Psyche
alle pijlers
Chronisch (geestes)ziek
vrijdag 21 april 2023 om 14:36
Zijn er hier mensen die dusdanig langdurige mentale klachten hebben dat medicatie/therapie weinig uitmaakt en ze daardoor niet (meer) kunnen werken of misschien zelfs niet meer zelfstandig kunnen leven?
Na jaren leven met depressie en chronische, zware angststoornis uitgevallen op het werk. Ik heb eerder therapie gehad maar achteraf was dit geen echte therapeut maar een psychiatrische 'nurse', zo is mij verteld. De therapie ging overal en nergens heen en had geen effect. Ik begin binnenkort met nieuwe therapie maar wil me ook orienteren op de mogelijkheid dat het niet helpt. Nu is het een doembeeld.
Mijn klachten:
- constante angst die verergerd is sinds de Coronatijd. Kan door alles getriggerd worden, oorlog op tv, een virus, maar voornamelijk intense faalangst gericht op het werk waardoor ik vastloop.
- depressie door het leven met deze angst.
- fysieke klachten, zoals hoge pols, flauwvallen, hoesten, overgeven. Fysiek is er niks mis.
Het huishouden runnen was nooit een probleem maar op werk heb ik zo'n laag zelfbeeld dat zelfs als ik complimenten ontving, ik dat niet geloofde,enorm focuste op fouten en kritiek en hierdoor uitviel. Ik zonderde me steeds meer af van het team en had hevige paniekaanvallen in de ochtend.
Is dit herkenbaar voor iemand? Ben je voorgoed uitgevallen of weer aan het werk? Wat hielp je qua therapie? Wat vermijd je nu?
Na jaren leven met depressie en chronische, zware angststoornis uitgevallen op het werk. Ik heb eerder therapie gehad maar achteraf was dit geen echte therapeut maar een psychiatrische 'nurse', zo is mij verteld. De therapie ging overal en nergens heen en had geen effect. Ik begin binnenkort met nieuwe therapie maar wil me ook orienteren op de mogelijkheid dat het niet helpt. Nu is het een doembeeld.
Mijn klachten:
- constante angst die verergerd is sinds de Coronatijd. Kan door alles getriggerd worden, oorlog op tv, een virus, maar voornamelijk intense faalangst gericht op het werk waardoor ik vastloop.
- depressie door het leven met deze angst.
- fysieke klachten, zoals hoge pols, flauwvallen, hoesten, overgeven. Fysiek is er niks mis.
Het huishouden runnen was nooit een probleem maar op werk heb ik zo'n laag zelfbeeld dat zelfs als ik complimenten ontving, ik dat niet geloofde,enorm focuste op fouten en kritiek en hierdoor uitviel. Ik zonderde me steeds meer af van het team en had hevige paniekaanvallen in de ochtend.
Is dit herkenbaar voor iemand? Ben je voorgoed uitgevallen of weer aan het werk? Wat hielp je qua therapie? Wat vermijd je nu?
mollylolly wijzigde dit bericht op 21-04-2023 14:39
5.02% gewijzigd
vrijdag 28 april 2023 om 11:24
Ik herken het ook wel, bij mezelf en anderen. Maar daarmee is het geen slecht advies. Leer verdragen klinkt misschien hard en ongevoelig, maar goed beschouwd is het de enige manier om je angsten te tackelen. Zolang je angsten denkt te kunnen bestrijden, door ze uit de weg te gaan, kom je er nooit en dit is het patroon dat ik al jaren bij deze TO zie. Dat is spijtig voor haar maar ze zal zelf de eerste stap richting confrontatie moeten zetten. Anders hou je jezelf gevangen in de cirkel van angst.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
vrijdag 28 april 2023 om 11:35
*Sikkepit* schreef: ↑28-04-2023 11:24Ik herken het ook wel, bij mezelf en anderen. Maar daarmee is het geen slecht advies. Leer verdragen klinkt misschien hard en ongevoelig, maar goed beschouwd is het de enige manier om je angsten te tackelen. Zolang je angsten denkt te kunnen bestrijden, door ze uit de weg te gaan, kom je er nooit en dit is het patroon dat ik al jaren bij deze TO zie. Dat is spijtig voor haar maar ze zal zelf de eerste stap richting confrontatie moeten zetten. Anders hou je jezelf gevangen in de cirkel van angst.
Dit.
Plus het shoppen naar diagnoses op dit forum. Het helpt TO niet.
vrijdag 28 april 2023 om 12:53
Meerdere mensen wilden je helpen, alleen niet op de manier die jij probeerde te eisen.MollyLolly schreef: ↑27-04-2023 20:05Ik heb net een enorme inzinking gehad. Huilen, gillen, ik zat zeker een uur helemaal in zware paniek. Ik kan niemand bereiken nu en mijn vriend zit in het buitenland. Ik heb nu hartkloppingen en moest overgeven. Ik kom hier niet meer uit.
Het enige wat ik wilde is een idee van hoeveel ik zou krijgen per maand en niemand wilde me helpen.
vrijdag 28 april 2023 om 12:55
Dit. Ik heb zelf ook een angststoornis (ben nu net een beetje aan het opkrabbelen, na een lange en moeilijke tijd) en leren verdragen is het beste advies. En ja, ik snap en weet heel goed dat dat ontzettend moeilijk is, en dat TO daar misschien nog niet klaar voor is. Maar ik blijf dat advies toch geven, want op een bepaald moment zal het klikken. Middenin een paniekaanval is het natuurlijk het allermoeilijkst maar bij wat mildere angst kan TO dit natuurlijk best oroberen.*Sikkepit* schreef: ↑28-04-2023 10:42Therapie is geen wondermiddel en heeft geen effect als je niet zelf de confrontatie met je angst aangaat. Deze TO schrijft hier al heel lang en ik zie hoe ze consequent alle goede en helpende adviezen wegwuift en in de wind slaat. Dan creëer je zelf ook dat dingen boven je eigen kunnen lijken uit te stijgen. Steun zoeken bij een dierbare is natuurlijk fijn en prima, maar kan je evengoed afhankelijk en onmachtig houden en angst voeden. In de situatie van gisteren ben ik roerend eens met student dat je hiervoor vriend niet lastig zou moeten vallen. Leer het verdragen en begin daar gewoon eens mee.
En geruststelling zoeken is precies wat de angst in stand houdt (je zegt tegen jezelf dat je angstgedachte echt waar is en bestreden moet worden), en je zelfvertrouwen ondermijnt, dus dat zou ik gewoon nooit adviseren.
Edit: ik bedoel trouwens niet dat je iemand in een paniekaanval gewoon moet negeren. Bij iemand zitten, een knuffel, afleiding, zeggen dat paniek weer overgaat, kunnen zo fijn zijn in zo'n eenzame paniekaanval. Maar de gedachten/angsten die er toe hebben geleid ('ik kan nooit meer werken!') kun (dien) je gewoon met rust te laten. Ook dán zakt de angst!
vrijdag 28 april 2023 om 13:10
Crisisopnames zijn alleen als je een gevaar bent voor jezelf of anderen. Klinische behandelingen alleen als andere behandelingen niet werken en dus zeker niet als je ook gewoon met een uurtje per week af kan. En dit gaat altijd gepaard met (een deel) groepsbehandeling wat je niet wilt. En je zult heel erg gemotiveerd moeten zijn, wat je niet bent als je therapie afschrijft omdat het je ongemakkelijk lijkt.MollyLolly schreef: ↑28-04-2023 04:10Ik heb het idee dat de angst mij over heeft genomen. Dat ik een slaaf ben van de paniek. Ik ben extreem uitgeput na zo'n dag. Ik weet niet hoe het zit met opname...
Als je bent opgenomen betekent dat niet dat mensen 24 uur per dag voor je dansen. Het betekent dat je zelf heel heel hard zult moeten werken.
vrijdag 28 april 2023 om 15:32
Ja, ik had veel gehad aan een 'wat er ook gebeurt, ik help je' en een knuffel. Middenin de aaval is alleen de aanval en die MOET NU AANDACHT. Niks anders doet er toe.Mia schreef: ↑28-04-2023 12:55Dit. Ik heb zelf ook een angststoornis (ben nu net een beetje aan het opkrabbelen, na een lange en moeilijke tijd) en leren verdragen is het beste advies. En ja, ik snap en weet heel goed dat dat ontzettend moeilijk is, en dat TO daar misschien nog niet klaar voor is. Maar ik blijf dat advies toch geven, want op een bepaald moment zal het klikken. Middenin een paniekaanval is het natuurlijk het allermoeilijkst maar bij wat mildere angst kan TO dit natuurlijk best oroberen.
En geruststelling zoeken is precies wat de angst in stand houdt (je zegt tegen jezelf dat je angstgedachte echt waar is en bestreden moet worden), en je zelfvertrouwen ondermijnt, dus dat zou ik gewoon nooit adviseren.
Edit: ik bedoel trouwens niet dat je iemand in een paniekaanval gewoon moet negeren. Bij iemand zitten, een knuffel, afleiding, zeggen dat paniek weer overgaat, kunnen zo fijn zijn in zo'n eenzame paniekaanval. Maar de gedachten/angsten die er toe hebben geleid ('ik kan nooit meer werken!') kun (dien) je gewoon met rust te laten. Ook dán zakt de angst!
vrijdag 28 april 2023 om 15:32
er zijn mogelijkheden, maar die zijn volgens mij vooral in groepsvorm. En dan een paar dagen per week.MollyLolly schreef: ↑28-04-2023 15:29Ik ben geen gevaar voor mezelf of een ander, maar ik heb behoefte aan dagelijkse therapie. Geen idee of dat kan.
Ik lig de halve dag op de bank gisteren heeft me zwaar uitgeput.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 28 april 2023 om 15:34
vrijdag 28 april 2023 om 15:36
en weet je wat nou het leuke van groepstherapie is? Dat de focus van de hele groep op jou komt te liggen. Niet continu, maar veel vaker dan je lief isMollyLolly schreef: ↑28-04-2023 15:34Zolang ik ook therapie 1 op 1 heb wil ik groepsvorm ook proberen. Niet losstaand omdat ik echt de focus van de therapeut wil.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 28 april 2023 om 15:43
Dat is wel fijn. Waar ik bang voor ben is dat ik ondergesneeuwd wordt in een groep, of juist door die angst enorm op de voorgrond treedt en de rest ondersneeuw. Maar daar weet de therapeut raad mee.
Woensdag is nog een intakeronde, week erop denk ik officiele start therapie. Dan ga ik ook vragen naar dingen voor ernaast.
Als ik gisteren teruglees spat de angst er vanaf. Ik moet ophouden met smoesjes en er wat aan doen.
En wie weet kan ik daarnaast langzaam simpel werk doen. Dat bespreek ik met de psych. Voor nu ben ik gewoon erg diep in mijn angsten en kan ik totaal niet voorspellen hoe volgend uur er uitziet, laat staan volgende dag.
vrijdag 28 april 2023 om 15:50
De therapeut zal therapie in groepsvorm niet zomaar de beste manier voor therapie vinden.MollyLolly schreef: ↑28-04-2023 15:34Zolang ik ook therapie 1 op 1 heb wil ik groepsvorm ook proberen. Niet losstaand omdat ik echt de focus van de therapeut wil.
Misschien moet je het gewoon loslaten en laten gebeuren.
vrijdag 28 april 2023 om 15:53
Wat ik zelf zo moeilijk vind is om dan maar hard te zijn voor een ander. Ik ken die momenten dat zowel ik als anderen mijzelf niet begrepen in angstige perioden. Om dan adviezen te geven die mogelijk niet aansluiten bij hetgeen wat ze nodig heeft of wat ze in staat is om te zien lijkt me ook niet helpend. Ook dat kan averechts werken. Ben benieuwd hoe dit topic zich verder ontwikkeld.Mia schreef: ↑28-04-2023 12:55Dit. Ik heb zelf ook een angststoornis (ben nu net een beetje aan het opkrabbelen, na een lange en moeilijke tijd) en leren verdragen is het beste advies. En ja, ik snap en weet heel goed dat dat ontzettend moeilijk is, en dat TO daar misschien nog niet klaar voor is. Maar ik blijf dat advies toch geven, want op een bepaald moment zal het klikken. Middenin een paniekaanval is het natuurlijk het allermoeilijkst maar bij wat mildere angst kan TO dit natuurlijk best oroberen.
En geruststelling zoeken is precies wat de angst in stand houdt (je zegt tegen jezelf dat je angstgedachte echt waar is en bestreden moet worden), en je zelfvertrouwen ondermijnt, dus dat zou ik gewoon nooit adviseren.
Edit: ik bedoel trouwens niet dat je iemand in een paniekaanval gewoon moet negeren. Bij iemand zitten, een knuffel, afleiding, zeggen dat paniek weer overgaat, kunnen zo fijn zijn in zo'n eenzame paniekaanval. Maar de gedachten/angsten die er toe hebben geleid ('ik kan nooit meer werken!') kun (dien) je gewoon met rust te laten. Ook dán zakt de angst!
vrijdag 28 april 2023 om 16:01
Nou, dan bel je de luisterlijn.MollyLolly schreef: ↑28-04-2023 15:32Ja, ik had veel gehad aan een 'wat er ook gebeurt, ik help je' en een knuffel. Middenin de aaval is alleen de aanval en die MOET NU AANDACHT. Niks anders doet er toe.
vrijdag 28 april 2023 om 16:10
Je moet juist voorkomen dat je middenin zo'n hevige aanval terechtkomt en daarbij horen gezond gedrag en keuzes. Dat is je op dit forum al zóvaak verteld en ik weet zeker in al je therapieën ook. Jouw probleem is dat dit allemaal aan je laars lapt en juist die dingen gaat doen die paniekaanvallen oproepen. En zo blijf je je angst voeden en voeden.MollyLolly schreef: ↑28-04-2023 15:32Ja, ik had veel gehad aan een 'wat er ook gebeurt, ik help je' en een knuffel. Middenin de aaval is alleen de aanval en die MOET NU AANDACHT. Niks anders doet er toe.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
vrijdag 28 april 2023 om 16:14
Ok, je zegt dat je moet ophouden met smoesjes en er wat aan moet gaan doen. Wat heb je er vandaag aan gedaan en wat ga je er vandaag nog aan doen?MollyLolly schreef: ↑28-04-2023 15:43Dat is wel fijn. Waar ik bang voor ben is dat ik ondergesneeuwd wordt in een groep, of juist door die angst enorm op de voorgrond treedt en de rest ondersneeuw. Maar daar weet de therapeut raad mee.
Woensdag is nog een intakeronde, week erop denk ik officiele start therapie. Dan ga ik ook vragen naar dingen voor ernaast.
Als ik gisteren teruglees spat de angst er vanaf. Ik moet ophouden met smoesjes en er wat aan doen.
En wie weet kan ik daarnaast langzaam simpel werk doen. Dat bespreek ik met de psych. Voor nu ben ik gewoon erg diep in mijn angsten en kan ik totaal niet voorspellen hoe volgend uur er uitziet, laat staan volgende dag.
vrijdag 28 april 2023 om 16:22
Dit klinkt alsof je 'liever koekjes' aan het bakken bent. Laat je behandelaar bepalen wat voor jou wenselijk en beschikbaar is. Therapie is geen buffet waar je naar believen en onbeperkt van op je bord kan scheppen.MollyLolly schreef: ↑28-04-2023 15:34Zolang ik ook therapie 1 op 1 heb wil ik groepsvorm ook proberen. Niet losstaand omdat ik echt de focus van de therapeut wil.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
vrijdag 28 april 2023 om 16:34
En al zeker niet weer uitspugen wat tegenvalt. Vertrouw op de deskundigen en werk met ze mee, in plaats van tegen.*Sikkepit* schreef: ↑28-04-2023 16:22Dit klinkt alsof je 'liever koekjes' aan het bakken bent. Laat je behandelaar bepalen wat voor jou wenselijk en beschikbaar is. Therapie is geen buffet waar je naar believen en onbeperkt van op je bord kan scheppen.
vrijdag 28 april 2023 om 16:35
Exact. Ik heb me twee jaar lang verzet tegen het advies van mijn behandelaren om mijn huidige therapie te gaan doen. Omdat ik wist hoe zwaar het zou worden. En dat is het. En ontzettend confronterend. Het is keihard werken, vallen en opstaan. Maar ik heb de groep als spiegel en steun, en mijn therapeut voor de voortgangsgesprekken.*Sikkepit* schreef: ↑28-04-2023 16:22Dit klinkt alsof je 'liever koekjes' aan het bakken bent. Laat je behandelaar bepalen wat voor jou wenselijk en beschikbaar is. Therapie is geen buffet waar je naar believen en onbeperkt van op je bord kan scheppen.
Iedere dag een therapeut zien voegt helemaal niets toe. Als je echt voor therapie gaat, je commiteert, dan zul je zelf aan de slag moeten. En ik heb zwaar de indruk dat TO daar niet zo'n zin in geeft. Maar er is geen eenvoudige oplossing bij zware psychische shit, niemand zal je handje vast gaan houden. Wat niet betekent dat je geen steun zult hebben.
Oh, en opname? Wees maar blij dat je daar "te goed" voor bent. Want dat is wel het laatste wat je moet willen.
vrijdag 28 april 2023 om 16:47
Eens met jou en goed dat je je ervaringen hier deelt. Want zo is het: het valt of staat met commitment en dat is keihard werken. Good for you!Grumpywoman schreef: ↑28-04-2023 16:35Exact. Ik heb me twee jaar lang verzet tegen het advies van mijn behandelaren om mijn huidige therapie te gaan doen. Omdat ik wist hoe zwaar het zou worden. En dat is het. En ontzettend confronterend. Het is keihard werken, vallen en opstaan. Maar ik heb de groep als spiegel en steun, en mijn therapeut voor de voortgangsgesprekken.
Iedere dag een therapeut zien voegt helemaal niets toe. Als je echt voor therapie gaat, je commiteert, dan zul je zelf aan de slag moeten. En ik heb zwaar de indruk dat TO daar niet zo'n zin in geeft. Maar er is geen eenvoudige oplossing bij zware psychische shit, niemand zal je handje vast gaan houden. Wat niet betekent dat je geen steun zult hebben.
Oh, en opname? Wees maar blij dat je daar "te goed" voor bent. Want dat is wel het laatste wat je moet willen.
Iedere dag een therapeut willen zien is ten eerste een 'luxe' die praktisch niemand gegeven is en bovendien meestal helemaal niet nodig en wenselijk. Juist in leren dealen met angst is het belangrijk dat je ervaart dat je dat zèlf kunt. Met je therapeut bespreek en evalueer je die ervaringen. Maar die gaat jou niet bij elke angstscheut opvangen en geruststellen. Dat is geen therapie maar pamperen. Als je dat wilt zijn daar vast wel mensen voor in te huren, maar een psych leent zich hier niet voor.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
vrijdag 28 april 2023 om 16:52
De volgende keer doe ik dat
vrijdag 28 april 2023 om 16:53
Het lukt me niet om ze niet te doen, het lijkt wel een verslaving. Daar heb ik hulp bij nodig. Het is net als roken.*Sikkepit* schreef: ↑28-04-2023 16:10Je moet juist voorkomen dat je middenin zo'n hevige aanval terechtkomt en daarbij horen gezond gedrag en keuzes. Dat is je op dit forum al zóvaak verteld en ik weet zeker in al je therapieën ook. Jouw probleem is dat dit allemaal aan je laars lapt en juist die dingen gaat doen die paniekaanvallen oproepen. En zo blijf je je angst voeden en voeden.
vrijdag 28 april 2023 om 16:55
Meestal waar, maar niet altijd. Ik heb het wel een tijd gehad (terwijl ik dat niet wilde). Had ik van ma-vr klinische behandeling, en moest ik in het weekend naar de gesloten afdeling omdat ze me niet naar huis durfden te laten gaan.Grumpywoman schreef: ↑28-04-2023 16:35Exact. Ik heb me twee jaar lang verzet tegen het advies van mijn behandelaren om mijn huidige therapie te gaan doen. Omdat ik wist hoe zwaar het zou worden. En dat is het. En ontzettend confronterend. Het is keihard werken, vallen en opstaan. Maar ik heb de groep als spiegel en steun, en mijn therapeut voor de voortgangsgesprekken.
Iedere dag een therapeut zien voegt helemaal niets toe. Als je echt voor therapie gaat, je commiteert, dan zul je zelf aan de slag moeten. En ik heb zwaar de indruk dat TO daar niet zo'n zin in geeft. Maar er is geen eenvoudige oplossing bij zware psychische shit, niemand zal je handje vast gaan houden. Wat niet betekent dat je geen steun zult hebben.
Oh, en opname? Wees maar blij dat je daar "te goed" voor bent. Want dat is wel het laatste wat je moet willen.
Verder helemaal eens met je post hoor. Tegen ons zeiden ze ook vaak dat de enige weg uit de hel, dóór de hel is. Dus de weg uit je ellende doet enorm veel pijn, nog meer dan dat het al deed. Dat maakt het ook zo moeilijk om er écht uit te komen. Je weet dat je moet, maar het voelt zo pijnlijk. Een continu gevecht tussen verstand en gevoel.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
