Chronisch (geestes)ziek

21-04-2023 14:36 651 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Zijn er hier mensen die dusdanig langdurige mentale klachten hebben dat medicatie/therapie weinig uitmaakt en ze daardoor niet (meer) kunnen werken of misschien zelfs niet meer zelfstandig kunnen leven?

Na jaren leven met depressie en chronische, zware angststoornis uitgevallen op het werk. Ik heb eerder therapie gehad maar achteraf was dit geen echte therapeut maar een psychiatrische 'nurse', zo is mij verteld. De therapie ging overal en nergens heen en had geen effect. Ik begin binnenkort met nieuwe therapie maar wil me ook orienteren op de mogelijkheid dat het niet helpt. Nu is het een doembeeld.

Mijn klachten:
- constante angst die verergerd is sinds de Coronatijd. Kan door alles getriggerd worden, oorlog op tv, een virus, maar voornamelijk intense faalangst gericht op het werk waardoor ik vastloop.
- depressie door het leven met deze angst.
- fysieke klachten, zoals hoge pols, flauwvallen, hoesten, overgeven. Fysiek is er niks mis.

Het huishouden runnen was nooit een probleem maar op werk heb ik zo'n laag zelfbeeld dat zelfs als ik complimenten ontving, ik dat niet geloofde,enorm focuste op fouten en kritiek en hierdoor uitviel. Ik zonderde me steeds meer af van het team en had hevige paniekaanvallen in de ochtend.

Is dit herkenbaar voor iemand? Ben je voorgoed uitgevallen of weer aan het werk? Wat hielp je qua therapie? Wat vermijd je nu?
mollylolly wijzigde dit bericht op 21-04-2023 14:39
5.02% gewijzigd
Grumpywoman schreef:
21-04-2023 16:17
Ik snap 'm niet. Ik bel altijd de crisisdienst rechtstreeks. Niet dat dat nou zo vaak voorkomt, gelukkig.
Ik las nu dat TO haar medicatie wel via de psych/huisarts heeft gekregen. Maar een psycholoog mag niet voorschrijven, alleen een arts mag dat.
Er zijn dus psychologen die dat wel mogen.
Hier moet je de hap bellen als je de crisisdienst nodig hebt. Die bellen vervolgens jou en houden gewoon een telefonisch consult.
Moiren schreef:
21-04-2023 16:19
Er zijn dus psychologen die dat wel mogen.
Hier moet je de hap bellen als je de crisisdienst nodig hebt. Die bellen vervolgens jou en houden gewoon een telefonisch consult.
Wellicht is de psycholoog dan ook arts. En verschilt de werkwijze van de crisisdienst per regio. Dat kan. Hier doen ze echt niet aan telefonisch consult.
Grumpywoman schreef:
21-04-2023 16:21
Wellicht is de psycholoog dan ook arts. En verschilt de werkwijze van de crisisdienst per regio. Dat kan. Hier doen ze echt niet aan telefonisch consult.
Precies. Dus een beetje veroordelend reageren is dan niet zo aardig.

Ik kon hier kiezen voor het behouden van mijn psychiater en een spv’er of alleen een psycholoog (oid, zoals ik al zei, ik weet de naam niet meer) voor de medicatie. Maar dus zeker geen huisarts of psychiater.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het gaat hier om behandelaars net meerdere functies, vandaar.

Hoe het verder zit weet ik ook niet. Net de psychiater aan de lijn gehad, ze gaan kijken naar de medicatie.
Een psychiatrische "nurse" die medicatie mag uitschrijven klinkt als een verpleegkundig specialist. Wat overigens hele echte therapeuten zijn.

Je hebt dus nog geen echte therapie gehad, dan heeft het echt geen zin om na te denken over als niets werkt, er zijn dan nog zoveel typen behandelingen te proberen. Dus richt je energie en aandacht op hoe je alles uit je therapie kunt halen. Je zal jezelf er volledig in moeten storten als je wilt dat het werkt.

Ikzelf doe de laatste jaren maar een paar uurtjes vrijwilligerswerk per week. Zoals het uwv het zo mooi kan zeggen heb ik geen benutbare mogelijkheden. Ik heb er verschillende intensieve behandelingen gehad en ook verschillende medicatie. Ik ben nu net weer begonnen aan een intensieve behandeling die weer heel anders is dan mijn vorige behandelingen. Dat zie ik momenteel als mijn baan. Proberen er alles aan te doen om beter te worden.

