Psyche
alle pijlers
Constant vervelen [Geen OP]
zondag 22 mei 2022 om 00:17
zondag 22 mei 2022 om 01:52
Verveling zou ik het niet noemen, maar dat gevoel van alles zo'n beetje gehad te hebben herken ik wel. Ook al heb ik heel wat interesses en weet ik best wel van het leven te genieten.
Henny Vrienten zong het al, Peggy Lee ook: is dit alles wat er is... is that all there is... herkenbaar ja.
Ik denk dat het een vrij universeel gevoel is dat ons allemaal wel eens kan overvallen. Ik sta er even bij stil, accepteer het en ga dan toch weer verder. Als je je er niet meer kan overheen zetten dan neigt het inderdaad wellicht naar depressie.
Henny Vrienten zong het al, Peggy Lee ook: is dit alles wat er is... is that all there is... herkenbaar ja.
Ik denk dat het een vrij universeel gevoel is dat ons allemaal wel eens kan overvallen. Ik sta er even bij stil, accepteer het en ga dan toch weer verder. Als je je er niet meer kan overheen zetten dan neigt het inderdaad wellicht naar depressie.
zondag 22 mei 2022 om 05:35
zondag 22 mei 2022 om 06:50
Heb het ook een tijd gehad. Nu gaat het beter. Heb een hobby opgepakt waar ik enorm van geniet (wat me een tijd niet gelukt is omdat mijn gezondheid het beperkte) en sindsdien kleurt de rest van de wereld ook weer. Geen huisarts aan te pas gekomen maar heb er wel over getwijfeld. Misschien voor jou wel een idee?
zondag 22 mei 2022 om 08:53
zondag 22 mei 2022 om 09:08
En nog een vervolg op mijn vorige reactie. Je schrijft: "... dus het is kiezen tussen niks doen en stoppen met leven of van alles doen en proberen daar steeds meer energie uit te kunnen krijgen".
Dat alles of niets-gevoel gaat dieper. Dat weet je al van behandelaren en uit andere topics. Eerst zul je balans en rust moeten zien te vinden, voordat je weer een topic opent. Dat is ook atijd tegen of in de nacht. Dan ga je liggen malen e.d. Zorg beter voor jezelf in de basis, zoek professionele hulp en ga niet zelf aan lopen modderen.
Dat alles of niets-gevoel gaat dieper. Dat weet je al van behandelaren en uit andere topics. Eerst zul je balans en rust moeten zien te vinden, voordat je weer een topic opent. Dat is ook atijd tegen of in de nacht. Dan ga je liggen malen e.d. Zorg beter voor jezelf in de basis, zoek professionele hulp en ga niet zelf aan lopen modderen.
anoniem_407803 wijzigde dit bericht op 22-05-2022 09:39
0.28% gewijzigd
zondag 22 mei 2022 om 09:21
Heb je nou al dat rijtje uit een van je vorige topics voorgelegd aan je behandelaar?
Al open je topics over tien verschillende onderwerpen, mijn eerste gedachte blijft: zoek hulp. En dan heb ik nog niet eens gezien dat jij het bent. Echt, tijd voor een diagnose en een behandelplan. Stop met topics openen, het leven kan minder zwaar zijn. Maar dan moet je wel hulp vragen. (En niet hier)
Al open je topics over tien verschillende onderwerpen, mijn eerste gedachte blijft: zoek hulp. En dan heb ik nog niet eens gezien dat jij het bent. Echt, tijd voor een diagnose en een behandelplan. Stop met topics openen, het leven kan minder zwaar zijn. Maar dan moet je wel hulp vragen. (En niet hier)
zondag 22 mei 2022 om 09:22
Bij deze TO is er meer aan de hand. Dit is niet haar eerste topic.Bruxelloise schreef: ↑22-05-2022 08:43Klinkt inderdaad als een vergevorderde bore-out. Volgens mij mis je uitdaging, en ja, het is lastig om dat elke dag opnieuw te vinden, maar niet onmogelijk.
zondag 22 mei 2022 om 11:28
Ik heb dat ook wel; zit te wachten op het ontbijt, daarna tot de lunch, daarna tot het avondeten, dan de koffie en daarna is er weer een dag voorbij.
Ik denk dat veel mensen geen plezier hebben in 24 uur thuis, of in hun werk van 9 tot 5 . Niet iedereen heeft talent voor leuk werk want iedereen wil die leuke baan op bijvoorbeeld de kinderboerderij of als modeadviseuse met vreselijk blije en tevreden klanten.
Je moet er wat van maken zeggen ze dan. Maar dan kan het nog steeds vervelend zijn.
Ik denk dat veel mensen geen plezier hebben in 24 uur thuis, of in hun werk van 9 tot 5 . Niet iedereen heeft talent voor leuk werk want iedereen wil die leuke baan op bijvoorbeeld de kinderboerderij of als modeadviseuse met vreselijk blije en tevreden klanten.
Je moet er wat van maken zeggen ze dan. Maar dan kan het nog steeds vervelend zijn.
Dan moet het maar zoals het kan
zondag 22 mei 2022 om 11:36
Dus je hebt al een rits topics/andere problemen en dan open je er weer een, laat die info weg en mensen mogen dan weer allemaal tips gaan geven, terwijl je prima weet dat als je een OP tikt met alle eerdere onderwerpen, je het antwoord krijgt dat je met hulpverlening moet gaan praten? Toch?
Strontvervelend.
Strontvervelend.
zondag 22 mei 2022 om 11:52
Hoe ziet een doorsnee dag er bij jou uit TO?
Je schrijft over sporten en studeren (wat volgens mij best wel veel tijd en energie in beslag neemt) maar anderzijds wil je geen Netflix of boeken meer in je leven, want daar kom je enkel maar als een zombie de dag mee door.
Je openingspost heeft best wel wat tegenstrijdigheden.
Het rijmt niet, wat doe je zoal?
Ik hoef zelf ook geen carrière te maken, maar heb wel een baan. Ook al vind ik het niet alle dagen een enorm adventure, het geeft mij wel het gevoel nuttig bezig te zijn.. het geeft mij ook een gevoel van onafhankelijkheid.
Ik weet niet hoe oud jij bent, maar ik heb zelf wel die enorme dertigers dip gehad, een fase in mijn leven waarin ik meende alle hoogtepunten die een mens kan beleven, wel zo'n beetje achter de rug te hebben.
En dan kwam dat zinnetje van 'Doe maar' steeds langs.. "is dit alles?"
Hoe is dat bij jou?
Je schrijft over sporten en studeren (wat volgens mij best wel veel tijd en energie in beslag neemt) maar anderzijds wil je geen Netflix of boeken meer in je leven, want daar kom je enkel maar als een zombie de dag mee door.
Je openingspost heeft best wel wat tegenstrijdigheden.
Het rijmt niet, wat doe je zoal?
Ik hoef zelf ook geen carrière te maken, maar heb wel een baan. Ook al vind ik het niet alle dagen een enorm adventure, het geeft mij wel het gevoel nuttig bezig te zijn.. het geeft mij ook een gevoel van onafhankelijkheid.
Ik weet niet hoe oud jij bent, maar ik heb zelf wel die enorme dertigers dip gehad, een fase in mijn leven waarin ik meende alle hoogtepunten die een mens kan beleven, wel zo'n beetje achter de rug te hebben.
En dan kwam dat zinnetje van 'Doe maar' steeds langs.. "is dit alles?"
Hoe is dat bij jou?
zondag 22 mei 2022 om 12:34
Ik denk dat ik je gevoel wel herken, maar dan heel soms gelukkig. Als je redelijk gezond van lijf en leden bent dan zijn er al heel veel mensen die met je willen ruilen. Denk aan al die mensen die bedlegerig zijn, ongeneeslijk ziek zijn of vroeg overlijden door een ziekte of ongeval. Tegenover die mensen voel ik de morele verplichting er wat van te maken; van het leven te genieten en anderen te helpen.
De persoon die zegt dat het niet kan, moet de persoon die het aan het doen is niet voor de voeten lopen.
zondag 22 mei 2022 om 13:30
Mooi gezegd. Ik kan vanuit mijn gezonde levenslust leuk tips gaan geven, maar dat wordt dan een beetje zoals tegen iemand die zegt 'last van een dun beentje' te hebben maar in het gips zou moeten en fysio roepen dat lekker zumba doen mij zo helpt.Sherlock schreef: ↑22-05-2022 09:08En nog een vervolg op mijn vorige reactie. Je schrijft: "... dus het is kiezen tussen niks doen en stoppen met leven of van alles doen en proberen daar steeds meer energie uit te kunnen krijgen".
Dat alles of niets-gevoel gaat dieper. Dat weet je al van behandelaren en uit andere topics. Eerst zul je balans en rust moeten zien te vinden, voordat je weer een topic opent. Dat is ook atijd tegen of in de nacht. Dan ga je liggen malen e.d. Zorg beter voor jezelf in de basis, zoek professionele hulp en ga niet zelf aan lopen modderen.
Je moet jezelf serieus gaan nemen en niet zo negatief bekijken, denk ik. Dat je je verveelt kan een symptoom zijn van iets anders en dat moet je denk ik het een professional uitzoeken.
zondag 22 mei 2022 om 21:30
Ik heb vandaag bijvoorbeeld heel de dag gestudeerd en nu een stop gezet tot morgen weer. Maar dan verveel ik me nu.
Tv kijken enzo kon ik vroeger van genieten en me ermee afleiden, zelfs niets kon ik ontspannen doen. Maar nu dus niet en kan ik niks doen niet meer verdragen. Terwijl je hoeft niet de gehele dag bezig te zijn en heb voor vandaag genoeg gedaan, voel ik me onrustig en opgejaagd. De tijd gaat zo ook langzaam. Misschien komt het doordat ik zo saai ben geworden en niet meer met bepaalde mensen afspreek. Alleen dat is iets wat ik niet meer wil maar nu bedenk ik me wel eens wat ik dan wel of niet zou willen. Zou ik ervan genieten erop uit te gaan nu? Nee dat ook eigenlijk niet echt want als ik er eenmaal ben denk ik wat doe ik hier.
Misschien heb ik last van aanstellerige gedrag en moet ik werken aan een betere mindset en geloven dat tijdinvulling beter is dan niets doen.
Maar ik weet het oprecht niet. Misschien heeft het met ouder worden te maken dat niks meer echt leuk is om te ondernemen en vaker thuis blijft dan onrust of spanning opzoeken. En dan komt t besef binnen doordat je tijd hebt om na te denken dat dit het leven is en als je niet genoeg of meer doet dan klampt die constante gevoel van verveling bij je aankloppen.
Ik ben eigenlijk niet altijd zo geweest doordat ik dan genoeg verplichtingen had, doordat die tijdelijk zijn uitgevallen en de rust is toegekeerd weet ik meer en dat je gezondheid alles is. Ben ook door de pauze er achter gekomen hoe ongezond ik veel heb geslikt van anderen dat me de das heeft omgedaan. Wellicht dat ik daardoor ook niet meer zo veel zin heb in anderen of wat doen. Weet je, dan kan ik vandaag bijvoorbeeld trots zijn op wat ik heb gedaan en nu genieten maar dat is dus niet wat ik kan. Heel mijn leven kon ik dat wel denk ik handelen, doordat er steeds van alles gebeurde was er vaak geen tijd om na te denken of ik kon me heel goed laten meeslepen in een goede reeks serie en was daar dan dagen lang mee zoet. Maar als die serie dan afliep hakte eigenlijk opnieuw de depressie weer in. Dus misschien is het maar goed dat ik nu juist dat niet meer kan, tv kijken.. het is toch zo nutteloos. Maar goed misschien is het probleem wel dat ik niet blij ben mezelf, maar dat ben ik eigenlijk wel hoor. Heel erg zelfs, alleen t stukje dat ik van anderen heb laten gebeuren allemaal dat vreet misschien wel nog een beetje aan me maar kan ik prima nu ook loslaten. Dus weet niet, misschien moet ik niet zo veel nadenken al ben ik blij dat ik nu al wat helderder kan nadenken gezien ik ervoor enorm geblokkeerd was en daar de ruimte niet voor was.
Misschien zijn het wel mijn innerlijke demonen die elke dag overwonnen moeten worden en bij elke negatieve gedachten ombuigen in positieve. Dat kon ik voorheen goed, maar nu is die zin er niet meer en laat ik soms(te vaak in mijn ogen) de emoties toe en als het een slechte dag is accepteer ik die. Soms is een dag goed en neem ik niets en soms heel veel als ik me niet goed voel en anders letterlijk van binnen gek word of bekneld voel. Nu heb ik weer een paar kalmeringspillen ingenomen omdat ik niet de avond zo door wil brengen en t liefst nu al in slaap wil vallen. Daarom past dag en nacht werken bij mij maar dat breekt je ook weer na een tijd op of je wordt vaak ziek. Wat een leven zeg. Ik stress denk ik een beetje te veel over hoe of wat maar kan de rust niet meer bevatten. Ik heb nu eigenlijk heel mijn leven van alles geprobeerd en ben er nu achter gekomen dat dit het leven is. Je bent zoals je bent en wellicht niet op zoek gaan naar geluk maar alles op je af laten komen zonder te veel te piekeren. Ik weet niet hoe ik mezelf kan helpen op bepaalde momenten. Ik denk dat iedereen ze wel heeft maar ermee kan dealen?
Tv kijken enzo kon ik vroeger van genieten en me ermee afleiden, zelfs niets kon ik ontspannen doen. Maar nu dus niet en kan ik niks doen niet meer verdragen. Terwijl je hoeft niet de gehele dag bezig te zijn en heb voor vandaag genoeg gedaan, voel ik me onrustig en opgejaagd. De tijd gaat zo ook langzaam. Misschien komt het doordat ik zo saai ben geworden en niet meer met bepaalde mensen afspreek. Alleen dat is iets wat ik niet meer wil maar nu bedenk ik me wel eens wat ik dan wel of niet zou willen. Zou ik ervan genieten erop uit te gaan nu? Nee dat ook eigenlijk niet echt want als ik er eenmaal ben denk ik wat doe ik hier.
Misschien heb ik last van aanstellerige gedrag en moet ik werken aan een betere mindset en geloven dat tijdinvulling beter is dan niets doen.
Maar ik weet het oprecht niet. Misschien heeft het met ouder worden te maken dat niks meer echt leuk is om te ondernemen en vaker thuis blijft dan onrust of spanning opzoeken. En dan komt t besef binnen doordat je tijd hebt om na te denken dat dit het leven is en als je niet genoeg of meer doet dan klampt die constante gevoel van verveling bij je aankloppen.
Ik ben eigenlijk niet altijd zo geweest doordat ik dan genoeg verplichtingen had, doordat die tijdelijk zijn uitgevallen en de rust is toegekeerd weet ik meer en dat je gezondheid alles is. Ben ook door de pauze er achter gekomen hoe ongezond ik veel heb geslikt van anderen dat me de das heeft omgedaan. Wellicht dat ik daardoor ook niet meer zo veel zin heb in anderen of wat doen. Weet je, dan kan ik vandaag bijvoorbeeld trots zijn op wat ik heb gedaan en nu genieten maar dat is dus niet wat ik kan. Heel mijn leven kon ik dat wel denk ik handelen, doordat er steeds van alles gebeurde was er vaak geen tijd om na te denken of ik kon me heel goed laten meeslepen in een goede reeks serie en was daar dan dagen lang mee zoet. Maar als die serie dan afliep hakte eigenlijk opnieuw de depressie weer in. Dus misschien is het maar goed dat ik nu juist dat niet meer kan, tv kijken.. het is toch zo nutteloos. Maar goed misschien is het probleem wel dat ik niet blij ben mezelf, maar dat ben ik eigenlijk wel hoor. Heel erg zelfs, alleen t stukje dat ik van anderen heb laten gebeuren allemaal dat vreet misschien wel nog een beetje aan me maar kan ik prima nu ook loslaten. Dus weet niet, misschien moet ik niet zo veel nadenken al ben ik blij dat ik nu al wat helderder kan nadenken gezien ik ervoor enorm geblokkeerd was en daar de ruimte niet voor was.
Misschien zijn het wel mijn innerlijke demonen die elke dag overwonnen moeten worden en bij elke negatieve gedachten ombuigen in positieve. Dat kon ik voorheen goed, maar nu is die zin er niet meer en laat ik soms(te vaak in mijn ogen) de emoties toe en als het een slechte dag is accepteer ik die. Soms is een dag goed en neem ik niets en soms heel veel als ik me niet goed voel en anders letterlijk van binnen gek word of bekneld voel. Nu heb ik weer een paar kalmeringspillen ingenomen omdat ik niet de avond zo door wil brengen en t liefst nu al in slaap wil vallen. Daarom past dag en nacht werken bij mij maar dat breekt je ook weer na een tijd op of je wordt vaak ziek. Wat een leven zeg. Ik stress denk ik een beetje te veel over hoe of wat maar kan de rust niet meer bevatten. Ik heb nu eigenlijk heel mijn leven van alles geprobeerd en ben er nu achter gekomen dat dit het leven is. Je bent zoals je bent en wellicht niet op zoek gaan naar geluk maar alles op je af laten komen zonder te veel te piekeren. Ik weet niet hoe ik mezelf kan helpen op bepaalde momenten. Ik denk dat iedereen ze wel heeft maar ermee kan dealen?
zondag 22 mei 2022 om 22:12
Nou, daar gaan ie weer.Regeneration schreef: ↑22-05-2022 21:30Ik heb vandaag bijvoorbeeld heel de dag gestudeerd en nu een stop gezet tot morgen weer. Maar dan verveel ik me nu.
