Psyche
alle pijlers
Burnout Radeloos
vrijdag 21 juni 2019 om 09:22
Ik heb een burn out, gisteren al een topic geopend betreft naar buiten gaan.
Maar ik wil zo graag weten of iemand mijn verhaal herkend... Ik kan niet meer slapen, ik mag zonodig oxazepam hiervoor innemen. Als ik dan slaap is het hooguit voor 4 a 5 uurtjes en word ik wakker met een spanning die zijn weerga niet kent. Meestal wordt dit in de loop van de ochtend dan wat beter. Eten lukt ook maar moeizaam. En ik kan geen enkele prikkel bijna verdragen. Ik lig ook bijna alleen op de slaapkamer, daar voel ik me het fijnst, weinig prikkels en rust. Maar het voelt zo uitzichtsloos. De paniek en hyperventilatieaanvallen nemen af mede dat als ik ze herken ik oxazepam mag nemen. Ik ben hier heel voorzichtig mee. Slik gemiddeld 1 van 10 mg of 2x een halve en dat is dan meestal voor het slapen omdat ik door spanning niet in slaap val. Maar ik voel me nu vaak steeds minder worden ipv ook maar ietsje beter. Citalopram is bij mij ook overwogen door huisarts maar ggz ondersteuner en ik wilden daar nog mee wachten of het ook nodig is. Ik denk nu zelfs hoe zou ik dat in vredesnaam moeten trekken als ik dat moet op starten met de bijwerkingen. Ik ben radeloos. Ik kan niets zelfs douchen is een hel geworden.....
Maar ik wil zo graag weten of iemand mijn verhaal herkend... Ik kan niet meer slapen, ik mag zonodig oxazepam hiervoor innemen. Als ik dan slaap is het hooguit voor 4 a 5 uurtjes en word ik wakker met een spanning die zijn weerga niet kent. Meestal wordt dit in de loop van de ochtend dan wat beter. Eten lukt ook maar moeizaam. En ik kan geen enkele prikkel bijna verdragen. Ik lig ook bijna alleen op de slaapkamer, daar voel ik me het fijnst, weinig prikkels en rust. Maar het voelt zo uitzichtsloos. De paniek en hyperventilatieaanvallen nemen af mede dat als ik ze herken ik oxazepam mag nemen. Ik ben hier heel voorzichtig mee. Slik gemiddeld 1 van 10 mg of 2x een halve en dat is dan meestal voor het slapen omdat ik door spanning niet in slaap val. Maar ik voel me nu vaak steeds minder worden ipv ook maar ietsje beter. Citalopram is bij mij ook overwogen door huisarts maar ggz ondersteuner en ik wilden daar nog mee wachten of het ook nodig is. Ik denk nu zelfs hoe zou ik dat in vredesnaam moeten trekken als ik dat moet op starten met de bijwerkingen. Ik ben radeloos. Ik kan niets zelfs douchen is een hel geworden.....
vrijdag 21 juni 2019 om 19:12
Dring aan op een verwijzing psycholoog.Take-a-Break schreef: ↑21-06-2019 19:02Ik wil handvaten wat ik kan doen om mijn stresslevel te verlagen. Ik heb wel mindfulnessoefeningen als ademhalingstechnieken maar er moet toch meer zijn. Waarom heb ik zoveel angst en stress? Ik ga dat dinsdag aankaarten.
vrijdag 21 juni 2019 om 19:12
Dit
vrijdag 21 juni 2019 om 19:18
Ik heb zelf een extreme burnout gehad en na psychologisch onderzoek, allerlei tests en overleg met een fysiotherapeut, was het advies om even helemaal niets te doen behalve rusten.
Ik sliep namelijk ook al 6 maanden niet meer en mijn lichaam was op.
Doordat ik niets moest (behalve afspraken met psycholoog en coach) kwam er vanzelf wat meer rust.. en na een poos kon ik ook weer slapen en toen heb ik vooral veel geslapen.
Op een gegeven moment kreeg ik groen licht om weer wat aan beweging te gaan doen en ben ik onder begeleiding van de fysio gaan ’sporten’ .
