Psyche
alle pijlers
Chronisch (geestes)ziek
vrijdag 21 april 2023 om 14:36
Zijn er hier mensen die dusdanig langdurige mentale klachten hebben dat medicatie/therapie weinig uitmaakt en ze daardoor niet (meer) kunnen werken of misschien zelfs niet meer zelfstandig kunnen leven?
Na jaren leven met depressie en chronische, zware angststoornis uitgevallen op het werk. Ik heb eerder therapie gehad maar achteraf was dit geen echte therapeut maar een psychiatrische 'nurse', zo is mij verteld. De therapie ging overal en nergens heen en had geen effect. Ik begin binnenkort met nieuwe therapie maar wil me ook orienteren op de mogelijkheid dat het niet helpt. Nu is het een doembeeld.
Mijn klachten:
- constante angst die verergerd is sinds de Coronatijd. Kan door alles getriggerd worden, oorlog op tv, een virus, maar voornamelijk intense faalangst gericht op het werk waardoor ik vastloop.
- depressie door het leven met deze angst.
- fysieke klachten, zoals hoge pols, flauwvallen, hoesten, overgeven. Fysiek is er niks mis.
Het huishouden runnen was nooit een probleem maar op werk heb ik zo'n laag zelfbeeld dat zelfs als ik complimenten ontving, ik dat niet geloofde,enorm focuste op fouten en kritiek en hierdoor uitviel. Ik zonderde me steeds meer af van het team en had hevige paniekaanvallen in de ochtend.
Is dit herkenbaar voor iemand? Ben je voorgoed uitgevallen of weer aan het werk? Wat hielp je qua therapie? Wat vermijd je nu?
Na jaren leven met depressie en chronische, zware angststoornis uitgevallen op het werk. Ik heb eerder therapie gehad maar achteraf was dit geen echte therapeut maar een psychiatrische 'nurse', zo is mij verteld. De therapie ging overal en nergens heen en had geen effect. Ik begin binnenkort met nieuwe therapie maar wil me ook orienteren op de mogelijkheid dat het niet helpt. Nu is het een doembeeld.
Mijn klachten:
- constante angst die verergerd is sinds de Coronatijd. Kan door alles getriggerd worden, oorlog op tv, een virus, maar voornamelijk intense faalangst gericht op het werk waardoor ik vastloop.
- depressie door het leven met deze angst.
- fysieke klachten, zoals hoge pols, flauwvallen, hoesten, overgeven. Fysiek is er niks mis.
Het huishouden runnen was nooit een probleem maar op werk heb ik zo'n laag zelfbeeld dat zelfs als ik complimenten ontving, ik dat niet geloofde,enorm focuste op fouten en kritiek en hierdoor uitviel. Ik zonderde me steeds meer af van het team en had hevige paniekaanvallen in de ochtend.
Is dit herkenbaar voor iemand? Ben je voorgoed uitgevallen of weer aan het werk? Wat hielp je qua therapie? Wat vermijd je nu?
mollylolly wijzigde dit bericht op 21-04-2023 14:39
5.02% gewijzigd
vrijdag 28 april 2023 om 17:30
Heb je er zelf weleens een meegemaakt? Ik heb 10x liever fysieke pijn. Hell, toen mijn ex mij in elkaar sloeg was dat minder erg dan 1 zo'n aanval.
vrijdag 28 april 2023 om 17:31
Grumpywoman schreef: ↑28-04-2023 17:28Heftig Salvavida! Ik denk echter niet dat TO doelde op klinische behandeling, vandaar mijn post. En wat een goede uitspraak "de enige weg uit de hel, is door de hel." Zo is het. Het liefst wil je (af en toe) in bed gaan liggen met je hoofd onder de dekens en een liter sterke drank achter je kiezen, en alles vergeten. Gewoon niet geconfronteerd willen worden met je gevoel. Maar er is geen gemakkelijke manier. En niet iedereen geneest 100%.
