Psyche
alle pijlers
Contact met familie
vrijdag 13 september 2019 om 13:46
Het contact met mijn laatste familie (tante en haar gezin) is de laatste maanden steeds minder en minder geworden. Ik probeer wel, maar vanuit hun kant is er precies gewoon geen interesse meer.
Proberen te praten met mijn tante over de reden zal ik niet doen, dit zorgt gegarandeert voor ruzie, dat wil ik toch liever vermijden.
Maar nu ziet het er toch naar uit dat dus mijn laatste beetje familie ook is weggevallen.
Ik probeer te aanvaarden dat ik nu echt helemaal alleen ben, maar het valt me toch zwaarder dan verwacht. Ik voel me even heel zielig, het gevoel van helemaal alleen op de wereld te zijn overvalt me weer, net zoals ik had na het overlijden van mijn vader. Dat moment dat je zonder ouders valt, lijk ik nu wat te herbeleven.
Zijn er nog mensen die helemaal geen familie hebben? Hoe ga je ermee om?
Iemand tips zodat ik me hierover kan zetten in plaats van me zielig te voelen?
Proberen te praten met mijn tante over de reden zal ik niet doen, dit zorgt gegarandeert voor ruzie, dat wil ik toch liever vermijden.
Maar nu ziet het er toch naar uit dat dus mijn laatste beetje familie ook is weggevallen.
Ik probeer te aanvaarden dat ik nu echt helemaal alleen ben, maar het valt me toch zwaarder dan verwacht. Ik voel me even heel zielig, het gevoel van helemaal alleen op de wereld te zijn overvalt me weer, net zoals ik had na het overlijden van mijn vader. Dat moment dat je zonder ouders valt, lijk ik nu wat te herbeleven.
Zijn er nog mensen die helemaal geen familie hebben? Hoe ga je ermee om?
Iemand tips zodat ik me hierover kan zetten in plaats van me zielig te voelen?
vrijdag 13 september 2019 om 14:01
Nee voor zover ik weet geen problemen. Er word gewoon amper of niet meer gereageerd.dansenindewind schreef: ↑13-09-2019 13:53Zijn er problemen in de familie van tante of met tante zelf? Dan kan het zijn dat er even minder ruimte is voor het wel en wee van andere mensen.
Enkele maanden geleden was mijn zoon zijn communie (tante is zijn meter), en toen zijn ze vanuit het niets niet gekomen.
Toen ik enkele dagen daarna belde vertelde ze me dat ze zich hadden overslapen. Verder niets, geen excuses of wat dan ook.
Zo was het vroeger niet, het is alsof ze gewoon geen interesse meer hebben in ons.
vrijdag 13 september 2019 om 14:16
Ik snap je vragen hoor, maar het komt redelijk kort over eigenlijk.ninanoname schreef: ↑13-09-2019 14:05En wat heb jij de laatste tijd ondernomen om het contact te intensiveren?
En in principe gaat mijn vraag daar ook niet over.
Ik wil graag tips van andere mensen zonder familie, hoe zij ermee om gaan.
vrijdag 13 september 2019 om 14:37
Waarom mag jij je niet zielig voelen?
Vind je dat iemand anders die geen familie meer heeft zich aanstelt?
Mag jij niet rouwen om het verlies van jouw laatste verbinding met het leven van jouw vader of moeder? De laatste persoon die een van jouw ouders kende. De laatste persoon die verhalen van vroeger kon vertellen.
Ik denk dat hoe jij je nu voelt heel normaal is.
Vind je dat iemand anders die geen familie meer heeft zich aanstelt?
Mag jij niet rouwen om het verlies van jouw laatste verbinding met het leven van jouw vader of moeder? De laatste persoon die een van jouw ouders kende. De laatste persoon die verhalen van vroeger kon vertellen.
Ik denk dat hoe jij je nu voelt heel normaal is.
vrijdag 13 september 2019 om 14:43
vrijdag 13 september 2019 om 14:49
Ik snap dat dit jammer is, lijkt me ook niet leuk. Maar het lijkt me heel moeilijk om anderen in beweging te krijgen, als je begrijpt wat ik bedoel. Je kan wel willen dat anderen interesse hebben, maar als dat er niet zit, zou ik ook niet weten hoe je dat wel krijgt. (Maar daar ben je niet naar opzoek zoals ik het lees.) En ik ben het eens met de 2de poster boven mij dat je daar ook best even verdrietig om mag zijn.
Wat ik zelf zou doen is toch het contact een beetje warm houden. Nodig ze bijvoorbeeld alsnog uit om zoons communie te 'vieren'. Misschien dat door zelf wat extra te investeren anderen zich ook weer wat meer openstellen. Soms hebben mensen even een zetje nodig.
Wat ik zelf zou doen is toch het contact een beetje warm houden. Nodig ze bijvoorbeeld alsnog uit om zoons communie te 'vieren'. Misschien dat door zelf wat extra te investeren anderen zich ook weer wat meer openstellen. Soms hebben mensen even een zetje nodig.
vrijdag 13 september 2019 om 14:54
Precies. En als je dan een keiharde afwijzing krijgt weet je in elk geval WAAROM je het verlies moet aanvaarden/verwerken.chocolol schreef: ↑13-09-2019 14:49Ik snap dat dit jammer is, lijkt me ook niet leuk. Maar het lijkt me heel moeilijk om anderen in beweging te krijgen, als je begrijpt wat ik bedoel. Je kan wel willen dat anderen interesse hebben, maar als dat er niet zit, zou ik ook niet weten hoe je dat wel krijgt. (Maar daar ben je niet naar opzoek zoals ik het lees.) En ik ben het eens met de 2de poster boven mij dat je daar ook best even verdrietig om mag zijn.
Wat ik zelf zou doen is toch het contact een beetje warm houden. Nodig ze bijvoorbeeld alsnog uit om zoons communie te 'vieren'. Misschien dat door zelf wat extra te investeren anderen zich ook weer wat meer openstellen. Soms hebben mensen even een zetje nodig.
vrijdag 13 september 2019 om 15:00
Heb je zelf een gezin TO? (Edit: ja natuurlijk in ieder geval zoon, staat in een eerder bericht van je)
Als ik voor mijzelf spreek is dat mijn echte familie, ik heb geen bijzondere en zeker geen hechte band met familie, inmiddels mis ik dat ook echt niet meer, omdat ik dat geaccepteerd heb, ik kies zelf de mensen om me heen, en ik heb een lieve man en een zoon, dit is mijn familie. Ik weet dat sommige mensen wel hele hechte banden hebben met familie, ik heb dat niet, ik kan daar verdrietig over zijn maar dat lost het niet op.
Zoek anders hulp in het verwerken van het verlies, want dat kan. En de tip van herfstappeltaart is een hele goeie, ga naar je tante en luister eens. Misschien is er een reden en heeft die niet eens met jou te maken, als je dat doet kun je in ieder geval jezelf niet verwijten dat je het hebt laten liggen. Sterkte. Verdrietig zijn mag trouwens gewoon hè! Want natuurlijk is het een verlies. In het verleden ben ik ook verdrietig geweest om het niet hebben van leuke familiebanden. Ik denk dat dat heel normaal is.
Als ik voor mijzelf spreek is dat mijn echte familie, ik heb geen bijzondere en zeker geen hechte band met familie, inmiddels mis ik dat ook echt niet meer, omdat ik dat geaccepteerd heb, ik kies zelf de mensen om me heen, en ik heb een lieve man en een zoon, dit is mijn familie. Ik weet dat sommige mensen wel hele hechte banden hebben met familie, ik heb dat niet, ik kan daar verdrietig over zijn maar dat lost het niet op.
Zoek anders hulp in het verwerken van het verlies, want dat kan. En de tip van herfstappeltaart is een hele goeie, ga naar je tante en luister eens. Misschien is er een reden en heeft die niet eens met jou te maken, als je dat doet kun je in ieder geval jezelf niet verwijten dat je het hebt laten liggen. Sterkte. Verdrietig zijn mag trouwens gewoon hè! Want natuurlijk is het een verlies. In het verleden ben ik ook verdrietig geweest om het niet hebben van leuke familiebanden. Ik denk dat dat heel normaal is.
