Burn-out of overgang?

Ha herkenbaar,ik voel me ook nog piepjong hoor, jammer genoeg denkt m’n lichaam daar soms anders over.

Omdat je vroeg niet gequote te worden reageer ik niet zo specifiek. Wat je beschrijft vind ik heel heftig. Dat je dacht een van je ouders te verliezen en de onmacht die je voelde, het kan bijna niet anders dan dat het er mentaal inhakte. En ook heel rot dat de herstelperiode net samenviel met corona. Eigenlijk kreeg je zo stress op stress...

Toen een van mijn ouders erg ziek was, zat ik veel minder goed in mijn vel. Maar dat was dan nog vóór het corona tijdperk, dan kon ik onbezorgd een stuk gaan wandelen (bijvoorbeeld op dagen dat er een uitslag kwam). Ik kan me voorstellen dat het extra lastig is om in het dagelijks leven weinig ontspanning te ervaren, door de corona angst. En ik kan ook goed begrijpen dat je die angst hebt, juist doordat er iemand aan is overleden die dichtbij je stond. Het betekent niet dat de hevigheid van je angst terecht is (dit bedoel ik trouwens niet rot) , maar helaas zit er geen eenvoudige aan of uit knop op angst. Al kan het zeker helpen om afleiding te zoeken en erover te praten.

Fijn dat je er met je meeste vriendinnen goed over kunt praten, wat er het afgelopen jaar gebeurd is. Het is me even ontgaan, maar heb je daarnaast ook therapie?

Lastige situatie ook met de andere vriendin. Mocht ze pijnklachten hebben, dan begrijp ik het wel een beetje, dan kan je wereld erg klein worden. Neemt niet weg dat vriendschap wederzijds moet zijn, met ook voldoende empathie naar jouw kant toe. Ik hoop dat het evenwicht zich zal herstellen.

Ik lees ook dat je eigenlijk net zo bezig bent met jezelf als je vriendin dus ik snap wel dat jullie elkaar teleurstellen. Een auto-immuunziekte is levenslang krijgen met een constante angst om je leven, jij hebt hebt van jezelf veel angst zonder een directe aanleiding dus dat maakt het niet makkelijker. Jouw vriendin herkent nu niet dat het nu niet gaat om je angsten maar om je verdriet en je schrik van de afgelopen tijd.

veroordeel je vriendin niet en blaas het niet op, jij zit nu ook in een fase waar je niet veel kan hebben omdat je in je angst vastzit. En ga naar een overgangsconsulente, artsen zijn vaak niet echt up to date.

2 x

Hoe gaat het met je?

Ik herken veel in je verhaal als het gaat om de klachten die je ervaart...

Sterkte!