Toevoeging: Meegaan in je doemscenarios en die volledig de ruimte geven draagt niet bij aan je herstel
anoniem_65e99d299cdd3 wijzigde dit bericht op 21-04-2023 19:24
5.81% gewijzigd
Salvavida schreef:
21-04-2023 19:17
Een psychiatrische "nurse" die medicatie mag uitschrijven klinkt als een verpleegkundig specialist. Wat overigens hele echte therapeuten zijn.
Dat bedoelde ik! Eindelijk verlost.
Heb je door dat je nu een angst zit te voeden? Je angst voor dit scenario wordt groter naarmate je er meer mee bezig bent, en geruststelling zoeken op een forum met random mensen die misschien iets heel anders hebben, valt daar dus ook onder.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia schreef:
21-04-2023 19:21
Heb je door dat je nu een angst zit te voeden? Je angst voor dit scenario wordt groter naarmate je er meer mee bezig bent, en geruststelling zoeken op een forum met random mensen die misschien iets heel anders hebben, valt daar dus ook onder.
Klopt wel. Maar soms is het heel eenzaam en dan is herkenning ook fijn.
MollyLolly schreef:
21-04-2023 19:23
Klopt wel. Maar soms is het heel eenzaam en dan is herkenning ook fijn.
Je reageert wel heel selectief.
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
21-04-2023 19:24
Je reageert wel heel selectief.
Ik heb nog niet alles gelezen...
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
21-04-2023 16:19
Er zijn dus psychologen die dat wel mogen.
Hier moet je de hap bellen als je de crisisdienst nodig hebt. Die bellen vervolgens jou en houden gewoon een telefonisch consult.
Het was dan idd een psychiatrisch verpleegkundige.
Alle reacties Link kopieren Quote
Salvavida schreef:
21-04-2023 19:17
Een psychiatrische "nurse" die medicatie mag uitschrijven klinkt als een verpleegkundig specialist. Wat overigens hele echte therapeuten zijn.

Je hebt dus nog geen echte therapie gehad, dan heeft het echt geen zin om na te denken over als niets werkt, er zijn dan nog zoveel typen behandelingen te proberen. Dus richt je energie en aandacht op hoe je alles uit je therapie kunt halen. Je zal jezelf er volledig in moeten storten als je wilt dat het werkt.

Ikzelf doe de laatste jaren maar een paar uurtjes vrijwilligerswerk per week. Zoals het uwv het zo mooi kan zeggen heb ik geen benutbare mogelijkheden. Ik heb er verschillende intensieve behandelingen gehad en ook verschillende medicatie. Ik ben nu net weer begonnen aan een intensieve behandeling die weer heel anders is dan mijn vorige behandelingen. Dat zie ik momenteel als mijn baan. Proberen er alles aan te doen om beter te worden.

Toevoeging: Meegaan in je doemscenarios en die volledig de ruimte geven draagt niet bij aan je herstel
Ik heb gewoon weinig aan de man gehad, vandaar tussen haakjes. Verder erg rot voor je dat niets nog heeft aangeslagen. Ik denk dat vrijwilligerswerk op ten duur ook wel fijn zal zijn, mocht echt werk niet lukken.
Alle reacties Link kopieren Quote
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 23-04-2023 10:50
Reden: Ongepast
99.83% gewijzigd
Moiren schreef:
21-04-2023 19:20
Dat bedoelde ik! Eindelijk verlost.
Ah, helder.
MollyLolly schreef:
21-04-2023 19:35
Ik heb gewoon weinig aan de man gehad, vandaar tussen haakjes. Verder erg rot voor je dat niets nog heeft aangeslagen. Ik denk dat vrijwilligerswerk op ten duur ook wel fijn zal zijn, mocht echt werk niet lukken.
Vrijwilligerswerk is ook echt werk. Net als werken aan je herstel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Grumpywoman schreef:
21-04-2023 20:48
Vrijwilligerswerk is ook echt werk. Net als werken aan je herstel.
Nou ja, maar het is wat vrijblijvender met meer mogelijkheid tot fouten make.

Over het religietopic: ik geloof wel in een hogere macht maar ik merk dat dat met elke mislukking minder wordt...
MollyLolly schreef:
21-04-2023 19:23
Klopt wel. Maar soms is het heel eenzaam en dan is herkenning ook fijn.
Ja, maar met dit topic lijk je geen herkenning te zoeken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tja het lastige is dat jij (gelukkig) helemaal nog niet op het punt dat je kan stellen dat er sprake is van blijvende chronische psychische klachten.
Ikzelf heb klachten sinds mijn 10de en gebruik medicatie van mijn 14de.
Combinatie van opvoedingsomstandigheden en erfelijke belastbaarheid.
Ik ben inmiddels ruim 13 jaar afgekeurd voor betaald werk en ben helaas ook gestopt met vrijwilligerswerk omdat ik erop vast loop.
Ik word regelmatig opgenomen en ga 1 dag per week naar dagbesteding.

Maar ik gebruik mijn voorgeschreven medicatie, volg weer een andere therapie en krijg 2 maal per week begeleiding thuis.
Ik kan niet te veel doen in een week maar te weinig is ook niet goed.

En ja soms heb ik er de balen over. Het liefst zou ik gewoon werken en leven maar dat zit er niet in. Ik word bijna 40 en probeer ondanks mijn klachten wel alles uit mijn leven te halen.

Zo ga ik over 2 weken een paar nachten met mijn neefje van 13 naar bosrijk en de efteling. Ik weet dat ik dit echt moet plannen dus ook voor als we daar zijn heb ik een kleine planning gemaakt. Extra budget geregeld om regelmatig (misschien vaker dan een ander) rustig koffie kunnen drinken en even zover mogelijk te ontprikkelen. Voor de lunch gereserveerd omdat ik weet dat het voor mij niet goed is om te lang te moeten wachten en onduidelijkheden te hebben.
Ik heb een overzicht gemaakt wat er op welk moment plaats vindt enz.
Ik heb geleerd dat te spontaan en onverwachts mij geen goed doen. Gelukkig gedijd mijn neefje ook erg goed op voorspelbaarheid en duidelijkheid.

En ja als ik thuis kom dan moet ik zeker een week rust plannen om te voorkomen dat ik wegglij.
En als alles weer voorbij is bedenk ik weer wat anders leuks om te doen en kijk daar dan weer naar uit.

Dus ja ik ben chronisch belast met ernstige psychische klachten maar op mijn manier functioneer ik en ervaar ik gelukkige momenten.

Wat ik wil zeggen is dat er nog zoveel kan veranderen in je leven en je belastbaarheid en hoe hiermee om te gaan dat je het beste “gewoon” kan wachten tot de intake woensdag en daarna wachten op de volgende stappen die je kan zetten.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat ik erg merk bij afleiding is een gevoel dat ik geen lol 'mag' hebben omdat ik iets fout heb gedaan. Komt vanuit mijn opvoeding, als ik slechte cijfers haalde werden alle privileges (computer, vrienden zien) weggenomen. Mijn jeugd is de grootste oorzaak denk ik.

IBIopviva, ik kreeg op mijn 11e mijn eerste depressie, ik weet hoe het is als kind ziek te zijn. Ik vind het rot voor je dat je zoveel hulp nodig hebt, maar mooi om te lezen dat je je er doorheen slaat met wat aanpassingen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia schreef:
21-04-2023 21:07
Ja, maar met dit topic lijk je geen herkenning te zoeken.
Waar haal je dat uit? Ik reageer toch op iedereen?

Misschien heb ik een plaat voor mijn kop maar ik krijg veel van dit soort opmerkingen hier terwijl ik mijn best doe met elke reactie iets te doen?
Ik heb deze reactie weggehaald. Ik verwarde TO met iemand anders (denk ik...)

Sorry, TO!
anoniem_6640a89315f0f wijzigde dit bericht op 21-04-2023 21:58
92.04% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
MollyLolly schreef:
21-04-2023 21:22
Wat ik erg merk bij afleiding is een gevoel dat ik geen lol 'mag' hebben omdat ik iets fout heb gedaan. Komt vanuit mijn opvoeding, als ik slechte cijfers haalde werden alle privileges (computer, vrienden zien) weggenomen. Mijn jeugd is de grootste oorzaak denk ik.

IBIopviva, ik kreeg op mijn 11e mijn eerste depressie, ik weet hoe het is als kind ziek te zijn. Ik vind het rot voor je dat je zoveel hulp nodig hebt, maar mooi om te lezen dat je je er doorheen slaat met wat aanpassingen.
Wat naar voor je jouw ervaringen en de last die je er nu nog mee ervaart.
Ik hoop echt dat de juiste therapie op je pad komt maar ook mocht de therapie je niet gaat brengen wat je het liefste zou willen dat je dan pas gaat kijken ok en nu?
Soms kan langdurige begeleiding (geen behandeling) ook wat rust en duidelijk en acceptatie bieden.

Maar zoals ik het lees zijn er nog mogelijkheden en zolang jij daarvoor open staat en de geboden kansen kan pakken kan je wellicht minder last krijgen van je klachten.
En mocht jij en je behandelaar denken: “Dit is het” wens ik je toe dat ook jij je draai daarin gaat vinden.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
MollyLolly schreef:
21-04-2023 20:54
Nou ja, maar het is wat vrijblijvender met meer mogelijkheid tot fouten make.

Over het religietopic: ik geloof wel in een hogere macht maar ik merk dat dat met elke mislukking minder wordt...
En daarom fijn om mee te starten als je na lange tijd weer aan het werk gaat. Maar niet op de zaken vooruitlopen. Eerst die intake.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja ik heb wel echt behandeling nodig. Praten en pillen alleen leiden bij mij nergens toe.
Ik wil dit forum ook niet tot last zijn verder, alleen ik wil niet de chat van 113 bezet houden of de luisterlijn als het niet gaat.
MollyLolly schreef:
21-04-2023 19:33
Het was dan idd een psychiatrisch verpleegkundige.
Die mag dat dan weer niet.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven