Psyche
alle pijlers
Claimen en wantrouwen
zondag 23 april 2017 om 13:39
Ik weet niet of het nu onder relaties moet of hier. Kan wellicht bij beiden 
Ik zit met een groot probleem, mijn laatste 2 relaties heb ik helemaal vershit door te claimen en te controleren.
Voor deze 2 relaties heb ik hier nooit problemen mee gehad, maar de laatste relatie (voor deze 2) is mijn ex-vrouw vreemd gegaan.
Ik vertrouwde haar volledig en had nooit behoefte om maar iets te checken, liet haar geheel vrij. Zij had facebook en whatsapp, ik had niets van dat, het interesseerde mij niet eens. Achteraf bleek zij mij te bedriegen met een ander en zat zoals blijkt voortdurend met die andere man te appen. Ik zag haar wel met haar telefoon constant maar ik vroeg er nooit na, het kwam niet eens in mij op dat ze misschien met een andere man bezig was, ik het 0,0 jaloezie. Ik legde haar nooit "beperkingen" oid op. Het was in dat opzicht een goede relatie. Toen zij een poosje elke avond pas na 23:00 uur thuis kwam (een maand of zo) gingen er pas bellen bij mij rinkelen, dit pas na een maand. Ik kreeg het vermoeden dat ze een ander had, wat ik wist het zeker. Toen ik haar hier mee confronteerde wilde ze het eerst niet toegeven, maar na 10 keer vragen gaf ze het uiteindelijk toe.
Een hele poos later nadat we uit elkaar waren ontmoette ik een ander. Dat ging in het begin goed en ik had nergens last van, geen wantrouwen, jaloezie niks. Totdat ze een keer gelogen had. Waar ik toevallig achter kwam, inmiddels had ik namelijk wel Facebook, en heel toevallig zag ik foto's van haar voorbij komen met een andere man, niets mis mee zul je denken. Nee maar nu komt het. Ze ging naar een Wellnesspa, dat vertelde ze mij. En uit interesse zei ik iets in de trant van oh leuk voor je veel plezier, ga je er alleen heen of met een vriend/vriendin? (er was nog helemaal geen achterdocht bij mij). Ze vertelde dat ze er alleen geen ging. Wat dus achteraf niet bleek te kloppen. En hier kwam ik dus achter doordat ik foto's zag van haar met een ander (en die ander was volgens haar helemaal gek op haar etc). Toen ik hier naar vroeg gaf ze het toe dat ze inderdaad met die man daar heen was geweest. Ik vroeg haar waarom ze dit had verzwegen en dat ze vast iets te verbergen had, want waarom zou je over iets liegen als het "gewoon een vriend is". Vanaf dat moment is mijn claim en controle gedrag geboren. Ik ging alles checken, ik keek constant op haar FB en ik keek wanneer ze online was en was geweest op whatsapp. Dit ging op den duur opbreken en zij verbrak onze relatie.
Vorig jaar kwam ik weer een andere dame tegen. Dit voelde super, ik was nog nooit zo verliefd op iemand geweest het voelde zo sterk. Voor beiden was het direct liefde op het eerste gezicht (ja het bestaat echt, ik wist het ook niet). Eerst vertoonde ik niet bij haar het bovengenoemde gedrag, totdat ze vertelde dat ze zo verliefd op mij was en dat ze nog nooit zo gek op iemand was geweest als op mij. Dit was direct de aanleiding om te gaan claimen en te controleren, ik wilde nu meteen weten dat ze mij niet ging verlaten en dat ze altijd de waarheid sprak. Door dit claim gedrag begon ze zich (logisch) anders gedragen, ze had smoesjes over dingen en regelmatig was ze te druk met haar werk, waarop ik ging kijken en zag dat ze op facebook allerlei dingen plaatste en constant online op whatsapp was. En ja hoor mijn "angst" werd nog erger. Want ze was helemaal niet aan het werk en ze had wel tijd en die tijd moest aan mij besteed worden (hoe krom kun je denken?? ). De druppel was dat ze een weekendje samen afzegde. De reden die ze gaf sloeg helemaal nergens op (feit). Ik ging hier over in discussie en toen maakte zij een eind aan de relatie.
Ben daarna naar een psycholoog gegaan omdat ik wist dat wat ik deed niet "normaal" is. Uiteindelijk kwam het er op neer dat ik er pas echt iets aan kon doen wanneer ik IN de situatie zit en dat ik nu vrij weinig er aan kan doen. En daar moest ik het mee doen.
Het is inmiddels 8 maanden geleden dat ze het "uit" heeft gemaakt, nog denk ik iedere seconde van de dag aan haar, dit heb ik nog nooit gehad. En was meestal redelijk vlot over een breuk heen, 1 a 2 maanden meestal.
Heb echt het gevoel dat ik nooit meer een relatie kan aangaan, want ik zal het toch weer naar de kloten helpen. Ik ontwijk dan ook vrijwel ieder vrouwelijk contact.
Ik zit met mijn handen in het haar en blijf maar malen. Ik weet precies wat ik in de laatste 2 relaties fout heb gedaan, maar met deze wetenschap schiet ik niks op. Er aan werken kan schijnbaar niet, althans de psycholoog wil mij niet helpen en ik moest maar terug komen als ik weer een relatie heb.
Ik zit met een groot probleem, mijn laatste 2 relaties heb ik helemaal vershit door te claimen en te controleren.
Voor deze 2 relaties heb ik hier nooit problemen mee gehad, maar de laatste relatie (voor deze 2) is mijn ex-vrouw vreemd gegaan.
Ik vertrouwde haar volledig en had nooit behoefte om maar iets te checken, liet haar geheel vrij. Zij had facebook en whatsapp, ik had niets van dat, het interesseerde mij niet eens. Achteraf bleek zij mij te bedriegen met een ander en zat zoals blijkt voortdurend met die andere man te appen. Ik zag haar wel met haar telefoon constant maar ik vroeg er nooit na, het kwam niet eens in mij op dat ze misschien met een andere man bezig was, ik het 0,0 jaloezie. Ik legde haar nooit "beperkingen" oid op. Het was in dat opzicht een goede relatie. Toen zij een poosje elke avond pas na 23:00 uur thuis kwam (een maand of zo) gingen er pas bellen bij mij rinkelen, dit pas na een maand. Ik kreeg het vermoeden dat ze een ander had, wat ik wist het zeker. Toen ik haar hier mee confronteerde wilde ze het eerst niet toegeven, maar na 10 keer vragen gaf ze het uiteindelijk toe.
Een hele poos later nadat we uit elkaar waren ontmoette ik een ander. Dat ging in het begin goed en ik had nergens last van, geen wantrouwen, jaloezie niks. Totdat ze een keer gelogen had. Waar ik toevallig achter kwam, inmiddels had ik namelijk wel Facebook, en heel toevallig zag ik foto's van haar voorbij komen met een andere man, niets mis mee zul je denken. Nee maar nu komt het. Ze ging naar een Wellnesspa, dat vertelde ze mij. En uit interesse zei ik iets in de trant van oh leuk voor je veel plezier, ga je er alleen heen of met een vriend/vriendin? (er was nog helemaal geen achterdocht bij mij). Ze vertelde dat ze er alleen geen ging. Wat dus achteraf niet bleek te kloppen. En hier kwam ik dus achter doordat ik foto's zag van haar met een ander (en die ander was volgens haar helemaal gek op haar etc). Toen ik hier naar vroeg gaf ze het toe dat ze inderdaad met die man daar heen was geweest. Ik vroeg haar waarom ze dit had verzwegen en dat ze vast iets te verbergen had, want waarom zou je over iets liegen als het "gewoon een vriend is". Vanaf dat moment is mijn claim en controle gedrag geboren. Ik ging alles checken, ik keek constant op haar FB en ik keek wanneer ze online was en was geweest op whatsapp. Dit ging op den duur opbreken en zij verbrak onze relatie.
Vorig jaar kwam ik weer een andere dame tegen. Dit voelde super, ik was nog nooit zo verliefd op iemand geweest het voelde zo sterk. Voor beiden was het direct liefde op het eerste gezicht (ja het bestaat echt, ik wist het ook niet). Eerst vertoonde ik niet bij haar het bovengenoemde gedrag, totdat ze vertelde dat ze zo verliefd op mij was en dat ze nog nooit zo gek op iemand was geweest als op mij. Dit was direct de aanleiding om te gaan claimen en te controleren, ik wilde nu meteen weten dat ze mij niet ging verlaten en dat ze altijd de waarheid sprak. Door dit claim gedrag begon ze zich (logisch) anders gedragen, ze had smoesjes over dingen en regelmatig was ze te druk met haar werk, waarop ik ging kijken en zag dat ze op facebook allerlei dingen plaatste en constant online op whatsapp was. En ja hoor mijn "angst" werd nog erger. Want ze was helemaal niet aan het werk en ze had wel tijd en die tijd moest aan mij besteed worden (hoe krom kun je denken?? ). De druppel was dat ze een weekendje samen afzegde. De reden die ze gaf sloeg helemaal nergens op (feit). Ik ging hier over in discussie en toen maakte zij een eind aan de relatie.
Ben daarna naar een psycholoog gegaan omdat ik wist dat wat ik deed niet "normaal" is. Uiteindelijk kwam het er op neer dat ik er pas echt iets aan kon doen wanneer ik IN de situatie zit en dat ik nu vrij weinig er aan kan doen. En daar moest ik het mee doen.
Het is inmiddels 8 maanden geleden dat ze het "uit" heeft gemaakt, nog denk ik iedere seconde van de dag aan haar, dit heb ik nog nooit gehad. En was meestal redelijk vlot over een breuk heen, 1 a 2 maanden meestal.
Heb echt het gevoel dat ik nooit meer een relatie kan aangaan, want ik zal het toch weer naar de kloten helpen. Ik ontwijk dan ook vrijwel ieder vrouwelijk contact.
Ik zit met mijn handen in het haar en blijf maar malen. Ik weet precies wat ik in de laatste 2 relaties fout heb gedaan, maar met deze wetenschap schiet ik niks op. Er aan werken kan schijnbaar niet, althans de psycholoog wil mij niet helpen en ik moest maar terug komen als ik weer een relatie heb.
zondag 23 april 2017 om 13:52
Het schiet niet op het, dat hele wantrouwen en controleren.
Nou ja....je weet dat je je eigen relatie verneukt.
Weet je, ik vind mezelf de allerleukste voor mijn partner.
Als hij vreemd zou gaan zou ik dus niet meer de allerleukste zijn.
En dan WIL ik juist dat hij bij me weg gaat.
Dus controleren is hier niet nodig.
Ik ga er alleen wel van uit dat hij me zegt als er iets aan zijn gevoelens voor mij anders wordt.
En daar vertrouw ik hem in.
Nou ja....je weet dat je je eigen relatie verneukt.
Weet je, ik vind mezelf de allerleukste voor mijn partner.
Als hij vreemd zou gaan zou ik dus niet meer de allerleukste zijn.
En dan WIL ik juist dat hij bij me weg gaat.
Dus controleren is hier niet nodig.
Ik ga er alleen wel van uit dat hij me zegt als er iets aan zijn gevoelens voor mij anders wordt.
En daar vertrouw ik hem in.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zondag 23 april 2017 om 13:59
quote:Summerdance schreef op 23 april 2017 @ 13:52:
Het schiet niet op het, dat hele wantrouwen en controleren.
Nou ja....je weet dat je je eigen relatie verneukt.
Weet je, ik vind mezelf de allerleukste voor mijn partner.
Als hij vreemd zou gaan zou ik dus niet meer de allerleukste zijn.
En dan WIL ik juist dat hij bij me weg gaat.
Dus controleren is hier niet nodig.
Ik ga er alleen wel van uit dat hij me zegt als er iets aan zijn gevoelens voor mij anders wordt.
En daar vertrouw ik hem in.
Natuurlijk! En dat klopt ook.
Maar ik kom er niet uit. Ik weet dat ik fout bezig ben geweest en ik weet ook wat ik fout doe. Maar toch doe ik het.
Als ik alleen ben gaat alles goed, nergens last van. Ik heb ook enkele maanden geleden uitgesproken naar mjn ouders (waar ik een goede band mee heb) dat ik voor altijd single blijf, maar toch voelt dat verdrietig. Maar wellicht minder verdrietig dan in een relatie te zitten waarin ik mezelf compleet gek maak.
Ik snap niet dat een psycholoog zegt dat ze mij nu niet kunnen helpen zodat ik voorbereid ben.
Het schiet niet op het, dat hele wantrouwen en controleren.
Nou ja....je weet dat je je eigen relatie verneukt.
Weet je, ik vind mezelf de allerleukste voor mijn partner.
Als hij vreemd zou gaan zou ik dus niet meer de allerleukste zijn.
En dan WIL ik juist dat hij bij me weg gaat.
Dus controleren is hier niet nodig.
Ik ga er alleen wel van uit dat hij me zegt als er iets aan zijn gevoelens voor mij anders wordt.
En daar vertrouw ik hem in.
Natuurlijk! En dat klopt ook.
Maar ik kom er niet uit. Ik weet dat ik fout bezig ben geweest en ik weet ook wat ik fout doe. Maar toch doe ik het.
Als ik alleen ben gaat alles goed, nergens last van. Ik heb ook enkele maanden geleden uitgesproken naar mjn ouders (waar ik een goede band mee heb) dat ik voor altijd single blijf, maar toch voelt dat verdrietig. Maar wellicht minder verdrietig dan in een relatie te zitten waarin ik mezelf compleet gek maak.
Ik snap niet dat een psycholoog zegt dat ze mij nu niet kunnen helpen zodat ik voorbereid ben.
zondag 23 april 2017 om 14:23
Je voelt je in een relatie chronisch onzeker en dus kwetsbaar en je tracht te voorkomen dat je gekwetst wordt door te controleren.
Ik zou aan die onzekerheid en kwetsbaarheid werken door de relatie met jouw ex-vrouw goed te analyseren en dus doorleven ook al is die relatie allang voorbij. Niemand anders kan er wat aan doen dat jouw ex-vrouw een niet betrouwbaar sujet bleek te zijn. Je legt de 'pijn' van toen nu tot twee keer toe bij anderen neer.
Ik zou aan die onzekerheid en kwetsbaarheid werken door de relatie met jouw ex-vrouw goed te analyseren en dus doorleven ook al is die relatie allang voorbij. Niemand anders kan er wat aan doen dat jouw ex-vrouw een niet betrouwbaar sujet bleek te zijn. Je legt de 'pijn' van toen nu tot twee keer toe bij anderen neer.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 23 april 2017 om 14:37
Mooi gezegd, Enn. Een oude vriend van me had dit gedrag ook. Een ex was meerdere malen vreemdgegaan en een andere ex had heel snel weer een ander vriendje. Ook al was hij maar "een" vriend, zelfs ik had er vreselijk veel last van. Hij zag in elke vrouw zowat een vreemdgaande del. Enhoe vaak hij ook te horen kreeg dat niet iedere vrouw "zo" is, het hielp amper. En in elk nieuw contact met een vrouw kwam uiteraard dwangmatige controle, hevige angsten e.d. terug.
TO, ik vind het ontzettend vreemd dat een psycholoog je alleen wil helpen als je een relatie hebt. Ik zou echt een andere hulpverlener zoeken waarmee je gedegen aan je zelfvertrouwen gaat werken, zowel emotioneel als cognitief.
TO, ik vind het ontzettend vreemd dat een psycholoog je alleen wil helpen als je een relatie hebt. Ik zou echt een andere hulpverlener zoeken waarmee je gedegen aan je zelfvertrouwen gaat werken, zowel emotioneel als cognitief.
zondag 23 april 2017 om 14:38
quote:Enn schreef op 23 april 2017 @ 14:23:
Je voelt je in een relatie chronisch onzeker en dus kwetsbaar en je tracht te voorkomen dat je gekwetst wordt door te controleren.
Ik zou aan die onzekerheid en kwetsbaarheid werken door de relatie met jouw ex-vrouw goed te analyseren en dus doorleven ook al is die relatie allang voorbij. Niemand anders kan er wat aan doen dat jouw ex-vrouw een niet betrouwbaar sujet bleek te zijn. Je legt de 'pijn' van toen nu tot twee keer toe bij anderen neer.Heb ik ook gedaan. Ik kon altijd goed alleen, maar heb mij toen voor het eerst echt alleen gevoeld (dat is echt een naar gevoel). Het moment van overspel was het beroerdste moment, ik was ernstig ziek en er was kans dat ik kwam te overlijden. Iedereen liet mij toen vallen. Ik probeer nu elke keer te "testen" wat die ander voor mij over heeft, voor het geval dat zoiets weer zou gebeuren, het moment dat je echt steun nodig hebt, en er niemand is.
Je voelt je in een relatie chronisch onzeker en dus kwetsbaar en je tracht te voorkomen dat je gekwetst wordt door te controleren.
Ik zou aan die onzekerheid en kwetsbaarheid werken door de relatie met jouw ex-vrouw goed te analyseren en dus doorleven ook al is die relatie allang voorbij. Niemand anders kan er wat aan doen dat jouw ex-vrouw een niet betrouwbaar sujet bleek te zijn. Je legt de 'pijn' van toen nu tot twee keer toe bij anderen neer.Heb ik ook gedaan. Ik kon altijd goed alleen, maar heb mij toen voor het eerst echt alleen gevoeld (dat is echt een naar gevoel). Het moment van overspel was het beroerdste moment, ik was ernstig ziek en er was kans dat ik kwam te overlijden. Iedereen liet mij toen vallen. Ik probeer nu elke keer te "testen" wat die ander voor mij over heeft, voor het geval dat zoiets weer zou gebeuren, het moment dat je echt steun nodig hebt, en er niemand is.
zondag 23 april 2017 om 14:44
En dan wil je psycholoog je alleen helpen als je een nieuwe vlam hebt? Je gaat weer een vrouw "testen" waarbij je grote kans hebt dat die ook gillend wegrent? Het wordt een selffulfilling prophecy, zo. Je zelfvertrouwen keldert nog meer en je denkt "zie je wel, ze moeten me niet, ze gaan naar een ander".
Je bent je er in ieder geval van bewust dat jouw gedrag niet gezond is en het is ook een enorme strijd in jezelf. Dit zag ik ook bij mijn oude vriend. Je gevoel en verstand staan mijlenver uit elkaar. Natuurlijk weet je verstandelijk dat niet elke vrouw snel vreemdgaat, maar je gevoel zegt iets anders. Hier kun je alleen professioneel aan werken, denk ik. Zoek een goede hulpverlener hiervoor. En sterkte overigens Het is een hardnekkig iets.
Je bent je er in ieder geval van bewust dat jouw gedrag niet gezond is en het is ook een enorme strijd in jezelf. Dit zag ik ook bij mijn oude vriend. Je gevoel en verstand staan mijlenver uit elkaar. Natuurlijk weet je verstandelijk dat niet elke vrouw snel vreemdgaat, maar je gevoel zegt iets anders. Hier kun je alleen professioneel aan werken, denk ik. Zoek een goede hulpverlener hiervoor. En sterkte overigens Het is een hardnekkig iets.
zondag 23 april 2017 om 15:26
quote:loreley12 schreef op 23 april 2017 @ 14:44:
En dan wil je psycholoog je alleen helpen als je een nieuwe vlam hebt? Je gaat weer een vrouw "testen" waarbij je grote kans hebt dat die ook gillend wegrent? Het wordt een selffulfilling prophecy, zo. Je zelfvertrouwen keldert nog meer en je denkt "zie je wel, ze moeten me niet, ze gaan naar een ander".
Je bent je er in ieder geval van bewust dat jouw gedrag niet gezond is en het is ook een enorme strijd in jezelf. Dit zag ik ook bij mijn oude vriend. Je gevoel en verstand staan mijlenver uit elkaar. Natuurlijk weet je verstandelijk dat niet elke vrouw snel vreemdgaat, maar je gevoel zegt iets anders. Hier kun je alleen professioneel aan werken, denk ik. Zoek een goede hulpverlener hiervoor. En sterkte overigens Het is een hardnekkig iets.
Thanks. Ja klopt mijn vertrouwen wordt steeds lager, nu dus op het punt dat ik niemand meer toelaat. Ik ben bij meerdere geweest, ook bij het GGZ. Cognitieve gedragstherapie gehad, maar die psycholoog vertelde mij dat ik te slim was en dat ik zou antwoorden uit weten, ik wist bijv de achterliggende gedachten achter de vragen, maar toch heb ik eerlijk geantwoord. Ik kreeg op het einde de stempel "ontwijkendepersoonlijkheidstoornis". Maar dat is absoluut fout. Ik heb met 5! Psychologen gesproken, waaronder een forensisch psycholoog zelfs.
Niet om mijn probleem bij de ander neer te leggen, maar ik ben bij de laatste compleet eerlijk en open geweest, heb vertelt waar mijn "pijnpunten" liggen, etc. Zij begreep mij, zei ze, en ze had er begrip voor, en ja begrip, dat had ze dan ook in het begin. Dus toen ging het nog wel "goed" totdat ze (logischerwijs) niet meer tegen kon. Ze is trouwens ook een pleaser, niets leek ik fout te kunnen doen, dus ik kon "mijn gang gaan". Ze wilde mij nooit verlaten, ik was het beste wat haar ooit was overkomen (ja ik kan ook heel lief en begripvol zijn)..
En dan wil je psycholoog je alleen helpen als je een nieuwe vlam hebt? Je gaat weer een vrouw "testen" waarbij je grote kans hebt dat die ook gillend wegrent? Het wordt een selffulfilling prophecy, zo. Je zelfvertrouwen keldert nog meer en je denkt "zie je wel, ze moeten me niet, ze gaan naar een ander".
Je bent je er in ieder geval van bewust dat jouw gedrag niet gezond is en het is ook een enorme strijd in jezelf. Dit zag ik ook bij mijn oude vriend. Je gevoel en verstand staan mijlenver uit elkaar. Natuurlijk weet je verstandelijk dat niet elke vrouw snel vreemdgaat, maar je gevoel zegt iets anders. Hier kun je alleen professioneel aan werken, denk ik. Zoek een goede hulpverlener hiervoor. En sterkte overigens Het is een hardnekkig iets.
Thanks. Ja klopt mijn vertrouwen wordt steeds lager, nu dus op het punt dat ik niemand meer toelaat. Ik ben bij meerdere geweest, ook bij het GGZ. Cognitieve gedragstherapie gehad, maar die psycholoog vertelde mij dat ik te slim was en dat ik zou antwoorden uit weten, ik wist bijv de achterliggende gedachten achter de vragen, maar toch heb ik eerlijk geantwoord. Ik kreeg op het einde de stempel "ontwijkendepersoonlijkheidstoornis". Maar dat is absoluut fout. Ik heb met 5! Psychologen gesproken, waaronder een forensisch psycholoog zelfs.