Tv kijken enzo kon ik vroeger van genieten en me ermee afleiden, zelfs niets kon ik ontspannen doen. Maar nu dus niet en kan ik niks doen niet meer verdragen. Terwijl je hoeft niet de gehele dag bezig te zijn en heb voor vandaag genoeg gedaan, voel ik me onrustig en opgejaagd. De tijd gaat zo ook langzaam. Misschien komt het doordat ik zo saai ben geworden en niet meer met bepaalde mensen afspreek. Alleen dat is iets wat ik niet meer wil maar nu bedenk ik me wel eens wat ik dan wel of niet zou willen. Zou ik ervan genieten erop uit te gaan nu? Nee dat ook eigenlijk niet echt want als ik er eenmaal ben denk ik wat doe ik hier.
Misschien heb ik last van aanstellerige gedrag en moet ik werken aan een betere mindset en geloven dat tijdinvulling beter is dan niets doen.
Maar ik weet het oprecht niet. Misschien heeft het met ouder worden te maken dat niks meer echt leuk is om te ondernemen en vaker thuis blijft dan onrust of spanning opzoeken. En dan komt t besef binnen doordat je tijd hebt om na te denken dat dit het leven is en als je niet genoeg of meer doet dan klampt die constante gevoel van verveling bij je aankloppen.
Ik ben eigenlijk niet altijd zo geweest doordat ik dan genoeg verplichtingen had, doordat die tijdelijk zijn uitgevallen en de rust is toegekeerd weet ik meer en dat je gezondheid alles is. Ben ook door de pauze er achter gekomen hoe ongezond ik veel heb geslikt van anderen dat me de das heeft omgedaan. Wellicht dat ik daardoor ook niet meer zo veel zin heb in anderen of wat doen. Weet je, dan kan ik vandaag bijvoorbeeld trots zijn op wat ik heb gedaan en nu genieten maar dat is dus niet wat ik kan. Heel mijn leven kon ik dat wel denk ik handelen, doordat er steeds van alles gebeurde was er vaak geen tijd om na te denken of ik kon me heel goed laten meeslepen in een goede reeks serie en was daar dan dagen lang mee zoet. Maar als die serie dan afliep hakte eigenlijk opnieuw de depressie weer in. Dus misschien is het maar goed dat ik nu juist dat niet meer kan, tv kijken.. het is toch zo nutteloos. Maar goed misschien is het probleem wel dat ik niet blij ben mezelf, maar dat ben ik eigenlijk wel hoor. Heel erg zelfs, alleen t stukje dat ik van anderen heb laten gebeuren allemaal dat vreet misschien wel nog een beetje aan me maar kan ik prima nu ook loslaten. Dus weet niet, misschien moet ik niet zo veel nadenken al ben ik blij dat ik nu al wat helderder kan nadenken gezien ik ervoor enorm geblokkeerd was en daar de ruimte niet voor was.
Misschien zijn het wel mijn innerlijke demonen die elke dag overwonnen moeten worden en bij elke negatieve gedachten ombuigen in positieve. Dat kon ik voorheen goed, maar nu is die zin er niet meer en laat ik soms(te vaak in mijn ogen) de emoties toe en als het een slechte dag is accepteer ik die. Soms is een dag goed en neem ik niets en soms heel veel als ik me niet goed voel en anders letterlijk van binnen gek word of bekneld voel. Nu heb ik weer een paar kalmeringspillen ingenomen omdat ik niet de avond zo door wil brengen en t liefst nu al in slaap wil vallen. Daarom past dag en nacht werken bij mij maar dat breekt je ook weer na een tijd op of je wordt vaak ziek. Wat een leven zeg. Ik stress denk ik een beetje te veel over hoe of wat maar kan de rust niet meer bevatten. Ik heb nu eigenlijk heel mijn leven van alles geprobeerd en ben er nu achter gekomen dat dit het leven is. Je bent zoals je bent en wellicht niet op zoek gaan naar geluk maar alles op je af laten komen zonder te veel te piekeren. Ik weet niet hoe ik mezelf kan helpen op bepaalde momenten. Ik denk dat iedereen ze wel heeft maar ermee kan dealen?
Misschien dit... misschien dat.... misschien wel of niet... of toch misschien maar...
En aan het eind van het liedje gooien we weer een paar kalmeringspillen in de mik.
Je weet best wat je moet doen. Maar je vertikt het.
In plaats daarvan open je topic nummero zoveel over je brij aan hersenspinsels en je zelfmedicatie.
Wat moeten wij daar nou nog op zeggen?
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
