Contact verbroken met moeder, wie nog meer?

28-08-2008 12:12 12 berichten
Alle reacties Link kopieren
Toen ik 17 was (ben nu 22) zijn mijn ouders gescheiden na jaren van stress.. Vader was alcoholist, moeder werd na die tijd ziek (baarmoederhalskanker).. En zo zijn er nog veel ingrijpende dingen gebeurd in mijn jeugd..



Na de scheiding heb ik een tijdje geen contact meer gehad met mijn vader, want ik vond dat hij schuld had aan alles.. Mijn moeder maakte mijn vader zwart en andersom deed mijn vader dat ook tegenover mijn moeder.. Ik had het gevoel dat ik een keus moest maken en dat gevoel heb ik nu nog steeds..



Ik woonde toen nog bij mijn moeder, maar mijn zusje was psychisch niet in orde, waarschijnlijk borderline, maar omdat ze toen nog maar 16 was konden ze dit niet met zekerheid vaststellen.. Hierdoor was mijn moeder erg unfair tegen mij, want wat als mijn zusje zelfmoord zou plegen?!? Ben enkele keren weggelopen van huis, een aantal weken bij mijn vader gewoont, maar daar kon ik niet blijven, want hij woonde in the middle of nowhere..



Inmiddels was ik 18 en zat ik in Havo 4 wat voor geen meter ging, want thuis kon ik me niet concentreren.. Had destijds net mijn vriend leren kennen, hij woonde aan de andere kant van het land dus in het weekend was ik al niet meer thuis... Zijn ouders zagen hoe slecht het met mij ging en boden toen aan dat ik wel een tijdje mocht logeren bij hun zodat ik tot rust kon komen.. Ben er niet meer weggegaan en woon er nu inmiddels dik 4 jaar.. Iedere dag ben ik ze nog dankbaar, want anders was ik in de goot beland, dat weet ik wel..



Mijn moeder dronk destijds al iedere dag en soms vanaf 's middags al.. In het begin vond ik het nog wel meevallen met haar drinkgedrag, maar steeds vaker was ze 's avonds dronken en stortte ze haar verhaal bij mij uit en was ze enorm emotioneel.. Ik heb toen ik nog thuis woonde dingen gehoord over mijn vader die ze beter niet kon vertellen.. Zoals dat hij in zijn alcoholperiode bijvoorbeeld een prostituee had ingehuurd en dat het ongeluk wat met zijn hand was gebeurd (toen was ik 6 jaar), hij had zijn hand tussen de schuurdeur gekregen, zo ernstig toen dat hij verlamming had in sommige vingers.. Dat dat geen ongeluk was, maar een zelfmoordpoging.. Veel stukjes vielen op zijn plaats, maar toch vond ik dat ze dit niet had hoeven vertellen.. Dit deed ze alleen maar om hem zwart te maken..



Toen ik bij mijn vriend en zijn ouders woonde belde ze vaak alleen maar wanneer ze gedronken had, dit kon ik duidelijk horen aan de manier waarop ze praatte.. Toen begon ik hier al moeite mee te krijgen.. Ze toonde weinig interesse en begon vaak alleen maar over haarzelf, ook kon ze het niet verkroppen dat ik ineens weg was.. En dat ik ook niet meer terugkwam..



Voordat ik wegging kreeg mijn moeder nog een kleine 100 euro van mij.. Dat geld had ik van haar geleend..



Mijn broer die sloot zich af van alles, blowde erg veel in het weekend en kwam de deur bijna niet meer uit.. Hij moest van de problemen van mijn ouders niks hebben, dan werd hij kwaad wanneer ze erover begonnen.. Hij veranderde heel erg langzaam in heel iemand anders..



Ze kreeg een nieuwe vriend met 3 kinderen, 3 kinderen die ook niet echt stabiel waren.. Ik had toen (19 inmiddels) nog steeds mijn eigen kamer bij mijn moeder, want ik kon het nog niet loslaten, noemde mijn vriend zijn huis ook niet mijn thuis.. Maar zij liet die kids slapen in mijn bed daar terwijl ik dat niet wilde.. Er stonden nog allemaal persoonlijke spullen daar..



Ze wilde nog steeds die 100 euro terug terwijl wij daar eens in de paar maanden kwamen, 18 euro voor een enkeltje trein iedere keer.. Ze kwam niet bij ons.. Ik verdiende niet zoveel dus dat was erg veel geld voor mij, maar ze moest het nog steeds hebben..



Tot op de dag van vandaag is ze hier nog nooit geweest, ze heeft mijn schoonouders nog nooit gezien.. De mensen die voor mij zorgen, die ervoor hebben gezorgd dat ik niet in de goot belande..



Het bellen in een dronken bui gebeurde eigenlijk alleen nog maar, ze was nooit meer nuchter toen ze belde.. Ik wilde een tijdje geen contact meer, hier kon ze zich niet bij neerleggen waardoor ze mijn schoonouders constant ging bellen op hun vaste nummer.. Hierna hadden zij het ook een beetje gehad..