Of een wonderpil. Of iemand die je bij de hand neemt en je 24/7 overal doorheen loodst. Of een therapeut die ervoor zorgt dat jouw brein anders gaat werken. Maar helaas, zo werkt het niet, je zult het écht zélf moeten doen, zelf het werk moeten doen (zoals jij en vele anderen al jaren aan TO uitleggen). De juiste hulp is daarbij heel belangrijk maar dan moet je die wel aannemen (en het alsnog zelf doen).
vrijdag 28 april 2023 om 17:34
Nou, de sneren van jouw kant komen binnen hoor, ik lees ze ook. En van anderen lees ik alleen maar helpende posts. Ik denk dat het een heel terechte reactie was.
Maar wat is het met jou, dat je zo graag compleet aan het handje genomen wordt? Dat je alle zelfstandigheid ontnomen wordt en dat je geen enkele beslissing meer zelf neemt? Want dat lijkt waar jij op uit bent. Je gooit alle helpende reacties waarbij je gewezen wordt hoe je zelf regie kunt pakken, overboord en lijkt te hopen op een opname waarbij je denkt compleet in de watten gelegd te worden, zodat je jezelf maar nergens aan bezeert. Maar op die manier word je alleen maar steeds afhankelijker en zal het steeds moeilijker worden om zelf je leven weer op te pakken. Lijkt me niets aan: het leven als een kleuter, zo weinig zelfbeschikkingsmogelijkheden....
En zet mij maar onder de negeer, want dit zal wel onder de pestende reacties vallen.
vrijdag 28 april 2023 om 17:40
Dat vind ik denk ik nog het meest schrijnende aan dit topic. Ik lees de verhalen en ervaringen van mensen die zich bij wijze van spreken het snot voor de neus hebben geknokt om zichzelf te bevrijden van angsten en issues.
En daar tegenover TO die denkt dat ze therapie op bestelling kan krijgen, het liefst elke dag een psych achter de hand wil en een opname ook wel lekker steunend lijkt.
Maar tegelijk geen enkele blijk van zelfreflectie geeft of het begin van een intensie van het serieus nemen van commitment toont.
Het moet gewoon allemaal maar zoals zij het wil en wanneer zij het wil. En daar tussendoor is ze uitgeput. Wow.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
vrijdag 28 april 2023 om 17:47
Ik denk dat een behoorlijk aantal mensen hier heel goed weet hoe dit voelt dus het niet nodig om hier extra dramatisch over te doen.
We've been there.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
vrijdag 28 april 2023 om 17:52
MollyLolly schreef: ↑28-04-2023 17:50Ik ben weg, zoek het uit met z'n allen. Gelukkig vindt mijn therapeut wél dat ik ziek ben en niet kan werken.
Aandacht.
vrijdag 28 april 2023 om 17:53
Gelukkig maar.MollyLolly schreef: ↑28-04-2023 17:50Ik ben weg, zoek het uit met z'n allen. Gelukkig vindt mijn therapeut wél dat ik ziek ben en niet kan werken.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
vrijdag 28 april 2023 om 17:54
oh schat, groepstherapie zou zo helpend zijn voor je...
En ik herken wel waar je nu in zit hoor, ik ben zo boos geweest om alle opmerkingen die gewoon waar waren, maar nee, niemand begreep mij, ik werkte toch zo hard en waarom ziet niemand dat enz enz enz
En de waarheid is gewoon dat ze gelijk hadden en dat ik het zelf moest doen en dat ik zelf uit mijn comfortzone moest komen, dat een ander dat niet voor mij kan doen
En ik herken wel waar je nu in zit hoor, ik ben zo boos geweest om alle opmerkingen die gewoon waar waren, maar nee, niemand begreep mij, ik werkte toch zo hard en waarom ziet niemand dat enz enz enz
En de waarheid is gewoon dat ze gelijk hadden en dat ik het zelf moest doen en dat ik zelf uit mijn comfortzone moest komen, dat een ander dat niet voor mij kan doen
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 28 april 2023 om 17:59
MollyLolly schreef: ↑28-04-2023 17:50Ik ben weg, zoek het uit met z'n allen. Gelukkig vindt mijn therapeut wél dat ik ziek ben en niet kan werken.
Er zegt hier helemaal niemand dat jij niet ziek zou zijn, en dat werken, dat is toch alleen maar omdat jij nu aangeeft dat je zeker nog wel een jaar niet zult kunnen werken en dat je van je ziektewetuitkering niet rond zult kunnen komen? Ook alleen maar helpende reacties hoor, op wat jij aangeeft. Maar jij bent weg, nou dan zal je dit niet meer lezen...
Ik denk dat veel van de mensen die jou van heel goed advies voorzien en die hun eigen ervaringen delen met je, meer reden hebben om hier weg te lopen, vanwege de manier waarop je ze nu uitspuugt.
vrijdag 28 april 2023 om 18:01
Dat belooft nog wat voor de groepstherapie.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
vrijdag 28 april 2023 om 18:04
Dit dus. TO, je gedraagt je als een stampvoetende kleuter die haar zin niet krijgt. Maar je bent niet zielig. Dramatisch doen is niet helpend. Wat wel helpend is: erkennen dat jij de enige bent die wat aan je probleem kan doen, dat je het onderwerp "werk" voorlopig helemaal uit je hoofd moet zetten omdat je helemaal nog niet weet hoe alles gaat lopen. En het wordt tijd voor een flinke portie realiteitszin. Door bijvoorbeeld niet te denken dat opname zoiets is als een vijfsterrenhotel waar continu verplegers om je heen zitten om je handje vast te houden. Weet je hoe het werkelijk gaat? De verpleging is er wel ja. Maar die mensen zitten gewoon in het kantoortje, maken af en toe een praatje en houden je een beetje in de gaten. Ze vragen echt niet tien keer per dag hoe het met je gaat. Daarnaast heb je een hele trits vervelende therapieen (lekker hoor, de hele dag tekenen of weer zo'n therapeutische wandeling maken), corveetaken en een superstrakke dagindeling. Uitslapen is er niet bij. Als je op gesloten zit, heb je de pech dat je niet naarbuiten mag. Daarnaast zit je in een groep met een aantal ernstig "psychische defecten", waar je trouwens niet veel van meekrijgt, omdat je meestal zelf onder de pillen zit. Yep, echt heerlijk hoor, opname. Als je weer naar huis mag, begint het feest pas echt. Want je bent dan verre van "genezen", maar je moet dan aan de slag met je therapeut. Of dacht je nou echt dat je na weken/maanden opname vrolijk en zorgenvrij naarbuiten huppelt? Haal alsjeblieft je kop uit je kont.*Sikkepit* schreef: ↑28-04-2023 17:47Ik denk dat een behoorlijk aantal mensen hier heel goed weet hoe dit voelt dus het niet nodig om hier extra dramatisch over te doen.
We've been there.
vrijdag 28 april 2023 om 18:07
Okay doeiMollyLolly schreef: ↑28-04-2023 17:50Ik ben weg, zoek het uit met z'n allen. Gelukkig vindt mijn therapeut wél dat ik ziek ben en niet kan werken.
