Chronisch (geestes)ziek

MollyLolly vrijdag 21 april 2023 om 14:36

Zijn er hier mensen die dusdanig langdurige mentale klachten hebben dat medicatie/therapie weinig uitmaakt en ze daardoor niet (meer) kunnen werken of misschien zelfs niet meer zelfstandig kunnen leven?

Na jaren leven met depressie en chronische, zware angststoornis uitgevallen op het werk. Ik heb eerder therapie gehad maar achteraf was dit geen echte therapeut maar een psychiatrische 'nurse', zo is mij verteld. De therapie ging overal en nergens heen en had geen effect. Ik begin binnenkort met nieuwe therapie maar wil me ook orienteren op de mogelijkheid dat het niet helpt. Nu is het een doembeeld.

Mijn klachten:
- constante angst die verergerd is sinds de Coronatijd. Kan door alles getriggerd worden, oorlog op tv, een virus, maar voornamelijk intense faalangst gericht op het werk waardoor ik vastloop.
- depressie door het leven met deze angst.
- fysieke klachten, zoals hoge pols, flauwvallen, hoesten, overgeven. Fysiek is er niks mis.

Het huishouden runnen was nooit een probleem maar op werk heb ik zo'n laag zelfbeeld dat zelfs als ik complimenten ontving, ik dat niet geloofde,enorm focuste op fouten en kritiek en hierdoor uitviel. Ik zonderde me steeds meer af van het team en had hevige paniekaanvallen in de ochtend.

Is dit herkenbaar voor iemand? Ben je voorgoed uitgevallen of weer aan het werk? Wat hielp je qua therapie? Wat vermijd je nu?

mollylolly wijzigde dit bericht op 21-04-2023 14:39

5.02% gewijzigd

Student201 donderdag 27 april 2023 om 21:16

MollyLolly schreef: ↑
27-04-2023 21:11
Ik krijg nu geen zorgtoeslag dus dat zou wel fijn zijn want dat kost me 200 euro pm

200 pm? Zeker? Ik heb aanvullend volgens mij en ik betaal 150 ofzo dacht ik

Zwetser

Student201 donderdag 27 april 2023 om 21:17

Mia schreef: ↑
27-04-2023 21:16
Je angst gaat ook voorbij zonder dat je dit opgelost hebt.

Klopt. En eigenlijk zou t nog een verrekte goeie oefening zijn ook denk ik.

Zwetser

Anoniem_651d8b4dbc566 donderdag 27 april 2023 om 21:18

Student201 schreef: ↑
27-04-2023 21:17
Klopt. En eigenlijk zou t nog een verrekte goeie oefening zijn ook denk ik.

Voed het dan niet.

Student201 donderdag 27 april 2023 om 21:20

Merys schreef: ↑
27-04-2023 21:18
Voed het dan niet.

Ik heb TO volgens mij al gerust gesteld, dus beetje laat. Besefte t me pas na de opmerking van Mia.

Zwetser

MollyLolly donderdag 27 april 2023 om 21:23

Student201 schreef: ↑
27-04-2023 21:20
Ik heb TO volgens mij al gerust gesteld, dus beetje laat. Besefte t me pas na de opmerking van Mia.

Dat was wat ik nodig had...

Student201 donderdag 27 april 2023 om 21:30

MollyLolly schreef: ↑
27-04-2023 21:23
Dat was wat ik nodig had...

Dat was wat je angststoornis vertelde dat je nodig hebt.

Zwetser

MollyLolly donderdag 27 april 2023 om 21:43

Student201 schreef: ↑
27-04-2023 21:16
200 pm? Zeker? Ik heb aanvullend volgens mij en ik betaal 150 ofzo dacht ik

190 volgens mij. Ik heb de hoogste verzekering.

MollyLolly donderdag 27 april 2023 om 21:44

Student201 schreef: ↑
27-04-2023 21:30
Dat was wat je angststoornis vertelde dat je nodig hebt.

Ik heb nu 2 pam genomen en nu rustig.

Student201 donderdag 27 april 2023 om 21:50

MollyLolly schreef: ↑
27-04-2023 21:44
Ik heb nu 2 pam genomen en nu rustig.

Heel goed. En nu serietje aan of lekker bed in. Het komt goed!

Zwetser

Anoniem_6640a89315f0f donderdag 27 april 2023 om 22:03

Student201 schreef: ↑
27-04-2023 21:30
Dat was wat je angststoornis vertelde dat je nodig hebt.

Dit ja.

MollyLolly donderdag 27 april 2023 om 22:05

Student201 schreef: ↑
27-04-2023 21:50
Heel goed. En nu serietje aan of lekker bed in. Het komt goed!

Lig in bed

Anoniem_6640a89315f0f donderdag 27 april 2023 om 22:08

Student201 schreef: ↑
27-04-2023 21:17
Klopt. En eigenlijk zou t nog een verrekte goeie oefening zijn ook denk ik.

Ja: een enge gedachte komt op: niet op de inhoud ingaan (dus geen geruststelling zoeken!!), maar wachten tot de angst uit zichzelf zakt.

Als de gedachte echt relevant is (shit, ben vergeten de huur over te maken!), kun je het oplossen (morgen overmaken). Als ie niet relevant is ('nu kom ik op straat te staan en word ik dakloos en moet ik uit een prullenbak eten): don't engage... Ook dan zakt de angst!!

Irma_3110 donderdag 27 april 2023 om 22:29

Als je dan alleen bent en niemand kunt bereiken, is toch de Luisterlijn wel te bereiken? Je weet wel, waar je in de nacht alleen mee wilt chatten.
Ik zou het wel weten: niet in bed blijven woelen en vooral zachtjes doen om je vriend niet wakker te maken, maar eruit en dan in een andere ruimte even bellen met mensen die ervaring hebben in op de juiste manier geruststellen, bakkie thee erbij en even tot jezelf komen.

S-Groot donderdag 27 april 2023 om 23:17

Merys schreef: ↑
27-04-2023 21:18
Voed het dan niet.

Nou inderdaad. En maar uitleggen dat ze zich niet moet laten leiden door de angsten en niet steeds geruststelling moet zoeken... en tegelijkertijd toch continu die geruststelling gaan zitten geven. Ja, heel nuttig. TO's tactieken werken in elk geval heel goed.

MollyLolly vrijdag 28 april 2023 om 04:10

Ik heb het idee dat de angst mij over heeft genomen. Dat ik een slaaf ben van de paniek. Ik ben extreem uitgeput na zo'n dag. Ik weet niet hoe het zit met opname...

MollyLolly vrijdag 28 april 2023 om 04:11

Irma_3110 schreef: ↑
27-04-2023 22:29
Als je dan alleen bent en niemand kunt bereiken, is toch de Luisterlijn wel te bereiken? Je weet wel, waar je in de nacht alleen mee wilt chatten.
Ik zou het wel weten: niet in bed blijven woelen en vooral zachtjes doen om je vriend niet wakker te maken, maar eruit en dan in een andere ruimte even bellen met mensen die ervaring hebben in op de juiste manier geruststellen, bakkie thee erbij en even tot jezelf komen.

Ga ik doen als ik me weer zo voel.

Anoniem_65af8c491dfb7 vrijdag 28 april 2023 om 09:17

makreel schreef: ↑
26-04-2023 10:19
Ik ben bang (pun intended) dat de reactie van Makreel niet zo onwetend is als het misschien op jou is overgekomen. Je beschrijft jouw zoektocht naar waar je angsten vandaan komen. Dat heb je gedaan door je angsten te confronteren, ze in de bek te kijken. Het lijkt mij zo van de zijlijn - dezelfde zijlijn waar jij staat - belangrijk dat TO haar eigen zoektocht met haar therapeut gaat ondernemen op een manier die bij haar en haar problematiek past.

Totdat ze aan dat proces begint, is het ook wel eens wijs om zoiets als 'angst' van een afstandje te bekijken. Je voelt het, maar je BENT het niet. En je hoeft er ook niet naar te handelen.

...

makreel schreef: ↑
24-04-2023 22:47
Dit zou je ook met je therapeut kunnen bespreken: wat een goede manier zou zijn om ermee om te gaan als je het idee hebt dat je over je angststoornis MOET praten. Want het zou zomaar kunnen - wie weet - dat je daarmee je angst juist voedt. Dat het jouw angst is die vraagt, roept, SCHREEUWT om aandacht.

Het gaat mij om deze reactie. Het komt op mij over alsof je hier zegt dat je niet over je angsten MOET praten, want dan maak je het alleen maar erger. Angst Schreeuwt daarnaast ook om aandacht en TO maakt vast geen topic aan om te horen dat ze het met een therapeut moet bespreken, wat hier heel vaak gebeurd en mij persoonlijk irriteert.

Anoniem_65af8c491dfb7 vrijdag 28 april 2023 om 09:21

Mia schreef: ↑
26-04-2023 11:03
Ik kan mijn angstgevoelens prima negeren. Niet onderdrukken, maar opmerken en accepteren dat ik ze heb, checken of ze terecht zijn (meestal niet) en daarna doorgaan met wat ik aan het doen was of wil doen. En ik mag mezelf ook prima proberen te dwingen om niet te piekeren: de gedachten zijn er, maar als ze nergens op slaan of als ik er niks mee kan, hoef ik er niet op in te gaan dmv piekeren.

Bijvoorbeeld als ik de angst heb dat ik morgen een paniekaanval heb, kan ik daar helemaal niks mee. Er is niks wat ik vandaag kan doen aan de emoties die morgen al dan niet voel, en piekeren al helemaal niet! Zodra ik heb vastgesteld dat daar mijn angst vandaan komt, en ik daar nu geen controle over heb, is het het meest helpend om de gedachte en gevoelens naast me neer te leggen ( iet onderdrukken!) en verder met de orde van de dag. En deze processen bespreek ik met mijn therapeut zonder het echt over de inhoud te hebben (i.e., angst voor paniekaanval).

Ik snap dat het voor iedereen anders is, maar dat jij je niet kunt voorstellen dat dit voor mij werkt, wil niet zeggen dat dit geen gezonde aanpak is. Zo leef ik ermee (de ene keer makkelijker dan de andere keer).

Ik kan me vinden in wat je schrijft en wilde niet suggereren dat jouw aanpak niet gezond is of niet werkt. Ik ben me er volledig van bewust dat het persoonlijk is en dat er geen boek geschreven kan worden over de weg uit een angstig leven. Er zijn handvaten en daarnaast moet je het zelf doen. Ik ben blij dat jij net als ik je eigen pad hebt gevonden.

Anoniem_65af8c491dfb7 vrijdag 28 april 2023 om 09:47

MollyLolly schreef: ↑
26-04-2023 13:55
Sommige angsten, zoals de dood, lukken ook wel. Faalangst is zo diep en intens, die kan ik nog niet tackelen.

Ik heb precies hetzelfde (gehad). Ik heb er hard aan proberen te werken om het op te lossen, maar dat is niet gelukt. Het is een onderdeel van mijn persoonlijkheid en ik zal het altijd met me meedragen. Ik heb geleerd en leer nog steeds dagelijks bij om daar mee om te gaan. Bij elk beetje wat ik leer, maakt het de negatieve eigenschappen steeds kleiner. Het heeft ook positieve kanten. Ik heb door de jaren heen dankzij mijn faalangst o.a. ruimtelijk inzicht ontwikkeld, empathie en daardoor werk ik veel efficienter en lever ik goed werk af.

MollyLolly schreef: ↑
26-04-2023 15:35
[...] Ik ben ook heilig overtuigd dat er iets mis met me is, maar ik ga mezelf trainen om te zien als iets dat genezen kan worden.

Mijn therapeut vond dat ik mijn trauma's heel afstandelijk vertelde, alsof ik het niet zelf had meegemaakt. Ik wil ze leren doorvoelen en een plek geven, dat zal ook veel helpen denk ik

Heel herkenbaar. Ik roep het vaker, maar ik zou eens het boek "Zeg me dat ik oké" van Marcel Hendrickx lezen. Faalangst is namelijk ook onderdeel van perfectionisme. Dat komt ergens vandaan. Het boek geeft fijne inzichten en stof om over na te denken.

MollyLolly schreef: ↑
27-04-2023 02:02
Mijn therapeut geeft aan dat ziektewet nu wel de beste besissing is omdat mijn contract afloopt en ik nu te fragiel ben om te solliciteren/ergens opnieuw te beginnen. De kans is dan enorm dat ik weer uitval.
Mijn plan is om lichte werkzaamheden te doen zonder tijdsdruk tot eind contract en dan evt vrijwilligerswerk als ik daar de energie voor heb. Zo blijf ik bezig.

Alleen nu denken aan solliciteren maakt me angstig. Ik moet dit niet meer willen.

Ik kan je alleen vertellen over mijn ervaringen omdat ik je niet ken, maar hier, wederom, herken ik mijn eigen situatie. Ik heb lang niet durven erkennen dat ik niet meer kon. Ik ging maar door, Red Bull-etje erin en gaan met die banaan. Ik heb jaren "wakker gelegen" dat ik weer moest solliciteren omdat een ander het wel beter wist dan ikzelf. Toen ik tegen al die anderen heb gezegd; Tot hier en niet verder, kwam ik past echt tot rust. Ik heb met instanties afgesproken dat ik zou solliciteren wanneer ik daar klaar voor was en dat heb ik uiteindelijk gedaan. Jij moet het doen. Dan kan een ander nog zoveel argumenten aanleveren waarom je iets wel of niet kunt of moet doen, maar die kunnen het niet voor je doen.

MollyLolly schreef: ↑
27-04-2023 17:30
Het is meer dat ik geen zin heb om tijd te besteden aan anderen en die tijd liever in mezelf stop.

MollyLolly schreef: ↑
27-04-2023 17:35
Dat kan ook online. Ik zie mezelf dan in zo'n kring zitten en me ongemakkelijk voelen. Misschien goed voor een ander maar voor mij werkt het niet.

Herkenbaar. Toen ik net begonnen was heb ik ook gezegd niet warm te lopen voor groepstherapie. Voelde me daar veelste onveilig voor. Uiteindelijk ook niet gedaan, maar achteraf denk ik nog wel eens na over wat het me zou kunnen hebben gebracht. Door de jaren heen waren er ook wel momenten waarbij ik het toch wel prettig vond om me niet alleen te voelen en dat dankzij de verhalen van anderen.

MollyLolly schreef: ↑
28-04-2023 04:10
Ik heb het idee dat de angst mij over heeft genomen. Dat ik een slaaf ben van de paniek. Ik ben extreem uitgeput na zo'n dag. Ik weet niet hoe het zit met opname...

Vervelend voor je. Dan zit je echt nog in de beginfase. Ik heb zelf naar opname gekeken, maar daar zitten serieuze eisen aan vast. Vaak wordt er dan verwacht dat je omgeving voor je zorgt en als je dan wel wordt opgenomen kan het ook zijn dat het alleen voor de nacht is bijvoorbeeld.

Anoniem_65af8c491dfb7 vrijdag 28 april 2023 om 09:49

Student201 schreef: ↑
27-04-2023 21:00
Je vriend is op een vrijgezellenfeest. Die ga je nu toch niet lastig vallen met dat ie je financieel moet ondersteunen.

Rustig ademhalen en bedenken dat t wel weer goedkomt. Maar nu niet je vriend gaan lastigvallen. Dat is nergens voor nodig.

Sorry, maar als ik dit zo lees vraag ik me serieus af of je enige ervaring hebt met een angststoornis... Het lijkt er op dat je geen enkel idee hebt van hoe alleen iemand zich kan voelen op dergelijke momenten.

*Sikkepit* vrijdag 28 april 2023 om 10:01

Sauntara schreef: ↑
28-04-2023 09:49
Sorry, maar als ik dit zo lees vraag ik me serieus af of je enige ervaring hebt met een angststoornis... Het lijkt er op dat je geen enkel idee hebt van hoe alleen iemand zich kan voelen op dergelijke momenten.

Ik ben zo vrij hierop te reageren. Ik heb wel een angststoornis gehad en een van de eerste en belangrijkste lessen uit mijn therapie was om de angst te leren verdragen en niet elke impuls om het te dempen of geruststelling te zoeken, gelijk te volgen.
Pas dan leer je je angst(gevoelens) te relativeren en er zelf de regie over te krijgen. Je gaat niet dood of wordt gek van angst en een paniekaanval gaat altijd over.
Hiernaar handelen maakt de angst kleiner, onmiddelijk hulp en aandacht voor je angst vragen/eisen, maakt het groter.
Ik kan me, als ervaringsdeskundige, dus heel goed vinden in de post van student.

De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.

Anoniem_65af8c491dfb7 vrijdag 28 april 2023 om 10:09

*Sikkepit* schreef: ↑
28-04-2023 10:01
Ik ben zo vrij hierop te reageren. Ik heb wel een angststoornis gehad en een van de eerste en belangrijkste lessen uit mijn therapie was om de angst te leren verdragen en niet elke impuls om het te dempen of geruststelling te zoeken, gelijk te volgen.
Pas dan leer je je angst(gevoelens) te relativeren en er zelf de regie over te krijgen. Je gaat niet dood of wordt gek van angst en een paniekaanval gaat altijd over.
Hiernaar handelen maakt de angst kleiner, onmiddelijk hulp en aandacht voor je angst vragen/eisen, maakt het groter.
Ik kan me, als ervaringsdeskundige, dus heel goed vinden in de post van student.

Welkom. Dan moet je die les wel eerst leren. TO schrijft in haar beginpost dat therapieen geen effect op haar hebben gehad en ze is net gestart met nieuwe therapie. Daarnaast komt ze thuis te zitten en maakt zich over van allerlei dingen zorgen. Om dan te moeten horen dat je geen steun mag zoeken bij een dierbare, vind ik echt het slechtste "advies" wat je maar kunt geven. In de fase waarin alles ver boven je eigen kunnen stijgt, is het rationele weg en kun je nog niet wat jij hierboven beschrijft. Mag ik aannemen dat jij ook die momenten hebt gekend?

Student201 vrijdag 28 april 2023 om 10:41

Ik heb inderdaad nooit paniekaanvallen gehad. Ik zeg ook niet dat ze geen steun mag zoeken op zo'n moment. Absoluut mag dat wel. Al denk ik wel dat t als onderdeel van therapie goed zou zijn om dat niet steeds te doen, maar ook eens te kijken wat er gebeurt als ze de angst gewoon zou accepteren en toelaten. Ook dan zakt ie weer namelijk.

Mijn post ging erover dat vriend een vrijgezellenfeest had en ergens in de kroeg rondhing. TO maakte zich zorgen over of ze dadelijk nog wel rond kon komen en/of vriend haar financieel ging helpen. Vriend op dat moment bellen en hiermee gaan lastig vallen leek mij geen goed plan.

Zwetser

*Sikkepit* vrijdag 28 april 2023 om 10:42

Sauntara schreef: ↑
28-04-2023 10:09
Welkom. Dan moet je die les wel eerst leren. TO schrijft in haar beginpost dat therapieen geen effect op haar hebben gehad en ze is net gestart met nieuwe therapie. Daarnaast komt ze thuis te zitten en maakt zich over van allerlei dingen zorgen. Om dan te moeten horen dat je geen steun mag zoeken bij een dierbare, vind ik echt het slechtste "advies" wat je maar kunt geven. In de fase waarin alles ver boven je eigen kunnen stijgt, is het rationele weg en kun je nog niet wat jij hierboven beschrijft. Mag ik aannemen dat jij ook die momenten hebt gekend?

Therapie is geen wondermiddel en heeft geen effect als je niet zelf de confrontatie met je angst aangaat. Deze TO schrijft hier al heel lang en ik zie hoe ze consequent alle goede en helpende adviezen wegwuift en in de wind slaat. Dan creëer je zelf ook dat dingen boven je eigen kunnen lijken uit te stijgen. Steun zoeken bij een dierbare is natuurlijk fijn en prima, maar kan je evengoed afhankelijk en onmachtig houden en angst voeden. In de situatie van gisteren ben ik roerend eens met student dat je hiervoor vriend niet lastig zou moeten vallen. Leer het verdragen en begin daar gewoon eens mee.

De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.

Anoniem_65af8c491dfb7 vrijdag 28 april 2023 om 11:09

*Sikkepit* schreef: ↑
28-04-2023 10:42
Therapie is geen wondermiddel en heeft geen effect als je niet zelf de confrontatie met je angst aangaat. Deze TO schrijft hier al heel lang en ik zie hoe ze consequent alle goede en helpende adviezen wegwuift en in de wind slaat. Dan creëer je zelf ook dat dingen boven je eigen kunnen lijken uit te stijgen. Steun zoeken bij een dierbare is natuurlijk fijn en prima, maar kan je evengoed afhankelijk en onmachtig houden en angst voeden. In de situatie van gisteren ben ik roerend eens met student dat je hiervoor vriend niet lastig zou moeten vallen. Leer het verdragen en begin daar gewoon eens mee.

Ik ben inmiddels wat wijzer. Wel herken ik het ook van mezelf dat ik goed bedoelde adviezen in de wind sloeg, niet uit onwil, maar vanwege angst. Bij de een duurt het proces langer dan bij de ander.

Actieve topics