Steeds deed ze weer pogingen om het 'goed' te maken, maar toch kon zij zich niet neerleggen bij dingen en haalde ze oude koeien uit het water of gaf ze steken onder water.. Ook maakte ze mijn vader nog steeds zwart terwijl ik al verschillende keren had aangegeven dat ik daar niks over wilde horen.. Mijn vader stopte hier wel mee nadat ik het aangegeven.. Die ging gewoon verder met zijn leven..



Toen ik hoorde dat ze wel heel goed contact had met de oudste dochter van haar vriend, die belde ze zelf op toen het uit was met haar vriend.. Toen knapte er ook iets in me.. Want voor zijn kids is ze meer moeder dan dat ze voor ons sinds de scheiding is geweest..



Oud en nieuw 2005/2006 heb ik haar voor het laatst gezien, evenals mijn zusje.. Mijn zusje heeft haar 'kant' gekozen, mijn moeder.. Terwijl ik alleen maar wil dat ze zich erbuiten houdt..



Vorig jaar kerst belde mijn moeder, ze klonk weer dronken, maar zelf beweerde ze verkouden te zijn.. Voordeel van de twijfel gegeven.. Het leek weer wat beter te gaan alleen toen kreeg mijn broer een psychose en ging er veel aandacht naar hem, begrijpelijk.. Maar toen ik alleen nog maar info over hem hoorde en zij niet meer belde (want dat kostte geld) en niet meer vroeg hoe het met ons ging heb ik de knoop definitief doorgehakt..



Liep destijds bij een psycholoog en die zag dat het gigantisch aan mij knaagde.. Hij zei: of je accepteert dat je altijd zo'n band met je moeder zal hebben (zeg maar gerust geen band, een kennis) of je stopt er definitief mee.. Ik heb voor het laatste gekozen, want ik wil een moeder, niet iemand die mij toevallig gebaard heeft..



Een heel verhaal.. Heb het ook wel afgesloten, maar toch knaagt het nog iedere dag natuurlijk.. Je hebt een moeder ergens, maar toch ook niet.. Voel me gigantisch in de steek gelaten.. Heb haar dit ook verteld in de brief die ik haar heb gemaild.. Onzin volgens haar, ook had ik niks met haar prive te maken.. En zo zijn er nog talloze dingen gezegd die me erg veel pijn hebben gedaan..



Het gaat nu redelijk goed met me, heb een vast contract bij een bedrijf en het werk is ook erg leuk, heb alleen wel vaak het idee dat alles mij tegenzit als ik weer eens een conflict heb op het werk of daarbuiten..



Ik ben destijds geweldig opgevangen door mijn schoonouders en zijn familie en mijn vriend natuurlijk.. Ze hebben heel veel geaccepteerd van mij, niet dat ik onhandelbaar was, nee absoluut niet, maar ik zat niet lekker in mijn vel en dat kon je door alles merken.. Maar pijnlijk was het ook, want zijn familie is heel erg hecht en de mijne niet.. Ik was dat niet gewend en wilde dat het bij mij ook zo was geweest..



Zijn er meer mensen die zoiets hebben meegemaakt?
Alle reacties Link kopieren
Er is een heel topic over contact verbreken met ouders, Eert uw vader en uw moeder, het 6e gebod. , misschien heb je daar wat aan?
Alle reacties Link kopieren
Heb in voorgenoemd topic ook weleens gelezen..maar dat trok mij toen niet. Dus hierbij mijn reactie op dit topic. het had mijn verhaal kunnen zijn met hier en daar wat nuance verschilletjes. Het voordeel dat ik heb is dat het langer geleden is. Ik woon ondertussen alweer 12 jaar op mezelf (met martini-mate). Laatste jaren (denk stuk of 7) weer oppervlakkig contact met mn moeder...eigenlijk dankzij mn zusjes, die zijn allebei moeder geworden en wilden graag een oma voor de kleinkinderen. Vanuit mij is het contact echt oppervlakkig..we zijn er op de verjaardagen en ik zie mn moeder op de verjaardagen van mn zusjes en neefjes...meer zit er niet in en ik heb me daar de laatste jaren eindelijk bij kunnen neerleggen. HIervoor ook een paar jaar helemaal geen contact hehad en dat was voor mij een goede beslissing om even tot mezelf te komen. Kan me dus voorstellen dat het verbreken van contact heel veel rust kan geven voor jou.



Ik wil in dit verhaal neit teveel ingaan op alle gebeurtenissen in mn jeugd..mocht je daarover vragen hebben..dan kun je me een berichtje sturen via het forum.
Alle reacties Link kopieren
/
Alle reacties Link kopieren
Hoi,



Je verhaal is herkenbaar omdat ik het contact ook verbroken heb met mijn moeder. Wat ik nu alleen wel ervaar is wat als ze komt te overlijden... ga ik mij dan voor altijd schuldig voelen, had ik niet wellicht af en toe met haar contact op moeten nemen????

En jij inmiddels weer een tijdje verder, hoe denk je er nu over?

