weer alleen dochter en nog 1 meisje. De andere meisjes ( waar klasgenootje ook niet mee speelt ) mogen weer wel komen.
Dochter zelf vond het even vervelend, maar hoor ik er verder niet over. Lijkt er geen last van te hebben. Heb haar gezegd dat het normaal is, dat het er ook een beetje bijhoort, dat je nu eenmaal niet naar alle feestjes kunt en dat zij zelf ook niet de hele klas mag uitkiezen. Zo zie ik het verstandelijk ook... maar gevoelsmatig voelt het zo anders, en baal ik er zo ontzettend van. En vervolgens baal ik weer .. dat ik er zo van baal.. waarom in vredesnaam. Dochter ligt goed in de groep, heeft altijd vriendinnen te spelen of gaat spelen. Is een blij kind.. geeft zelf een knalfuif met haar beste vriendinnetje.. wat zeur ik nu toch... wat zou ik nu graag oprecht willen voelen wat ik mijn dochter vertel.. Dit is gewoon 1 voorbeeldje.. maar zo heb ik zo vaak.. dat een klein ding.. me zo raakt en zo blijft hangen, terwijl het echt onzin is.. en er 1000 dingen gewoon goed gaan. Ik zou zo graag boven mezelf uit willen stijgen.. dit soort dingen gewoon per omgaande naast me neer willen kunnen leggen. En me richten op de leuke dingen, die er meer dan genoeg zijn.. maar het lukt me niet.. of het nu een opmerking op het werk is van een baas of collega's die me raakt of iemand die me een keer voorbij loopt op straat.. bewust of onbewust.. DAT blijft hangen... en vervolgens baal ik daar dan weer van.. het doet mijn zelfbeeld geen goed dat ik me zo laat beïnvloeden door in verhouding kleine gebeurtenissen. Wat zou ik graag sterker willen zijn... maar hoe... wat kan ik nu doen om mijn denken, want daar gaat het volgens mij om.. beter te kunnen sturen. Makkelijker dingen los te kunnen laten.. wie heeft hier ervaring mee.. hoe heb je het zelf opgelost..wat heeft geholpen?
Oorzaak.. gisteren was dochter aan het spelen bij buurmeisje (en klasgenootje) komt er een ander vriendinnetje langs met moeder om kaartje voor haar feestje te brengen. Wel voor buurmeisje. Dochter is niet uitgenodigd. Was ze beetje sip van, vorig jaar mochten ook alle andere meisjes uit de klas komen, behalve dochter en nog 1 meisje. Toch snap ik de moeder wel. Ze spelen nooit samen.. kunnen op school wel met elkaar uit de voeten, maar zijn geen vriendinnen. En de klas is behoorlijk gegroeid dan moet je keuzes gaan maken. Ik had het beter kunnen hebben als er meer kindjes niet mochten komen, maar weer alleen dochter en nog 1 meisje. De andere meisjes ( waar klasgenootje ook niet mee speelt ) mogen weer wel komen.
Dochter zelf vond het even vervelend, maar hoor ik er verder niet over. Lijkt er geen last van te hebben. Heb haar gezegd dat het normaal is, dat het er ook een beetje bijhoort, dat je nu eenmaal niet naar alle feestjes kunt en dat zij zelf ook niet de hele klas mag uitkiezen. Zo zie ik het verstandelijk ook... maar gevoelsmatig voelt het zo anders, en baal ik er zo ontzettend van. En vervolgens baal ik weer .. dat ik er zo van baal.. waarom in vredesnaam. Dochter ligt goed in de groep, heeft altijd vriendinnen te spelen of gaat spelen. Is een blij kind.. geeft zelf een knalfuif met haar beste vriendinnetje.. wat zeur ik nu toch... wat zou ik nu graag oprecht willen voelen wat ik mijn dochter vertel.. Dit is gewoon 1 voorbeeldje.. maar zo heb ik zo vaak.. dat een klein ding.. me zo raakt en zo blijft hangen, terwijl het echt onzin is.. en er 1000 dingen gewoon goed gaan. Ik zou zo graag boven mezelf uit willen stijgen.. dit soort dingen gewoon per omgaande naast me neer willen kunnen leggen. En me richten op de leuke dingen, die er meer dan genoeg zijn.. maar het lukt me niet.. of het nu een opmerking op het werk is van een baas of collega's die me raakt of iemand die me een keer voorbij loopt op straat.. bewust of onbewust.. DAT blijft hangen... en vervolgens baal ik daar dan weer van.. het doet mijn zelfbeeld geen goed dat ik me zo laat beïnvloeden door in verhouding kleine gebeurtenissen. Wat zou ik graag sterker willen zijn... maar hoe... wat kan ik nu doen om mijn denken, want daar gaat het volgens mij om.. beter te kunnen sturen. Makkelijker dingen los te kunnen laten.. wie heeft hier ervaring mee.. hoe heb je het zelf opgelost..wat heeft geholpen?
