Psyche
alle pijlers
Chronisch (geestes)ziek
vrijdag 21 april 2023 om 14:36
Zijn er hier mensen die dusdanig langdurige mentale klachten hebben dat medicatie/therapie weinig uitmaakt en ze daardoor niet (meer) kunnen werken of misschien zelfs niet meer zelfstandig kunnen leven?
Na jaren leven met depressie en chronische, zware angststoornis uitgevallen op het werk. Ik heb eerder therapie gehad maar achteraf was dit geen echte therapeut maar een psychiatrische 'nurse', zo is mij verteld. De therapie ging overal en nergens heen en had geen effect. Ik begin binnenkort met nieuwe therapie maar wil me ook orienteren op de mogelijkheid dat het niet helpt. Nu is het een doembeeld.
Mijn klachten:
- constante angst die verergerd is sinds de Coronatijd. Kan door alles getriggerd worden, oorlog op tv, een virus, maar voornamelijk intense faalangst gericht op het werk waardoor ik vastloop.
- depressie door het leven met deze angst.
- fysieke klachten, zoals hoge pols, flauwvallen, hoesten, overgeven. Fysiek is er niks mis.
Het huishouden runnen was nooit een probleem maar op werk heb ik zo'n laag zelfbeeld dat zelfs als ik complimenten ontving, ik dat niet geloofde,enorm focuste op fouten en kritiek en hierdoor uitviel. Ik zonderde me steeds meer af van het team en had hevige paniekaanvallen in de ochtend.
Is dit herkenbaar voor iemand? Ben je voorgoed uitgevallen of weer aan het werk? Wat hielp je qua therapie? Wat vermijd je nu?
Na jaren leven met depressie en chronische, zware angststoornis uitgevallen op het werk. Ik heb eerder therapie gehad maar achteraf was dit geen echte therapeut maar een psychiatrische 'nurse', zo is mij verteld. De therapie ging overal en nergens heen en had geen effect. Ik begin binnenkort met nieuwe therapie maar wil me ook orienteren op de mogelijkheid dat het niet helpt. Nu is het een doembeeld.
Mijn klachten:
- constante angst die verergerd is sinds de Coronatijd. Kan door alles getriggerd worden, oorlog op tv, een virus, maar voornamelijk intense faalangst gericht op het werk waardoor ik vastloop.
- depressie door het leven met deze angst.
- fysieke klachten, zoals hoge pols, flauwvallen, hoesten, overgeven. Fysiek is er niks mis.
Het huishouden runnen was nooit een probleem maar op werk heb ik zo'n laag zelfbeeld dat zelfs als ik complimenten ontving, ik dat niet geloofde,enorm focuste op fouten en kritiek en hierdoor uitviel. Ik zonderde me steeds meer af van het team en had hevige paniekaanvallen in de ochtend.
Is dit herkenbaar voor iemand? Ben je voorgoed uitgevallen of weer aan het werk? Wat hielp je qua therapie? Wat vermijd je nu?
mollylolly wijzigde dit bericht op 21-04-2023 14:39
5.02% gewijzigd
vrijdag 21 april 2023 om 23:16
Praten en pillen is ook niet genoeg. Je zal zelf aan het werk moeten.MollyLolly schreef: ↑21-04-2023 21:57Ja ik heb wel echt behandeling nodig. Praten en pillen alleen leiden bij mij nergens toe.
Ik wil dit forum ook niet tot last zijn verder, alleen ik wil niet de chat van 113 bezet houden of de luisterlijn als het niet gaat.
Zoals mijn oma altijd zei: ze deed een plas en alles bleef zoals het was.
vrijdag 21 april 2023 om 23:18
Je beseft dat 113 en de luisterlijn daarvoor bedoelt zijn hèMollyLolly schreef: ↑21-04-2023 21:57Ja ik heb wel echt behandeling nodig. Praten en pillen alleen leiden bij mij nergens toe.
Ik wil dit forum ook niet tot last zijn verder, alleen ik wil niet de chat van 113 bezet houden of de luisterlijn als het niet gaat.
vrijdag 21 april 2023 om 23:33
Ik wil alles doen om beter te worden. Ik heb nu toch alle tijd. Ik weet wel waar de oorzaak zit en wat de angst triggert, maar niet hoe ik het vermijd.
vrijdag 21 april 2023 om 23:35
Ja... ik denk dan al snel 'straks gaat het met iemand echt slecht en dan kan hij niet chatten'. Plus dat ik dan 20x per dag zou moeten inloggen. Nu post ik wat, ben ik mijn ei kwijt, en reageert er iemand in haar eigen tijd.yourlocalhero schreef: ↑21-04-2023 23:18Je beseft dat 113 en de luisterlijn daarvoor bedoelt zijn hè
vrijdag 21 april 2023 om 23:35
Hm, maar als je de triggers weet, moet er toch een oplossing zijn? Tenzij de triggers, zoals bij mij, je eigen gedachten zijn - die zijn moeilijk te vermijden 
Edit: dat laatste is ook niet helemaal waar natuurlijk. Mijn triggers zijn op zich niet mijn gedachten, maar mijn reacties daarop en waardeoordeel erover. Daar werk ik ook wel aan, maar vermijden blijft lastig
Edit: dat laatste is ook niet helemaal waar natuurlijk. Mijn triggers zijn op zich niet mijn gedachten, maar mijn reacties daarop en waardeoordeel erover. Daar werk ik ook wel aan, maar vermijden blijft lastig
vrijdag 21 april 2023 om 23:39
Ik heb hele hevige faalangst en een heel laag zelfbeeld. Iemand hoeft in een serie maar te zeggen dat ze promotie maken en ik voel me al rot omdat het mij niet lukt. Of op het werk feedback krijgen en me dan rot voelen omdat ik 'faal', en me dáár weer rot om voelen want ik ben niet weerbaar.Mia schreef: ↑21-04-2023 23:35Hm, maar als je de triggers weet, moet er toch een oplossing zijn? Tenzij de triggers, zoals bij mij, je eigen gedachten zijn - die zijn moeilijk te vermijden
Edit: dat laatste is ook niet helemaal waar natuurlijk. Mijn triggers zijn op zich niet mijn gedachten, maar mijn reacties daarop en waardeoordeel erover. Daar werk ik ook wel aan, maar vermijden blijft lastig
vrijdag 21 april 2023 om 23:50
Volgens mij is t als volgt:Mia schreef: ↑21-04-2023 23:35Hm, maar als je de triggers weet, moet er toch een oplossing zijn? Tenzij de triggers, zoals bij mij, je eigen gedachten zijn - die zijn moeilijk te vermijden
Edit: dat laatste is ook niet helemaal waar natuurlijk. Mijn triggers zijn op zich niet mijn gedachten, maar mijn reacties daarop en waardeoordeel erover. Daar werk ik ook wel aan, maar vermijden blijft lastig
Je gedachtes of gevoelens zijn je trigger. Kan ook iets externs zijn hoor, maar kan ook een gedachte zijn. Hoe je hierop reageert is je stoornis of ziekte.
Het ding is: je hoofd produceert de hele dag gedachte. De ene na de andere. Je hebt jezelf aangeleerd dat bepaalde angst gedachtes heel veel aandacht moeten krijgen en heel belangrijk zijn. Zo gauw zo'n gedachte oppopt denk je hoofd al: oohnee, daar is die weer. En zo houd je t min of meer zelf in stand.
Terwijl een gedachte feitelijk niets meer is dan een gedachte. Wanneer je afstand kunt nemen van die gedachtes, wordt t volgens mij een stuk makkelijker om te gaan met de angst. Maarjah, makkelijker gezegd dan gedaan... Ik weet er alles van
Zwetser
vrijdag 21 april 2023 om 23:53
Dat hoeft helemaal niet.Student201 schreef: ↑21-04-2023 23:50Volgens mij is t als volgt:
Je gedachtes of gevoelens zijn je trigger. Kan ook iets externs zijn hoor, maar kan ook een gedachte zijn. Hoe je hierop reageert is je stoornis of ziekte.
Het ding is: je hoofd produceert de hele dag gedachte. De ene na de andere. Je hebt jezelf aangeleerd dat bepaalde angst gedachtes heel veel aandacht moeten krijgen en heel belangrijk zijn. Zo gauw zo'n gedachte oppopt denk je hoofd al: oohnee, daar is die weer. En zo houd je t min of meer zelf in stand.
Terwijl een gedachte feitelijk niets meer is dan een gedachte. Wanneer je afstand kunt nemen van die gedachtes, wordt t volgens mij een stuk makkelijker om te gaan met de angst. Maarjah, makkelijker gezegd dan gedaan... Ik weet er alles van
vrijdag 21 april 2023 om 23:56
Lastig TO. Ik zou toch echt inzetten op therapie. Volgens mij kun je daar echt nog veel uithalen. Er zijn zoveel soorten therapie ook. En wat voor de een werkt, werkt niet voor de ander. Welke therapeut perfect is voor de een, werkt niet voor de ander.MollyLolly schreef: ↑21-04-2023 23:39Ik heb hele hevige faalangst en een heel laag zelfbeeld. Iemand hoeft in een serie maar te zeggen dat ze promotie maken en ik voel me al rot omdat het mij niet lukt. Of op het werk feedback krijgen en me dan rot voelen omdat ik 'faal', en me dáár weer rot om voelen want ik ben niet weerbaar.
Het is een zoektocht en echt hard werken hoor, maar ik geloof dat er voor jou ook iets is wat je leven aangenamer kan maken.
Heb je voor jezelf een duidelijk beekd van wat je triggers zijn, waar je allemaal last van hebt, etc.? Dit helpt denk ik je intake gesprek en t bepalen van de juiste behandeling heel erg. Ik zou bv ook zeker je lage zelfbeeld meenemen.
En ik begrijp t hoor, je zo kut voelen voelt als falen. Maar je bent lang niet de enige. En van alle mensen die goed functioneren, is er een best grote groep die ook ooit tot aan de grond heeft gezeten, maar er weer bovenop is gekomen. Dus alhoewel t uitzichtloos mag lijken, ik zou je echt aanraden vol in te zetten op therapie!
En evt opzoek naar een medicijn dat beter of überhaupt werkt.
Zwetser
zaterdag 22 april 2023 om 00:13
Klopt ook hoor, maar ik heb t idee dat t bij Mia zo min of meer werkt. Ze omschreef t zelf eerder als "piekeren om t piekeren". Dus je merkt een stomme gedachte op en gaat daar dan weer verder over piekeren.
Ik kan dat ook fantastisch goed
Maar ik heb t idee dat t bij TO inderdaad wel andere triggers zijn die haar veel angst veroorzaken. En daarnaast dan depressie.
Maar ik denk dat er wel evengoed overlap is met wat ik naar Mia typte, dat je hoofd heel verkeerd reageert op triggers. Dus er is een bepaalde sensatie (een gedachte of een gevoel) [idk of sensatie de goeie term is] en je reageert daar vervolgens heel extreem op. Die reactie daarop is volgens mij je angststoornis. Terwijl iedereen dat soort sensaties wel eens heeft. Wanneer je die reactie los kunt koppelen, kun je volgens mij ook veel beter met je stoornis omgaan.
Hoe t bij depressie zit, heb ik geen idee van.
Zwetser
zaterdag 22 april 2023 om 00:16
Ik ga sowieso mijn zelfbeeld centraal stellen in de therapie en werken aan mijn (faal) angst.Student201 schreef: ↑21-04-2023 23:56Lastig TO. Ik zou toch echt inzetten op therapie. Volgens mij kun je daar echt nog veel uithalen. Er zijn zoveel soorten therapie ook. En wat voor de een werkt, werkt niet voor de ander. Welke therapeut perfect is voor de een, werkt niet voor de ander.
Het is een zoektocht en echt hard werken hoor, maar ik geloof dat er voor jou ook iets is wat je leven aangenamer kan maken.
Heb je voor jezelf een duidelijk beekd van wat je triggers zijn, waar je allemaal last van hebt, etc.? Dit helpt denk ik je intake gesprek en t bepalen van de juiste behandeling heel erg. Ik zou bv ook zeker je lage zelfbeeld meenemen.
En ik begrijp t hoor, je zo kut voelen voelt als falen. Maar je bent lang niet de enige. En van alle mensen die goed functioneren, is er een best grote groep die ook ooit tot aan de grond heeft gezeten, maar er weer bovenop is gekomen. Dus alhoewel t uitzichtloos mag lijken, ik zou je echt aanraden vol in te zetten op therapie!
En evt opzoek naar een medicijn dat beter of überhaupt werkt.
zaterdag 22 april 2023 om 00:17
Hmm ik krijg een paniekgevoel tegelijk met de gedachte. Die gedachte kan ik dan nog redelijk negeren, het gevoel gaat heel diep en is heel naar.Student201 schreef: ↑22-04-2023 00:13Klopt ook hoor, maar ik heb t idee dat t bij Mia zo min of meer werkt. Ze omschreef t zelf eerder als "piekeren om t piekeren". Dus je merkt een stomme gedachte op en gaat daar dan weer verder over piekeren.
Ik kan dat ook fantastisch goed
Maar ik heb t idee dat t bij TO inderdaad wel andere triggers zijn die haar veel angst veroorzaken. En daarnaast dan depressie.
Maar ik denk dat er wel evengoed overlap is met wat ik naar Mia typte, dat je hoofd heel verkeerd reageert op triggers. Dus er is een bepaalde sensatie (een gedachte of een gevoel) [idk of sensatie de goeie term is] en je reageert daar vervolgens heel extreem op. Die reactie daarop is volgens mij je angststoornis. Terwijl iedereen dat soort sensaties wel eens heeft. Wanneer je die reactie los kunt koppelen, kun je volgens mij ook veel beter met je stoornis omgaan.
Hoe t bij depressie zit, heb ik geen idee van.
zaterdag 22 april 2023 om 00:20
Voor degenen die aan het werk zojn: hoe heb je het gat in je cv verklaard? Ik zal waarschijnlijk wel een jaar nodig hebben voor ik weer aan het werk kan. Hiervoor gunde ik mezelf dat niet want met een gat op je cv neemt niemand je aan, dacht ik.
Ik wil gewoon redelijk eerlijk zijn. Het een burnout noemen en aangeven dat ik heb gewerkt aan herstel en mijn grenzen nu goed ken. Zoiets? Het is de piekergedachte du jour.
Ik wil gewoon redelijk eerlijk zijn. Het een burnout noemen en aangeven dat ik heb gewerkt aan herstel en mijn grenzen nu goed ken. Zoiets? Het is de piekergedachte du jour.
zaterdag 22 april 2023 om 00:21
Maar waardoor ontstaat t?MollyLolly schreef: ↑22-04-2023 00:17Hmm ik krijg een paniekgevoel tegelijk met de gedachte. Die gedachte kan ik dan nog redelijk negeren, het gevoel gaat heel diep en is heel naar.
Volgens mij is t nooit tegelijk. Zo lijkt t vaak wel, maar is volgens mij altijd eerst een gevoel of een gedachte, een sensatie dus. En daar reageer je op. Dat gebeurt instantaan zo ongeveer. Maar dat is dan wel je trigger. Ofjah, daar begint t.
Zwetser
zaterdag 22 april 2023 om 00:22
Ja, klopt. Bij mij althans. Gelukkig gaat het inmiddels iets beter (soms), maar ja, dit blijft de crux.Student201 schreef: ↑22-04-2023 00:13Klopt ook hoor, maar ik heb t idee dat t bij Mia zo min of meer werkt. Ze omschreef t zelf eerder als "piekeren om t piekeren". Dus je merkt een stomme gedachte op en gaat daar dan weer verder over piekeren.
Ik kan dat ook fantastisch goed
Maar ik heb t idee dat t bij TO inderdaad wel andere triggers zijn die haar veel angst veroorzaken. En daarnaast dan depressie.
Maar ik denk dat er wel evengoed overlap is met wat ik naar Mia typte, dat je hoofd heel verkeerd reageert op triggers. Dus er is een bepaalde sensatie (een gedachte of een gevoel) [idk of sensatie de goeie term is] en je reageert daar vervolgens heel extreem op. Die reactie daarop is volgens mij je angststoornis. Terwijl iedereen dat soort sensaties wel eens heeft. Wanneer je die reactie los kunt koppelen, kun je volgens mij ook veel beter met je stoornis omgaan.
Hoe t bij depressie zit, heb ik geen idee van.
En bij TO lijkt ook zoiets te spelen. Als hij/zij ziet dat iemand een promotie krijgt denkt ze misschien wel even: 'oh, hij wel, ik niet!'. Ik zou dat ook kunnen denken. Maar op werkgebied heb ik veel vertrouwen in mezelf dus die gedachte zou bij mij niet plakken, terwijl het bij TO gevoelens van onzekerheid, zelftwijfel enz. oproept. Elke keer als TO dus 'succes' bij anderen ziet, worden deze emoties en gedachten van eigen 'falen' weer getriggerd en blijven die gedachten rondmalen (terwijl er dus helemaal geen sprake van falen hoeft te zijn).
Gelukkig is dit allemaal wel te behandelen, hoor! Met CGT, mindfulness, en je onderliggende gebrek aan zelfvertrouwen. En misschien niet altijd of perfect, maar je kunt hier wel beter in worden. Mét therapie en, zoals iemand al schreef, heel veel eigen inzet en werk.
zaterdag 22 april 2023 om 00:27
Dit soort dingen helpen je dus totaal niet. Je zoekt steeds naar bevestiging voor je eigen angst.MollyLolly schreef: ↑22-04-2023 00:20Voor degenen die aan het werk zojn: hoe heb je het gat in je cv verklaard? Ik zal waarschijnlijk wel een jaar nodig hebben voor ik weer aan het werk kan. Hiervoor gunde ik mezelf dat niet want met een gat op je cv neemt niemand je aan, dacht ik.
Ik wil gewoon redelijk eerlijk zijn. Het een burnout noemen en aangeven dat ik heb gewerkt aan herstel en mijn grenzen nu goed ken. Zoiets? Het is de piekergedachte du jour.
Eerst ben je op zoek naar mogelijkheden voor als je ziek blijft. Vraag je je af hoe vrijwilligerswerk is. Nu heb je t over hoe je gaat solliciteren na je therapie als je beter bent.
One step at a time. Maar probeer ook in te zien dat dit dus precies (o.a.) de gedachtes zijn waar je mee moet stoppen. Je moet voorlopig volgens mij maar 1 ding, en dat is die therapie.
Zwetser
zaterdag 22 april 2023 om 00:29
Precies hoe je het beschrijft. Dat iemand anders succes heeft benadrukt mijn falen en triggert angst.Mia schreef: ↑22-04-2023 00:22Ja, klopt. Bij mij althans. Gelukkig gaat het inmiddels iets beter (soms), maar ja, dit blijft de crux.
En bij TO lijkt ook zoiets te spelen. Als hij/zij ziet dat iemand een promotie krijgt denkt ze misschien wel even: 'oh, hij wel, ik niet!'. Ik zou dat ook kunnen denken. Maar op werkgebied heb ik veel vertrouwen in mezelf dus die gedachte zou bij mij niet plakken, terwijl het bij TO gevoelens van onzekerheid, zelftwijfel enz. oproept. Elke keer als TO dus 'succes' bij anderen ziet, worden deze emoties en gedachten van eigen 'falen' weer getriggerd en blijven die gedachten rondmalen (terwijl er dus helemaal geen sprake van falen hoeft te zijn).
Gelukkig is dit allemaal wel te behandelen, hoor! Met CGT, mindfulness, en je onderliggende gebrek aan zelfvertrouwen. En misschien niet altijd of perfect, maar je kunt hier wel beter in worden. Mét therapie en, zoals iemand al schreef, heel veel eigen inzet en werk.
Ik ben absoluut geen jaloers persoon verder, ik gun anderen hun succes ook oprecht. Maar ik merk ook dat ik mijn sociale kring steeds kleiner maak. Ik vind het heel moeilijk om oprecht interesse te hebben in de ander nu het zo slecht met me gaat.
zaterdag 22 april 2023 om 00:29
Ja, dit dus!Student201 schreef: ↑22-04-2023 00:27Dit soort dingen helpen je dus totaal niet. Je zoekt steeds naar bevestiging voor je eigen angst.
Eerst ben je op zoek naar mogelijkheden voor als je ziek blijft. Vraag je je af hoe vrijwilligerswerk is. Nu heb je t over hoe je gaat solliciteren na je therapie als je beter bent.
One step at a time. Maar probeer ook in te zien dat dit dus precies (o.a.) de gedachtes zijn waar je mee moet stoppen. Je moet voorlopig volgens mij maar 1 ding, en dat is die therapie.
zaterdag 22 april 2023 om 00:33
Daar gaan we weer. Ik ben weg!MollyLolly schreef: ↑22-04-2023 00:20Voor degenen die aan het werk zojn: hoe heb je het gat in je cv verklaard? Ik zal waarschijnlijk wel een jaar nodig hebben voor ik weer aan het werk kan. Hiervoor gunde ik mezelf dat niet want met een gat op je cv neemt niemand je aan, dacht ik.
Ik wil gewoon redelijk eerlijk zijn. Het een burnout noemen en aangeven dat ik heb gewerkt aan herstel en mijn grenzen nu goed ken. Zoiets? Het is de piekergedachte du jour.
zaterdag 22 april 2023 om 00:36
Mijn vriend zegt net dat ik beter kan liegen dat ik een sabbatical had. Hij komt uit een competitieve business en daar zijn burnouts taboe. Maar dan zegt hij zoiets en daar ga ik weer door piekeren.Student201 schreef: ↑22-04-2023 00:27Dit soort dingen helpen je dus totaal niet. Je zoekt steeds naar bevestiging voor je eigen angst.
Eerst ben je op zoek naar mogelijkheden voor als je ziek blijft. Vraag je je af hoe vrijwilligerswerk is. Nu heb je t over hoe je gaat solliciteren na je therapie als je beter bent.
One step at a time. Maar probeer ook in te zien dat dit dus precies (o.a.) de gedachtes zijn waar je mee moet stoppen. Je moet voorlopig volgens mij maar 1 ding, en dat is die therapie.
Als ik niet zo bang was voor dat gat was ik jaren terug al intensief therapie gaan volgen. Nu heb ik wat korte dienstverbanden, ook niet ideaal maar nog te verbloemen.
Eigenlijk is mijn enige droom altijd geweest:'normaal zijn en erbij horen'. Als klein gepest meisje die alleen in de hoek van het plein zat, in de relatie met meerdere agressieve exen, in de relatie met mijn ouders, en op kantoor. Ik wil niet opvallen, ik wil wegvallen in het interieur. Gemiddeld zijn. Normaal.
zaterdag 22 april 2023 om 00:38
Tsja, wat verwacht je dan van een topic als dit? Ik zit er doorheen en deel dat hier. Als ik me goed voelde postte ik niet...
zaterdag 22 april 2023 om 00:39
Ik heb geen gat.MollyLolly schreef: ↑22-04-2023 00:20Voor degenen die aan het werk zojn: hoe heb je het gat in je cv verklaard? Ik zal waarschijnlijk wel een jaar nodig hebben voor ik weer aan het werk kan. Hiervoor gunde ik mezelf dat niet want met een gat op je cv neemt niemand je aan, dacht ik.
Ik wil gewoon redelijk eerlijk zijn. Het een burnout noemen en aangeven dat ik heb gewerkt aan herstel en mijn grenzen nu goed ken. Zoiets? Het is de piekergedachte du jour.
En zo te lezen mankeer je wel wat meer dan een burn out. Ga in therapie en zie daarna verder.
zaterdag 22 april 2023 om 00:41
Heb je weleens een waterijsje doorgeslikt? Zo voelt het een beetje. Een koud, naar gevoel dat zich verspreidt over mijn bovenlichaam. En dan komen de 'zelfkastijdgedachten'. Die me vertellen dat ik niks kan en inherent fout/dom ben. Dat kan echt bij vanalles opkomenStudent201 schreef: ↑22-04-2023 00:21Maar waardoor ontstaat t?
Volgens mij is t nooit tegelijk. Zo lijkt t vaak wel, maar is volgens mij altijd eerst een gevoel of een gedachte, een sensatie dus. En daar reageer je op. Dat gebeurt instantaan zo ongeveer. Maar dat is dan wel je trigger. Ofjah, daar begint t.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