vrijdag 28 april 2023 om 18:13
Heerlijk, een tijdje in een 5 sterren all inclusive oord, betaald door de zorgverzekering! Dan moet dat toch lukken, om daar uitgerust uit te komen?Grumpywoman schreef: ↑28-04-2023 18:04Dit dus. TO, je gedraagt je als een stampvoetende kleuter die haar zin niet krijgt. Maar je bent niet zielig. Dramatisch doen is niet helpend. Wat wel helpend is: erkennen dat jij de enige bent die wat aan je probleem kan doen, dat je het onderwerp "werk" voorlopig helemaal uit je hoofd moet zetten omdat je helemaal nog niet weet hoe alles gaat lopen. En het wordt tijd voor een flinke portie realiteitszin. Door bijvoorbeeld niet te denken dat opname zoiets is als een vijfsterrenhotel waar continu verplegers om je heen zitten om je handje vast te houden. Weet je hoe het werkelijk gaat? De verpleging is er wel ja. Maar die mensen zitten gewoon in het kantoortje, maken af en toe een praatje en houden je een beetje in de gaten. Ze vragen echt niet tien keer per dag hoe het met je gaat. Daarnaast heb je een hele trits vervelende therapieen (lekker hoor, de hele dag tekenen of weer zo'n therapeutische wandeling maken), corveetaken en een superstrakke dagindeling. Uitslapen is er niet bij. Als je op gesloten zit, heb je de pech dat je niet naarbuiten mag. Daarnaast zit je in een groep met een aantal ernstig "psychische defecten", waar je trouwens niet veel van meekrijgt, omdat je meestal zelf onder de pillen zit. Yep, echt heerlijk hoor, opname. Als je weer naar huis mag, begint het feest pas echt. Want je bent dan verre van "genezen", maar je moet dan aan de slag met je therapeut. Of dacht je nou echt dat je na weken/maanden opname vrolijk en zorgenvrij naarbuiten huppelt? Haal alsjeblieft je kop uit je kont.
vrijdag 28 april 2023 om 18:22
Mag ik daar dan even een linkje van, ik heb ook nog wel wat issues die aandacht nodig hebben. Dit lijkt me wel wat.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
vrijdag 28 april 2023 om 18:23
Voor de mensen die zeggen het te hebben meegemaakt; Wat is dan de reden dat je moet sneren? Dat iets niet binnenkomt, betekent niet dat je goed bedoelde advies bewust in de wind wordt geslagen. Als je dan toch merkt dat je geen energie haalt uit de reactie van TO, reageer dan niet. Laat mensen in hun waarde.
vrijdag 28 april 2023 om 18:29
MollyLolly schreef: ↑28-04-2023 17:30Heb je er zelf weleens een meegemaakt? Ik heb 10x liever fysieke pijn. Hell, toen mijn ex mij in elkaar sloeg was dat minder erg dan 1 zo'n aanval.
Wil best je vraag beantwoorden. Maar zou je de mijne willen beantwoorden. Wil gewoon snappen wat er met jou gebeurt?
'balans leidt tot glans'
vrijdag 28 april 2023 om 18:49
Opname betekent niet continu steun hebben. Als jij dát ziet als de weg hieruit, gaat het je nog vies tegenvallen, en ben ik niet verbaasd dat je vorige therapie zo weinig effect had. Er is niet iemand die constant je handje vasthoudt en zegt dat het wel goed komt en dat je nu dit moet doen en dan voel je je beter. Dat is verre van de oplossing uit deze shitzooi...MollyLolly schreef: ↑28-04-2023 16:58Wat is er zo erg aan opname? Het lijkt me fijn om intensief steun te hebben.
Ik heb me ook nergens tegen verzet he. Ik had jarenlang om de 2 weken een gesprekje over mijn gevoelens, geen modules, gerichte therapie, niks. Het was even mijn ei kwijt en klaar. Als ik aangaf meer nodig te hebben kwamen er beloftes maar deed hij toch niks. Daarom ben ik toen weg gegaan.