donderdag 18 mei 2017 om 10:43
kan me voorstellen dat je je beroerd voelt over die situatie
ik vindt het ook een achterlijke actie van die moeder, en zou er erg boos over worden,
tenslotte ging het om 2 personen meer, als het dan alleen om de kosten ging, had ze toch om een bijdrage kunnen vragen, de manier waarop ze handelde gewoon achterbaks
ik vindt het ook een achterlijke actie van die moeder, en zou er erg boos over worden,
tenslotte ging het om 2 personen meer, als het dan alleen om de kosten ging, had ze toch om een bijdrage kunnen vragen, de manier waarop ze handelde gewoon achterbaks
donderdag 18 mei 2017 om 10:59
Huh? Waarom is het achterbaks? Die moeder kon niet weten dat dochter bij buurmeisje zou zijn toen de uitnodiging werd gebracht toch? Is een stuk vriendelijker dan op school uitnodigingen uitdelen aan niet-iedereen.
TO, als het je echt dwars zit zou een therapeut je hier goed bij kunnen helpen. Of evt zelfhulpboeken op het gebied van eigenwaarde en/of zelfvertrouwen?
donderdag 18 mei 2017 om 11:26
dank voor jullie reacties.
@groenoog en marana.. het gaat me niet zozeer om dat feestje.. maar wel mijn reactie daarop. Zou ik willen dat dochter zich daar later zo door laat onderuit halen? Ik zou willen dat zij het naast haar neerlegt en gewoon vrolijk verder gaat. Het is helemaal niet nodig daar je dag door te laten vergallen. Maar ik zelf geef haar dat voorbeeld niet. Ik doe er wel mijn best voor, en hoop maar dat ze mijn frustratie niet merkt. Maar inwendig baal ik als een stekker. Ik reageer zelf niet zoals ik het haar later ( en nu ) wel zou gunnen.
En ben op de een of andere manier ook niet in staat het zomaar naast me neer te leggen. @ marana.. zou het met eigenwaarde zelfvertrouwen te maken hebben? ik ervaar mezelf niet zozeer als onzeker oid. zou dat het wel zijn?
@ blue-eyes.. heeft CTG je goed geholpen?? kan je daardoor echt iets in je denken veranderen? of er meer controle over krijgen?
@groenoog en marana.. het gaat me niet zozeer om dat feestje.. maar wel mijn reactie daarop. Zou ik willen dat dochter zich daar later zo door laat onderuit halen? Ik zou willen dat zij het naast haar neerlegt en gewoon vrolijk verder gaat. Het is helemaal niet nodig daar je dag door te laten vergallen. Maar ik zelf geef haar dat voorbeeld niet. Ik doe er wel mijn best voor, en hoop maar dat ze mijn frustratie niet merkt. Maar inwendig baal ik als een stekker. Ik reageer zelf niet zoals ik het haar later ( en nu ) wel zou gunnen.
En ben op de een of andere manier ook niet in staat het zomaar naast me neer te leggen. @ marana.. zou het met eigenwaarde zelfvertrouwen te maken hebben? ik ervaar mezelf niet zozeer als onzeker oid. zou dat het wel zijn?
@ blue-eyes.. heeft CTG je goed geholpen?? kan je daardoor echt iets in je denken veranderen? of er meer controle over krijgen?
donderdag 18 mei 2017 om 11:43
Ik ben geen psych, maar zoals ik het zie haal jij je eigenwaarde uit het wel of niet uitgenodigd worden (van je dochter). Als iemand je (dochter) niet uitnodigt ben je (of is je dochter) blijkbaar niet leuk genoeg, in jouw ogen. Je wilt graag het populairste meisje van de klas zijn, of dat je dochter dat is. Terwijl het helemaal niet belangrijk is in dit geval, je dochter kan prima opschieten met dit meisje maar is niet een close vriendinnetje. Ze hebben geen ruzie of zo. Dus in sociaal opzicht doet je dochter het goed genoeg.
Opmerkingen van anderen kunnen jou nogal raken. Terwijl die ander waarschijnlijk die opmerking helemaal niet plaatst om jou te kwetsen. Als je zeker genoeg bent van jezelf kun je dat soort dingen veel makkelijker naast je neer leggen.
Je zegt zelf dat het je zelfbeeld geen goed doet, dus je vindt het zelf ook iets te maken hebben met eigenwaarde of zelfvertrouwen.
Opmerkingen van anderen kunnen jou nogal raken. Terwijl die ander waarschijnlijk die opmerking helemaal niet plaatst om jou te kwetsen. Als je zeker genoeg bent van jezelf kun je dat soort dingen veel makkelijker naast je neer leggen.
Je zegt zelf dat het je zelfbeeld geen goed doet, dus je vindt het zelf ook iets te maken hebben met eigenwaarde of zelfvertrouwen.
donderdag 18 mei 2017 om 11:46
Wat een rare reactie!Groenoog schreef: ↑18-05-2017 10:43kan me voorstellen dat je je beroerd voelt over die situatie
ik vindt het ook een achterlijke actie van die moeder, en zou er erg boos over worden,
tenslotte ging het om 2 personen meer, als het dan alleen om de kosten ging, had ze toch om een bijdrage kunnen vragen, de manier waarop ze handelde gewoon achterbaks
Meisje mag toch zeker zelf bepalen wie wel/niet op haar feestje komt?
en me vriend die wilt ook nog wat zegge
donderdag 18 mei 2017 om 11:57
als de klas van je dochter uit 10,20 of 30 leerlingen bestaat, waarom zou je dan 2 meiden niet uitnodigen,_Marana_ schreef: ↑18-05-2017 10:59Huh? Waarom is het achterbaks? Die moeder kon niet weten dat dochter bij buurmeisje zou zijn toen de uitnodiging werd gebracht toch? Is een stuk vriendelijker dan op school uitnodigingen uitdelen aan niet-iedereen.
TO, als het je echt dwars zit zou een therapeut je hier goed bij kunnen helpen. Of evt zelfhulpboeken op het gebied van eigenwaarde en/of zelfvertrouwen?
donderdag 18 mei 2017 om 12:04
donderdag 18 mei 2017 om 12:09
Ja. Ik heb echt heel veel gehad aan ctg op dit gebied. Die eerste reactie is er nog wel, maar ik blijf er niet zo in hangen. En ik heb ook geleerd om een situatie van verschillende kanten te bekijken, dat helpt mij ook.
Ik zou je dus aanraden om naar de huisarts te gaan en een verwijzing voor een psycholoog te vragen. Vraag om cognitieve gedragstherapie (ctg) en je zilt zien dat het makkelijker wordt.
Ik zou je dus aanraden om naar de huisarts te gaan en een verwijzing voor een psycholoog te vragen. Vraag om cognitieve gedragstherapie (ctg) en je zilt zien dat het makkelijker wordt.
donderdag 18 mei 2017 om 13:07
Ik verwacht dat zo`n therapie in ieder geval leert horken-opmerkingen zoals deze hierboven naast je neer te leggen.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 18-05-2017 14:30
Reden: 'quote' verwijderd
Reden: 'quote' verwijderd
29.75% gewijzigd
donderdag 18 mei 2017 om 13:12
Klopt, helemaal omdat ik weet wie het zegt.
TO, ik zou echt naar een psycholoog gaan, een goede. Ctg is een bewezen zeer effectieve therapie, zowel bij kleine als bij grote problemen.
donderdag 18 mei 2017 om 13:15
Niet de hele klas werd uitgenodigd, alleen een aantal meisjes, en ik kan me zo voorstellen dat 4 meisjes uitnodigen of 6 meisjes uitnodigen een heel verschil uitmaakt.
Ik zie het achterbakse en achterlijke daarvan echt niet.
donderdag 18 mei 2017 om 13:36
Er zitten 11 meisje in de klas, daarvan heeft ze er 9 uitgenodigd en 2 niet. Ik zou het omgekeerd niet doen. Maar weet je daar gaat het niet om.. iedereen zn ding. Ik zou alleen willen dat het me niet zo veel zou doen. Dit is gewoon een voorbeeld wat me dan nu weer raakt.. maar het kan ook totaal wat anders zijn. Het is meer dat ik zou willen dat ik dingen sneller los kan laten. Ik zie best wel in dat het onzin is en niet nodig is. Maar waarom voel ik dat dan niet zo.
@ marana misschien zit er wel wat in.. heeft het inderdaad met eigenwaarde te maken... alsof ze mijn dochter afwijst en ik dat niet hebben kan.. terwijl dat veel te zwaar is opgevat.
Met niet goed voor mn zelfbeeld bedoel ik vooral.. dat ik mezelf niet zo geweldig vind... juist omdat ik dan zo reageer... dan ben ik niet de mens die ik graag zou willen zijn.
@ blue-eyes. Ik ga me eens verdiepen in CTG dank voor het aandragen!
@ marana misschien zit er wel wat in.. heeft het inderdaad met eigenwaarde te maken... alsof ze mijn dochter afwijst en ik dat niet hebben kan.. terwijl dat veel te zwaar is opgevat.
Met niet goed voor mn zelfbeeld bedoel ik vooral.. dat ik mezelf niet zo geweldig vind... juist omdat ik dan zo reageer... dan ben ik niet de mens die ik graag zou willen zijn.
@ blue-eyes. Ik ga me eens verdiepen in CTG dank voor het aandragen!
anoniem_346792 wijzigde dit bericht op 18-05-2017 13:38
0.22% gewijzigd
donderdag 18 mei 2017 om 13:36
blueeyes*3 schreef: ↑18-05-2017 13:12Klopt, helemaal omdat ik weet wie het zegt.
TO, ik zou echt naar een psycholoog gaan, een goede. Ctg is een bewezen zeer effectieve therapie, zowel bij kleine als bij grote problemen.
De kleine problemen los je zelf maar op.
Of niet.
donderdag 18 mei 2017 om 13:40
Dus niemand mag meer voor een verkoudheidje voor de zekerheid naar de dokter? Een ruzietje aangeven bij de politie? Een kleine schade claimen bij de verzekering?
donderdag 18 mei 2017 om 14:00
donderdag 18 mei 2017 om 14:04
@ skull... 
... dat zou ik nu graag ook zo willen voelen.. ik kan het wel denken.. maar toch raakt het me.. maar wat ik al aangaf.. dat is vandaag.. morgen kan het wel weer een totaal andere situatie zijn, dat iemand een opmerking maakt die langer aan me knaagt dan ik zou willen. eigenlijk is wat ik kan bedenken.. gewoon niet in lijn met hoe ik het voel.
... dat zou ik nu graag ook zo willen voelen.. ik kan het wel denken.. maar toch raakt het me.. maar wat ik al aangaf.. dat is vandaag.. morgen kan het wel weer een totaal andere situatie zijn, dat iemand een opmerking maakt die langer aan me knaagt dan ik zou willen. eigenlijk is wat ik kan bedenken.. gewoon niet in lijn met hoe ik het voel.
donderdag 18 mei 2017 om 14:24
Dat is rot. Neem je niet teveel mensen serieus? Er zitten een hoop lullebakken tussen die maar wat kletsen en doen hoor.
En die niet eens doorhebben wat voor impact ze op jou hebben omdat ze te druk zijn met hun eigen geleuter omdat ze nou eenmaal stembanden hebben.
Je hoeft niet alles zomaar aan te horen en aan te nemen, wat weten zij nou van jou? Vaar je eigen koers en laat je niet afleiden.
Zodra je merkt dat je eigenlijk prima weet wat je wel en niet wil en daar ook naar leeft zul je merken dat de mening van anderen niet meer bepalend is voor of jij je lekker voelt of rot.
En die niet eens doorhebben wat voor impact ze op jou hebben omdat ze te druk zijn met hun eigen geleuter omdat ze nou eenmaal stembanden hebben.
Je hoeft niet alles zomaar aan te horen en aan te nemen, wat weten zij nou van jou? Vaar je eigen koers en laat je niet afleiden.
Zodra je merkt dat je eigenlijk prima weet wat je wel en niet wil en daar ook naar leeft zul je merken dat de mening van anderen niet meer bepalend is voor of jij je lekker voelt of rot.