Groetjes twijfelaartje
Ook ik herken je verhaal heel goed.. en zit helaas ook in een soortgelijke situatie. Vanaf het moment dat mijn ouders ruim 10 jaar geleden gescheiden zijn is het contact met mijn moeder erg slecht geweest. Meerdere malen hebben we het contact verbroken om het vervolgens na lange tijd weer proberen te herstellen. Ik heb ervoor gekozen om geen contact meer met haar te willen na de zoveelste teleurstellende poging.. het kostte mij teveel energie en iedere keer als we contact hadden was het een teleurstelling. Zo mocht ik haar maar eenmaal per week bellen want ze wilde niet al te intensief contact met mij, ze was nooit trots op mij en kon alleen maar kritiek geven en liefde geven was voor haar helaas onmogelijk. Geen knuffels, geen warmte, niets van dat alles.. En ondanks dat ik haar gewoon echt geen fijn mens vind, mis ik wel een moeder.. maar haar niet. En dat proefde ik ook heel sterk uit jouw berichtje naar voren komen.. Dus dat begrijp ik heel erg goed.. En ik heb het ook wel redelijk achter me gelaten, maar soms ''steekt het gewoon weer de kop op''. Zeker als ik ''geconfronteerd'' word met andere (wel leuke) moeders...



Ik kan me voorstellen dat het fijn is dat je een lieve schoonfamilie hebt. Hoe is het contact tussen jou en je vader nu? En heb je andere familie (broers/zussen) met wie je nog close bent?



Groetjes Cici
Alle reacties Link kopieren
jaa hoor



je kan vergeven... maar nie vergeten.

want het blijft altyd wel naar boven komen..

komt er een ruzie dan komt al die shit weer naar boven.

mij moeder zei tegen mij: Je bent me dochter niet!

Je was een foutje..

Ben op me 16e uit huis gegaan men was de mooiste dag van me

leven.. En dan me schijtfamilie ze zien het gebeuren,

maar ze doen niks!

Soms denk ik dat me moeder spigysch niet in orde is door al wat

ze uitkraamt..

Op het moment dat ik tegen me moeder inging viel er een blok

van me schouders..

ik begin het nu te voelen het glijd van me af, kortom

ik merk dat ik verander! in positiefe zin..

Ze pikt het niet dat ik of mij vriendin voor mijzelf op komt

en daardoor nu geen contakt meer met me moeder..

want jaa het was *die hoer of ik* zei ze! niet normaal gwoon..

ongeloofelijk maar waar dat ze mij het gelukt misgunt omdat

ze er zelf een puinhoop van heeft gemaakt..

Me zelfs op me verjaardag niks laten horen egt niet te filmen.

Ik probeer uit alle macht niet op me moeder te lijken.. terwijl

k weet dat ze me moeder is. Vooral boosheid probeer ik niet te

laten zien omdat ik dan haar gekrijs en onredelijk gescheeuw

voor me zie.

Vroeger thuis moest ik altyd zien hoe haar bui was omdat ze

altyd zo idioot kon uitvallen!

ik zal die beelden me leven lang met me mee dragen..

als je nooit geknuffeld word en altyd maar hoort van:

*doe normaal* stel je niet aan!* jaa waar haal je dan je

eigenwaarde vandaan?!

Nooit heb ik morele steun gehad alhoewel ze me eten gaf

en kleding dak boven me hoofd..

Me als babysit zag voor me 13jr jongere broertje!

Sinds ze bijna dood was gegaan heb ik der nog bijgestaan..

Ik als oudste dochter nam de verandwoordelijkheid op me.

Blijkbaar is dit niet in dankbaar afgenomen!

Ik verwachtte egt geen dankje of zo iets..

Alleen menselijkheid uit gewoon gedrag in tegendeel word ik

langs de zeilijn gezet en afgezonderd als zwarte schaap...

Pogingen tot uitpraten gezocht maar geen mogelijkheid!

Er valt gewoon niet mee te praten en ik ben bang dat dat ook

never zal kunnen..

Duz ik heb me maar voorgenomen om het contakt te verbreken

want een moeder kan ze duz blijkbaar niet zijn voor me...



Tania
Alle reacties Link kopieren
.
Alle reacties Link kopieren
.
Alle reacties Link kopieren
Al heel lang geen contact meer en het was echt een van mijn betere beslissingen.
Alle reacties Link kopieren
Al 22 jaar geen contact meer met mijn moeder. Na jaren van teleurstellingen, manipulaties en op mijn tenen lopen... Zij heeft mij de deur gewezen omdat ik contact had met mijn vader, ik was toen 24, en wilde mij niet meer zien. Heel letterlijk heeft zij dit genomen want als ik haar tegenkwam op straat, draaide zij haar hoofd om..

10 jaar geleden nog ns een poging gewaagd maar het was een desillusie !!

Mijn ervaring is dat het nooit went, het blijft pijnlijk hoe goed het verder ook met je gaat. Er is een stuk 'roots' verdwenen..
Alle reacties Link kopieren
graag zou ik in contakt komen met lotgenoten om erover te praten.. gr. tania

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven