Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
woensdag 21 februari 2007 om 15:48
hoi Leontien,
ja dit is voor mij de 1e x dat ik antidepressiva slik. wat jij beschrijft van beren op de weg, weinig interesse en zo dat had ik ook heel erg. voor mijn partner was het idd. ook erg zwaar aangezien ik behoorlijke buien had enzo. ik voel me nu met de prozac een stuk rustiger, veel minder in paniek, en sinds een paar weken ben ik ook echt een stuk opgewekter. ik voel me nu zoiezo veel prettiger dan een tijdje terug.
antidepressiva zal echt niet beschadigingd zijn als je je leven aanpast (gezond eten, geen alcohol enz.)
ik ben er erg blij mee, want nu ik rustiger ben heb ik ook veel meer zin
om het aan te pakken, ben ik veel meer gemotiveerd, en accepteer ik mijn situatie ook wat beter.
ben nog wel erg moe (ga zo ook ff slapen), maar dat hoort erbij.
hoop dat ik je zo een beetje de voordelen heb duidelijk kunnen maken.
fijn trouwens dat je deze topic prettig vindt,
ik ook, heb veel aan jullie verhalen.
xx Phoebe
ja dit is voor mij de 1e x dat ik antidepressiva slik. wat jij beschrijft van beren op de weg, weinig interesse en zo dat had ik ook heel erg. voor mijn partner was het idd. ook erg zwaar aangezien ik behoorlijke buien had enzo. ik voel me nu met de prozac een stuk rustiger, veel minder in paniek, en sinds een paar weken ben ik ook echt een stuk opgewekter. ik voel me nu zoiezo veel prettiger dan een tijdje terug.
antidepressiva zal echt niet beschadigingd zijn als je je leven aanpast (gezond eten, geen alcohol enz.)
ik ben er erg blij mee, want nu ik rustiger ben heb ik ook veel meer zin
om het aan te pakken, ben ik veel meer gemotiveerd, en accepteer ik mijn situatie ook wat beter.
ben nog wel erg moe (ga zo ook ff slapen), maar dat hoort erbij.
hoop dat ik je zo een beetje de voordelen heb duidelijk kunnen maken.
fijn trouwens dat je deze topic prettig vindt,
ik ook, heb veel aan jullie verhalen.
xx Phoebe
woensdag 21 februari 2007 om 21:30
Hoi Leon10,
ik weet dat antidepressiva bijwerkingen kunnen hebben, maar ga niet teveel zelf zoeken naar dat soort dingen. Je vind dat echt de meest angstaanjagende verhalen. Ter vergelijking: heb je wel eens de bijwerkingen van paracetamol opgezocht? Een kleine greep: ernstige hoofdpijn, maag-en darmklachten, duizeligheid, nier- en leverproblemen enz. enz. Dat komt gewoon omdat ze officieel elke bijwerking die ooit gemeld is op zo'n bijsluiter moeten zetten. Het betekent zeker niet dat het vaak voorkomt. Het is altijd goed om bijsluiters even te lezen (hoe moet je iets innemen, wanneer mag je het niet nemen en zo), maar laat je niet afschrikken door de bijwerkingen die daar op staan.
Hopelijk krijg je de GGZ man snel te pakken, ik had hetzelfde gevoel bij mijn psych. Besloot ik eindelijk er iets aan te gaan doen, krijg ik haar 10 dagen niet te pakken. Tja, het was kerst/oud en nieuw/de eerste week van januari, dus dat lag voor de hand, maar je word er wel gek van als je zo'n beluit eenmaal genomen hebt. Succes!
ik weet dat antidepressiva bijwerkingen kunnen hebben, maar ga niet teveel zelf zoeken naar dat soort dingen. Je vind dat echt de meest angstaanjagende verhalen. Ter vergelijking: heb je wel eens de bijwerkingen van paracetamol opgezocht? Een kleine greep: ernstige hoofdpijn, maag-en darmklachten, duizeligheid, nier- en leverproblemen enz. enz. Dat komt gewoon omdat ze officieel elke bijwerking die ooit gemeld is op zo'n bijsluiter moeten zetten. Het betekent zeker niet dat het vaak voorkomt. Het is altijd goed om bijsluiters even te lezen (hoe moet je iets innemen, wanneer mag je het niet nemen en zo), maar laat je niet afschrikken door de bijwerkingen die daar op staan.
Hopelijk krijg je de GGZ man snel te pakken, ik had hetzelfde gevoel bij mijn psych. Besloot ik eindelijk er iets aan te gaan doen, krijg ik haar 10 dagen niet te pakken. Tja, het was kerst/oud en nieuw/de eerste week van januari, dus dat lag voor de hand, maar je word er wel gek van als je zo'n beluit eenmaal genomen hebt. Succes!
donderdag 22 februari 2007 om 20:07
Leontien,
ok, antidepressiva zijn medicijnen. maar ikzelf, ik ben nu zoveel rustiger dan een tijdje terug. natuurlijk ben ik dan niet meteen beter, maar
ik denk dat mijn herstel nu veel makkelijker gaat dan als ik niet rustig ben. ik ben echt heel erg blij met de medicijnen. ben ook weer wat realistischer en zo, en sinds een aantal weken ook echt wat opgewekter.
voor de bijwerkingen was ik erg bang, maar dat is me erg meegevallen. heb ze wel, een paar zijn ook al weer weg.
van prozac heb je trouwens ook de minste bijwerkingen,
duurt ook ietsje langer voor het echt gaan werken.
van prozac kom je niet aan, dat probleempje heb ik dus ook niet.
wel de 1e paar weken erg suf, veel dorst, heb rare (geen enge) dromen, onrustige darmen, eerste weken minder eetlust, en moeheid (maar hoort ook bij burnout)
tis inderdaad wel zo dat ze in die bijsluiters en op internet
een hoop zetten wat kan gebeuren, maar waar je echt geen last van krijgt.
bij mij valt het in ieder geval wel mee.
wat ik al zei, ik ben erg blij met dat spulletje ;)
fijn weekend alvast allemaal!!
xx Phoebs
ok, antidepressiva zijn medicijnen. maar ikzelf, ik ben nu zoveel rustiger dan een tijdje terug. natuurlijk ben ik dan niet meteen beter, maar
ik denk dat mijn herstel nu veel makkelijker gaat dan als ik niet rustig ben. ik ben echt heel erg blij met de medicijnen. ben ook weer wat realistischer en zo, en sinds een aantal weken ook echt wat opgewekter.
voor de bijwerkingen was ik erg bang, maar dat is me erg meegevallen. heb ze wel, een paar zijn ook al weer weg.
van prozac heb je trouwens ook de minste bijwerkingen,
duurt ook ietsje langer voor het echt gaan werken.
van prozac kom je niet aan, dat probleempje heb ik dus ook niet.
wel de 1e paar weken erg suf, veel dorst, heb rare (geen enge) dromen, onrustige darmen, eerste weken minder eetlust, en moeheid (maar hoort ook bij burnout)
tis inderdaad wel zo dat ze in die bijsluiters en op internet
een hoop zetten wat kan gebeuren, maar waar je echt geen last van krijgt.
bij mij valt het in ieder geval wel mee.
wat ik al zei, ik ben erg blij met dat spulletje ;)
fijn weekend alvast allemaal!!
xx Phoebs
vrijdag 23 februari 2007 om 22:57
Hallo allemaal,
Ik zit tegen een burn out aan. Ik ben afgelopen dinsdag toch maar even naar de dokter geweest want ik had last van vergeetachtigheid, moeilijk concentreren, snel afgeleid, snel geiiriteerd, argressief en beetje moe. Ik werkg gewoon nog 5 dagen want ik vind mijn baan erg leuk. En wil hier ook echt niet mee stoppen. Ik ben als eerste bang als ik thuis blijf dat ik dan helemaal niks meer doe. Mijn leidinggevende weet ervan want die zag ook aan mij dat ik het moeilijk had en die steunt mij ook op mijn werk. Als ik even pauze nodig heb dan kan ik dat nemen. Ik doe support ict dus af en toe kan je wel gek worden van die mensen vooral als mij iets niet lukt. Dan raak ik erg gefrustreerd.
Ik probeer nu zoveel mogelijk mezelf niks te verplichten maar heb het er wel moeilijk mee. Doordat ik sinds vorig weekend als rustig aan ben gaan doen wat betekend s'avonds niks mee uitvoeren, ging het woensdag en donderdag wel goed. Gisteravond naar theater geweest en vandaag was het weer mis. Ik weet dat ik nu eigenlijk rustig op bed moet gaan liggen maar heb daar eigenlijk helemaal geen zin in. Ik vecht er dus nog tegen. Weet dat ik dit niet moet doen maarja. Ik heb hier eigenlijk helemaal geen zin in.
5 jaar terug had ik last van depressies en ben toen ook een jaar in therapie geweest. En daarna ging het een stuk beter. Tot nu dan. Heb geen last van depressie. Ik weet hoe dat voelt maar ben nu ook weer niet vrolijk. Maarja ik ben dan ook niet een positief persoon.
Hoe het komt weet ik een beetje, telleurstelling in het leven (had vroeger ander beeld van het leven. ik heb het te geidealiseerd?). Daarbij spanningen op verschillende vlakken. Dan natuurlijk het perfectionisme. Ik kan nog wel effe doorschrijven
Ik ga over 2 weken met een sociaal pedagogisch verpleegkundige praten tenminste ik denk dat zo iemand zo heet en dan gaan ik wel verder kijken. Tot die tijd rustig aan doen.
Heb sinds kort weer een hobby opgepakt en dit geeft mij rust. En tv kijken naar programma's die ik echt leuk vind werkt ook goed. En natuurlijk shoppen. Als ik dat niet leuk zou vinden meer dan zou het pas echt goed mis zijn met me.
Nou ik hou maar weer op want anders ga ik nog 10 pagina's verder. Ik hou dit forum wel in de gaten want ben benieuwd hoe iedereen ermee omgaat.
Ik zit tegen een burn out aan. Ik ben afgelopen dinsdag toch maar even naar de dokter geweest want ik had last van vergeetachtigheid, moeilijk concentreren, snel afgeleid, snel geiiriteerd, argressief en beetje moe. Ik werkg gewoon nog 5 dagen want ik vind mijn baan erg leuk. En wil hier ook echt niet mee stoppen. Ik ben als eerste bang als ik thuis blijf dat ik dan helemaal niks meer doe. Mijn leidinggevende weet ervan want die zag ook aan mij dat ik het moeilijk had en die steunt mij ook op mijn werk. Als ik even pauze nodig heb dan kan ik dat nemen. Ik doe support ict dus af en toe kan je wel gek worden van die mensen vooral als mij iets niet lukt. Dan raak ik erg gefrustreerd.
Ik probeer nu zoveel mogelijk mezelf niks te verplichten maar heb het er wel moeilijk mee. Doordat ik sinds vorig weekend als rustig aan ben gaan doen wat betekend s'avonds niks mee uitvoeren, ging het woensdag en donderdag wel goed. Gisteravond naar theater geweest en vandaag was het weer mis. Ik weet dat ik nu eigenlijk rustig op bed moet gaan liggen maar heb daar eigenlijk helemaal geen zin in. Ik vecht er dus nog tegen. Weet dat ik dit niet moet doen maarja. Ik heb hier eigenlijk helemaal geen zin in.
5 jaar terug had ik last van depressies en ben toen ook een jaar in therapie geweest. En daarna ging het een stuk beter. Tot nu dan. Heb geen last van depressie. Ik weet hoe dat voelt maar ben nu ook weer niet vrolijk. Maarja ik ben dan ook niet een positief persoon.
Hoe het komt weet ik een beetje, telleurstelling in het leven (had vroeger ander beeld van het leven. ik heb het te geidealiseerd?). Daarbij spanningen op verschillende vlakken. Dan natuurlijk het perfectionisme. Ik kan nog wel effe doorschrijven
Ik ga over 2 weken met een sociaal pedagogisch verpleegkundige praten tenminste ik denk dat zo iemand zo heet en dan gaan ik wel verder kijken. Tot die tijd rustig aan doen.
Heb sinds kort weer een hobby opgepakt en dit geeft mij rust. En tv kijken naar programma's die ik echt leuk vind werkt ook goed. En natuurlijk shoppen. Als ik dat niet leuk zou vinden meer dan zou het pas echt goed mis zijn met me.
Nou ik hou maar weer op want anders ga ik nog 10 pagina's verder. Ik hou dit forum wel in de gaten want ben benieuwd hoe iedereen ermee omgaat.
zaterdag 24 februari 2007 om 00:12
Hoi Scorpio,
welkom! Als ik jouw verhaal lees komt dat me heel bekend voor.... Ik ben ook nooit gestopt met werken, omdat ik dacht dat het dan alleen maar minder zou gaan. Dat denk ik nog steeds, hoewel er natuurlijk ook gewoon mensen zijn waarbij dat echt niet meer gaat. Ik ben wel minder uren per dag gaan werken (tijdelijk), en in het begin hielp dat wel, maar na een tijdje dus niet. Ik begrijp van iedereen dat dat normaal is, dat je na een aantal weken ineens achteruit gaat. Waarschijnlijk begin je dan een heel klein beetje te ontspannen, en dan voel je pas echt hoe moe je bent of zo. Wat ik wil zeggen: hou er rekening mee dat het over een tijdje wel eens wat minder zou kunnen gaan. In het begin kon ik als ik 's middags thuis kwam nog wel stofzuigen en zo, of even een rondje wandelen, maar na een week of twee kon ik alleen nog maar slapen. Dat is heel vervelend, omdat je het gevoel hebt dat je al zoveel minder bent gaan doen en zo, en dan gaat het juist minder. Even volhouden, en dan zou het vanzelf langzaamaan weer beter moeten gaan als je de juiste stappen hebt genomen. Niet bedoeld om je te laten schrikken hoor, juist om uit te leggen dat dat bijna iedereen overkomt zodat je er minder van schrikt dan ik :P.
Hopelijk is dit voor jou voldoende om er weer bovenop te komen, neem vooral de tijd! Ik voel me zo langzamerhand wel eens lullig als een collega vraagt hoe het gaat en ik moet weer antwoorden 'wel iets beter, maar nog lang niet goed' (ik ben nu 2 maanden 50% ziek). Maar zo is het nou eenmaal, en gelukkig heb ik hele lieve collega's. Zolang je er tegen blijft vechten kom je er nooit echt overheen denk ik (poe, ik klinkt alsof ik denk dat ik alles weet, maar ik bedoel dat dat mijn ervaringen zijn). En stoppen met vechten kost ook tijd, dat kun je niet zomaar afdwingen. Mensen die burn-out raken zijn juist vaak mensen die heel lang tegen moeheid/ziek zijn gevochten hebben, dus dat moet je echt 'afleren'. Veel praten helpt, en de dingen die je leuk vind om te doen en die nog goed gaan natuurlijk ook!
Succes!
welkom! Als ik jouw verhaal lees komt dat me heel bekend voor.... Ik ben ook nooit gestopt met werken, omdat ik dacht dat het dan alleen maar minder zou gaan. Dat denk ik nog steeds, hoewel er natuurlijk ook gewoon mensen zijn waarbij dat echt niet meer gaat. Ik ben wel minder uren per dag gaan werken (tijdelijk), en in het begin hielp dat wel, maar na een tijdje dus niet. Ik begrijp van iedereen dat dat normaal is, dat je na een aantal weken ineens achteruit gaat. Waarschijnlijk begin je dan een heel klein beetje te ontspannen, en dan voel je pas echt hoe moe je bent of zo. Wat ik wil zeggen: hou er rekening mee dat het over een tijdje wel eens wat minder zou kunnen gaan. In het begin kon ik als ik 's middags thuis kwam nog wel stofzuigen en zo, of even een rondje wandelen, maar na een week of twee kon ik alleen nog maar slapen. Dat is heel vervelend, omdat je het gevoel hebt dat je al zoveel minder bent gaan doen en zo, en dan gaat het juist minder. Even volhouden, en dan zou het vanzelf langzaamaan weer beter moeten gaan als je de juiste stappen hebt genomen. Niet bedoeld om je te laten schrikken hoor, juist om uit te leggen dat dat bijna iedereen overkomt zodat je er minder van schrikt dan ik :P.
Hopelijk is dit voor jou voldoende om er weer bovenop te komen, neem vooral de tijd! Ik voel me zo langzamerhand wel eens lullig als een collega vraagt hoe het gaat en ik moet weer antwoorden 'wel iets beter, maar nog lang niet goed' (ik ben nu 2 maanden 50% ziek). Maar zo is het nou eenmaal, en gelukkig heb ik hele lieve collega's. Zolang je er tegen blijft vechten kom je er nooit echt overheen denk ik (poe, ik klinkt alsof ik denk dat ik alles weet, maar ik bedoel dat dat mijn ervaringen zijn). En stoppen met vechten kost ook tijd, dat kun je niet zomaar afdwingen. Mensen die burn-out raken zijn juist vaak mensen die heel lang tegen moeheid/ziek zijn gevochten hebben, dus dat moet je echt 'afleren'. Veel praten helpt, en de dingen die je leuk vind om te doen en die nog goed gaan natuurlijk ook!
Succes!
zaterdag 24 februari 2007 om 12:03
Hoi girls, ik heb inderdaad ook gemerkt dat, toen ik minder ging werken, het ook rap slechter met me ging. Toen werd ik daar weer boos om. Was ik maar "gewoon"door gegaan. Maar ik weet zeker dat ik dan mezelf verschrikkelijk zou zijn tegen gekoemn, vroeg of laat.
Deze week had ik vrij (onderwijs0 en voelde me steeds sterker worden. Ik kon ook weer verschillende activiteiten op 1 dag doen. Een heel verschil met de week daarvoor.Ik ben wel heel benieuwd hoe dat volgende week weer zal gaan, als ik wel weer een paar uur moet werken. Ik ben wel steeds meer op mijn lijf aanhet letten. het valt me op dat ik al heel snel mijn spieren aanspan, bv in de auto. dat moet veel kracht en energie kosten. Als ik me er bewust van ben dan probeer ik het meteen weer los te laten.
Ik voel me wel onrustig bij het idee dat ik al twee maanden in de ziektewet zit.Ik heb wel het gevoel dat ik snel beter "moet"worden maar ja....of ik daar heel erg veel invloed op kan uitoefenen?!
Als mensne vragen hoe het gaat dan zeg ik eerlijk "wisselend", want zo is het ook.Een burnout komt langzaam, die bouw je langzaam op en ik denk dat je hem ook langzaam afbouwt. Alleen willen bedrijfsartsen je weer zo snel mogelijk aan de bak hebben. Dat is wel lastig.
Deze week had ik vrij (onderwijs0 en voelde me steeds sterker worden. Ik kon ook weer verschillende activiteiten op 1 dag doen. Een heel verschil met de week daarvoor.Ik ben wel heel benieuwd hoe dat volgende week weer zal gaan, als ik wel weer een paar uur moet werken. Ik ben wel steeds meer op mijn lijf aanhet letten. het valt me op dat ik al heel snel mijn spieren aanspan, bv in de auto. dat moet veel kracht en energie kosten. Als ik me er bewust van ben dan probeer ik het meteen weer los te laten.
Ik voel me wel onrustig bij het idee dat ik al twee maanden in de ziektewet zit.Ik heb wel het gevoel dat ik snel beter "moet"worden maar ja....of ik daar heel erg veel invloed op kan uitoefenen?!
Als mensne vragen hoe het gaat dan zeg ik eerlijk "wisselend", want zo is het ook.Een burnout komt langzaam, die bouw je langzaam op en ik denk dat je hem ook langzaam afbouwt. Alleen willen bedrijfsartsen je weer zo snel mogelijk aan de bak hebben. Dat is wel lastig.
zaterdag 24 februari 2007 om 19:32
Hoi meiden, het is alweer een tijdje geleden sinds mijn laatste reactie, maar ik blijf jullie berichtjes wel lezen hoor !
Zoals jullie weten ben ik gestart met groepstherapie en ik denk dat dit voor mij een hele goede stap is geweest. Ik was van plan even de kat uit de boom te kijken, maar ik merk dat dat niet echt lukt. De therapeuten weten je precies op gevoelige punten te triggeren ('waarom huil je nu, wat voel je ?", enz.) en ik heb besloten dat te laten gebeuren. Ik wil immers echt aan mezelf werken en ik merk dat onverwerkte ervaringen veel te maken hebben met de burnout van nu. Maar dat betekent wel dat ik nu toch wel veel met het verleden bezig ben en dat ik me dus nog niet echt beter voel, in tegendeel . Maar goed, ik hou er vertrouwen in.
Zoals jullie weten ben ik gestart met groepstherapie en ik denk dat dit voor mij een hele goede stap is geweest. Ik was van plan even de kat uit de boom te kijken, maar ik merk dat dat niet echt lukt. De therapeuten weten je precies op gevoelige punten te triggeren ('waarom huil je nu, wat voel je ?", enz.) en ik heb besloten dat te laten gebeuren. Ik wil immers echt aan mezelf werken en ik merk dat onverwerkte ervaringen veel te maken hebben met de burnout van nu. Maar dat betekent wel dat ik nu toch wel veel met het verleden bezig ben en dat ik me dus nog niet echt beter voel, in tegendeel . Maar goed, ik hou er vertrouwen in.
zaterdag 24 februari 2007 om 19:46
Ik denk dat ik van jullie de enige ben die geen antidepressiva gebruikt ?
Ik heb er geen behoefte aan en ben vrij gelijkmatig van stemming. Natuurlijk heb ik wel mijn sombere buien, maar geen paniekaanvallen ofzo.
Wel heb ik laatst slaapmedicatie (normison=temazepam) van de huisarts gekregen omdat ik soms uren wakker lig omdat ik m'n gedachten niet "stop" kan zetten.En dat terwijl ik dan wel moe ben. Herkennen jullie dit ?
Verder vraag ik me af of er onder jullie of andere lezers, mensen zijn die net als ik kinderen hebben EN een burnout.
Sterkte allemaal
Ik heb er geen behoefte aan en ben vrij gelijkmatig van stemming. Natuurlijk heb ik wel mijn sombere buien, maar geen paniekaanvallen ofzo.
Wel heb ik laatst slaapmedicatie (normison=temazepam) van de huisarts gekregen omdat ik soms uren wakker lig omdat ik m'n gedachten niet "stop" kan zetten.En dat terwijl ik dan wel moe ben. Herkennen jullie dit ?
Verder vraag ik me af of er onder jullie of andere lezers, mensen zijn die net als ik kinderen hebben EN een burnout.
Sterkte allemaal
zaterdag 24 februari 2007 om 23:17
Ik ben ook niet aan de anti-depresivia. Wel ooit geweest maar denk dat het nu niet gaat helpen want ik voel me niet depressief. Ik wil juist allemaal dingen doen maar lichaam houd me nu tegen. Ik voel voornamelijk spanning.
Ben vandaag 2 uur wezen winkelen en dat is dus niet echt lang maar was gespannen hierna. Het is niet echt moeheid want "geestelijk" ben ik niet moe. Voornamelijk lichamelijk geeft het problemen. Een soort spanning op lichaam. Heb wel 2 bodies gekocht die ik al een week wilde hebben en een korte broek voor 6,95 en gympen. Dus ben daar wel blij om. Wil alleen nog meer kopen. Lijkt wel dat ik koopdrang heb om mij beter te voelen maarja helaas helpt het niet de tegen de lichamelijk klachten.
Heb het erg moeilijk ermee dat ik me zo voel. Ik wil dit niet. Ik wil mij gewoon lekker en vrolijk voelen en lol maken. Om een lang verhaal kort te maken ben ik gewoon gefrustreerd op het moment.
Dit hier is wel lekker om het van me af te schrijven want om elke keer erover te beginnen tegen mensen in mijn omgeving is ook niet leuk.
Ben vandaag 2 uur wezen winkelen en dat is dus niet echt lang maar was gespannen hierna. Het is niet echt moeheid want "geestelijk" ben ik niet moe. Voornamelijk lichamelijk geeft het problemen. Een soort spanning op lichaam. Heb wel 2 bodies gekocht die ik al een week wilde hebben en een korte broek voor 6,95 en gympen. Dus ben daar wel blij om. Wil alleen nog meer kopen. Lijkt wel dat ik koopdrang heb om mij beter te voelen maarja helaas helpt het niet de tegen de lichamelijk klachten.
Heb het erg moeilijk ermee dat ik me zo voel. Ik wil dit niet. Ik wil mij gewoon lekker en vrolijk voelen en lol maken. Om een lang verhaal kort te maken ben ik gewoon gefrustreerd op het moment.
Dit hier is wel lekker om het van me af te schrijven want om elke keer erover te beginnen tegen mensen in mijn omgeving is ook niet leuk.
zondag 25 februari 2007 om 15:21
Ik gebruik ook geen anti-depressiva. Ook niet omdat ik er tegen ben, maar omdat de klachten bij mij met name lichamelijk zijn en dan helpen ze niet zo heel goed (tenzij je echt niet meer kunt ontspannen).
Ik heb geen kinderen, ik woon juist alleen (heb wel een partner, maar die woont vrij ver weg). Dat is natuurlijk wel lekker rustig, en ik hoef niet zoveel rekening met anderen te houden, maar het heeft ook wel nadelen. Ik heb thuis niemand om mee te praten als ik bij de bedrijfsarts/psych etc. ben geweest, terwijl je dan toch graag je verhaal kwijt wilt. Ook moet er vanalles toch gewoon gebeuren. Niet alleen boodschappen en schoonmaken en zo, maar momenteel zit ik met een enorme lekkage, waarvoor een aannemer geregeld moest worden, een hoop spullen versleept voor ie aan de gang kan etc. Dan is het wel eens jammer dat er niemand is die dat voor me kan doen..... Maar ja, het zorgt er ook wel voor dat je actief blijft zullen we maar denken.
Het gaat op zich vrij goed met me, hoewel ik nog wel heel snel moe ben, en het meteen merk als ik over mijn grens ga. Ik merk wel dat ik nog 'heel weining kan hebben'. Als er iets misgaat wat vervelend is (zoals die lekkage) dan baal ik daar wel veel meer van dan vroeger. Ik kon juist altijd vrij laconiek met dat soort dingen omgaan, en dat vind ik nu wel eens moeilijk. Een beetje zo'n : dit kan ik er nu eigenlijk niet bij hebben' gevoel. Kent iemand dat?
Eranma (geloof ik): Ik heb dat boek dat je aanraadde ook gekocht, en het lijkt mij heel aardig. Ik probeer iedere dag een hoofdstuk te lezen/doen, dus ik ben nog niet zo ver, maar ik heb er een goed gevoel bij. Ik houd jullie op de hoogte.
Ik heb geen kinderen, ik woon juist alleen (heb wel een partner, maar die woont vrij ver weg). Dat is natuurlijk wel lekker rustig, en ik hoef niet zoveel rekening met anderen te houden, maar het heeft ook wel nadelen. Ik heb thuis niemand om mee te praten als ik bij de bedrijfsarts/psych etc. ben geweest, terwijl je dan toch graag je verhaal kwijt wilt. Ook moet er vanalles toch gewoon gebeuren. Niet alleen boodschappen en schoonmaken en zo, maar momenteel zit ik met een enorme lekkage, waarvoor een aannemer geregeld moest worden, een hoop spullen versleept voor ie aan de gang kan etc. Dan is het wel eens jammer dat er niemand is die dat voor me kan doen..... Maar ja, het zorgt er ook wel voor dat je actief blijft zullen we maar denken.
Het gaat op zich vrij goed met me, hoewel ik nog wel heel snel moe ben, en het meteen merk als ik over mijn grens ga. Ik merk wel dat ik nog 'heel weining kan hebben'. Als er iets misgaat wat vervelend is (zoals die lekkage) dan baal ik daar wel veel meer van dan vroeger. Ik kon juist altijd vrij laconiek met dat soort dingen omgaan, en dat vind ik nu wel eens moeilijk. Een beetje zo'n : dit kan ik er nu eigenlijk niet bij hebben' gevoel. Kent iemand dat?
Eranma (geloof ik): Ik heb dat boek dat je aanraadde ook gekocht, en het lijkt mij heel aardig. Ik probeer iedere dag een hoofdstuk te lezen/doen, dus ik ben nog niet zo ver, maar ik heb er een goed gevoel bij. Ik houd jullie op de hoogte.
zondag 25 februari 2007 om 18:56
maandag 26 februari 2007 om 17:15
Hoi meiden,
Ben benieuwd hoe het met jullie gaat. Ik vind het lastig dat als je een berichtje gaat typen, je niet tegelijkertijd terug kunt lezen. Want ik heb net wel zitten lezen maar ben de helft al weer kwijt.
Ik hoor graag van jullie. Sterkte allemaal.
Ben benieuwd hoe het met jullie gaat. Ik vind het lastig dat als je een berichtje gaat typen, je niet tegelijkertijd terug kunt lezen. Want ik heb net wel zitten lezen maar ben de helft al weer kwijt.
Ik hoor graag van jullie. Sterkte allemaal.
anoniem_636276b5dd522 wijzigde dit bericht op 12-07-2008 11:46
Reden: privacy
Reden: privacy
% gewijzigd
maandag 26 februari 2007 om 19:12
Hoi girls, ik gebruik ook geen medicatie, ook niet voor het slapen. Ik heb wel even valeriaan geprobeerd. Op zich slaap ik erg veel. Ik slaap momenteel makkelijk in maar wordt wel altijd rond 4-5 uur wakker. Op zich slaap ik na verloop van tijd wel in dus het wakker liggen ervaarik niet echt als vervelend.
Vorige week had ik best een goede week. morgen moet ik weer een ochtend werken en ik hoop dat ik het goede gevoel wat kan vasthouden.
Ik ben vandaag naar een healer geweest, een paranormaal begaafd iemand.
Ik ben zelf geen zweverig type maar heb in de loop van de jaren een aantal keren gemerkt dat ik zelf wel paranormale gaven had. wat ik op zich ook wel weer eng vind. Ik had dit adres uit het tijdschrift happynezz en ik dacht baad het niet schaad het ook niet.
Ik heb nl het gevoel dat sommige mensen al mijn energie weg trekken. dat ik mijn batterij niet goed kan opladen. ik heb die man heel weinig vertelt ook niet over de burnout.Hij heeft mijn chakra's'"schoongemaakt', gezegd dat ik meer in het heden moet leven, het verleden los te laten. Dat ik mijn intuitie meer moet vertrouwen en de lat voor mezelf niet zo hoog moet leggen. Dat ik van mezelf moet gaan houden , aan mezelf moet geven en niet alleen voor andere moet zorgen. Hij vertelde dat mijn weerstand laag was, dat ik weinig energie had en dat mijn concentratie laag was. dat is allemaal waar. Hij heeft wat homeopatische middeltjes aanbevolen om het een en ander op te vijzelen bij mij. Hij zei ook dat ik op de goeie weg was.
Ik was er erg van onder de indruk. Gelukkig was mijn vriend mee gegaan want deze man sprak zo snel dat ik het niet allemaal kon bevatten. Ik moest ook trouwens mijn eigenwaarde niet aan andere mensen ophangen.
Ik moest vanuit mijzelf, vanuit mijn eigen weten, mijn gevoel leven.
Pfff best wel veel allemaal toch deed het me goed. deze week ga ik de homeopatische middelen halen. Ik heb ook wel het gevoel dat ik op de goeie weg ben al zal het vast nog een hele lange weg zijn met veel hobbels en kuilen.Nu ben ik best wel heel moe maar dat geeft niet.
Mijn tip aan jullie is, probeer iets te vinden wat je nu energie geeft, iets waar je naar uit kijkt en probeer ook info te verzamelen over burnout zodat je beter van jezelf kan snappen en hopelijk ook accepteren dat het zo ver is gekomen. Ik vind het ook nog wel wat lastig omdat van mezelf te accepteren.. Toch denk ik dat burnout zijn betekend dat de weg waarop je zat niet de goeie voor jou is. Je moet proberen te kijken welke weg dan goed is voor je of je moet leren deze weg voor jou goed begaanbaar te maken.Pfff misschien jklink ik nu wel erg zweverig maar wat ik probeer te zeggen is dat we moeten proberen van onze situatie te leren en te groeien.
Vorige week had ik best een goede week. morgen moet ik weer een ochtend werken en ik hoop dat ik het goede gevoel wat kan vasthouden.
Ik ben vandaag naar een healer geweest, een paranormaal begaafd iemand.
Ik ben zelf geen zweverig type maar heb in de loop van de jaren een aantal keren gemerkt dat ik zelf wel paranormale gaven had. wat ik op zich ook wel weer eng vind. Ik had dit adres uit het tijdschrift happynezz en ik dacht baad het niet schaad het ook niet.
Ik heb nl het gevoel dat sommige mensen al mijn energie weg trekken. dat ik mijn batterij niet goed kan opladen. ik heb die man heel weinig vertelt ook niet over de burnout.Hij heeft mijn chakra's'"schoongemaakt', gezegd dat ik meer in het heden moet leven, het verleden los te laten. Dat ik mijn intuitie meer moet vertrouwen en de lat voor mezelf niet zo hoog moet leggen. Dat ik van mezelf moet gaan houden , aan mezelf moet geven en niet alleen voor andere moet zorgen. Hij vertelde dat mijn weerstand laag was, dat ik weinig energie had en dat mijn concentratie laag was. dat is allemaal waar. Hij heeft wat homeopatische middeltjes aanbevolen om het een en ander op te vijzelen bij mij. Hij zei ook dat ik op de goeie weg was.
Ik was er erg van onder de indruk. Gelukkig was mijn vriend mee gegaan want deze man sprak zo snel dat ik het niet allemaal kon bevatten. Ik moest ook trouwens mijn eigenwaarde niet aan andere mensen ophangen.
Ik moest vanuit mijzelf, vanuit mijn eigen weten, mijn gevoel leven.
Pfff best wel veel allemaal toch deed het me goed. deze week ga ik de homeopatische middelen halen. Ik heb ook wel het gevoel dat ik op de goeie weg ben al zal het vast nog een hele lange weg zijn met veel hobbels en kuilen.Nu ben ik best wel heel moe maar dat geeft niet.
Mijn tip aan jullie is, probeer iets te vinden wat je nu energie geeft, iets waar je naar uit kijkt en probeer ook info te verzamelen over burnout zodat je beter van jezelf kan snappen en hopelijk ook accepteren dat het zo ver is gekomen. Ik vind het ook nog wel wat lastig omdat van mezelf te accepteren.. Toch denk ik dat burnout zijn betekend dat de weg waarop je zat niet de goeie voor jou is. Je moet proberen te kijken welke weg dan goed is voor je of je moet leren deze weg voor jou goed begaanbaar te maken.Pfff misschien jklink ik nu wel erg zweverig maar wat ik probeer te zeggen is dat we moeten proberen van onze situatie te leren en te groeien.
dinsdag 27 februari 2007 om 11:53
Daar ben ik het helemaal mee eens Eranma, dat een burn-out een vrij duidelijk signaal is van je lijf dat je niet op de goede weg zit. En zo zweverig is dat wat mij betreft niet hoor. Ik ben paramedicus, dus best wel 'medisch' ingesteld, maar ik zie het net als pijn: als je enkel heel erg pijn doet, is dat een signaal van je lichaam dat je er niet op moet lopen omdat er iets mis is (daarom voelen mensen en dieren uberhaupt pijn). Een burn-out is niet heel veel anders, of de klachten nou lichamelijk zijn (zoals bij mij) of geestelijk, het is een signaal van je lichaam dat er iets echt niet goed gaat.
Ik las trouwens een verhaal van een man die ook een burn-out had en daardoor tijdelijk zelfs verlammingsverschijnselen had, zijn lichaam deed het gedeeltelijk gewoon echt niet meer. Als het met mij even niet zo lekker gaat hou ik me daar nu maar aan vast: ik heb tenminste ingegrepen voordat het zo ver was, en vergeleken met verlammingsverschijnselen valt wat ik heb nog wel mee....
Leon10, ik zou inderdaad maar langs de huisarts gaan, misschien kan die je wat geven om iets rustiger te worden totdat je naar de psychiater kunt? Of iets om je te helpen slapen, want dat is echt heel vervelend. Als je al moe bent, en je slaapt ook nog eens veel te weinig kom je er helemaal niet meer uit. Sterkte!
Ik las trouwens een verhaal van een man die ook een burn-out had en daardoor tijdelijk zelfs verlammingsverschijnselen had, zijn lichaam deed het gedeeltelijk gewoon echt niet meer. Als het met mij even niet zo lekker gaat hou ik me daar nu maar aan vast: ik heb tenminste ingegrepen voordat het zo ver was, en vergeleken met verlammingsverschijnselen valt wat ik heb nog wel mee....
Leon10, ik zou inderdaad maar langs de huisarts gaan, misschien kan die je wat geven om iets rustiger te worden totdat je naar de psychiater kunt? Of iets om je te helpen slapen, want dat is echt heel vervelend. Als je al moe bent, en je slaapt ook nog eens veel te weinig kom je er helemaal niet meer uit. Sterkte!
dinsdag 27 februari 2007 om 19:07
Hoi meiden,
mijn burnout klachten zijn met name van psychische aard. Lichamelijk mankeer ik niet veel, behalve dan dat ik snel zweet (van dat koude klamme zweet, heel vervelend). En ik ben supersnel emotioneel. Voorheen kon ik de hele wereld aan. En als ik het niet meer redde, hield ik dat voor me. Om hulp vragen deed ik niet. Ik ging gewoon nog een stapje harder en vergde nog meer van mezelf. In de groepstherapie leer ik nu om niet ze hard voor mzelf te zijn. En om (lichamelijke) signalen te leren herkennen. En om dan grenzen aan te geven en eventueel om hulp te vragen. Allemaal makkelijker gezegd dan gedaan. Ik begin te begrijpen waarom deze therapie 3 maanden duurt.
mijn burnout klachten zijn met name van psychische aard. Lichamelijk mankeer ik niet veel, behalve dan dat ik snel zweet (van dat koude klamme zweet, heel vervelend). En ik ben supersnel emotioneel. Voorheen kon ik de hele wereld aan. En als ik het niet meer redde, hield ik dat voor me. Om hulp vragen deed ik niet. Ik ging gewoon nog een stapje harder en vergde nog meer van mezelf. In de groepstherapie leer ik nu om niet ze hard voor mzelf te zijn. En om (lichamelijke) signalen te leren herkennen. En om dan grenzen aan te geven en eventueel om hulp te vragen. Allemaal makkelijker gezegd dan gedaan. Ik begin te begrijpen waarom deze therapie 3 maanden duurt.
dinsdag 27 februari 2007 om 19:17
Trouwens, Eranma, wat een herkenning zie ik weer in jouw stukje. Die adviezen van die healer zouden op mij ook heel goed van toepassing kunnen zijn !
En dat sommige mensen de energie " uit je kunnen trekken" dat heb ik ook. Ik zou graag willen weten hoe ik dat tegen kan houden. Het antwoord hierop zal ook wel weer te maken hebben met grenzen stellen, maar hoe?
Ik heb dit bijvoorbeeld in mijn werk met sommige patienten. Ik ben heel begaan met mijn werk, maar ik denk dat sommige patienten (of familieleden) daar (on)bewust misbruik van maken.
En Leon 10 sterkte !
En dat sommige mensen de energie " uit je kunnen trekken" dat heb ik ook. Ik zou graag willen weten hoe ik dat tegen kan houden. Het antwoord hierop zal ook wel weer te maken hebben met grenzen stellen, maar hoe?
Ik heb dit bijvoorbeeld in mijn werk met sommige patienten. Ik ben heel begaan met mijn werk, maar ik denk dat sommige patienten (of familieleden) daar (on)bewust misbruik van maken.
En Leon 10 sterkte !
woensdag 28 februari 2007 om 17:43
hoihoi
had laatste tijd ook idd. veel koppijn, en nek en schouder, maar dat heb zoiezo al erg snel aangezien mijn nekje paar jaar terug gekneusd was. had het laatste tijd idd wel weer meer.
maar wat ik al eerder zei, voel me laatste tijd mede door medicijnen weer een stuk beter.
al ben ik wel verschrikkelijk moe. ik probeer zo positief mogelijk te zijn, maar heb wel regelmatig baaldagen dat ik het allemaal zat ben en zo.
ik werkte nog wel 2 halve daagjes, sinds deze week 1tje. probeer ff uit hoe ik dat vind. als ik werk zet ik wel de wekker. hoe andere dagen eruit zien verschilt. soms blijf ik lekker lang in pyama lopen, en heb ook wel dagen dat ik van alles doe en zo.
ik rust smiddags zoiezo wel, vaak een uur, soms wat minder.
dat sommige mensen idd. energie uit je trekken herken ik wel. dan wil je echt luisteren naar wat ze zeggen, maar het lukt gewoon niet.
moet overigens nog ff wachten op therapie, begin wel ongeduldig te worden,
want wil gewoon beter worden. ik weet dat het niet opschiet om ongeduldig te zijn. denk ook wel es aan alternatieve therapie, maar denk toch ook dat het niet handig is om van alles door mekaar te gooien.
nou ja hoop dat die therapeuten es op schieten (de hele stad is hier depressief volleges mij)
zo weer even genoeg gepiept voor vandaag.
over drie kwartier begint Lotte :P
xx phoebs
had laatste tijd ook idd. veel koppijn, en nek en schouder, maar dat heb zoiezo al erg snel aangezien mijn nekje paar jaar terug gekneusd was. had het laatste tijd idd wel weer meer.
maar wat ik al eerder zei, voel me laatste tijd mede door medicijnen weer een stuk beter.
al ben ik wel verschrikkelijk moe. ik probeer zo positief mogelijk te zijn, maar heb wel regelmatig baaldagen dat ik het allemaal zat ben en zo.
ik werkte nog wel 2 halve daagjes, sinds deze week 1tje. probeer ff uit hoe ik dat vind. als ik werk zet ik wel de wekker. hoe andere dagen eruit zien verschilt. soms blijf ik lekker lang in pyama lopen, en heb ook wel dagen dat ik van alles doe en zo.
ik rust smiddags zoiezo wel, vaak een uur, soms wat minder.
dat sommige mensen idd. energie uit je trekken herken ik wel. dan wil je echt luisteren naar wat ze zeggen, maar het lukt gewoon niet.
moet overigens nog ff wachten op therapie, begin wel ongeduldig te worden,
want wil gewoon beter worden. ik weet dat het niet opschiet om ongeduldig te zijn. denk ook wel es aan alternatieve therapie, maar denk toch ook dat het niet handig is om van alles door mekaar te gooien.
nou ja hoop dat die therapeuten es op schieten (de hele stad is hier depressief volleges mij)
zo weer even genoeg gepiept voor vandaag.
over drie kwartier begint Lotte :P
xx phoebs
woensdag 28 februari 2007 om 20:08
Hoi girls, Leontien jij vroeg hoe onze dag eruit zag tijdens de burnout.
Nou, ik zet wel een wekker maar neem wel tijd voor het wakker worden. Ik kom echt traag op gang. Ik werk nu twee ochtenden en ik streef erna om daar rond 9.00 uur te zijn. De andere ochtenden zet ik de wekker op half 9/9 uur.
Ik keutel dan heerlijk. ontbijten, lekker lezen. Ik ga twee x in de week om half 11 naar de sportschool voor een groepsles yoga/tai chi. dat doet me echt goed. Ik kijk er ook echt naar uit. Verder sport ik ook nog op 2 andere momenten buiten.Verder lees ik, zit veel achter de pc en kijk tv en neem overal de tijd voor. Ik heb geen kinderen en daar ben ik nu heel blij over want dat lijkt me een ramp als je burnout bent.Het gaat de laatste dagen heel goed met me maar ik hou ook wel rekening met een terugval binnenkort. Ik nodig niet graag mensen bij mij thuis uit maar ga af en toe wel naar andere toe.Dan kan ik ook bepalen wanneer ik weer weg ga.De telefoon neem ik niet altijd op, lekker rustig!
Nou, ik zet wel een wekker maar neem wel tijd voor het wakker worden. Ik kom echt traag op gang. Ik werk nu twee ochtenden en ik streef erna om daar rond 9.00 uur te zijn. De andere ochtenden zet ik de wekker op half 9/9 uur.
Ik keutel dan heerlijk. ontbijten, lekker lezen. Ik ga twee x in de week om half 11 naar de sportschool voor een groepsles yoga/tai chi. dat doet me echt goed. Ik kijk er ook echt naar uit. Verder sport ik ook nog op 2 andere momenten buiten.Verder lees ik, zit veel achter de pc en kijk tv en neem overal de tijd voor. Ik heb geen kinderen en daar ben ik nu heel blij over want dat lijkt me een ramp als je burnout bent.Het gaat de laatste dagen heel goed met me maar ik hou ook wel rekening met een terugval binnenkort. Ik nodig niet graag mensen bij mij thuis uit maar ga af en toe wel naar andere toe.Dan kan ik ook bepalen wanneer ik weer weg ga.De telefoon neem ik niet altijd op, lekker rustig!
donderdag 1 maart 2007 om 10:58
Mijn gemiddelde dagindeling:
De wekker gaat om kwart over acht, en dan probeer ik om negen uur op te staan (tussendoor nog wat half slapen en even tv kijken). Ik heb inderdaad ook vreselijk veel moeite om op te staan/op gang te komen, maar ik heb wel gemerkt dat als ik daar gewoon heel veel tijd voor neem ik de rest van de dag wat meer energie heb. Dan om half tien naar mijn werk (ik werk nog iedere dag, alleen officieel 50%, praktisch meer 70%). Ik vind het nog steeds moeilijk om op tijd weg te gaan, blijf toch nog steeds 'te lang hangen'. Meestal ben ik rond vier uur weer thuis, dan ga ik even tv kijken en wat dingetjes doen die moeten gebeuren. Na het eten keek ik altijd alleen maar tv, maar ik probeer nu heel bewust een paar keer per week de tv gewoon uit te zetten, en te gaan lezen oid. Soms wel lastig als je heel moe bent, maar het is gek genoeg wel ontspannender. Soms heb ik toch het idee dat je bij tv kijken meer indrukken tegelijk krijgt dan je beseft, en dat het dus toch best vermoeiend is. Ik ga redelijk op tijd naar bed, maar ik ga wel vaak pas te laat slapen (stom, stom).
Het gaat op zich vrij goed met me nu, alleen merk ik wel dat het evenwicht nog wiebelig is. Een dag veel te veel gedaan en ik ben nu al weer vier dagen echt heel heel erg moe (niet meer ziek gelukkig, dus er zit wel vooruitgang in). Blijkbaar heb ik wel weer genoeg energie om dit precies zo vol te houden, maar nog niet genoeg op alweer lekker meer te gaan doen (en dat is natuurlijk wat we allemaal willen, toch?). Ik kan het nu wel redelijk accepteren, ondanks dat het af en toe frustrerend blijft, maar ik maak me wel zorgen om de bedrijfsarts. Daar moet ik over 5 dagen weer heen, en ik weet vrij zeker dat zij me weer meer aan het werk wil hebben, terwijl ik al uitgeput ben van 1 avondje uit eten (zonder alcohol, dat was het niet ;)). Stom he, kan ik me daar al weer een week van tevoren druk over gaan maken.
De wekker gaat om kwart over acht, en dan probeer ik om negen uur op te staan (tussendoor nog wat half slapen en even tv kijken). Ik heb inderdaad ook vreselijk veel moeite om op te staan/op gang te komen, maar ik heb wel gemerkt dat als ik daar gewoon heel veel tijd voor neem ik de rest van de dag wat meer energie heb. Dan om half tien naar mijn werk (ik werk nog iedere dag, alleen officieel 50%, praktisch meer 70%). Ik vind het nog steeds moeilijk om op tijd weg te gaan, blijf toch nog steeds 'te lang hangen'. Meestal ben ik rond vier uur weer thuis, dan ga ik even tv kijken en wat dingetjes doen die moeten gebeuren. Na het eten keek ik altijd alleen maar tv, maar ik probeer nu heel bewust een paar keer per week de tv gewoon uit te zetten, en te gaan lezen oid. Soms wel lastig als je heel moe bent, maar het is gek genoeg wel ontspannender. Soms heb ik toch het idee dat je bij tv kijken meer indrukken tegelijk krijgt dan je beseft, en dat het dus toch best vermoeiend is. Ik ga redelijk op tijd naar bed, maar ik ga wel vaak pas te laat slapen (stom, stom).
Het gaat op zich vrij goed met me nu, alleen merk ik wel dat het evenwicht nog wiebelig is. Een dag veel te veel gedaan en ik ben nu al weer vier dagen echt heel heel erg moe (niet meer ziek gelukkig, dus er zit wel vooruitgang in). Blijkbaar heb ik wel weer genoeg energie om dit precies zo vol te houden, maar nog niet genoeg op alweer lekker meer te gaan doen (en dat is natuurlijk wat we allemaal willen, toch?). Ik kan het nu wel redelijk accepteren, ondanks dat het af en toe frustrerend blijft, maar ik maak me wel zorgen om de bedrijfsarts. Daar moet ik over 5 dagen weer heen, en ik weet vrij zeker dat zij me weer meer aan het werk wil hebben, terwijl ik al uitgeput ben van 1 avondje uit eten (zonder alcohol, dat was het niet ;)). Stom he, kan ik me daar al weer een week van tevoren druk over gaan maken.
donderdag 1 maart 2007 om 14:29
Ik heb net als jij, angst voor de bedrijfsarts. Probeer heel goed aan te geven wat je allemaal doet en laat om beter te worden en vertel eerlijk hoe je je nu voelt.Kom duidelijk ook zelf met een stappenplan. daarnaast weet ik niet of jij op arbeidstherapeutische basis werkt maar dan is het zo dat als je nog langer of meer moet werken en het gaat niet, je ook weer een stap terug mag doen.
Ik moet volgende week ook weer en zie er ook tegen op. Ik merk nu dat ik eindelijk een beetje aan mezelf toe kom en dat ik eindelijk mijn batterij wat op kan laden. als ik meer ga werken dan stagneert dat en duurt het beter worden alleen maar langer. Ik ga dat ook proberen uit te leggen. Ik ga dan liever iets intensiever werken op de twee ochtenden dat ik er ben en wil de rest nog vrij houden om aan mezelf te werken.
Ik moet volgende week ook weer en zie er ook tegen op. Ik merk nu dat ik eindelijk een beetje aan mezelf toe kom en dat ik eindelijk mijn batterij wat op kan laden. als ik meer ga werken dan stagneert dat en duurt het beter worden alleen maar langer. Ik ga dat ook proberen uit te leggen. Ik ga dan liever iets intensiever werken op de twee ochtenden dat ik er ben en wil de rest nog vrij houden om aan mezelf te werken.
donderdag 1 maart 2007 om 16:21
Mijn dagindeling wordt grotendeels bepaald door mijn kinderen. De jongste is rond 7 uur wakker, en zij is dus mijn wekkertje.En de oudste moet naar school. Vooral in het begin van mijn burnout had ik daar enorm veel moeite mee. Ik vroeg me dan ook gelijk af hoe ik in hemelsnaam de hele dag door moest komen...
Tegelijkertijd is het ook goed dat ik op deze manier toch een soort dagindeling hield, want anders was ik veel meer in bed gebleven.
Een veelgegeven advies aan mensen met een burnout is om voor jezelf na te gaan wat energievreters en energiegevers zijn. En de opdracht is dan om op momenten dat je eigenlijk helemaal geen puf hebt, jezelf er toch toe te zetten om je bezig te houden met een energiegever (bijv. wandelen, muziek, vriendin bellen, in de tuin rommelen enz.). Ik vind het ook moeilijk, maar ik merk dat het echt helpt. Tot zover maar weer. Doei
Tegelijkertijd is het ook goed dat ik op deze manier toch een soort dagindeling hield, want anders was ik veel meer in bed gebleven.
Een veelgegeven advies aan mensen met een burnout is om voor jezelf na te gaan wat energievreters en energiegevers zijn. En de opdracht is dan om op momenten dat je eigenlijk helemaal geen puf hebt, jezelf er toch toe te zetten om je bezig te houden met een energiegever (bijv. wandelen, muziek, vriendin bellen, in de tuin rommelen enz.). Ik vind het ook moeilijk, maar ik merk dat het echt helpt. Tot zover maar weer. Doei
vrijdag 2 maart 2007 om 15:51
hey,
S'ochtends moeilijk op gang komen, daar heb ik ook
erg veel last van. merk wel als ik eenmaal uit bed ben is het makkelijker.
en daarbij heb ik 2 poezen, die zijn mijn wekkers, want katten houden erg van structuur. en zij willen dat ik om 9 uur wel es uit mijn bed kom.
maar goed, dan moet ik wel koffie hebben anders krijg ik koppijn.
voor mij is het ook nog wel moelijk om een beetje structuur in mijn dag te hebben. ik ben werkzoekend op dit moment, en dat vind ik ook helemaal niet erg (als ik jullie verhalen lees over bedrijfsartsen enz..), laat ik zeggen
de timing is erg goed, nu heb ik lekker tijd om te herstellen van die gezellige
burnout... ;)
prettig weekend allemaal
xx Phoebe
S'ochtends moeilijk op gang komen, daar heb ik ook
erg veel last van. merk wel als ik eenmaal uit bed ben is het makkelijker.
en daarbij heb ik 2 poezen, die zijn mijn wekkers, want katten houden erg van structuur. en zij willen dat ik om 9 uur wel es uit mijn bed kom.
maar goed, dan moet ik wel koffie hebben anders krijg ik koppijn.
voor mij is het ook nog wel moelijk om een beetje structuur in mijn dag te hebben. ik ben werkzoekend op dit moment, en dat vind ik ook helemaal niet erg (als ik jullie verhalen lees over bedrijfsartsen enz..), laat ik zeggen
de timing is erg goed, nu heb ik lekker tijd om te herstellen van die gezellige
burnout... ;)
prettig weekend allemaal
xx Phoebe
zondag 4 maart 2007 om 15:58
Hello, heb al een tijdje niet gereageerd maar heb jullie wel gevolgd. Ik slik nu 4 weken Mirtazapine maar merk nog niet echt veel verschil. Heeft iemand van jullie hier ervaring mee? Ik heb ook rare deja-vu verschijnselen....het idee dat ik bepaalde situaties al eerder heb meegemaakt....heel vreemd en soms een beetje beangstigend. Weet iemand hier iets meer van? s'morgens is voor mij ook het moeilijkste moment van de dag echt waardeloos. Kan ook niet echt meer van dingen genieten, emoties zijn afgevlakt...vind het best moeilijk allemaal.
Liefs Suus
Liefs Suus
