Psyche
alle pijlers
Dark night of the Soul
vrijdag 2 maart 2018 om 12:58
Zes weken geleden ben ik uit een manipulatieve, destructieve relatie gestapt. Het is een knipperlichtrelatie geweest, maar dit keer is de breuk definitief. Ik heb alle contact verbroken.
Ik realiseerde me vlak nadat ik eruit was gestapt (een soort wake-up call) dat ik uit de cirkel wil stappen waar ik steeds in beland. Ik realiseerde me heel duidelijk dat ik echt aan mezelf moet gaan werken omdat het zo niet langer kan en ik wil echt niet tot mijn tachtigste zo door gaan.
Ik ga ineens door hele heftige fases. Het is net alsof al mijn oude pijn aan de oppervlakte komt. Nu heb ik dat op zich wel eens eerder meegemaakt, maar nu wil ik er ook niet meer voor wegvluchten. Ik ben het zat. Ik ben helemaal klaar met dat mijn oude trauma's mijn leven zo bepalen.
Zoveel woede voel ik nu regelmatig. Woede over mijn jeugd, woede op mezelf, woede op mijn ex. Ik heb me altijd aangepast aan anderen, aan mijn ouders, aan situaties. Ik heb mezelf weggemaakt. Voelde me onbelangrijk, onzeker, alsof ik geen bestaansrecht heb. En nu ben ik op.
Nu spelen er meerdere dingen tegelijk. Mijn moeder heeft dementie en is stervende. Ik zit eigenlijk al jaren in een rouwproces. Ik mis echte connectie met mijn ouders. Ik heb wegens burn-out klachten al een tijd geen werk.
Het voelt alsof ik op een breekpunt sta in mijn leven, een omslagpunt met een 'ervoor' en 'erna'. Ik ben mezelf nooit echt geweest en nu lijk ik niet anders meer te kunnen.
Het is alsof ik al die tijd in een gevangenis heb gezeten en me nu bevrijd heb. Alleen durf ik de gevangenis niet uit. De deur staat open, buiten zijn de weilanden, daar is de vrijheid, de toekomst, maar ik ben zó bang!
Ik weet dat ik niet anders meer kan dat uit de gevangenis stappen. Ik kan en wil niet meer terug. Maar ik voel me zo verdomd alleen en wankel. Dit is precies wat ik moet leren denk ik: echt helemaal op mezelf vertrouwen. Het alleen doen.
Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil. Herkenbaarheid zoeken denk ik. Ervaringen van anderen horen die in iets soortgelijks hebben gezeten...
Ik realiseerde me vlak nadat ik eruit was gestapt (een soort wake-up call) dat ik uit de cirkel wil stappen waar ik steeds in beland. Ik realiseerde me heel duidelijk dat ik echt aan mezelf moet gaan werken omdat het zo niet langer kan en ik wil echt niet tot mijn tachtigste zo door gaan.
Ik ga ineens door hele heftige fases. Het is net alsof al mijn oude pijn aan de oppervlakte komt. Nu heb ik dat op zich wel eens eerder meegemaakt, maar nu wil ik er ook niet meer voor wegvluchten. Ik ben het zat. Ik ben helemaal klaar met dat mijn oude trauma's mijn leven zo bepalen.
Zoveel woede voel ik nu regelmatig. Woede over mijn jeugd, woede op mezelf, woede op mijn ex. Ik heb me altijd aangepast aan anderen, aan mijn ouders, aan situaties. Ik heb mezelf weggemaakt. Voelde me onbelangrijk, onzeker, alsof ik geen bestaansrecht heb. En nu ben ik op.
Nu spelen er meerdere dingen tegelijk. Mijn moeder heeft dementie en is stervende. Ik zit eigenlijk al jaren in een rouwproces. Ik mis echte connectie met mijn ouders. Ik heb wegens burn-out klachten al een tijd geen werk.
Het voelt alsof ik op een breekpunt sta in mijn leven, een omslagpunt met een 'ervoor' en 'erna'. Ik ben mezelf nooit echt geweest en nu lijk ik niet anders meer te kunnen.
Het is alsof ik al die tijd in een gevangenis heb gezeten en me nu bevrijd heb. Alleen durf ik de gevangenis niet uit. De deur staat open, buiten zijn de weilanden, daar is de vrijheid, de toekomst, maar ik ben zó bang!
Ik weet dat ik niet anders meer kan dat uit de gevangenis stappen. Ik kan en wil niet meer terug. Maar ik voel me zo verdomd alleen en wankel. Dit is precies wat ik moet leren denk ik: echt helemaal op mezelf vertrouwen. Het alleen doen.
Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil. Herkenbaarheid zoeken denk ik. Ervaringen van anderen horen die in iets soortgelijks hebben gezeten...
vrijdag 23 maart 2018 om 14:53
Ja, bezig zijn... dat is dus wat ik nu ineens begin te missen.
Eerst voelde ik dat ik het nodig had om even helemaal niets te hoeven. Heb mijn vrijwilligerswerk toen ook tijdelijk stop gezet. Ik kon ook gewoon even helemaal niets, kleine dingen kostte me al de grootste moeite.
Maar nu begint het echt saai te worden. Ik wil wel iets doen, maar weet niet wat.
Dus ik begin eerst maar met mijn vrijwilligerswerk weer oppakken en weer gaan sporten. Dan is mijn week alweer aardig gevuld.
Ik moet en wil mijn eigen leven weer oppakken. Er is alleen niet heel veel van over, maar dat komt wel weer goed.
Je ex klinkt inderdaad alles behalve gezond, zoals hij ook met zijn ex omging. Walgelijk.
Ik ben wel benieuwd naar wat je in eerste instantie aantrok in hem en wat hij je kennelijk te bieden had waarom je bleef. Maar als je het daar liever niet (meer) over wilt hebben, begrijp ik dat ook hoor.
Mijn ex was niet alleen maar 'slecht'. Helaas zou ik bijna willen zeggen, want dat had het een stuk makkelijker gemaakt nu. Er waren ook fijne momenten, leuke gesprekken, humor. Nu zie ik dat wel in een ander daglicht, namelijk dat hij mij inderdaad alleen maar gebruikte voor zijn ego. En nee, hij was niet in staat om echt lief te hebben, bij niemand. Hij weet niet wat liefde is, hij heeft dat nooit gekend.
Eerst voelde ik dat ik het nodig had om even helemaal niets te hoeven. Heb mijn vrijwilligerswerk toen ook tijdelijk stop gezet. Ik kon ook gewoon even helemaal niets, kleine dingen kostte me al de grootste moeite.
Maar nu begint het echt saai te worden. Ik wil wel iets doen, maar weet niet wat.
Dus ik begin eerst maar met mijn vrijwilligerswerk weer oppakken en weer gaan sporten. Dan is mijn week alweer aardig gevuld.
Ik moet en wil mijn eigen leven weer oppakken. Er is alleen niet heel veel van over, maar dat komt wel weer goed.
Je ex klinkt inderdaad alles behalve gezond, zoals hij ook met zijn ex omging. Walgelijk.
Ik ben wel benieuwd naar wat je in eerste instantie aantrok in hem en wat hij je kennelijk te bieden had waarom je bleef. Maar als je het daar liever niet (meer) over wilt hebben, begrijp ik dat ook hoor.
Mijn ex was niet alleen maar 'slecht'. Helaas zou ik bijna willen zeggen, want dat had het een stuk makkelijker gemaakt nu. Er waren ook fijne momenten, leuke gesprekken, humor. Nu zie ik dat wel in een ander daglicht, namelijk dat hij mij inderdaad alleen maar gebruikte voor zijn ego. En nee, hij was niet in staat om echt lief te hebben, bij niemand. Hij weet niet wat liefde is, hij heeft dat nooit gekend.
