Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
dinsdag 6 februari 2007 om 21:06
Hmm, ijs, geen gek idee. Eerlijk gezegd is dat nou net een van de dingen waar ik heel erg op hoop als ik weer wat beter ben: dat ik weer eens op vakantie kan zonder ziek te worden. Ik ben de afgelopen jaren eigenlijk elke vakantie ziek geworden. Ik besefte het toen niet echt, maar waarschijnlijk kwam dat ook al door de spanning die er dan even uitkwam. Momenteel wil ik even helemaal niet naar het buitenland (en dat zegt heel wat, ik ben de afgelopen jaren gemiddeld 13x per jaar het land uit geweest, zowel voor werk als prive), maar ik hoop dus heel hard dat dat straks weer gewoon lukt.
Ik weet even niet meer wie het schreef, maar over de medicijnen: Ik ben daar helemaal niet tegen hoor, ik heb van heel nabij gezien hoe goed dat kan helpen. Bij mij uit het probleem zich alleen heel sterk door lichamelijke klachten, en niet echt in depressie en zo. Het is meer dat de lichamelijke klachten even weer zo erg werden dat ik dat gewoon even heel erg zat werd. De huisarts en psych denken dus niet dat anti-depressiva me echt veel zal helpen, en dat ben ik met ze eens (ik ben vanwege mijn werk goed bekend met dit soort medicatie). Dan vind ik het best wel heftig spul om te nemen als niemand echt denkt dat het gaat helpen. Ik hou het wel in mijn achterhoofd, dus als het echt te gek wordt qua rotgevoel kan ik er altijd nog om vragen.
Wat mij betreft helpt het echt al heel veel om te horen dat er anderen zijn die het begrijpen. Iedereen om me heen is wel heel lief, maar het lijkt net of ze verwachten dat ik zwaar depressief ben en voortdurend in huilen uit kan barsten, terwijl het voor mij veel meer is dat ik steeds moe ben terwijl ik wel van alles wil. Alvast dank dus dames!
Ik weet even niet meer wie het schreef, maar over de medicijnen: Ik ben daar helemaal niet tegen hoor, ik heb van heel nabij gezien hoe goed dat kan helpen. Bij mij uit het probleem zich alleen heel sterk door lichamelijke klachten, en niet echt in depressie en zo. Het is meer dat de lichamelijke klachten even weer zo erg werden dat ik dat gewoon even heel erg zat werd. De huisarts en psych denken dus niet dat anti-depressiva me echt veel zal helpen, en dat ben ik met ze eens (ik ben vanwege mijn werk goed bekend met dit soort medicatie). Dan vind ik het best wel heftig spul om te nemen als niemand echt denkt dat het gaat helpen. Ik hou het wel in mijn achterhoofd, dus als het echt te gek wordt qua rotgevoel kan ik er altijd nog om vragen.
Wat mij betreft helpt het echt al heel veel om te horen dat er anderen zijn die het begrijpen. Iedereen om me heen is wel heel lief, maar het lijkt net of ze verwachten dat ik zwaar depressief ben en voortdurend in huilen uit kan barsten, terwijl het voor mij veel meer is dat ik steeds moe ben terwijl ik wel van alles wil. Alvast dank dus dames!
woensdag 7 februari 2007 om 10:06
Hoi, ik gebruik Mirtazapine, heeft iemand daar ervaring mee? Ik ben niet eens zo heel erg moe maar voel continu trillingen in mijn lichaam en mijn hoofd blijft maar denken. Probeer me te ontspannen maar dat is lastig, er blijft dat onrustige gevoel.
Dat ijs aan 't strand klinkt wel goed!
Groetjes Suus
Dat ijs aan 't strand klinkt wel goed!
Groetjes Suus
woensdag 7 februari 2007 om 11:16
Hoi Meiden,Lees al een tijdje mee en schrijf mee op 'mijn leven met een paniekstoornis'. Ik wil graag even mijn verhaal kwijt in eerste instantie!Afgelopen zomer heb ik een heftige gebeurtenis meegemaakt met een zieke moeder (die nu weer beter wordt) en in diezelfde tijd ben ik gaan verhuizen en lekker blijven werken. Aangezien ik flink perfectionistisch ben, moest dit alles snel, goed, beter. Jullie zullen dit misschien wel herkennen. Eind november kwamen er allerlei klachten naar boven, vermoeidheid, duizeligheid, oorsuizen, vergeetachtigheid. Ik ben toen met bloedonderzoek gestart waar niks uitkwam. Uiteindelijk zijn mijn klachten nu precies de volgende die ik las op een site;'Op en leeg zijn. Dit uit zich in concentratieproblemen, vermoeidheid, futloosheid, soms huilbuien en chaotisch denken. Ook ziet men vaak overal tegen op. Ook de waarneming van de buitenwereld kan verstoord zijn: niet meer goed horen wat mensen om je heen zeggen, niet meer zien en oppikken wat er precies om je heen gebeurt. Ook is het mogelijk dat iemand overgevoelig wordt voor licht of geluid. Tijdens sociale contacten kan iemand zich opeens erg ongemakkelijk voelen en hem of haar het zweet letterlijk uitbreken. Ook kunnen mensen zichzelf gaan afsluiten van de omgeving.' Ik heb me meerdere malen moeten ziekmelden vanwege deze klachten, echter nu sta ik weer op 100%. Het huilen staat me nader dan het lachen en ik zie als een berg tegen werk op - wat ik eigenlijk erg leuk vind. Ik loop op tegen onbegrip bij mijn arbodienst, want 'werken is afleiding'. Ik heb echter ook geen diagnose burnout gekregen van mijn huisarts, maar zit er wel eens in de 2 weken om aan de bel te trekken dat het alleen maar slechter gaat. Misschien deze week maar weer. Ik wordt overigens wel serieus genomen door collega's en fam. en vrienden gelukkig!Ik zit nu alweer met tranen in mijn ogen te denken aan hoe ik de werkweek ga doorkomen. Heeft iemand ervaring met slecht meewerkende arbodiensten, en stappen die ik nog zou kunnen ondernemen? Ik wens jullie veel sterkte en bedankt dat ik even mijn verhaal kwijt kon !
woensdag 7 februari 2007 om 13:44
Hoi, ben ff je naam vergeten (slechte concentratie?!) ;.))
Ik ben naar de huisarts gegaan en heb zonder al te veel uitgeleg gevraagd voor een verwijzing bij de psych. Ik kon kiezen via Altrecht, wachtlijsten etc maar wordt geloof ik wel altijd vergoed?? Of via een gewone praktijk. ik heb voor dat laatste gekozen. Na twee intake gesprekken dacht zij aan burn-out. (ik nog niet) En toen moest ik wat vragen lijsten invullen die voornamelijk over het werk gingen. daaruit kwam naar voren dat ik inderdaad een burnout had. Ik heb een rapport hier over mee genomen naar de bedrijfsarts en daar kon hij dus niet echt om heen.
Maar het blijft lastig hoor. Je moet voor jezelf op komen terwijl je dat nu eigenlijk juist niet goed kan. Sterkte.
Ik heb vandaag op aanraden van een vriend Valeriaan gehaald voor mijn nachtrust en ik heb een afspraak gemaakt met een haptonoom. Misschien kan hij iets doen aan de continue spanning in mijn spieren?!
Vrijdag ga ik, ik ben benieuwd wat me te wachten staat. Ik zal het jullie wel vertellen. misschien hebben jullie er ook wat aan.
Ik ben naar de huisarts gegaan en heb zonder al te veel uitgeleg gevraagd voor een verwijzing bij de psych. Ik kon kiezen via Altrecht, wachtlijsten etc maar wordt geloof ik wel altijd vergoed?? Of via een gewone praktijk. ik heb voor dat laatste gekozen. Na twee intake gesprekken dacht zij aan burn-out. (ik nog niet) En toen moest ik wat vragen lijsten invullen die voornamelijk over het werk gingen. daaruit kwam naar voren dat ik inderdaad een burnout had. Ik heb een rapport hier over mee genomen naar de bedrijfsarts en daar kon hij dus niet echt om heen.
Maar het blijft lastig hoor. Je moet voor jezelf op komen terwijl je dat nu eigenlijk juist niet goed kan. Sterkte.
Ik heb vandaag op aanraden van een vriend Valeriaan gehaald voor mijn nachtrust en ik heb een afspraak gemaakt met een haptonoom. Misschien kan hij iets doen aan de continue spanning in mijn spieren?!
Vrijdag ga ik, ik ben benieuwd wat me te wachten staat. Ik zal het jullie wel vertellen. misschien hebben jullie er ook wat aan.
woensdag 7 februari 2007 om 14:07
Nou zeg, typ ik een heel verhaal, is ie ineens weg.....
@BrownEyesgirl26:
Ik weet niet of je al om een verwijzing naar een psych hebt gevraagd, maar ik zou het wel doen. Dat kan via de huisarts (die van mij was allang blij dat iemand zelf dacht dat iets psychisch was en niet per se een of ander wonder-pilletje wilde). Je moet dan alleen wel heel goed opletten of dat vergoed wordt, dat is in mijn geval namelijk niet zo, en dat is een heel duur geintje (85, euro per week, zucht). Vraag dat er dus gewoon even bij, en kijk ook even goed in je verzekeringspolis. Een andere optie is inderdaad via het RIAGG of een andere instelling. Daar zijn wel wachtlijsten voor, maar hoed, hoe eerder je op die lijst staat hoe korter het duurt lijkt me....
Eventueel kun je ook vragen of de arbo-dienst bedrijfspsychologen heeft, dat was bij mij wel zo, en die zijn volgens mij meestal gratis. De psych kan dan uitzoeken wat het probleem is, en overleg voeren met de arbo-arts.
Oh, en nog iets anders: Als je denkt dat de arbo-arts het allemaal niet zo serieus neemt, kun je overwegen om iemand mee te nemen als je erheen gaat. Een partner/vriendin/collega o.i.d. kan soms helpen om je verhaal wat duidelijker te krijgen, zeker als jij daar in je huidige staat niet zo goed toe in staat bent (wat heel normaal is). Alleen hun aanwezigheid kan soms al zo veel steun geven dat je zelf beter uit je verhaal komt. Het lijkt misschien raar, maar ik weet uit ervaring dat het echt veel uit kan maken.
Hopelijk heb je hier iets aan, en in ieder geval sterkte.
@BrownEyesgirl26:
Ik weet niet of je al om een verwijzing naar een psych hebt gevraagd, maar ik zou het wel doen. Dat kan via de huisarts (die van mij was allang blij dat iemand zelf dacht dat iets psychisch was en niet per se een of ander wonder-pilletje wilde). Je moet dan alleen wel heel goed opletten of dat vergoed wordt, dat is in mijn geval namelijk niet zo, en dat is een heel duur geintje (85, euro per week, zucht). Vraag dat er dus gewoon even bij, en kijk ook even goed in je verzekeringspolis. Een andere optie is inderdaad via het RIAGG of een andere instelling. Daar zijn wel wachtlijsten voor, maar hoed, hoe eerder je op die lijst staat hoe korter het duurt lijkt me....
Eventueel kun je ook vragen of de arbo-dienst bedrijfspsychologen heeft, dat was bij mij wel zo, en die zijn volgens mij meestal gratis. De psych kan dan uitzoeken wat het probleem is, en overleg voeren met de arbo-arts.
Oh, en nog iets anders: Als je denkt dat de arbo-arts het allemaal niet zo serieus neemt, kun je overwegen om iemand mee te nemen als je erheen gaat. Een partner/vriendin/collega o.i.d. kan soms helpen om je verhaal wat duidelijker te krijgen, zeker als jij daar in je huidige staat niet zo goed toe in staat bent (wat heel normaal is). Alleen hun aanwezigheid kan soms al zo veel steun geven dat je zelf beter uit je verhaal komt. Het lijkt misschien raar, maar ik weet uit ervaring dat het echt veel uit kan maken.
Hopelijk heb je hier iets aan, en in ieder geval sterkte.
woensdag 7 februari 2007 om 15:36
helluuuuu
goed idee van mij he
nou ja ik woon boven een ijssalon, dus het is niet zo heel erg moeilijk om dat te verzinnen ;)...
ik moet toegeven dat ik er ook nog wel moeite mee
heb dat mijn koppie iets wil, maar ik moet zeggen tegen mezelf nee.
zoals nu, heb vanmorgen gewerkt, ben best wel moe nu,en is best moeilijk om tegen jezelf te zeggen dat de rest morgen allemaal wel komt, en
dat je nu ff rustig aan moet doen...
nou ja het is natuurlijk ook wel heel erg koud...
hoop zoiezo dat het gauw zomer is....
xx Phoebe
goed idee van mij he
nou ja ik woon boven een ijssalon, dus het is niet zo heel erg moeilijk om dat te verzinnen ;)...
ik moet toegeven dat ik er ook nog wel moeite mee
heb dat mijn koppie iets wil, maar ik moet zeggen tegen mezelf nee.
zoals nu, heb vanmorgen gewerkt, ben best wel moe nu,en is best moeilijk om tegen jezelf te zeggen dat de rest morgen allemaal wel komt, en
dat je nu ff rustig aan moet doen...
nou ja het is natuurlijk ook wel heel erg koud...
hoop zoiezo dat het gauw zomer is....
xx Phoebe
donderdag 8 februari 2007 om 16:55
Hoi girls,ik heb vandaag eigenlijk best een fijne dag, hoera!!
Gisterenavond/nacht had ik ruzie met mijn vriend wat niet bevorderlijk is voor een goeie nachtrust.
Ik heb toen 3 valeriaan tabletjes genomen en heb toen eigenlijk wel heel goed geslapen. Ik heb zelfs uitgeslapen en wer wakker en voelde me redelijk fit en dat is lang geleden.
Op het werk ging het ook wel aardig. ik kreeg wel wat hoofdpijn en was licht benauwd. Tussen de middag werd ik moe maar na een leuk gesprek met collega's voelde ik me weer wat beter.
Heb toch daarna boodschappen gedaan, kopje thee gezet even achter de pc. Toen was ik best wel moe dus even op de bank met oprah.
Nu voel ik me nog steeds redelijk fit. In ieder geval een stuk beter dan voorgaande dagen.Ik ben er blij om. Phoebe had gelijk, de slechte dagen horen er bij en er komen ook weer goeie dagen.Maar nu niet overmoedig worden door te veel te willen!
Gisterenavond/nacht had ik ruzie met mijn vriend wat niet bevorderlijk is voor een goeie nachtrust.
Ik heb toen 3 valeriaan tabletjes genomen en heb toen eigenlijk wel heel goed geslapen. Ik heb zelfs uitgeslapen en wer wakker en voelde me redelijk fit en dat is lang geleden.
Op het werk ging het ook wel aardig. ik kreeg wel wat hoofdpijn en was licht benauwd. Tussen de middag werd ik moe maar na een leuk gesprek met collega's voelde ik me weer wat beter.
Heb toch daarna boodschappen gedaan, kopje thee gezet even achter de pc. Toen was ik best wel moe dus even op de bank met oprah.
Nu voel ik me nog steeds redelijk fit. In ieder geval een stuk beter dan voorgaande dagen.Ik ben er blij om. Phoebe had gelijk, de slechte dagen horen er bij en er komen ook weer goeie dagen.Maar nu niet overmoedig worden door te veel te willen!
donderdag 8 februari 2007 om 17:39
das mooi dat je een goeie dag hebt!
Ik zelf probeer zo positief mogelijk te blijven.
al baal ik soms ook wel is van alles.
stond laatst trouwens nog in de viva dat een burnout krijgen
ook voordelen heeft, aangezien je anders tegen dingen
aan gaat kijken e.d.
merk wel dat ik heel langzaam ga realiseren
dat 'perfect' zijn en een retegoeie baan hebben
erg betrekkelijk is in het leven, dat het echt
niet zo vreselijk belangrijk is...
ach we komen er wel...
heb vandaag braaf gewandeld in de sneeuw,
ziet er erg mooi uit al dat wit...
xx phoebs
Ik zelf probeer zo positief mogelijk te blijven.
al baal ik soms ook wel is van alles.
stond laatst trouwens nog in de viva dat een burnout krijgen
ook voordelen heeft, aangezien je anders tegen dingen
aan gaat kijken e.d.
merk wel dat ik heel langzaam ga realiseren
dat 'perfect' zijn en een retegoeie baan hebben
erg betrekkelijk is in het leven, dat het echt
niet zo vreselijk belangrijk is...
ach we komen er wel...
heb vandaag braaf gewandeld in de sneeuw,
ziet er erg mooi uit al dat wit...
xx phoebs
vrijdag 9 februari 2007 om 15:25
Hoi meiden,
ik weet niet of iemand er iets aan heeft, maar sinds kort gebruikt ik een lichtlamp om extra licht te krijgen. Ik ben sindseen paar weken overspannen en gelukkig gaat het weer iets beter met me. De psycholoog twijfelde of deze lichttherapie mij zou helpen, vandaar dat ik zelf zo'n lamp heb moeten aanschaffen.
Ik ben er tot nu toe erg tevreden over en heb het idee dat dat extra licht mij goed doet, ik slaap beter, voel wat energieker en heb weer zin om ( kleine) dingen te ondernemen.
Zijn er meer mensen die hier ervaring mee hebben?
ik weet niet of iemand er iets aan heeft, maar sinds kort gebruikt ik een lichtlamp om extra licht te krijgen. Ik ben sindseen paar weken overspannen en gelukkig gaat het weer iets beter met me. De psycholoog twijfelde of deze lichttherapie mij zou helpen, vandaar dat ik zelf zo'n lamp heb moeten aanschaffen.
Ik ben er tot nu toe erg tevreden over en heb het idee dat dat extra licht mij goed doet, ik slaap beter, voel wat energieker en heb weer zin om ( kleine) dingen te ondernemen.
Zijn er meer mensen die hier ervaring mee hebben?
vrijdag 9 februari 2007 om 16:07
Hoi kimster, welkom.
Ik dacht dat de lichtlamp vooral hielp bij winterdepressies en dat je daar in het najaar mee moest beginnen?
Ik ben vandaag voor het eerst bij de haptonoom geweest. Het was een heel goed gesprek. Het ging over de rollen die je in je leven speelt en dat sommige rollen prettig voelen en andere niet. Dat bepaalde rollen ontstaan zijn uit je jeugd. Dat heb je jezelf toen aangeleerd maar pas je nog steeds toe.Onbewust.
In mijn geval, heb ik een hekel aan ruzie en geschreeuw(deden mijn ouders) en voelde ik me als kind onzichtbaar en maak me nu nog steeds onzichtbaar en heb nog steeds hekel aan ruzie en geschreeuw, dan loop ik weg of hou me stil.
in mijn werk zitten een aantal mensne met veel geldingsdrang en daar kan ik niet goed tegen op. laat steeds minder van me horen, dat kleine meisje van vroeger. Daar moet ik dus vanaf want dat voelt niet prettig meer.
Daarnaast naar mijn vriend toe.Er is een situatie die al lang duurt (kan niet zeggen wat ivm herkenbaarheid) die ik anders wil maar wil hem niet pushen maar ga al drie jaar voorbij aan mijn eigen gevoel. ook dat wil ik niet meer.
Er zit veel boosheid in mijn lijf, vandaar last van mijn spieren en misschien wel hyperventilatie.
Ik heb in dit uurtje al meer geleerd dan al die keren bij de psych!
Phoebe, jij ging vandaag toch ook naar de hapto? Hoe was het?
Ik dacht dat de lichtlamp vooral hielp bij winterdepressies en dat je daar in het najaar mee moest beginnen?
Ik ben vandaag voor het eerst bij de haptonoom geweest. Het was een heel goed gesprek. Het ging over de rollen die je in je leven speelt en dat sommige rollen prettig voelen en andere niet. Dat bepaalde rollen ontstaan zijn uit je jeugd. Dat heb je jezelf toen aangeleerd maar pas je nog steeds toe.Onbewust.
In mijn geval, heb ik een hekel aan ruzie en geschreeuw(deden mijn ouders) en voelde ik me als kind onzichtbaar en maak me nu nog steeds onzichtbaar en heb nog steeds hekel aan ruzie en geschreeuw, dan loop ik weg of hou me stil.
in mijn werk zitten een aantal mensne met veel geldingsdrang en daar kan ik niet goed tegen op. laat steeds minder van me horen, dat kleine meisje van vroeger. Daar moet ik dus vanaf want dat voelt niet prettig meer.
Daarnaast naar mijn vriend toe.Er is een situatie die al lang duurt (kan niet zeggen wat ivm herkenbaarheid) die ik anders wil maar wil hem niet pushen maar ga al drie jaar voorbij aan mijn eigen gevoel. ook dat wil ik niet meer.
Er zit veel boosheid in mijn lijf, vandaar last van mijn spieren en misschien wel hyperventilatie.
Ik heb in dit uurtje al meer geleerd dan al die keren bij de psych!
Phoebe, jij ging vandaag toch ook naar de hapto? Hoe was het?
vrijdag 9 februari 2007 om 20:36
Hoi, ben vandaag ook voor 't eerst naar de haptonoom geweest. Leuke intake gehad. Lichaam, geest en gevoel staan sterk met elkaar in verbinding en rust in je lichaam geeft ruimte in je hoofd. Hij stelde veel vragen mbt je lichamelijke situatie hoe je die voelde die ik inderdaad herkende, gejaagdheid, onrust, trillingen etc. Volgende week de 1e behandeling, ik ben benieuwd. Zijn er mensen die hier al ervaring mee hebben?
Groetjes Suus
Groetjes Suus
zondag 11 februari 2007 om 13:23
Hoi meiden,
wat herken ik veel in jullie verhalen!
Ik zal me even voorstellen; ik ben 35, werk in de zorg en heb een man en 2 kinderen.
Ook ik heb een burn out. De "bom" barstte afgelopen december, en ik kon niet anders dan me ziek melden op m'n werk. Ik heb met name last van psychische overbelasting. Lichamelijk heb ik op zich weinig klachten, behalve dan de jullie wel bekende vermoeidheid, en ik zweet veel (van dat vieze koude klamme zweet).
Ik zit sinds die tijd thuis en langzaam aan voel ik me weer wat beter worden. Confrontaties met mijn werk vind ik heeeeeel moeilijk, waarschijnlijk omdat ik me erg schaam voor mijn "falen" en om de emoties die ik bij deze confrontaties heb niet onder controle heb.
En dat terwijl ik van collega's en mijn directe omgeving juist erg lieve reacties krijg. Ook van de arbo-arts kreeg ik begrip en word ik nergens toe gedwongen. Ik was heel bang dat ik gedwongen zou worden om snel weer aan het werk te moeten (dat is tegenwoordig het advies, schijnt), maar in mijn geval krijg ik alle tijd. En tijd heeft een burn out nodig merk ik. Toen ik me ziek meldde dacht ik er met een paar weken wel weer te zijn, maar niet dus. Nog steeds ben ik bezig te accepteren dat ik een burn out heb (dat ik zo stom geweest ben om in alle klassieke valkuilen die erbij horen te vallen ;oa jezelf voorbijrennen en hoge eisen aan jezelf stellen) en het blijft elke keer weer moeilijk als een "up" gevolgd wordt door een onvermijdelijke "down".
Ik ga binnenkort starten met een soort groepstherapie voor "burnouters", gegeven bij de GGZ (overigens wordt deze therapie geheel vergoed voor iedereen !) Ik hoop dan adviezen te krijgen om niet weer al die valkuilen in te donderen (assertiviteit, leren nee zeggen, minder perfectionistisch zijn, enz. enz.) Ook hoop ik erg op herkenning. (jammer dat ik jullie berichtjes nu pas ontdek...!) Deze site zal ik ook zeker blijven volgen !!
wat herken ik veel in jullie verhalen!
Ik zal me even voorstellen; ik ben 35, werk in de zorg en heb een man en 2 kinderen.
Ook ik heb een burn out. De "bom" barstte afgelopen december, en ik kon niet anders dan me ziek melden op m'n werk. Ik heb met name last van psychische overbelasting. Lichamelijk heb ik op zich weinig klachten, behalve dan de jullie wel bekende vermoeidheid, en ik zweet veel (van dat vieze koude klamme zweet).
Ik zit sinds die tijd thuis en langzaam aan voel ik me weer wat beter worden. Confrontaties met mijn werk vind ik heeeeeel moeilijk, waarschijnlijk omdat ik me erg schaam voor mijn "falen" en om de emoties die ik bij deze confrontaties heb niet onder controle heb.
En dat terwijl ik van collega's en mijn directe omgeving juist erg lieve reacties krijg. Ook van de arbo-arts kreeg ik begrip en word ik nergens toe gedwongen. Ik was heel bang dat ik gedwongen zou worden om snel weer aan het werk te moeten (dat is tegenwoordig het advies, schijnt), maar in mijn geval krijg ik alle tijd. En tijd heeft een burn out nodig merk ik. Toen ik me ziek meldde dacht ik er met een paar weken wel weer te zijn, maar niet dus. Nog steeds ben ik bezig te accepteren dat ik een burn out heb (dat ik zo stom geweest ben om in alle klassieke valkuilen die erbij horen te vallen ;oa jezelf voorbijrennen en hoge eisen aan jezelf stellen) en het blijft elke keer weer moeilijk als een "up" gevolgd wordt door een onvermijdelijke "down".
Ik ga binnenkort starten met een soort groepstherapie voor "burnouters", gegeven bij de GGZ (overigens wordt deze therapie geheel vergoed voor iedereen !) Ik hoop dan adviezen te krijgen om niet weer al die valkuilen in te donderen (assertiviteit, leren nee zeggen, minder perfectionistisch zijn, enz. enz.) Ook hoop ik erg op herkenning. (jammer dat ik jullie berichtjes nu pas ontdek...!) Deze site zal ik ook zeker blijven volgen !!
zondag 11 februari 2007 om 13:36
Nog even over jouw stukje, Eranma.
Over dat je in je jeugd bepaalde rollen aanneemt om je in bepaalde situaties staande te houden, dat herken ik dus helemaal ! Ik moest er zelfs spontaan wat tranen bij laten, want ik denk dat dit bij mij kern van het probleem is.
Hoe ik ben geworden, maakt hoe ik reageer op bepaalde situaties. En dat maakt dat ik altijd voor anderen klaarsta, mezelf wegcijfer en uitgeput raak.
En om conflicten uit de weg te gaan (en door een weinig zelfwaardering) zit / zat ik in de rol van grijs muisje. Een rol waar ik me niet prettig in voel, en daar hoop ik wat aan te gaan doen.
Word vervolgd ! Ik kijk uit naar jullie reacties.
Over dat je in je jeugd bepaalde rollen aanneemt om je in bepaalde situaties staande te houden, dat herken ik dus helemaal ! Ik moest er zelfs spontaan wat tranen bij laten, want ik denk dat dit bij mij kern van het probleem is.
Hoe ik ben geworden, maakt hoe ik reageer op bepaalde situaties. En dat maakt dat ik altijd voor anderen klaarsta, mezelf wegcijfer en uitgeput raak.
En om conflicten uit de weg te gaan (en door een weinig zelfwaardering) zit / zat ik in de rol van grijs muisje. Een rol waar ik me niet prettig in voel, en daar hoop ik wat aan te gaan doen.
Word vervolgd ! Ik kijk uit naar jullie reacties.
maandag 12 februari 2007 om 10:14
Ha fijn dat er meer mensen baat bij deze topic hebben. was het dus wel een goed idee van mezelf.
Grappig dat jullie zeggen dat burnout e.d. ook wel met je jeugd te maken heeft. de psych zei namelijk ook al dat hij denkt dat de burnout iets te maken heeft met iets van vroeger. zijn we ook aan het uitzoeken.
neuh ik ging niet naar een haptonoom. moet zeggen dat mijn moeder instinctief (zegt ze) het idee heeft dat er ook meer is, of iets anders, dan de burn out. zij kent ook een therapeute niet regulier, maar (*** hoe heet dat nou ook weer) eeeeehhh, ja niet regulier, ben het woord kwijt.
Daar ga ik denk ik ook wel wat mee doen, want bijv. medicijnen zijn natuurlijk maar een tijdelijke oplossing. ja ok, ik w8 ook nog op therapie, maar ik geloof ook wel in dat alternatieve, omdat alternatieve therapeuten vaak andere dingen zien en zo.
Van lichttherapie heb ik ook wel is gehoord, dat het idd. ook goed is tegen depressie en zo. ik denk dat het bij burnout ook zin heeft, want als je je lekkerder gaat voelen, dat geeft je ook energie lijkt me.
nou meiden, ik begin maar es aan mijn 2e kop koffie...
;)
Gr. Phoebs
Grappig dat jullie zeggen dat burnout e.d. ook wel met je jeugd te maken heeft. de psych zei namelijk ook al dat hij denkt dat de burnout iets te maken heeft met iets van vroeger. zijn we ook aan het uitzoeken.
neuh ik ging niet naar een haptonoom. moet zeggen dat mijn moeder instinctief (zegt ze) het idee heeft dat er ook meer is, of iets anders, dan de burn out. zij kent ook een therapeute niet regulier, maar (*** hoe heet dat nou ook weer) eeeeehhh, ja niet regulier, ben het woord kwijt.
Daar ga ik denk ik ook wel wat mee doen, want bijv. medicijnen zijn natuurlijk maar een tijdelijke oplossing. ja ok, ik w8 ook nog op therapie, maar ik geloof ook wel in dat alternatieve, omdat alternatieve therapeuten vaak andere dingen zien en zo.
Van lichttherapie heb ik ook wel is gehoord, dat het idd. ook goed is tegen depressie en zo. ik denk dat het bij burnout ook zin heeft, want als je je lekkerder gaat voelen, dat geeft je ook energie lijkt me.
nou meiden, ik begin maar es aan mijn 2e kop koffie...
;)
Gr. Phoebs
maandag 12 februari 2007 om 16:56
Hallo meiden, ik ben vandaag voor het eerst naar de sportschool geweest en heb een les body balance meegedaan. dat is een combi van yoga, tai chi en pilates. Het was intensief maar ook heerlijk. ik heb helemaal geen last gehad van hyperventilatie. Na afloop ben ik nog lekker de sauna in gegaan.
Ik ben nu moe maar wel "lekker"moe en ik voel me vrolijk en dat is ook al even geleden!
Vrijdag ga ik ook naar een alternatief genezer. Ik probeer van alles! Ik weet nog niet zo goed wat die man gaat doen. het heeft iets te maken met een healing. Maar dat vertel ik jullie wel als ik er geweest ben. Ben wel erg nieuwsgierig wat dat nu weer voorstelt!
Nou, ik ga nu ff strijken want dat ligt er al van weken! Groetjes en hou vol.
Ik ben nu moe maar wel "lekker"moe en ik voel me vrolijk en dat is ook al even geleden!
Vrijdag ga ik ook naar een alternatief genezer. Ik probeer van alles! Ik weet nog niet zo goed wat die man gaat doen. het heeft iets te maken met een healing. Maar dat vertel ik jullie wel als ik er geweest ben. Ben wel erg nieuwsgierig wat dat nu weer voorstelt!
Nou, ik ga nu ff strijken want dat ligt er al van weken! Groetjes en hou vol.
dinsdag 13 februari 2007 om 17:01
Hallo allemaal,
Ook ik ben 'gezegend' met een burnout....
Ik ben nu ongeveer 4 weken thuis en heb het idee dat het alleen maar erger wordt; ik slaap heel erg slecht, denk 's ochtends 'al weer zo'n dag', en doe echt alleen de broodnodige dingen. Maar mijn hoofd tolt maar door, dag en nacht. Ik heb ook heel veel last van spierspanningen (al zo'n 2 jaar) en sinds ik thuis zit heel veel last van een gespannen voorhoofd. Klinkt misschien raar, maar misschien herkennen jullie dit...??
Waar ik heel veel moeite mee heb, is dat ik vorig jaar ook een aantal weken thuis ben geweest en nu dus WEER. Ik voel me schuldig en ben eigenlijk boos op mezelf.
Ik ga nu wekelijks naar een spiritueel therapeute waarmee ik praat, die me reiki- behandelingen geeft en opdrachten mee geeft.
Iedere keer zegt ze dat ik er vertrouwen in moet blijven houden, maar het probleem is dat ik bijna niks meer vertrouw. Ik heb al zo veel pogingen gedaan; psycholoog, haptonoom, helderziende, etc.
Ik ben heel erg moe maar heb ook zwaar depressieve gevoelens. Niks interesseert me en mijn eigenwaarde is ook niet wat het ooit geweest is.
Ik heb 6 jaar antidepressiva geslikt (tot afgelopen zomer toe) en zit er weer hard aan te denken om er weer mee te beginnen. Maar dan voelt dat ook weer als falen, snap je...
Ik hoop hier mijn ei ook een beetje kwijt te kunnen, we zitten allemaal een beetje in hetzelfde schuitje, dus wie weet.
Sterkte allemaal.
Groetjes Leon10
Ook ik ben 'gezegend' met een burnout....
Ik ben nu ongeveer 4 weken thuis en heb het idee dat het alleen maar erger wordt; ik slaap heel erg slecht, denk 's ochtends 'al weer zo'n dag', en doe echt alleen de broodnodige dingen. Maar mijn hoofd tolt maar door, dag en nacht. Ik heb ook heel veel last van spierspanningen (al zo'n 2 jaar) en sinds ik thuis zit heel veel last van een gespannen voorhoofd. Klinkt misschien raar, maar misschien herkennen jullie dit...??
Waar ik heel veel moeite mee heb, is dat ik vorig jaar ook een aantal weken thuis ben geweest en nu dus WEER. Ik voel me schuldig en ben eigenlijk boos op mezelf.
Ik ga nu wekelijks naar een spiritueel therapeute waarmee ik praat, die me reiki- behandelingen geeft en opdrachten mee geeft.
Iedere keer zegt ze dat ik er vertrouwen in moet blijven houden, maar het probleem is dat ik bijna niks meer vertrouw. Ik heb al zo veel pogingen gedaan; psycholoog, haptonoom, helderziende, etc.
Ik ben heel erg moe maar heb ook zwaar depressieve gevoelens. Niks interesseert me en mijn eigenwaarde is ook niet wat het ooit geweest is.
Ik heb 6 jaar antidepressiva geslikt (tot afgelopen zomer toe) en zit er weer hard aan te denken om er weer mee te beginnen. Maar dan voelt dat ook weer als falen, snap je...
Ik hoop hier mijn ei ook een beetje kwijt te kunnen, we zitten allemaal een beetje in hetzelfde schuitje, dus wie weet.
Sterkte allemaal.
Groetjes Leon10
dinsdag 13 februari 2007 om 18:10
Hoi Leon,ik snap je wel. Zeker als je zegt van vorig jaar was ik ziek en nu weer. maar waarschijnlijk heb je nu een burnout omdat je vorig jaar weer te snel bent begonnen. Bij mij werd het ook trouwens slechter maar nu ga ik heeeeel langzaam iets vooruit.
Probeer veel te lezen over burnout en de oorzaken van burnout zodat je van jezelf gaat begrijpen hoe het komt dat je het gekregen hebt. Bij mij heeft dat wel geholpen.
Probeer nu vooral iets te doen wat jou plezier geeft (=energie).Tijdschriftje lezen, in bad gaan, naar muziek luisteren, tv kijken what ever.
Misschien is het ook verstandig om met je arts te overleggen om weer met de anti depressiva te beginnen.Kom ook regelmatig naar dit forum en laat van je horen!
Probeer veel te lezen over burnout en de oorzaken van burnout zodat je van jezelf gaat begrijpen hoe het komt dat je het gekregen hebt. Bij mij heeft dat wel geholpen.
Probeer nu vooral iets te doen wat jou plezier geeft (=energie).Tijdschriftje lezen, in bad gaan, naar muziek luisteren, tv kijken what ever.
Misschien is het ook verstandig om met je arts te overleggen om weer met de anti depressiva te beginnen.Kom ook regelmatig naar dit forum en laat van je horen!
woensdag 14 februari 2007 om 12:01
Hoi Eranma,
Ga ik zeker doen (hier op het forum ervaringen uitwisselen). Bedankt in ieder geval voor je reactie.
Mijn huisarts zei een maand of 2 geleden al dat ik aan de antidepressiva 'moest' maar ik wilde dat zo lang mogelijk uitstellen. Zo van 'waarom een ander niet en ik wel'. Bovendien weet ik dat een aantal mensen in mijn omgeving er niet echt voor zijn. En dat voelt dan niet echt lekker. Maar aan de andere kant, me zo doodongelukkig voelen voelt ook alles behalve lekker.
Je hebt al geen energie en dan ook nog eens nergens zin in. Alles kan me gestolen worden, terwijl ik goed weet hoe het anders kan. En dat frustreert zo. Ook dat accepteren dat je nu eenmaal niet veel kunt, daar word ik knettergek van in mijn hoofd. Wat Phoebe ook schreef; je hoofd wil zo graag, maar het lukt gewoon niet.
Pffff, succes allemaal....
Groetjes Leon10
Ga ik zeker doen (hier op het forum ervaringen uitwisselen). Bedankt in ieder geval voor je reactie.
Mijn huisarts zei een maand of 2 geleden al dat ik aan de antidepressiva 'moest' maar ik wilde dat zo lang mogelijk uitstellen. Zo van 'waarom een ander niet en ik wel'. Bovendien weet ik dat een aantal mensen in mijn omgeving er niet echt voor zijn. En dat voelt dan niet echt lekker. Maar aan de andere kant, me zo doodongelukkig voelen voelt ook alles behalve lekker.
Je hebt al geen energie en dan ook nog eens nergens zin in. Alles kan me gestolen worden, terwijl ik goed weet hoe het anders kan. En dat frustreert zo. Ook dat accepteren dat je nu eenmaal niet veel kunt, daar word ik knettergek van in mijn hoofd. Wat Phoebe ook schreef; je hoofd wil zo graag, maar het lukt gewoon niet.
Pffff, succes allemaal....
Groetjes Leon10
woensdag 14 februari 2007 om 14:38
Hoi Leon, welkom! Zoals in mijn eerdere stukjes al stond, ging het bij mij ook eerst heel even iets beter, en vervolgens alleen maar achteruit. Dat voelt echt vreselijk, en je wordt er redelijk wanhopig van, maar het gaat nu heel langzaam iets beter. Er zullen nog wel wat terugvallen komen, maar ik ben blij dat ik nu in ieder geval weer even iets kan. En bij dat 'iets' moet je je niet teveel voorstellen hoor, ik ben helemaal op na een verjaardag of zo. Maar eerst was ik daar een week ziek van, en nu gaat het de volgende dag wel weer ok, en dat is ook een hele vooruitgang.
Ik begrijp je helemaal als je zegt dat het voelt als 'falen'. Dat gevoel heb ik ook nog steeds wel een beetje, hoewel ik weet dat dat onzin is. Bij mij komt het ook een beetje omdat iedereen al jaren tegen me roept dat ik 'zo sterk' ben omdat ik vanalles doorstaan heb. Dan ga je jezelf toch een beetje identificeren met 'sterk persoon' en dan valt het heel erg tegen als je toch niet alles aankunt. Inmiddels ben ik er wel van ovetuigd dat ik juist best sterk ben omdat ik dit meteen goed aanpak, en er ook vrij open over ben. Je kunt ook in een hoekje gaat zitten en er niet meer uit willen, dat lijkt me veel minder sterk.
Wat betreft medicatie, bij mij denkt juist iedereen dat dat een goed idee is, behalve degenen die er verstand van hebben (artsen, psycholoog etc.). Bij mij zijn de klachten namelijk heel erg lichamelijk, ondanks de psychische oorzaak. Daar helpen anti-depressiva niet tegen, en dan vind ik het niet zo'n goed idee om ze te gaan slikken (en dat zijn de medici dus met me eens). In jouw geval is dat een ander verhaal, je zegt zelf dat je wel depressief bent. Ik begrijp je aarzeling wel, maar als het ervoor kan zorgen dat het iets rustiger in je hoofd wordt, helpt het misschien ook de rest van je herstel? Hou er wel rekening mee dat de klachten in het begin vaak eerst even erger worden (maar dat weet je waarschijnlijk al als je ze wel eens eerder gebruikt hebt). Dat is balen, maar hoort nou eenmaal bij veel anti-depressiva, en als je het van tevoren weet is het mischien iets minder erg.
Sterkte *;.
Ik begrijp je helemaal als je zegt dat het voelt als 'falen'. Dat gevoel heb ik ook nog steeds wel een beetje, hoewel ik weet dat dat onzin is. Bij mij komt het ook een beetje omdat iedereen al jaren tegen me roept dat ik 'zo sterk' ben omdat ik vanalles doorstaan heb. Dan ga je jezelf toch een beetje identificeren met 'sterk persoon' en dan valt het heel erg tegen als je toch niet alles aankunt. Inmiddels ben ik er wel van ovetuigd dat ik juist best sterk ben omdat ik dit meteen goed aanpak, en er ook vrij open over ben. Je kunt ook in een hoekje gaat zitten en er niet meer uit willen, dat lijkt me veel minder sterk.
Wat betreft medicatie, bij mij denkt juist iedereen dat dat een goed idee is, behalve degenen die er verstand van hebben (artsen, psycholoog etc.). Bij mij zijn de klachten namelijk heel erg lichamelijk, ondanks de psychische oorzaak. Daar helpen anti-depressiva niet tegen, en dan vind ik het niet zo'n goed idee om ze te gaan slikken (en dat zijn de medici dus met me eens). In jouw geval is dat een ander verhaal, je zegt zelf dat je wel depressief bent. Ik begrijp je aarzeling wel, maar als het ervoor kan zorgen dat het iets rustiger in je hoofd wordt, helpt het misschien ook de rest van je herstel? Hou er wel rekening mee dat de klachten in het begin vaak eerst even erger worden (maar dat weet je waarschijnlijk al als je ze wel eens eerder gebruikt hebt). Dat is balen, maar hoort nou eenmaal bij veel anti-depressiva, en als je het van tevoren weet is het mischien iets minder erg.
Sterkte *;.
woensdag 14 februari 2007 om 15:02
hoihoi
Dat gevoel van falen, en je schuldig voelen hoort ook bij een burnout.
je kan bij burnout ongeveer dezelfde klachten hebben als bij depressie e.d.
Leon, ik heb hetzelfde, ik weet dat ik balans moet zoeken, en moet luisteren naar mezelf, maar ik het er ook errug veel moeite mee.
nou ja ik hoop dat die therapie waar ik nog op w8 een beetje op gaat schieten... die medicijnen verminderen de klachten, maar daar houdt het ook bij op. al moet ik wel zeggen dat ik er ook echt wel minder somber van wordt.
ok nu moet ik ff piepen, heb een rotdag vandaag. ben niet erg somber of zo, maar de hele godganse dag al moe, moe en nog is moe. heb ut daarmee echt gehad nu, grrrrrrrrrrrrrrrrr :@
voel me vandaag gewoon 140.....
ik pieker ook over iets, maybe hebben jullie klein ideetje, ik werk nu 2 halve dagen, wil absoluut niet stoppen, maar heb wel het gevoel ik ik qua uren/ tijden iets moet veranderen. werk nu dinsdag en woensdag ochtend, en ben verschrikkelijk moe op die dagen. Nou ja moet er nog ff overna denken. maar mocht iemand een idee hebben, ik hou me aanbevolen...
zo. ga nu gezellig verder met moe zijn,
boehoehoehoehoehoehoe!! ik word er niet goed van...!!!
oww en ook niet dat mijn moeder de hele tijd aan mijn kop zeurt dat die medicijnen slecht zijn, en dat het heus iets anders is of dat er meer is, uit het verleden, weet ik veel...... mot haar maar is gaan ontlopen, lekker rustig....
Dat gevoel van falen, en je schuldig voelen hoort ook bij een burnout.
je kan bij burnout ongeveer dezelfde klachten hebben als bij depressie e.d.
Leon, ik heb hetzelfde, ik weet dat ik balans moet zoeken, en moet luisteren naar mezelf, maar ik het er ook errug veel moeite mee.
nou ja ik hoop dat die therapie waar ik nog op w8 een beetje op gaat schieten... die medicijnen verminderen de klachten, maar daar houdt het ook bij op. al moet ik wel zeggen dat ik er ook echt wel minder somber van wordt.
ok nu moet ik ff piepen, heb een rotdag vandaag. ben niet erg somber of zo, maar de hele godganse dag al moe, moe en nog is moe. heb ut daarmee echt gehad nu, grrrrrrrrrrrrrrrrr :@
voel me vandaag gewoon 140.....
ik pieker ook over iets, maybe hebben jullie klein ideetje, ik werk nu 2 halve dagen, wil absoluut niet stoppen, maar heb wel het gevoel ik ik qua uren/ tijden iets moet veranderen. werk nu dinsdag en woensdag ochtend, en ben verschrikkelijk moe op die dagen. Nou ja moet er nog ff overna denken. maar mocht iemand een idee hebben, ik hou me aanbevolen...
zo. ga nu gezellig verder met moe zijn,
boehoehoehoehoehoehoe!! ik word er niet goed van...!!!
oww en ook niet dat mijn moeder de hele tijd aan mijn kop zeurt dat die medicijnen slecht zijn, en dat het heus iets anders is of dat er meer is, uit het verleden, weet ik veel...... mot haar maar is gaan ontlopen, lekker rustig....
woensdag 14 februari 2007 om 18:11
Hoi Phoebe, wat betreft je werk , is het niet mogelijk om bv di en do te gaan werken, zodat je een dag hebt om bij te komen? Ik doe dat ook. Ik heb zelfs de mogelijkheid gekregen om zelf mijn twee ochtenden te mogen kiezen, dat kan dus varieren per week. daarnaast maakt het niet uit of ik er om 9.00 of 11.00 of 14.00 ben. Ik heb op die dagen geen verantwoordingen. dus of ik er nu wel of niet ben maakt niet uit. Maar ik wil wel blijven komen om voor mezelf de drempel niet te hoog te laten worden voor als ik straks weer gewoon aan de bak moet.
Vandaag had ik een studiedag en had er best zin in maar vond het wel erg vermoeiend. Vooral als mensne te lang achter elkaar aan het praten zijn dan kan ik het niet meer volgen. Erg irritant hoor, ik hoor de woorden maar ze komen niet meer binnen. Dan voel ik me dom maar accepteer dat het bij de burnout hoort.
Vandaag had ik een studiedag en had er best zin in maar vond het wel erg vermoeiend. Vooral als mensne te lang achter elkaar aan het praten zijn dan kan ik het niet meer volgen. Erg irritant hoor, ik hoor de woorden maar ze komen niet meer binnen. Dan voel ik me dom maar accepteer dat het bij de burnout hoort.
woensdag 14 februari 2007 om 20:01
eranma, inderdaad, waar ik nu (tijdelijk) werk
is het ook soepel met tijden en zo.
als ik wat wil veranderen kan dat zo.
alleen, er zijn wel meer mensen, en donderdag is een beetje
een volle dag...... ik zit te twijfelen om op woensdag
misschien wat later te beginnen, en de dinsdag te skippen.
of dinsdag niet skippen, maar wat later beginnen...
nou ja ik slaap er ook nog ff een nachie over.
ja dat ken ik wel dat als je moe bent dat je moeilijk kan luisteren.
zondag middag bijv. ging ik ondanks dat ik best wel moe was toch ff naar mijn moeder, die vlakbij mij woont.
nou ja mijn moeder is best wel druk, en flink eigenwijs, dat resulteerde dat ik best wel weer een paniek bui kreeg. wat wel minder is door de medicijnen by the way, maar op dat moment kon ik weer niks hebben. en bovendien, de pillen lossen het niet op natuurlijk. zei mijn moeder nog, haaaah, je hebt toch prozac?? nou dan hoor je toch niet meer buien te hebben, maar dat is natuurlijk errug flauw. besefde ze zelf later ook, alleen ze houdt niet zo van medicijnen...
voel me trouwens weer wat beter dan net, heeft halfuurtje slapen toch geholpen. en heb ook ff wat opgeruimd, beetje lopen schuiven (met meubeltjes e.d.) enzo. klinkt maybe heel raar,
maar daar word ik heel erg rustig van, wat ik zelf erg raar vind...
grtz. Phoebs
is het ook soepel met tijden en zo.
als ik wat wil veranderen kan dat zo.
alleen, er zijn wel meer mensen, en donderdag is een beetje
een volle dag...... ik zit te twijfelen om op woensdag
misschien wat later te beginnen, en de dinsdag te skippen.
of dinsdag niet skippen, maar wat later beginnen...
nou ja ik slaap er ook nog ff een nachie over.
ja dat ken ik wel dat als je moe bent dat je moeilijk kan luisteren.
zondag middag bijv. ging ik ondanks dat ik best wel moe was toch ff naar mijn moeder, die vlakbij mij woont.
nou ja mijn moeder is best wel druk, en flink eigenwijs, dat resulteerde dat ik best wel weer een paniek bui kreeg. wat wel minder is door de medicijnen by the way, maar op dat moment kon ik weer niks hebben. en bovendien, de pillen lossen het niet op natuurlijk. zei mijn moeder nog, haaaah, je hebt toch prozac?? nou dan hoor je toch niet meer buien te hebben, maar dat is natuurlijk errug flauw. besefde ze zelf later ook, alleen ze houdt niet zo van medicijnen...
voel me trouwens weer wat beter dan net, heeft halfuurtje slapen toch geholpen. en heb ook ff wat opgeruimd, beetje lopen schuiven (met meubeltjes e.d.) enzo. klinkt maybe heel raar,
maar daar word ik heel erg rustig van, wat ik zelf erg raar vind...
grtz. Phoebs
donderdag 15 februari 2007 om 10:19
He Phoebe, als je moeder zo flauw reageert, kwetst je dat dan niet enorm?
Ik ben momenteel heel erg makkelijk op de kast te krijgen, vermoeiend voor iedereen, ook voor mezelf. nu moet ik ook nog ongesteld worden en jank ik helemaal bij iedere scheet.
Gisteren had ik voor Valantijn een etentje afgesproken en voor mijn lief een lekker luchtje gekocht en op zijn kussen 's avonds gelegd.
Had die l#l dus zelf helemaal niks bedacht. Ja hij "was van plan geweest"bla bla maar had uiteindelijk niks gedaan.Nu wil hij zaterdag wat voor me kopen, ja dag.....nou is het niet leuk meer. ik voelde me heel erg gekwetst en verdrietig. Dan gaan er kleine "luikjes open"waar ik ook erg verdrietig over ben, mensne die overleden zijn en is er gen houden meer aan. Mijn vriend snapt hier ook weer niks van wat mij dan nog meer frustreert. Oh . oh wat gezellig allemaal! Herkenne jullie dit een beetje? dat je ergens verdrietig om bent maar dan er steeds meer dingen bij komen?
Ik ben momenteel heel erg makkelijk op de kast te krijgen, vermoeiend voor iedereen, ook voor mezelf. nu moet ik ook nog ongesteld worden en jank ik helemaal bij iedere scheet.
Gisteren had ik voor Valantijn een etentje afgesproken en voor mijn lief een lekker luchtje gekocht en op zijn kussen 's avonds gelegd.
Had die l#l dus zelf helemaal niks bedacht. Ja hij "was van plan geweest"bla bla maar had uiteindelijk niks gedaan.Nu wil hij zaterdag wat voor me kopen, ja dag.....nou is het niet leuk meer. ik voelde me heel erg gekwetst en verdrietig. Dan gaan er kleine "luikjes open"waar ik ook erg verdrietig over ben, mensne die overleden zijn en is er gen houden meer aan. Mijn vriend snapt hier ook weer niks van wat mij dan nog meer frustreert. Oh . oh wat gezellig allemaal! Herkenne jullie dit een beetje? dat je ergens verdrietig om bent maar dan er steeds meer dingen bij komen?
donderdag 15 februari 2007 om 11:34
Phoebe, het kan inderdaad helpen om wat later te beginnen. Ik heb ergens gelezen dat je stresshormonen vooral 's ochtends heel hoog zijn, en dat het daarom 's ochtends het moeilijkste kan zijn. Of dat helemaal bewezen is weet ik niet hoor, maar ik zie om me heen inderdaad wel dat het gedurende de dag iets makkelijker wordt. Ik begin nu zelf ook een beetje later (ik werk nu vijf halve dagen), en dat helpt mij echt enorm (terwijl ik altijd gewend was om heel vroeg op te staan, ben helemaal geen avondmens of zo).
Met mij gaat het langzaam wel weer wat beter, blijf alleen wel nog heel erg moe. Als ik die vier uur op mijn werk druk bezig ben, moet ik 's middags twee uur slapen. Daar baal ik nog wel eens van, maar goed, ik ben wel blij dat het tenminste weer iets beter gaat.
Met mij gaat het langzaam wel weer wat beter, blijf alleen wel nog heel erg moe. Als ik die vier uur op mijn werk druk bezig ben, moet ik 's middags twee uur slapen. Daar baal ik nog wel eens van, maar goed, ik ben wel blij dat het tenminste weer iets beter gaat.
