Psyche
alle pijlers
Boze brief naar directeur??
maandag 1 juli 2019 om 14:57
Ik moest even nadenken waar ik deze vraag ging plaatsen, want hij had evengoed geplaatst kunnen worden bij werk of geld&recht.
Ik koos voor psyche omdat ik daar het meest tegenaan loop.
Een half jaar geleden is na 2 jaar mijn contract niet verlengd na een periode waarin ik 1,5 jaar gepest ben op mijn werk. Mijn baas stond niet achter mij en ik raakte ook in conflict met haar, waardoor ik overspannen raakte en eigenlijk niet meer wist wat te doen.
Want nu, een half jaar na mijn ontslag zou ik het wel geweten hebben, maar was toen niet bij machte.
Ik zit nu werkloos thuis, heb een gat in mijn cv, ben niet meer de jongste, maar heb nog wel studerende kinderen.
Naast mijn situatie, zijn er nog meer verhalen bekend van totaal uit de hand gelopen situaties met deze leidinggevende, waar werknemers tot op het bot zijn afgebroken.
Nu zou je kunnen zeggen, wees blij dat je er niet meer werkt, het is een slangenkuil met een aantal gemene mensen. Maar ik deed mijn werk graag en heb heel veel energie gestoken om me te ontwikkelen in mijn werk.
Het mens gaat bijna met pensioen, maar ik vind dat mij groot onrecht is aangedaan en voel ervoor om de directeur nog voor de vakantie een uitgebreide brief te schrijven met wat mij is overkomen. Omdat ik vind dat dit soort mensen er ook niet ongestraft mee mogen wegkomen en ook omdat ik het achter me wil laten.
Maar ik wil dat mijn lijden ergens bekend is en liefst toch bij de directeur.
Ik wil graag jullie mening, doe ik er verstandig aan?
Ik koos voor psyche omdat ik daar het meest tegenaan loop.
Een half jaar geleden is na 2 jaar mijn contract niet verlengd na een periode waarin ik 1,5 jaar gepest ben op mijn werk. Mijn baas stond niet achter mij en ik raakte ook in conflict met haar, waardoor ik overspannen raakte en eigenlijk niet meer wist wat te doen.
Want nu, een half jaar na mijn ontslag zou ik het wel geweten hebben, maar was toen niet bij machte.
Ik zit nu werkloos thuis, heb een gat in mijn cv, ben niet meer de jongste, maar heb nog wel studerende kinderen.
Naast mijn situatie, zijn er nog meer verhalen bekend van totaal uit de hand gelopen situaties met deze leidinggevende, waar werknemers tot op het bot zijn afgebroken.
Nu zou je kunnen zeggen, wees blij dat je er niet meer werkt, het is een slangenkuil met een aantal gemene mensen. Maar ik deed mijn werk graag en heb heel veel energie gestoken om me te ontwikkelen in mijn werk.
Het mens gaat bijna met pensioen, maar ik vind dat mij groot onrecht is aangedaan en voel ervoor om de directeur nog voor de vakantie een uitgebreide brief te schrijven met wat mij is overkomen. Omdat ik vind dat dit soort mensen er ook niet ongestraft mee mogen wegkomen en ook omdat ik het achter me wil laten.
Maar ik wil dat mijn lijden ergens bekend is en liefst toch bij de directeur.
Ik wil graag jullie mening, doe ik er verstandig aan?
maandag 1 juli 2019 om 15:00
Ik zou de eer aan mezelf houden.
Het gat in je cv krijg je er niet mee opgevuld.
Super rot dat je anderhalf jaar bent gepest en dat dit niet serieus is opgepakt, maar daar kan je nu niets meer aan veranderen
Je had toen actie moeten ondernemen, of weg moeten gaan.
Het gat in je cv krijg je er niet mee opgevuld.
Super rot dat je anderhalf jaar bent gepest en dat dit niet serieus is opgepakt, maar daar kan je nu niets meer aan veranderen
Je had toen actie moeten ondernemen, of weg moeten gaan.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 1 juli 2019 om 15:00
Nee, ik denk niet dat dit verstandig is om te doen. Om twee redenen:
1. Het lijkt op natrappen. Die directeur gaat daar dus ook niets mee doen met die brief terwijl het bij jou allerlei verwachten oproept. Jij zal in het meest gunstige geval een standaard briefje terugkrijgen en dat was het dan.
2. Die leidinggevende gaat bijna met pensioen. Daar gaat echt niemand meer tijd insteken. Sowieso hebben ze er in het verleden nooit naar gekeken dus waarom zouden ze dat nu wel doen?
1. Het lijkt op natrappen. Die directeur gaat daar dus ook niets mee doen met die brief terwijl het bij jou allerlei verwachten oproept. Jij zal in het meest gunstige geval een standaard briefje terugkrijgen en dat was het dan.
2. Die leidinggevende gaat bijna met pensioen. Daar gaat echt niemand meer tijd insteken. Sowieso hebben ze er in het verleden nooit naar gekeken dus waarom zouden ze dat nu wel doen?
maandag 1 juli 2019 om 15:15
Als ik jou was dan zou ik die brief wel schrijven, maar niet versturen.
Gewoon voor jezelf, je schrijft alles op wat je maar kwijt wilt.
Later kun je de brief ritueel verbranden, zodat je het ook echt kwijt bent.
Misschien kun je het dan beter een plekje geven.
Gewoon voor jezelf, je schrijft alles op wat je maar kwijt wilt.
Later kun je de brief ritueel verbranden, zodat je het ook echt kwijt bent.
Misschien kun je het dan beter een plekje geven.
Waar je niets aan kan veranderen blijft niet perse hetzelfde.
maandag 1 juli 2019 om 15:17
Niet doen, je schiet er echt niks mee op.
Ik vind je heel verbitterd klinken met je “vertellen over mn lijden” ga een assertiviteits training volgen of zo want hoe rot ook, je had er zelf ook meer aan kunnen doen als ik je verhaal zo lees. Doe met je gevoel dus iets nuttigs i.p.v. boze brieven schrijven.
Ik vind je heel verbitterd klinken met je “vertellen over mn lijden” ga een assertiviteits training volgen of zo want hoe rot ook, je had er zelf ook meer aan kunnen doen als ik je verhaal zo lees. Doe met je gevoel dus iets nuttigs i.p.v. boze brieven schrijven.
maandag 1 juli 2019 om 15:18
Niet doen, je schiet er niets mee op en het gaat niets veranderen. Wat ik je wel kan aanraden is om hulp te zoeken en dit een plekje te kunnen geven.
Ik heb helaas ook bij een bedrijf gewerkt waar ik gepest werd en ik weet hoe vervelend het is. De pesters hebben het op zo'n manier gespeeld dat ik uiteindelijk weg moest. Bij de baan die daarna kreeg, merkte ik de gevolgen bij mezelf (ik was erg onzeker geworden, hield erg veel afstand naar collega's etc.). Gelukkig merkte ik niet alleen ik de gevolgen, maar ook mijn chef zag wat er gebeurde. Daarop heeft zij alles op alles gezet om een coachingstraject voor mij te regelen. En daar heb ik veel aan gehad en kon ik het allemaal een plekje geven.
Ik adviseer je dus ook om daar je energie in te steken in plaats van een boze brief die je geen stap verder gaat helpen.
Ik heb helaas ook bij een bedrijf gewerkt waar ik gepest werd en ik weet hoe vervelend het is. De pesters hebben het op zo'n manier gespeeld dat ik uiteindelijk weg moest. Bij de baan die daarna kreeg, merkte ik de gevolgen bij mezelf (ik was erg onzeker geworden, hield erg veel afstand naar collega's etc.). Gelukkig merkte ik niet alleen ik de gevolgen, maar ook mijn chef zag wat er gebeurde. Daarop heeft zij alles op alles gezet om een coachingstraject voor mij te regelen. En daar heb ik veel aan gehad en kon ik het allemaal een plekje geven.
