Psyche
alle pijlers
De biechtstoel
donderdag 16 oktober 2008 om 22:38
Hierbij alweer een gloednieuw biechttopic!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
anoniem_30197 wijzigde dit bericht op 18-12-2009 20:38
Reden: Link aangepast
Reden: Link aangepast
% gewijzigd
woensdag 17 februari 2010 om 14:37
Het is niet voor iedereen mogelijk om zonder meer te internetten.
(Peru)
Daar heeft en in Nederland een land waarin alles zo goed geregeld is, geen begrip voor.
Soms moet ik en kan ik niet anders dan gebruik maken van een proxy. Krijg je hier meteen een ban, terwijl ik niets misdadig of ongewenst deed.
Hoe los k dit op?
(Peru)
Daar heeft en in Nederland een land waarin alles zo goed geregeld is, geen begrip voor.
Soms moet ik en kan ik niet anders dan gebruik maken van een proxy. Krijg je hier meteen een ban, terwijl ik niets misdadig of ongewenst deed.
Hoe los k dit op?
donderdag 18 februari 2010 om 09:57
Even ventileren: ben uit huis gegaan bij mijn a.s ex man en mijn kind. Heb er nog steeds zoveel verdriet van en twijfel soms nog steeds aan mijn beslissing. Mis mijn kind, mijn as. ex-man ook maar weet ook dondersgoed waarom ik wegging, ben heel realistisch daarin.
Maar gevoel en verstand vechten in mijn hoofd. Wat speelt er in mijn hoofd, heb ik (en as ex) genoeg moeite gedaan om door te gaan? A.s. ex is een giga binnenvetter, praten kon ik echt niet meer, ik ben in mijn hoofd en dus ook letterlijk weggegaan: gevlucht omdat ik niet meer kon, was op, uitgegeven. Heb momenteel een tijdelijk huis, gehuurd van huiseigenaar, maar moet per 1 april weer weg uit dit huis. Dat wordt dan de 4e verhuizing binnen1 jaar en 9 maanden. Vorig jaar erg verliefd geworden, dat was de druppel om mijn eigen huis te gaan zoeken.
Nieuwe liefde is super, maar nu ff op een dood punt want ik heb veel tijd voor mezelf nodig momenteel.
Al die verhuizingen helpen niet voor mijn gevoel van rust. Ik wil eigenlijk heel graag alleen zijn, omdat ik zoveel prikkels en drukte van gezin moeilijk trek. Maar mis ook zo het gezin, stabiele basis voor kind en mijn eigen gevoel, veel schuldgevoel: al kan ik dat ook wel relativeren.
Ik weet t ff niet meer. Tips zijn welkom, ook de confronterende.
Maar gevoel en verstand vechten in mijn hoofd. Wat speelt er in mijn hoofd, heb ik (en as ex) genoeg moeite gedaan om door te gaan? A.s. ex is een giga binnenvetter, praten kon ik echt niet meer, ik ben in mijn hoofd en dus ook letterlijk weggegaan: gevlucht omdat ik niet meer kon, was op, uitgegeven. Heb momenteel een tijdelijk huis, gehuurd van huiseigenaar, maar moet per 1 april weer weg uit dit huis. Dat wordt dan de 4e verhuizing binnen1 jaar en 9 maanden. Vorig jaar erg verliefd geworden, dat was de druppel om mijn eigen huis te gaan zoeken.
Nieuwe liefde is super, maar nu ff op een dood punt want ik heb veel tijd voor mezelf nodig momenteel.
Al die verhuizingen helpen niet voor mijn gevoel van rust. Ik wil eigenlijk heel graag alleen zijn, omdat ik zoveel prikkels en drukte van gezin moeilijk trek. Maar mis ook zo het gezin, stabiele basis voor kind en mijn eigen gevoel, veel schuldgevoel: al kan ik dat ook wel relativeren.
Ik weet t ff niet meer. Tips zijn welkom, ook de confronterende.
donderdag 18 februari 2010 om 14:53
Even een hele slechte biecht:
ik erger me ontzettend aan mn vriendin die depressief is. Het ging niet zo lekker met dr. Ik heb heel vaak een luisterend oor geboden en zo goed mogelijk advies gegeven.
Nu heeft ze het stempeltje 'depressief' gekregen en lijkt het haast alsof ze dat gebruikt om 'zielig' te doen. Ze verwacht dat ik alles uit mn handen laat vallen om naar dr toe te komen als ze zich niet goed voelt. Gewoon iets leuks gaan doen is er niet meer bij, want alles gaat onder het mom van 'dat heb ik even nodig'.
Ik vind het heel erg dat ik zo over dr denk, want ik weet zelf ook hoe het is dat je nergens fut voor hebt, als je de hele dag in je bed ligt te janken en als je je al ongelofelijk mislukt voelt als je het eten laat aanbranden.
Verschil is dat ik mn best deed de buitenwereld daar niet mee lastig te vallen en gewoon maar door te gaan, en dat ik eigenlijk van haar verwacht dat zij dat ook doet.
Ik krijg het benauwd van haar claimerige gedrag en erger me aan het feit dat ze zo verbolgen is, wanneer ik eens geen tijd voor haar heb.
Stiekem denk ik ook wel eens: En waar was jij toen ik in de put zat? (hoewel ik dus liever geen mensen daarmee lastig viel, was zij er wel van op de hoogte)
Bah, wat een nare vriendin ben ik :puke:
ik erger me ontzettend aan mn vriendin die depressief is. Het ging niet zo lekker met dr. Ik heb heel vaak een luisterend oor geboden en zo goed mogelijk advies gegeven.
Nu heeft ze het stempeltje 'depressief' gekregen en lijkt het haast alsof ze dat gebruikt om 'zielig' te doen. Ze verwacht dat ik alles uit mn handen laat vallen om naar dr toe te komen als ze zich niet goed voelt. Gewoon iets leuks gaan doen is er niet meer bij, want alles gaat onder het mom van 'dat heb ik even nodig'.
Ik vind het heel erg dat ik zo over dr denk, want ik weet zelf ook hoe het is dat je nergens fut voor hebt, als je de hele dag in je bed ligt te janken en als je je al ongelofelijk mislukt voelt als je het eten laat aanbranden.
Verschil is dat ik mn best deed de buitenwereld daar niet mee lastig te vallen en gewoon maar door te gaan, en dat ik eigenlijk van haar verwacht dat zij dat ook doet.
Ik krijg het benauwd van haar claimerige gedrag en erger me aan het feit dat ze zo verbolgen is, wanneer ik eens geen tijd voor haar heb.
Stiekem denk ik ook wel eens: En waar was jij toen ik in de put zat? (hoewel ik dus liever geen mensen daarmee lastig viel, was zij er wel van op de hoogte)
Bah, wat een nare vriendin ben ik :puke:
donderdag 18 februari 2010 om 17:28
Ik heb er onderhand helemaal genoeg van dat m'n man het normaal vindt om zijn eigen slechte humeur op mij af te reageren.
Hij is gemeen, kleineert me, kraakt me af en scheldt me uit. Ik probeer me er niks van aan te trekken. Maar dan ziet hij te weinig resultaat (althans, dat is mijn interpretatie) en doet hij er nog mooi een schepje bovenop. Dan gaat het over van de algemene scheldwoorden naar wat persoonlijker (dingen waar ik onzeker over ben).
(Stel ik had een grote neus waar ik onzeker over zou zijn, dan zou hij botweg zeggen 'jee, wat heb jij toch een lelijke neus zeg. zeggen andere mensen daar nooit wat van?' - d'as een verzonnen voorbeeld, maar voor het idee.)
Als het zo persoonlijk wordt, raakt het me meer dan simpelweg kutwijf, trut of 'wat ben jij toch dom'..
Andere kant van het verhaal is dat hij z'n goede humeur ook (als het ware) op me afreageert. Hij straalt dan vrolijkheid uit en steekt iedereen ermee aan. Dan danst en zingt het hele huis en is geen plan te gek.
