Psyche
alle pijlers
De biechtstoel
donderdag 16 oktober 2008 om 22:38
Hierbij alweer een gloednieuw biechttopic!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
anoniem_30197 wijzigde dit bericht op 18-12-2009 20:38
Reden: Link aangepast
Reden: Link aangepast
% gewijzigd
vrijdag 4 september 2009 om 23:47
zaterdag 5 september 2009 om 04:42
zaterdag 5 september 2009 om 14:12
Ik biecht op dat ik onwijs jaloers ben op een vriendin. Daardoor kan ik niet goed meer met haar omgaan en loopt onze vriendschap niet zoals het zou moeten.
Ik weet zelf ook wel dat zij het zelf ook moeilijk heeft, maar toch heeft zij dingen die ik graag ook zou willen.
Daarbij verwacht is ook veel van haar (eigenlijk hoop ik dat zij de dingen goed kan maken die ik gemist heb) en verwijt ik haar dingen die ik zelf ook niet doe. Eigenlijk lijken we heel veel op elkaar, misschien dat het daarom botst?
Ik voel me hier heel rot over, en daardoor heb ik ook tijdelijk even het contact stop gezet. Ik heb haar daar wel over gemaild, maar ik kon niet goed mijn gevoel omschrijven.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat ik op dit moment geen goede vriendin voor haar kan zijn, voor mijn gevoel doe ik haar alleen maar pijn met mijn jaloezie & stilte buien (als ik boos of verdrietig ben, blokkeer ik als ware en dan kan ik niks meer zeggen, ik weet dat dit voor anderen erg lastig is voor anderen)
Ik wil eerst aan mijzelf werken en hopelijk kan ik daardoor een beter vriendin voor haar zijn, maar het doet wel pijn, want eigenlijk mis ik haar heel erg.
Ik weet zelf ook wel dat zij het zelf ook moeilijk heeft, maar toch heeft zij dingen die ik graag ook zou willen.
Daarbij verwacht is ook veel van haar (eigenlijk hoop ik dat zij de dingen goed kan maken die ik gemist heb) en verwijt ik haar dingen die ik zelf ook niet doe. Eigenlijk lijken we heel veel op elkaar, misschien dat het daarom botst?
Ik voel me hier heel rot over, en daardoor heb ik ook tijdelijk even het contact stop gezet. Ik heb haar daar wel over gemaild, maar ik kon niet goed mijn gevoel omschrijven.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat ik op dit moment geen goede vriendin voor haar kan zijn, voor mijn gevoel doe ik haar alleen maar pijn met mijn jaloezie & stilte buien (als ik boos of verdrietig ben, blokkeer ik als ware en dan kan ik niks meer zeggen, ik weet dat dit voor anderen erg lastig is voor anderen)
Ik wil eerst aan mijzelf werken en hopelijk kan ik daardoor een beter vriendin voor haar zijn, maar het doet wel pijn, want eigenlijk mis ik haar heel erg.
zondag 6 september 2009 om 16:22
quote:Vivabiecht schreef op 04 september 2009 @ 17:50:
Ik biecht op dat ik zo moe ben van de exen van mijn vriend dat ik hem laat denken dat ik binnenkort een dagje naar mijn ex op bezoek ga terwijl ik dat eigenlijk niet echt van plan ben (tenzij ik in de buurt ben of hem tegenkom).
Hij spreekt nog geregeld af met exen, incl een ex sv. Blijft er zelf wel eens logeren en vind eigenlijk dat dat niet uit moet maken. Hij is immers toch bij mij en ik ken die meiden toch en weet toch dat het alleen vriendinnen zijn? Echt, dat houdt ik mezelf ook voor, maar het steekt gewoon dat ze zo'n groot deel uitmaken van zijn leven en dat er van zijn exen zelfs nog foto's hangen in zijn woonkamer en van mij? geen... maar misschien moet ik qua foto's niet zeuren, maar gewoon een lijstje vullen
Eigenlijk heb ik in een opwelling gezegd dat het misschien wel leuk zou zijn om puur voor de gezelligheid weer eens een drankje te drinken met mijn ex. Sindsdien is hij jaloers en bang dat ik vreemd ga (en echt overdreven lief voor me) en stiekem hoop ik dat hij nu eindelijk snapt dat ik soms moeite heb met zijn exen in zijn leven.
Aan de ene kant schaam ik me dat ik überhaupt jaloers op ze ben en dat ik mijn vriend niet uit zijn 'lijden' verlos, aan de andere kant vind ik echt dat hij ook wel eens mag voelen hoe dit voelt. Maar het zou toch geen strijd met dit soort stomme spelletjes moeten zijn? Misschien dat ik hem vanavond toch vertel dat ik echt geen contact hoef met ex...Als het allemaal niks voorstelt, waarom is ie dan nu wel jaloers? Belachelijk... Of ie nou zelfs een scheve schaats rijdt of niet, hij is op zijn minst hypocriet.
Ik biecht op dat ik zo moe ben van de exen van mijn vriend dat ik hem laat denken dat ik binnenkort een dagje naar mijn ex op bezoek ga terwijl ik dat eigenlijk niet echt van plan ben (tenzij ik in de buurt ben of hem tegenkom).
Hij spreekt nog geregeld af met exen, incl een ex sv. Blijft er zelf wel eens logeren en vind eigenlijk dat dat niet uit moet maken. Hij is immers toch bij mij en ik ken die meiden toch en weet toch dat het alleen vriendinnen zijn? Echt, dat houdt ik mezelf ook voor, maar het steekt gewoon dat ze zo'n groot deel uitmaken van zijn leven en dat er van zijn exen zelfs nog foto's hangen in zijn woonkamer en van mij? geen... maar misschien moet ik qua foto's niet zeuren, maar gewoon een lijstje vullen
Eigenlijk heb ik in een opwelling gezegd dat het misschien wel leuk zou zijn om puur voor de gezelligheid weer eens een drankje te drinken met mijn ex. Sindsdien is hij jaloers en bang dat ik vreemd ga (en echt overdreven lief voor me) en stiekem hoop ik dat hij nu eindelijk snapt dat ik soms moeite heb met zijn exen in zijn leven.
Aan de ene kant schaam ik me dat ik überhaupt jaloers op ze ben en dat ik mijn vriend niet uit zijn 'lijden' verlos, aan de andere kant vind ik echt dat hij ook wel eens mag voelen hoe dit voelt. Maar het zou toch geen strijd met dit soort stomme spelletjes moeten zijn? Misschien dat ik hem vanavond toch vertel dat ik echt geen contact hoef met ex...Als het allemaal niks voorstelt, waarom is ie dan nu wel jaloers? Belachelijk... Of ie nou zelfs een scheve schaats rijdt of niet, hij is op zijn minst hypocriet.
maandag 7 september 2009 om 19:51
Mamzelle, Verana en MozesKriebel dankjulliewel. Ik ben de vivabiecht van 4 september 23.47 uur.
Fijn om te lezen dat mensen me toch zien.
Nu gaat het beter. Af en toe heb ik van die momenten dat ik me nog eenzamer voel dan anders, vooral in het weekend, wanneer iedereen leuke dingen schijnt te gaan doen.
Fijn om te lezen dat mensen me toch zien.
Nu gaat het beter. Af en toe heb ik van die momenten dat ik me nog eenzamer voel dan anders, vooral in het weekend, wanneer iedereen leuke dingen schijnt te gaan doen.
maandag 7 september 2009 om 21:04
Fijn te lezen dat het beter met je gaat!
Is het misschien een idee om dingen voor jezelf te bedenken om te doen in het weekend? Is in je eentje misschien minder leuk dan met anderen erbij. Maar zelf iets leuks doen, is denk ik beter dan eenzaam thuis zitten. Ook al ga je maar een half uurtje wandelen of fietsen!
Is het misschien een idee om dingen voor jezelf te bedenken om te doen in het weekend? Is in je eentje misschien minder leuk dan met anderen erbij. Maar zelf iets leuks doen, is denk ik beter dan eenzaam thuis zitten. Ook al ga je maar een half uurtje wandelen of fietsen!
maandag 7 september 2009 om 21:55
mijn biecht
na een huwelijk van 22 jaar overlijd mijn echtgenoot plotseling ,wij stonden op het punt om uit elkaar te gaan omdat ik al jaren meer voor vrouwen voel.Mijn echtgenoot was echt een geweldige man en vader en wist al heel lang van mijn gevoelens .
Na een moeilijke periode van veel praten en tranen besloten bij elkaar te blijven (kind met handicap) om de kinderen een warm thuis te geven.
Dat is aardig gelukt en de kinderen zijn nu groot en er is er een het huis uit.
Ondanks alles hielden we erg veel van elkaar maar niet meer als man en vrouw.
Nu bijna een jaar geleden is mijn echtgenoot plotseling overleden en ik ben nog steeds kapot van verdriet , hij was nog maar 45 jaar en we waren allebei toe aan een nieuwe start.
Dit is mijn biecht in het kort , hoop niet dat jullie het een raar verhaal vinden.
na een huwelijk van 22 jaar overlijd mijn echtgenoot plotseling ,wij stonden op het punt om uit elkaar te gaan omdat ik al jaren meer voor vrouwen voel.Mijn echtgenoot was echt een geweldige man en vader en wist al heel lang van mijn gevoelens .
Na een moeilijke periode van veel praten en tranen besloten bij elkaar te blijven (kind met handicap) om de kinderen een warm thuis te geven.
Dat is aardig gelukt en de kinderen zijn nu groot en er is er een het huis uit.
Ondanks alles hielden we erg veel van elkaar maar niet meer als man en vrouw.
Nu bijna een jaar geleden is mijn echtgenoot plotseling overleden en ik ben nog steeds kapot van verdriet , hij was nog maar 45 jaar en we waren allebei toe aan een nieuwe start.
Dit is mijn biecht in het kort , hoop niet dat jullie het een raar verhaal vinden.
woensdag 9 september 2009 om 21:05
Ik voel me zo vreselijk alleen. Zelfs hier op het forum voel ik mee een vreemde eend in de bijt.
Graag zou ik weer weg gaan en ergens anders opnieuw beginnen maar dat kan niet meer want ik ben getrouwd en we hebben een huis. In het niets oplossen lijkt me ook wel wat. |Ik denk niet dat iemand me echt gaat missen.
Graag zou ik weer weg gaan en ergens anders opnieuw beginnen maar dat kan niet meer want ik ben getrouwd en we hebben een huis. In het niets oplossen lijkt me ook wel wat. |Ik denk niet dat iemand me echt gaat missen.
woensdag 9 september 2009 om 21:14
woensdag 9 september 2009 om 23:29
quote:Vivabiecht schreef op 09 september 2009 @ 21:05:
Ik voel me zo vreselijk alleen. Zelfs hier op het forum voel ik mee een vreemde eend in de bijt.
Graag zou ik weer weg gaan en ergens anders opnieuw beginnen maar dat kan niet meer want ik ben getrouwd en we hebben een huis. In het niets oplossen lijkt me ook wel wat. |Ik denk niet dat iemand me echt gaat missen.
Ik voel me zo vreselijk alleen. Zelfs hier op het forum voel ik mee een vreemde eend in de bijt.
Graag zou ik weer weg gaan en ergens anders opnieuw beginnen maar dat kan niet meer want ik ben getrouwd en we hebben een huis. In het niets oplossen lijkt me ook wel wat. |Ik denk niet dat iemand me echt gaat missen.
woensdag 9 september 2009 om 23:34
quote:Vivabiecht schreef op 04 september 2009 @ 23:47:
Ik ben eenzaam. Heel erg eenzaam. Ik heb niemand. En dan bedoel ik ook echt niemand. Heb het gevoel dat niemand mij echt ziet, mij belangrijk vind. Hier, in het dagelijkse leven, op mijn werk, iedereen.
Sorry voor de zielige post. Maar ik moest het even kwijt.Ook al.... Ik zie je! Zo treurig dat je je zo eenzaam voelt....is de tip van Mamzelle niet iets?
Ik ben eenzaam. Heel erg eenzaam. Ik heb niemand. En dan bedoel ik ook echt niemand. Heb het gevoel dat niemand mij echt ziet, mij belangrijk vind. Hier, in het dagelijkse leven, op mijn werk, iedereen.
Sorry voor de zielige post. Maar ik moest het even kwijt.Ook al.... Ik zie je! Zo treurig dat je je zo eenzaam voelt....is de tip van Mamzelle niet iets?
woensdag 9 september 2009 om 23:40
Moonlight82 , bedankt voor het reageren , ga zeker vaker schrijven .
Mijn leven is het afgelopen jaar een puinhoop geweest en nog steeds . Ga over een poosje beginnen met groeps- rouwverwerking en hoop daar herkenning te vinden van al mijn verdriet .
Mijn andere probleem weten maar heel weinig mensen van af durf er ook niet over te beginnen heb helaas maar weinig steun van familie en weinig ( lees geen ) vriendinnen .
Die gevoelens die ik al zo lang heb stop ik maar steeds weg , vind het niet gepast zo kort na zijn overlijden . Ben ook bang voor reacties van andere mensen , want wat zullen de mensen wel niet denken.
Aan de andere kant is mijn gevoel zo dubbel en denk ik het leven is zo kort en kan zo voorbij zijn en ik ben niemand veantwoording verschuldigd ( behalve mijn kinderen misschien).
Ben voorlopig niet aan een relatie toe dus het blijft bij piekeren en nadenken .
Oh Oh wat is het leven soms moeilijk.
Mijn leven is het afgelopen jaar een puinhoop geweest en nog steeds . Ga over een poosje beginnen met groeps- rouwverwerking en hoop daar herkenning te vinden van al mijn verdriet .
Mijn andere probleem weten maar heel weinig mensen van af durf er ook niet over te beginnen heb helaas maar weinig steun van familie en weinig ( lees geen ) vriendinnen .
Die gevoelens die ik al zo lang heb stop ik maar steeds weg , vind het niet gepast zo kort na zijn overlijden . Ben ook bang voor reacties van andere mensen , want wat zullen de mensen wel niet denken.
Aan de andere kant is mijn gevoel zo dubbel en denk ik het leven is zo kort en kan zo voorbij zijn en ik ben niemand veantwoording verschuldigd ( behalve mijn kinderen misschien).
Ben voorlopig niet aan een relatie toe dus het blijft bij piekeren en nadenken .
Oh Oh wat is het leven soms moeilijk.
donderdag 10 september 2009 om 02:35
quote:Vivabiecht schreef op 07 september 2009 @ 19:51:
Mamzelle, Verana en MozesKriebel dankjulliewel. Ik ben de vivabiecht van 4 september 23.47 uur.
Fijn om te lezen dat mensen me toch zien.
Nu gaat het beter. Af en toe heb ik van die momenten dat ik me nog eenzamer voel dan anders, vooral in het weekend, wanneer iedereen leuke dingen schijnt te gaan doen.
Je ziet Vivabiecht, dat als je je laat zien, je gezien wordt. Zelfs met een anonieme nick op een anoniem forum.
Ik hoop dat het je lukt om je ook in het echte leven te laten zien. Bij een club of een activiteit of iets anders dat je interesseert. Hoe eng ook, probeer het eens. Ik gun je heel erg dat je wat sociale contacten krijgt, maar je zult zelf een eerste stap moeten zetten. Wat heb je te verliezen?
Mamzelle, Verana en MozesKriebel dankjulliewel. Ik ben de vivabiecht van 4 september 23.47 uur.
Fijn om te lezen dat mensen me toch zien.
Nu gaat het beter. Af en toe heb ik van die momenten dat ik me nog eenzamer voel dan anders, vooral in het weekend, wanneer iedereen leuke dingen schijnt te gaan doen.
Je ziet Vivabiecht, dat als je je laat zien, je gezien wordt. Zelfs met een anonieme nick op een anoniem forum.
Ik hoop dat het je lukt om je ook in het echte leven te laten zien. Bij een club of een activiteit of iets anders dat je interesseert. Hoe eng ook, probeer het eens. Ik gun je heel erg dat je wat sociale contacten krijgt, maar je zult zelf een eerste stap moeten zetten. Wat heb je te verliezen?
donderdag 10 september 2009 om 02:42
quote:Vivabiecht schreef op 09 september 2009 @ 21:05:
Ik voel me zo vreselijk alleen. Zelfs hier op het forum voel ik mee een vreemde eend in de bijt.
Lieve Vivabiecht, in elk bijt zijn vreemde eendjes. Dat blijven ze tot ze in de gaten krijgen dat er meer eendjes 'vreemd' zijn en de andere eendjes hen eigenlijk niet eens als vreemd beschouwen.
En dat zelfs vreemde eendjes heel erg gemist kunnen worden mochten ze in rook opgaan. Het zal je nog verbazen....
Ik voel me zo vreselijk alleen. Zelfs hier op het forum voel ik mee een vreemde eend in de bijt.
Lieve Vivabiecht, in elk bijt zijn vreemde eendjes. Dat blijven ze tot ze in de gaten krijgen dat er meer eendjes 'vreemd' zijn en de andere eendjes hen eigenlijk niet eens als vreemd beschouwen.
En dat zelfs vreemde eendjes heel erg gemist kunnen worden mochten ze in rook opgaan. Het zal je nog verbazen....
zaterdag 12 september 2009 om 14:29
Misschien voor mij ook eens tijd om te biechten;
Ben een jonge vrouw en was altijd erg gelukkig. Gewoon gelukkig, zonder echte reden, alles liep gewoon lekker. Was erg tevreden met mezelf. En toch heb ik een eetprobleem ontwikkeld, en ik kom er maar niet vanaf. Ik hou mezelf voor de gek, en het ergst vind ik nog dat ik diegenen die ik liefheb zo enorm voor de gek hou! Ze weten ervan af, doen alles om me te helpen (heb ook proff. hulp gehad) en steunen me heel erg. En wat doe ik? Ik maak al hun goede werk en raad ongedaan. Ik was anorectisch, maar heb nu eens per dag een eetbui, waarna ik het weer uitspuug. De details zijn te smerig voor woorden, en ik blijf maar stabiel/soms zelfs weer wat kilo;s eraf. Terwijl ik al ondergewicht heb (door het eetprobleem) en terwijl iedereen me zo goed stimuleert en helpt om meer en anders te eten.
Uiteten? Geen probleem! Ik ga wel mee en eet het meest van iedereen (logisch, ik ben zowat uitgehongerd ). en hou alles netjes binnen. Dan een dag wat minder eten, wat extra lichaamsbeweging, en uiteindelijk weer een eetbui met compenseren dus, waardoor ik gewoon op dit gewicht blijf en zelfs wat minder. En niemand snapt het.
En alles lijdt eronder. Mijn werk, mijn sociale leven en bovenal mijn lichaam. Ik ben soms bang om niet meer wakker te worden, dat mijn naasten erachter komen dat ik ze al die tijd voor de gek (gedeeltelijk; er zijn ook dagen dat ik echt wil genezen en ook echt mn best doe. Eigenlijk wil ik elke dag genezen, maar het is zo sterk aanwezig) heb gehouden. En dan kan ik het niet meer goedmaken en uitleggen. Al valt er niets uit te leggen. Waarom blijf ik vasthouden aan een gewicht en levenswijze die mij sloopt?? Wat maakt het het toch allemaal waard???
Soms ben ik te bang om een borrelnootje te pakken op een verjaardag, en 2 dagen later gaat er gewoon een heel brood doorheen in een uurtje. Waar ben ik in godsnaam mee bezig en wanneer is het nou eens afgelopen?? Ik wil niet langer tijd en energie verspillen, totaal ondernemingsloos zijn, geen oog/aandacht meer hebben voor anderen, anderen zelfs afsnauwen en zo volledig in mn eigen, uitputtende, zieke wereldje leven
Ben een jonge vrouw en was altijd erg gelukkig. Gewoon gelukkig, zonder echte reden, alles liep gewoon lekker. Was erg tevreden met mezelf. En toch heb ik een eetprobleem ontwikkeld, en ik kom er maar niet vanaf. Ik hou mezelf voor de gek, en het ergst vind ik nog dat ik diegenen die ik liefheb zo enorm voor de gek hou! Ze weten ervan af, doen alles om me te helpen (heb ook proff. hulp gehad) en steunen me heel erg. En wat doe ik? Ik maak al hun goede werk en raad ongedaan. Ik was anorectisch, maar heb nu eens per dag een eetbui, waarna ik het weer uitspuug. De details zijn te smerig voor woorden, en ik blijf maar stabiel/soms zelfs weer wat kilo;s eraf. Terwijl ik al ondergewicht heb (door het eetprobleem) en terwijl iedereen me zo goed stimuleert en helpt om meer en anders te eten.
Uiteten? Geen probleem! Ik ga wel mee en eet het meest van iedereen (logisch, ik ben zowat uitgehongerd ). en hou alles netjes binnen. Dan een dag wat minder eten, wat extra lichaamsbeweging, en uiteindelijk weer een eetbui met compenseren dus, waardoor ik gewoon op dit gewicht blijf en zelfs wat minder. En niemand snapt het.
En alles lijdt eronder. Mijn werk, mijn sociale leven en bovenal mijn lichaam. Ik ben soms bang om niet meer wakker te worden, dat mijn naasten erachter komen dat ik ze al die tijd voor de gek (gedeeltelijk; er zijn ook dagen dat ik echt wil genezen en ook echt mn best doe. Eigenlijk wil ik elke dag genezen, maar het is zo sterk aanwezig) heb gehouden. En dan kan ik het niet meer goedmaken en uitleggen. Al valt er niets uit te leggen. Waarom blijf ik vasthouden aan een gewicht en levenswijze die mij sloopt?? Wat maakt het het toch allemaal waard???
Soms ben ik te bang om een borrelnootje te pakken op een verjaardag, en 2 dagen later gaat er gewoon een heel brood doorheen in een uurtje. Waar ben ik in godsnaam mee bezig en wanneer is het nou eens afgelopen?? Ik wil niet langer tijd en energie verspillen, totaal ondernemingsloos zijn, geen oog/aandacht meer hebben voor anderen, anderen zelfs afsnauwen en zo volledig in mn eigen, uitputtende, zieke wereldje leven
zaterdag 12 september 2009 om 15:01
Ik biecht op: Dat ik eigenlijk echt uit deze relatie wil,dat ik echt niet meer kan,maar dat ik niet durf,omdat ik bang ben dat ik het niet alleen kan,zowel financieel als de zorg voor de kinderen.
Dat ik geen baan vind,omdat ik kanker heb gehad,en deels ben afgekeurd,dat ik ook nog zo egoistich ben dat ik ons vermogen waar we jarenlang aan gewerkt hebben ,niet wil inleveren als ik ga scheiden.
Dat ik me zo ontzettend schuldig voel de hele tijd,over wat de kinderen meekrijgen over deze relatie,maar ook schuldgevoelens,heb als ik wil scheiden.
Dat ik soms heel zeker weet ik zet het door!!
om een dag later totaal in te zakken overgeven en een algeheel verlamd gevoel heb,ik me afvraag wat dat toch is,waarom ik dat heb,geen kracht om door te zetten
Dat ik geen baan vind,omdat ik kanker heb gehad,en deels ben afgekeurd,dat ik ook nog zo egoistich ben dat ik ons vermogen waar we jarenlang aan gewerkt hebben ,niet wil inleveren als ik ga scheiden.
Dat ik me zo ontzettend schuldig voel de hele tijd,over wat de kinderen meekrijgen over deze relatie,maar ook schuldgevoelens,heb als ik wil scheiden.
Dat ik soms heel zeker weet ik zet het door!!
om een dag later totaal in te zakken overgeven en een algeheel verlamd gevoel heb,ik me afvraag wat dat toch is,waarom ik dat heb,geen kracht om door te zetten