Ik adviseer je dus ook om daar je energie in te steken in plaats van een boze brief die je geen stap verder gaat helpen.
Seriously?
maandag 1 juli 2019 om 16:00
maandag 1 juli 2019 om 16:37
Ik ken iemand die dit gedaan heeft. Wel vanwege iets andere redenen, zij vond het onterecht dat ze geen contract verlenging kreeg en een andere collega wel. Ze was hier heel verdrietig om.
Ze kreeg uiteindelijk ook reactie, maar die was niet zoals ze gehoopt had (begripvol, vul maar in...). En uiteindelijk voelde ze zich alleen maar rotter.
Ik denk dat zo’n brief niks gaat uithalen.
Ze kreeg uiteindelijk ook reactie, maar die was niet zoals ze gehoopt had (begripvol, vul maar in...). En uiteindelijk voelde ze zich alleen maar rotter.
Ik denk dat zo’n brief niks gaat uithalen.
maandag 1 juli 2019 om 17:15
Inderdaad, niemand heeft iets aan zo'n brief.
Stap uit je slachtofferrol, kijk wat je aan jezelf kunt veranderen. In dit soort situaties komt het nooit alleen maar van een kant. En aan jezelf kun je iets doen, aan een ander niet.
Verder: richt je op de toekomst!
De economie draait als een trein, er is overal werk, zorg dat je een andere baan krijgt!
Want met thuis een wrokkig slachtoffer zitten te zijn, met een ww uitkering, daar heb je alleen jezelf maar mee.
Stap uit je slachtofferrol, kijk wat je aan jezelf kunt veranderen. In dit soort situaties komt het nooit alleen maar van een kant. En aan jezelf kun je iets doen, aan een ander niet.
Verder: richt je op de toekomst!
De economie draait als een trein, er is overal werk, zorg dat je een andere baan krijgt!
Want met thuis een wrokkig slachtoffer zitten te zijn, met een ww uitkering, daar heb je alleen jezelf maar mee.
maandag 1 juli 2019 om 22:58
Een hoop verschillende reacties! Dank daarvoor! En er zit overal iets in van waarde.
Ik moet even een kanttekening maken, ik voel me niet verbitterd, maar vind wel dat mensen die anderen willens en wetens iets slechts aandoen, hiervan mogen/moeten weten wat ze een ander hebben aangedaan. Voor mij voelt dat als een recht.
Ik schiet er praktisch niets mee op, maar mentaal misschien wel. nu voel ik me als een lam op de slachtbank en inmiddels voel ik me weer sterk en goed, positief ook. En juist daarom wil ik het achter me laten.
Wat ik niet goed begrijp zijn reacties waarin ik (psychologische) hulp zou moeten zoeken. Er is niets mis met mij, er is me wel iets aangedaan en ik wil deze mensen daar mee confronteren.
Of de directeur daar iets mee gaat doen weet ik ook niet, dat is haar verantwoording.
Al met al kan ik concluderen dat ik enorme pech heb gehad.
Het gat in mijn cv blijft. Iemand nog tips hoe ik dat uitleg in een sollicitatiegesprek?
Ik was bijvoorbeeld in de laatste sollicitatieronde voor een prachtige baan toen ze me vroegen wat mijn ex werkgever over mij zou zeggen dat ik had gesolliciteerd.
Ik benoemde al mijn krachtige punten. Ondanks dat ik alle papieren en ervaring in huis had, kreeg ik een afwijzing met de boodschap dat ik beter een baan kon zoeken die beter bij me paste. De leidinggevende van het sollicitatiegesprek kon mijn ex baas, de kans is zeer groot dat zij een gesprek hebben gevoerd, al had ze daar geen toestemming voor gevraagd. Dat mag officieel niet, maar ja, hoe kom je er achter? Die afwijzing voelde niet goed. En daar zit ook mijn angst, waar ik ook solliciteer, ik weet niet hoe ik dat gat moet uitleggen. En dat voelt ook heel onterecht..
Ik moet even een kanttekening maken, ik voel me niet verbitterd, maar vind wel dat mensen die anderen willens en wetens iets slechts aandoen, hiervan mogen/moeten weten wat ze een ander hebben aangedaan. Voor mij voelt dat als een recht.
Ik schiet er praktisch niets mee op, maar mentaal misschien wel. nu voel ik me als een lam op de slachtbank en inmiddels voel ik me weer sterk en goed, positief ook. En juist daarom wil ik het achter me laten.
Wat ik niet goed begrijp zijn reacties waarin ik (psychologische) hulp zou moeten zoeken. Er is niets mis met mij, er is me wel iets aangedaan en ik wil deze mensen daar mee confronteren.
Of de directeur daar iets mee gaat doen weet ik ook niet, dat is haar verantwoording.
Al met al kan ik concluderen dat ik enorme pech heb gehad.
Het gat in mijn cv blijft. Iemand nog tips hoe ik dat uitleg in een sollicitatiegesprek?
Ik was bijvoorbeeld in de laatste sollicitatieronde voor een prachtige baan toen ze me vroegen wat mijn ex werkgever over mij zou zeggen dat ik had gesolliciteerd.
Ik benoemde al mijn krachtige punten. Ondanks dat ik alle papieren en ervaring in huis had, kreeg ik een afwijzing met de boodschap dat ik beter een baan kon zoeken die beter bij me paste. De leidinggevende van het sollicitatiegesprek kon mijn ex baas, de kans is zeer groot dat zij een gesprek hebben gevoerd, al had ze daar geen toestemming voor gevraagd. Dat mag officieel niet, maar ja, hoe kom je er achter? Die afwijzing voelde niet goed. En daar zit ook mijn angst, waar ik ook solliciteer, ik weet niet hoe ik dat gat moet uitleggen. En dat voelt ook heel onterecht..
maandag 1 juli 2019 om 23:13
maandag 1 juli 2019 om 23:21
TO, de mensen die dit soort dingen doen boeit het waarschijnlijk echt niet. In het ergste geval word je nog uitgelachen ook. Je kunt een ander niet veranderen, geen dingen laten inzien, tenzij zij willen veranderen.
Dat neemt niet weg dat het heel pijnlijk is maar om ze nu nog te confronteren brengt je denk ik niet wat je hoopt te halen. Dat moet je ter plekke, op het moment dat het gebeurt doen.
Ik snap dat die afwijzing niet goed voelt, maar als het inderdaad zo is als jij denkt dat het gegaan is met die referentie, wil je dan voor zo'n bedrijf werken? Waarschijnlijk niet.
En wat voor gat? Je bent er een half jaar uit geweest, niet 10 jaar. Toen ik nog in HR werkte vond ik dat meestal niet eens de moeite waard om uit te pluizen. En als ik er wel naar vroeg (meestal bij veel langere periodes' dan kreeg ik antwoorden als 'reorganisatie', 'uitvogelen wat beter bij me past', 'reizen', 'mantelzorg', 'zorg voor kinderen' etc. etc. - sja... niet zo boeiend.
Contracten worden heel vaak niet verlengd en dat is niet het einde van de wereld. Het is niet zo dat je ontslagen bent omdat je met je handen in de geldlade gezeten hebt. Een 'gat' is niet zo erg hoor. Ik heb veel CV's gezien met gaten. Heb ze zelf ook op mijn CV.
Dat neemt niet weg dat het heel pijnlijk is maar om ze nu nog te confronteren brengt je denk ik niet wat je hoopt te halen. Dat moet je ter plekke, op het moment dat het gebeurt doen.
Ik snap dat die afwijzing niet goed voelt, maar als het inderdaad zo is als jij denkt dat het gegaan is met die referentie, wil je dan voor zo'n bedrijf werken? Waarschijnlijk niet.
En wat voor gat? Je bent er een half jaar uit geweest, niet 10 jaar. Toen ik nog in HR werkte vond ik dat meestal niet eens de moeite waard om uit te pluizen. En als ik er wel naar vroeg (meestal bij veel langere periodes' dan kreeg ik antwoorden als 'reorganisatie', 'uitvogelen wat beter bij me past', 'reizen', 'mantelzorg', 'zorg voor kinderen' etc. etc. - sja... niet zo boeiend.
Contracten worden heel vaak niet verlengd en dat is niet het einde van de wereld. Het is niet zo dat je ontslagen bent omdat je met je handen in de geldlade gezeten hebt. Een 'gat' is niet zo erg hoor. Ik heb veel CV's gezien met gaten. Heb ze zelf ook op mijn CV.
maandag 1 juli 2019 om 23:32
Ik werk in een organisatie waar aan de lopende band vreemde zaken gebeuren. Roddel en achterklap is dagelijks aan de orde. Hier worden niet functionerende managers herplaatst naar een andere locatie. Men wet wat er mis gaat maar men treedt niet op. Optreden kost geld en wellicht reputatie.
Jouw brief zou bij ons in de prullenbak belanden.
Ik werk nu voor een manager waarmee het niet klikt. Dat kan....hij verwacht dingen van mij die ik niet kan waarmaken. Wij hebben een hele verschillende kijk op mijn vak. Betekent geen contractverlenging. Hij is de eerste in 20 jaar waar ik niet mee kan samenwerken. Dat ligt niet alleen aan mij maar ook hem. Prima uit te leggen in een gesprek.
Belangrijk is om respectvol over je oud werkgever te praten.
Jouw brief zou bij ons in de prullenbak belanden.
Ik werk nu voor een manager waarmee het niet klikt. Dat kan....hij verwacht dingen van mij die ik niet kan waarmaken. Wij hebben een hele verschillende kijk op mijn vak. Betekent geen contractverlenging. Hij is de eerste in 20 jaar waar ik niet mee kan samenwerken. Dat ligt niet alleen aan mij maar ook hem. Prima uit te leggen in een gesprek.
Belangrijk is om respectvol over je oud werkgever te praten.
dinsdag 2 juli 2019 om 06:40
Niet doen. Als je je ziek gemeld had, had je het op dat moment met de bedrijfsarts kunnen overleggen.of bij je vertrek een eindevaluatie kunnen plannen, waar je dit bespreekt. Een half jaar later maak je jezelf alleen maar belachelijk, los van hoe vervelend het ook voor je was. Maar, na zo’n brief; Mocht iemand dan al een referentie over je vragen, dan maak je het er zeker niet beter op.
Dát vind ik in een sollicitatieprocedure een veel onaantrekkelijker eigenschap dan een half jaar geen werk. Blijven hangen in je wens naar (terechte of vermeende) gerechtigheid gaat je echt geen leukere kandidaat maken voor nieuwe functies. Dáar zijn de tips over hulp voor bedoeld, dat je gaat kijken hoe je die nare ervaring kunt loslaten en je weer op de toekomst kunt gaan richten.
Laatste tip; probeer naast het overwegen van hulp ook of je een ander soort dagbesteding kunt vinden. Want thuis blijven broeden op gerechtigheid gaat je echt niet aan een nieuwe baan helpen en bevordert je gedachtegang niet. Denk eens aan vrijwilligerswerk, heb je meteen iets waarmee je laat zien initiatief en energie te hebben.
De enige gepaste reactie van jezelf hierop zou zijn geweest dat je de brenger van de boodschap om meer uitleg vraagt. ‘goh, wat vind je dan dat er niet paste, want ik heb er wel heel veel zin in?’ Dan had je er iets van kunnen leren, nu vul je ontzettend veel in en voelt het voor jou alsof het je allemaal overkomt.
Dát vind ik in een sollicitatieprocedure een veel onaantrekkelijker eigenschap dan een half jaar geen werk. Blijven hangen in je wens naar (terechte of vermeende) gerechtigheid gaat je echt geen leukere kandidaat maken voor nieuwe functies. Dáar zijn de tips over hulp voor bedoeld, dat je gaat kijken hoe je die nare ervaring kunt loslaten en je weer op de toekomst kunt gaan richten.
Laatste tip; probeer naast het overwegen van hulp ook of je een ander soort dagbesteding kunt vinden. Want thuis blijven broeden op gerechtigheid gaat je echt niet aan een nieuwe baan helpen en bevordert je gedachtegang niet. Denk eens aan vrijwilligerswerk, heb je meteen iets waarmee je laat zien initiatief en energie te hebben.
dinsdag 2 juli 2019 om 07:04
Zomaar een paar stukjes van je reactie waarom je wel wat meer hulp zou kunnen gebruiken. Je klinkt als een verbitterde 50+er.Zo67 schreef: ↑01-07-2019 22:58Wat ik niet goed begrijp zijn reacties waarin ik (psychologische) hulp zou moeten zoeken.
...
Er is niets mis met mij, er is me wel iets aangedaan en ik wil deze mensen daar mee confronteren.
....
Al met al kan ik concluderen dat ik enorme pech heb gehad.
...
Ik was bijvoorbeeld in de laatste sollicitatieronde voor een prachtige baan toen ze me vroegen wat mijn ex werkgever over mij zou zeggen dat ik had gesolliciteerd.
Ik benoemde al mijn krachtige punten. Ondanks dat ik alle papieren en ervaring in huis had, kreeg ik een afwijzing met de boodschap dat ik beter een baan kon zoeken die beter bij me paste. De leidinggevende van het sollicitatiegesprek kon mijn ex baas, de kans is zeer groot dat zij een gesprek hebben gevoerd, al had ze daar geen toestemming voor gevraagd. Dat mag officieel niet, maar ja, hoe kom je er achter? Die afwijzing voelde niet goed.
Maandag27 omschrijft het heel goed.
dinsdag 2 juli 2019 om 07:23
Ik kan me voorstellen dat je je boos voelt. maar je bent er nog niet overheen als je een brief wil schrijven waarin je erkenning wil krijgen. Echt niet.
Daarnaast, en dit is wederom niet gemeen bedoeld, wat was jouw aandeel in dit alles? Zolang je het gevoel heb dag dingen je overkomen is het lastig grip op je leven en de situatie te krijgen.
Daarnaast, en dit is wederom niet gemeen bedoeld, wat was jouw aandeel in dit alles? Zolang je het gevoel heb dag dingen je overkomen is het lastig grip op je leven en de situatie te krijgen.
Those who don’t believe in magic will never find it
dinsdag 2 juli 2019 om 12:35
Ik heb ook geadviseerd om hulp van bijv. een coach in te schakelen, dat heb ik gebaseerd op de manier waarop je schrijft in je openingspost. Je zegt dat je je niet verbitterd voelt, maar uit je manier van schrijven blijkt toch iets anders. Alleen al woorden als 'dat mens', je vindt dat je 'groot onrecht' is aangedaan, je dit soort mensen er ook niet ongestraft mee mogen wegkomen' en je wilt dat je 'lijden bekend wordt'. Dat getuigt niet erg van 'niet verbitterd zijn'. Sterker nog, op de reacties die komen reageer je op exact dezelfde manier. In plaats van de inzichten te bekijken en accepteren, sla je wild om je heen. Je zegt dat je je sterk voelt, maar uit je schrijven blijkt dat niet.
Laat ik voorop stellen dat pesten, op het werk of ergens anders, niet niets is. Daar mag je boos over zijn, maar je moet er niet in doorslaan. Zoals ik al eerder schreef, heb ik het ook meegemaakt en mijn leidinggevende had er een groot aandeel in. Niet omdat hij zelf pestte, maar omdat hij wel meeging met de pesters en niet de ballen had om uberhaupt mijn kant van het verhaal te horen, maar er voor koos om het deze personen mee te gaan, de makkelijke weg te kiezen en mijn contract niet te verlengen. Maar, ik had er zelf ook een aandeel in dat het zover is gekomen. Echter, als mijn chef eerder bij mij aan de bel had getrokken, dan had ik er wat aan kunnen doen.
Met deze bagage begon ik aan een nieuwe baan en in de sector waar ik werk, kennen ze elkaar allemaal. Toch heeft het geen invloed gehad. Zoals ik al eerder schreef, heb ik via mijn laatste werkgever een coachingstraject aangeboden gekregen en juist daardoor kan ik verder, hoef ik geen boze brief te schrijven naar mijn oude chef of op wat voor manier dan ook nog wrok te koesteren naar die collega's. Deze coach heeft mij juist handvatten gegeven om verder te gaan, liet mij inzien wat en waarom ik soms op een bepaalde en niet altijd even tactvolle manier reageer en hoe ik er wel mee om kan gaan. Hij liet me ook inzien dat het gedrag van mijn ex-collega's niet goed te praten is, maar wel hoe ik er, mocht het me nog een keer gebeuren, mee om kan gaan. Bovendien hulp zoeken betekent niet dat er iets mis met je is, maar dat je het jezelf makkelijker maakt. Of op het gebied van je werk of om iets een plekje te kunnen geven en of een combinatie van beiden. Het doel is om een betere versie van jezelf te worden.
Laat ik voorop stellen dat pesten, op het werk of ergens anders, niet niets is. Daar mag je boos over zijn, maar je moet er niet in doorslaan. Zoals ik al eerder schreef, heb ik het ook meegemaakt en mijn leidinggevende had er een groot aandeel in. Niet omdat hij zelf pestte, maar omdat hij wel meeging met de pesters en niet de ballen had om uberhaupt mijn kant van het verhaal te horen, maar er voor koos om het deze personen mee te gaan, de makkelijke weg te kiezen en mijn contract niet te verlengen. Maar, ik had er zelf ook een aandeel in dat het zover is gekomen. Echter, als mijn chef eerder bij mij aan de bel had getrokken, dan had ik er wat aan kunnen doen.
Met deze bagage begon ik aan een nieuwe baan en in de sector waar ik werk, kennen ze elkaar allemaal. Toch heeft het geen invloed gehad. Zoals ik al eerder schreef, heb ik via mijn laatste werkgever een coachingstraject aangeboden gekregen en juist daardoor kan ik verder, hoef ik geen boze brief te schrijven naar mijn oude chef of op wat voor manier dan ook nog wrok te koesteren naar die collega's. Deze coach heeft mij juist handvatten gegeven om verder te gaan, liet mij inzien wat en waarom ik soms op een bepaalde en niet altijd even tactvolle manier reageer en hoe ik er wel mee om kan gaan. Hij liet me ook inzien dat het gedrag van mijn ex-collega's niet goed te praten is, maar wel hoe ik er, mocht het me nog een keer gebeuren, mee om kan gaan. Bovendien hulp zoeken betekent niet dat er iets mis met je is, maar dat je het jezelf makkelijker maakt. Of op het gebied van je werk of om iets een plekje te kunnen geven en of een combinatie van beiden. Het doel is om een betere versie van jezelf te worden.
Seriously?