Het beeld dat ik bij groepen heb is een soort AA meeting waarbij iedereen praat en voor elkaar klapt en that's it. Maar als je samenwerkt, dmv reflectieopdrachten, dan lijkt me dat goed.
vrijdag 28 april 2023 om 18:58
Nou, TO lijkt goedbedoeld advies wel degelijk in de wind te slaan. Ik, en heel veel anderen hier, hebben in hetzelfde schuitje gezeten of zitten daar nog steeds in. Haar ziekte zegt nu dat ze A nodig, heeft maar wij hebben inmiddels geleerd (door idd hard te werken) dat ze eigenlijk B nodig heeft. Moeten wij haar dan gewoon maar A geven terwijl wij weten dat dat averechts werkt?Sauntara schreef: ↑28-04-2023 18:23Voor de mensen die zeggen het te hebben meegemaakt; Wat is dan de reden dat je moet sneren? Dat iets niet binnenkomt, betekent niet dat je goed bedoelde advies bewust in de wind wordt geslagen. Als je dan toch merkt dat je geen energie haalt uit de reactie van TO, reageer dan niet. Laat mensen in hun waarde.
TO omschrijft dit zelf als een verslaving (onterecht, piekeren is een enorm hardnekkige gewoonte en angst en paniek zijn daar puur fysiologische reacties op; het is geen echte verslaving, maar hoort bij haar ziektebeeld), klaagt dat ze van de verslaving af wil, maar blijft constant vragen om een shot. En als ze dat niet krijgt, wordt er idd aan beide kanten gesneerd, en van háár kant "geschreeuwd" om ogenblikkelijke geruststelling. Niet nuttig, niet netjes, maar ook niet onlogisch.
vrijdag 28 april 2023 om 19:07
Ik heb vorig jaar een hysterectomie gehad en was 24 uur later weer thuis krom lopend van de pijn. Ik kon helemaal niks.MollyLolly schreef: ↑28-04-2023 17:21Vorig jaar geopereerd en ik ging pas naar huis toen ik beter was hoor.
In mijn omgeving is iemand momenteel opgenomen. Op een gesloten afdeling wegens psychische klachten en to na een aantal bezoekjes daar kan ik je eerlijk zeggen. Daar wil je niet zijn. De mensen daar zijn zo ver heen die kunnen niet eens een berichtje op een forum zetten. De persoon die ik ken die daar zit. Vermoed de hele dag dat hij doodgaat en trekt iedereen in zijn omgeving mee in zijn wanen. En die arm om je heen die heeft hij daar ook niet hoor. Hij krijgt pillen. Staat stijf van de medicatie.
vrijdag 28 april 2023 om 19:11
Misschien laat ik TO wel meer in haar waarde dan haar lief is. Maar ik ga niet mee in haar drama en weiger haar angst te voeden.
En dan nog... Laat ze ons ook in onze waarde of is eenzijdig sneren wel acceptabel?
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
vrijdag 28 april 2023 om 19:19
Ik weet dat het ondanks haar posts een hele worsteling kan zijn. Wij met ervaring weten dat. Het is ook belangrijk dat zij haar eigen pad vind. Wat dat betreft moet ik makreel ook een compliment maken; Het vinden van haar pad kan ze inderdaad het beste onderzoeken met haar therapeut. Maar wat hier gebeurd komt bij mij anders over. Omdat ze die quick fix nodig heeft en niet krijgt, maken sommigen hier het persoonlijk en gaan sneren en flauw doen. Dat vind ik echt niet oké. Ik heb geen felle reacties of persoonlijke/snerende opmerkingen van haar gezien in deze of in andere topics (mochten die er wel zijn, dan vind ik dat van haar kant ook niet oké). Dan kun je, als iemand die gezond is of verder in het verwerkingsproces is, ook voor kiezen om het topic te negeren en niks te zeggen. Hou de eer aan jezelf. Daarom vertel ik ook bewust over mijn persoonlijke ervaring i.p.v. wat IK zou doen als ik haar was. Laatstgenoemde is namelijk helemaal niet mogelijk en rijmt vaak niet omdat we elkaar niet kennen. Dat is vuur met vuur bestrijden.Mia schreef: ↑28-04-2023 18:58Nou, TO lijkt goedbedoeld advies wel degelijk in de wind te slaan. Ik, en heel veel anderen hier, hebben in hetzelfde schuitje gezeten of zitten daar nog steeds in. Haar ziekte zegt nu dat ze A nodig, heeft maar wij hebben inmiddels geleerd (door idd hard te werken) dat ze eigenlijk B nodig heeft. Moeten wij haar dan gewoon maar A geven terwijl wij weten dat dat averechts werkt?
TO omschrijft dit zelf als een verslaving (onterecht, piekeren is een enorm hardnekkige gewoonte en angst en paniek zijn daar puur fysiologische reacties op; het is geen echte verslaving, maar hoort bij haar ziektebeeld), klaagt dat ze van de verslaving af wil, maar blijft constant vragen om een shot. En als ze dat niet krijgt, wordt er idd aan beide kanten gesneerd, en van háár kant "geschreeuwd" om ogenblikkelijke geruststelling. Niet nuttig, niet netjes, maar ook niet onlogisch.
vrijdag 28 april 2023 om 19:27
*Sikkepit* schreef: ↑28-04-2023 19:11Misschien laat ik TO wel meer in haar waarde dan haar lief is. Maar ik ga niet mee in haar drama en weiger haar angst te voeden.
En dan nog... Laat ze ons ook in onze waarde of is eenzijdig sneren wel acceptabel?
Met alle respect Sikkepit, maar zo'n reactie is totaal onnodig. Jij, ik en anderen hier kunnen niet in het hoofd van TO kijken. Je mag vinden wat je vindt over haar schrijven, maar dergelijke uitingen vind ik niet op zijn plaatst. Angst is voor mij jarenlang een regelrechte hel geweest en het heeft heel veel tijd gekost om tot bepaalde inzichten te komen. Ik gun een ander alle ruimte om zelf een weg te vinden naar de uitgang. Daar gaan dergelijke flauwe opmerkingen en snerende reacties niet bij helpen. In mijn ogen laat je met een dergelijke reactie iemand niet in zijn waarde. Leven en laten leven.*Sikkepit* schreef: ↑28-04-2023 17:40Dat vind ik denk ik nog het meest schrijnende aan dit topic. Ik lees de verhalen en ervaringen van mensen die zich bij wijze van spreken het snot voor de neus hebben geknokt om zichzelf te bevrijden van angsten en issues.
En daar tegenover TO die denkt dat ze therapie op bestelling kan krijgen, het liefst elke dag een psych achter de hand wil en een opname ook wel lekker steunend lijkt.
Maar tegelijk geen enkele blijk van zelfreflectie geeft of het begin van een intensie van het serieus nemen van commitment toont.
Het moet gewoon allemaal maar zoals zij het wil en wanneer zij het wil. En daar tussendoor is ze uitgeput. Wow.
vrijdag 28 april 2023 om 19:37
Sauntara schreef: ↑28-04-2023 19:27Met alle respect Sikkepit, maar zo'n reactie is totaal onnodig. Jij, ik en anderen hier kunnen niet in het hoofd van TO kijken. Je mag vinden wat je vindt over haar schrijven, maar dergelijke uitingen vind ik niet op zijn plaatst. Angst is voor mij jarenlang een regelrechte hel geweest en het heeft heel veel tijd gekost om tot bepaalde inzichten te komen. Ik gun een ander alle ruimte om zelf een weg te vinden naar de uitgang. Daar gaan dergelijke flauwe opmerkingen en snerende reacties niet bij helpen. In mijn ogen laat je met een dergelijke reactie iemand niet in zijn waarde. Leven en laten leven.
Mag je vinden. Ik vind het vooral een post waar ware dingen in staan en die een eye opener kan zijn. Confronterend, vast. Maar noch jij, nog ik hebben de waarheid in pacht. Zit je op een forum dan heb je hier dus mee te dealen.
We zitten niet in de veiligheid van een 1 op 1 sessie met een therapeut. Als je dat zoekt kun je inderdaad beter weggaan, verstandige keuze van TO want dit is helemaal niet de plek (dat is al jaren gebleken).
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