Hij is gemeen, kleineert me, kraakt me af en scheldt me uit. Ik probeer me er niks van aan te trekken. Maar dan ziet hij te weinig resultaat (althans, dat is mijn interpretatie) en doet hij er nog mooi een schepje bovenop. Dan gaat het over van de algemene scheldwoorden naar wat persoonlijker (dingen waar ik onzeker over ben).
(Stel ik had een grote neus waar ik onzeker over zou zijn, dan zou hij botweg zeggen 'jee, wat heb jij toch een lelijke neus zeg. zeggen andere mensen daar nooit wat van?' - d'as een verzonnen voorbeeld, maar voor het idee.)
Als het zo persoonlijk wordt, raakt het me meer dan simpelweg kutwijf, trut of 'wat ben jij toch dom'..
Andere kant van het verhaal is dat hij z'n goede humeur ook (als het ware) op me afreageert. Hij straalt dan vrolijkheid uit en steekt iedereen ermee aan. Dan danst en zingt het hele huis en is geen plan te gek.
donderdag 18 februari 2010 om 18:09
Vivabiecht van 14.53:
Ik snap je supergoed, heb dit zelf ook meegemaakt en het is zó vermoeiend.. Vraag je goed af of je het dit wel waard vind om met de vriendschap door te gaan, want als het zoveel aan jou vreet is dat ook niet goed/ Sterkte!
Vivabiecht van 17.28:
Wat lijkt me dit vervelend voor je, ook bijzonder pijnlijk. Van het ene uiterste in het andere lijkt het wel.. Zijn er ook ''normale'' dagen? En hoe ervaart je man dit zelf? Lijkt me echt verschrikkelijk waar jij doorheen moet als hij zo negatief tegen je is.. Hoe ga je daarmee om joh? Kun je er met iemand over praten/met hem over praten?
Sterkte!
Ik snap je supergoed, heb dit zelf ook meegemaakt en het is zó vermoeiend.. Vraag je goed af of je het dit wel waard vind om met de vriendschap door te gaan, want als het zoveel aan jou vreet is dat ook niet goed/ Sterkte!
Vivabiecht van 17.28:
Wat lijkt me dit vervelend voor je, ook bijzonder pijnlijk. Van het ene uiterste in het andere lijkt het wel.. Zijn er ook ''normale'' dagen? En hoe ervaart je man dit zelf? Lijkt me echt verschrikkelijk waar jij doorheen moet als hij zo negatief tegen je is.. Hoe ga je daarmee om joh? Kun je er met iemand over praten/met hem over praten?
Sterkte!
donderdag 18 februari 2010 om 18:22
Ik mis mijn ex zo....
Al bijna een jaar uit elkaar, een relatie met veel ruzie en onbegrip, zelfs relatie therapie mocht niet baten, maar het was ondanks alles echte liefde.
Met vrienden kan ik er niet over praten, zodra zijn naam valt rolt iedereen met zijn ogen, maar het lijkt wel of ik hem nu, bijna een jaar later, veel beter begrijp. Zoveel dingen die ik nu anders zou doen..
Ik mis hem en droom al weken elke nacht over hem, maar ik doe er niks mee, want dat is niet 'verstandig', dus laat ik het zo, en voel ik een gat in mijn hart..
Al mijn vrienden hebben een relatie en ik voel me soms zo alleen, en ben ik bang dat ik hem alleen daarom mis.
Is my mind playing tricks on me? Ik laat het maar zo, maar ben ergens bang dat ik toch mijn grote liefde laat lopen, uit angst voor alle negatieve reacties van mijn vrienden.
Al bijna een jaar uit elkaar, een relatie met veel ruzie en onbegrip, zelfs relatie therapie mocht niet baten, maar het was ondanks alles echte liefde.
Met vrienden kan ik er niet over praten, zodra zijn naam valt rolt iedereen met zijn ogen, maar het lijkt wel of ik hem nu, bijna een jaar later, veel beter begrijp. Zoveel dingen die ik nu anders zou doen..
Ik mis hem en droom al weken elke nacht over hem, maar ik doe er niks mee, want dat is niet 'verstandig', dus laat ik het zo, en voel ik een gat in mijn hart..
Al mijn vrienden hebben een relatie en ik voel me soms zo alleen, en ben ik bang dat ik hem alleen daarom mis.
Is my mind playing tricks on me? Ik laat het maar zo, maar ben ergens bang dat ik toch mijn grote liefde laat lopen, uit angst voor alle negatieve reacties van mijn vrienden.
donderdag 18 februari 2010 om 18:58
Teddy, ik ben VB 14:53. Ik zou het ongelofelijk lullig vinden de vriendschap te verbreken nu het slecht gaat met mn vriendin. Het was daarvoor altijd heel leuk.
Maar het inderdaad erg vermoeiend. Daar komt bij dat mijn eigen depressie nog niet helemaal weg is, met dus het verschil dat ik daar mijn vrienden niet mee 'lastig val'.
En ze mag heus wel met me er over praten.
Ik weet ook dat ze er niks aan kan doen dat ze zich zo voelt, maar ze kan wel bepalen hoe ze ermee omgaat. Ze moet ook begrijpen dat ik niet ALTIJD voor haar kan klaar staan.
Maar toch voel ik me erg schuldig als ik zo denk..
Maar het inderdaad erg vermoeiend. Daar komt bij dat mijn eigen depressie nog niet helemaal weg is, met dus het verschil dat ik daar mijn vrienden niet mee 'lastig val'.
En ze mag heus wel met me er over praten.
Ik weet ook dat ze er niks aan kan doen dat ze zich zo voelt, maar ze kan wel bepalen hoe ze ermee omgaat. Ze moet ook begrijpen dat ik niet ALTIJD voor haar kan klaar staan.
Maar toch voel ik me erg schuldig als ik zo denk..
zaterdag 20 februari 2010 om 13:53
Nadat het meer dan een jaar ontzettend goed is gegaan, is er nu helaas een forummer die het account van de biechtstoel blijft misbruiken. Omdat er via proxies wordt gewerkt, is er voor ons niets aan te doen. Om die reden zien we dan ook geen andere keus dan de nick te blokkeren en dit topic te sluiten.
Hopelijk kunnen we hem over een tijdje weer openstellen, maar of dat lukt moeten we nog afwachten, dit topic kan tenslotte alleen werken als alle forummers hieraan meewerken.
Hopelijk kunnen we hem over een tijdje weer openstellen, maar of dat lukt moeten we nog afwachten, dit topic kan tenslotte alleen werken als alle forummers hieraan meewerken.
dinsdag 9 maart 2010 om 08:49
Gelukkig is dit topic weer open!
Ik wou even opbiechten dat ik een vreselijke hekel heb aan psychologen! Bah ik haat mijn psycholoog, en ga er ook niet meer heen.
Waarom? Omdat het me naar mijn gevoel niet helpt, en ik de indruk krijg dat zij denkt dat ze de absolute waarheid in pacht heeft. Ik ging er heen in verband met perfectionisme/controledwang/zenuwtics problemen, en heb haar zo'n half jaar (ong.) maandelijks tot tweewekelijks een bezoek gebracht.
Het begon me "accepteren van je probleem", nou, dat doe ik niet, want ik wil het veranderen.... anders zat ik daar niet..
Moest ik daar gaan zitten "aarden", en me een voelen met de grond....
Wat een zweverig gedoe zeg.... dat is nou echt niks voor mij
Ik heb al mijn vertrouwen in de hedendaagse psychologie opgegeven, en laat het er maar bij zitten. Op zo'n manier hoeft het van mij niet. Dan maar zenuwachtig en nerveus....
Ik wou even opbiechten dat ik een vreselijke hekel heb aan psychologen! Bah ik haat mijn psycholoog, en ga er ook niet meer heen.
Waarom? Omdat het me naar mijn gevoel niet helpt, en ik de indruk krijg dat zij denkt dat ze de absolute waarheid in pacht heeft. Ik ging er heen in verband met perfectionisme/controledwang/zenuwtics problemen, en heb haar zo'n half jaar (ong.) maandelijks tot tweewekelijks een bezoek gebracht.
Het begon me "accepteren van je probleem", nou, dat doe ik niet, want ik wil het veranderen.... anders zat ik daar niet..
Moest ik daar gaan zitten "aarden", en me een voelen met de grond....
Wat een zweverig gedoe zeg.... dat is nou echt niks voor mij
Ik heb al mijn vertrouwen in de hedendaagse psychologie opgegeven, en laat het er maar bij zitten. Op zo'n manier hoeft het van mij niet. Dan maar zenuwachtig en nerveus....
dinsdag 9 maart 2010 om 10:40
Ik biecht op dat ik niet goed word van al dat gejank als er weer een aardbeving/tsunami of weet ik veel wat geweest is!
Natuurlijke schifting noem ik het,het is veel te vol op aarde dus daarom gebeuren er zulke rampen of breken er ziektes als aids uit..
Deze mening word me nooit in dank afgenomen dus lucht het me op dat het hier kan.
Natuurlijke schifting noem ik het,het is veel te vol op aarde dus daarom gebeuren er zulke rampen of breken er ziektes als aids uit..
Deze mening word me nooit in dank afgenomen dus lucht het me op dat het hier kan.
dinsdag 9 maart 2010 om 13:40
dinsdag 9 maart 2010 om 16:43
Zo ik heb ontzettende zin om te biechten.
Ik heb al een hele lange relatie met een geweldige man. Hij is echt een lot uit de loterij. Toch fantaseer ik over andere mannen en over vreemdgaan. De mannen die ik leuk genoeg vind om dat risico mee te nemen daar durf ik niks bij en zij ondernemen ook nooit actie. Ik vrees alleen dat als ooit zo'n hele leuke man wel wat in gang zet, ik daarin mee zal gaan. Ik merk dat ik gewoon wens dat ik mijn partner wat later was tegengekomen, zodat ik eerst nog even vrij kon zijn, maar ik wil wel met hem oud worden en kinderen krijgen en met niemand anders.
Dus blijft het bij fantaseren, behalve twee keer een aantal jaar geleden, toen heb ik weleens gezoend, een keer met mijn ex en een keer met een van mijn goede mannelijke vrienden (daarna zijn we zulke goede vrienden geworden... m'n vriend moest eens weten).
Oh en tweede biecht: als mijn vriend er niet is kijk ik hele ranzige porno waar ik me voor schaam. Ik vind gangbangs en geweld echt heel erg geil. Zou het zelf niet willen maar om ernaar te kijken gaat mijn voorkeur daarnaar uit...
Forgive me father, for I have sinned.
Ik heb al een hele lange relatie met een geweldige man. Hij is echt een lot uit de loterij. Toch fantaseer ik over andere mannen en over vreemdgaan. De mannen die ik leuk genoeg vind om dat risico mee te nemen daar durf ik niks bij en zij ondernemen ook nooit actie. Ik vrees alleen dat als ooit zo'n hele leuke man wel wat in gang zet, ik daarin mee zal gaan. Ik merk dat ik gewoon wens dat ik mijn partner wat later was tegengekomen, zodat ik eerst nog even vrij kon zijn, maar ik wil wel met hem oud worden en kinderen krijgen en met niemand anders.
Dus blijft het bij fantaseren, behalve twee keer een aantal jaar geleden, toen heb ik weleens gezoend, een keer met mijn ex en een keer met een van mijn goede mannelijke vrienden (daarna zijn we zulke goede vrienden geworden... m'n vriend moest eens weten).
Oh en tweede biecht: als mijn vriend er niet is kijk ik hele ranzige porno waar ik me voor schaam. Ik vind gangbangs en geweld echt heel erg geil. Zou het zelf niet willen maar om ernaar te kijken gaat mijn voorkeur daarnaar uit...
Forgive me father, for I have sinned.
