Burn-out: coach vs. psycholoog

13-10-2020 16:18 43 berichten
Hi! Ik zit sinds januari dit jaar thuis met een burn-out. Ik ben begonnen met 2 u werk /week maar werk dat dat het de max is. Ik ben nog heel moe en moet erg zuinig zijn met mijn energie. Ik heb als begeleiding de arbo arts, een haptonoom en een coach. De coach geeft mij een goed gevoel en heeft mij erg geholpen. Ik voel me prettig bij haar. Echter, de arbo arts stelde vandaag voor om te kijken naar andere hulp, in de vorm van een psycholoog. (Want na 2 je mag de werkgever je contract opzeggen, ik schrok ervan dat arbo al zover vooruit keek!) Ik vraag me af wat een psycholoog meer/anders kan doen dan mijn coach. Misschien heb ik gewoon veel tijd en rust nodig... Iemand tips/ervaringen. Alvast dank!
Alle reacties Link kopieren
SuzanneBV schreef:
13-10-2020 17:09
Ik ben aan het uitzoeken en voelen wat goed voelt.
Maar dat lukt je zelf op dit moment niet. Wat overigens totaal niet erg is. Maar hoe fijn is het dan dat een professionele hulpverlener jou hierbij kan helpen?!

Probeer het als investeren in jezelf te zien. Een burn-out heb je niet zomaar, daar is zoveel aan vooraf gegaan (bewust en onbewust).

Het klinkt cliché, maar met alleen thuis zitten en uitrusten en nadenken kom je er niet.

Probeer het op zijn minst.
Alle reacties Link kopieren
SuzanneBV schreef:
13-10-2020 17:09
Ik ben aan het uitzoeken en voelen wat goed voelt. Het klinkt niet echt of mensen uit ervaring spreken... dat zou wel fijn zijn nml.

Je bent echt de enige niet die een burn-out heeft (gehad).

En je concentreren op “voelen wat goed voelt” is bij een burn-out zelden een goed idee. Jouw gevoelens zijn namelijk compleet door de war door die burn-out, en kunnen daardoor een hele slechte raadgever zijn.
Alle reacties Link kopieren
Vanuit ervaring, ga voor de psycholoog.
Vanuit ervaring hier ook.

Een coach kan je helpen voor de kortetermijndingen.
Dat heeft mij ook erg geholpen qua time management etc.
Maar bij mij (terugkerende klachten) moet er nu onderzocht worden waar dat door komt en daar wordt een psycholoog ingezet.
Ik vind het ook heel logisch dat ze bij jou wat dieper gaan onderzoeken en dat kan/mag een coach niet.

Verder vind ik de resultaten van deze coach ook niet zo goed eigenlijk...
Je klinkt overigens alsof je (onbewust?) niet beter wil worden of in ieder geval dat je alleen bij die coach wil blijven lopen en niks wil veranderen. Maar de coach is dus niet effectief (genoeg).
Hier ervaring: zeker psycholoog. De coach houd je er gewoon naast als je je daar goed bij voelt.
Alle reacties Link kopieren
Wat vervelend dat je je nog zo slecht voelt en zo weinig energie hebt. Ik ben destijds op advies van de huisarts overgestapt van een burnout coach naar een psycholoog en heb daar nu - 4 jaar later - spijt van.
Ik begrijp overigens ook de opmerkingen van mensen die adviseren om wél naar een psycholoog te gaan en kanttekeningen plaatsen bij een coach. Het probleem is dat er hele goede coaches zijn en minder goede psychologen, en het is lastig om zelf te bepalen bij wie je het beste terecht kunt.
Als ik nu terugkijk zie ik dat mijn psycholoog totaal geen verstand had van het lichamelijke aspect van burnout. Zo was zij er van overtuigd dat ik pleinvrees had, omdat ik niet naar de stad, winkels e.d. wilde. Maar dat had niets met pleinvrees te maken, maar met overprikkeling. En ik werd vooral gestimuleerd om van alles te gaan ondernemen vanwege mijn somberheidsklachten, terwijl ik nog zo moe was. Gevolg ik dat ik continue over mijn grenzen ging en ik alleen maar verslechterde, terwijl ik zo braaf opvolgde wat de specialisten mij adviseerde.