Niet om mijn probleem bij de ander neer te leggen, maar ik ben bij de laatste compleet eerlijk en open geweest, heb vertelt waar mijn "pijnpunten" liggen, etc. Zij begreep mij, zei ze, en ze had er begrip voor, en ja begrip, dat had ze dan ook in het begin. Dus toen ging het nog wel "goed" totdat ze (logischerwijs) niet meer tegen kon. Ze is trouwens ook een pleaser, niets leek ik fout te kunnen doen, dus ik kon "mijn gang gaan". Ze wilde mij nooit verlaten, ik was het beste wat haar ooit was overkomen (ja ik kan ook heel lief en begripvol zijn)..
maandag 24 april 2017 om 00:11
quote:Justamale schreef op 23 april 2017 @ 14:38:
[...]
Heb ik ook gedaan. Ik kon altijd goed alleen, maar heb mij toen voor het eerst echt alleen gevoeld (dat is echt een naar gevoel). Het moment van overspel was het beroerdste moment, ik was ernstig ziek en er was kans dat ik kwam te overlijden. Iedereen liet mij toen vallen. Ik probeer nu elke keer te "testen" wat die ander voor mij over heeft, voor het geval dat zoiets weer zou gebeuren, het moment dat je echt steun nodig hebt, en er niemand is.En dat is het punt. Daar moet jij wat mee, jij hebt schade opgelopen en dus is het jouw reparatie.
[...]
Heb ik ook gedaan. Ik kon altijd goed alleen, maar heb mij toen voor het eerst echt alleen gevoeld (dat is echt een naar gevoel). Het moment van overspel was het beroerdste moment, ik was ernstig ziek en er was kans dat ik kwam te overlijden. Iedereen liet mij toen vallen. Ik probeer nu elke keer te "testen" wat die ander voor mij over heeft, voor het geval dat zoiets weer zou gebeuren, het moment dat je echt steun nodig hebt, en er niemand is.En dat is het punt. Daar moet jij wat mee, jij hebt schade opgelopen en dus is het jouw reparatie.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 27 april 2017 om 20:31
Inmiddels met een psycholoog gesproken. Die gaf mij alleen tips om de laatste "vriendin" uit mijn hoofd te krijgen. Ik mag maximaal 3 maal daags c.a. 15 minuten per keer bewust aan haar denken en dan mag ik niet meer aan haar denken. Dat doe ik nu een paar dagen, nou ja ik probeer het. Maar hierdoor denk ik nog meer aan haar, ik dacht al dat ik de hele tijd aan haar dacht, maar nu lijkt het nog erger.
Ik "moest" ook van alles opschrijven, dit heb ik ook gedaan. Met als resultaat dat ik mij nog meer schaam voor mijn gedrag wat ik jegens haar heb gehad, en zelfs nu ga denken wat als ik nu anders ga doen dan.... Ben er nu al een paar dagen letterlijk misselijk van.
Zal ik dit nu nog even volhouden, of is het toch een slecht idee wat die psycholoog mij gaf? Of heeft iemand misschien betere tips?
Ik "moest" ook van alles opschrijven, dit heb ik ook gedaan. Met als resultaat dat ik mij nog meer schaam voor mijn gedrag wat ik jegens haar heb gehad, en zelfs nu ga denken wat als ik nu anders ga doen dan.... Ben er nu al een paar dagen letterlijk misselijk van.
Zal ik dit nu nog even volhouden, of is het toch een slecht idee wat die psycholoog mij gaf? Of heeft iemand misschien betere tips?
donderdag 27 april 2017 om 21:09
