Broer contact verdwenen?

ik voel me soms best schuldig omdat ik verder leef zonder hem

Hij wil niets liever dan verder leven zonder jou.

Is je zus opeens je broer geworden

JelenaAulest schreef: ↑

22-02-2018 20:43

nee woonde net op mezelf en wilde al maanden van te voren .... ik stuur een berichtje naar me zusje om haar uit tw nodigen...opeens krijg ik een berichtje van hem....een soort van laat haar met rust wij willen niks met je te maken hebben en daar is een reden voor..blavalabla...nou ik voelde me helemaal in de steek gelaten en had geen hulp bij de verhuizing....heb alles alleen moesten doen zonder fam en steun om me heen...was eerste keer alleen wonen en ik had het gewoon gelaten ergens in mij wilde ik gewoon ook rust en geen ruzies meer.....

Erg sneu dat je de verhuizing in de eentje moest doen...

Je zegt dat je geen zin meer had in de ruzies, is dit dan niet hetgeen waarom je broer geen contact met je wil?

Heb jij hem wel gegroet op het familiefeest en in het vliegtuig?

Hij heeft duidelijk geen behoefte aan contact met jou, waarom heb je nagelaten om eerder achter zijn reden te komen?

Je legt nog streeds de schuld bij hem, hoezo denk je daar nu wel mee om te kunnen gaan?

Voor de tigste keer: je hebt zelf genoeg problemen dus zoek daar hulp bij.

Hoe gaat het met je lover? Heeft hij nog geld op je bed gelegd? Blijf bij hem weg.

Jammer dat je met je opleiding bent gestopt. Hopelijk ging je sollicitatiegesprek dan wel goed.

Krentebolletje schreef: ↑

22-02-2018 20:49

Is je zus opeens je broer geworden

Er zijn twee zussen en een broer dus nu zijn er kennelijk twee die geen contact meer met TO willen.
Zus en moeder hebben ook ernstig psychische problemen maar willen ook geen hulp.

JelenaAulest schreef: ↑

22-02-2018 17:38

Ik weet niet wat de reden is....ik ben bereid om mijn excuses aan te bieden maar ik liet het maar gewoon gaan. Misschien omdat ik vroeger in mijn jeugd veel met me zus optrok en minder met hem??? of misschien omdat ik anders 'leef' dan hem?

Waar wil je je excuses voor aanbieden dan? Je weet niet wat de reden is.
Ik zou pas overwegen of ik excuses aan wil bieden als ik weet waarvoor.

Er is nog een dame op dit forum, helaas heeft ze een ban volgens mij maar die had ook altijd problemen met haar zus die haar niet wilde zien. Zou fijn zijn om met iemand te praten met hetzelfde probleem en zij had je tweelingzus kunnen zijn, exact hetzelfde verhaal maar dan met haar zus. Ze deed zó ontzettend haar best en jaar in jaar uit zonder succes. Ik had enorm met haar te doen.

Alleen verhuizen als je het ouderlijk huis verlaat is niet zo'n ramp, je hebt toch niet de hele inboedel meegenomen? Dan zou ik wel begrijpen dat ze boos zijn!!! Maar anders is het wat kleding, mss een kastje: dat kan met een taxibusje toch? Niet zwelgen in zelfmedelijden, daar houden mensen niet van.

Mijn advies: overleg het bij gebrek aan ander gezelschap eens met je spiegelbeeld. Er MOET iets zijn. Is je zus soms depressief?
Dat zou een reden kunnen zijn, en wat een toeval zeg, in hetzelfde vliegtuig!! Als je bedenkt hoeveel vliegtuigen er per dag alleen in Nederland al de lucht ingaan is het echt wonderbaarlijk dat jullie stomtoevallig allemaal dezelfde vlucht naar ....... hadden geboekt.

Hoe verklaar je dat? Ik vind het wonderlijk. Goed dat je niet gedag bent gaan zeggen, altijd zo genant die met een mobieltje gefilmde vechtpartijen in vliegtuigen om een zitplaats of gewoon omdat ze een hekel aan elkaar hebben in de Televaag of soortgelijke krant..

Laat je broer en zus bepalen of en wanneer ze je vertellen waarom ze niets meer met je te maken willen hebben, ze gaan je vast missen als je stopt met contact zoeken denk je niet?

Misschien voelde hij zich gepasseerd dat je je zus wel uitnodigde en hem niet ?

Ik heb ook ooit jaren geen contact gehad met mijn broer. Ik wist ook niet hoe dat weer te leggen.
Maar notabene mijn toen nog kleine zoontje zei dat als ik dat graag wil ik het contact gewoon heel rustig aan, niet teveel in eens willen, moest proberen dat daadwerkelijk en stapje voor stapje te herstellen.

Begin gewoon met hem zelf wel begroeten en eens een lief luchtig (b.v. verjaardags-) kaartje. Blijf volhouden en het positieve contact sluipt er weer in. Op een dag -al kan dat proces jaren duren- is hij zijn teleurstelling in je vergeten en reageert ie misschien ook gewoon spontaan net als mijn broer uiteindelijk ook weer gewoon hartelijk & gezellig is gaan doen. Wat was ik daar gelukkig mee !