Overleg dus vooral met je huisarts en praktijkondersteuner (had ik zelf totaal niets aan) over de aanpak...
vrijdag 21 juni 2019 om 19:23
Probeer te accepteren dat die spanning en stress er zijn. Verzet je er niet tegen. Door je te verzetten tegen deze gevoelens ('ik wil dit niet voelen', 'ik mag dit niet voelen', 'ik zou dit niet moeten voelen') wordt de stress alleen maar groter.Take-a-Break schreef: ↑21-06-2019 17:11Ben bij huisarts geweest, ik moet meer gebruik maken van de oxazepam. Want ik pak maar een halfje en dat is niet genoeg. Heb nu 20 mg gehad en ja dan wordt je wel rustig. Ik heb Temezepam meegekregen om een paar nachten goed te slapen. En dan verder beleid afspreken dinsdag met de praktijkondersteuner. Mijn grootste probleem is met stress spanning omgaan. Ik bouw dat zelf steeds meer op. Iemand tips? Ik ben nu wel beneden en een klein ommetje gemaakt dat was lekker.
Dit geldt ook voor paniekaanvallen, als je probeert naar het gevoel te kijken (zonder oordeel) ipv je erdoor laten meeslepen, zul je zien dat het gevoel ook vanzelf weer afneemt.
The time is now
vrijdag 21 juni 2019 om 19:26
Zelfde geldt tav het slapen. Laat los dat dat zo belangrijk is.Banba schreef: ↑21-06-2019 19:23Probeer te accepteren dat die spanning en stress er zijn. Verzet je er niet tegen. Door je te verzetten tegen deze gevoelens ('ik wil dit niet voelen', 'ik mag dit niet voelen', 'ik zou dit niet moeten voelen') wordt de stress alleen maar groter.
Dit geldt ook voor paniekaanvallen, als je probeert naar het gevoel te kijken (zonder oordeel) ipv je erdoor laten meeslepen, zul je zien dat het gevoel ook vanzelf weer afneemt.
vrijdag 21 juni 2019 om 19:27
Ik denk ook dat daar veel waarheid in zit. En voor een ongeduldig iemand als ik ohzo moeilijk....Banba schreef: ↑21-06-2019 19:23Probeer te accepteren dat die spanning en stress er zijn. Verzet je er niet tegen. Door je te verzetten tegen deze gevoelens ('ik wil dit niet voelen', 'ik mag dit niet voelen', 'ik zou dit niet moeten voelen') wordt de stress alleen maar groter.
Dit geldt ook voor paniekaanvallen, als je probeert naar het gevoel te kijken (zonder oordeel) ipv je erdoor laten meeslepen, zul je zien dat het gevoel ook vanzelf weer afneemt.
vrijdag 21 juni 2019 om 19:31
Haha, heel herkenbaar. Ik wilde ook niet aan de pammetjes, omdat ik voor ik eraan begon in mijn hoofd al bezig was met een eventuele afhankelijkheid en hoe ik dat dan weer zou moeten afbouwen. Maar echt, in deze situatie moet je niet dag voor dag maar uur voor uur denken. Dat is allemaal dus van latere zorg. Het is belangrijk dat het nu beter wordt en dat je nu kunt slapen.Take-a-Break schreef: ↑21-06-2019 19:27Ik denk ook dat daar veel waarheid in zit. En voor een ongeduldig iemand als ik ohzo moeilijk....
Je staat onder medische begeleiding, je mag er echt op vertrouwen dat die je geen dingen voorschrijven die onverantwoord zijn.
banba wijzigde dit bericht op 21-06-2019 19:32
0.07% gewijzigd
The time is now
vrijdag 21 juni 2019 om 19:32
Ja, precies!
The time is now
vrijdag 21 juni 2019 om 19:32
Hartkloppingen, kon niet stoppen met huilen, ademloosheid, onverklaarbare pijntjes, blessures, slapeloosheid, allerlei doemgedachten en dus nog meer stress...
Misschien dat het een klein beetje hoop geeft, maar ik ben uiteindelijk compleet hersteld en heb me nog nooit zo fit gevoeld als nu
vrijdag 21 juni 2019 om 19:34
Ik heb ontzettend veel gehad aan een psychosomatisch fysiotherapeut. Ben bijna een jaar lang iedere week bij haar geweest, om te praten en (ontspannings)oefeningen te doen. En ze hielp me met mijn dagprogramma en ritme. Het hielp ontzettend goed bij alle lichamelijke klachten als gevolg van mijn burnout. Daarnaast bij een psycholoog geweest maar de psf heeft me echt op de been geholpen. De psycholoog heb ik meer aan gehad waar het neerkwam op het leren voelen van en aangeven van grenzen.
Zo te lezen moet jij de stress en de spanning kwijt, een psf is perfect daarvoor.
Zo te lezen moet jij de stress en de spanning kwijt, een psf is perfect daarvoor.
Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.
vrijdag 21 juni 2019 om 19:35
Maar geen psycholoog.Take-a-Break schreef: ↑21-06-2019 19:33Mijn ggz ondersteuner is wel een oudere man met heel veel ervaring en geeft veel lezingen over antidepressiva. Dus niet iemand met weinig kennis.
Je zegt toch zelf ook dat je er zo niet verder mee komt?
Hup, doorverwijzing vragen!!
vrijdag 21 juni 2019 om 19:38
Oh en soms kwam ik uit bed, liep naar de bank en dan was ik compleet gesloopt waarna ik weer terug naar bed ging.
Ik kon niet lezen (totaal geen concentratie), de weg naar de supermarkt niet vinden (om de hoek), stukje wandelen ging niet en als iemand iets tegen me zei dan hoorde ik het geluid maar het begrijpen deed ik vaak niet.
Mijn psycholoog vertelde me dat ‘de backoffice’ in mijn hersenen compleet uitgeschakeld was: informatie kwam binnen, maar er was niemand aanwezig om het te verwerken omdat mijn lichaam alleen nog op standje overleven stond.
Uiteindelijk heeft die info me geholpen om het te accepteren; ik wilde heel veel, maar kon het simpelweg echt niet.
Ik kon niet lezen (totaal geen concentratie), de weg naar de supermarkt niet vinden (om de hoek), stukje wandelen ging niet en als iemand iets tegen me zei dan hoorde ik het geluid maar het begrijpen deed ik vaak niet.
Mijn psycholoog vertelde me dat ‘de backoffice’ in mijn hersenen compleet uitgeschakeld was: informatie kwam binnen, maar er was niemand aanwezig om het te verwerken omdat mijn lichaam alleen nog op standje overleven stond.
Uiteindelijk heeft die info me geholpen om het te accepteren; ik wilde heel veel, maar kon het simpelweg echt niet.
vrijdag 21 juni 2019 om 19:38
Een POH-GGZ is vaak een psycholoog of een spv-er. Hoe het zit in het geval van TO weet ik niet. Soms zijn het ook maatschappelijk werkers namelijk.gizzmo-returns schreef: ↑21-06-2019 19:35Maar geen psycholoog.
Je zegt toch zelf ook dat je er zo niet verder mee komt?
Hup, doorverwijzing vragen!!
Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.
vrijdag 21 juni 2019 om 19:39
Dat doe ik ook, zie mezelf al totaal afhankelijk van die dingen. Komt ook doordat ik zelf in de zorg werk en ik mij nu alleen afhankelijke patienten herinner.Banba schreef: ↑21-06-2019 19:31Haha, heel herkenbaar. Ik wilde ook niet aan de pammetjes, omdat ik voor ik eraan begon in mijn hoofd al bezig was met een eventuele afhankelijkheid en hoe ik dat dan weer zou moeten afbouwen. Maar echt, in deze situatie moet je niet dag voor dag maar uur voor uur denken. Dat is allemaal dus van latere zorg. Het is belangrijk dat het nu beter wordt en dat je nu kunt slapen.
Je staat onder medische begeleiding, je mag er echt op vertrouwen dat die je geen dingen voorschrijven die onverantwoord zijn.
vrijdag 21 juni 2019 om 20:02
Hier wil ik ook eens naar kijken. Bedankt voor de tip.Calamitycat schreef: ↑21-06-2019 19:34Ik heb ontzettend veel gehad aan een psychosomatisch fysiotherapeut. Ben bijna een jaar lang iedere week bij haar geweest, om te praten en (ontspannings)oefeningen te doen. En ze hielp me met mijn dagprogramma en ritme. Het hielp ontzettend goed bij alle lichamelijke klachten als gevolg van mijn burnout. Daarnaast bij een psycholoog geweest maar de psf heeft me echt op de been geholpen. De psycholoog heb ik meer aan gehad waar het neerkwam op het leren voelen van en aangeven van grenzen.
Zo te lezen moet jij de stress en de spanning kwijt, een psf is perfect daarvoor.
zaterdag 22 juni 2019 om 22:42
Ben het echt met je eens wat betreft ssri een poging geven. Het is niet de oplossing maar kan je naast behandeling/gesprekken net extra ondersteunen.Kohaku schreef: ↑21-06-2019 09:27
Citalopram is een milde AD, die ook werkt voor angst/paniek klachten.
Wat ik zo van je lees, lijkt het me niet verkeerd om zoiets in overweging te nemen, oxazepam kan je niet op lange termijn gebruiken namelijk.
Oja, een schema aanhouden kan inderdaad ook wel helpen om een beetje nut in je dag te krijgen.
Vaak wordt de paniek angst dan na een aantal weken minder, je krijgt langzaam meer energie en je serotonine wordt beter ingezet in melatonine waardoor je beter gaat slapen.
Veel sterkte
zondag 23 juni 2019 om 02:51
Ik herken dit zo. Geen tot weinig prikkels aankunnen. Geen slaap en zoveel spanning in je lijf. Dat kun je niet uitleggen aan iemand die het niet kent.
Ik had de meest gekke dingen. Vooral licht in mijn hoofd. Maar ook extreme pijn in mijn kiezen. Bleek dat ik 's nachts zo hard klemde dat ik wakker werd met drukpijnen.
In het begin liep ik veel. Het was fantastisch voor de lijn
Het hielp ook erg mee dat ik werkelijk geen hap door mijn keel kreeg.
ik zocht zeer rustige plekken. Ik kon het al niet aan als er een brommer langsreed. En als het in het park te druk was, was ik ook weg. Mijn wereld bestond uit mijn slaapkamer, huis en kind. Soms was ik zo licht in mijn hoofd dat ik nauwelijks de supermarkt haalde. Minimaliseer je taken en doe wat goed voelt. Gewoon afzeggen die drukke feestjes!
Ik kreeg Remeron (mirtazapine) een NaSSA i.p.v. SSRI in een lage dosering omdat dit ook de slaap herstelt zeiden ze. Geweldig spul. Ik was ook zo eigenwijs geen middel te willen dat op -am eindigt. Ik had ze wel. Extreem spaarzaam mee geweest. Eens in de 2 a drie weken als het écht niet ging 0,25 mg alprazolam. Keihard was ik voor mijzelf.
Achteraf gezien had ik het toen vaker moeten nemen.
Als je het echt nodigt hebt, legt het even je overstresste systeem stil. Maar natuurlijk moet je geen afhankelijkheid van deze middelen ontwikkelen.
Laat je goed informeren.
Daarnaast sluit ik mij aan bij wat de rest zegt: ontspanningsoefeningen, enz.
Maar vooral, leer je grenzen kennen.
Pas in de aanvang/top van mijn burn-out leerde ik wat mij stresseerde, iets waar ik daarvoor nooit bij stil had gestaan.
Het kan lang duren, vooral omdat het ook niet in één keer is ontstaan.
Maar gaat wel over.
Sterkte.
Ik had de meest gekke dingen. Vooral licht in mijn hoofd. Maar ook extreme pijn in mijn kiezen. Bleek dat ik 's nachts zo hard klemde dat ik wakker werd met drukpijnen.
In het begin liep ik veel. Het was fantastisch voor de lijn
Het hielp ook erg mee dat ik werkelijk geen hap door mijn keel kreeg.ik zocht zeer rustige plekken. Ik kon het al niet aan als er een brommer langsreed. En als het in het park te druk was, was ik ook weg. Mijn wereld bestond uit mijn slaapkamer, huis en kind. Soms was ik zo licht in mijn hoofd dat ik nauwelijks de supermarkt haalde. Minimaliseer je taken en doe wat goed voelt. Gewoon afzeggen die drukke feestjes!
Ik kreeg Remeron (mirtazapine) een NaSSA i.p.v. SSRI in een lage dosering omdat dit ook de slaap herstelt zeiden ze. Geweldig spul. Ik was ook zo eigenwijs geen middel te willen dat op -am eindigt. Ik had ze wel. Extreem spaarzaam mee geweest. Eens in de 2 a drie weken als het écht niet ging 0,25 mg alprazolam. Keihard was ik voor mijzelf.
Achteraf gezien had ik het toen vaker moeten nemen.
Als je het echt nodigt hebt, legt het even je overstresste systeem stil. Maar natuurlijk moet je geen afhankelijkheid van deze middelen ontwikkelen.
Laat je goed informeren.
Daarnaast sluit ik mij aan bij wat de rest zegt: ontspanningsoefeningen, enz.
Maar vooral, leer je grenzen kennen.
Pas in de aanvang/top van mijn burn-out leerde ik wat mij stresseerde, iets waar ik daarvoor nooit bij stil had gestaan.
Het kan lang duren, vooral omdat het ook niet in één keer is ontstaan.
Maar gaat wel over.
Sterkte.
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
zondag 23 juni 2019 om 14:58
Bedankt voor de berichten, zo lastig te geloven dat het over gaat. Wat mij nu ook zo overvalt zijn de eenzame gevoelens, ineens staat je leven stil. Iedereen gaat door en ik kan nagenoeg niets. Hele kleine huishoudelijke klusjes af en toe en dat is bv een wasje vouwen. En gisteravond was hier feest met band en vuurwerk . Vriend was erheen dat wilde ik ook want hij moet ook wel eens een verzetje hebben. Maar dat is wel moeilijk want oooh wat had ik er ook graag bij willen zijn. Hoor mensen plezier hebben en ik lig stijf van de stress in bed door de harde muziek en toen het vuurwetk afging kreeg ik extreme hartkloppingen en wist ik niet waar ik het zoeken moest. Lig nu ook veel op bed en dut heel veel weg. Hebben de mobiele airco van mijn vader geleend nu het zo warm is. Dat is fijn. Mijn wereld is momenteel ook slaapkamer, huis en mijn gezin. Dinsdag naar GGZ ondersteuner dan zullen we het nog over citalopram hebben. Nog een vraagje merk je in kleine stapjes dat je herstelt? Wat ik verneem of denk te vernemen, is dat ik iets maar dan ook iets minder spanning verneem en meer vermoeidheid. En ik krijg ook geen hap door mijn keel. Heb iets overgewicht en jarenlang graag willen afvallen en nu ritselen de kilo's eraf.
zondag 23 juni 2019 om 16:34
maandag 24 juni 2019 om 09:00
Hoe moeilijk het ook is, maar de knop moet eerst om bij jezelf. Je blijft de lat maar hoog leggen.
Je wilt graag wandelen, maar het lukt "maar 500 meter". 500 meter is toch prima! Is dit nog te ver dan loop je tot het einde van de straat en weer terug, of het einde van het tuinpad of terug.
Zet haalbare doelen, en breidt dit met ongeveer 10% uit. Dus in het begin zijn dit echt babystapjes.
Zolang jij de doelen heel hoog zet (ongeduldig bent) en ze zijn eigenlijk niet realistisch. Dan haal je ze niet, en daar raak je alleen nog meer door gefrustreerd.
Je wilt graag wandelen, maar het lukt "maar 500 meter". 500 meter is toch prima! Is dit nog te ver dan loop je tot het einde van de straat en weer terug, of het einde van het tuinpad of terug.
Zet haalbare doelen, en breidt dit met ongeveer 10% uit. Dus in het begin zijn dit echt babystapjes.
Zolang jij de doelen heel hoog zet (ongeduldig bent) en ze zijn eigenlijk niet realistisch. Dan haal je ze niet, en daar raak je alleen nog meer door gefrustreerd.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