Als je opgebrand en uitgeput bent, dan moet je eerst aan je energieherstel gaan werken. Zolang je opgebrand bent werken je hersenen (ratio) niet goed en heeft praten over je problemen niet veel zin. Dan kan pas later in het proces. Echter veel psychologen hebben geen of weinig aandacht voor het lichamelijke aspect, waardoor de kans bestaat dat je lichamelijk niet herstelt of zelf verslechtert.
Gelukkig zijn er ook psychologen die aanvullend opgeleid zijn in burnout begeleiding (kijk eens bij het CSR centrum).

Het lijkt mij wel in elk geval raadzaam om met je coach te evalueren hoe het nu gaat, wat haar of zijn beeld is bij je herstel en waarom hij/zij denkt dat het zo lang duurt. En ik zou mijzelf zeker de vraag stellen of hij/zij jou écht verder kan helpen. Fijn als het goed voelt en als er een klik is, maar uiteindelijk wil je beter worden en je energie weer op peil krijgen.
Veel sterkte!
Alle reacties Link kopieren
To, misschien nog een derde optie: er bestaan ook speciale burn-out trajecten. Daarbij ben je een aantal dagen in de week met je herstel bezig, op verschillende vlakken, dus gesprekken met een psycholoog, sporten, assertiviteit, etc. Voor veel mensen is dit heel succesvol. (als er onderliggende problematiek speelt niet, weet ik uit ervaring)
SuzanneBV schreef:
13-10-2020 17:09
Ik ben aan het uitzoeken en voelen wat goed voelt. Het klinkt niet echt of mensen uit ervaring spreken... dat zou wel fijn zijn nml.
Ik heb ervaring met een burnout in het verleden.
En met het herstellen hiervan. Ik ben het eens met wat iedereen hierboven zegt. Je zit op dit moment niet op de juiste plek en krijgt nu niet de juiste hulp naar herstel.

Kijken wat goed voelt kan ná je herstel, als je issues zijn aangepakt waardoor je belastbaarheid zo laag blijft na zoveel maanden.
Doordat je een arbeidsovereenkomst hebt ben je nu eenmaal verplicht om je in te zetten om in zoverre te herstellen dat je je werkzaamheden weer kunt uitvoeren. Je hoeft het werk niet leuk te gaan vinden.

Als een burnout zo lang duurt zonder verbetering speelt er meer.
Hoe dan ook, dit is dus waarom de arbo al wel wat verder vooruit dacht dan jij.
Alle reacties Link kopieren
Vanuit ervaring: allebei! Ik heb een extreme burnout gehad en ben meteen bij beide in behandeling gegaan. Ik heb wel, met werkgever en bedrijfsarts samen, een coach en psycholoog gekozen die veel ervaring hebben met burnouts in mijn beroepsgroep. Ik heb zelf het meest aan de psycholoog gehad.
Ik spreek wel uit ervaring. Ik meldde me ziek, belde binnen twee dagen de bedrijfsarts en had binnen 4 dagen een psycholoog. Ik heb de eerste weken huilend op de grond doorgebracht. Na 4 weken moest ik 1 uur per week reïntegreren en dat werd dan per week uitgebouwd: 2x1, 2x2, 3x2, etc. Met 5,5 maand ben ik weer aan het werk gegaan. In het begin had ik 2x per week de psycholoog en dat werd later iets minder vaak. I
Ik zou ook altijd 'n psych proberen. Misschien heb je onderliggend psychische problematiek en zij hebben daar vast meer verstand van dan een coach.
Ri-anne schreef:
13-10-2020 18:12

Als je opgebrand en uitgeput bent, dan moet je eerst aan je energieherstel gaan werken. Zolang je opgebrand bent werken je hersenen (ratio) niet goed en heeft praten over je problemen niet veel zin. Dan kan pas later in het proces.


Hoelang duurde bij jou het traject? Na hoeveel maanden was jij weer meer dan 2 uur per dag aan het werk?
Alle reacties Link kopieren
Ri-anne schreef:
13-10-2020 18:12
Als je opgebrand en uitgeput bent, dan moet je eerst aan je energieherstel gaan werken. Zolang je opgebrand bent werken je hersenen (ratio) niet goed en heeft praten over je problemen niet veel zin. Dan kan pas later in het proces. Echter veel psychologen hebben geen of weinig aandacht voor het lichamelijke aspect, waardoor de kans bestaat dat je lichamelijk niet herstelt of zelf verslechtert.
Gelukkig zijn er ook psychologen die aanvullend opgeleid zijn in burnout begeleiding (kijk eens bij het CSR centrum).
Dit is waarschijnlijk vanuit jouw persoonlijke ervaring geschreven. Dit is niet hoe ik het ervaren heb: juist de psycholoog heeft in het begin het meeste verschil gemaakt. En ik kon echt lichamelijk niks meer (mocht ook niet sporten, wel veel slapen en aan vermoeidheid toegeven omdat ik lichamelijk ook compleet op was). Ik kon alleen nog maar huilen van vermoeidheid. Als iemand ‘hallo’ tegen me zei, dan kwamen er al tranen. Maar omdat ik een psycholoog had die gespecialiseerd was in burnouts had ik er verschrikkelijk veel aan.
Alle reacties Link kopieren
SuzanneBV schreef:
13-10-2020 17:09
Ik ben aan het uitzoeken en voelen wat goed voelt. Het klinkt niet echt of mensen uit ervaring spreken... dat zou wel fijn zijn nml.
Ik spreek 100% uit mijn eigen ervaring en uit die van de mensen om me heen.
Alle reacties Link kopieren
Brighteyed schreef:
13-10-2020 21:13
Dit is waarschijnlijk vanuit jouw persoonlijke ervaring geschreven. Dit is niet hoe ik het ervaren heb: juist de psycholoog heeft in het begin het meeste verschil gemaakt. En ik kon echt lichamelijk niks meer (mocht ook niet sporten, wel veel slapen en aan vermoeidheid toegeven omdat ik lichamelijk ook compleet op was). Ik kon alleen nog maar huilen van vermoeidheid. Als iemand ‘hallo’ tegen me zei, dan kwamen er al tranen. Maar omdat ik een psycholoog had die gespecialiseerd was in burnouts had ik er verschrikkelijk veel aan.
Wat jij en ik schrijven komt overeen hoor; jij hebt een psycholoog gehad die gespecialiseerd was in burnout. Dat maakt een groot verschil. Ik hoorde pas van een psycholoog zelf dat de gemiddelde psycholoog (zonder een extra opleiding) weinig verstand heeft van de effecten van stress op het lichaam. Fijn dat jouw psycholoog jou wel een goede behandeling kon geven!
Ri-anne schreef:
13-10-2020 18:12
(..)
Als je opgebrand en uitgeput bent, dan moet je eerst aan je energieherstel gaan werken. Zolang je opgebrand bent werken je hersenen (ratio) niet goed en heeft praten over je problemen niet veel zin. Dan kan pas later in het proces. Echter veel psychologen hebben geen of weinig aandacht voor het lichamelijke aspect, waardoor de kans bestaat dat je lichamelijk niet herstelt of zelf verslechtert.
(..)
Mijn eerste consult was een test. Mijn tweede consult was een gesprek om te kijken hoe het ongeveer zat en of er sprake was van irreële angsten die cognitieve gedragstherapie behoefden (bleek niet het geval). Mijn derde consult was ademhalingsoefeningen om de paniekaanvallen te lijf te kunnen. En daarna ging het om de problematiek die de burn-out / overspannenheid had veroorzaakt.
Hersenen liepen wel mee in het traject. Het hielp al dat de paniekaanvallen minder lang duurden.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven